Gedwongen samenwerking of
betalen voor gebruik veld?
Dreiging voor Boys en SV Texel:
Sport
ïORÏTexels
MIGS DE WEG
emini (II)
TEXELSE p COURANT
adyakkers" per
o naar Vlieland
ster gymvereniging
eschild '93/'94
1
nenkoor hervat
tities
Laatste surfwedstrijd
Vrolijke orgeltraditie
hersteld in Oosterend
Atletiekvereniging
SV Texel jeugdtraining
Open huis Atelier
De Witte Engel
VRIJDAG 3 SEPTEMBER 1993
n bezoek aan de notaris, aan-
je dinsdag, kan de Texelse zee-
jreniging de toevoeging „in
ltjng" definitief weglaten. De
de club, die „De Wadyak-
(i8et, hoeven de officiële
,ling niet af te wachten, want
,d weekend staat een tocht
flieland op het programma,
weersomstandigheden mee-
n vertrekken de leden zaterdag
00 uur voor de weekendtocht.
ut is vanaf paal 31 of paal 33.
«lichtingen: 's avonds tel.
De vereniging telt momenteel
wintig leden, waarvan een deel
dief. Elke woensdagavond
gezamenlijk geoefend, om
uur op het wad bij Oudeschild.
stuur bestaat uit voorzitter Pe-
mp (voorlopigl, secretaris Jan-
trda, penningmeester Jo-an
feijken en algemeen lid Erik
ig 7 september beginnen de
fessen gymnastiek weer van
unastiekvereniging Oudeschild
jymzaal van 't Skiltje. De vol-
ss beginnen een week later
15 september terwijl de lessen
evr. Zuidewind pas start vanaf
itember.
ISTER
ir Dames recreatie
al.v. Tiny Zuidewind.
J Kleuters 4-5 jaar al.v. Nico Stoter,
jr Jongens en meisjes vanaf 10 jaar
al.v. Nico Stoter
Volleybal o.l.v. Sieme Dros.
Volleybal o.l.v Sieme Dros.
■g:
r Conditie gymnastiek
al.v. Nico Stoter.
(Peuters (3 jaar) o.l.v. Henny
Koopman en Dia van Beek.
r Jongens en meisjes 5/6/7 jaar
al.v. Nico Stoter.
(Jongens en meisjes 8/9 jaar
al.v Nico Stoter
i Extra training jongens/meisjes
6.V. Oudeschild.
formatie over de lessen:
Koopman tel. 14377.
loter tel. 15228.
els Christelijk Manenkoor on-
ing van Martin de Visser be-
repetities vanavond weer
30 uur in het muziekcentrum
ierend. Nieuwe leden zijn wel
ft koor telt thans 67 leden,
tdag geeft het koor haar me-
ing aan een dienst voor het
utwerk te De Koog, aanvang
iur in de R.K. kerk. Het laatste
id van oktober gaat het koor
H am Zee, vlas bij Trier de
stad van Duitsland. Samen
plaatselijk mannenkoor ge-
zaterdag een concert.
Als SV Texel en Texelse Boys vasthouden aan het huidige aantal
voetbalvelden op het sportcomplex Den Burg zuid, zullen ze
ƒ12.336,- moeten betalen voor het gebruik ervan. Dat is de
meest soepele oplossing die het college van b en w voorstelt.
De andere is het afdwingen van samenwerking tussen beide ver
enigingen, waardoor één veld kan worden afgestoten.
De gemeente wil de uitgaven aan het
sportcomplex beperken. Vandaar dat
een notitie is gemaakt, waaruit blijkt
dat drie in plaats van vijf voetbalvel
den voldoende zou zijn voor de elftal
len van SV Texel en de Texelse Boys,
die beiden zetelen op het complex.
Dit eist echter vergevorderde samen
werking tussen de clubs. De ge
meenteraad wilde een besparing van
ruim f12.000,- op de kosten, wat
neerkomt op het afstoten van één
veld.
Het onderzoek richtte zich op het op
heffen trainingsveld en een gedeelte
van het B-veld van SV Texel. De ge
meente wil dit terrein gebruiken voor
vestiging van bedrijven.
Met SV Texel en Texelse Boys is
overleg gevoerd, waaruit naar voren
kwam dat de clubs, hoewel de on
derlinge verhoudingen goed zijn, sa
menwerking afwijzen.
