Vier aannemers werken aan
fraai stukje natuurbouw
Vuilstortplaats bijna afgedekt
Iü
iubsidie???
De Hoornder feesttent
INSDAG 10 DECEMBER 1991
TEXELSE COURANT
PAGINA 7
ie vuilstortplaats aan het Molwerk bij 't Horntje is bijna afge-
jkt. Over twee weken worden de werkzaamheden van de vier
gnnemersbedrijven die de klus gezamenlijk uitvoeren beëindigd,
an zal de voormalige belt zijn omgetoverd in een stuk duinland-
hap dat, als de begroeiing doorzet, niet te onderscheiden is
in het omringende duingebied. Tot de rand van zijn laarzen
gortploeterend in de modder, vertelt Bert Dennenberg van de
tmeentelijke afdeling civiele techniek over de vorderingen.
vuilnisbelt aan 't Horntje werd in
zeventiger jaren in gebruik geno-
in. De verwachting was dat er tot
90 genoeg ruimte zou zijn voor het
«else vuil. Die prognose klopte niet
lemaal, maar omdat de provincie
jstemming gaf voor een extra laag-
vuilnis, kon de sluiting van de belt
arden gerekt tot begin 1991. De
ening van het vuiloverslagstation
Hamster in april betekende pas
fimtief sluiting van de vuilstort-
lats.
gemeente heeft de grond waarop
belt is gevormd gehuurd van
kswaterstaat (RWSI. De huurover-
nkomst loopt binnenkort af en dan
jet het gebied „passend in het
idschap" worden opgeleverd.
Waterdicht
lanvankelijk betekende dat het vuil
Jekken met 70 cm zand", vertelt
mnenberg. De provincie kwam ech
ter met strengere eisen. „Er moest
eerst een waterdichte onderlaag van
30 cm klei op om te voorkomen dat
er regenwater in het vuil komt en
misschien verontreinigd doorsijpelt
naar het grondwater. Pas dan mag er
70 cm schraal zand op komen."
Het omringende duingebied is be
groeid met planten en struiken die le
ven op arm zand. Vandaar dat ook
de belt moet worden voorzien van
schrale grond, anders krijg je een to
taal andere begroeiing. Om te voor
komen dat het zand in korte tijd
wegstuift, wordt als laatste een
mengsel aangebracht van compost
en zaden. „Dit is een soort leemach-
tige plak-laag van een centimeter, die
het zand vasthoudt, tot de wortels
van de planten genoeg zijn gegroeid
om het over te nemen. Na zes tot
twaalf maanden is er van die com-
postlaag niets meer terug te vinden.
In de laag zitten zaden van diverse
heidesoorten, duindoorns, kruipwilgen
en helmgrassen. We willen zoveel
mogelijk de natuur zijn gang laten
gaan. Wat er groeit, dat groeit er en
anders maar niet. We gaan het niet
intensief beheren."
Grondmonsters
De klei komt uit Oudeschild. „In het
voorjaar is daar een industrieterrein
aangelegd, waarbij genoeg bruikbare
klei vrijkwam." Een Texelse aannemer
had voordat het afdekken van de belt
begon zelf al grondmonsters van
zand uit percelen rondom de vuilstort
laten onderzoeken. De resultaten
werden voorgelegd aan de provincie,
die alle percelen geschikt verklaarde
voor zandwinning. Voor één stuk
land tegenover de stort is een ont
grondingsvergunning afgegeven. De
bovenlaag van het perceel wordt eraf
geschoven en bewaard. Eronder zit
een laag met zo'n 60 cm schraal
zand, dat naar de belt wordt ver
voerd. Daarna wordt het land weer
afgedekt met de bovenlaag.
Hoewel dit bewuste perceel aardig
groot is, is er voor het afdekken
meer zand nodig. Uit onverwachte
hoek kwam redding: voor de uitbrei
ding van EcoMare moest een kelder
worden gegraven onder het gebouw.
Daarbij kwam veel arm zand vrij. Dit
i een plat aangereden vlakte is de stortplaats veranderd in een glooiend, zij het nog tamelijk blubberig landschap.
is naar de stort vervoerd. Het ge
rucht dat EcoMare hiervoor geen ont
grondingsvergunning heeft is onjuist;
deze zit bij de bouwvergunning in.
