weekeniA
Parachutespringen,
een kwestie van doen
RIMLACH
Texel toont zaterdag
monumentale gezicht
HORSZEL
Zeur
Kampanje betreurt:
maar één voorstelling
voor de Texelaars
Een verslag over para's, passie en vieze grapjes
«I
V
Op naar de 40.000 kuub.
NATUUR
Texelse neemt deel aan
uitwisselingsprogramma
Politie maakt eind
aan fotowinkel
PAGINA 10
VRIJDAG 11 SEPTEMBER |j ffllJI
,,Die Horszei begint steeds meer
op een zeurderige zeden prediker
te lijken, vind je ook niet? Altijd
maar dat moraliserende angeltje in
andermans zaken steken, bah!"
,,Nou kweenie, af en toe moet ik er
toch ook wel om lachen; niet me
teen tranen met tuiten, maar meer
zo'n gnift'eltje. En dan elke week
een stukkie, ik zou het niet kun
nen."
,,Ach, volgens mij is dat helemaal
niet zo moeilijk hoor. Als ik het
probeer lukt het me best. Kijk, het
is net zo als met een heleboel van
de nationale lolligerds als bijvoor
beeld die Brink en die De Jonge.
Die zijn natuurlijk echt leuk, maar
per saldo zijn 't toch eigenlijk
doodserieuze Hollandse domi
nees, die ons de les lezen..."
,,Tja, als je het zo wil bekijken. We
vragen d'r ook om. Iemand die ons
op die manier een spiegel voor
houdt. Koot en Bie doen al jaren
lang niet anders. Er is altijd wel
wat!"
Horszeitje roept bravo naar een
gehandicapte sporter en zegt dat
we ons moeten schamen als we
klagen over lange rijen in de super
markt terwijl de halve wereld ver
hongert. Dan denk ik ook: waar
bemoeit-ie zich mee. Laat ons lie
ver lachen om de dwaze kanten
van de Tesselaars
,,Hij zal wel seizoenmoe zijn, net
als bijna iedereen."
,,Hoe kom je erbij, schei toch uit.
Je bent al net zo'n zeur als..."
Horszei
De laatste oproep om in te tekenen op
de verschillende voorstellingen in
Schouwburg De Kampanje, heeft te
weinig deelnemers opgeleverd. Alleen
Paul van Vliet bleek meer dan 75 be
zoekers van Texel te kunnen bekoren en
dat is het minimum aantal personen
waarvoor de Teso een extra boot laat
G
V.t.n.r. Rik Verhoeven, Ivvan Spilker, Marija Westerlaken. Henk Post.
Door Marija Westerlaken
Ik was al tijden van plan een tandemsprong te maken maar het zat me
niet mee. Eerst was er de schijterigheid van mezelf die het uitstelde,
daarna het weer dat niet meewerkte. Elke ochtend keek ik naar de
lucht waarna ik zelf meestal teveel wind constateerde. Vandaag moet
ik eraan geloven. Zaterdag, een prachtige zomerdag. Na bijna een
week harde wind is het zo goed als windstil, een knalblauwe hemel
met hier en daar wat dikke, witte wolken. Een ansichtkaart.
Tien uur 's morgens ben ik op het para
centrum waar al een redelijke bedrijvig
heid heerst. Ik zal snel aan de beurt
zijn, hoor ik. Snel betekent een uur
wachten. „Je bent veel te onrustig",
meent een medewerker en geeft het ad
vies de sfeer te proeven. Inproduktiviteit
is niet mijn sterkste kant, het valt me
zwaar. Ik volg het advies op en
proef...spanning vermengd met avon
tuur, passie, een vleugje erotiek, lome
landerigheid, maar ook een voortduren
de bedrijvigheid (iedereen om mij heen
is continu bezig met het uitrollen en in
pakken van chutes, krijgt instructies en
wacht, ook dat ja). Parachute-springen
is een sport van wachten, begrijp ik.
Spijtig, vooral omdat voor andere voor
stellingen behoorlijke belangstelling
was: 50 tot 60 liefhebbers schreven in
op o.a. Tineke Schouten, de Hoofdstad
Operette en de opera Le Nozze di
Figaro.
Hoewel de directie van De Kampanje
van mening is dat de ontbrekende stoe
len op termijn nog wel verkocht hadden
kunnen worden, besloten de Teso en de
bemiddelende Stichting Ondersteuning
Welzijnswerk alleen voor Paul van Vliet
een extra boot in te zetten.
