Ruime radio-aandacht
Week van de winkel
NAXOS
KI
LASSI
EK
FL. 14,95
FL. 25.00
LEVEN
K0LLEKTIE KLASSIEK DDD
KENTA
KRAKER
2 NAXOS CD'S
EEN MEER DAN K0MPLETE
Lammetjestocht Wat ïkzeggen wou...
Langs de weg
Méér
- TEXELSE^ COURANT'
Acht jubilarissen bij
vakbond AbvaKabo
Maoi-beeld
elicitatiedienst
nu ook op Texel
plus een stempel op je
KENTA STEMPELKAART
Weverstraat 17 Den Burg
Dag Paaseilandproject
Flexibele serre voor
klimaats-wisselingen
EEN KWESTIE VAN
OR
GIRO 800800
VRIJDAG 26 MAART 1993
Staand de AbvaKabo jubilarissen die 40 jaar lid zijn en zittend de mannen die voor 25 jaar
IFoto March Hei/nenl
trouw in de bloemetjes zijn gezet.
Tijdens de voorjaarsledenvergadering
van de AbvaKabo (afdeling Texel),
woensdag in d'Ouwe Ulo, zijn acht
leden voor hun jarenlange trouw in
het zonnetje gezet. C. Maas, H. Ploe
ger, W. Witte en I. Reyerse spanden
de kroon met 40 jaar lidmaatschap.
C. Gieles, C. Hartog, H. Comduur en
C. Koopman volgden op eerbiedige
afstand met 25 jaar. Wellicht gebeur
de de huldiging voor het laatst op
Tesselsewijze, want er zijn plannen
voor een fusie met afdeling Den Hel
der. Bestuursvoorzitter C. van Poelje
noemt dat jammer, gezien het groei
ende ledental op het eiland, in tegen
stelling tot de rest van Nederland
waar van een stagnatie sprake is. 1
Momenteel telt de Texelse afdeling
360 leden„Hopelijk zal een even
tueel samengaan niet tot ledenverlies
leiden", aldus Van Poelje. De Helderse
AbvaKabo-voorzitter Arie Dekker
woonde de vergadering bij. Hij gaf
een toelichting op het mogelijke sa
mengaan en beantwoordde vragen
van de leden.
Eén van de meest opvallende onder
delen van de „Week van de winkel"
(29 maart - 3 april) is de medewer
king van raadsleden, die maandag in
diverse zaken in Den Burg de han
den uit de mouwen steken. Hieraan
is een prijsvraag verbonden, met als
hoofdprijs twee minuten gratis bood
schappen doen in een supermarkt.
Dit wordt zaterdag 3 april
rechtstreeks via Radio Texel uitge
zonden, als finale van de slotmani
festatie op de Groeneplaats.
De ,,Week van de winkel" duikt ko
mende week herhaaldelijk op in de
programma's van Radio Texel. De
week kent een klassieke start op
maandag in het programma Sympho-
nica (18.00-19 00 uur). Donderdag
pikt Peter Agter in zijn programma
Op 12 april (2e paasdag) houdt WSV
,,Het Gouden Boltje" alweer voor de
vierde keer een Lammetjestocht.
Voor deze tocht kan tot en met 27
maart wroden ingeschreven.
De afstanden bij de tocht zijn 5, 10,
15, 25 en 40 kilometer. Voor de
deelnemers is een speciale herinne
ring ontworpen. Het inschrijfgeld bij
voorinschrijving bedraagt f3,50 (zon
der herinnering f2,50). Leden genie
ten een korting van f1,00. Bij de
start betaalt men f5,00. De start is
in de kantine van L.B.O., Emmalaan te
Den Burg. Gestart wwordt voor de
40 km van 9.00 tot 10.00 uur, voor
de 25 km van 9.00 tot 11.00 uur en
voor de 5, 10 en 15 km van 9 00 tot
14.00 uur. Inschrijven kan bij H. van
Heerwaarden, Lieuwstraat 33 te Den
Burg. Voor informatie: B. Roest, tele
foon 14451.
tlnevcn vjii lezer* Huilen veranlwwnieli)khcid van J<- trtWii*
tea de Vries Irechtsverrast een aanstaande bruid In dit geval is dat Jannechien Makelaar uit
losterend. die op vrijdag 18 juni het ja-woord zal geven aan Jacob Roeper iFoto Frans Hopman
ea de Vries uit Eierland vertegen-
'oordigt sinds kort de felicitatie-
lenst Felicitas op Texel. Met een
akket vol produkten en aanbiedin-
en verrast zij op verzoek aanstaan-
B bruiden, jonge moeders en
irhuisde gezinnen.
