„Texel? Ik vond
het een rotgat
WEEKEND
ANDERE TEXELAARS
Vitale dorpsoudste Sijp van Egmond (91):
ff
Zaalvoetbaljeugd
hoopt op sponsors
PROGRAMMA
RADIO TEXEL
Sjoerd Pleijsier
speelt Turks Fruit
GUPPER
rIJDAG 9 OKTOBER 1992
Onlangs vormde hij nog het stralende middelpunt van het Waalder
leest. Wat mijn geheim is? Tja, ik heb altijd hard gewerkt. En dat is
voor een mens/' De bijna 92-jarige Sijp van Egmond is gezegend
met een grote dosis humor en doorzettingsvermogen. „Toen ik zestig
werd kreeg ik een stoel en een wandelstok. De stoel is versleten, maar
de stok heb ik nog nooit gebruikt
PAGINA 7
[3
r
be!* Ik ben geboren in Katwijk aan de Rijn.
Mijn vader had een boerderij gepacht,
raar raakte die kwijt. Ik werkte eerst bij
lem en later als knecht bij anderen",
•ertelt Van Egmond. Vader Niek ging op
ioek naar een andere boerderij en
laagde op Texel in de Wjtte Hoek, bij
Ie vuurtoren. „Slaagde? Hij werd omge-
raat. Het was allemaal klapzand. Was
J inou maar meegegaan, dan was het
ooit gebeurd. Wij waren van huis uit
eeboeren, maar weiland was daar hele-
naal niks. Bovendien vond ik Texel een
tolgat. Alleen maar karresporen en
landpaden."
toeve Zijpe werd omgedoopt in hoeve
fesenaar en jonge Sijp klom op de
'oeg om het bouwland te bewerken.
fJlricia woonde in Colombia's hoofd-
slad Bogota, een stad met zes miljoen
woners. Zij was in staat om na het ba-
isonderwijs een middelbare school
«leiding te volgen, vergelijkbaar met
is VWO-niveau. „Ik vond het heel
ormaal dat ik naar school ging maar
latwas het niet. In Colombia is het niet
'^zelfsprekend dat iedereen naar
iïhool gaat. Achteraf gezien waren mijn
Miers tamelijk welgesteld. Wij hadden
*n dienstmeisje in huis. Ik hoefde
ooit te werken, 's Morgens stonden
"ijn schoenen gepoetst onderaan de
k Rayoncommissie Texel wil méér
ügdspelers in de zaal laten voetballen.
tye contributie kan de jongeren ech-
ïr van deelname weerhouden. Door
onder de naam van de sponsor te
!te" voetballen worden bedrijven ge-
Meld geld te steken in de teams.
«fvoetbalvereniging Casino heeft nu
vmbedrijf Elko Vermeulen uit Ooster-
'dgestrikt als co-sponsor voor de zaal-
Ktbaljeugd die aantreedt in de eerste
tese van de junioren. Mede dankzij
aanwas bij zustervereniging Texelse
tys (veldvoetbal) gaat het beide jeugd-
„Wist ik veel, ik had dat nooit gedaan.
Na een dag zei ik tegen m'n moeder:
morgen krijg je hazebout. Hoe kom je
daaraan, zei ze. Ik zei: Ik ben aan het
ploegen geweest en er zitten zoveel
bochten in de voor, het lijkt de oude
Rijn wel. Er zitten veel hazen, dus als er
één aan de loop gaat voor een hond,
loopt hij zich gegarandeerd dood tegen
één van die bochten...."
VERKERING
Sijp en zijn vader konden niet goed met
elkaar overweg, dus al snel besloot hij
boerenknecht te worden. Eerst op Ma
ria's hoeve, later bij de familie Lange-
veld op Nieuw Breda.
trap. Toen vond ik dat heel gewoon."
Op haar zestiende kwam zij met een di
ploma van school, vol ambities maar te
jong om tot een universitaire studie te
worden toegelaten. Ze besloot een jaar
in Europa te verblijven en koos Duits
land als haar domicilie. Inwonend bij
een soort pleeggezin en de dagen vul
lend met een studie Duits op het Deut
sche Institut in Hamburg. Sociale
activiteiten ondernam ze alleen. Een va
kantie in Spanje bleek achteaf de eerste
aanzet te zijn geweest voor haar huidige
verblijf op Texel. „Ik was met een vrien-
teams van Casino voor de wind. In de
eerste juniorenklasse is het aantal teams
echter afgenomen. Buitendorpen heb
ben grote moeite een ploeg op de been
te brengen.
