25
Sla uwe plekken en
stoere verhalen
hamep
I HAAI
Ravage bij finish:
Hamerhaai
naar de haaien
)e Ronde vanuit een rubberboot:
Ronde om Texel
Saboteurs aktief
tijdens de ronde
Knokken in de branding. Bij de start
van het Hondje Texel gingen de
meeste deelnemers keurig over de
zandbanken heen, maar de finish
bleek voor tientallen zeilers een strui
kelblok. Moegestreden en blij dat de
verlossende eindstreep was bereikt,
werd menig stuurman verrast door
de woeste brekers. Zonder pardon til
den de brandinggolven de vederlichte
catamarans op en wie dan de wind
vol in de zeilen kreeg, ging zonder
pardon kopje onder. Schrijnende tafe
relen waren het gevolg. Terwijl fami
lieleden op het strand al met
bloemen klaarstonden om hun favo
rieten te verwelkomen, dreven de
pechvolle zeilers steeds verder af. Ge
nadeloos sleurde de branding de om
geslagen boten in zuidelijke richting.
Sommige zeilers zwommen wanhopig
achter hun cat aan, anderen klemden
zich vast aan hun boot, maar
moesten hun pogingen om zich op te
richten tenslotte uitgeput staken. En
kele deelnemers staken vuurpijlen af
om de redders op zee en op het
strand te waarschuwen. Zo zagen we
de Utrechtse badmeesters bij paal 15
uitrukken. Aangekomen bij de gekap
seisde boot, weigerden de zeilers
echter aan boord van de reddingboot
land.". Hij prees de inspanning van
zo'n vierhonderd vrijwilligers en
constateerde met tevredenheid dat
ondanks de vele kwetsuren en het
verlies aan materiaal de stemming in
het zeilkamp goed was. „Sommigen
waren zelfs wild enthousiast."
Foto's Ronde om Texel: Tessa
de Graaft Lyda Dijt, Dirk Kui
ter, Gerard Timmerman en
Frans Hopman.
Het stormachtige weer heeft niet al
leen de verzekeraars op kosten ge
jaagd. Ook de organisatie moest
bloeden. „De helikopter moest vaker
dan was voorzien de lucht in. Dat
kost geld." Broodnodig succes toch
voor de Ronde om Texel. „Na enkele
Gloednieuwe boten soms, gedoemd
om op de kust te pletter te slaan.
Ongerust
Inmiddels was de ongerustheid over
het niet kunnen vinden van de
buddy-boot gegroeid. De radio aan
boord kwam met het weinig ge
ruststellende bericht dat een mari
niersboot zou zijn omgeslagen. Bij de
VC-boei lag een landingsboot (LCVP)
van het type Mark III. Daar werd on
ze LCRM van nieuwe brandstof voor
zien en hoorden we dat de
buddy-boot ergens bij de Slufter op
de kant lag en niet meer door de
branding kon komen. Enigszins opge
lucht werd de tocht vervolgd.
De Waddenzee was in vergelijking
met zijn grote broer aan de westkust
een makkie. Hier vielen weinig
„slachtoffers". Komisch was dat en
kele schippers van volgboten in hun
enthousiasme om de zeilers te scha
duwen helemaal vergaten de vaargeul
aan te houden, wat een lange wan
deling door kniediep water opleverde.
Nog erger
We begonnen net de lol van het
rondje weer in te zien, toen we het
Marsdiep naderden.... Daar was de
deining zo mogelijk nog erger dan op
de Noordzee. Ter hoogte van de Hors
ontdekten we de eerste aangespoel
de cats en al spoedig bleek dat de
kustlijn vol lag met gestrande
zeilboten.
De mariniers deden hun uiterste best
te klimmen. Ze wilden hun peperdure
catamaran niet achterlaten en
wensten assistentie om hun mate
riaal in veiligheid te brengen. Marine
bootjes boden de helpende hand.
