Tijdens een concert wil
ik dat ze er voor gaan"
Texelaars
wmsmamm
Texelse bergbeklimmer
mee met K2-expeditie
Betty Bakker, een muzikale duizendpoot
Pakistaans avontuur lokt Schelfhout
Wat ik zeggen w
TEXELSE JO COURANT
Beklimmingen
Schelfhout:
De deelnemers:
Rommelmarkt
Studiemiddag ovi
pesten op school
Misleiding?!
VRIJDAG 28 Mj
,.De eerste keer dat ik met Excelsior
meespeelde, kon ik niet eens met
mijn voeten bij de grond als ik op
een stoel zat. Ik zal een jaar of ze
ven zijn geweest. Als je zo lang in
een orkest zit, is het beslist niet ge
makkelijk om er 20 jaar later als diri-
gente voor te gaan staan. En dan
nog als vrouw ook, heel ongebruike
lijk in die tijd. Er zullen ongetwijfeld
orkestleden zijn geweest die met de
nodige reserve tegen me aan hebben
aangekeken/' Betty Bakker (33 jaar)
ging er zeven jaar geleden van uit
dat haar dirigentschap tijdelijk zou
zijn Ze vond het geen eenvoudige
opgave en hoopte dat haar muzikale
overwicht haar er doorheen zou
sleuren. Tot haar verbazing vond ze
het echter leuk. ,,Toen ze na een
tijdje voorzichtig vroegen of ze nog
naar iemand anders uit moest kijken,
was het antwoord 'nee, laat maar'."
Geboren in Oosterend ontdekte Betty
als zevenjarige het oude instrumenta
rium van Excelsior op de zolder van
haar ouderlijk huis. ,,M'n vader
hoorde dat ik er geluid uit kreeg, zag
er wat in en besloot me les te geven,
's Morgens om kwart over zeven en
tussen de middag zat ik ijverig te
oefenen. Ik deed een bladzijde per
dag en werd 's avonds overhoord.
Het ging hard. Van meet af aan heb
ik er eigenlijk plezier in gehad. In de
brugklas wist ik al zeker dat ik later
'muziekjuf' wilde worden."
De studie verliep vlot. Betty ging ko-
perlessen volgen bij Pieter Heertjes
van de muziekschool en mocht al na
twee maanden met Excelsior
meespelen.
Jeugdorkest
Op 11-jarige leeftijd werd ze lid van
het Nationaal Jeugd Fanfare Orkest,
waarmee ze twee weekeinden per
maand op pad was om op te treden.
Niet alleen in Nederland, maar ook in
landen als Zweden en Denemarken.
„Daar heb ik enorm veel van op
gestoken. De mensen die toen in dat
orkest zaten, kom ik nog steeds over
al tegen. Meer dan de helft is be
roeps geworden."
Na de HAVO besloot ze naar het
conservatorium in Alkmaar te gaan,
waar ze met haar 16 jaar de jongste
leerlinge was. „Eigenlijk was ik er
nog niet aan toe. De bügel, mijn lie
velingsinstrument, was in die tijd nog
niet erkend, zodat ik óf trompet, óf
een ander vak moest kiezen. Omdat
trompet me niet lag, besloot ik voor
Algemene Muzikale Vorming te kie
zen, waarmee ik les mocht geven
vanaf de kleuterschool tot en met
het HAVO-onderwijs. Pas tijdens het
lesgeven ben ik gaan beseffen wat
voor opleiding ik eigenlijk had ge
volgd. Ik heb een heel verantwoorde
lijk vak. Als ze het bij mij leuk
hebben, vinden ze muziek ook leuk."
Rommelig
Als ze tijdens het gesprek in de
Muziek- en Dansschool iets op wil
zoeken, begint ze zich te verontschul
digen voor de wanorde die er in haar
ogen in het lokaal heerst. „Ik heb
overal stapeltjes papieren liggen. Het
is voor een ander niet te snappen,
maar ik weet precies waar alles ligt.
Ik wou dat ik minder rommelig en
vergeetachtig was, want daarmee
breng ik mezelf nog eens in de groot
ste problemen. Het komt voor dat ik,
op weg naar een concert, halverwe
ge tot de ontdekking kom dat m'n
bügel en partituren nog thuis staan.