„De animo is wel groot, maar gebrek
aan transport en begeleiding van deze
teams is een probleem", aldus zaalvoet-
balcoach Piet Zijm. De ambitieuze be
geleider van Casino 2 demonstreert op
de foto hoe het ook kan.... Op de foto
staan v.l.n.r.: Matthijs van Es, Martijn
Beers, Sieme Zijm en Auke Vermeulen.
Gehurkt: Martijn Bos, Kasper Zijm, Al-
fons van Heerwaarden en Jeroen Smit.
Hun teamgenoot Wilbert Loef ont
breekt.
IFoto Gerard Timmerman)
In 1928 trouwde Van Egmond met de
bakkersdochter Riet. Daar ging een roe
rige verkeringsperiode aan vooraf. „Er
waren nog zoveel meer leuke meisjes,
nietwaar." Hij kocht een huisje in Eier-
land met zes bunder land. Overdag wer
ken als knecht, 's avonds voor zichzelf
aan de gang. „Ik weet nog dat ik een
keer samen met mijn vrouw in het
maanlicht een half bunder bieten heb
gerooid. We konden het daggeld niet
missen. Mijn vrouw kon goed sparen.
Soms vond ik haar wel eens te zuinig.
Maar ze heeft er wel voor gezorgd dat
we zover zijn gekomen."
AUTOPED
Tienhoven, de grote boerderij bij De
Waal, was van meester Keijser. Hij leer
de Sijp van Egmond kennen en vroeg na
enige tijd of hij Tienhoven wilde pach
ten. Dat was in 1952. „Ik heb er niet
lang gewoond. Toen Keijser stierf bleek
hij alles aan de Gollards te hebben ver
maakt." Van Egmond kocht de gebou
wen en liet alles in 1957 over aan zijn
zoon Niek. „Het was een grote boerde
rij en toen onze zoon en dochter het
huis uit waren zaten wij met z'n tweeën
in dat grote pand. Ik zei wel eens tegen
moeder: je krijgt een autopedje van me.
Het was meer dan twintig meter van
achter naar de voordeur."
Van Egmond zegt meer vee-liefhebber
te zijn dan zijn zoon. „We hebben van
alles wat gehad: melkkoeien, opfokvee,
varkens... Soms kwam moeder 's avonds
naar de stal en dan zat ik op een krukje
in de stal een sigaar te roken en te ge
nieten van de aanblik van die rustig her
kauwende koeien. Zo mooi is dat."
TEVEEL IMPORT
Sijp verhuisde naar De Waal en had het
er best. ,,'s Avonds zaten we met alle
maal buurtbewoners gezellig te keuve
len op een stoepje. Dat is nu niet meer,
er zit nu zoveel import."
Het plan om bejaardenwoningen te
bouwen in De Waal stond hem wel aan,
maar hij was het absoluut niet eens met
het idee om die aan de rand van het
dorp te situeren. „Ik heb er voor ge
vochten om ze middenin het dorp te
krijgen. Helemaal niet met de bedoe
ling er zelf een te betrekken, maar zo
kwam het uiteindelijk wel af. Maar toen
ik er pas woonde, wilde ik wel weer te
rug. Het was hier zo stil. Nu weten ze
me hier wel te vinden."
din op vakantie, daar ontmoette ik Hen
ry. Hij bleek van Texel te komen, daar
had ik natuurlijk nog nooit van ge
hoord. Een paar weken later, toen ik een
keer een lang weekend vrij had besloot
ik om dat in Nederland door te bren
gen. In het achterhoofd had ik die jon
gen van Texel, hij had immers gezegd
dat ik, als ik in de buurt was, zeker langs
moest komen. Ik heb daar drie dagen
gelogeerd en hij heeft me heel Texel la
ten zien. Hij was bezig om er een
restaurant te openen en vroeg me of ik
in de komende zomer bij hem zou wil
len werken. Wérken, dat leek me wel
wat. Ik had nog nooit gewerkt. Het
duurde twee maanden voordat ik mijn
moeder had omgepraat. Zij zag er niets
in dat haar zeventien jarige dochter tij
delijk in Nederland wilde verblijven. Zij
dacht aan prostitutie en drugs maar uit
eindelijk zei ze, je gaat maar. Ik kwam
op Texel, drie dagen later ging de pizze
ria open en ik aan het werk. En dat doe
ik nog steeds."