Tot de pechvogels behoorden ook de
Texelaars Ruud Hamer en Arie van
der Burg. Vlak na het passeren van
de finishlijn sloegen ze om. Met veel
pijn en moeite wisten ze de boot, de
„Hamerhaai" genaamd, weer over
eind te krijgen. Dit knappe staaltje
kreeg echter geen beloning, want
even later sloeg het duo opnieuw
over de kop. Hangend aan hun cata
maran dreven ze af, ramden onder
weg nog een pier en strandden in
het zwin ter hoogte van paal 16. Uit
geput kwamen ze aan land en wer
den met een legertruck naar de
EHBO-post bij paal 17 gebracht. De
hoofdwond van Van der Burg en de
gekneusde enkel van Hamer vielen
echter in het niet bij de schade aan
de boot. De gehavende Hamerhaai
werd na de stranding volledig aan
gruzelementen gebeukt. Vrienden
haalden het wrak van de Prindle 18.2
(hieuwwaarde f24.000,-) uit het wa
ter. „En we hadden nog wel zo'n
goed Rondje gevaren", treurde Ha
mer. Walter Brommersma, die zelf
met echtgenote Magda op de Wad
denzee de strijd met pech moest sta
ken, monterde hem op: „Ach, voor
de komende jaren heb je tenminste
voldoende onderdelen."
Verscheidene zeilers uitten kritiek op
dobber-edities en de afgelasting van
vorig jaar, begonnen de sponsers zich
terug te trekken. We hebben alle zei
len moeten bijzetten de begroting
(ongeveer twee ton) rond te krijgen.
Voor de broodjes voor de medewer
kers is zelfs een sponsor aangetrok
ken." Ook het aantal deelnemers was
vergeleken met vorig jaar ongeveer
een kwart lager. Hoewel een vijfde
van het deelnemersveld uit het bui
tenland afkomstig was, lieten zeilers
uit de VS dit jaar verstek gaan. Insi
ders zoeken de oorzaak in concurre
rende races elders. De
rondevoorzitter verwacht door het
jongste spektakel dat het evenement
meer aantrekkingskracht op spon
sors, deelnemers en media zal uit
oefenen.
Een cameraploeg van CNN maakte
zaterdag opnamen, evenals teams
om hulp te bieden waar nodig. Maar
het was onverantwoord om een cat
naar de kant te slepen. Eenmaal door
de branding werd je als een dood
ding op het strand gekwakt, zonder
mogelijkheid er weer af te komen.
Het enige dat kon was een zeilboot
in de goede richting slepen en vlak
voor de kant losgooien, in de hoop
dat de stroming en golven het laatste
beetje zouden doen.
De wind wakkerde aan en de golven
ook. Onze nieuwe buddy Jan vloog
na een golf met zijn boot vertikaal
het water uit, waarbij de motor inclu
sief staart volledig zichtbaar was. Hij
verdween in een golfdal, maar dook
gelukkig weer op Ondertussen boor
de onze boot zich zo hevig in de wa
termassa dat de neus bijna dubbel
klapte. Hoe voorzichtig de mannen
ook deden, ze konden niet voorko
men dat hun bemanning en zijzelf
met flinke dreunen op de houten bo
dem van de LCRM's belandden na
iedere golf.
Moegebeukt en nat stapte ik ter
hoogte van paal 17 over op de lan
dingsboot. Nadat alle zeilers binnen
waren werd snel koers gezet naar de
Joost Dourleinkazeme. Nog wat on
gemakkelijk zittend werd met een
biertje nagepraat. Binnenkort zijn de
blauwe plekken weer verdwenen.
Dan blijven alleen de stoere verhalen
over....
T.d.G.
de organisatie, die volgens hen de fi
nishlijn te dicht bij de kust had ge
legd. Hierdoor moest men half in de
branding finishen. Bovendien waren
onvoldoende veiligheidsbootjés aan
wezig om de pechvolle zeilers uit het
water te vissen. Wedstrijdleider Ed
win Lodder verklaart desgevraagd dat
de finishlijn niet verderop het water
kon worden gelegd, omdat anders de
finish-container niet kon worden be
mand. Ook was het bezwaarlijk om
de kotter TX 50 verder in zee te leg
gen, want dan zou de afstand tussen
container en kotter (waartussen de
finishlijn was getrokken) te groot
worden en konden de zeilnummers
niet worden ontcijferd. „Toch hebben
we nog een poging ondernomen om
het schip te verplaatsen. Dat bleek
tijdens de finishprocedure echter on
begonnen werk. Door het schomme
len van het schip was het bovendien
een bijzonder zware opgave", aldus
Lodder. Hij wijst erop dat omslaan
kon worden voorkomen door hoog
aan de wind, zo dicht mogelijk bij de
kotter, de finish te passeren. Lodder:
„De laatste twintig tot dertig boten,
waarvan de meesten schade hadden
maar tóch wilden finishen, hebben
we het advies gegeven te stoppen.