Of dat ik na afloop in de trein stap,
terwijl m'n bugel nog op het station
staat. Lastige eigenschappen zijn
dat."
Ze leidt een heftig bestaan, waarbij
heen en weer reizen een groot deel
van haar tijd in beslag neemt. Drie
dagen per week brengt ze op Texel
door, waar ze muziek op scholen
geeft, koperlessen verzorgt op de
muziekschool (voor kinderen èn vol
wassenen) en leiding geeft aan de
„Rampestampers", een ensemble van
beginnende leerlingen. Daarnaast diri
geert ze Excelsior en leidt ze het kin
derkoor. „Druk, maar fijn om te doen.
En het verblijf op Texel heeft tot
voordeel dat ik in ieder geval twee
dagen per week goed eet, omdat ik
dan bij m'n ouders slaap. Als ik aan
de overkant ben, komt het regelmatig
voor dat ik om tien uur 's avonds tot
de ontdekking kom dat ik nog moet
eten. Gelukkig kan ik er goed tegen."
Soloconcerten
De overige vier weekdagen brengt ze
door aan de vaste wal, waar ze, met
een appartement in Heemskerk als
uitvalsbasis, in Warmond en Nieuwe
Niedorp muziek- en koperlessen
geeft. Daarnaast heeft ze het jeug
dorkest in Koog aan de Zaan onder
haar hoede en leidt ze af en toe bü-
gelworkshops. Haar liefste werk is
het geven van soloconcerten, die re
gelmatig aan de vaste wal plaatsvin
den. Om hiervoor in goede conditie
te zijn, moet er worden gestudeerd,
minimaal twee uur per dag. „Het is
wel eens moeilijk hiervoor tijd te vin
den. Helemaal als er nog extra op
voeringen als „Waggeltje" op mijn
programma staan. Ik studeer nood
gedwongen wel eens tijdens het au
torijden. Dan steek ik gewoon het
mondstuk van m'n bügel in m'n
mond en oefen dan maar zo. Je
moet toch wat. Zaterdags en zon
dags kan ik dan m'n schade inhalen
en studeren zoals het hoort."
Fanatiek
Voor ieder concert steken er zenu
wen de kop op, maar Betty zegt
haar nervositeit aardig onder controle
te kunnen houden en er niet chagrij
nig van te worden. „Ik zeg gewoon
iets minder, maar blijf wel mens. Ik
mag dan een type van lang leve de
lol lijken, maar in m'n werk ben ik
erg serieus, zelfs fanatiek. Als ik tij
dens een concert voor Excelsior sta,
verg ik het uiterste van ze. Ik wil dat
ze er voor géén. Dat is nooit uit
gesproken, dat gaat automatisch zo.
Als ik er als een zoutzak voor zou
gaan staan, kreeg ik ook zakkige mu
ziek, daar ben ik van overtuigd. Er
moet een vonk overslaan. Dat werkt
bij het kinderkoor precies hetzelfde.
De energie die ik er in pomp, komt er
beslist weer uit."
Het is juist de variatie in haar werk
die haar trekt, maar ook wel op
breekt. „Soms denk ik wel eens dat
ik iets moet laten vallen, maar dat
soort opwellingen duurt nooit lang.
Als het ooit zover komt, denk ik dat
ik wat minder les ga geven. Het zou
natuurlijk ideaal zijn als je je tijd al
leen kon besteden aan kinderen met
talent, die iedere dag braaf hun lesjes
instuderen. Maar natuurlijk werkt dat
niet zo en blijf je gewoon met beide
benen op de grond. Af en toe kun
nen ze lekker klieren, maar meestal
lach ik me gek met ze. Ik ben er wel
van overtuigd dat ik niet nóg meer
hooi op m'n vork moet nemen. Aan
biedingen om ergens anders te dirige
ren, sla ik met regelmaat af."
Verwaarloosd
Hoewel werken haar lust en haar le
ven is, geniet Betty van haar vakan
ties. „Dan doe ik ook helemaal niéts.