Groen licht voor het afdekken werd
nog even uitgesteld omdat enkele
botten van dode dieren werden ont
dekt en er vrees bestond voor milt
vuurbesmetting. Deskundigen
verklaarden de angst ongegrond. An
ton Wilkens van de gemeentelijke
milieu-afdeling: „Er worden iedere
maand monsters genomen van het
grondwater rondom de belt. Dat blij
ven we doen, ook na het afdekken.
En als er wat mis is, trekken we me
teen aan de bel."
Aanbesteding
Voordat het afdekwerk werd aan
besteed door de gemeente, hadden
diverse aannemers al op eigen initia
tief een prijsopgave gedaan. Aan vier
bedrijven werd gevraagd mee te doen
aan een inschrijving en daarbij rolde
De Vries en Van der Wiel met
f325.000,- als laagste uit de bus. Dit
bedrijf heeft echter contact gezocht
met de overige drie inschrijvers (W.
Bakker, N. Dros en Texel BV) en hen
uitgenodigd als onderaannemer een
deel van het werk voor hun rekening
te nemen. En zo komt het dus dat
Dros zorgt voor de aanvoer van de
klei, Texel BV doet de afgraving en
het transport van het zand en Bakker
brengt alles aan op de belt. De Vries
en Van der Wiel coördineert de werk
zaamheden en brengt de laatste „plak-
laag" aan, omdat zij daar ervaring
mee hebben. Bert Dennenberg houdt
namens de gemeente een oogje in
het zeil en meet na of de lagen wel
dik genoeg worden aangebracht.
Duinlandschap
Het eerste wat werd gedaan aan de
belt was enige glooiing aanbrengen.
Dennenberg: „Het was zo plat als
een pannekoek hier. Dat kan natuur
lijk niet in een duinlandschap. Dus er
werden heuvels en valleien gegra
ven." Bakker deed het profileerwerk.
Meteen daarna werd de kleilaag aan
gebracht. Deze week hoopt men de
hele stort van klei te hebben voor
zien. Een deel van het zand is ook al
aangebracht. „Het weer zat een
beetje tegen. Doordat veel regen viel,
moesten we de aanvoer van zand en
klei tijdelijk stoppen. Nou was dat
niet zo erg, want het werk op de belt
ging door en dat liep een beetje ach
ter. Nu ligt alles weer aardig op sche
ma." Als alles klaar is ligt er ruim
25.000 kuub zand op de stort en
11.000 kuub klei. Dennenberg is er
van overtuigd dat de werkzaamheden
over ruim twee weken klaar zijn. „Wij
organiseren geen feestje om dat te
vieren, maar we verwachten wel iets
in die trant van de aannemers,
hoor!"
Als het werk is opgeleverd wordt het
terrein weer overgedragen aan RWS.
Hoewel het een fraai stukje natuur
bouw is, is het niet waarschijnlijk dat
er belangstellenden in worden toege
laten. Dennenberg: „Zeker de eerste
tijd niet, want anders worden de op
komende plantjes vertrapt. Wat RWS
daarna doet weet ik natuurlijk niet.
Misschien dat ze er een wandelpad
maken. Want zeg nou zelf, het uit
zicht vanaf de belt is toch fan
tastisch?"
17 december:
Oudere Doopsgezinde Zusterkring
Den Burg. Adventsavond, aanvang
19.30 uur.
Rose Harmony Singers. Kerstconcert
RK-kerk om 20.00 uur in Den Burg.
Onder leiding van mw. H. Roos.
19 december:
Ned. Bond van Plattelandsvrouwen
afd. Den Burg. Kerstviering en kerst
gebruiken in andere landen. In kanti
ne van LBO, aanvang 20.00 uur.
20 december:
MAB-club puzzelrit (sinterklaasrit).
21 december:
Rose Harmony Singers. Kerstconcert
Ned. Hervormde Kerk om 20.00 uur
in Den Hoorn. Onder leiding van mw.
H. Roos.
Manege Akenburg, meninstructie o.l.v.
Jaap Prins om 14.00 uur.
26 december:
Kerstconcert van muziekvereniging
Excelsior in de Ned. Herv. kerk te
Oosterend, aanvang 12.00 uur.
28 december:
Manege Akenburg, Kerstbokaal om
9.00 uur.
