TCL7
OVER >iARW
f« m at!j|/£H
Gelukkig Kerstfeest
I n »r tIEi V?
FILM
GRIMLACH
Ezeltje
Harry v,
HARRY
van Rijthoven in
'S KERSTFEEST
een kerstwens
LANGS DE WEG
Boogie Woogie Night
in Klif 12
Oki Do yoga
Sportlokaal live bij
zaalvoetbaltoernooi
Familie D. Dijker
duizend piek rijker
MET DE KERST NAAR DE FILM...
IINSDAG 24 DECEMBER 1991
PAGINA 13
podium met „Heb |e Dan Tijgers In De
Kongo?" onder auspiciën van het Aids-
fonds en Gezinsverzorging en Bejaar
denhulp Texel.
Wat doen we met Harry met de feestda
gen? Of met vader, moeder, een al
leenstaand nicht|e of een verre vriend?
Een voor velen jaarlijks terugkerend pro
bleem dat de voorpret - die ons hart in
december vol verwachting doet kloppen
- danig kan vergallen. Harry is ook al
leen, maar probeert zich met eenzaam te
voelen. Het gaat dus niet goed met Har
ry, en de enige die zich daar druk om
maakt is Harry zelf. Veertig, vrijgezel, al
leen op kamers. Alleen aanspraak aan
zijn kat, zijn tv, zijn telefoon en zes kerst
kaarten...
I LARRY'S CHRISTMAS van de Engelse
auteur Steven Berkoff is een verhaal, een
monoloog, omlijst door drie zangeres
sen, die de mensen laat lachen, laat na
denken en ontroert. Berkpff heeft een
stuk vol herkenbare humor en sneren
naar zogenaamde kerstgezelligheid ge
schreven en Harry van Rijthoven voelt dit
sarcasme feilloos aan. Hij speelt de eeu
wige underdog. Hij blijft zijn tanden
blootlachen tot de misère hem tenslotte
te veel wordt en hij op kerstavond terwijl
de predikanten via de radio hun blijde
boodschappen verkondigen.
Hoe treurig het verhaal van Harry ook is,
Harry's Kerstfeest is een komedie. De
monoloog is in een pittige, haast Freek
de Jonge-achtige stijl, met veel bittere
humor en zwarte grappen.
Vrijdag 27 december, aanvang 21.00 uur,
entree T15,00, vriendenprijs F12.50.
Inmiddels voor het vierde jaar speelt
Harry van Rijthoven HARRY'S KERST
FEEST gedurende twee a drie weken
rond de kerstdagen. Voor de rest van het
ieizoen speelt hij mee in een aantal pro-
Jukties van het Amsterdamse Toneel,
loms zelfs in een paar tegelijk. Want on
danks het vele televisiewerk (onder
meer Het Klokhuis en de RTL4-serie De
Dageraad) is het theater Van Rijthovens
grootste passie. Samen met Frank Groot
hof speelt hij bovendien dikwijls lunch-
voorstellingen of voor scholen en
verenigingen het sterk actueel en
maatschappij-kritisch stuk „Nepal". In
mei 1990 stonden ze samen op het Klif-
RëÜOuti CjOtA 'cfi
„O, kerstnacht schoner dan de dagen!"
Daar was ik het als kind niet mee eens.
De kerstnacht was niet zo schoonomdat
te dan om vijf uur 's morgens je warme
nest uit moest om naar de nachtmis te
gaan. Dat was een beproeving want die
mis duurde zeer lang. Bovendien was het
koud en je rammelde van de honger,
want pas na afloop mocht je ontbijten.
Kortom, je werd er niet goed van en dat
bedoel ik letterlijk, want menigeen werd
tijdens die marathondienst bevangen
door flauwte of misselijkheid en moest
voortijdig het gebouw verlaten of met
eau de cologne worden bijgebracht.
