Oppositie Kogerstrand
redelijk gerustgesteld
OPEN
HUIS
Havenrestaurant kreeg
„oud" scheepsinterieur
ittige discussie over brug en parkeerruimte
-41
Poep (III)
TEXELSE f COURANT
Echte Texelaar...
\JL 1^1
Langs de weg
Badweg met rotonde, een beeld dat straks verleden tijd zal zijn. De toekomstige brug gaf woensdag in De Koog veel stof tot
CUSSIO. (Foto Frans Hopman)
sen, „omdat de openbare
strandfunctie van De Koog anders
geheel vervalt".
Ondernemer Hielke Bruining was
het daar hartstochtelijk mee eens:
„Het zuidelijke parkeerterrein is
ons al afgenomen, straks raken
we het noordelijke ook kwijt. Nu al
gaat heel Texel naar paal 15 en 17,
omdat daar wèl parkeerruimte
dichtbij het strand is." Hij werd bij
gevallen door Harry Wuis (De
Koog Badplaats) en Cor Kuip, die
ervoor pleitten dat het strand „zo
dicht mogelijk bij het dorp" moet
liggen. D66'er Pieter de Groot ver
klaarde dat hij om die reden dins
dag in de gemeenteraad tegen had
gestemd. „Het is een perfect plan,
maar een besluit kun je pas nemen
nadat een
antwoord is gevonden op de pro
blemen rond de infrastructuur."
Niet afpakken
RST-directeur Hofmann stelde dat
een kleine uitbreiding van het aan
tal openbare parkeerplaatsen
bespreekbaar is, maartekende
daarbij aan dat het parkeerterrein
bij paal 21 nü al voornamelijk ge
bruikt wordt door kampeerders.
Van afpakken is zijns inziens dus
eigenlijk geen sprake. Afgezien
daarvan, is het parkeerprobleem in
ging een ouderwets robbertje
aatvechten aan vooraf, maar
t de oppositie tegen de RST-
innen op camping Kogerstrand
it zo héél groot is, bleek toen
andexploitant Cor Kuip aan het
it van de informatieavond het
lord nam. ,,ln z'n algemeenheid
het een mooi plan. Er zijn een
ntal maren aan, maar wanneer
daar samen uitkomen kunnen
allemaal tevreden zijn", con-
ideerde de criticaster. Er werd
.temmend geknikt, waarna
-T-directeur en gastheer Menno
ifmann een rondje aanbood,
lad dat eerder gedaan, dan wa-
we wel vroeger opgehouden",
is een gekscherende reactie,
it werd vervolgens voor de
esten inderdaad nog een la
tje.
informatieavond in de Koger
irpskelder werd woensdag maar
itig bezocht. Op het hoogtepunt
-iren er, inclusief barpersoneel
de „voorlichters" Menno Hof-
inn en architect Ronno Ho-
igh, 21 aanwezigen. Een
etbalinterland op tv en de voort -
ting van de afgebroken raads-
gadering waren daar wellicht
bet aan. Bovendien zijn veel be
kkenen al in een eerder stadium
van de plannen op de hoogte
gesteld. De Kogers die er wèl wa
ren - hoofdzakelijk vertegenwoor
digers van de dorpscommissie, de
strandexploitanten en De Koog
Badplaats - wilden echter maar al
te graag een hartig woordje wisse
len met Hofmann en Honingh. Ge
volg was een pittige discussie, die
zoals gezegd in behoorlijke harmo
nie eindigde.
Parkeren
Leidraad van het onderhoud was
een brief van de Koger belangen
verenigingen aan de RST, waarin
op zeven onderdelen „op- en aan
merkingen" werden gemaakt ten
aanzien van de derde fase van de
renovatie van camping Ko
gerstrand. Bezwaar werd vooral
gemaakt tegen het bijna geheel
verdwijnen van de openbare par
keerplaatsen voor strandgangers
die niet op Kogerstrand kamperen.