>t voor kort werd deze service niet
het eiland verleend; wie ervan ge-
'uik wilde maken, diende de pakket-
m af te halen in Den Helder. ,,Zelf
sb ik de dienst jaren geleden voor
sn bruidspaar besteld. Ik vond het
eemd dat zoiets op Texel ontbrak",
Welt de aan de Oorsprongweg wo-
:nde Gea de Vries (34). Vorig jaar
>cht zij hierover contact met de lan-
l'lke Felicitas-organisatie, die in Lei-
fdorp is gevestigd. In sneltreinvaart
as geregeld dat de Texelse het
'and als werkterrein zou krijgen,
ekleed in keurig hostess-kostuum
9* zij inmiddels haar huisbezoeken
Meestal wordt ze op pad gestuurd
>or kennissen of familie. In enkele
ivallen is de aanvraag afkomstig
ln de partner van degene die ver
st wordt. Verzoekjes kunnen wor-
n '^gediend bij het hoofdkantoor in
iderdorp, of bij Gea zelf. ,,De
aeste tips krijg ik 'via de huis-
mer Het ene bezoek leidt vaak tot
t volgende", aldus de ondernemen-
tierlandse, die voordien werkerva-
3 opdeed in de detailhandel in
ente en Twenta De gemeente ver-
ekt haar geen gegevens over hu
iken, geboorten en verhuizingen,
s ze moet haar informatie uit an-
re bron zien te bemachtigen. Brui-
n krijgen maanden tevoren bezoek,
geboorten en verhuizingen belt
a de Vries vier tot tien weken later
1.
Middenstandsbonnen
^verrassingspakketten bestaan uit
inlopende levensmiddelen en an-
Produkten, afhankelijk van de
^.an de bestelling. De pakketten
produkt-informatie, compleet met ge-
bruiksadviezen. Dit uiteraard in de
hoop dat in de toekomst de betref
fende artikelen worden gekocht. Gea
de Vries benadert Texelse winkeliers
voor deelname in de vorm van „mid
denstandsbonnen", waarmee de ont
vanger korting kan krijgen. Aan het
bruidenpakket werken intussen al ne
gen Texelse bedrijven mee, die stuk
voor stuk inspelen op de huwelijks
dag en alles wat daarmee te maken
heeft.
Eigenlijk begrijp ik best dat de raads
commissies voor welzijnsbeleid niet
weet wat ze aan moet met dat
Paaseiland-beeld. Maar dat is en blijft
juist zo verschrikkelijk jammer. Want
nu lijkt het alsof na alle publiciteit
rond de reis van Niek Welboren, het
werkelijke doel helemaal uit het oog
is verdwenen. Dat waren toch de
Paaseilanders zelf! In 1972, 250 jaar
na de ontdekking van Jacob Rogge
veen, richten zij het verzoek aan
Texel om tot een vriendschapsband
te komen. Het is bekend, de positie
ve reactie van Texel kwam nooit aan.
Maar vergeten waren zij Texel niet.
Toen mijn zoon en ik in 1990 hun
gast waren, hebben zij ons nadrukke
lijk gevraagd moeite te willen doen
het contact weer tot stand te bren
gen. Hier op Texel was Niek Welboi-
ren toen al druk aan het werk, maar
dat wisten we toen nog niet.
Om te begrijpen wat het allemaal
voor de Pascuanen betekent zullen
we af moeten van het idee dat het
voor hen net zoiets zou zijn als voor
ons een vriendsschapsband met Rü-
gen of Georgië. Dat is het in de ver
ste verte niet. Voor de Paaseilanders
is Texel een symbool voor het mo
ment waarop hun gemeenschap va
nuit het stenen tijdperk overstapte in
de moderne tijd. Juist omdat de Pa
scuanen in die moderne tijd hun ei
gen identiteit willen bezwaren,
hechten zij zoveel waarde aan hun
geschiedenis. Dat er ergens aan de
andere kant van de wereld een eiland
is waarvan de bewoners dat streven
naar zelfbevestiging symbolisch wil
len erkennen, betekent veel meer
voor hen dan wij kunnen bevatten.
Daarom zou het geweldig zijn als de
Paaseilandse beeldhouwer naar Texel
kan komen om een Moai te maken.
Het gaat niet om een privé hobby
van Niek Welboren, maar om de Pas
cuanen. Voor het feit, dat Niek er
zo'n geweldige hoeveelheid energie in
heeft gestoken, zullen ze hem altijd
dankbaar zijn.
