Van Trigt krijgt goud bij afscheid gemeente Zeldzame planten in Mokslootvallei "sassijl1 Bezoekers Texelfilm bevangen door nostalgie Sociale bewogenheid rode draad in loopbaan (ORT Texels TEXELSE Ej COURANT Vat ik zeggen wou.. )rgel voor Gemini Veel records in trimloop W.».»\ 112 pagina's schitterend uitgevoerd Een boek dat boeit. Een boek dat ontroert. Een boek dat in één adem wordt uitgelezen. d^/u^ Een uitgave van n Parkstraal 10- Den Bur* Te koop in de boekhandels DINSDAG 29 NOVEMBER 1994 Namens het personeel voerde ge meentesecretaris Piet Zoon het woord. Hij kenschetste de af scheid nemende ambtenaar als „iemand die afspraken nakomt en daarmee respect wist af te dwin gen". Nu hij in de VUT gaat blijft er ge noeg bestuurswerk over, want hij is op persoonlijke titel actief in de lor van Trigt uit Den Burg is on- lerscheiden met de gouden ere- nedaille in de orde van }ranje-Nassau. Tijdens zijn offi- ;iële afscheid van de gemeente Texel, vrijdagmiddag in de raads- taal, kreeg hij de versierselen loor burgemeester W. van Rap- iard opgespeld. De 59-jarige oud- lirecteur sociale dienst, die per 1 lecember gebruik maakt van de /UT-regeling, was 38 jaar in lienst van de overheid, maar jankte de koninklijke onderschei- ing tevens aan zijn maatschap- telijke verdiensten. Vrijwel alle iprekers prezen zijn sociale be ogenheid. )e geboren Rotterdammer startte ijn ambtelijke carrière in 1956 bij e gemeente Den Haag, waarna ij per 1 december 1959 op Texel an de slag ging. Positieverbete- ng was een belangrijke reden, erklapte Van Trigt vrijdag. Maar ok hoopten hij en zijn toenmalige erloofde -en huidige echtgenote- o samen een woning te kunnen letrekken. Huisvesting was echter lok toen al een probleem. Het stel on een zomerhuisje krijgen, maar an moest zij eerst twee jaar op ixel als onderwijzeres werken. Toen besloten we maar om zelf en huis te bouwen." Sirene e eerste zeven jaar werkte Van igt op de administratie van de enst gemeentewerken. Zijn eer ie superieur was C.G. van Es, oofd van de administratie. Toen an Trigt zich in 1960 aansloot bij vrijwillige brandweer werd hij jor Van Es soms middenin de icht opgebeld. Van Es woonde chterbij de kazerne en wist niet iker of zijn collega de sirene had hoord... „Er is brand!" Herinne- ïgen ophalend uit de beginjaren, landde Van Trigt ook bij oud gemeentesecretaris P Beemster- boer. „Voor hem had ik veel angst. Niet op het werk, maar in het gymlokaal. Als hij tijdens het vol leybal de bal niet met z'n handen kon raken, gaf hij hem een loeier met z'n voeten..." Per 1 maart 1966 werd Van Trigt benoemd als administrateur van de sociale dienst. Dertien jaar later werd hij daarvan directeur. Mede wegens de voorgenomen ophef fing van de sociale dienst als af zonderlijke tak van dienst werd Van Trigt per 19 februari 1990 eer vol ontslag verleend. De laatste ja ren bracht hij door als algemeen medewerker van de brandweer. Onschatbaar Kort voor hij in die laatste functie terechtkwam, was Van Trigt ech ter afgekeurd als brandweerman. De zeer strenge keuring, die ook enkele andere ervaren brandweer lieden onaangenaam trof, deed veel stof opwaaien. In zijn toespraak kwam plaatsvervan gend brandweercommandant Ma- rius Banda daarop terug. Zonder de naam van de omstreden, ver trokken commandant Henk Groote te noemen, legde Banda op subtiele wijze de vinger op de zere plek. Volgens hem werd Van Trigt de afgelopen, moeilijke perio de door het korps beschouwd als „de informele commandant". Van Trigt was afgekeurd wegens een kleine gehoor-afwijking. „Waarschijnlijk omdat je voor iedereen een willig oor had en pro beerde zowel kleine als groote pro blemen op te lossen. Voor ons