Vooral door die nachtmis zagen we het
kerstfeest met gemengde gevoelens tege
moet. Als ik met ouders en broertje door
de stikdonkere en soms gladde straten
van Den Burg naar de kerk stapte, dacht
ik: ze lijken wel gek. Maar eenmaal bin
nen was je toch blij dat je gekomen was.
ledereen was er immers. Het orgel speel
de zacht bekende kerstmelodieën, zo
mooi en langzaam dat je er tranen van in
ie ogen kreeg. Honderden kaarsen zorg
den voor sfeervolle, gedempte verlich
ting waardoor zelfs Celienus en de
kleine Klaassie Vaak veel mooier leken
dan ze in werkelijkheid waren. Mensen
knikten elkaar glimlachend en knip
ogend toe. Als koster Thomas Buisman
tijdig de verwarming had opgestookt,
ivas ook de temperatuur best om uit te
houden, zodat het allemaal eigenlijk wel
meeviel.
Het was trouwens ongepast om moeilijk
te doen over die nachtmis. Het kindje je
ins en zijn ouders hadden het destijds
ook niet makkelijk gehad m die tochtige
stal. Een beetje versterving kon geen
kwaad voor een gezonde jongen, die m
de zekerheid leefde dat hij na afloop de
henen kon strekken bij de stralende
warmte van een hypermoderne olie-
haard. („Geen roet, geen stof en geen
lesjouw met kolen"). Ik moest het maar
beschouwen als boetedoening voor mijn
pekelzondenWat dat waren, weet ik
log steeds niet, waarschijnlijk zonden
>an een licht kaliber waar je in eigen be
heer vanaf kon komen. Uit ervaring wist
k dat hetgeen voldoening gaf als je thuis
bleef. Een keer was ik om een of andere
eden niet naar de nachtmis geweest en
het liep precies at zoals mijn moeder had
"oorspeld: ik miste het „kerstgevoel".
Oat neemt niet weg dat die nachtmis een
ange zit was. De rituelen bij het altaar
loor meerdere „heren" die zich temid-
len van wierookwolken en een meute
msdienaartjes uitsluitend van Latijn be
kenden, waren met erg boeiend. Ook
Ie inhoud van de preek was niet af-
Iestemd op jeugdige toehoorders. Het
'iel wel op dat de toon verschilde van
'en gemiddelde preek: met dreigend
naar vredelievend en feestelijk, afgezien
'an enkele bekommerde opmerkingen
He betrekking hadden op de actualiteit,
'oals de oorlog in Korea. De kerkgangers
die doorgaans werden aangesproken met
„beminde gelovigen", waren nu „feest
vierende Christenen". Het thema was
uiteraard altijd de geboorte van de Ver
losser en de diepere betekenis daarvan.
Meestal werd ingegaan op wat over deze
gebeurtenis door profeten was voorzegd,
maar ook op wat er negen maanden tevo
ren was gebeurd: de onbevlekte ontvan
genis. Je had geen idee wat dat was. Op
school en thuis deden ze er zeer ontwij
kend over, wat overigens ook gold voor
de gewone bevlekte ontvangenis. Het
maakte voor de beleving weinig uit. We
voelden dat het iets gewichtigs en heiligs
was, waarover de engel Gabriel aan de
maagd Maria had „geboodschapt". Eens
drukte de pastoor zich wat ongelukkig
uit door te zeggen dat Gabriel bij Maria
een Grote Boodschap had gedaan, maar
er was niemand die erom lachte zodat ik
ook maar mijn fatsoen hield.
Met een rijtje andere kinderen zat ik al
tijd rechts vooraan in de kerk, zo dicht
mogelijk bij de grote kerststal, die was
neergezet op de plaats, waar anders een
der zijaltaren was. Die stal had het mo
del van een rietgedekte Texelse schapen-
boet, waardoor je het gevoel kreeg dat de
Blijde Gebeurtenis niet m Palestina had
plaatsgehad, maar in Zuid Haffel of
Spang. Door de geopende wagendeuren
zag je temidden van Jozef, Maria, her
ders en schapen het kindje Jezus in een
echte krèbliggen. De prille Verlosser
leek in het geheel met op de krijsende
rode baby's die in die dagen vooral door
het Roomse volksdeel in aanzienlijke
quota op de wereld werden gezet, maar
lag er wijs en volwassen bij, de knietjes
opgetrokken en armpjes uitnodigend uit
gestrekt. Achter en boven de boet was
een schitterend decor: een donkerblau
we nachtelijke hemel met de grote ster
van Betlehem en wolkenpartijen waarin
een groep mollige, blote engeltjes zich
kostelijk vermaakte. Het bovenaardse ta
fereel was geschilderd door Blok van der
Velden, die ervoor had gezorgd dat wol-
Henk Pepping and The Attacks
Zondag 29 december is in Klil 12 een
speciaal optreden van Henk Pepping and
The Attacks. Pepping is in het muziekwe-
reldje een bekende naam en geldt als
een virtuoos op de piano als het gaat om
Boogie Woogie, Ragtime, Rock and Roll
en Blues.