In de plannen zal ook het cam
pingterrein bij de opgang van
strandpaal 21 gereserveerd wor
den voor RST-gasten. Tot nu toe
kunnen ook „gewone" strandgan
gers daarvan gebruik maken. In de
brief van de dorpscommissie, de
strandexploitanten en De Koog
Badplaats wordt gevraagd om mi
nimaal 80 openbare parkeerplaat-
De Koog niet louter een RST-
probleem, vond hij. Pieter de Groot
gaf de aanwezigen daarom een
„tip": „De RST en De Koog moe
ten gezamenlijk optrekken richting
gemeente om die ervan te overtui
gen dat je een parkeerprobleem
hebt."
In de brief van de belangenvereni
gingen wordt ook de vrees uit
gesproken dat kampeerders die
niet willen betalen voor een par
keerplaats hun auto in het dorp
zullen neerzetten „De RST dient
haar gasten gratis te laten parke
ren, zodat ze worden gestimuleerd
om het parkeerterrein te gebruiken
en niet de openbare weg", was
hun suggestie. Hofmann vreesde
een dergelijk gevaar niet, omdat
het om een gering bedrag gaat.
Daarnaast zullen de kentekens van
de gasten bij het inchecken wor
den geregistreerd. „We zullen in
grijpen wanneer het idee ontstaat
dat mensen niet op het parkeerter
rein zelf parkeren."
Enkele aanwezigen bleven scep
tisch, maar dorpscommissievoor
zitter Frits Agter was tevreden:
„We kunnen niet verwachten dat
zo'n probleem vanavond even
wordt regeld. Maar de toezegging
is gedaan dat we verder zullen
spreken. Ik hoop op een vrucht
baar overleg."
Brug
Ook ontstond discussie over de
geplande brug van de Badweg
naar het strand. Omdat zowel
wandelend publiek als (verzor
gend) vrachtverkeer ervan gebruik
moeten maken, is een breedte van
vijf meter te weinig, stellen de be
langenverenigingen in de brief. Uit
veiligheidsoverwegingen heeft
een breedte van minimaal acht
meter hun voorkeur. De weg naar
het strand meet nu ook slechts vijf
meter. Ondernemer Frits Lange-
veld lichtte de stelling toe: „Een
In de vorige krant stond een
kwalijke fout in het bericht
over de benoeming van Mr J.
Dogger als notaris van Texel.
We schreven dat Dogger
sinds de legendarische J.L.
Kikkert in de vorige eeuw, de
eerste Texelse notaris was die
op het eiland zelf was gebo
ren. Echter, ook de in juli j.l.
gepensioneerde notaris C.J.
Boswijk is een „echte" Texe
laar, aangezien, hij als zoon
van de toenmalige huisarts
D.E.W.C. Boswijk in Den Burg
is geboren. We betreuren de
onrust die door deze fout is
ontstaan en gaan er vanuit
dat de heer Boswijk bij deze is
gerehabiliteerd. - Redactie
Texelse Courant.
weg heeft aan beide kanten stro
ken om op te lopen of met je fiets
te gaan staan, een brug niet. Net
to blijft daarom maar een klein
gaatje over." Volgens architect
Ronno Honingh is vijf meter wel
degelijk een flinke hoeveelheid.
„Bovendien lijkt het visueel veel
ruimer."
Aan de degelijkheid van de (hou
ten) brug werd hardop getwijfeld.
Sommigen gaven er daarom de
voorkeur aan nu al een alternatief
te creëren, voor het geval de brug
onbruikbaar zou zijn. Honingh leg
de uit dat afbranden wegens de
soort hout niet tot de mogelijkhe
den behoort en dat het instor
tingsgevaar net zo groot is als bij
een weg. Nihil dus. „Een weg kan
ook verdwijnen door een gasex-
plosie. Maar je kunt toch niet voor
alles een tweede mogelijkheid
creëren..." Gerrit Verhoeven, be
heerder van Kogerstrand, relati
veerde: „Ligt er naast de Waalbrug
nog een brug? Nou dan."
Fietsen
Ook het feit dat geen parkeerruim
te voor fietsen is gepland, stuitte
op veel verzet. Hofmann legde uit
dat aanleg ervan vooralsnog niet
bespreekbaar is voor de gemeen
te. „Maar als het een probleem
wordt, lossen we het op. Daar
kunt u van op aan. Wij hebben im
mers dezelfde belangen." En Ho
ningh: „Of het procedureel gaat of
niet, het probleem wordt opge
lost." De toehoorders bleven wan
trouwend en eisten toezeggingen
Niet eerder onderging het Haven
restaurant van 't Horntje een zo
ingrijpende verandering van het
interieur. Het etablissement roept
nu herinneringen op aan de Teso-
schepen uit de dertiger jaren,
want als voorbeeld bij de inrich
ting heeft de in 1934 gebouwde
Dokter Wagemaker gediend.