was je van onschatbare waarde", aldus Banda, die samen met zijn maat Aad Vaars voor een humo ristische noot tijdens het afscheid zorgde. Kunst Als geschenk hadden de brand weermannen een miniatuur-viool meegebracht. Een toepasselijk ca deau, omdat Van Trigt van de oor arts te horen kreeg dat zijn afwijking slechts kwaad kon als hij eerste violist in een orkest zou zijn- Van Trigt heeft zich in zijn Texelse jaren laten kennen als een kunst liefhebber. Aanvankelijk was hij beroepshalve betrokken bij de uit voering van de Beeldende Kunst Regeling (BKR). Na de opheffing daarvan nam hij op persoonlijke ti tel plaats in de gemeentelijke ad viescommissie Kunst en Cultuur. Het afscheidscadeau van de ge meente Texel, een driedimensiona le vlinder van Paul Höhner, viel bij Van Trigt dan ook in goede aarde. „Alhoewel ik altijd een tegenstan der ben geweest van het afstaan van werken uit de gemeentelijke kunstcollectie, ben ik ditmaal blij dat er andere richtlijnen worden gehanteerd", grapte Van Trigt tot burgemeester Van Rappard. besturen van de Texelse Rede, de stichting ASVZ te Alkmaar en de stichting Samen Eén Gollards. SE/G-voorzitter Wim Eelman greep de gelegenheid aan om Van Trigt dank te zeggen voor diens grote inzet als bestuurslid sinds 1978. Volgens Eelman is Van Trigt iemand met een kritische blik, die goed voorbereid ter vergadering komt en ook in moeilijke tijden naar harmonie zoekt. Tekenend voor zijn opvattingen is dat hij jarenlang met zijn echtge note een beker ter beschikking heeft gesteld bij zwem- en polo club TX '71 (waar hij ook jaren in het bestuur zat). Niet voor degene met de beste prestaties, maar voor het lid met het meeste door zettingsvermogen: de „deurdou- wersprijs". tevens te danken aan Willem Kik kert, die na de pauze een boeiende dialezing over het ontstaan van Texel verzorgde. in paar maanden geleden zag ik de tv een optreden van een own en een trompettist voor de nderen in het AMC. Het was een oot succes en ik dacht: zoiets iu je in andere ziekenhuizen ook oeten doen. Ik dacht aan mijn jde draaiorgelhobby en het klei- orgel dat nog steeds in mijn huur staat. Vroeger gebruikte ik it als kinderen van mijn gasten in bungalows jarig waren. Opeens ond ik dan een feestmars te spe- n en iedereen kwam naar buiten n met het orgel op de kiek te ian. Ik sprak erover met mijn nsarts Waverijn en die vond het in goed idee en hij belde naar het emini om te horen wat ze ervan achten. De mensen van het Ge- ini reageerden enthousiast. Ik >n direct met het orgel komen, aar dat ging niet want het moest orden aangepast en opgeknapt, ovendien zouden orgelboeken iet hedendaagse kinderwijsjes loeten worden gekapt. Dat uit- ippen kon gebeuren door nateur-orgelman Schenk uit Den org en mijn oude vriend Hees- len in Tilburg, vroeger gevestigd een woonwagenkamp aldaar. Ik arinner me nog de zeer hartelijke itvangst bij die mensen en nu ik n weer opzocht, werd ik op- euw prima geholpen. Hij had het ler druk, zodat het er naar uitzag dat ik rekening moest houden met een wachttijd van drie maanden, maar toen hij hoorde waarvoor het was, werden het twee weken en hielp hij mij ook in andere opzich ten voorbeeldig. Hij nam zelfs de verzendkosten voor zijn rekening en hielp me aan een nieuw stuk gebeeldhouwd orgelfront dat door de VTB werd opgehaald. Er waren veel mensen die me prima en hele maal gratis hebben geholpen: Hiel- ke Bruining in De Koog, Booms scheepsreparatie in Oudeschild, Meubelmaker Tromp in Oude schild, Autoschadereparatie Schoenmaker, schildersbedrijf Z. Graaf, orgelman Schenk, VTB, Frans Stolk Mechanisatie en ande ren. De decoraties werden ver zorgd door Frans Voskuil, Monica Maas en