WEEKEND
„Link leggen met het
verenigingsleven"
RIMLACH
CD
Directeur optimistisch over toekomst
De Texelse Muziek- en dansschool
diep geworteld in de gemeenschap
De speelleerklassen
vormen de basis
Oh denneboom.
Een daverend lesje
slagwerk
HORSZEL
Preek
LICHT
DONDERDAG 24 DECEMBER 1992
PAGINA 11
Hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt, de muziekschool werd pakweg
40 jaar geleden opgericht vanuit de fanfare. Daarna zijn beide partij
en een eigen leven gaan leiden, evenals het versnipperde vereni
gingsleven. Als het aan directeur Hendrik-Jan Trooster ligt moet de
oude link er weer komen. „We moeten breder denken en ook be
drijfsmatiger gaan werken, inspelen op wensen vanuit de bevolking."
Een gedreven man met veel stokpaardjes, en evenzoveel verantwoor
delijkheidsgevoel. „We hebben maar één muziekschool, we moeten
regelmatig de hand in eigen boezem steken. Kwaliteit blijven leveren."
Onder de bezielende leiding van de
'nieuwe' directeur is de Texelse muziek-
en dansschool de afgelopen anderhalf
jaar in rustiger vaarwater terecht geko
men. Slecht gaat het niet. Eén op de
acht kinderen zit op de muziekschool,
de doorstroom van de speelklas naar de
muziekles is hoog, 80%, en het leerlin
gen aantal, groeit. Momenteel heeft de
school 650 leerlingen. Voorts is er een
leuk en jong team docenten en zijn er
recentelijk twee nieuwe docenten aan
genomen.
Toch zijn er zaken die directeur Trooster
dwarszitten. Bijvoorbeeld de subsidies.
De gemeente gaat bij de berekening
van de jaarlijkse raamsubsidie uit van
een bedrag dat in 1989 is vastgesteld.
Trooster pleit voor periodieke aanpas
sing van deze subsidie. Volgens hem
maken de stijgende kosten dit noodza
kelijk. „We hebben een gigantische post
reiskosten. Van de 16 docenten komen
er 12 van de vaste wal. We hebben een
docente cello aangetrokken, maar die
kan binnen het budget slechts één maal
in de twee weken lesgeven, weliswaar
dubbele lesuren maar pedagogisch is
het ongunstig."
De gemeente geeft subsidie tot
22-jarigen. Volgens Trooster is het, con
form de landelijke vergrijzing, nood
zaak om ook nieuwe groepen aan te
trekken. Hij doelt hiermee op de groep
55-jarigen en ouder.
Onder bedrijfsmatiger werken verstaat
Trooster ook het inspelen op wensen
vanuit de bevolking. Door verregaande
bezuinigingen - „Sommige muziek
scholen zijn gewoon wegbezuiningd,
stomweg opgeheven" - stelt hij zich tot
taak een eigen beleid te maken en een
eigen stukje inkomen te realiseren.
Hierbij wordt vooral gedacht aan een
breder aanbod van cursussen, eventueel
vooraf gegaan door een marktonder
zoek. „In januari hebben we een c/ose-
harmony weekend, dat zat binnen een
week vol. Dit soort korte cursussen be
druipen zichzelf, als er wat geld over
schiet kan ik daar voor een volgend
project bijvoorbeeld de PR weer van fi
nancieren. We moeten breder denken."
Toekomstplannen
„We moeten terug naar een gezamenlij
ke visie, een aantal diciplines koppelen.
Onze zangdocent en dansconsulent ge
ven bijvoorbeeld cursussen aan de mu
sicalvereniging. We hebben de kennis
in huis, zoveel mogelijk mensen zou
den hier gebruik van moeten maken.
Ook de voorspeelruimte zou functione
ler gebruikt kunnen worden. Van de 25
uur die ons ter beschikking staat gebrui
ken wij de voorspeelruimte maar 12 uur.
Directeur Hendrik jan Trooster..... vol toekomst plannen....