Eigenaar-exploitant Jan Stolk is
daarbij ver gegaan. De verschil
lende onderdelen van zijn bedrijf
worden nu aangeduid met „ach
terdek", „midscheeps", „kom
buis" en „eetkamer" en de
betimmering, het meubilair, de
vloer, de trappen en de afschei
dingen zijn ook werkelijk met ma
terialen uit de scheepvaart
gemaakt of in die stijl uitgevoerd.
Dat geldt ook voor lampen en an
dere ornamenten, die afkomstig
zijn van scheepsantiquairs, slope
rijen en bedrijven in nautische be
nodigdheden. Kenmerkend voor
het oude interieur was de bruin
rode fraaie betimmering, het ge
graveerde glas en de schilderin
gen. Door ook dat toe te passen in
het restaurant is een aangename
huiselijke sfeer verkregen. De
wand van de „eetkamer" met
deuren waarin fraai gefigureerd
glas is aangebracht, is afkomstig
van een schip van de Holland
Amerika-lijn. Een fraai element in
de eetkamer (waarin Stolk vooral
veel visgerechten en Texelse pro
ducten hoopt te serveren) is de
aperitiefbar, waar de aandacht
wordt getrokken door een wan
dschildering van Raymond Huis
man en een serie portretten van
List, Krijnen en andere Teso-
kapiteins uit het verleden.
Willy B.
Bij het betreden van het restaurant
wordt men al direct geconfron
teerd met een brug met een Teso-
stuurman die als Willy B. wordt
aangeduid, de handen aan het
stuur en een fles sterke drank voor
de greep.
Het midscheepsgedeelte van het restaurant met centraal de leestafel De grote lam
pen zijn afkomstig van gasboeien.
VRIJDAG 16 DECEMBER 1994
van Hofmann dat de RST ruimte
beschikbaar stelt, wanneer de si
tuatie daarom vraagt. De directeur
ging overstag, maarstelde dat ook
Staatsbosbeheer om toestemming
zou moeten worden gevraagd.
SBB-woordvoerder Erik van der
Spek, die ook in de zaal zat, be
vestigde dat SBB en ok Rijkswa
terstaat gekend moeten worden.
„Maar in ons beleid past dat fiet
sen wordt gestimuleerd. U kunt
dus rekenen op een positieve
opstelling."
Een laatste vraag van dorpscom
missievoorzitter Agter betrof het
gebruik van de paden die tussen
het strand en De Koog over het
kampeerterrein lopen. Op het mo-
Lees verder pagina 9
Het midscheepsgedeelte met
leestafel is bedoeld als eetcafé en
het in lichtere tinten uitgevoerde
en met rotan gemeubileerde „ach
terdek" dat door een heuse railing
van de rest van het bedrijf is afge
scheiden, is het lunchgedeelte. De
drie delen van het bedrijf kunnen
overigens in een handomdraai tot
één ruimte worden gemaakt als
dat voor het ontvangen van grote
gezelschappen nodig is.
Nostalgie
Stolk had in zijn bedrijf altijd al fo
to's hangen van veerboten en ha
vengezichten uit het verleden, nu
heeft hij de collectie Teso-
nostalgia nog verder uitgebreid. Er
hangen bijvoorbeeld originele
dienstregelingen uit de twintiger
jaren, toen de boot drie maal
daags een retour maakte.
Aan de metamorfose van het Ha
venrestaurant werd meegewerkt
door interieurbouwer Henk Bruin,
Boom Scheepsreparatie, IBS,
Meubelhuis Texel en Veltkamp. Bij
zondere hand- en spandiensten
verleenden Jaap Bakker uit Oude-
schild en „Kluslap"-electra.
(ADVERTENTIE)
Voor belangstellenden
houden wij
.Jrsr/
op zaterdag
17 december a.s
Tel. 19310
Fax 19409
van
16.30-18.00 uur.
