Van Trigt krijgt goud
bij afscheid gemeente
Zeldzame planten
in Mokslootvallei
"sassijl1
Bezoekers Texelfilm
bevangen door nostalgie
Sociale bewogenheid rode draad in loopbaan
(ORT Texels
TEXELSE Ej COURANT
Vat ik zeggen wou..
)rgel voor Gemini
Veel records
in trimloop
W.».»\
112 pagina's schitterend uitgevoerd
Een boek dat boeit.
Een boek dat ontroert.
Een boek dat in één adem
wordt uitgelezen. d^/u^
Een uitgave van n Parkstraal 10- Den Bur*
Te koop in de boekhandels
DINSDAG 29 NOVEMBER 1994
Namens het personeel voerde ge
meentesecretaris Piet Zoon het
woord. Hij kenschetste de af
scheid nemende ambtenaar als
„iemand die afspraken nakomt en
daarmee respect wist af te dwin
gen".
Nu hij in de VUT gaat blijft er ge
noeg bestuurswerk over, want hij
is op persoonlijke titel actief in de
lor van Trigt uit Den Burg is on-
lerscheiden met de gouden ere-
nedaille in de orde van
}ranje-Nassau. Tijdens zijn offi-
;iële afscheid van de gemeente
Texel, vrijdagmiddag in de raads-
taal, kreeg hij de versierselen
loor burgemeester W. van Rap-
iard opgespeld. De 59-jarige oud-
lirecteur sociale dienst, die per 1
lecember gebruik maakt van de
/UT-regeling, was 38 jaar in
lienst van de overheid, maar
jankte de koninklijke onderschei-
ing tevens aan zijn maatschap-
telijke verdiensten. Vrijwel alle
iprekers prezen zijn sociale be
ogenheid.
)e geboren Rotterdammer startte
ijn ambtelijke carrière in 1956 bij
e gemeente Den Haag, waarna
ij per 1 december 1959 op Texel
an de slag ging. Positieverbete-
ng was een belangrijke reden,
erklapte Van Trigt vrijdag. Maar
ok hoopten hij en zijn toenmalige
erloofde -en huidige echtgenote-
o samen een woning te kunnen
letrekken. Huisvesting was echter
lok toen al een probleem. Het stel
on een zomerhuisje krijgen, maar
an moest zij eerst twee jaar op
ixel als onderwijzeres werken.
Toen besloten we maar om zelf
en huis te bouwen."
Sirene
e eerste zeven jaar werkte Van
igt op de administratie van de
enst gemeentewerken. Zijn eer
ie superieur was C.G. van Es,
oofd van de administratie. Toen
an Trigt zich in 1960 aansloot bij
vrijwillige brandweer werd hij
jor Van Es soms middenin de
icht opgebeld. Van Es woonde
chterbij de kazerne en wist niet
iker of zijn collega de sirene had
hoord... „Er is brand!" Herinne-
ïgen ophalend uit de beginjaren,
landde Van Trigt ook bij oud
gemeentesecretaris P Beemster-
boer. „Voor hem had ik veel angst.
Niet op het werk, maar in het
gymlokaal. Als hij tijdens het vol
leybal de bal niet met z'n handen
kon raken, gaf hij hem een loeier
met z'n voeten..."
Per 1 maart 1966 werd Van Trigt
benoemd als administrateur van
de sociale dienst. Dertien jaar later
werd hij daarvan directeur. Mede
wegens de voorgenomen ophef
fing van de sociale dienst als af
zonderlijke tak van dienst werd
Van Trigt per 19 februari 1990 eer
vol ontslag verleend. De laatste ja
ren bracht hij door als algemeen
medewerker van de brandweer.
Onschatbaar
Kort voor hij in die laatste functie
terechtkwam, was Van Trigt ech
ter afgekeurd als brandweerman.
De zeer strenge keuring, die ook
enkele andere ervaren brandweer
lieden onaangenaam trof, deed
veel stof opwaaien. In zijn
toespraak kwam plaatsvervan
gend brandweercommandant Ma-
rius Banda daarop terug. Zonder
de naam van de omstreden, ver
trokken commandant Henk
Groote te noemen, legde Banda
op subtiele wijze de vinger op de
zere plek. Volgens hem werd Van
Trigt de afgelopen, moeilijke perio
de door het korps beschouwd als
„de informele commandant".
Van Trigt was afgekeurd wegens
een kleine gehoor-afwijking.
„Waarschijnlijk omdat je voor
iedereen een willig oor had en pro
beerde zowel kleine als groote pro
blemen op te lossen. Voor ons
was je van onschatbare waarde",
aldus Banda, die samen met zijn
maat Aad Vaars voor een humo
ristische noot tijdens het afscheid
zorgde.