Tenslotte zou ik me geen geschiktere
plaats voor de Moai kunnen denken.
Een plaats waar alle Texelaars hem
goed kunnen zien.
L. Roggeveen
Voorhout
I M. ADVERTENTIE
rden
gratis ter beschikking
>le'd; het is een vorm van promo
voor de deelnemende bedrijven.
ens haar huisbezoeken geeft Gea
DE IVfNfCEL MET
'IS# EIGEN GELUID
van 12.00 tot 14.00 uur de draad
weer op. Hij interviewt diverse be
trokkenen. Vrijdag is een Top 30 te
horen, samengesteld uit lijsten met
vijf favoriete liedjes van de Burger
winkeliers. Zaterdag is er uiteraard de
Texelse Arbeidsvitaminen „Bedrijven
vor bedrijven" en vanaf 15.30 uur de
slotmanifestatie op de Groeneplaats.
Voor het raadhuis wordt dan bekend
gemaakt wie de hoofdprijs van het
spel „Raad uw raad" heeft gewon
nen. Voorafgegaan door het fanfare
marcheert de winnaar in het gezel
schap van de organisatie naar één
van de supermarkten Super, Dag-
markt of Albert Heijn. Bedoeling is in
twee minuten een winkelwagen vol
te laden.
Stages
Aan de week wordt medewerking
verleend door o.s.g. De Hogeberg.
Leerlingen van de afdeling LBO
(tweede klas) lopen deze week stage
in detailhandelzaken in Den Burg.
Maandag en/of donderdag kunnen ze
zich op een beroep oriënteren.
Woensdag is uitgeroepen tot de „Dag
van de klant". Middels uiteenlopende
attenties in de winkels worden de
klanten extra in het zonnetje gezet.
Donderdag is de „Dag van het perso
neel". Dit thema kan door elke win
kelier naar eigen inzicht worden
ingevuld. Zeker is in elk geval dat de
winkelmedewerkers 's avonds in Ci
nema Texel kunnen genieten van de
cabaretgroep Heren op Zicht.
Aan zakelijke contacten in Boston
(USA) heb ik een vijftal zeer goede
vrienden overgehouden. Een paar jaar
geleden raakte ik met een van hen in
gesprek over Holland, zijn vroegere
koloniën en zijn ontdekkingsreizigers.
Daarbij kwam ook Paaseiland aan de
orde. Mijn Amerikaanse vriend meen
de stellig dat het eiland was ontdekt
door een Engelsman, maar ik kon
hem vertellen dat het een Dutchman
was, ene Roggeveen die voor zijn
ontdekkingsreis vertrokken was van
Texel. Ik zei dat ik het allemaal zeker
wist want toevallig had ik een zwa
ger op Texel, een beeldend kunste
naar, en die zou naar Paaseiland
afreizen om de historische banden
tussen de eilanden nieuw leven in te
blazen. Het gesprek kwam vervol
gens op beeldende kunstenaars. Als
die in Amerika een bestaan willen
hebben, vertelde mijn vriend, moeten
ze in de „scene" van New York zit
ten, daarnaast zakelijk succes hebben
of geld krijgen via de reclassering om
een blinde muur vol te spuiten.
Dat hoeft bij ons niet, zei ik. Bij ons
is niet alleen het sociaal beleid vele
malen beter dan bij jullie maar onze
overheid heeft ook een goed cultu
reel/kunstbeleid. Gelukkig maar.
November j.l. was ik weer in Boston.
Mijn vriend Manuel informeerde naar
Niek. Ik kon hem vertellen dat hij
concrete plannen had om op Texel
een Paaseilandbeeld te laten maken
door een vermaard kunstenaar van
Paaseiland. Zo zouden duizenden be
zoekers van Texel worden gewezen
op de historische banden. Remember
Roggeveen. „Wow, that sounds
great", merkte hij op. Een paar we
ken geleden werd ik door andere
vrienden gebeld. Of ik al wist wan
neer het projekt op Texel van start
zou gaan want ze wilden met vakan
tie naar Europa gaan en de kunste
naar op Texel aan het werk zien. Ik
zei dat deze zomer zou worden be
gonnen. ledereen is enthousiast. Een
aantal Texelaars betaalt het materiaal,
de kunstenaar van Paaseiland werkt
gratis en voor zover er geld nodig
was zou dat er wel komen want b en
w zijn positief en er is ook een vrien
denclub met honderd leden.
Ik was dus verbijsterd toen ik uit de
Texelse Courant vernam dat de wel-
zijnscommissie het verzoek om finan
ciële steun van de tafel had geveegd.
