WEEKEND
ANDERE TEXELAARS
RIMLACH
Tennisclub Deuce
80 jaar jong
R]
.1
i
Een blik (schuim) op de toekomst!
Afslankcursus
BEDRIJVIGHEID
Blusmiddelen service
Texel 24-uurs paraat
HORSZEL
Tij?
CAMPING
IJDAG 21 AUGUSTUS 1992
tor Marija Westerlaken
)p 14 mei 1912 werd op Texel een
wersportenvereninging op gericht,
oetbal, korfbal en tennis. De tennisaf-
leling van deze vereninging ging in
ptember dat jaar verder haar eigen
(eg, En doet dit nog steeds. Een verslag
on 80 jaar Deuce, van roerige jaren en
jeptepunten, tot wat de vereniging nu
geworden; met 500 leden de grootste
iuitensportvereniging.
iiterdag zal dit groots worden gevierd.
lereden dat in 1912 de tennisafdeling
:ch afsplitste van de meersportenvere-
|ng is wat onduidelijk maar waar-
jujnlijk waren de tennissers te elitair:
vroegen in plaats van 5 cent contri-
iüezoals alle verenigingen, een dub-
ije (honderd procent!) meer.... Het
van elitaire tennissers heeft in Ne-
fland lang geleefd, inmiddels echter
ennis een volkssport geworden, ge-
het feit dat na de voetbalbond de
nisbond de grootste is. Op Texel heb-
de jeugdsecties van Deuce en SV-
d ongeveer evenveel leden.
Zo voorspoedig als de laatste jaren is
het de club niet altijd vergaan. Aanvan
kelijk had de vereniging vooral een re
creatief karakter. Veel foto's uit de
twintiger jaren getuigen van feesten op
de baan waarbij gedanst werd op de
muziek van een koffergrammofoon. Na
de oorlog ging het minder met de vere
niging, er waren vrijwel geen leden
meer en een tennisbaan was er al hele
maal niet. De in 1912 aangelegde beton-
cementbaan, op de plek waar nu de ge
reformeerde kerk staat, werd gebruikt
tot 1948. In dat jaar wordt de grond
waarop de baan ligt door de gemeente
onteigend in verband met uitbrei
dingsplannen van Den Burg. De vereni
ging krijgt toestemming om tot 1950 te
blijven spelen öp de baan, die daarna
beslist zal worden afgebroken. In 1957
verleent de gemeente Texel de VVV toe
stemming om twee banen aan te leggen
nabij de Elemert. Via een wat omslachti
ge procedure komen de banen uiteinde
lijk bij Deuce terecht. In het jaar 1965
gaat het zeer slecht met de club. In de
jaaravergaderingen zijn geen leden aan
wezig en de toenmalige voorzitter BiI-
derbeek stapt zelfs op. In die jaren
houden de vakantiegangers de vereni
ging in leven door de baanverhuur. Tij
dens de jaarvergadering in 1966 blijkt
dat de banen en omheining in slechte
toestand verkeren en er geen geld voor
reparaties is. De club lijkt zo goed als
dood. Een nieuw bestuur met Peter Bak
ker als voorzitter herstelt vier jaar later
de schade door leden aan te trekken en
weer contributie te heffen, bovendien
worden de banen nog steeds verhuurd.
De Culturele Raad wordt geldschieter
voor de reparatie kosten en de banen
worden in 1971 feestelijk heropend.
Dat ook een gerepareerde baan niet het
eeuwige leven heeft blijkt een jaar later.
Deuce wil nieuwe banen, eigen banen.
NIEUWE BANEN
Dit lijkt de start te zijn van vele ontwik
kelingen. In maart 1974 wordt tijdens
een ledenvergadering voor het eerst
gesproken over de aanleg van vier ba
nen, hoe en waar is nog vrij onduide
lijk. Inmiddels heeft de club in 1976 150
leden en twee echte trainers maar heeft
desalniettemin te kampen meteen aan
tal mankementen. Al heel lang is er be
hoefte aan een clubhuis. In de tweede
helft van de zeventiger jaren wordt ook
dat gerealiseerd.