BRIEVEN VAN LEZERS
gemeenteraad behandelt van-
ond een verzoek om subsidie van
stichting duinbehoud,
it artikelen in de Helderse Courant
de Texelse Courant geeft zij uiting
n haar zorgen inzake de duinen in
t algemeen en het Texelse duinge-
td n het bijzonder. De inhoud van
ze artikelen is van dien aard, dat ik
arop wil reageren,
stichting duinbehoud is naar mijn
ening een groepering die op haar
anier het beste met het duingebied
ior heeft. Echter met de nadruk op
aar manier". De stichting maakt
it of onvoldoende gebruik van op
ïtenschappelijke wijze verkregen,
dus controleerbare, gegevens. In
artikelen in beide kranten worden
ken naar voren gebracht als zeker
den, zonder daarvoor enig be
smateriaal aan te dragen. De zgn.
dadelijke activiteiten worden uitver-
oot voor het voetlicht gebracht,
laruit worden vervolgens conclusies
itrokken. Afweging met andere be-
'gen vindt niet plaats. Dit alles
tókt de Stichting tot een actie-
oep; behartiger van een deelbelang,
tóraan al het andere ondergeschikt
frdt gemaakt. Naar mijn mening is
visie van Duinbehoud mens-
Vriendelijk. Mensen zijn in de ogen
i de stichting een bedreiging voor
natuur. Dus moeten ze daaruit zo-
il mogelijk worden geweerd. Ik
rd echter dat Texel, inclusief het
'^gebied, een product is van een
n of meer harmonisch samenspel
tóen mens en natuur. Voor wat be
ft het duingebied had de mens op
>te delen invloed op de totstandko
mt), vorming en handhaving. Ander-
fe zijn er van oudsher in het
r,ngebied allerlei menselijke activi-
ten geweest. Bijvoorbeeld het ge-
Jik door boeren voor beweiding van
'totale Texelse duingebied, mede-
öruik volgens het principe van ver-
'ndig gebruik (zoals jacht), het
Kamelen van vruchten, het steken
BUITEN VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE REDAKTIE
van duindoorns voor afrastering en
helmsteken voor het vastleggen van
stuifduinen. Het totaal van deze acti
viteiten leidde tot een bepaald even
wicht waarin de natuurlijke waarden
van een zodanig niveau waren, dat
ze nu door vriend en vijand tot voor
beeld worden gesteld.
Bovenstaande geeft mij de overtui
ging dat de mens voor het duinge
bied nooit die bedreiging kan zijn die
de stichting duinbehoud ons wil doen
geloven. Daarom wijs ik de mens-
onvriendelijke benadering van de
stichting met kracht van de hand.
Bedreigingen voor het duingebied die
nen te worden onderzocht door neu
trale, objectieve personen of
instanties. Eventuele bevindingen en
conclusies kunnen vervolgens door
SBB in haar beheersplan worden in
gebouwd. Daar waar eventueel te ne
men maatregelen de rechten,
waarden of tradities van de bevolking
raken, dienen in overleg met de di
rect betrokkenen, de bevolking en de
politiek aanvaardbare oplossingen te
worden gezocht. In dit beeld passen
geen ongemanierde beweringen en
stellingnamen van groeperingen.
Hierna enige korte reacties op punten
van kritiek zoals door de stichting
naar voren zijn gebracht in genoemde
krante-artikelen. Met name de zgn.
plezierjacht moet het ontgelden. Zij
zou verstoring en vertrapping veroor
zaken met onherstelbare gevolgen.
Dit is onjuist. Er is in het duingebied
sinds mensenheugenis gejaagd. Als
waar zou zijn wat de stichting be
weert, zou er van flora en fauna wei
nig meer over zijn. Los daarvan zijn
jagers volgens de jachtwet verplicht
om te zorgen voor een goede en ge
varieerde wildstand en dienen zij zich
ook overigens te gedragen als na
tuurbeheerders.
Er zou te weinig bewaking zijn. Veel
mensen zouden daardoor buiten de
paden lopen en schade aan de duin
vegetatie veroorzaken. Volgens Duin
behoud zou er veel meer controle
moeten zijn. Ik ben het met bo
venstaande volstrekt oneens. Zelf
ben ik pachter van het duingebied bij
de Geul (voor schapenbeweiding).
Mijn ervaring is dat de mensen zich
over het algemeen zeer goed weten
te gedragen; van trimmers die zich
buiten de paden begeven en schade
aanrichten, is geen sprake. Eén uit
zondering wil ik maken, in navolging
van de heer Klaassen van SBB, voor
loslopende honden. Echter zij doen
meer schade aan schapen dan aan
de natuur.