Wat moet ik nu? Mijn vrienden durf
ik niet te bellen of te schrijven met
mijn „our Dutch politici are much
better than yours" Ga ik effe op
mijn bek. Maar'medio september
staan ze wél bij me voor de deur.
Moet ik ze meenemen naar de zee
hondjes? Of met de garnalenvisser
mee? Dat doe ik niet want het zijn
overtuigde vegetariërs. Nee, ik denk
dat ik het er maar op waag. Ik zal
hen meenemen naar de ingang van
het gemeentehuis en hen wijsmaken
dat die drie roestvrij stalen-bananen
die daar staan,-de nieuWe visile is-»
van een Paaseilander kunstenaar op
een hedendaags paaseilandbeeld.
Maar ik denk dat mijn vrienden zullen
zeggen: „No way man, don't fool us.
This is no Easterisland art, this is real
Texelart. Even a child can see that.
Come on, let's go to Amsterdam".
Dag Paaseilandproject. Dag vrienden
uit Amerika. Bedankt welzijnscom-
missie.
Tiffany Pub in De Koog heeft voor
het café een serre gebouwd. „Uniek
voor Texel", zegt eigenaresse Liza
van de Burg. In het kader van de sei
zoensverlenging ondertreept be
drijfsleider Peter Agter ook de
wmterfunctie die het bedrijf heeft ge
kregen want „het is toch geen ge
zicht, al die lege zaken."
Tiffany was dit jaar voor het eerst
het hele jaar door open.
De glazen serre voor het café is
smaakvol ingericht met rieten stoelen
en gemarmerde tafeltjes. De serre
heeft een dubbele fuctie als overdekt
of open terras. In de winter net een
broeikasje in de winterzon (dankzij
drie-dubbele isolatie), 's zomers kun
nen, al naar gelang de weersomstan
digheden, het dak en de glazen
zijkanten worden weggeschoven.
Liza van de Burg deed vorig jaar op
Aruba inspiratie op om het één en
ander in haar zaak te veranderen. Op
het tropische eiland leerde ze Tony
Anderson kennen, een zanger. Hij zal
elke avond als live entertainer in de
pub aanwezig zijn. Liza mikt hiermee
op een iets ouder publiek.
Zondag bestond Tiffany 13 jaar. Dit
moet gevierd worden. Dat dertien
jaar nou niet speciaal een jubileum
jaar is maakt niet uit. „Ik wil gewoon
want énders", zegt Liza, Vrijdag viert
de pub haar 13-jarig bestaan met een
gratis coctail voor alle aanwezigen
John Kleerebezem
Den Burg.
d m
NATIONALE ACTIE VOOR
JOEGOSLAVIË EN SOMALIË
Het is prachtig om door afgelegen
ontoegankelijke gebieden te reizen,
maar de aardigheid is er gauw af als
je ziek wordt of een ongeluk krijgt.
Dan ben je ver van huis. Ik weet er
van mee te praten want bij mijn
jongste omzwervingen in Nieuw -
Guinea raakte ik de laatste week ge
blesseerd.
In een motorprauw op weg naar het
eilandje Mansinam voor de kust van
Manokwari, verloor ik het evenwicht
toen het vaartuig onverwacht op een
rif stootte. Ik kwakte achterover op
het scherpe houtwerk waaraan de
drijvers zijn bevestigd. Helse pijn ter
hoogte van de nieren en minuten
lang niet tot zitten of lopen in staat.
Later trok het wat weg, maar elke
beweging met mijn benen leverde
een pijnscheut op. Zelfs hoesten
deed zeer.
Een blijkbaar zen uw rijke spier vlak
naast de ruggegraat was enigszins
gemold, begreep ik na terugkeer op
Texel van huisarts Rik van Hattem.
Niks erg. Zou door een paar dagen
rust vanzelf weer goed komen, net
op tijd voor de dia-lezing die ik voor
de Plattelandsvrouwen zou houden.
Op het moment zelf was het echter
zeer ongerieflijk.
De Papoea's toonden zich meelevend
toen ik kreupel en met de hand op
de zere plek hun kampong bm-
nenstrompelde en pijnkreten slaakte
bij elke omhelzing die ik onderging.
„Masseren, masseren!", riep ieder
een.
De plaatselijke masseurs lieten er
leen gras over groeien. Ik moest op
iet strand op een bed van pisangbla-
feren gaan liggen en met twee man
tegelijk gingen ze aan het kneden. De
voltallige kampongbevolking kwam er
belangstellend omheen zitten en le
verde veel commentaar. De twee
kneders beperkten zich niet tot de
zere plek, maar namen bijna mijn he
le lichaam vrij stevig onder handen.