Het gaat De Kampanje zeer aan het hart
dat vele Texelaars teleurgesteld moeten
worden. Enig lichtpuntje is dat er op
zondagmiddag nog een aantal concer
ten en voorstellingen is, waarvoor zeker
nog plaatsen zijn. Wie in Den Helder
over een logeeradres beschikt, kan
uiteraard alsnog kaarten bestellen.
OMHOOG
Ik mag in een winddicht kruippak en
krijg een tuigje om. Mijn tandempiloot,
Iwan, gespt alle riemen waaraan ik
straks zal hangen stevig aan. We lopen
naar het vliegtuigje, een Pilatus Porter
en bevolken de ronkende kist met acht
man, exclusief piloot. Herman heefteen
helm op waarop een foto- en videoca
mera gemonteerd zijn. Vaktaal: „Gaan
jullie naar twaalf? Dan ga ik ook mee."
Twaalfduizend voet dus, oftewel ruim
drie en halve kilometer. Het vliegtuigje
zit zo vol als een bus in India, we kleven
gezellig tegen elkaar aan. De prof para's
kijken nergens meer van op, alsof ze op
de fiets zitten om een half brood te ko
pen.
Texel strekt zich onder ons uit - De
Waal, de polder; gecultiveerd plat land,
verdeeld in groene blokken weiland.
We vliegen hoger, nevelige wolkenflar
den schieten voorbij. Ik zie de 'rand'
van het eiland, de dijk die het land
scheidt van de zee lijkt welhaast gek
nipt. De Slufer ligt in aardetinten en vol
barsten onder ons. Het uitzicht is mag
nifiek en groots. De para's maken vunzi
ge grapjes die mijn ergste vermoedens
over deze sportlieden bevestigen. Al
hoewel ik zojuist nog grondig mijn
blaas had geleegd moet ik vreselijk
plassen.
DE SPRONG
Na de tien minuten durende vliegtocht
moeten we eruit, het is 11.45. De deur
gaat open en pas dan krijg ik het be
nauwd. Iwan gespt ons met een onver
biddelijke klik aan elkaar. Op onze
knieën zitten we voor de ijskoude ope
ning. Ik durf niet naar beneden te kijken
maar uit mijn ooghoeken zie ik de an
deren naar beneden schieten. Iwan
wiegt voor de opening zoals we dat
hadden geoefend: één, twee, en op drie
duiken we in het niets. We rollen samen
drie, vier keer over de kop; okee, dit
gaat nog, nu de vrije val. Ook bloedig
geoefend, het ruggetje alseen banaan
en de armen gespreid. Op het waar
schuwende klopje van Iwan spreid ik
mijn armen. Hoofd omhoog, lachen in
de camera...lachen, mijn God, hoe
moet ik ademen! We donderen met 200
kilometer per uur naar beneden, de
wind (en het is echt windstil) raast in
mijn oren en flubbert mijn wangen a'!e
kanten op, er is geen ontkomen aan. Ik
zou graag om me heen willen kijken
maar voorlopig heb ik het te druk met
wennen aan dit zweven.
De vrije val duurt ongeveer 45 secon
den and were doing so fine. Samen ma
ken we keurige bananen. De anderen
zijn in de buurt gekomen en geven me
een handje. Op 4500 voet opent Iwan
de parachute. Die floept open waardoor
we opeens heel veel snelheid minderen
en rechtstandig een wolk inschieten. Na
het enorme geraas van zoëven is deze
intense stilte bijna onwerkelijk. De bril
kan af, we kunnen wat babbelen en ge
nieten van het uitzicht en de stilte, geen
auto's, geen radio 3, niets!
Recht naar beneden kijken blijft eng.
Het lijkt alsof ik in een enorme baby-
bouncer hang; ik voel me nietig in dit
overweldigende luchtruim. Iwan trekt
aan de stuurlijnen en laat ons alle kan
ten op zwieren. Langzaam maakt een
Eh DIT WORDT ONS VOLGENDE
PROJECT EEN PROP] EN ROE
\)m HET H0RNT3E TOT DE
COCKSDORP
0-BETON
We houden van de natuur. Vooral wanneer die ten nutte van onszelf gemaakt
kan worden. Met Koninginnedag kopen we altijd vier tomatenplantjes, die in
de loop van de nazomer trouwhartig vrucht werpen. We willen vooral groene
tomaten omdat we een recept voor tomatenchutney hebben. Meestal moeten
we vanwege het rottingsgevaar er snel een overdosis salade van maken. Daar
voor waren de asperges al tot anjer-illustratie verworden. Aardbeien hebben
we ook wel eens geprobeerd. Die werden al door allerlei kruipend gedierte
gewaardeerd voordat we ontdekten dat ze eetbaar waren. Op het ogenblik lig
gen de courgettes slakvriendelijk te wezen. Vrienden van ons hadden niet al
leen een grote kennissenkring maar ook groene vingers. De combinatie
bracht hen tot het maken van eigen wijn. Hij deed dat per liter en overal van.