Ik ga graag een weekje naar België
om steden als Gent, Brugge of Brus
sel aan te doen. En ik maak driftig
van de gelegenheid gebruik om ver
waarloosde vrienden op te zoeken.
Want dat zijn dingen die er in het da
gelijks leven echt bij inschieten. Je
blijft tijd te kort komen."
Margreet Berndsen
Aconcagua: 6959 mtr., grens Argen-
tinië/Chili, zgn. „Poolse route".
Matterhorn: 4478 mtr., Zwitserland,
noordwand met Koreanen.
Eiger: noordwand met Koreanen.
Grandes Jorrasses: noordwand met
Koreanen.
Weisshom: 4000 mtr.. Alpen zuid/
noord overschrijding in winter.
Zinalothon: 4000 mtr. Alpen solo
Mont Blanc: 4809 mtr., Innominata-
graat hoogste top in de Alpen.
Alle 12 Monte Rosa-toppen in 2
dagen.
Welzenbachroute4000 mtr. Alpen,
noordwand, ijskam.
Mont Koscionko Australië.
Tombaul Khan 4158 mtr. Marocco.
Bergbeklimmer Bob Schelfhout gaat als fotograaf meer met de K2-expeditie in Pakistan.
IFoio Gerard Timmermanl
Beklimming van de 8611 meter hoge
Chorgori (K2) in Pakistan. Een
droom die werkelijkheid wordt voor
Bob Schelfhout (31), één van de
deelnemers aan de K2-expeditie. De
taxichauffeur/fotograaf uit Den Burg
behoort tot de beste van 's werelds
bergbeklimmers. De vraag is waar
om begint iemand aan zo'n
bloedstollend avontuur.
Op veertienjarige leeftijd kwam
Schelfhout in aanraking met de berg-
beklimsport. Door het lezen van reis
verhalen uit vaders boekenkast werd
hij bezeten van reizen. Zijn fantasie
bracht hem tot woeste avonturen.
Wonend in de Amundsenstraat wilde
hij dingen doen die een ander niet
deed. Na het zien van een tv-
programma over bergbeklimmen was
hij verkocht.
Een klimmer bracht hem in Duitsland
en België de grondbeginselen van de
klimsport bij. Schelfhout: „Net als op
een trap die je elke keer steiler zet en
waarvan je iedere keer de trede iets
smaller maakt. Er zijn specialisten
achteroverleunend wanden beklim
men met hun blote handen. Ik beoe
fen de sport anders. Geef mij maar
het hooggebergte, het zgn. West Al-
penklimmen.
Het landschap van de Himalaya is
waanzinnig. Je bent van God en
iedereen verlaten in een landschap
waarvan je niet weet dat dit bestaat.
Wij Nederlanders zijn gewend een ho
rizon die zo goed als door mensen
handen is gemaakt. Als ik in de
bergen ben voel ik dat als een enor
me uitdaging".
Besten
Bob ging als jochie steeds een stapje
verder en groeide op in het wereldje
van Alpinisten, leder weekend was
hij te vinden in de bergen en werd
steeds beter. Relativerend: „Je wordt
alleen een groot klimmer door je fou
ten te overleven." Hij klimt nu 17 jaar
en behoort zoals gezegd tot 's we
relds besten.
„Mijn vorige werkgever had een foto
winkel en stopte daarmee wegens
gezondheidsredenen. Ik had een anti
concurrentiebeding getekend en
mocht in een straal van 150 km. niet
werken in de foto-branche. In de
Randstad wil ik niet wonen, dus ble
ven Zeeland en Texel over. Toen ik
voor een sollicitatiegesprek bij de fa.
Nauta werd uitgenodigd werd ik van
de boot afgehaald. We reden door de
Prins Hendrikpolder die er toen pr
achtig bijlag. Het was voorjaar dus
de bollenvelden bloeiden. Toen ik
naar links keek zag ik het mooiste
kerktorentje wat ik in mijn leven had
gezien. Dat was voor mij een teken
om op Texel te gaan wonen. In Den
Burg parkeerden we de auto. Wat mij
opviel was dat die niet werd afgeslo
ten terwijl ik er voor duizenden gul
dens fotocamera's in had liggen.