„Feitelijk heb ik, voor de tijd dat ik hier
alweer woon, te weinig gezien van het
eiland. Maar ik weet nog goed welke
dingen me direct opvielen. Het land
was goed bewerkt was en er stond mooi
gewas een erg rijke indruk maakte dat
op me. Die indruk kreeg ik niet van de
mensen. Over het algemeen vind ik de
meesten hier slordig gekleed. Dat zul je
in Colombia nooit zien. Zelfs de armste
arbeider zorgt ervoor dat hij er buiten
altijd schoon en verzorgd uitziet. Thuis
gaat het nette pak dan wel weer uit...
Wat ook direct opviel, alles is zo klein
en gezellig. Ik vond de kleine dorpjes
erg sprookjesachtig. Nog steeds, maar
je went eraan.
VERDRIET
Hoewel Sijp van Egmond een vrolijk
mens is, heeft hij ook een hoop verdriet
meegemaakt. Zijn vrouw kreeg een
dubbele beroerte en hij heeft zeven jaar
voor haar gezorgd. „Ik liet haar nooit al
leen. Soms ging ik even weg als mijn
dochter er was om op haar te letten. Ik
weet nog dat ik op een avond naar voet
ballen op de televisie zat te kijken. Zij
wou naar bed, maar wilde niet dat ik
haar hielp. Ze was aan het modderen
met haar jurk, dus ik stond toch op om
te helpen. Ze werd kribbig en zei dat ik
haar de volgende morgen maar naar het
Verpleeghuis moest brengen. Ik deed
net of ik ook boos werd en zei: da's
goed, morgenochtend om zeven uur. 's
Nachts kon ik niet slapen. Ineens voel
de ik een hand langs mijn hoofd strij
ken. Ze vroeg of ik nog wakker was. En
toen zei ze: je brengt me toch niet echt
weg? Dat deed me zo zeer. Ze is drie
jaar geleden hier thuis overleden."
ZELF KOKEN
Van Egmond heeft het erg moeilijk ge
had met de dood van zijn vrouw. „Nóg
wel hoor. Je moet zoiets hebben meege
maakt om te weten hoeveel pijn het
doet. Maar ik heb me leren redden. Ik
heb veel steun gehad aan mijn kinde
ren." Hij heeft tijdens de ziekteperiode
van zijn vrouw leren koken en doet dat
iedere dag trouw voor zichzelf. („Een
fluitje van een cent")
Op zijn brommer gaat hij naar Den
Burg om boodschappen. „Hij is zo af
gesteld dat hij niet harder dan dertig ki
lometer kan. Dan hoef ik geen helm op.
Dat wil ik niet. Nee, niet omdat ik ijdel
ben, maar anders loop je tijdens het
boodschappen doen altijd met dat ding
in je vingers. Want als je 'm aan de
bromfiets laat hangen is ie weg. Trou
wens, dertig kilometer gaat me hard ge
noeg."
NIET EENZAAM
Reizen is een hobby van de Waalder.
„Er kan geen bus naar de overkant gaan,
of ik zit erin. Lang geleden ben ik eens
naar een keuring in Utrecht geweest.
Dat was ook met een bus en toen ging
er ook een oude boer mee. Toen we te
rug moesten was hij spoorloos. De
chauffeur had haast, want die moest de
boot halen. Na veel gezoek vonden we
hem en ik weet nog dat ik toen zei: wat
moeten zulke oudé mensen van tachtig
nou nog met zo'n busreis mee. Nu ben
ik potverdorie zelf 91 en moet je eens.
kijken!"
Van Egmond krijgt geregeld bezoek van
kinderen, kleinkinderen en verdere ge
neraties. Ook de dorpsgenoten weten
hem te vinden. „Ik snap het soms niet,
ze denken zeker dat ik hulp nodig heb
of zo. Lief bedoeld hoor, maar ik red me
best. Ik ben wel alleen, maar helemaal
niet eenzaam."
gaten, er staan verkeerslichten en bor
den die de goéde weg aangeven, de
post wordt op tijd bezorgd, water komt
gewoon uit de kraan...dat zijn voor jul
lie normale dingen maar in Colombia
werkt dat niet altijd zo perfect."
Maatschappelijk is Patricia volledig
geïntegreerd maar het vele werken blok
keert een deel sociaal leven. „Ik vind
het heerlijk om zoveel te werken maar
het betekent wel dat ik bijna nergens
anders aan toe kom. Het sociale leven is
hier makkelijk en gemoedelijk. In de
tijd dat ik hier woon heb ik nog nooit
enige vorm van discriminatie ondervon
den. Aan de overkant wordt ik weieens
voor 'vieze Turk' uitgemaakt. Woédend
maakt dat me."
Het veilige gevoel dat Texel haar geeft
noemt ze een van de belangrijkste din
gen. „In Bogota leefde ik voortdurend
met gevaar, 's Avonds alleen op straat lo
pen was er niet bij. Hier leven geeft me
een enorm gevoel van vrijheid, ik hoef
niet bang te zijn."