Door de geleden schade waren ze
vaak niet meer in staat om hoog aan
de wind te zeilen en zonder brokken
op het strand te komen.'
van de Tros (radio en tv). Woensdag
avond, om 23.30 uur, worden de
Tros-beelden uitgezonden.
Uitslagen Ronde om Texel 1992
Overallklassement:
I. J. de Vries en R. Kenbeek (tors), tijd:
3.05.45; 2. H. v.d. Plas en K. de Mooy
(n55s); 3. J. Visser en P. Loos (p19); 4. E.
Steinraht en R. Wijnschenk (h16); 5. H. van
Rhijn en G. Nagtegaal (n55s); 6. S. Karsen-
barg en A. Kingma (da18); 7. 3. Salman en B.
Lapadu (n60); 8. J. de Bakker (h14); 9. K.
Boot en P. Disselhorst (da18); 10. R. White en
Gr. Ells (GB) (h59s);
Overallklassement Texelaars:
II. Dirk Pool en Iris Czibor Alonso (n55s); 23.
Martin Maat en Yolanda Maat (p19); 37. Her
man Boks en Jaap Straakenbroek (my60); 66.
Wouter Zeekant en Cornelis Zeekant (hu59);
69. Bart Boon en Fred Eenhoorn (s20s);. 74.
Sidny van Zon en Jan Lange (h21p); 80. Kees
Bakker en Jan Dirk Bindt (h18); 114. Ruud Ha
mer en Arie van der Burg (p18.2); 122. Paul
den Breejen en Jeroen der) Breejen (da18);
133. Jan Wiebe Boon en Arnold Boon (da18);
152. Joris Lamens en Reinier Nijland (hl6);
158. John de Kuyper en Guido de Kuyper (mi-
ra); 162. Willem van Heerwaarden en Mare Ri-
teco (da18); 203. Jenneke Jongman (h14s);
226. Jan Robert Huysman en Jan
Schouwstra (p16).
Alle nummers 1 in hun klasse:
Dart 18 S. Karsenbarg en A. Kingma, Dart 20
B. Smit en V. Kruyt; Hobie 14 J. de Bakker;
Hobie 16 E. Steinraht en R. Wijnschenk; Ho
bie 17 KI. Sandmann (D); Hobie 18 C. van
Loo en C. Bakhuizen; Hobie 18 Formula J.
Wjker en D. van Amstel; Hurricane T. Annels
en M. Causon (GB); Nacra 5.5s H, v.d. Plas
en K. de Mooy; Nacra 5.8 H. Kijf en R. Vos;
Nacra 6.0 J. Salman en B. Lapadu; Prindle 16
J. Cieremans en B. Troost; Prindle 18 M. Vol-
lenbrock en E. Vollenbrock; Prindle 18.2 K.
Vrijer en D. Vrijer; Prindle 19 J. Visser en P.
Loos; Tornado S. Dodgeson en S. Jordan
(GB); Open klasse (1) KI. Sandmann (D); Operv
klasse (2) J. de Vries en R. Kenbeek; Dames
en Jeugd D. Zeeuw v.d. Laan en K. Zeeuw v.d
Laan.
Voor de microfoon van Radio Texel kondigt
wedstrijdleider Edwin Lodder tijdens de briefing
het verheugende nieuws aan. „Zon, wind. lek
ker weer. kortom: we gaan er lekker tegenaan."
De gehavende zeilers Arie van der Burg en Ruud Hamer kunnen nog lachen temidden van de brokstukken van hun „Hamerhaai".
PAGINA 5
m een rubberboot het water op
een paar foto's te maken en dan
t5er ean land....dat pakte zaterdag
wanders uit. Terwijl ik bedenkelijk
Rond te kijken naar de branding,
jwd vakkundig een LCRM (rubber
ed van het Korps Mariniers op het
jftnd gezet om me op te pikken,
branding, met brekers van wel
*meter' werd met enige moeite
dwongen. Bestuurder Rob lachte
fioedigend naar me, terwijl zijn an-
bemanningslid verdacht groen
:S°n te worden. Dat was niet de
Nschijn van de boot of het water,
een onstuitbare aanval van zee-
Hoewel de zee achter de bran-
9 vanaf het strand gezien vrij
9 leek, stonden er golven van ze-
Wr meter. Niet verwonderlijk dus
er]ige magen in opstand kwamen.
eijn eigen verbazing had ik ner-
J* 'asf van.
hij meer buiten, dan in de
besloot Rob zijn passagier
Jet strand af te zetten. Weer
j-ec/ien" dus, zoals het aanlanden
men heet. Ter plekke werd ik
JSeworyen als nieuw beman-
j b- Eindelijk mijn kans om een
Marinier te zijn....