Uw gastheer:
Jan C Stolk
P.s. Een oorlam staat klaar.
Wijdag moest ik verschijnen
voor het Gerechtshof in Am
sterdam. Schrik niet, het was
geen strafzaak maar de monde
linge behandeling van een be-
oep dat ik twee jaar geleden
instelde tegen een verontreini
gingsheffing, opgelegd door
iet Hoogheemraadschap Uit
waterende Sluizen. Trouwe le
zers zullen zich de kwestie
terinneren omdat ik er over ver
telde in de afleveringen Poep I
;n Poep II van deze rubriek.
Voor de anderen hierbij de korte
nhoud van het voorafgaande.
Dm een verstopping te verhel-
jen moest in februari 1992 on-
:e niet op het riool aangesloten
Jeerput door de gemeente wor-
len leeggezogen. De gemeente
jooide de inhoud buiten ons
nedeweten in het riool zodat
Ie poep tenslotte belandde in
Ie zuiveringsinstallatie van het
loogheemraadschap Uitwate-
ende Sluizen en daar weer in
irachtig schoon water werd
'eranderd. De gemeente stuur-
le een pittige rekening: f99,60.
tien maanden later kwam ook
ien rekening van Uitwaterende
Huizen, die nog veel hoger
vas: f225,-. Het laten afvoeren
an nog geen tachtig liter afval-
vater had me dus f324,60 ge-
ost. Het was precies volgens
Ie regels, want die f225,- is
en forfaitaire heffing, dus een
ast bedrag ongeacht de hoe
veelheid afvalwater die per jaar
vordt gezuiverd. Gezien de
onsequenties zoals beschre-
en, vond ik dat de regels njet
leugden en diende een be
waar in bij het Hoogheem-
aadschap. Dat werd van de
and gewezen. Omstandig
verd uitgelegd wat ik al wist:
de regels waren goed toege
past. Op mijn suggestie om een
andere regeling te treffen voor
beerputbezitters werd niet in
gegaan. Die voorgestelde goed
uitvoerbare regeling kwam erop
neer dat de gemeente jaarlijks
opgaaf doet van de totale hoe
veelheid beerput-poep die zij
naar de zuivering brengt. Het
Hoogheemraadschap brengt de
werkelijke zuiveringkosten
daarvan in rekening bij de ge
meente, die dat bedrag dan
over de beerputeigenaars om
slaat door een bedragje op te
tellen bij het tarief dat geldt
voor het leegzuigen van een
put. De totale kosten komen
dan in de buurt van de f110,- te
liggen en dat is heel wat anders
dan f324,60.
Ik ging dus in beroep bij het Ge
rechtshof in Amsterdam. Daar
bij waarschuwde ik voor de
inmiddels gebleken gevolgen
van de huidige regeling. Beer
putbezitters bedenken zich wel
drie keer voordat ze de ge
meente opdracht geven hun
put te legen. Liever bellen ze
een boer die met zijn giertank
de put leegzuigt en de inhoud
samen met dierlijke mest op
het land uitrijdt. Nog vaker ge
beurt het dat de eigenaars hun
put zelf leegscheppen en de in
houd met kruiwagens in grep
pel, bos of berm gooien. Zeer
ongewenst en alleen daarom al
reden om de regeling te ver
anderen.
Een hele tijd hoorde ik niets.
Nederland is een rechtsstaat,
maar het kan wel even duren
voordat je je recht krijgt. Ik ben
nu twee jaar bezig en het eind
is nog niet in zicht. Hoogbejaar
den kunnen aan zoiets beter
niet beginnen want de kans is
groot dat ze al dood en begra
ven zijn als de rechter uitspraak
doet.
Maanden na het indienen van
mijn beroep kreeg ik post: het
Gerechtshof had het Hoog
heemraadschap gevraagd om
commentaar op mijn beroep.