Voor de overige uren zouden we de
ruimte kunnen verhuren aan het vereni
gingsleven. Op korte termijn willen we
een oudervereniging opzetten. Momen
teel werken we alleen met de docenten
en een directeur. Bij de grote uitvoering
zijn er altijd vrijwilligers die helpen
BEDRIJF
Een stokpaardje is het bedrijfsmatiger
werken. „Je zou kunnen zeggen dat wij
in een zeer luxe sitatie zitten. Als do
centen van de enige muziekschool zou
den we rustig achterover kunnen leunen
en onze lesjes af kunnen draaien. Wat
we feitelijk missen is concurrentie. Dat
dwingt je om constant je produkt te ver
beteren, aan te scherpen." Ook zonder
concurrentie wordt binnen de muziek
school regelmatig de hand in eigen boe
zem gestoken en gewerkt aan
produktverbetering en uitbreiding. Niet
in de laatste plaats voelt Trooster de ver
antwoordelijkheid die de school heeft
binnen de basisvorming van kinderen.
„Het is belangrijk dat we een stuk cul
tuur behouden, mensen moeten actief
bezig blijven met kunst. Een groot deel
van de bevolking doet dat ook - potten
bakken, toneel, fanfare, muziekschool -
Kijken naar kunst resulteert vaak in zelf
actief bezig zijn met kunst, en anders
om - er is een relatie binnen het actief
en reseptief beleven van kunst. In de ba
sisvorming van jonge kinderen zijn wij
daar al mee bezig in de speelklassen. En
ook de consulenten hebben daar een
functie in." (Begeleiding op de basis
scholen bij de algemene muzikale vor
ming. Hierbij wordt onder andere c/o-
cenfen/es gegeven (juffie krijgt gitaarles)
en er worden voorstellingen aangebo
den waarbij de kinderen begeleid kun
nen kijken. Er is veel behoefte aan deze
docentenbegeleiding- MW.)
De Texelse muziek-en dansschool is voor velen - met name school
gaande kinderen en hun ouders - een begrip. Voor anderen, mensen
die nooit in het dorpshuis d'Ouwe Ulo komen, iets onbekends. In dit
artikel wordt de veelzijdigheid van de muziek- en dansschool belicht:
tutu's, speelklassen, voorspeelavonden, subsidies, toekomstplannen en
een interview met directeur Hendrik-jan Trooster. „De Texelse mu
ziekschool is vooruitstrevend. Ook op landelijk niveau. Belangrijk is
dat wij diep moeten wortelen in de Texelse gemeenschap." Een im
pressie.
maar een oudervereniging heeft een
grotere medeverantwoordelijkheid en
directe betrokkenheid, de verantwoor
delijkheid kan worden verdeeld. In de
verre toekomst? (lacht) Een cultureel
centrum waar alles óp het gebied van
cultuur wordt gecentraliseerd, een geva
rieerd aanbod waarvan de bevolking op
timaal gebruik kan maken. Het is
wetenschappelijk bewezen dat mensen
die met kunst bezig zijn, dit ook uit wil
len dragen. Deze link zouden we moe
ten gebruiken bij het opzetten van een
podium. Uiteraard kunnen wij nu al
leen maar binnen de muziek uitbrei
den, we móeten ervoor zorgen dat we,
als muziekschool, diep wortelen in de
Texelse gemeenschap."
Tekst: Ruud Nooy, Wil de
Leeuw, Marija Westerlaken.
Foto's: March Heijnen
Docent Peter Dijkstra uit Leeuwarden
geeft twee dagen per week les aan de
muziekschool. Naast de slagwerkleer
lingen heeft hij maar liefst acht speel
leerklassen onder zijn hoede. In Den
Burg, maar ook in de buitendorpen. Pe
ter is de muziek-consulent voor de ba
sisscholen. De overige twee
speelklassen worden geleid door Betty
Bakker. De algemene muzikale basis
kennis leren de kinderen van overwe
gend groep 5 en 6 in twee jaar. Daarna
kiezen ze hun favoriete instrument.