Zaterdag
8.00 u. Typisch Texel, met de Texel-agenda
10.00 u. Bedrijven voor bedrijven, muziek met
de vakaturebank.
12.00 u. Goedemiddag Texel, lunchprogramma
met het Weetje van de Week.
14.00 u. C&N Presents, nieuwe formule, ge
maakt door Clark de Boer en Niels van
Heerwaarden. Het programma richt
zich op luisteraars in de leeftijd van 15
tot 35 jaar. Dit Veronica-achtige „pro-
dukt" is ontstaan uit een samensmel
ting van Friday Night Fever en Onzin
op zaterdag. Het programma C&N
Presents wordt flitsend gepresenteerd,
bevat afwisselende muziek en een kri
tische noot op Texelse en landelijke
aktiviteiten. Verder het laatste Texelse
filmnieuws, de nieuwste trendy woor
den n een verborgen boodschap! Ook
te beluisteren op vrijdag!
16.00 u. WAT, Wild, Aantrekkelijk en Trendy.
17.00 u. The Music Cube, muziekprogramma.
19.00 u. De dansbare 21, swingende muziek.
21.00 u. Vroeg naar de kroeg, met informatie
over het Texels uitgaansleven.
23.00 u. Radio 10 Gold.
Zondag
9.00 u. Klassiek op zondag, klassieke muziek.
Kerkdienst uit Batisten kerk.
11.00 u. Vlaswiek, muziek en poëzie.
12.00 u. Natuurwijzer, informatief natuurpro
gramma met informatie uit EcoMare.
13.00 u. Populaire muziek.
14.00 u. Een plaatje en een praatje, belpro-
gramma.
15.00 u. Non-stop Nederlandstalig, muziek.
16.00 u. Sportlokaal, sportverslagen en in
terviews.
18.00 u. Time travelling, muziek door de tijd.
Op zondag 11 oktober speelt Sjoerd
Pleijsier in Klif 12 in Den Hoorn de to
neelmonoloog „Turks Fruit" naar het
boek van de op Texel wonende Jan Wol
kers in de regie van de pool Zdzislaw
Wardejn. In 1969 schreef Wolkers deze
liefdesgeschiedenis van een beeldhou
wer en een mooie vrouw, een boek dat
bij de verschijning nogal wat stof deed
opwaaien. De expliciete beschrijving
van hun liefdesleven was vaak genoeg
onderwerp van heftige discussies. De
roman is in zeker tien andere talen en
even zovele landen uitgebracht.
Om 23 jaar na de publikatie en 20 jaar
na de verfilming hier van een toneelsolo
uit te brengen moet je toch wel ver
domd veel lef nodig hebben. Je zult een
heel ander gezichtspunt moeten kiezen
of je moet zo krachtig zijn, dat hij in elk
geval boven de filmbeelden kan uit
stijgen.
Sjoerd Pleijsier neemt die vrijwel onmo
gelijk lijkende taak op zich en het lukt
hem zonder meer om de gestalte van de
beeldende kunstenaar, de ik-figuur van
het verhaal, een eigen kleur te geven.
Waar Rutger Hauer in de film destijds
vooral de mooie en ruige bink uithing,
speelt Pleijsier een meer ontroerende,
schoffieachtige versie van de hoofdper
soon. De liefde van de kunstenaar voor
zijn Olga weet hij op een indringende
wijze neer te zetten. Hij maakt de (lijfe
lijk) naar liefde hunkerende beeldhou
wer, die zijn sexuele verlangens voor
Olga maar moeilijk onder stoelen of
banken kan steken, tot een innemende
'toffe' jongeling met een warm hart.
19.00 u. Lokaal kabaal, jeugdprogramma met
muziek
20.00 u. Dubbel Bert, muziek met het „te gek
voor woorden-nieuws"
22.00 u. Radio 10 Gold.
Maandag
18.00 u. Symphonica, klassieke muziek.
19.00 u. Radio 10 Gold.
Dinsdag
18.00 u. Bonte dinsdagavond, verzoekplaten.
19.00 u. Raad en Daad, politiek programma.
1930 u. Raadsvergadering, live vanuit het ge
meentehuis.
23.00 u. Radio 10 Gold.
Woensdag
18.00 u. Eigenwijs, geestelijk kinderpro
gramma.
19.00 u. Onder de toren, geestelijk pro
gramma.
19.45 u. Gelezen verhalen.
20.00 u. Radio 10 Gold.
