s
/oetje voor voetje naar
e volgende attractie
Bungy-jumpen op Texel:
angst of heldenmoed?
\couting had lak
in Deense regen
v vXJBÈ
}ezelligheid troef bij straattheater
«SL Ofr
1 i v JL*
TEXELSE^" COURANT
Ondernemerskraam
trok veel bekijks
Zo diep lag het feestterrein voor de elastiekspringers.
Ifoto Ronald
Oosterend is zo gek nog niet. Aldus
luidde de slagzin die deelnemers aan
de puzzel in de ondernemersstand op
Oosterend Present moesten raden.
De goedbezochte kraam was inge
richt door zo'n dertig Oosterender be
drijven waarvan in de naam één
letter steeds een andere kleur had.
Van de 325 deelnemers hadden 280
het bij het goede eind. Om hieruit
winnaars voor een fiets, een Texels
dekbed en een levensmiddelenpakket
te selecteren trok Jolanda van der
Vis een drietal namen. De gelukkigen
waren: Nel Vermeulen, H. Huinen en
Marieke Timmer.
US' DAG 10 AUGUSTUS 1993
De reeks voorstellingen werd afgeslo
ten in de Verlorenkost, waar een
groep enthousiastelingen, begeleid
door verschillende popinstrumenten,
,/jrie maal drie is negen" speelde,
waarna iedereen zijn of haar lied
mocht doen. Het al aardig vermoeide
publiek rechtte nog een maal de rug
en schreeuwde de musici herhaalde
lijk suggesties toe. Toen de varianten
op „Ik zag twee beren broodjes sme
ren" leken uitgeput, hoefde iemand
slechts slakkenbandenplakken" te
roepen om de band met hernieuwd
elan in te laten vallen. Een vrolijke af
sluiting van een leuke middag, maar
gezien de stroom mensen die zich
daarna richting kroeg begaf, bij lange
na niet het einde van de dag.
ebuurt. Achtertune, Verloren-
Toeristen die al met bevreem-
kennis namen van deze
waardige namen, laat staan dat
^ten waar de straten zich be-
|in, hoefden zich vrijdagmiddag
„s het straattheater van Ooster-
Piesent geen zorgen te maken.
voor voetje werden ze door
óuwe straatjes meegevoerd in
menigte van honderden nieuws
te, waaruit geen ontsnappen
■lijk was.
ussahteit bracht niet alleen ge
heid. Op lokaties die slecht op
hoeveelheden mensen zijn bere-
klonk hier en daar gemor van
en die met geen mogelijkheid
het theater konden aan-
,wer. Vooral tijdens het optre-
Kerkstraat aan het einde
fe middag was er geen doorko-
weer aan. Kleine kinderen die
schouders van hun vader wa-
thesen, werden er met de
vaart weer af gebruld door
en wier uitzicht hierdoor werd
rnerd. Ook de fotografen en vi
ms die in het dorp actief wa-
hutten nogal eens op onbegrip
eer ze zich een weg door de
probeerden te banen om hun
pimheden te verrichten. Toch
sprake van een grote ver-
mmheid jegens elkaar. Toe-
ivers die niet erg aan het
•wen" toekwamen, konden
»k prima vermaken door alleen
men naar het gebodene.
is niet direct bij het begin van
uterreeks om 13.00 uur al zo
De acteurs in de Schoolstraat
Westraat wisten zich bekeken
■en llinke handvol mensen die
hierdoor wel alle gelegenheid had om
een oordeel te vellen. Bij laatstge
noemde straat bestond nogal wat
verschil van mening over de kwaliteit.
Opvallend was dat niet werd gezon
gen, terwijl het thema toch Holland
se liedjes" was. De straat, spelend
het overwinnmgsmaal'Ina de victo
rie op de Friezen), kreeg wel de la
chers op haar hand toen een gillend
varken werd weggevoerd dat zich
nog geen minuut later aan een spit
boven een vuur wist. „Dat zal toch
hetzelfde varken niet wezen", was
het ongelovige commentaar van en
kele omstanders.
„De kermisgangers" brachten al mar
cherend door de Mulderstraat de
stemming er goed in met een pot
pourri van bekende liedjes. Ook de
maffe kleding van de al even vrolijke
acteurs stuitte bij de langzaam talrij
ker wordende toeschouwers op vee!
enthousiasme.