Zelfstandig
De voetbalverenigingen en de atle
tiekvereniging, die ook gebruik maakt
van het complex, hebben hun bezwa
ren tegen de plannen van de ge
meente in een rapport samengevat.
Het bezwaar van de voetbalclubs is
dat de gemeente niet is uitgegaan
van twee zelfstandige verenigingen,
maar alle elftallen van beide clubs
hebben opgeteld. Volgens normen
van de Nederlandse Sport federatie
kan dan inderdaad een veld worden
afgestoten. Maar een klein beetje
groei betekent al dat er weer een
veld bij moet en de clubs verwachten
dat het aantal leden bij de jeugd en
de dames nog wel zal toenemen.
Junioren
Een ander probleem heeft te maken
met de zaterdagcompetitie van de ju
nioren. Enkele jaren geleden weiger
den clubs van de overkant naar Texel
te komen in verband met de hoge
reiskosten en de slechte bereikbaar
heid van de velden met het openbaar
vervoer. De KNVB heeft hierin bemid
deld en laat sindsdien altijd vier over-
kantse elftallen tegelijk op het eiland
spelen. Op de haven staat een bus
klaar die deze spelers naar hun vel
den vervoert. Regelmatig komt het
voor dat ze allemaal op het sport
complex in Den Burg zuid moeten
zijn: twee bij de Texelse Boys en
twee bij SV Texel. Vier velden zijn
dan absoluut onontbeerlijk en als
eentje wordt opgeheven bestaat het
risico dat de regeling met de over-
kantse clubs in gevaar komt. Daar
komt nog bij dat SV Texel-spelers die
op een veld van Texelse Boys voet
ballen in de rusttijd terug moeten lo
pen naar het SVT-gebouw. De
binding met de eigen vereniging gaat
enigszins verloren, en daarmee het
idee dat een thuiswedstrijd wordt
gespeeld.
Toernooien
Het gebrek aan velden geeft voor het
organiseren van toernooien proble
men. Bovendien is niet duidelijk wie
de verantwoordelijkheid krijgt voor
het aanbrengen van belijning en het
plaatsen van hoekvlaggen, bij een ge
zamenlijk gebruik van een veld.
Afstoten van een veld geeft extra be
lasting op de overige, die daardoor
meer te lijden hebben. Meer afgelaste
wedstrijden kan daarvan een gevolg
zijn.
De atletiekvereniging maakt al enige
jaren gebruik van het Texelse Boy
scomplex. Er bestaan plannen om
rond het B-veld lichtmasten te plaat
sen, om ook in de winter voldoende
te kunnen trainen. Dan is namelijk de
bezettingsgraad van het trainingsveld
zo gföot dat de uren van AVT in het
gedrang komen. De atleten wijken
daardoor vaak uit naar een gedeelte
van de wielerbaan. De ontwikkeling
van een speciale atletiekbaan rond
het B-veld is voorlopig van de baan.
Dit veld zal namelijk, als de samen
werking tussen de voetbalclubs
wordt afgedwongen, te druk worden.
Behalve de atleten wordt ook op en
om de velden van Texelse Boys ge
traind door de wielerclub en de hoc-
keyvereniging.
Verstandhouding
De gemeente vindt dat in goed over
leg alle bezwaren uit de weg kunnen
worden geruimd, maar de clubs voe-
De windsurfclub Texel houdt zondag
de laatste clubwedstrijd van dit sei
zoen. Als het weer het toelaat wordt
de eerder afgelaste wedstrijd
Dijkmanshuizen-'t Horntje alsnog ge
varen, meetellend voor het clubkam
pioenschap, Ook niet-leden mogen
meedoen. Inschrijving vanaf 9.00 uur
in de kantine bij Dijkmanshuizen,
start om 10.00 uur. Leden betalen
f5,-; niet-leden f 10,-.
len daar niets voor. Texelse Boys
voorzitter Cees de Grave: „De ver
standhouding tussen ons is prima,
maar het karakter van onze verenigin
gen is dermate verschillend dat sa
menwerking niet gaat." Rob Dapper,
voorzitter van SV Texel is verbaasd
over het harde standpunt van b en
w. „Burgemeester Schipper heeft tij
dens het zestigjarig jubileum van
Texelse Boys duidelijk gezegd dat we
in goed overleg tot overeenstemming
moeten komen. Hij heeft het nooit
over afdwingen gehad. Hij vond juist
dat er té krachtige termen in het ge
meentelijke verhaal stonden."