schilder in ruste Piet van Heerwaarden. En zo waren er meer. Een sponsor die onbekend wil blijven, nam het beschrijven van 150 meter orgelkarton voor zijn rekening. Allen hartelijk dank namens kinderen van 2 tot 100 jaar in het ziekenhuis van Den Helder. Met genoemde heer Heesbeen maakte ik kennis, toen ik bij een orgelbouwer in Oosterhout was. Ik vroeg hem het adres en dat bleek in Tilburg te zijn. Daar woonde ook een looier waar ik wel zaken mee deed en toen ik Heesbeen van daaruit opbelde kreeg ik het adres: Pater Geurtjesplein 78. Dat no teerde ik en ik vroeg de looier waar het ongeveer was. Hij: Weet u wel wat daar is? Een woonwa genkamp! Ik: Toen ik hierheen kwam, passeerde ik heel grote buitenhuizen, denkt u dat daar al leen maar brave burgers wonen? Nee, dat dacht hij ook niet, maar hij wilde me toch waarschuwen. In De Telegraaf las ik dat een woonwagenbewoner, bijgenaamd de Hakkelaar, voor 400 miljoen heeft witgewassen en vele hecta res grond heeft verkocht waar straks de hoge snelheidstrein over gaat rijden. Hij was niet alleen; zijn achtergrondkoortje bestaat uit ho ge ambtenaren, topadvocaten en bankiers. Géén bijnamen of lette raanduidingen. Er is mets veran derd, de zaken worden alleen groter aangepakt. Bedankt voor de ruimte. J.K.P. Zwan Den Burg. Er heerste weer een gezellige sfeer bij de door de atletiekvereni ging georganiseerde trimloop. Het was gelukkig minder warm dan de vorige keer en windstil. De meeste lopers konden hun tijd dan ook verbeteren. In de Mokslootvallei, die vorig jaar door Staatsbosbeheer werd aan gepast, zijn bijzonder zeldzame planten en wieren gevonden. Op vallendste ontdekkingen zijn het weegbreefonteinkruid, teer gui chelheil en vijf soorten kranswier die alleen in helder, onvervuild water kunnen groeien. Lange tijd werd gedacht dat de waterplant weegbreefonteinkruid sinds het begin van vorige eeuw was uitgestorven. In '78 werd de soort echter op Texel aangetrof fen. Nu is het plantje op meerdere plaatsen in de Mokslootvallei gezien. Een andere verheugende vondst is - Agl'- het kiemen van teer guichelheil op verschillende plaatsen. Deze zeer kleine overblijvende zomerbloeier kan een roze tapijt vormen met de fraaie bloempjes. De enige andere vindplaats van teer guichelheil en weegbreefonteinkruid is Voorna Rode lijst Tot nu toe zijn 136 soorten planten gevonden in de Mokslootvalleien. Acht daarvan staan op de rode lijst van bedreigde soorten. Behalve de twee eerder genoemde zijn het dwergbloem, late zegge, galigaan, kleine waterweegbree, geelhartje en dwergvlas. Daarnaast zijn vijf soorten kranswier gevonden. Het zaad waaruit deze planten zijn gekiemd komt voor een deel uit de zaadbank, de rest is door vogels of de wind aangevoerd. Ook vogels hebben zich in grote getale laten zien in de valleien. Vo rige herfst werden de wa terspreeuw en de ijsvogel al gesignaleerd. Tijdens de voor jaarstrek pleisterden allerlei stelt lopers er, zoals de bosruiter, zwarte ruiter en kemphaan. Afge lopen maanden deden ze het ge bied opnieuw aan. Ook zijn verschillende soorten eenden ge zien en bijvoorbeeld geoorde futen. Stekelbaarsjes Vooruitlopend op een vispassage zijn met de hand enige duizenden stekelbaarsjes uitgezet in het ge bied. Dat had effect: de lepelaars kwamen naar het Pompevlak om te eten en momenteel zwemmen grote aantallen jonge stekelbaars jes richting zee. Hot echtpaar Van Trigt ti/dens het officiële afscheid In de raadszaal. (Foto Frans Hopman) Willem Kikken draegt ..De Strooppot" voor in Cinema Texel. Foto Harry da Graaf). Uitrit. In de zomermaanden geldt op een deel van de Wester- weg een 30-kilometerzone, ten behoeve van de ,noodcamping. Hier houdt bijna