1982 en '83 zijn turbulente jaren voor
de club. Alles draait om de nieuwe ba
nen. Kenmerkend zijn de vele vergade
ringen over de lokaties voor de nieuw
aan te leggen banen waarover regelma
tig in de Texelse Courant wordt bericht.
Plannen om samen te werken met de
RST worden door Deuce van de hand
gewezen omdat men dan drie banen
krijgt en er vier wil. De vereniging
streeft er naar baas in eigen park te zijn
en vindt vier banen voor eigen gebruik
het absolute minimum, met het oog het
huidige ledental en de verwachte groei.
Er wordt tot vervelens toe gediscus
sieerd met de gemeente over de lokatie.
Genoemd worden onder andere het
veld bij de Molenkoog, het voetbalveld
achter de Wilsterstraat en het terrein bij
de Beatrixlaan.
De oplossing komt uit een onverwachte
hoek. In maart 1983 gaat het college
van B&W accoord met de verwezel ij
king van een complex naast de sporthal
Ons Genoegen. Op 29 september 1984
wordt het nieuwe tennispark met vier
kunstgrasbanen, een oefenkooi en een
kantine feestelijk geopend.
BLOEI
De nieuwe banen hebben geleid tot een
grote bloei. ,,ln feite zijn we 80 jaar
jong", zegt Han Pastoor, die dit jaar de
voorzittershamer ter hand heeft geno
men. ,,De vereniging telde begin dit
jaar 470 leden. Inmiddels hebben we de
500 overschreden, dat komt vooral door
de nieuwe jeugdleden. Vroeger zat bij
na iedereen op voetbal, nu zie ik steeds
meer jongeren met een tennisraket ach
ter op hun fiets." Iedere jeugdspeler die
lid wordt krijgt automatisch tien lessen.
Dat zit bij de contributie inbegrepen.
Hierdoor is het spelpeil bij de jongeren
de laatste jaren behoorlijk gestegen en
kunnen zij zich goed meten met leef
tijdsgenoten aan de vaste wal. Het ligt
in de bedoeling om in de toekomst met
deze catagorie toernooien te bezoeken.
Volgens de voorzitter zijn de huidige
zes banen voldoende voor het leden
aantal. De KNLTB adviseert in haar
voorschriften één baan voor gemiddeld
75 leden. „We spelen op Texel relatief
weinig competetie, ongeveer 20% van
het ledenbestand. We houden altijd een
baan over voor mensen die gewoon wil
len 'ballen', ledereen komt hier goed
aan zijn trekken. Ik denk dat we met
600 leden in de problemen komen en
aan een eventuele uitbreiding van de
accomodatie moeten denken."
Voorlopig is de-vereniging een 'heel be
drijf', zoals Han Pastoor het uitdrukt.
„Met de tijd moeten de kunstgrasbanen
worden vernieuwd. Dat zijn inyesterin-
gen waarmee veel geld gemoeid is."
Zaterdag viert Deuce haar tachtigste
verjaardag. Deze dag wordt georgani
seerd voor alle leden, oud
bestuursleden en sponsors, 's Morgens
vanaf elf uur zullen er in het tennispark
activiteiten voor de jeugd tot en met 14
jaar zijn. In tenten van het Bouwdorp
wordt daarna een lunch verzorgd die
zal duren tot drie uur. Van vier uur tot
half zes zal het officiële receptiegedeel
te plaatsvinden. Daarna zal er in het
Fanfaregebouw naast de Koninghal een
koud buffet worden verzorgd. Vanaf
acht uur is het party-time, waarbij de
Kees Geense Bandvoor de muziek zal
zorgen. Alle aanwezigen kunnen aan
een gratis loterij meedoen, de hoofd
prijs is geheel in stijl: een tweedaagse
reis naar Wimbledon volgend jaar.
melia, Poli en hun twee kinderen
öóden in Boekarest. Beide zijn ze
oggeschoold, volgden een universi
estudie tot ingenieur in technische
allaties. Dumitru was projectbege-
cer bij grote bedrijven, Cornelia
mmercieel medewerkster bij een ma-
aarskantoor. Twee inkomens, dubbel
«laai, een groot huis met alles erop
aan en een auto voor de deur.
wjaar geleden, hebben ze hun tame-
welvarende en geregelde bestaan
gegeven en zijn gevlucht. De reden
vangst, zegt Cornelia maar weigert
'at verder op in te gaan.