Uit gesprekken met de afdeling Wel
zijn is de clubs nooit duidelijk gewor
den dat het „mes op tafel" zou
komen. Dapper: „Maar dit moet na
tuurlijk nog worden besproken in de
raad en de commissie voor welzijns
beleid."
Cees de Grave (Texelse BoysI en Rob Dapper (SV TexelI. onze verenigingen het doelwit van de
gemeentelijke bezuinigingen(Foto Gerard Trmmarmanl
Vroeger was het kerkgebouw door
de week een sociale ontmoe
tingsplek voor de bevolking, waarbij
vrolijk op het orgel werd gespeeld.
Dinsdagavond wordt deze eeuwen
oude traditie enigszins in ere her
steld tijdens het zomeravondconcert
in de Ned. Hervormde kerk van
Oosterend, aanvang 20.15 uur.
Bij het woord „kerkorgel" denkt men
vaak aan sobere, gewijde klanken.
Toch stond het orgel eeuwenlang in
een kwade reuk bij kerkbestuurders,
want dit instrument werd te vrolijk
geacht om kerkdiensten te begelei
den. Daarom was ,,des zondags" het
orgelspel zelfs verboden. Door de
week was dat zoals gezegd echter
De atletiekvereniging Texel start de
komende week weer met de trainin
gen, die voor de senioren worden ge
houden op woensdag van 18.30 uur
tot 19.30 uur en op vrijdag van
19.30 uur tot 20.30 uur. De jeugd
traint op vrijdag van 18.30 uur tot
19.30 uur. Een en ander vindt plaats
op het complex van de Texelse Boys
aan de Haffelderweg. Geïnteresseer
den zijn altijd welkom voor ken
nismaking.
Voorts vindt het jaarlijkse (gezellige)
uitstapje naar Vlieland plaats op zon
dag 12 september. Er kunnen dan di
verse afstanden worden gelopen,
zowel individueel als in groepsver-
band.Vvoor het vervoer van overtolli
ge ballast wordt gezorgd. Opgave
s.v.p. vóór donderdag 9 september bij
Cees Timmer, tel., 18512.
anders. Terwijl de kinderen in het
kerkgebouw hun spelletjes speelden,
volwassenen rustig keuvelden of han
del dreven en geliefden elkaar vonden
in de donkere nisjes, speelde de or
ganist de „tophits" van die tijd.
Straatliedjes, drank- en dansliederen
en populaire wijsjes klonken door het
kerkgewelf.
Dinsdagavond in Oosterend doet het
orgel, in combinatie met piano en
twee trompetten deze oude traditie
weer herleven. Geen gewijde klanken,
maar vrolijke en romantische melo
dieën uit de pop, jazz, lichte en klas
sieke genres wisselen elkaar af. Van
de „Rhapsody in Blue" van Gershwin
tot het „Adagio" van Albinoni, van
„Watermusic" van Hëndel tot de
„Bohemian Rhapsody" van Queen.
Tot de uitvoerenden behoort oud-
Texelaar Peter Zwart, die het or
gelspel voor zijn rekening neemt. Ja
ren geleden verliet hij het eiland door
„plotselinge watervrees", maar voor
dit speciale concert schijnt hij zijn
vrees te hebben laten varen. De an
dere medewerkenden zijn de trompet
tisten Frans Pasdeloup en Nancy
Koot (allebei lid van het bekende
Marker Koperkwartet) en pianiste In-
grid Hogenhoudt uit Hoorn. Zij tekent
samen met Zwart voor de arrange
menten van dit concert.
Ook het Oudeschilder jeugd
voetbalteam hervat de training. Dit
team, in de competitie uitkomend als
Texel E4, oefent vanaf woensdag a.s.
in het Ankerpark, aanvang 16.30 uur.
Opgave voor nieuwe leden voor zo
wel het Oudeschilder team als alle
andere teams van SV Texel: J. Raven,
tel. 12334, of M. Kikkert, tel. 13279.
Op woensdag 8 september is in Ate
lier De Witte Engel een open (in
schrijf) dag. Getoond wordt dan, wat
komend najaar aan cursussen op het
programma staat. Dat is onder ande
re poppen maken, berten maken,
kerstgroep maken, quiltcursussen
voor beginners en gevorderden, wer
ken met sprookjeswol en werken met
woodsies (een uit Amerika overge
waaide decoratietechniek). Speciaal
voor deze dag komt quiltdocente Ine
ke Vaillant uit Zeist om informatie en
toelichting te geven bij haar cursus
aanbod. De hele dag kan men zich
inschrijven voor cursussen, informatie
vragen of vrijblijvend kennis maken
met de bezigheden van het Atelier.