Kunst
Als geschenk hadden de brand
weermannen een miniatuur-viool
meegebracht. Een toepasselijk ca
deau, omdat Van Trigt van de oor
arts te horen kreeg dat zijn
afwijking slechts kwaad kon als hij
eerste violist in een orkest zou
zijn-
Van Trigt heeft zich in zijn Texelse
jaren laten kennen als een kunst
liefhebber. Aanvankelijk was hij
beroepshalve betrokken bij de uit
voering van de Beeldende Kunst
Regeling (BKR). Na de opheffing
daarvan nam hij op persoonlijke ti
tel plaats in de gemeentelijke ad
viescommissie Kunst en Cultuur.
Het afscheidscadeau van de ge
meente Texel, een driedimensiona
le vlinder van Paul Höhner, viel bij
Van Trigt dan ook in goede aarde.
„Alhoewel ik altijd een tegenstan
der ben geweest van het afstaan
van werken uit de gemeentelijke
kunstcollectie, ben ik ditmaal blij
dat er andere richtlijnen worden
gehanteerd", grapte Van Trigt tot
burgemeester Van Rappard.
besturen van de Texelse Rede, de
stichting ASVZ te Alkmaar en de
stichting Samen Eén Gollards.
SE/G-voorzitter Wim Eelman
greep de gelegenheid aan om Van
Trigt dank te zeggen voor diens
grote inzet als bestuurslid sinds
1978. Volgens Eelman is Van Trigt
iemand met een kritische blik, die
goed voorbereid ter vergadering
komt en ook in moeilijke tijden
naar harmonie zoekt.
Tekenend voor zijn opvattingen is
dat hij jarenlang met zijn echtge
note een beker ter beschikking
heeft gesteld bij zwem- en polo
club TX '71 (waar hij ook jaren in
het bestuur zat). Niet voor degene
met de beste prestaties, maar
voor het lid met het meeste door
zettingsvermogen: de „deurdou-
wersprijs".
tevens te danken aan Willem Kik
kert, die na de pauze een boeiende
dialezing over het ontstaan van
Texel verzorgde.
in paar maanden geleden zag ik
de tv een optreden van een
own en een trompettist voor de
nderen in het AMC. Het was een
oot succes en ik dacht: zoiets
iu je in andere ziekenhuizen ook
oeten doen. Ik dacht aan mijn
jde draaiorgelhobby en het klei-
orgel dat nog steeds in mijn
huur staat. Vroeger gebruikte ik
it als kinderen van mijn gasten in
bungalows jarig waren. Opeens
ond ik dan een feestmars te spe-
n en iedereen kwam naar buiten
n met het orgel op de kiek te
ian. Ik sprak erover met mijn
nsarts Waverijn en die vond het
in goed idee en hij belde naar het
emini om te horen wat ze ervan
achten. De mensen van het Ge-
ini reageerden enthousiast. Ik
>n direct met het orgel komen,
aar dat ging niet want het moest
orden aangepast en opgeknapt,
ovendien zouden orgelboeken
iet hedendaagse kinderwijsjes
loeten worden gekapt. Dat uit-
ippen kon gebeuren door
nateur-orgelman Schenk uit Den
org en mijn oude vriend Hees-
len in Tilburg, vroeger gevestigd
een woonwagenkamp aldaar. Ik
arinner me nog de zeer hartelijke
itvangst bij die mensen en nu ik
n weer opzocht, werd ik op-
euw prima geholpen. Hij had het
ler druk, zodat het er naar uitzag
dat ik rekening moest houden met
een wachttijd van drie maanden,
maar toen hij hoorde waarvoor het
was, werden het twee weken en
hielp hij mij ook in andere opzich
ten voorbeeldig. Hij nam zelfs de
verzendkosten voor zijn rekening
en hielp me aan een nieuw stuk
gebeeldhouwd orgelfront dat door
de VTB werd opgehaald. Er waren
veel mensen die me prima en hele
maal gratis hebben geholpen: Hiel-
ke Bruining in De Koog, Booms
scheepsreparatie in Oudeschild,
Meubelmaker Tromp in Oude
schild, Autoschadereparatie
Schoenmaker, schildersbedrijf Z.
Graaf, orgelman Schenk, VTB,
Frans Stolk Mechanisatie en ande
ren. De decoraties werden ver
zorgd door Frans Voskuil, Monica
Maas en schilder in ruste Piet van
Heerwaarden. En zo waren er
meer. Een sponsor die onbekend
wil blijven, nam het beschrijven
van 150 meter orgelkarton voor
zijn rekening. Allen hartelijk dank
namens kinderen van 2 tot 100
jaar in het ziekenhuis van Den
Helder.