,De communistische partij wilden
j mogelijk 'geslaagde' leden. Ik
elk jaar benaderd door de securi-
de geheime politie van de partij,
«vroegen of ik lid wilde worden. Elke
sr verzon ik een smoes. Misschien
wnd jaar, we gaan nu eerst op vakan-
Dat had wel conseqenties, ik kon
hoorbeeld niet promoveren en onze
beloon werd afgeluisterd."
tekarest, december '89. Het totalitaire
-irnunistische bewind onder Ceauce-
-wankelt. De val komt voor kerst. Na
■'evolutie hopen de Roemenen op be
dtijden. Poli: „Voor de revolutie was
Sereen tegen Ceaucescu. Daarna was
het totaal onduidelijk wie waar voor of
tegen was en hoe de macht structuren
en verhoudingen lagen. Eigenlijk werd
het alleen maar erger. Er was niemand
meer die je kon vertrouwen."
In mei '90 ontvlucht het gezin Roeme
nië met een koffer mee met „twee shirts,
twee onderbroeken, twee paar sokken
en wat bovenkleding". Het was een
oude droom om naar Nederland te
gaan. Het gezin Poleacov komt in Alk
maar in het Vluchthoef centrum terecht.
Na drie maanden worden ze doorver
wezen naar Texel. „Waar is Texel?" zegt
Cornelia. „Het was eng om hier te ko
men, we hadden er nog nooit van ge
hoord."
De overgang was misschien wel een
schok maar werd niet alszodanig erva
ren doordat direct de angst weg
was .Welke angstWaarvoor angst? „Je
kon nooit iemand aankijken, iedereen-
kon een dief of een verrader zijn. De
mensen zijn bang voor elkaar. Ik kon de
kinderen nooit alleen laten op straat, al
tijd vlug, vlug, even buiten en goed op
passen...dan snel weer naar binnen...ik
wil er niet over praten... het was zo vre
selijk, kunnen we het niet over prettige
dingen hebben? Laten we praten over
Texel. Ik kan iedereen aankijken en
groeten, je bent nooit alleen. Ik heb hier
een familie gevoel. De kinderen groeien
goed op, ze zijn zo gezond en bruin
hier...we vinden het hier fijn."
Het gezin Poleacov werd goed opgevan
gen. Van behulpzame buren kregen ze
kinderkleding en de schoolovergang
van de twee verliep vrij soepel al kan
Cornelia daar toch gefrustreerd over ra
ken. „Ik kon die kinderen niet helpen.
Op school kregen ze Nederlandse aard-
Er bestaat een misverstand dat zowel door de eilanders als de buitenwacht in
stand wordt gehouden, namelijk dat er op Texel geen buitenlanders zouden
wonen. „Wij hebben maar één Marokaan en die is heel erg geïntegreerd",
heeft menig Texelaaar tegen ongelovige overkanters uitgeroepen. Mis. Er wo
nen wel degelijk 'vreemden' op het eiland - natuurlijk overkanters maar ook
mensen die uit een voor ons vreemde cultuur komen. In een serie gesprekken
worden deze mensen belicht. Wat voor soort leven hadden zij in hun vorige
woonplaats en hoe hebben ze de overstap ervaren? Hebben ze het gevoel dat
ze volledig door de Texelaars geaccepteerd worden? In samenwerking met de
Werkgroep Anti Discriminatie pubiceert TC3 deze zomer een serie portretten
met als motto: wat van ver komt hoeft niet altijd vreemd te zijn. De vijfde in
deze serie zijn het echtpaar Cornelia en Dumitru - 'Poli'Poleacov (beide 42)
uit Roemenië.
JR JONGEN VANDAAR
AT ROLSTOEL VERE
SLIPGEVAAR HE?