Gelukkig werd ik aangenomen en
peins er niet over om het eiland te
verruilen voor een andere woon
plaats."
K2
Wat is die K2 eigenlijk voor een
berg? Hoe hoog?
„De K2 is de op één na hoogste
berg in de wereld, maar het moei
lijkst te bedwingen. Hij is 8611 meter
hoog. Het is één van de 14 toppen
boven de 8000 meter, maar heeft
het laagste succes. Dit betekent dat
het gevaar voor (ver)ongelukken het
hoogst is. Er zijn vier Nederlanders
op de Mount Everest geweest, maar
er is nog nooit een nederlander op de
K2 geweest. Voor mij dus vreselijk
interressant." Toen hij in de krant een
advertentie las van expeditieleider
Wim van Harskamp solliciteerde hij
als fotograaf. „Het klikte goed tussen
Wim en mij en hij maakte mij
assistent-expeditieleider. Dat was na
tuurlijk prachtig. Veel méér dan dat ik
had gehoopt. Onze groep bestaat uit
vier nationaliteiten: twee Canadezen,
één Nieuw Zeelander, één Australiër,
Wil van Harskamp (NI), expeditie
leider. Bob Schelfhout (NI),
assistent-expeditieleder, Tim Sty
les (Canada), klimmer Matthew
Comeskey (Nw Zld), klimmer. Wi-
chael Whitehead (Australië), klim
mer. Joris Spuesens (NI),
verslaggever. Salim Butt (Pa
kistan), tolk/kok. Odette de Thei-
je (NI), basecamp manager/arts.
Joost den Otter (NI), expeditie
arts. Walter Hoekstra, (NI), came
raman. Bert Geeraerts, (NI), ca
meraman. Jeff Lakes (Canada),
klimmer.
De K2 ligt in de Himalaya in Pakistan.
een paar Hollanders en een Pa
kistaan.
Sponsoring
Zeer belangrijk is de sponsoring. De
begroting van de expeditie is ruim
f225.000,-. Schelfhout: „Wij moeten
dit bedrag delen door de zes klim
mers. De rest gaat mee voor de ver
zorging maar hoeft niet mee te
betalen. Je kan nog zo hard werken
in een jaar maar dit is niet op te
brengen. Dus zoek je een sponsor,
liefst meerdere. Het softwarehouse
K2 was natuurlijk een uitgelezen kan
didaat. Verder hebben we nu nog 23
sponsors. Koopmans die de broodmix
schenkt, Chris Muller uit Eist die het
touw sponsort en de kopers van de
K2 mokken. Onlangs hebben we
Bristol Meyers Squibb aangetrokken
als sponsor. Dit is een farmacheu-
tisch bedrijf waar we wat tests voor
doen. Hun eis is dat we 3500 boe
ken en 2500 videotapes uitbrengen
over de expeditie." We hebben nu
het budget rond en beginnen met
een gerust hart aan de reis naar de
voet van de K2. We 20 mei aan onze
zeventiendaagse tocht naar de voet
van de berg te beginnen." Vanuit Pa
kistan houdt de bergbeklimmer/foto
graaf ons de komende tijd regelmatig
op de hoogte van het verloop van de
expeditie.
Willem Roeper
Zaterdag 5 juni wordt weer een grote
meubel-, boeken- en rommelmarkt
gehouden ten bate van de restauratie
van het Hoornder kerkje. De markt
wordt gehouden aan de Witteweg
nabij het sportterrein van ZDH, voor
en achter de schuur van Axel Lap. Er
is een grote verscheidenheid aan arti
kelen, de moeite waard om naar Den
Hoorn te komen. De markt begint om
9.00 uur en duurt tot ongeveer 15.00
Het verontrustend grote aantj
deren dat last heeft van
op, voor of na school, is aaitig
voor een studiemiddag voor)
in het basisonderwijs. De bije*
komst, waaraan ook Texelseo
wijzers deelnemen, vindt wo;
2 juni plaats in scholengeme*
Nieuwediep in Den Helderen
als thema „pesten op school
Recent onderzoek in Nederlan
uitgewezen dat in het basis-a
ciaal onderwijs ongeveer 115j
deren worden gepest. In het
voortgezet onderwijs gaat het
geveer 20.000 kinderen.