Naar aanleiding daarvan had de
jurist van het Hoogheemraad
schap een vertoogschrift ge
maakt, een verweer. Het
besloeg zeven kantjes en was
dus veel uitgebreider dan de
reactie die ik in eerste instantie
van de Hoge Heemraden had
gekregen. Maar het kwam op
hetzelfde neer. Het Hoogheem
raadschap legde opnieuw uit
dat hun regels consequent wa
ren toegepast en er werd ver-
Wezen naar jurisprudentie en
achtergronden om de juistheid
daarvan te onderstrepen. Op
mijn suggestie voor een wijzi
ging van de regeling werd weer
niet ingegaan.
Anderhalf jaar bleef het stil.
Omdat ik niet precies wist hoe
het gaat bij zulke kwesties, be
gon ik te vermoeden dat de
zaak was afgedaan. Misschien
had ik moeten reageren op het
vertoogschrift en had ik verlo
ren door dit na te laten. In doffe
berusting leefde ik voort, een il
lusie armer.
Totdat ik vorige maand thuis
een briefje vond met het ver
zoek om in het postkantoor een
„aangetekende brief uit Am
sterdam" af te halen. In het
kantoortje van Hielke overhan
digde de altijd glimlachende
PTT-er Paul van Putten een gro
te grijze envelop. Een aangete
kende dagvaarding van het
Amsterdamse Gerechtshof! Ik
schrok me te pletter. Wat had ik
misdaan? Niks toch zeker? Het
kon niet anders dan een vergis
sing zijn. Wat moest Van Put
ten wel denken? Afgezien van
illegaal bouwen, jutten, rijden
zonder rijbewijs en het mislei
den van ambtenaren heb ik
nooit iets crimineels begaan.
Misschien was er een afschu
welijke rechterlijke dwaling of
waren duistere krachten erin
geslaagd mij betrokkenheid bij
de hasj- en cocaïnetransporten
van de afgelopen jaren in de
schoenen te schuiven. Van ver
warring liep ik zowat de Brink in
toen ik naar buiten lopend de
envelop openscheurde. O, wat
een heerlijke opluchting. Het
was alleen maar een uitnodi
ging om de behandeling van
mijn poepput-kwestie bij te
wonen.
Het was die vrijdag voor het
eerst in mijn 53-jarige leven dat
ik voor een rechtbank stond,
een historisch moment. Wat ze
later ook van mij kunnen zeg
gen, niet dat ik al vróeg in aan
raking kwam met justitie.
En het betrof nog wel de Meer
voudige Belastingkamer van
het Gerechtshof, de een na
hoogste rechtbank van het
land. Heftig!
In Amsterdam was ik te voet
van het station naar het Paleis
van Justitie aan de Prinsen
gracht gegaan. Met de tram
durf ik niet meer, sinds ik daarin
twee jaar geleden door zakken
rollers ben beroofd. Bovendien
gaat lopen bij mij even snel en
op jaarbasis scheelt het toch
weer heel wat knippen. Helaas
regende het en het was verder
dan ik had gedacht. Ik rende
me uit de naad en was buiten
adem en tamelijk doorweekt
toen ik voor mijn rechters
stond. Voortaan toch maar een
bootje eerder van huis gaan.
„Bent u voor deze zaak héle
maal van Texel gekomen?!", zei
de hoofdrechter bewonderend.
Zo'n opmerking vervult mij al
tijd met intense vreugde. Hele
maal van Texel. Vroeger was
dat anders en legde ik altijd
haastig uit dat het niks ver was.
Prima boot, vaart zéér frequent
en voor de rest is het een
kwestie van ruim een uurtje.
Vanuit Zeeland of Limburg
moet je veel langer reizen om in
Amsterdam te komen. Er zijn
nog steeds Texelaars die de
moeilijke ligging van hun eiland
op deze wijze bagatelliseren,
maar ik doe daar niet meer aan
mee. Texel als moeilijk bereik
baar eiland van primitieve jut
ters en schapenboeren is
immers veel leuker voor de
mensen. Ik bevestigde dus hij
gend dat het godzijdank was
gelukt om de hoofdstad te be
reiken en ze vonden me alle
maal heel flink.