Donderdagavond rond de klok van zes
neemt een groepjke tweedejaars bezit
De Texelse muziek- en dansschool heeft een belangrijke plaats in het muziek,
zang en ballet onderwijs op Texel. Voor de leerlingen van groep vijf en zes
van de basisschool is er de speelklas waar op een speelse manier een stuk
algemene muzikale vorming wordt gegeven. Voor de -tweedejaars speel-
klasleerlingen is er een instrumentale oriëntatieperiode waarbij de muzikale
mogelijkheden worden gestimuleerd en de kinderen worden voorbereid op
een instrumentkeuze. Er wordt lesgegeven op 18 verschillende instrumenten,
zowel individueel als in groepsverband. Het resultaat van de lessen is regel
matig te beluisteren in de-altijd druk bezochte-voorspeelavonden. Ook is het
mogelijk om naast de instrumentale les mee te spelen in één van de ensem
bles. Meisjes en ook jongens vanaf vier jaar kunnen worden ingeschreven
voor balletlessen. Tijdens de wekelijkse lessen wordt er geoefend aan de barre
en op de grond, er wordt gesprongen en er wórden dansjes ingestudeerd. Met
kinderen tot ongeveer tien jaar worden veel bewegingsimprovisaties gedaan.
Ook ouderen kunnen terecht bij de muziekschool - bij voldoende belangstel
ling worden er cursussen Algemene Muzikale Vorming voor vowassenen
gegeven.
1
De voorspeelklas zweet op Enghsch Country Garden.
NOU VOLGENS
INI) IS DIT HIER DE
WfWLDERSTRRFIT
30 nflflR HET
KRN OOK DE
DORPSSTRRRT ZSN
van het lokaal en gaan de jongens en
meisjes in twee aparte groepen zitten.
Bij navraag vertelt Peter dat ze dat uit
zichzelf doen. „Het zal de leeftijd zijn".
Een paar zijn afwezig wegens belangrij
ke kerstvieringen elders. Om het spul
los te laten komen laat Peter ze een lied
je over een nijlpaard zingen. Enthousi
ast galmen ze een canon over de
dikhuid. Er komt een lesje dramatische
expressie bij in de vorm van kwaad kij
ken bij een bepaalde regel en keihard
op de tafel slaan bij het woordje „koe"!
Ze knallen het eruit en wanneer Peter
opmerkt dat de jongens het hartstikke
fout deden, liggen de meiden in een
deuk.
De rust is snel terug als de blokfluiten
tevoorschijn komen. Er is flink geoefend
op het aloude „Englisch country gar
den". Het is een hele toer om die onwil
lige duim op het gaatje aan de
onderkant van de blokfluit te houden.
Maar ze zijn tweedejaars nietwaar?
Zelfs de heel hoge tonen klinken al aar-
Door William Witte
1. Various- Now this is Christmas
2. Various - Greatest hits Top 40 1992
3. Eric Clapton - Unplugged
4. Whitney Huston - Bodyguard
5. Various - The glory of Christmas
6. ABBA - ABBA gold
7. Various - Greatest hits of the 80's
8. Gloria Estefan - Greatest hits
9. Golden Earring - The Naked Truth
10. Joe Cocker - The Best of
„Robert, dat accént moet er in!" bena
drukt slagwerkdocent Peter Dijkstra de
uitleg aan zijn geconcentreerde twaalf
jarige leerling Robert Buijsman uit Den
Burg.
Robert drumt al vier jaar. Woensdag en
donderdag op de muziekschool en
thuis op zolder staat z'n eigen drumstel
waar hij zich ongestoord kan uitleven.
Deze zomer pelde hij nog wat bollen
om een paar felbegeerde bekkens aan te
kunnen schaffen. Hij speelt bij de Ram
pestampers én de Werkgroep lichte mu
ziek. Drummer in een hard-rockband is
een toekomstdroom. Gecombineerd
met een loopbaan als als banketbakker.
Voorlopig is de jeugdige trommelaar
druk genoeg op de muziekschool en is
hij ook te vinden in de gelederen van de
drumband van het fanfarekorps. Klassie
ke muziek is per definitie „niks anv,
maar de op klassieke leest geschoeide
ouverture van de grote uitvoering van
het afgelopen jaar vond hij ronduit pr
achtig.
Halverwege de les breekt een cruciaal
moment aan. Peter stelt de bekende
vraag: „Wat heb je deze week gedaan?"
Alles wordt doorgenomen en de docent
is tevreden met zijn ijverige leerling.