Voorzichtig en verstandig varend
stuurde Rob de LCRM door de hui
zenhoge golven, op zoek naar zijn
„buddy"-boot, want voor de veilig
heid werd twee aan twee gevaren.
Die was echter nergens te bekennen.
Wel troffen we overal omgeslagen
catamarans aan. De waarschuwing
van wedstrijdleider Edwin Lodder was
kennelijk door veel amateurs in de
wind (letterlijk!) geslagen.
Omgeslagen cats werden bezocht en
de zeilers werd gevraagd of ze hulp
nodig hadden. Nou, dat hadden ze.
Menigeen wist niet eensf hoe hij zijn
catamaran weer moest oprichten!
Wat doen zulke mensen toch op zee
bij zo'n wind, levensgevaarlijk. Ook
troffen we dobberende boten aan
zonder bemanning. Bij de eerste ke
ken we elkaar verschrikt aan en
speurden we de omgeving af naar de
zeilers. Een andere rescue-boot kwam
ons melden dat de bemanning al
naar de kant was gebracht. Later
zouden we nog menige, in paniek
verlaten, catamaran aantreffen.
Waar nodig boden de boten van het Korps Mariniers hulp.
COURANT
TEXELSE
veiligheid het aantal deelnemers niet
groter moest zijn, bleek toen rond
zes uur 's avonds het sein „veilig"
werd gegeven. De laatste uitvallers
werden twee uur later aan land ge
zet. „Met méér deelnemers zouden
we uren langer zijn bezig geweest",
aldus hoofd veiligheidscommissie Jan
van der Meer.
Leed
Eén zeiler werd naar het ziekenhuis
afgevoerd met een kapotte knieschijf.
Overige blessures waren snijwonden,
kneuzingen, schaafwonden en be
knelde ledematen. „Totaal hebben we
vijftig behandelingen uitgevoerd", al
dus Rick Nichols, die met een team
van dertig EHBO'ers waakte over het
welzijn van de deelnemers. Het duo
Boog en Koolsteeg, dat zo'n tien mi
nuten achter de koplopers in tweede
positie voer, kreeg vlak voor de finish
materiaalpech. Met hun Tornado
moesten ze tot tweemaal naar de
kant om een noodreparatie uit te
voeren. Uiteindelijk kwamen ze als
nummer 45 over de finish.
Winnaars
Rondewinnaars Kenbeek en De Vries,
(tijd 3.05.45) lieten na de finish het
ontvangstcommité in de kou staan,
door doodgemoedereerd kilometers
verder af te meren. Dankzij een han-
^OAG 23 JUNI 1992
n de branding over de kop
lïerden op het strand geworpen.
Strijd
mijl de wind aanwakkerde tot
jchtzes, arriveerde de kopgroep
«j twaalf uur bij de vuurtoren,
de koers negentig graden werd
De ronding betekende een
jchtmeting voor de deelnemers,
jantal deelnemers koos de ver-
Ie route en kwam in ondiep wa-
terecht. De eerste passanten
^en de zwaarden nauwelijks neer-
pi of liepen vast op de zandban-
n Dit kostte de nodige tijd. Talloze
ijöoten die de noordelijke route
&n afsnijden, kwamen op de
ikte van kerken muurvast te zitten,
liet passeren van de VC-boei on-
teams moesten de strijd op-
n toen op volle zee bleek
Jat de drijvers van hun catama
rans vol water liepen. Ze ontdek-
;en dat de zwaardkasten van hun
catamarans waren lekgeprikt.
Een andere catamaran, die een
soortgelijke behandeling had on-
n, kon op provisorische
wijze drijvende worden gehou-
i. De ronde-organisatie is er
van overtuigd dat sabotage in
ret spel is. Edwin Lodder: „Het
cetrof stuk voor stuk snelle cata
marans, van het Tornado-type,
•e ook door olympische teams
worden gebruikt. De getroffen
•Joegen hadden beslist kans om
ie winnen." De daders achter de
sabotagedaad zijn (nog) niet be
iend, evenals hun beweegrede-
m. Aan de Ronde van Texel zijn
ien geldprijzen verbonden. De
sportbranche steekt wel
ild in de catamaransport.
tosvolle zeilers spelen zich
een succesvolle race rond
•tteiland in de kijker van de
sponsors.