Vanaf zijn veertiende jaar speelt hij deze
genres ai, waarbij hij zich liet inspireren
door giganten als Albert Ammons, Mea
de Lux Lewis en Pete Johnson, van wie
nog steeds juweeltjes van nummers zijn
repertoire sieren.
Van de latere grootheden die hem op het
tuiste stijlpad zetten zijn John Mayall,
Rob Hoeke en Harry Muskee een aantal
namen die voldoende zeggen over de
muziek die hij graag speelt.
De laatste jaren echter is bij Henk Pep
ping onmiskenbaar de invloed van JERRY
LEE LEWIS, „the Father of Rock and Roll"
een steeds zwaarder stempel gaan druk
ken op het repertoire. De muziek van Jer
ry Lee Lewis heeft al dertig jaar bewezen
een ieder mee te kunnen sleuren in een
swingend ritme De manier waarop Pep
ping deze muziek vertolkt, bewijst zijn
kenflarden toevalllg-precies de geslachts
delen van de engeltjes afdekten zodat
geen aanstoot werd gegeven Evengoed
rilde ik bij de aanblik. Voor geen prijs
zou ik zelf in de winternacht in mijn blo
te kont boven Zuid Haffel willen fladde
ren. Het zou trouwens geen gezicht zijn.
Zo zat ik tijdens die lange nachtmis te
kijken en te fantaseren. Blijkbaar had
mijn moeder dat ook gedaan, want die
vestigde mijn speciale aandacht op de os
en de ezel achterin de stal. Dat ezeltje
met zijn ondeugende, vorsende ogen,
leek volgens haar sprekend op Marius
Roeper van „Ora en Labora". Dat zei me
toen niets, want ik kende deze Doopsge
zinde agrariër niet van gezicht. Pas vele
jaren later, toen ik in mijn werk te maken
kreeg met Roeper als polderbestuurder,
zag ik dat mijn moeder gehjk had. Ik
moest dan ook altijd aan het ezeltje in de
kerststal denken als hij m het polderhuis
aan het woord was. Óf die gelijkenis er
ook nu nog is, valt te betwijfelen. Het
ezeltje is in die veertig jaar hetzelfde ge
bleven, maar Roeper niet.
Gebruik makend van de kerstgroep als
blikvanger, had het kerkbestuur een spe
ciaal offerblok voor de stal gezet, ten ba
te van de missie of iets vaags dat als
bijzondere noden" werd aangeduid.
De techniek stond ook toen al voor niets:
dat offerblok was ingebouwd in een en
gel. Gooide je een muntstuk van vol
doende gewicht in de gleuf, dan knikte
de engel dankbaar met het hoofd. Alle
kinderen wilden er geld ingooien om de
engel te laten knikken en dat was uiter
aard de bedoeling. Mijn baldadige
broertje ontdekte echter dat het engeltje
ook knikte als je er alleen maar een flin
ke klap tegen gaf. Andere kinderen de
den dat toen ook, zodat de cherubijn
danig te li/den had zonder dat er een
cent tegenover stond. Er werd een eind
aan gemaakt door strenge mannen die
de taak hadden om in de kerk de orde te
bewaren en herkenbaar waren aan een
rode, goudbestikte sjerp met het op-
klasse. En zijn repertoire lijkt wel onuit
puttelijk, want hij speelt, behalve af en
toe een korte pauze, de hele avond door.