niemand zich aan, zodat volgend jaar zal worden vol staan met een waarschuwings bord voor een uitrit. Invalide. Op de Haffelderweg zal een invalidenparkeerplaats wor den ingericht voor één van de om wonenden. Kruising. Op de kruising Gente- weg/Schorrenweg gebeuren veel ongelukken omdat velen te laat in de gaten hebben dat het hier een kruising betreft. Gemeentewerken zal een oplossing zoeken. Jachthaven. Vorig jaar werden 12.858 overnachtingen genoteerd in de Texelse jachthaven, ruim 2500 minder dan in '92. Het slechte weer was de oorzaak. Dit jaar ligt het aantal rond de 14.000. (ADVERTENTIE) Langeveld en de Roov 1 w Telefoon 02220 - 62600 Fax 02220 - 14111 Voor iedereen die overspannen raakt van het idee alleen al sinter klaasgedichten te moeten maken, biedt de bibliotheek een oplossing. Taalkunstenaar Fridjof Blanken zit vrijdag vanaf 19.00 uur klaar om gedichten te maken. Een flink aantal genodigden en andere belangstellenden genoot zaterdagmiddag in Cinema Texel van de film „Texel, de parel der waddeneilanden", de in de oorlog door Nol Binsbergen en Herman van der Horst gemaakte docu mentaire, die in de vijftiger jaren in Texels Bioscooptheater (de to neelzaal van De Oranjeboom) een vaste attractie was voor de toe risten. Voor sommigen was de blik in het betrekkelijk recente eilandverleden bijna schokkend. Er is heel wat ro mantiek verdwenen: de stoombo ten van Teso, de merendeels uit houten zeilbotters bestaande vis sersvloot, de fluitende wilster met zijn vogelvangnetten, vissers die hun touw maken op een lijnbaan, de met zwerfstenen geplaveide straatjes, de paardenpaden en de toenmalige dijken die de helft la ger waren dan nu, maar door de commentator toch als „machtige zeeweringen" werden aangeduid. Hoe zeer de film is gedateerd wordt vooral duidelijk bij de beel den en geluiden van mensen met hun (bad)mode en de haardracht van toen en de amateuristische manier waarop de dialogen wor den uitgesproken. vogelfotograaf aanwezig. Michel en Andri Binsbergen kregen een videokopie cadeau, evenals enkele andere mensen die bij het op nieuw uitbrengen van de film be trokken zijn geweest of aan de middag meewerkten. Strooppot Daaronder was Willem Kikkert uit Den Hoorn die voorafgaand Texels bekendste juttersverhaal „De Strooppot" voordroeg, zoals dat bij de wekelijkse vertoningen van de Texelfilm in de jaren vijftig ook gebeurde. Toen droeg de toenmali ge VVV-directeur Oskamp (die je kon uittekenen met baret en pof broek) het verhaal voor Willem Kikkert had er een fraaie eigen ver sie van gemaakt, waarbij een ver gelijking tussen de schout en schepenen van toen met het huidi ge gemeentebestuur niet kon uit blijven. Teso Teso gaf in september 1942 op dracht voor de film met de bedoe ling buiten het eiland reclame te maken voor het eiland. Daar is niet veel van terecht gekomen. De film is bijna uitsluitend op het eiland zelf gedraaid. In het opdrachtcon tract werden de „zoölogisch pre parateur" Herman Hendrik van der Horst uit Beverwijk en de vo gelfotograaf Arnold Friedrich Bins bergen uit De Koog nadrukkelijk gezamenlijk als partij ter andere zijde genoemd. Het contract rept van een „natuurfilm" die tussen 1200 en 1800 meter lang moest zijn, uiterlijk 1 maart 1943 moest zijn voltooid en niet meer dan f9000,- mocht kosten, alles inbe grepen zoals filmband, huur came ra's, reis- en verblijfkosten. Uit het stuk blijkt ook dat Teso alle rech ten kreeg wat betreft het verhuren van de film aan bioscopen ed. en recht had op de revenuen daarvan. „Ander gebruik van het negatief materiaal dan hiervoor gemeld, is alleen geoorloofd na overleg en met toestemming van beide partij en". Het contract werd onderte