Hebben de andere docenten in hun lo
kaal nog enige beenruimte, bij Peter
staan behalve de twee drumstellen, nog
twee enorme pauken en een marimba.
Op deze grote „xylofoon" spelen ze sa
men nog een gezellig stukje en onze ge
teisterde trommelvliezen komen tot rust
en genieten.
Een groepje leerlingen dromt samen
voor het zijraam en giebelend volgen ze
vol belangstelling de verrichtingen van
Robert. „Allemaal fans, joh!" knipoogt
Peter en Robert werpt tersluiks een blik
op het raam. Onaangedaan speelt hij
zonder blikken of blozen, verder.
Kerstmis, we passen ons weer aan
en gedragen ons naar de sfeer en
de geest van deze donkere dagen.
Je filosofeert wat over klein en groot
geluk, persoonlijk en andermans
leed en het schrille contrast tussen
kapotgesneden autobanden en het
rampzalige vliegtuigongeluk in
Portugal. Jawel, dan realiseer je je
hoe betrekkelijk alles is. Hé, schei
uit met dat gepreek! Dat gebeurt al
genoeg. Helaas, bijna vanzelf ko
men de woorden uit de vulpen (wat
ouderwets inderdaad). Horszei, ste
ken moet je, Kerst of niet. Doe toch
niet zo schijterig. Daar gaat ie dan:
ha, ha de regering vindt ineens, dat
Texels landschappelijk waarde
maar weinig voorstelt. Jammer, nu
zijn we dus te laat, weg al die
mooie subsidies. Permanent plaats
voor tweehonderd asielzoekers in
De Koog, dat is nog eens een nobel
kerstgebaar. En dan is daar op
nieuw mekkerende Menno, die de
bestuurlijke hoogwerkers onderuit
mept. Bravo, hij' vertolkt de gevoe
lens van het volk! Wie kan daar nu
tegen op? Deze keer dus geen ve
nijnige steek, geen zedige preek,
maar een welgemeend vrolijk
kerstfeest
Horszei
dig zuiver, een enkel bibbertje daar
gelaten.
Om de beurt mogen ze nu een regel
spelen en er ontstaat een korte maar
heftige discussie wie dat het éérste mag.
ledereen krijgt een beurt en daarna heb
ben we genoeg Engelse tuintjes ge
hoord. Er volgt een soort proefwerkje in
de vorm van een lesje notenkennis. Ze
storten zich er op. Peter maakt van de
rust gebruik en vertelt dat na twee jaar
overduidelijk blijkt welke kinderen ver
der zullen gaan met muziek. Hij sluit af
met een kerstliedje, waar ze thuis hun
huisgenoten op kunnen vergasten. Een
blokfluitend kind naast de kerstboom
heeft wel iets vredigs, als die duim ten
minste op het gaatje blijft.
Slagwerkdocent Peter Dijkstra achter de marimba.
Het is de 21ste, de kortste dag. Vanmorgen landde een DC 10 buitengewoon
ongelukkig in Portugal. Terwijl je je afvraagt of er mogelijk bekenden bij zijn,,
zeg! de omroepster op TV dat ze een special zullen uitzenden over de vraag:
„hoe veilig is een DC 10". Wat heet veilig. Daarmee wordt je behoorlijk mee
om de oren geslagen. „Hoe veilig is een Boeing 747", vroeg iedereen zich
pas geleden af. „Hoe veilig is vrijen", vraagt de hele wereld zich af. „Hoe vei
lig is binnenkort het afsteken van vuurwerk", vraagt Postbus 51 zich af. Som
mige dingen kun je regelen. Al jaren steken we bij Oud en Nieuw alleen maar
resterende kerststerretjes af en rennen we op de vingers fluitend door de straat
om een gillende keukenmeid te imiteren. Niet omdat we principieel zijn,
maar omdat we doodsbenauwd zijn van ontploffende dingen. Daar kan je in
ieder geval wat aan doen. Zo'n vliegtuig laat echter niets aan je eigen initiatief
over en is zo onbarmhartig als de pest in de Middeleeuwen. Het is de 21ste,
de langste nacht. Ik wens u veel licht toe.
D. WITTE ROEPER