Met genoemde heer Heesbeen
maakte ik kennis, toen ik bij een
orgelbouwer in Oosterhout was. Ik
vroeg hem het adres en dat bleek
in Tilburg te zijn. Daar woonde ook
een looier waar ik wel zaken mee
deed en toen ik Heesbeen van
daaruit opbelde kreeg ik het adres:
Pater Geurtjesplein 78. Dat no
teerde ik en ik vroeg de looier
waar het ongeveer was. Hij: Weet
u wel wat daar is? Een woonwa
genkamp! Ik: Toen ik hierheen
kwam, passeerde ik heel grote
buitenhuizen, denkt u dat daar al
leen maar brave burgers wonen?
Nee, dat dacht hij ook niet, maar
hij wilde me toch waarschuwen.
In De Telegraaf las ik dat een
woonwagenbewoner, bijgenaamd
de Hakkelaar, voor 400 miljoen
heeft witgewassen en vele hecta
res grond heeft verkocht waar
straks de hoge snelheidstrein over
gaat rijden. Hij was niet alleen; zijn
achtergrondkoortje bestaat uit ho
ge ambtenaren, topadvocaten en
bankiers. Géén bijnamen of lette
raanduidingen. Er is mets veran
derd, de zaken worden alleen
groter aangepakt. Bedankt voor
de ruimte.
J.K.P. Zwan
Den Burg.
Er heerste weer een gezellige
sfeer bij de door de atletiekvereni
ging georganiseerde trimloop.
Het was gelukkig minder warm
dan de vorige keer en windstil. De
meeste lopers konden hun tijd
dan ook verbeteren.
In de Mokslootvallei, die vorig jaar
door Staatsbosbeheer werd aan
gepast, zijn bijzonder zeldzame
planten en wieren gevonden. Op
vallendste ontdekkingen zijn het
weegbreefonteinkruid, teer gui
chelheil en vijf soorten kranswier
die alleen in helder, onvervuild
water kunnen groeien.
Lange tijd werd gedacht dat de
waterplant weegbreefonteinkruid
sinds het begin van vorige eeuw
was uitgestorven. In '78 werd de
soort echter op Texel aangetrof
fen. Nu is het plantje op meerdere
plaatsen in de Mokslootvallei
gezien.
Een andere verheugende vondst is
- Agl'-
het kiemen van teer guichelheil op
verschillende plaatsen. Deze zeer
kleine overblijvende zomerbloeier
kan een roze tapijt vormen met de
fraaie bloempjes. De enige andere
vindplaats van teer guichelheil en
weegbreefonteinkruid is Voorna
Rode lijst
Tot nu toe zijn 136 soorten planten
gevonden in de Mokslootvalleien.
Acht daarvan staan op de rode lijst
van bedreigde soorten. Behalve de
twee eerder genoemde zijn het
dwergbloem, late zegge, galigaan,
kleine waterweegbree, geelhartje
en dwergvlas. Daarnaast zijn vijf
soorten kranswier gevonden.
Het zaad waaruit deze planten zijn
gekiemd komt voor een deel uit de
zaadbank, de rest is door vogels of
de wind aangevoerd.
Ook vogels hebben zich in grote
getale laten zien in de valleien. Vo
rige herfst werden de wa
terspreeuw en de ijsvogel al
gesignaleerd. Tijdens de voor
jaarstrek pleisterden allerlei stelt
lopers er, zoals de bosruiter,
zwarte ruiter en kemphaan. Afge
lopen maanden deden ze het ge
bied opnieuw aan. Ook zijn
verschillende soorten eenden ge
zien en bijvoorbeeld geoorde
futen.
Stekelbaarsjes
Vooruitlopend op een vispassage
zijn met de hand enige duizenden
stekelbaarsjes uitgezet in het ge
bied. Dat had effect: de lepelaars
kwamen naar het Pompevlak om
te eten en momenteel zwemmen
grote aantallen jonge stekelbaars
jes richting zee.
Hot echtpaar Van Trigt ti/dens het officiële afscheid In de raadszaal. (Foto Frans Hopman)
Willem Kikken draegt ..De Strooppot" voor in Cinema Texel. Foto Harry da Graaf).
Uitrit. In de zomermaanden
geldt op een deel van de Wester-
weg een 30-kilometerzone, ten
behoeve van de ,noodcamping.
Hier houdt bijna niemand zich aan,
zodat volgend jaar zal worden vol
staan met een waarschuwings
bord voor een uitrit.