Muzikaal wordt hij bijgestaan door The
Attacks, een paar muzikanten die allen in
de muziek hun sporen al hebben ver
diend. De afgelopen jaren zijn er een
aantal CD's en LP's van Pepping versche
nen. „Henk Pepping and The Attacks",
Op Texel wordt voortaan een nieuwe
vorm van yoga gegeven: oki do yoga, een
uit Japan afkomstige, levendige en bewe
gelijke vorm van yoga. Deze vorm van
yoga, met een grote variëteit aan oefenin
gen die de gezondheid bevorderen,
wordt gegeven op maandagavond van
19,45-21.00 uur en dinsdagavond van
20.45-22.00 uur in de Jan Drijverschool,
Naalrand 2 te Den Hoorn. Informatie en
opgave: Paul van Mierlo, tel. 19706. De
lessen worden gegeven onder auspiciën
van de Stichting voor Bewegingskunsten
met ervaren en gediplomeerde leer
krachten in heel Nederland.
De uitzending van Sportlokaal op zon
dag 29 december zal geheel gewijd zijn
aan het Zaalvoetbal Kersttoernooi
De regie is in handen van Trea van Leeu
wen. De gespeelde wedstrijden zullen
rechtstreeks worden verslagen door Mar
co van Leersum en Gerrit Verhoeven:
16.00 uur: Beerekuil tegen Zuid Mo-
I ukken
16.50 uur: In de Groote Slock tegen
Oud PSV
17.30 uur: Twee jeugdteams samenge
steld uit de Texelse selectie.
In de rust en tussen de wedstrijden wor
den uitslagen van eerder gespeelde
wedstrijden doorgegeven en bovendien
zullen er interviews worden afgenomen
met spelers, coaches en organisatoren.
En natuurlijk worden ook Peter en Arnie
uit Goede Tijden Slechte Tijden aan het
woord gelaten. Voor de overige sport
geldt de winterstop, dus geen uitslagen.
Foto's TC3, tenzij anders ver
meld, gemaakt door Bert
Koning.
schrift „Eerbied in Gods huis".
Net als andere roomse mensen hadden
we ook thuis een kerststal. Mijn vader
had hem in 1948 getimmerd van ruwe
houten planken, afkomstig van kratten
waarin onderdelen van Amerikaanse
john Deere-tractoren hadden gezeten.
Op een plank die in het dak van de stal
was verwerkt, stond met zwarte letters
„This end up". Meer dan een week voor
kerstmis haalden we de stal al van de zol
der, tegelijk met de doos beeldjes. De
beeldjes waren allemaal afzonderlijk zo
goed in kranten gerold, dat je de doos zo
van de zoldertrap naar beneden kon
gooien Dat deden we dan ook, tot afgrij
zen van mijn moeder. Dat was voor haar
nog maar het begin van de kerst-ellende,
want wij wilden kerststal en directe om
geving er zo natuurlijk mogelijk laten uit
zien We zetten er dus grote
dennetakken achter en bedekten de bo
dem met dikke zoden mos en eeuwig
leven", die we van de tuunwallen bij het
Boysveld haalden. Temidden van al die
ruigte plaatsten we de herdertjes en an
dere personages, die er soms tot aan hun
middel in stonden. De dagen daarna ver
dwenen de figuren nog meer in de diep
te want het nog natte mos begon in de
warmte van de huiskamer hevig te groei
en. Dat hield uiteraard op als alles was
opgedroogd, maar dan werd het voor
mijn ouders echt tijd om in te grijpen
want droog mos brandt als buskruit en
we hadden in en om de stal een massa
kaarsjes en waxinelichtjes geplaatst, die
we bij het invallen van de duisternis alle
maal wilden aansteken. Sfeer, weet je
wel. Meer dan eens brak in de stal brand
uit, zodat mijn moeder haar hielen met
durfde te lichten als wij thuis waren
Soms waren de gevolgen van dergelijke
ongelukken blijvend. In 1952 hadden we
een lange kaars gezet onder de engel die
hoog aan de voorgevel van de stal hing
met in de handjes het lint „Gloria in e\-
celsis Deo". Door de walmende kaars
was het gezicht van de engel gitzwart ge-
„Hot Boppin', Rockin' and Boogie Woo
gie", „Rockin' The Boogie Woogie - Wild
Piano Solo's" en samen met Rob Hoeke
en André Valkering „Dynamite Boogies".
Zondag 29 december 1991, aanvang
21.00 uur (tot 00.30 uur), entree
f10,00; vriendenprijs f7,50.