Onbetwist hoogtepunt van het festi
val was het optreden van de bewo
ners van de Kotterstraat, de Slotskolk
en een deel van de Peperstraat, alias
„de fijne buurt". „De beste buurt van
Oosterend, want er wonen alleen
maar echte Texelaars", wist één van
hen. Of dat waar is, doet weinigter
zake, maar feit is dat vrijwel iedere
bewoner zijn medewerking verleende.
Onderwerp van het „speulen" op het
schoolplein van de School met de
Bijbel waren de verschillende be
roepsgroepen van de buurt zelf, die
een oude meester in hadden gehuurd
om zich te laten portretteren in een
Nachtwacht-achtig schilderij. De
schilder was een nors figuur die tij
dens zijn werk flink aan Bacchus of
ferde en over iedere bewoner snel
zijn mening klaar had. Telkens wan
neer de artiest een groep op zijn
„doek" had vastgelegd, zong de rest
van de buurt een toepasselijk lied
over de geportretteerden. Over de
plaatselijke garagehouders: „Eén Ren
tenaar die renteniertde ander doet
dat nietZe werken veelal bij elkaar/
Opschieten doen ze niet De acteurs
hadden veel bekijks, maar wegens de
breedte van het schoolplein waande
iedereen zich op de eretribune.
Erg aardig was ook het „Ja zuster,
nee zuster"-optreden van de Koete-
buurt, maar door het oprukkende pu
bliek zullen weinigen veel van de
muziek en zang hebben meegekre
gen. De „Bosch-street-singers" van
de Achtertune hadden dit probleem
vooraf ondervangen en zongen hun
aanstekelijke liedjes over bewoners
van de eigen straat op een hoge wa
gen. Door de verschillende song
teksten op een nog hoger opgestelde
draaibare rol te tonen, had iedere
toeschouwer de gelegenheid uit volle
borst mee te brullen.
Vanaf dat moment liep de menigte
compleet vast in de nauwe straatjes.
De gelukkigen die zich nog een aar
dig plaatsje wisten te veroveren ke
ken merkwaardig op bij „De
huiskamer" in de Peperstraat. „We
hebben nog niks", had een be
woonster van deze straat een uur
eerder nog geroepen. „Ik hoop maar
dat het straks regent, dan hoeven we
niet." Helaas werd het weer steeds
beter, zodat de straat maar tot „stil"
spel besloot. Hier zat iemand de
krant te lezen, daar speelden twee
mensen een partijtje dammen en
weer ergens anders poogden enkele
familieleden fanatiek de sjoelschijven
in de goede vakjes te krijgen.
De schilder is klaer met zijn werk Alle beroepsgroepen ven de Kotterstraat. de Slotskolk en een deel van de Peperstraat zijn vastgelegd op het
doek
Enkele tientallen Texelaars waagden de sprong
In het diepe.
de springers. „Maar nou is hij de
klos. Hij kan maandag aan de bak!"
Langer door
Bungy-jump-medewerkster Alida was
tevreden over de deelname tijdens
Oosterend Present. „Boven verwach
ting ja, we hebben zelfs de kraan een
uurtje langer gehuurd dan aanvanke
lijk gepland." De bungy-jumpers gaan
evenementen af in heel Europa.
„Soms moeten we echt leuren om
mensen zover te krijgen. Maar als er
een paar liefhebbers zijn, wil de rest
er vaak niet voor onder doen."
die achterin de reeks voorstellingen van het straattheater lagen, hadden een enorm
'e Achtertune was dit meer dan terecht. Aan de kleinste details werd gedacht.
■man sterke Texelse scou-
<oep is na een tiendaags
ije vorige week veilig te-
eerd uit Denemarken. Hoe-
Ie in een tentenkamp
(jvende groep regelmatig
geteisterd door het slechte
op Jutland - één van de er-
totten in de begeleiding zei
iog nooit zoveel regen te
gehad - bleef de sfeer
igen zeggen uitstekend,
i'd dan ook genoeg georga-
'd om de zinnen te verzet-
langrijkste activiteit - de
idige mens vraagt steeds
«it - was het etenkoken op
ilfgebouwd houtvuur. Op-
d genoeg deden de weer-
i hun dagelijkse concessie
etenstijd, zodat dit ritueel
kon geschieden, 's Avonds
iedere dag een kampvuur
Imatig werden met de
chauffeur Jan J. Kager
les georganiseerd naar ver
schillende steden in de buurt. Vooral
de havenstad Arhus en het beroem
de Legotand vielen daarbij zeer in de
smaak. Een succes was ook de
tweedaagse Hike, waarbij werd over
nacht op een hooizolder. De oudste
jeugd hield zich hier van afzijdig en
zakte in kano's een rivier af. Deze
groep sliep 's nachts onder een klein
zeiltje. „Lekker primitief, net als het
kampeerterrein", aldus een van de
organisatoren. „Eigenlijk ideaal voor
scouts. De tafels en de keukens wa
ren ook eigenhandig gemaakt."