In zijn algemeenheid werkt goede
voorlichting, die mede een beroep
doet op de eigen verantwoordelijk
heid van mensen, beter dan een blik
vol bewakers. Strandslagen en par
keerplaatsen zouden te groot in aan
tal zijn en daardoor schade
veroorzaken. Mij is daarvan niets ge
bleken. Wil de stichting ook dit aan
tonen? Strandslagen, parkeerplaatsen
en fietspaden zijn na zorgvuldige af
wegingen tot stand gekomen en
vastgelegd in het bestemmingsplan
buitengebied (BPB). Natuur moet
voor ieder „bereikbaar" zijn. De
mens mag van de natuur genieten en
haar op gepaste wijze „gebruiken".
De grenzen liggen daar waar dit ge
bruik de kwaliteit blijvend en aan
toonbaar aantast. Bij de gemaakte
voorzieningen is dit niet het geval.
De Mokslootvallei zou door SBB wor
den verwaarloosd. Ook volgens de
heer Klaassen loopt men daar achter
de feiten aan. Los daarvan het vol
gende. Voordat de P.W.N. het gebied
in beheer kreeg voor waterwinning,
werd ook de Mokslootvallei verpacht
aan duinboeren voor beweiding. Het
gevolg van deze menselijke activitei
ten was een rijke en gevarieerde flora
en fauna, die met geen dikke bundel
subsidiegeld meer is te evenaren.
Soms kun je maar beter geen oude
schoenen weggooien.
Schapen worden door een stichting
nog maar net in het duingebied ge
duld. Dit is toch wel een heel merk
waardige stellingname. Schapen
worden tegenwoordig juist weer zeer
gewaardeerd in natuurgebieden we
gens het feit dat zij door hun selec
tieve graasgedrag mede zorgen voor
een veel gevarieerder flora in tijden
waarin de verstoring toeslaat. Het
militaire oefenkamp De Mok zou zó
veel overlast veroorzaken, dat flora
en fauna er ernstig onder lijden. Hier
over het volgende. Ik ben op Texel de
dichtsbijzijnde bewoner van het
kamp. Mijn ervaring is, dat noch de
oefeningen, noch het gebruik van he
licopters van dien aard is dat blijven
de schade aan de natuur wordt
Veroorzaakt. De Mok en omgeving
behoren tot onze kwalitatief rijkste
natuurgebieden. De militairen doen hun
uiterste best dat zo te houden. Het
kamp is er al vanaf ver voor de
Tweede Wereldoorlog. Als datgene
wat de stichting beweert waar zou
zijn, zou de natuur er onvergelijkbaar
veel slechter aan toe moeten zijn dan
thans het geval is.
Als ik alle kritiek van de stichting de
revue laat passeren, valt mij op dat
zij veel te gemakkelijk concludeert
dat er schade is en wie de veroorza
kers zijn.
Tenslotte nog iets over het verzoek
van de stichting om haar te subsidië
ren. Er wordt vijf cent per inwoner
gevraagd. Voor Texel komt dit neer
op een bedrag van afgerond ƒ700,—
Geen bedrag om grote activiteiten
mee te realiseren. Het is in de stich
ting méér te doen om erkenning van
haar doelstelling en in het verlengde
daarvan het verwerven van invloed
op het gemeentelijk beleid. Het lijkt
me beter dat het gemeentebestuur
zoveel mogelijk onafhankelijk blijft.
De gemeente heeft over de bescher
ming van het duingebeid een afgewo
gen visie neergelegd in het BPB.
Daarnaast is er een goed contact
met SBB met inspraakmogelijkheden
in haar beheersplannen. Het gemeen
tebestuur moet in vrijheid kunnen
besturen over haar eigen zaken. Dat
kan zij het beste als ze zich zo wei
nig mogelijk conformeert met het ge-
dachtengoed van allerlei groepe
ringen. Bovendien, als de consulent
van de stichting en zijn tip-gevers
ieder ƒ70,— bedragen is het bedrag
binnen. Dit lijkt niet teveel gevraagd
voor gedreven natuurbeschermers.
Dick Drijver,
Den Hoorn.
De meeste Texelaars die het artikel in
de Texelse Courant van vrijdag 6 de
cember 1991 over de „feesttent in
Den Hoorn" hebben gelezen, zullen
deze reactie wel hebben verwacht.
Drie kolommen tegen zeven regels.