FRITS WfiT JjEN
EENDE HE
•SlgXA «gp
rijkskunde en geschiedenis Ik wilde
ze wel helpen maar ik had er nog nooit
van gehoord, bovendien is mijn Neder
lands nog veel te slecht. Eerst moet ik
dat beheersen. Wij zijn de enige Roe
menen op Texel. Dat heeft een voor
deel, je kunt met niemand in je eigen
taal praten, je moet wel Nederlands
spreken. Dat is een goed gevoel."
Cornelia en Poli realiseerden zich dat
beheersing van de taal hun enige hou
vast en kans op communicatie was.
Twee dagen na aankomst op Texel gin
gen ze naar de open school om Neder
lands te leren. „We beginnen hier een
nieuw leven, met niks! Eerst de taal Ie-
„Slank 82" begeleidt en stimuleert
mensen die wat overtollige ponden
kwijt willen raken en naar een gezond
gewicht streven. Er wordt in groepsver
band gewerkt, in wekelijkse bijeen
komsten van een uur. De cursisten leren
hoe ze af kunnen vallen en toch met de
pot mee kunnen blijven eten. Men kan
op ieder gewenst moment aan de cursus
deelnemen en deze ook weer op ieder
moment beëindigen.
Voor verdere informatie kunt u bellen
naar mw. Visser-Ban, telefoon
02289 - 3604.
ren, en jullie cultuur. Wte hebben Ne
derlandse boeken gelezen om te
begrijpen hoe jullie denken en voelen."
Elke dag zijn ze blij dat ze hier wonen.
Durven eindelijk weer plannen te ma
ken. Dumitru werkt bij een Texels instal
latiebedrijf. Zaak is dat hij zijn baan
houdt. Conrnelia verveelt zich. „Ik heb
altijd gewerkt, ik mis mijn buro, mijn
stoel, mijn telefoon en afspraken." Des
alniettemin heeft ze goede hoop op de
toekomst. „Gek he", zegt ze tevreden,
„daar was ik rijk, nu ben ik arm. Maar
wel gelukkig."
Marija Westerlaken
1. Various - Greatest Hits 1992-3
2. Mariah Carry - Unplugged
3. Lionel Richie - Back to front
4. Guns 'n Roses - Use your illusion II
5. Various - Techno Trance
6. Various - Move the house-5
7. Various - Countdown Classics vol.2
8. Various - Jong snel wild
9. Youp van 't Hek - Alles of nooit
10. Right Said Fred - Up
r
Door Marija Westerlaken
Met z'n allen groeien we groter. Een
zijdelings effect daarvan is dat er be
drijfjes onstaan die anders geen
bestaansrecht zouden hebben. Dat was
niet direct het uitgangspunt voor het
starten van de onderneming BlusMid-
delen Service Texel (BMST), maar het is
wel mooi meegenomen. Robbert Lake-
man (28) en Theo Kuip (29), beide vrij
williger bij de gemeente brandweer
Texel, zien een gat in de kleine
blusmiddelen markt en hopen dit met
hun 24-uurs service te vullen.
Het is geen branche waar je als particu
lier dagelijks mee te maken hebt, liever
niet zelfs. Toch is het idee om ook op
Texel een blusmiddelen service op te
starten afkomstig door de vraag van par
ticulieren. Robbert: „Vorig jaar gaf de
brandweer voorlichting bij alle Texelse
campings; hoe een brand het beste is te
voorkomen en wat te doen in geval dat.
Toen was er bij veel mensen de vraag
waar je brandblussers kunt laten contro
leren. Wij dachten toen dus, dat doen
we."
Een brandblusser is een apparaat dat re
gelmatig, elk jaar, gecontroleerd dient
te worden. Er zijn een aantal bedrijven
in Nederland die dat doen, bijvoor
beeld Ajax of Ansul maar volgens de
jonge Texelse ondernemers kleeft daar
een nadeel aan. „Die mensen komen
niet voor één blussertje naar het eiland,
die nemen zoveel mogelijk mee. Doen
bijvoorbeeld de horeca. Bij reparatie
nemen ze de blussers mee en dat kan
een aantal weken duren. Wij komen bij
de klant thuis en controleren en repare
ren zonodig direct. Als dat niet kan dan
krijgt de klant een wisselblusser." Niet
iedereen mag zomaar brandblussers
controleren. Robbert en Theo hebben
er een cursus monteur kleine blusmid
delen voor moeten volgen bij het REOB
(regeling voor de erkenning van onder-
houds bedrijven kleine blusmiddelen).