Atelier De Witte Engel, Warmoes
straat 50 is op 8 september open
van 10.30 tot 12.30, 13.30 tot 14.30
en van 19.30 tot 21.30 uur.
Grote Jager. Het museumschip
„De Grote Jager" blijft langer in de
vaart dan was aangekondigd. Er is
nog veel vraag naar de vaarten van
uit de haven van Oudeschild, zodat
schipper Nol Bruul heeft besloten
nog enkele vaarten te maken. Bij vol
doende deelname vaart het schip el
ke dag om 11.00 uur, 13.00 uur en
15.00 uur uit. Plaatsbewijzen zijn ver
krijgbaar aan de kassa van het Mari
tiem en Juttersmuseum.
In Sportlokaal van Radio Texel is van
16.00 tot 17.00 uur een surfspecial
opgenomen waarin plankzeiler André
v/d Berg een voorbeschouwing geeft
van de Texelrace die op 11 september
wordt gezeild.
fag van de operatie begon niet
Ik mocht slechts een licht
V gebruiken: niet meer dan
beschuiten. Die zijn inderdaad
ze waaien haast van je bord
naagvulling van betekenis leve-
ze niet op. Ik houd niet van be-
'it „Het knarst in je hoofd en
stuuft in je keel", heb ik Ellie
snhoeven eens terecht horen
ien.
aardige anesthesiste kwam me
Witje geven om kalm te wor-
Dat vond ik een beetje flauw,
ik dan niet prachtig kalm en
fst onder deze beproevende
Handigheden? Maar het bleek
standaardhandeling te zijn voor
operatiepatiënt. Tegen de
"eng hielp die prik trouwens
"9. Toen ik met bed en al door
angen werd gereden op weg
'be operatiekamer, bonkte mijn
hoorbaar. Ik dacht aan het
dat mijn oude moeder op
moment thuis ontstak voor het
's-beeld. Lieve heer laat het
'ukken. Die jongen kan zijn
tiet missen". Ook aan de an
ient van de wereld werd op
w'ize de Allerhoogste te hulp
'Pen. Missiezusters op Celebes
"suw-Guinea hadden geschre-
zij allemaal zouden bidden
be goede afloop. Hartverwar-
Het zou misschien niet ba-
msar het zou zeker niet
ben.
gerust was ik nog allerminst.
:"b op het rijdende bed kon ik
"fond dat aan me voorbij
gleed, nog heel aardig zien. Was
het eigenlijk wel echt nodig dat ik
werd geopereerd? Kon ik niet beter
van die brancard springen, het zie
kenhuis uitrennen en nog net de
boot van half drie halen? Maar
vluchten kon niet meer. Een patiënt
in het Gemini wordt op de ochtend
van de operatie namelijk in de vol
gende kledij gehesen: papieren on
derbroek, blauw jasschortje, lange
witte (te kleine) kousen en een
plastic baret. Met dit mallotige uni
form zou ik in het verkeersgewoel
van Den Helder snel door achter
volgende zusters worden gevonden.
De angst dat er bij narcose of ope
ratie iets mis zou gaan, bleef kna
gen. Ik raakte bijna in paniek bij de
gedachte dat ze het linker- in
plaats van het rechteroog zouden
opereren. Dat zou toch kunnen in
de drukte? Ze weten natuurlijk wel
dat het om het rechteroog gaat,
maar links en rechts zijn betrekke
lijke begrippen, net als in de Texel
se politiek. Het hangt er vanaf
waar je staat. Professor Diepen
horst hield daar in de zestiger jaren
bij forumdiscussies voor de tv reke
ning mee. „Rechts van mij - voor
de kijkers links - zit de heer....."
In het voorgeborgte van de opera
tiekamer werd ik uitgeleverd aan
twee jongens in groene pakken. Ze
vertelden op de inmiddels ver
trouwde opgewekte toon dat ze
een infuus gingen aanleggen en me
onder narcose zouden brengen.