Als dat maar goed gaat! Welnu, het
is niet goed gegaan! Wij, als leden
van de Hoornder feestcommissie,
voelen ons zó te kort gedaan dat wij
wel móeten reageren. Wij zullen ons
hier beperken tot de hoofdlijnen. De
rest kan altijd nog in „De Hoornder"
aan bod komen. Tenslotte zijn de in
woners van Den Hoorn eigenlijk de
enigen die dit alles aan gaat.
Onze aanstelling als leden van de
feestcommissie van Den Hoorn is ge
schied in het vertrouwen dat wij ten
dienste van het dorp goede produk-
ten zouden kunnen leveren in de
vorm van allerlei activiteiten en festi
viteiten. Daarbij is een kritische be
oordeling van zaken en feiten
noodzakelijk. Dat hebben wij tot nog
toe gedaan. Wj zien niet in waarom
wij dat uitgangspunt nu ineens los
moeten laten, als het om een feest-
tent gaat. En nu het bovenvermelde
krantenartikel. Daarin wordt de pro
blematiek rond het „speulen" in Den
Hoorn geschetst en daarna een
oplossing voorgesteld. Als blijkt dat
de oplossing niet gerealiseerd kan
worden, wordt als hoofdoorzaak van
het niet doorgaan van de feesttent
het gedrag van de feestcommissie
gezien. Dat het plan achteraf een fic
tie blijkt te zijn, omdat je geen ver
gunning voor het plaatsen van de
feesttent krijgt, is maar een onbedui
dend detail. Je moet maar durven de
zaken zo voor te stellen! Waar heeft
de feestcommissie dan zo moeilijk
over gedaan? Uiteindelijk hebben wij
de plannen alleen maar op hun haal
baarheid bekeken! Enerzijds vond de
feestcommissie dat het plan te laat
ter sprake is gekomen. Wij hadden er
geen tijd en geld voor om het te rea
liseren. Wat de invulling van details
betreft, ook daar viel het een en an
der op aan te merken. Wat de tijds
factor betreft: de initiatiefnemers
namen de organisatie van de tent in
handen en liepen er vervolgens op
stuk. Nog maar een week voor Ouwe
Sunderklaas blijkt de lokatie niet te
realiseren en mag de dorpscommissie
de band weer terug nemen; de feest
commissie kan hals over de kop aan
de slag. Over de details van het plan
dit: over en weer zijn er suggesties
gedaan. Het al of niet overnemen van
die ideeën is een kwestie van het de
len van inzichten of niet. Wat ons
deel van de organisatie betreft, zoals
het regelen van juryleden, juryadres
sen, enz, zijn wij niet helemaal op
hun aanbevelingen ingegaan. Wat de
initiatiefnemers met onze suggesties
hebben gedaan weten wij niet. Als
men teleurgesteld is omdat wij onze
verantwoordelijkheid niet willen uit
voeren zoals zij dat willen, is dat
jammer. Ga je daarna die teleurstel
ling gebruiken om je eigen misser te
markeren, dan geeft dat weinig blijk
van zelfkritiek. Nog erger wordt het
als je dat vervolgens breed in de
Texelse Courant gaat uitmeten. Dan
is er méér aan de hand. Dan probeer
je ten koste van anderen je figuur te
redden. Dan ben je bewust of onbe
wust bezig slachtoffers te maken. In
beide gevallen geeft dat opnieuw erg
weinig blijk van volwassenheid en
zelfkritiek. Wij zijn dan ook erg te
leurgesteld. Al met al lopen er dus
aardig wat teleurgestelde mensen
rond in Den Hoorn, alle goede bedoe-
lemge ten spijt. „Het probleem" is
het probleem gebleven en er is ge
woon een jaar verspeeld in de oplos
sing ervan. Ouwe Sunderklaas gaat
natuurlijk gewoon door. Wij verwach
ten veel geïnspireerde speulers en
veel belangstelling van alle Hoornders
die het afgelopen jaar op onze activi
teiten zijn afgekomen. En u als Texe
laar bent natuurlijk ook van harte
welkom in het dorpshuis of in Happy
Days! Hieronder volgen volledigheids
halve de namen van de leden van de
feestcommissie, je weet in deze tijd
van het jaar nooit waar het goed
voor is...
Ria Hoogenraad, Charlotte Lorier,
let de Ruyter, Piet Schneider,
Janny Schuijl.
P.S. En wij willen zelfs met eens op
de foto!
Bert Dennenberg wijst, staande op de kleilaag aan, hoeveel zand nog opgebracht moet worden
Op deze plaats. (Foto's Tessa de Graaft)