Tijdens de studiemiddag worjl
meer uiteengezet op welke ir
het pesten kan worden aang»
via de school, de klas (groepil
pestkop, het gepeste kind enj
ouders. De leraren krijgen t
steuning een boekje met aan!
gen mee naar huis. De middj
georganiseerd door de jeugdgl
heidszorg GGD, de schoolbeg
dingsdienst Kop van Noord-H
de stichting Spel- en Opvoed:)
voorlichting en het RIAGG K
Noord-Holland.
ii kvx-rx Huilen vennluimnti-fcjllnji
de
In de Texelse Courant van v.os
19 mei stond een uitgebreid a
over een boze Jan Kuiper van!
Mare. Kuiper was boos gewen
over bepaalde uitlatingen van
merlid Reitsma. Deze vindt na
dat, onder voorwaarden boru^ I
naar gas en olie in de Wadö-:
mogelijk zouden moeten zijn.
Kuiper is zo verontwaardigd
van mening is dat in de plana
sche kernbeslissing over de
zee (PKB-Waddenzee) staat
nergens in dit gebied borings
toegestaan. Daarmee suggerc
dat Reitsma iets nieuws lancs
zonder aanknopingspunten n
verleden. Dat is onjuist.
In het verleden is door de to?
regering aan enkele oliemaati
en vergunning gegeven om*
delen van de Waddenzee te
naar zogenaamde diepe dells
(gas en olie). Als gevolg daa
het concessiegebied „Zuidvn
productielocatie in gebruik 9:
Voor de overige concesiegebi
hebben de oliemaatschappij^
willige basis afgesproken om
lang af te zien van boringen,
genaamde moratorium loopt
januari 1994. Binnenkort sta
binet onderhandelingen met
schappijen over een eventual
verlenging van het moratoriu
uitkomst is nog niet te voot
hoewel het kabinet zich int
VINEX heeft uitgesproken v
lenging.
Voor de overige delen vand
denzee (buiten de concessie
den) stelt de regering zich o?
standpunt dat daar geen bo:
ningen dienen te worden aft
De PKB-procedure is inmiddï
doorlopen dat het kabinet i
punten heeft geformuleerd
De Tweede Kamer moet he
behandelen en heeft alle red
het aanbrengen van wijzigm
vallig valt de behandeling va
ongeveer samen met de ont"
lingen over het moratorium
opmerking doelt Reitsma rre
op deze „slapende" rechten
oliemaatschappijen.
Kuiper beweert verder daté
weliswaar prachtige plannen
met de Waddenzee, maar
daar op het kritieke moment
niet aan houdt. Deze bewer
terecht. Ten eerste bevindtd
zich nog in procedure en Ifc
nog geen definitief stuk vvs
kan worden aangesproken.™
zal uit de onderhandelingen
maatschappijen over een et
voortzetting van het moratfl
moeten blijken in hoeverre h
gering menens is. Kuipers
over het kabinet is dus vee'
en dus voorbarig.
Kuiper gaat ook uitgebreid I
soferend, op vermeende CT
lasten en opbrengsten. Hij*
weten dat het Rijk geen
heeft bij deelname in de e>1
van kleine gasvelden. Navraf
over leert dat, hoewel ook*
kost voor de baat uit
nere velden ruim winstgev*
voor de overheid
Het betoog van Kuiper is,
ziende, onvolledig en ong&
Tegenwoordig zal er vrijwej
meer voorstander zijn van1
dacht en onverantwoorde!']1!
i de Waddenzee (en elders
de publieke opinie is
eerlijke en juiste berichtg^J
ceerde boosheid vertroebel
op de werkelijkheid. Reitsrrj
misleiding verweten. Mijn ej
dat Kuiper met dit verhaal,
vrijuit gaat. B"n
jen
fee
jd
die
rh
so:
eer
ie
it
Betty Bakker: „Ik heb een heel verantwoordelijk vak
IFoto March Hciinenl