Routine. Vervolgens wisselden ze
ontspannen met elkaar van ge
dachten over wat ze de avond en
nacht tevoren in hun vrije tijd had
den beleefd. De tekst kon zo in
Medisch Centrum West, maar ik
werd er niet geruster op. Denkend
aan Diepenhorst riep ik nog: „Het
rèchteroog, hè? Dus voor jullie
links!!" Maar daar reageerden ze
alleen maar lacherig op. Snotneu
zen. „Nou meneer De Graaf, welte
rusten I" zei die ene
hoofdschuddend en hij perste met
een spuit de narcosevloeistof in de
inlaat, die ze op mijn pols hadden
gemonteerd. Ik moet onmiddellijk
van de wereld zijn geweest. Ik her
inner me zelfs niet dat ik wegzakte
of slaperig werd. Geen enkele erva
ring. Gewoon niets meer.
Het bijkomen na een paar uur was
nauwelijks anders dan wakker wor
den na een langdurige verkwikken
de slaap. De verhalen over
hoofdpijn, misselijkheid en braken
klopten dus niet. Een beetje duf,
dat wel. De eerste verheugende
constatering was dat het juiste oog
was geopereerd. Want dat was
dichtgeplakt en deed een beetje
pijn. Die pijn zou erger worden,
verwachtte ik, maar het tegendeel
was waar. Alles prima dus, maar
de spanning bleef nog even. Wat
zou ik zien als het lapje eraf ging?
Zou ik sowieso wat zien?
Toch had ik groot vertrouwen in de
oogheelkundig geneesheer die de
operatie had uitgevoerd: dokter Piet
Smit. Broer van de momenteel ern
stig zieke Peter Smit (van EcoMare)
uit De Waal. Een paar jaar geleden
bij het eerste contact met hem,
deed ik een bijzondere ontdekking.
Aan de wand van zijn spreekkamer
hing een landkaart van „mijn"
Nieuw-Guinea en overal trommen,
speren en schilden. Hoewel hij
nooit in dat land is geweest,
koestert hij bijzondere interesse
voor Papoea-kunst. Je kunt dus ra
den waarover wij vooral spraken bij
het halfjaarlijkse consult. Dat duur
de daardoor langer dan gewoonlijk,
zodat wachttijden ontstonden voor
de patiënten die achter mij kwa
men. Smit werkt overigens zeer
snel en accuraat. Moet ook wel,
want hij heeft het erg druk. Hulp
vaardig, vriendelijk en informatief,
maar geen woord teveel. Flitsend
beweegt hij zich van patiënt naar
patiënt.
Toch nog onverwacht dook hij
daags na de operatie naast mij op
om het verband eraf te halen. „Het
was een zware bevalling, een kind
van een pond of negen", zei hij.
Een ogenblik dacht ik aan een sen
sationeel misverstand, maar hij
bleek te bedoelen dat de operatie
met van een leien dakje was ge
gaan. Het oog lag nogal diep en
was daardoor moeilijk bereikbaar.
Bovendien had zich enkele keren
een moeilijk te stelpen bloeding
voorgedaan, waardoor de operatie
een minuut of twintig langer dan
gewoonlijk had geduurd. Het eind
resultaat was er echter niet minder
door, zo constateerde hij even later.
Tot mijn onuitsprekelijke vreugde
zag ik met hèt oog niet alleen licht
maar ook beelden. Een beetje troe
bel en waterig nog, maar al een
stuk helderder dan wat ik gewend
was. Er zat nog wat bloed en an
dere ongerechtigheid op de nieuwe
lens; dat zou binnen een paar da
gen vanzelf verdwijnen.
Ik mocht nu uit bed, maar ik
moest rustig aan doen. Bloedspan-
ning in het hoofd vermijden, want
de uiterst fijne steekjes waarmee
de wond in mijn oog was dichtge
naaid, mochten niet losbarsten.
Dus niet bukken, geen abrupte be
wegingen maken met het hoofd en
rustig en gratieus lopen, als een
mannequin. Vooral dat laatste was
moeilijk, herhaaldelijk viel ik terug
in mijn gebruikelijke stijl: snelle
stappen van ruim een meter, flink
stampend met de hakken op de
grond. Dat moest ik dus afleren.
Ook op dit moment beweeg ik mij
nog voorzichtig. Zelfs de vriendelij
ke maar heftige knikjes waarmee ik
gewoonlijk raadsleden en ambtena
ren begroet, kunnen er voorlopig
niet af. Als ik dagelijks de voorge
schreven drie soorten druppels in
mijn oog doe, niet te lang achter
elkaar lees en schrijf en geen roke
rige boerenvergaderingen bezoek,
zal ik binnen een paar maanden
weer volledig ter beschikking kun
nen staan van het Texelse volk.