De kassabon-actie van de Weverstraat
ondernemers heeft de familie D. Dijker,
wonend aan de Golfslag, geen windeie
ren gelegd. Hun bonnetje bleek goed
voor de hoofdprijs van fl.000,-, die zater
dag door notaris C.J. Boswijk werd ge
trokken. Totaal namen 35 bedrijven deel
aan de actie. De respons van het winke
lend publiek was volgens de organisatie
uitstekend.
PRIJSWINNAARS
Prijzen van /100,-: Tineke Bakker (tel. 14438), fam.
J. Kager (Wittekruislaan), M Eelman (Beatrixlaan),
M Parlevliet (19384) en A. Visser (Bernhardlaan).
Prijzen van 10,-: H Grootjen (Dorpsstraat), Natha
lie de Best (Ridderkerk), mevr. Groszpietsch (Schil-
worden. Het was er niet meer af te krij
gen, zodat we sindsdien over een
allochtone engel beschikten, heel pro
gressief. Moet kunnen, zouden we nu
zeggen.
Voor de rest waren de toen tv-loze kerst
dagen saai en dat gold ook voor Nieuw
jaarsdag. Je had dan wel vrij, maar je
moest voortdurend in zondagse kleren
lopen zodat je niet de beest kon uithan
gen. Je ging met je ouders naar Kees Keij-
zer de metselaar en andere omes en
tantes waar je anders nooit kwam om
hen „zalig kerstmis" dan wel „zalig
nieuwjaar" te wensen. Je kon dan tege
lijk je nieuwe visgraatjes plusfourspak la
ten zien, dat een paar dagen tevoren na
lang aarzelen was gekocht bij de heer P.
Verberne, oftewel Piet van Mesjeu. Je
dronk bij die visites thee, die heel anders
smaakte dan thuis. Dat had te maken met
de kwaliteit van de regenbak, die overal
anders was. Bij de thee kreeg je een
kerstkransje van fondant. Mijn moeder
lette er scherp op dat je eerst de thee nut
tigde en pas daarna het kransje Deed je
het andersom, dan proefde je de suiker
m de thee niet meer en dat was zonde
van de suiker. Verder was het opzitten,
pootjes geven, met twee woorden spre
ken en nérgens aanzitten. Vrede op aar
de kan heel vervelend zijn.
Mijn vader kwam die feestdagen ook
moeilijk door. Hij was dan uit zijn ritme,
derend), W.A.M. Slikker (Diek), T.J. Witte
(Beatrixlaan), D. Kuiper (Vloedlijn), mevr. Fibbe
(Oesterstraat), Elly Elsendoom (Boodtlaan), Ina
Koorn (Mieland), F. Halsema (Buytengors), G.
v.d.Kooi (Beatrixlaan), J. v.d.Schans (tel. 12773),
mevr. Van Osch (Lieuwstraat), Marjan Smit (Oost
kaap), P. Brouwer (Bernhardlaan), A.J. v.d.Vis (Mari-
coweg), E. Lap (Wilhelminalaan), C. Graaf
(Duinreep), C. Witte (Weverstraat), J. de Ridder
(Postweg), Elsje Koorn (Plevierstraat), Cor Vlaming
(Keesomlaan), Coby Bakelaar (Vloedlijn), Van Koo-
ten (Ada v.Hollandstraat), E. Rademakers (Schilde
rend), P v.Boven (Sommeltjesweg), S. Arendse
(Stolpweg), Margreet Jenness (Dageraad), PD. Kuy-
per (Kogerstraat), Betty Jansen (Dorpsstraat). Huis
man (Bernardlaan), M. Ellen (Ankerstraat), Jan J.
Kager (Wittekruislaan), Ans Dijkman (War
moesstraat). Maarten Dogger (Wilhelminalaan),
Pieterse (Bernhardlaan), PD. Kuiper (Kogerstraat),
Jeroen Dros (Noordwester), AC. Classen (Schie
dam), Nel Dijker (Bernhardlaan), J.A. den Brok
(Bernhardlaan), Kasper Zijm (Julianastraat), Boon
(A.v.Hollandstraat), J.P Boon (Wilsterstraat), L.S.