De kaartenactie, ten bate van de
clubkas, wordt een succes genoemd.
Ruim zestig mensen hadden de
scouts opdracht gegeven uit hun
naam vanuit Denemarken een an
sicht te sturen naar familie en
vrienden.
Ouders en belangstellenden krijgen
nog een uitgebreide impressie van
de succesvolle trip tijdens een dia-
avond, die waarschijnlijk half sep
tember wordt georganiseerd.
Lijkbleek werden sommigen van het
elastiek gekoppeld. Anderen waren
zo opgetogen over de ervaring dat
ze zich voor een tweede sprong aan
meldden. Bungy-jumpen, een rage,
die bezoekers van Oosterend Present
zaterdag geboeid aan de tribune
kluisterde.
„Een bijzondere ervaring. Nee, ik hoef
niet nog een keer." Toch wat wit om
de neus werd Marloes van der Vis
van het elastiek ontdaan. Als één
van de organisatoren van Oosterend
Present waagde zij de eerste bungy
jump, onder groot enthousiasme van
vele toeschouwers.
„Je krijgt ƒ150,- als je niet springt",
riep Ger de Jong benauwd tegen zijn
dochter Petra, die zich door twee on
verstoorbare Denen in een tuigje liet
hijsen. Dochterlief bleek onvermurw
baar en zweefde even later sierlijk
tussen hemel en aarde, soepel opge
vangen door het elastiek, dat een on
zachte aanraking met de aardbodem
ruimschoots voorkwam. Ze gilde niet
eens. „Ik krijg al knikkende knieën
als ik er een ander af zie springen,
laat staan dat ik zelf zou gaan", rilde
een andere toeschouwer.
Niet gevaarlijk
Hoe spektaculair het bungy-jumpen
er ook uit ziet, het is nagenoeg van
ieder gevaar ontbloot. De veiligheid
seisen waaraan de drie Deense initia
tiefnemers en hun Nederlandse
vriendin zich strikt houden zijn
enorm. Het grote opblaaskussen dat
voor de vorm onder de grote tele-
kraan is gelegd, ligt er zuiver voor de
sponsor (een kauwgomproducentl,
onthult één van de blonde Vikingen.
Het elastiek wordt na 100 sprongen
vervangen. Alle verbindingen zijn ge
zekerd. De jumpers hebben een spe
ciaal tuigje aan, waarmee ze tijdens
het naar boven hijsen van het bakje
met springplank zitten vastgeketend,
om voortijdig uitstappen te voorko
men. Bovendien zit het elastiek be
halve aan de enkels tevens aan dat
tuigje bevestigd, zodat bij calamitei
ten nog geen ongelukken gebeuren.
Veel animo
Om het publiek warm te maken,
deed één van de Denen zaterdag
twee proefsprongen. De telekraan
van Mosk uit Den Helder verhief zich
70 meter boven het feestterrein en
was daardoor tot ver in de omtrek
goed te zien.
Een „opwarmronde" was nauwelijks
nodig; Texelaars en toeristen verdron
gen zich om zich aan te melden voor
een dodensprong, „Mijn vriendin zei
dat ik dat niet zou durven, maar ik
zal bewijzen dat het wel zo is", aldus
een gegadigde. Parachutist Piet Knol
wilde wel eens ervaren wat het ver
schil is met uit een vliegtuig stappen.
Professioneel deed hij de salto na die
de Deense stuntman in zijn oe
fensprong aan het publiek de
monstreerde.
Enkele kottervissers wilden niet voor
elkaar onderdoen en meldden zich vol
bier en bravoure aan. Eenmaal in het
tuigje gegespt met de blik op het
bakje met springplank in de hemel,
luwde het enthousiasme enigszins.
„Hij is door de week zelfs niet in de
mast te krijgen voor schilderwerk,
zo'n hoogtevrees heeft hij", werd
langs de zijlijn gegrapt over één van
En daar hang je dan....