Een keuring gebeurt volgens vastgestel
de normen.
Wat er nu allemaal fout kan gaan met
brandblussers? Het patroon dat zorgt
voor de druk kan leeglopen, het knijp-
pistool kan stuk gaan of de slang kan
verstopt raken, van alles dus. De twee
ondernemers hopen alle problemen op
te lossen met het hele programma van
Saval, een Nederlandse fabrikant van
kleine blusmiddelen. Er zullen onder
andere brandblussers en brandweerma-
terieel verkocht worden. Maar ook on
derdelen van andere merken kunnen
worden verkocht. De kosten als deze
service bij de klant thuis komt zijn als
volgt: Bij het controleren van één brand
blusser is de prijs ongeveer f 32,50 ex
clusief BTW. Dit bedrag is echter
inclusief voorrijkosten en controle on
derdelen. Bij de controle van meerdere
In de „Tijwisselaar", één van de
sterkste Bommelverhalen van Mar
ten Toonder, regelt ene Kobbe Kob-
bema op het eiland Raab „sinds
mensenheugenis de bewegingen
van eb en vloed". Hij tekent hier
voor in het zand nabij de waterlijn
de „Cirkel van Horletoet", waarbij
hij ingewikkelde bezweringen uit
voert. En jawel, zijn magie werkt,
want met de regelmaat van de klok
zakt het water of komt weer op! Het
ventje is volkomen overtuigd van
zijn macht, maar wij -als opletten
de lezertjes- weten wel beter. Zijn
gezwoeg is zinloos, want oorzaak
en gevolg van de waterbewegingen
worden immers „elders" geregeld.
Zou het ook zo zijn met onze
„47000" en de capaciteit van de
veerverbinding? Doen we maar als
of we de ontwikkelingen in de
hand hebben. Slaat onze wethou
der alarm, omdat de tijwisselaar(s)
in actie zijn gekomen? Of wordt al
les toch weer elders geregeld? Mar
ten Toonder voert zélfde regie over
zijn scenario's. Wie verzet op Texel
de bakens als het getij verloopt, of
wachten we tot het water ons aan
de lippen staat.....
Horszei
blussers zakt de prijs navenant, tot f 15,-
bij 25 blussers. Rijk zullen ze er niet van
worden. „Maar misschien wel een beet
je beter", aldus Theo Kuip. Gelukkig
hebben ze alletwee een baan. Informa
tie: 16545 of 15680.
Wij gaan weer
naar school
schooldag r>*t de laatste *|n
2,5 miljoen schoolkinderen
We hadden niet besproken en werden meteen doorgestuurd; Drente was vol.
Uiteindelijk kwamen we terecht bij de boer, beter nog, de boerin, wier groot
moeder waarschijnlijk als model had gediend voor Van Gogh in zijn meest
gedeprimeerde periode. Ze verhuurde ons vlot een vaste standplaats, waarvan
de bewoners enkele dagen weg waren want zakelijk was ze geheel gezond.
De tweede dag trokken de toiletten niet vlot meer door. „Ze klagen al de hele
ochtend", herkende ze, „maar nu zit de kunstmeststrooier nog achter de trac
tor. Straks komt de baas met de giertank want de put is vol." Aan het begin
van de middag was het gebeurd en spoot ze met een tuinslang de laatste rest
jes van het pad. De giertank stond geurend achter de ronkende tractor, met
de neus in de richting van het weiland naast de tenten. We keken elkaar aan.
Hij zou toch niet? Jawel, hij zou wel degelijk. Toen we later op de middag
terugkwamen roken we al van verre de pittige landelijke geur, die we, roman
tici als we zijn, altijd meer in verband hadden gebracht met het houden van
lief ogend rundvee dan met zure regen. De tank stond er opgelucht bij. Later
in de week reden we terug door Friesland. Soms, tussen de uitgestrekte wei
landen met hier en daar een kapitale boerderij, roken we weer die landelijke
geur en zeiden: „Ruik eens, een camping in de buurt".
D. WITTE ROEPER