Hoewel maar weinig mensen
wisten dat ik in het ziekenhuis lag,
had ik daar over belangstelling niet
te klagen. Herhaaldelijk bezoek en
kaartjes van mensen waarvan ik
het helemaal niet had verwacht.
Collega's verschenen aan het bed
met echt-Texelse produkten, waar
onder kleikoek (van Timmer) en
Kees Boontje (van De Wit). Beiden
veroorzaken bij inwendig gebruik
een warm thuis-gevoel en dat was
precies wat mij nog ontbrak. Ik
vermoedde dat sterke drank in het
ziekenhuis verboden is en daarom
gebeurde het innemen stiekem 's
nachts, samen met een man uit
Anna Paulowna die ook dringend
aan een hartversterking toe was.
We dronken de hoog-alcoholische
kruidendrank uit theekopjes. Het
kwam goed uit dat een fles Kees
Boontje van een schroefdop is
voorzien die je onhoorbaar kunt
losdraaien, want het typische piep-
plopgeluid dat je hoort bij het ont
kurken van een gewone Nederland
se fles drank, zou op de nachtelijke
ziekenzaal zeker de aandacht heb
ben getrokken van medepatienten
of de nachtzuster.
De Texelse kleikoek verorberde ik
gewoon overdag bij de koffie. Zit
tend voor het grote raam in de
gang samen met de bijna 90-jarige
meneer Halfweg uit Wiermgen.
Halfweg was vroeger wier- en
mosselvisser. Bij gebrek aan een
opvolger had hij zijn bedrijf aan de
kant gedaan, wat hem erg had
gespeten. Hij vond het leuk dat ik
interesse had voor visserij en ver
telde honderduit over hoe dat vroe
ger allemaal ging. Hij kende veel
visserijfamilies van Texel. Namen
als Drijver, Van der Vis en Schagen
gingen over de tafel. Soms ont
stond daarbij een misverstand. Als
Halfweg het over Maarten Drijver
had, bedoelde hij een andere Maar
ten dan die van mijn generatie, ook
al vaart hij op een kotter met het
zelfde nummer.
Over de verzorging in het Gemini
meldde ik al het nodige goede. De
service is voorbeeldig. De derde
nacht kreeg ik zelfs een vrouw bij
me in bed, althans het scheelde
niet veel. Rond drie uur werd ik
wakker: iemand probeerde in mijn
bed te klimmen en was daarmee al
aardig gevorderd. Bij het gedempte
licht zag ik met mijn gerepareerde
oog dat het een oud dametje was,
een beetje in de war en daardoor
de verkeerde zaal binnengelopen. Ik
schoof direct een eindje op en ver
heugde me op de reactie van de
zuster met de thermometer als die
ons beiden de volgende ochtend zo
skrep naast elkaar zou aantreffen.
Zo ver kwam het niet, want een
verpleegster had het inmiddels ver
miste vrouwtje gevonden en leidde
haar terug naar haar eigen bed.
De dag voordat ik het ziekenhuis
uit mocht zal me nog lang heugen.
Niet eerder heb ik mij zo gelukkig
gevoeld met zoiets gewoons als
„zien". Het oog was nu maximaal
opgeklaard dat alles om mij heen
kraakhelder was. Dokter Smit was
tevreden. Uitzonderlijk goed
geslaagd, had hij gezegd bij de
laatste controle. Zittend voor het
eerder genoemde grote raam aan
het eind van de gang, zat ik moei
teloos de krant te lezen, luisterend
naar Wagner-muziek uit de walk
man, haast bedwelmd door dank
baarheid en voldoening. Ik ontdekte
toen pas dat het raam uitzicht
biedt op Texel. Het eiland lag onder
een blauwe hemel sprookjesachtig
blinkend aan de horizon met alle
details: de boeien in het Molengat,
het kerkje van Den Hoorn, de
meetpaal op de Hors, het Licht van
Troost, de rietschermen langs de
duinvoet bij de Kreeftepolder en de
windmolen van het NIOZ. Allemaal
helder en ragscherp. Mijn God, wat
prachtig. Op hetzelfde moment
klonken in de koptelefoon de ge
zwollen tonen van de ouverture
van Tannhauser en ik schoot hele
maal vol. Harry.