kend door de voltallige raad van commissarissen en de directie: W.H. Lap, P. Dros Alb.zn., Frans Zegel Kzn, C.J. de Lugt, G.B.J. Mulder en J.J. van der Vlies. In het archief van de familie Binsbergen bevindt zich ook nog de vergun ning die Binsbergen en Van der Horst kregen van de nederland- sche Vereeniging tot Bescherming van Vogels om in het kalenderjaar 1942 .de Schorren achter den Pol der Eendracht" te bezoeken om daar vogels de filmen. Het docu ment was ondertekend door de secretaris, de op Texel geboren vo gelkenner Jan Drijver. Vogels De door Nol Binsbergen gemaakte opnamen van diverse vogelsoor ten horen tot de sterkste gedeel ten van de film, zeker als de toen zeer gebrekkige technische hulp middelen in aanmerking worden genomen. Van der Horst en Bins bergen hanteerden een „romanti sche" cameravoering. De beelden zijn gemaakt volgens de toen gel dende regels wat betreft lichtval en compositie. Het is natuurlijk wel allemaal zwart-wit en de za terdag vertoonde 16 mm kopie is waarschijnlijk een stuk slechter dan het origineel van 35 mm dat jarenlang in het bisocooptheater draaide. Doodgezwegen Dat de film mede door Nol Bins bergen is gemaakt, blijkt uit niets. Herman van der Horst heeft om welke reden dan ook alle eer aan zich getrokken en de film alleen onder zijn naam uitgebracht, hoe wel de opdracht aan zowel Bins bergen als Van der Horst werd verstrekt en door hen beiden werd uitgevoerd. EcoMare, dat de Texel film nu als videokopie in de handel heeft gebracht, heeft voor „reha bilitatie" gezorgd door in de kopie alsnog te vermelden dat de voge lopnamen van Binsbergen zijn. Bij de „première" van zaterdag waren de zoons van de in 1945 overleden Bij de jongste jeugd wist Maarten Dogger het parcoursrecord te zet ten op 5.20 min. Bij de meisjes was Nienke Eilander duidelijk de sterkste met 5.37 min. Ook de an dere kinderen die de vorige keer meededen, wisten hun tijd te ver beteren. De 3,1 km voor de jon gens t/m 16 jaar werd gewonnen door Robert Bakker in de nieuwe recordtijd van 11.29 min. Bij de se nioren wist Joost Brouwer het ou de rekord van Jan Zijm over 9,3 km te verbeteren tot 34.10 min. (was 34.27 min). Hier snoepte Bettina Löscher maar liefst 2.40 min van haar vorige tijd af; Ingrid Uitgeest 2.02 min. De 6,2 km trok de meeste deelnemers met als snelste Theo Boom in 25.05 min. De volgende trimloop wordt ge houden op 11 december bij de Boskiosk. Uitslagen: Jeugd 1.3 km: (meisjes) Nienke Eilander 5.37 mm; Afra Meijer en Dominique Kooi man 5.56 mm; Kristien Schraag 6.31 mm; (jongens) Maarten Dogger 5.20 min; Reij- er Stevens 5.35 min; Gijs Waverijn 5.37 min.; Evert Malschaert 5.55 mm; Wouter Dogger 6.16 min; Pieter Dogger 6.49 min; Freek Verpaalen en Robbin Oosterhof 6 56 mm. Jeugd 3,1 km (meisjes) Kim Kooger 16.00 min. (jongens) Robert Bakker 11 29 mm; Coen Zoon 12.21 min; Erik Bakker 12.35 min; Jan Dankers 12.40 min; Marcel Keij- zer 13.12 min; Johan Weijdt 13.33 min; Ronnie Keijzer 13.59 min; Sebastiaan Ran 15.50 min. Dames 6,2 km: Colmda Brou wer 26.10 min; Natasja van der Vis 28.06 min, Ingrid Uitgeest 29.16 mm; Nancy Sie- ling 30.07 min. Dames veteranen 6,2 km: Tilly Eelman 30.07 min; Ina van Sambeek 33.14 min; Corrie Witte 33.21 min; Corrie Boon 39.49 mm. Heren veteranen 6,2 km: Henk Stevens 26.54 min; Rinus Kooger 27.32 min; Gerard Appelman 28.59 min; Richard Bakker 29.35 mm; Henk Schraag 29.43 min. Dames 9,3 km: Ingrid van Lu- bek 40.26 min; Bettina Löscher 49.27 min. Heren 9,3 km: Joost Brouwer 34 10 min; Tony van der Vis 38.26 min. Heren veteranen 9,3 km: Piet Bakelaar 39.31 min; Jan Dogger 43.39 min.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1994 | | pagina 5