Invalide. Op de Haffelderweg zal
een invalidenparkeerplaats wor
den ingericht voor één van de om
wonenden.
Kruising. Op de kruising Gente-
weg/Schorrenweg gebeuren veel
ongelukken omdat velen te laat in
de gaten hebben dat het hier een
kruising betreft. Gemeentewerken
zal een oplossing zoeken.
Jachthaven. Vorig jaar werden
12.858 overnachtingen genoteerd
in de Texelse jachthaven, ruim
2500 minder dan in '92. Het
slechte weer was de oorzaak. Dit
jaar ligt het aantal rond de 14.000.
(ADVERTENTIE)
Langeveld en de Roov
1 w Telefoon 02220 - 62600
Fax 02220 - 14111
Voor iedereen die overspannen
raakt van het idee alleen al sinter
klaasgedichten te moeten maken,
biedt de bibliotheek een oplossing.
Taalkunstenaar Fridjof Blanken zit
vrijdag vanaf 19.00 uur klaar om
gedichten te maken.
Een flink aantal genodigden en
andere belangstellenden genoot
zaterdagmiddag in Cinema Texel
van de film „Texel, de parel der
waddeneilanden", de in de oorlog
door Nol Binsbergen en Herman
van der Horst gemaakte docu
mentaire, die in de vijftiger jaren
in Texels Bioscooptheater (de to
neelzaal van De Oranjeboom) een
vaste attractie was voor de toe
risten.
Voor sommigen was de blik in het
betrekkelijk recente eilandverleden
bijna schokkend. Er is heel wat ro
mantiek verdwenen: de stoombo
ten van Teso, de merendeels uit
houten zeilbotters bestaande vis
sersvloot, de fluitende wilster met
zijn vogelvangnetten, vissers die
hun touw maken op een lijnbaan,
de met zwerfstenen geplaveide
straatjes, de paardenpaden en de
toenmalige dijken die de helft la
ger waren dan nu, maar door de
commentator toch als „machtige
zeeweringen" werden aangeduid.
Hoe zeer de film is gedateerd
wordt vooral duidelijk bij de beel
den en geluiden van mensen met
hun (bad)mode en de haardracht
van toen en de amateuristische
manier waarop de dialogen wor
den uitgesproken.
vogelfotograaf aanwezig. Michel
en Andri Binsbergen kregen een
videokopie cadeau, evenals enkele
andere mensen die bij het op
nieuw uitbrengen van de film be
trokken zijn geweest of aan de
middag meewerkten.
Strooppot
Daaronder was Willem Kikkert uit
Den Hoorn die voorafgaand Texels
bekendste juttersverhaal „De
Strooppot" voordroeg, zoals dat
bij de wekelijkse vertoningen van
de Texelfilm in de jaren vijftig ook
gebeurde. Toen droeg de toenmali
ge VVV-directeur Oskamp (die je
kon uittekenen met baret en pof
broek) het verhaal voor Willem
Kikkert had er een fraaie eigen ver
sie van gemaakt, waarbij een ver
gelijking tussen de schout en
schepenen van toen met het huidi
ge gemeentebestuur niet kon uit
blijven.
Teso
Teso gaf in september 1942 op
dracht voor de film met de bedoe
ling buiten het eiland reclame te
maken voor het eiland. Daar is niet
veel van terecht gekomen. De film
is bijna uitsluitend op het eiland
zelf gedraaid. In het opdrachtcon
tract werden de „zoölogisch pre
parateur" Herman Hendrik van
der Horst uit Beverwijk en de vo
gelfotograaf Arnold Friedrich Bins
bergen uit De Koog nadrukkelijk
gezamenlijk als partij ter andere
zijde genoemd. Het contract rept
van een „natuurfilm" die tussen
1200 en 1800 meter lang moest
zijn, uiterlijk 1 maart 1943 moest
zijn voltooid en niet meer dan
f9000,- mocht kosten, alles inbe
grepen zoals filmband, huur came
ra's, reis- en verblijfkosten. Uit het
stuk blijkt ook dat Teso alle rech
ten kreeg wat betreft het verhuren
van de film aan bioscopen ed. en
recht had op de revenuen daarvan.
„Ander gebruik van het negatief
materiaal dan hiervoor gemeld, is
alleen geoorloofd na overleg en
met toestemming van beide partij
en". Het contract werd onderte
kend door de voltallige raad van
commissarissen en de directie:
W.H. Lap, P. Dros Alb.zn., Frans
Zegel Kzn, C.J. de Lugt, G.B.J.