Koorn (Duinreep), Frank van Poelje (Lieuwstraat),
Sibo Plaatsman (J- Hodshonstraat), Maartje Kamp
huis (Vroonlant)
klaagde over „oprispingen" en was blij
als hij na afloop zijn overall weer kon
aantrekken. Elke aanleiding om dat nog
wat eerder te kunnen doen, greep hij met
beide handen aan. Op een ijzige kersta
vond om een uur of elf werd hij gebeld
door iemand uit een afgelegen hoek van
Eierland die ernstige moeilijkheden had
met een oliekachel, die wij kort tevoren
hadden geleverd. „We zitten in de kou!",
leder ander zou er de smoor in hebben,
maar mijn vader hees zich opgetogen in
werkkleding, stapte in de auto en spoed
de zich richting vuurtoren. Uren later
kwam hij terug, een grote sigaar in de
brand, stinkend naar petroleum en m op
perbeste stemming. Zalig kerstmis. Aan
de kachel had Goddank niets geman
keerd, de olie was alleen maar op. Mijn
vader had toen bij een van zijn vele fami
lieleden in De Cocksdorp (waar ze dat
midden in de nacht blijkbaar ook heel
gewoon vonden) een paar bussen petro
leum gehaald. Ook had hij voor alle ze
kerheid nog even met zijn mond de
olieleiding doorgeblazen en hij had de
nooddruftige klant pas verlaten toen de
kamer weer behaaglijk was. De rekening
heeft hij nooit gestuurd, want het was
nog binnen de garantieperiode.
Harry.
Cinema Texel heeft de komende Kerstweek een prachtig programma voor het
hele gezin Wilt u graag met de kleintjes naar de bioscoop dan is de matinee
voorstelling „Bingo" een aanrader. Maar ook in de avonduren draait een film
van formaat waar u met zijn allen van zult genieten, namelijk de ruim twee-
eneenhalf uur durende „THE FISHER KING" met een schittèrende Robin Willi
ams in één van de hoofdrollen. Een merkwaardig „sprookje" dat via de Midde
leeuws stinkende onderbuik van New York zijn weg vindt langs het
uitgaangsleven van de „hedendaagse" Big Apple.
Een populaire radio-dj (Jeff Bridges) geeft zijn baan op en raakt aan lager wal
en aan de alcohol. Hij adviseerde namelijk een labiele beller in zijn cynische
radioshow alle yuppen uit te roeien, waar die doorgedraaide jongeman dan
ook onmiddellijk mee begint. In die smerige onderbuik komt hij een poëtische
zwerver tegen (Robin Williams), die volledig getikt lijkt te zijn en een stille lief
de koestert voor een wel zeer onhandig meisje (Amanda Plummer). Deze
zwerver blijkt voorheen een geslaagde yup-professor te zijn geweest, die pas
gek werd toen zijn mooie vrouw werd neergeknald door die gestoorde
jongeman....
De maker van deze rolprent met fantastisch acteren en beeldschone plaatjes
is Terry Gilliam, een van de mannen van het vroegere Monthy Python en de
maker van de zogenaamde Graal-films. Films waarin hij vaak realiteit en fanta
sie door elkaar haalde, bijvoorbeeld door de acteurs zo maar in eens in zang
of dans te laten uitbarsten
BINGO!
Over de film waarmee Texel weer eens een landelijke première beleefde is in
de pers nogal verschillend gereageerd. Voor een enkele krant was het in het
totale kerstaanbod voor de jeugd in de grote steden een overbodige film, maar
op Texel is maar één bioscoop en de zogenaamde grote namen en/of films krij
gen wij niet zo maar te zien. Wat blijft er dan van BINGO over?
Een avonturenfilm over een ongelukkig circushondje, dat op zoek naar geluk
vele heldendaden verricht. Zijn eerste goede daad in de grote boze wereld was
het redden van de verdrinkingsdood van de al even ongelukkige Chuckie, een
twaalfjarig jochie dat van zijn ouders geen hondje mag hebben, en trouwens
nog veel meer niet. Zo beleven de twee samen en afzonderlijk wonderlijke
avonturen, waarbij Bingo, die echt alles kan, telkens weer de grote redder blijkt
te zijn.
Dit klinkt toch best als een leuke en spannende film om samen met de kinde
ren op een middag naar toe te gaan.
(CvH)