In de Dennen tapte hij in het voorjaar zelfs sap van ontluikende berken. Het
leek me wel wat. Eenmaal probeerde ik de riante opbrengst van onze appel
boom tot wijn te verwerken. Ook hier zat de natuur niet mee. Door ingrijpen
van een fruitvliegje moest ik overgaan tot een vroegtijdige begrafenis van de
gistende pulp en dat haalde de fut er wel uit, vooral omdat ik gokte op zeker
75 liter. De natuur en ik hebben duidelijk een haat-liefde verhouding. Hoe
wel, hoe zit het eigenlijk met de bramen, deugen die nog of ben ik alweer
te laat?
D. WITTE ROEPER
gevoel van enorme vrijheid zich van mij
meesteren begin ik iets te begrijpen van
de para's. De grote cirkel waarop we
zullen landen komt in zicht. „Trek je be
nen op", zegt Iwan en landt voor ons
beiden. Met een zacht plofje komen we
neer. Ik heb slappe knieen en een opge
wonden gevoel. De anderen zijn voor
ons gearriveerd en alweer druk bezig.
Herman met de camera staat voor me.
„Dit is fantastisch!" roep ik, „maar ik
word geen para." „Dat ben je al", zegt
Herman. „Je bent al verloren. Begrijp je
nu waarom wij zo gek zijn?"
Met moeite neem ik afscheid van het
centrum. Het lijkt me een absurd en
saai idee dat ik straks weer aan de was
ga-
Annegreet van der Vis uit Oosterend is
in het kadere van de Europese eenwor
ding voor drie maanden naar Straats
burg vertrokken. Ze is 26 jaar en werkt
al 7 jaar als bar-receptioniste bij jeugd
herberg „Panorama".
De Nederlandse Jeugdherberg Centrale
(NJHC) biedt drie werknemers de moge
lijkheid deel te nemen aan een uitwis
selingsproject en de bedrijfsleiding van
„Panorama" is blij dat een ervaren
kracht als Annegreet hiervoor in aan
merking kwam.
De deelnemers gaan drie maanden sta
ge lopen bij een buitenlandse zusteror
ganisatie. Annegreet gaat in een Franse
jeugdherberg werken en zal wellicht er
varing opdoen die haar later tijdens
haar werk bij „Panorama" weer ten goe
de komt. De eerste maand krijgt ze een
intensieve taaltraining en daarna kan ze
met een gerichte stage-opdracht haar
eigen werksituatie vergelijken met de
werkplek in Frankrijk. De NJHC is aan-
gelsoten bij een wereldwijd netwerk
van ca. zesduizend herbergen in meer
dan zestig landen. Er wordt steeds meer
samengewerkt en de faciliteiten, aktivi-
teiten en dienstverlening worden steeds
meer op elkaar afgestemd. Het uitwisse
lingsproject wordt begeleid door ASF
Interculturele Programma's en gesubsi-
diëerd door de EG. Over drie maanden
zal Annegreet uitvoerig verslag doen in
de TC3 over de overeenkomsten en ver
schillen tussen een Franse en een Texel
se jeugdherberg.
Door Ruud Nooy
Zoals in de vorige TC3 al is gemeld
staan morgen tijdens de zesde Open
Monumentendag de historische plekjes
van Oudeschild centraal. Door de ge
meenschap van Texels havendorp en
het Maritiem- en Juttersmuseum wordt
een groot aantal activiteiten georgani
seerd, waaronder een expositie in het
dorpshuis, een rondleiding over de
Schans en kinderspelen. Gelijktijdig
zijn ook op de rest van het eiland diver
se monumenten vrij te bezichtigen.
In en rond Oudeschild kan een aantal
monumentale panden worden bezocht.