Mulder en J.J. van der Vlies. In het
archief van de familie Binsbergen
bevindt zich ook nog de vergun
ning die Binsbergen en Van der
Horst kregen van de nederland-
sche Vereeniging tot Bescherming
van Vogels om in het kalenderjaar
1942 .de Schorren achter den Pol
der Eendracht" te bezoeken om
daar vogels de filmen. Het docu
ment was ondertekend door de
secretaris, de op Texel geboren vo
gelkenner Jan Drijver.
Vogels
De door Nol Binsbergen gemaakte
opnamen van diverse vogelsoor
ten horen tot de sterkste gedeel
ten van de film, zeker als de toen
zeer gebrekkige technische hulp
middelen in aanmerking worden
genomen. Van der Horst en Bins
bergen hanteerden een „romanti
sche" cameravoering. De beelden
zijn gemaakt volgens de toen gel
dende regels wat betreft lichtval
en compositie. Het is natuurlijk
wel allemaal zwart-wit en de za
terdag vertoonde 16 mm kopie is
waarschijnlijk een stuk slechter
dan het origineel van 35 mm dat
jarenlang in het bisocooptheater
draaide.
Doodgezwegen
Dat de film mede door Nol Bins
bergen is gemaakt, blijkt uit niets.
Herman van der Horst heeft om
welke reden dan ook alle eer aan
zich getrokken en de film alleen
onder zijn naam uitgebracht, hoe
wel de opdracht aan zowel Bins
bergen als Van der Horst werd
verstrekt en door hen beiden werd
uitgevoerd. EcoMare, dat de Texel
film nu als videokopie in de handel
heeft gebracht, heeft voor „reha
bilitatie" gezorgd door in de kopie
alsnog te vermelden dat de voge
lopnamen van Binsbergen zijn. Bij
de „première" van zaterdag waren
de zoons van de in 1945 overleden
Bij de jongste jeugd wist Maarten
Dogger het parcoursrecord te zet
ten op 5.20 min. Bij de meisjes
was Nienke Eilander duidelijk de
sterkste met 5.37 min. Ook de an
dere kinderen die de vorige keer
meededen, wisten hun tijd te ver
beteren. De 3,1 km voor de jon
gens t/m 16 jaar werd gewonnen
door Robert Bakker in de nieuwe
recordtijd van 11.29 min. Bij de se
nioren wist Joost Brouwer het ou
de rekord van Jan Zijm over 9,3
km te verbeteren tot 34.10 min.
(was 34.27 min). Hier snoepte
Bettina Löscher maar liefst 2.40
min van haar vorige tijd af; Ingrid
Uitgeest 2.02 min. De 6,2 km trok
de meeste deelnemers met als
snelste Theo Boom in 25.05 min.
De volgende trimloop wordt ge
houden op 11 december bij de
Boskiosk.
Uitslagen:
Jeugd 1.3 km: (meisjes) Nienke Eilander
5.37 mm; Afra Meijer en Dominique Kooi
man 5.56 mm; Kristien Schraag 6.31 mm;
(jongens) Maarten Dogger 5.20 min; Reij-
er Stevens 5.35 min; Gijs Waverijn 5.37
min.; Evert Malschaert 5.55 mm; Wouter
Dogger 6.16 min; Pieter Dogger 6.49 min;
Freek Verpaalen en Robbin Oosterhof
6 56 mm.
Jeugd 3,1 km (meisjes) Kim Kooger 16.00
min. (jongens) Robert Bakker 11 29 mm;
Coen Zoon 12.21 min; Erik Bakker 12.35
min; Jan Dankers 12.40 min; Marcel Keij-
zer 13.12 min; Johan Weijdt 13.33 min;
Ronnie Keijzer 13.59 min; Sebastiaan Ran
15.50 min. Dames 6,2 km: Colmda Brou
wer 26.10 min; Natasja van der Vis 28.06
min, Ingrid Uitgeest 29.16 mm; Nancy Sie-
ling 30.07 min. Dames veteranen 6,2 km:
Tilly Eelman 30.07 min; Ina van Sambeek
33.14 min; Corrie Witte 33.21 min; Corrie
Boon 39.49 mm. Heren veteranen 6,2 km:
Henk Stevens 26.54 min; Rinus Kooger
27.32 min; Gerard Appelman 28.59 min;
Richard Bakker 29.35 mm; Henk Schraag
29.43 min. Dames 9,3 km: Ingrid van Lu-
bek 40.26 min; Bettina Löscher 49.27
min. Heren 9,3 km: Joost Brouwer 34 10
min; Tony van der Vis 38.26 min. Heren
veteranen 9,3 km: Piet Bakelaar 39.31
min; Jan Dogger 43.39 min.