•ronden de zeilers aan de oostkant
het eiland met wind in de rug
rig tegenslag. Tot dat moment
jrihet deelnemersveld aangevoerd
fcrPeter Boog en Patrick Koolsteeg.
nij het hijsen van de spinaker,
«Üj ruime wind aanzienlijk meer
rtid geeft, lieten De Vries en
[(;oek de verbijsterde concurrentie
pscfiter zich. „Andere zeilers durf-
het bolvormige zeil niet te voe-
Omdat wij over goed materiaal
schikte, waagden we het wel", al-
is fenbeek.
langrijke vooruitgang vindt Lodder
dicap van 97 werd het tweetal te
vens winnaar in het
overall-klassement. Uiteindelijk haal
den 236 boten de finish. Veertien
daarvan waren afkomstig van het
eiland zelf. Snelste Texelaars werden
Dirk Pool en Iris Czibor Alonso, die
de ronde aflegden in een tijd van
3.35.46 uur. Met hun Nacra 5.5 loop
werden nummer elf in het overall
klassement en derde in hun
catamaran-klasse. Texelaars Martin en
Yolanda Maat werden tweede in de
Prindle-klasse. Totaal werd gestreden
in vijftien klassen. Hekkesluiters wa
ren Matthias Nothers en Brune
Christoph uit Duitsland, die om 16.24
uur, bijna zes en een half uur na de
start, binnenkwamen. Omdat sommi
ge zeilers zich verzuimden af te mel
den, ontstond bij de veiligheidsdienst
verwarring over het al dan niet bin
nen zijn.
Perfect
Fub Boon, dit jaar voor het eerst
voorzitter van de stichting Ronde om
Texel, kijkt tevreden terug op de race.
Ondanks de vele brokken schaart hij
zich volledig achter de beslissing van
rondeleider Edwin Lodder en hoofd
van de veiligheidscommissie Jan van
der Meer. „Een perfect zeilwindje. En
zoals verwacht nam de branding in
de loop van de dag af." Boon be
treurt het dat veel onervaren zeilers
ondanks de waarschuwing toch van
start zijn gegaan. „Zodoende zijn
toch nog veel problemen ontstaan,
ledereen is gelukkig weer terug aan
de „fuik", die bij Oudeschild was ge
plaatst. Dit was een denkbeeldige lijn
met een breedte van circa tweehon
derd meter waar de zeilers tussen
door moesten varen. „Voorheen
kruisten ze soms onder de Afsluitdijk
langs. Dat is nu verleden tijd." Twin
tig teams passeerden de boeien aan
de verkeerde kant en werden gedis
kwalificeerd. Om uiteenlopende rede
nen ondergingen drie andere teams
hetzelfde lot. Het gemak waarmee op
de Waddenzee werd gezeild was voor
de organisatie reden te volstaan met
pakweg vijf volgboten aan de oost
kust.
Na een ontspannen rak op de Wad
denzee, wachtte de zeilers in het Mo
lengat, waar metershoge golven
stonden, echter een nieuwe beproe
ving. Bij veel deelnemers sloeg op
dat moment de vermoeidheid toe.
Talloze boten sloegen om, sommigen
werden achtergelaten en spoelden
aan op de Hors, evenals losse onder
delen. In dit traject moesten de vol
gers alle zeilen bijzetten om iedereen
uit het water te pikken. In het laatste
traject, vanaf paal 9 naar de finish bij
paal 17, leden veel zeilers schipbreuk.
Door uitputting bleken ze niet opge
wassen tegen de straffe tegenwind.
Stroomopwaarts kosten het veel in
spanning de cats naar de finish te
kruisen.
De ronde zat er voor deze Duitse zeiler kort na
moest hij de strijd staken. „Scheissequalitët."
Moordend
Stuurman Ad van Dale en fokkemaat
Philip Elzerman (nr. 035), hielden
weliswaar de boot overeind, maar
kwamen totaal uitgeput aan de fi
nish. „Het laatste gedeelte was
moordend. We waren helemaal ka
pot." Het tweetal moest elkander op
het laatste stuk oppeppen om bij de
les te blijven. „Toch komen we vol
gend jaar wéér." Van de binnenko
mende schepen sloeg ging gemiddeld
één op de vijf om. Omdat veel volg
boten koers hadden gezet naar het
Molengat, konden redders bij de fi
nish het werk niet aan. Dat gezien de
vjes sloegen de boten op de wilde zee c
gebroken mast
de start alweer op. Met een