Ze gebruikten daarbij olie die nogal
stonk, maar een aangenaam gloeiend
gevoel veroorzaakte. Lekker ontspan
nend en het hielp waarachtig ook
nog. Ik kon weer een beetje lopen
zodat ik het eilandje kon verkennen
en daarbij een bezoek bracht aan een
enorme kolonie kalongs oftewel vlie
gende honden. Snorkelen boven de
schitterende koraalriffen van Mansi
nam ging ook prima. Door de ge
wichtloosheid in het water voelde ik
niets zolang ik met mijn flippers geen
al te woeste bewegingen maakte.
Een paar dagen later op Biak werd
de pijn weer knap hinderlijk. Ik klaag
de erover bij manager Dururanto van
het voormalige KLM-hotel. Met mij
was hij van mening dat ik dringend
aan een nieuwe massage toe was.
De Javaan had vaker zulke gevallen
meegemaakt en beloofde een heel
goede masseuse te zullen sturen
Nauwelijks was ik terug in mijn ver
trouwde „kamar satu" (kamer 1) of
er werd op de deur geklopt. Een
mooie Buginese mevrouw van een
jaar of dertig met lange zwarte haren
en exotisch gekleed in een sarong
van groene zijde, stak glimlachend
haar hoofd naar binnen. „Massa
ge?!". Deze keer kostte het geld en
niet eens zo weinig: dertig gulden
voor een vol uur. Maar als het om je
gezondheid gaat, moet je niet knier-
tig zijn. Okee dus.
Het viel op dat de Buginese massage
minder hardhandig was dan de be
handeling die de Papoea's me hadden
gegeven en ook een breder terrein
omvatte. Mevrouw kwam soms op
plekken die de Papoea's juist zorgvul
dig hadden gemeden. Dat leek overi
gens met haar bedoeling, want
telkens als het gebeurde slaakte ze
een kreetje van verontschuldiging.
Wat ook opviel was dat de Buginese
niet alleen haar handen gebruikte,
maar ook haar lange zwarte haren
over mijn lijf liet waaieren. Niet on
aangenaam. Met ogen dicht lag ik te
genieten en liet mijn gedachten af
dwalen naar het verre koude Texel
waar ze zich op dat moment onge
twijfeld met heel andere dingen bezig
hielden. Dat doe ik vaak als ik ver
van huis met iets leuks bezig ben.
Verkneukelen heet dat.
Plotseling stopte ze. De tijd zat erop.
Als ik meer wilde, zei ze in onbehol
pen Engels, moest ik vijftien gulden
bijbetalen. Het dëed denken aan een
openbare telefoon: als je er na een
signaal geld ingooit kun je blijven
praten. Het ging nu wel in de papie
ren lopen, maar ik wou niet kinder
achtig zijn. „More!", zei ik dus met
nog steeds gesloten ogen. Wat kon
mij het schelen.
Rijkelijk laat ontdekte ik dat „meer"
niet meer van hetzelfde was, maar
iets heel anders, waarbij ik zelf een
actieve rol moest spelen. Nee, dat ik
dat niet eerder in de gaten had, is
NIET naïef. Als de kruidenier of de
kaasboer vraagt of het een beetje
meer mag zijn, denk je toch ook niet
déar aan
Er was in elk geval geen twijfel meer
toen ik de ogen opende en zag hoe
mevrouw haar zijden sarong razends
nel liet zakken door aan een soort
snelsluiting te trekken. Floeps. Een
juist ontloken bruine orchidee.
Ik weet dat jullie het niet zullen gelo
ven, maar ik heb het niet verder la
ten komen. Ik dacht aan enge
ziektes, mijn zere rug en mijn enigs
zins antieke opinie dat je deze vorm
van recreatie bij voorkeur bedrijft met
mensen die je wat beter kent en dan
op niet-commerciële basis. Kortom,
mijn hoofd stond er niet naar. En
daardoor niet alleen mijn hoofd. Door
de taalbarrière kostte het moeite om
dat duidelijk te maken maar met veel
handen- en voetenwerk lukte het. Die
vijftien gulden extra heb ik haar
evengoed gegeven, zodat we harmo
nisch uiteen gingen.
Harry.
De nieuwe serre van Tiffany Pub geeft gelegenheid tot krant lezen en mensen kijken. IFoto March
Hei/non I
l