Opvallend in dit rijtje is Brakenstein, ge
legen aan het Skillepaadje en genoemd
naar de kapitein ter zee Jan Braak. Een
uitgebreid en goed gedocumenteerd
boekje vermeldt de bijzonderheden
over de monumenten en geeft een over
zicht van alle aktiviteiten die deze dag
worden gehouden. Een plattegrond
wordt los bijgeleverd.
ELDERS OP TEXEL
In Den Hoorn is de Nederlands Her
vormde kerk te bezichtigen. Het fotoge
nieke witte kerkje dateert uit het begin
van de vijftiende eeuw. Ook in Ooster
end zijn bezoekers welkom in de N.H.
kerk, de oudste kerk van Texel. In
Oosterend stelt ook de Doopsgezinde
kerk de deuren open. Dit kerkje is om
streeks 1550 als schuilkerk gebouwd.
Tegenwoordig doet het gebouw vooral
dienst als muziekcentrum.
Het woonhuis Kerkstraat 11 in Ooster
end, de voormalige kosterswoning van
de Nederlands Hervormde kerk, is mor
gen eveneens een open monument. Het
pand heefteen houten geveltop en in de
woning zitten vensters met roeden.
POLDERMOLEN
Een prachtig monument is de molen
van polder Het Noorden, die dit jaar
een ingrijpende restauratie heeft onder
gaan. Even was het mogelijk om het pol-
dermalen als vanouds rond te malen,
maar door een defect kan dit nu niet
worden gedemonstreerd. De molen is
eigendom van Vereniging de Holland-
sche Molen.
In de Dorpsstraat in De Koog staat de
N.H. kerk, daterend uit begin achttien-
dels
led
m gebn
de eeuw, open voor publiek. Ookinl
Cocksdorp kan een kerkgebouw w
den bezichtigd. De N.H. kerk aan
Kikkertstraat is een classicistisch af 0*
kerkje dat op 6 juni 1841
werd genomen. In dezë kerk staate
prachtig gesneden preekstoel enei
gel dat is samengesteld uit onderdel
van verschillende ouderdom en kwa
teit. In 1992 zijn de buitenzijde em
toren gerestaureerd.
De Doopsgezinde Kerk aan i
gerstraat in Den Burg tenslotte, stamt
de achttiende eeuw en is een rustpu
aan de rand van het drukke centrum
PROGRAMMA OUDESCHILD
Gedurende de hele dag (van 10,DO
17.00 uur):
- Gratis openstelling Maritiem- enj
tersmuseum
- Oude ambachten langs De Rij
terstraat
- Kinderspelen in De Ruyterstraat
- Expositie over Oudeschild in do-j^dir
huis 't Skiltje
- Openstelling van diverse pa
Oudeschild
- TX 11 en TX 33 in de haven
doende belangstelling zullen errom
vaarten worden gemaakt met da
blazers)
Activiteiten op bepaalde tijden:
-10.00 uur Start Open Monumentend
- 10.00 uur Rondleiding De Schans
- 12.00 uur Oudhollandse maaltijd
dorpshuis
- 13.30 uur Rondleiding Maritienv
Juttersmuseum
- 13.30 uur Orgelspel in de N.H. kei
- 14.00 uur Rondleiding de Schans
- 15.00 uur Optreden Historische\fe
niging in de N.H. Kerk
- 16.00 uur Oudhollandse maaltijd
het dorpshuis
Voor de rondleidingen op De Schi
moet tevoren worden gereserveerd
de kassa van het Maritiem en Juttersra
seum.
De Open Monumentendag op
ditmaal een gezamenlijke organise
van de Historische Vereniging, de Stil
ting Dorpsherstel Texel, de Sticht
VVV. Texel Promotie, de gemee
Texel, de Stichting Dorpshuis 't Skfl
en het Maritiem- en Juttersmuseum
geünifo'W
len voor dei
Hoewel hun besluit vast stond, ging
Pieter de Vries en Janneke Goënga de
sluiting van hun fotozaak aan de We
verstraat erg aan het hart. De Texelse
politie, ook de beroerdste niet, hielp
hen daarom een handje. Het sluiting
suur was zaterdag nog maar nauwe
lijks bereikt, of de
ordehandhavers stonden ,H
Of meneer De Vries zijn zaak
del lijk wilde sluiten, want hij*
halve minuut in overtreding-- s
woorden kracht bij te zetten s-
Hermandad de sleutel en ve^rh, n(
de de winkel definitief. Ter
van het leed overhandigden
ten wel boeketten aan de
we medewerkers. De Vries
gewoon als fotograaf actief