Donderdag
18.00 u. Country time.
19.00 u. Texel totaal, Texels nieuws- en actuali
teitenprogramma. Rubrieken, discus
sies en muziek. Iedere week de
weersverwachting voor het komend
weekend, verzorgd door Ed de Bruin
vanaf vliegveld Texel. En natuurlijk de
vaste rubriek „Het lopend vuurtje",
overgenomen van Zomer '92, met
nieuws uit de dorpen.
20.00 u. Radio 10 Gold.
Vrijdag
18.00 u. Elck wat wils, verzoekplatenpro-
gramma.
19.00 u. Paradijsvogels, koopavond-muziek.
20.00 u. C&N presents, nieuwe formule, (zie
zaterdag).
24.00 u. Radio 10 Gold.
Geen tierelantijnen, geen snelle shots
en harde muziek, maar vooral toewij
ding en begrip voor de tekst maken de
ze solovoorstelling tot een bijzondere
belevenis.
Sjoerd Pleijsier speelt een man die aan
zijn publiek een bekentenis aflegt en
zichzelf geheel bloot geeft. Een man in
een gesloten situatie, alsof hij in een
kooi in de dierentuin zit.
Wolkers zelf zag Turks Fruit in zijn huis
kamer hier op Texel. Pleijsier speelde
zijn voorstelling daar speciaal voor de
schrijver en zijn vrouw. „Hij was zeer
enthousiast, terwijl het helemaal niet
goed ging. Spelen in een huiskamer,
met veel te veel licht, en dan nog voor
de man die het allemaal geschreven
heeft en die ik al jaren lang bewonder,
dat is een nerveuze situatie!"
Zondag 11 oktober, Klif 12, Den Hoorn,
aanvang, 20.30 uur, entree f15,00,
vriendenprijs f12,50, tel. 19633 (diner
of een pannekoek vooraf mogelijk).
Laten we eerst even duidelijk stellen wat een Glipper is. Een Glipper bestaat uit
een witte boterham, besmeerd met roomboter. Daarop komen twee vers gebraden
plakken rosbief. Dan de helften van een hard gekookt ei, gegarneerd met mayonai
se. Ernaast ligt een blaadje knapperige sla, een stukje tomaat en een gedeeltelijk
ingesneden augurkje. Zout en witte peper in glazen potjes erbij. De Glipper hoort
gegeten te worden aan het einde van Ouwe Sunderklaas, vlak nadat men de Stof
hoek in de Lindeboom heeft verlaten. Door de klapdeur gaat men naar de serre,
neemt plaats aan een van de tafeltjes en bestelt de Glipper. Zo hoort het. Laat ik
dus nooit meer een variant merken. Bruin brood bijvoorbeeld of een plak ham.
Ketchup mag absoluut niet en wie heeft die witte emmers met tijdsbestendige
kwakken huzarensalade uitgevondenIk wil geen uit een pot gerukte mix van wit
te kool en wortel, die eerst door een papierversnipperaar zijn getrokken. Culinaire
smeerlapperij is het. U mag culinair wat mij betreft ook vervangen door cultureel,
want nu we het toch over Glippers hebben, de Stofhoek moet terug en de Eiervei-
ling wordt weer schouwburg. Beseft u wel dat de verbouwing van de Lindeboom,
de verloedering van de Glipper en het verdwijnen van UDI direkt met elkaar te
maken hebben
D. WITTE ROEPER
Er bestaat een misverstand dat zowel door de eilanders als de buitenwacht in
stand wordt gehouden, namelijk dat er op Texel geen buitenlanders zouden wo
nen. „Wij hebben maar één Marokaan en die is heel erg geintegreerd", heeft
menig Texelaar tegen ongelovige overkanters uitgeroepen. Mis. Er wonen wel
degelijk 'vreemden' op het eiland - natuurlijk overkanters maar ook mensen die
uit een voor ons vreemde cultuur komen. In en serie gesprekken worden deze
mensen belicht. Wat voor soort leven hadden zij in hun vorige woonplaats en
hoe hebben zij de overstap ervaren? Hebben ze het gevoel dat ze volledig door
de Texelaars geaccepteerd worden? Op verzoek van de Werkgroep Anti Discri
minatie publiceert TC3 een serie portretten met als motto: wat van ver komt
hoeft niet altijd vreemd te zijn.
In deze negende aflevering is de van oorsprong Colombiaanse Patricia Kuijper-
Barreto (26) aan het woord. Zij woont sinds acht jaar op Texel.
„Er zijn natuurlijk veel practische ver
schillen. Hier zijn goede wegen zonder Marija