Ik stond daar alleen, zonder
hulp van een advocaat. Wie
weet wat een advocaat kost,
begrijpt waarom. Zo'n man
kost nog meer dan het legen
van een poepput, per uur. Kan
dus nooit uit. Het tevens opge
roepen Hoogheemraadschap
werd door twee mensen verte
genwoordigd, waaronder de
bedrijfsjurist, dezelfde man die
het „vertoogschrift" had ge
maakt. Twee tegen een. Niet
helemaal eerlijk. Hoewel, het
zou best kunnen dat de rech
ters mededogen hebben voor
een zwakke partij die het in z'n
eentje probeert te klaren en
daarvoor ook nog eens van een
afgelegen schapeneiland is ko
men afzakken.
Ik vóelde me aanvankelijk ook
alleen, echter vooral door de
houding van andere poepput-
eigenaars op Texel. Die hadden
hetzelfde beleefd met het
Hoogheemraadschap, scholden
als de rook en bezworen me dat
ik op hun steun kon rekenen.
Maar ze lieten mij lekker de
kastanjes uit het vuur halen.
Labbekakken! De meesten had
den niet eens bezwaar ge
maakt bij het Hoogheemraad
schap en ik was de enige die te
gen de afwijzing van het be
zwaar in beroep was gegaan bij
het Gerechtshof. Andere
Noordhollanders zijn trouwens
niet anders. Van de jurist van
het Hoogheemraadschap
hoorde ik dat het bij hen zelfs
nooit eerder was voorgekomen
dat iemand voor zoiets naar het
Gerechtshof was gegaan. Wel
maakten velen in de loop der ja
ren bezwaar tegen een volgens
hen onrechtvaardige verontrei-
ningsheffmg, maar allen legden
zich tot dusver neer bij de afwij
zing van het Hoogheemraad
schap. Mijn geval was dus geen
routineklus.
De rechters toonden zich
constructief en ontspannen. Ik
las mijn pleidooi voor en ook de
jurist van het Hoogheemraad
schap kwam ruimschoots aan
het woord. Daar bleef het niet
bij. Geheel tegen verwachting
bleken de drie rechters diep
gaand geïnteresseerd. Al vóór
mijn betoog waren ze trouwens
al aardig op de hoogte. De ken
nis hadden ze opgedaan uit de
stukken, waarbij onder andere
kopieën zaten van de Langs de
Weg-verhalen Poep I en Poep II,
die ik voor de Texelse Courant
had geschreven. Ze hadden er
hartelijk om moeten lachen en
ook de jurist van het Hoog
heemraadschap zei dat hij zich
had vermaakt. Hartelijk dank
heren voor deze hulde van on
verdachte zijde. De rechters.na-
men er de tijd voor. Al gauw
zag ik dat ik de boot van half
vijf nooit meer zou halen, maar
vond het deze keer niet erg
want er werd echt naar een
oplossing gezocht. De hoofd
rechter wilde van de jurist van
Uitwaterende Sluizen weten of
de door mij voorgestelde rege
ling mogelijk was. De man keek
zuinig en voorzag „haken en
ogen" maar sloot mets uit, wat
mijn aanvankelijk geringe hoop
op het«winnen van de zaak aan
zienlijk aanwakkerde Ook toon
den de heren rechters
technische belangstelling voor
het fenomeen beerput en voor
de levenswandel van beerput-
bezitters in het algemeen.
Waarom heeft u die put door de
gemeente laten leeghalen?
Wist u of kon u weten dat het
afvalwater naar het Hoogheem
raadschap werd gebracht? Is te
verwachten dat dit vaker zal
gebeuren?
Ik begon uit te leggen dat de
boel verstopt was geraakt door
maandverband, dat door onze
gasten door het toilet was
gespoeld. Daardoor werd het
afvloeien van het effluent van
de put naar de omringende bo
dem belemmerd. In zo'n geval
gebeurt bij het doortrekken van
het toilet het omgekeerde van
wat de bedoeling is: aJles komt
terug. En met alleen alles van
jezelf, maar ook alles van de
huisgenoten, die je vóór zijn ge
weest. Een dynamisch en
kleurrijk schouwspel, maar het
komt meestal met gelegen. Om
de proppen uit de afvoerpijp te
kunnen verwijderen moet de
put leeg, althans het dunne
moet worden verwijderd, het
dikke mag eventueel blijven zit
ten. Je kunt je dan in de put la
ten zakken, je arm in de
afvoerpijp steken en met een
beetje geluk de maandverban
den en tampons terugtrekken
en...
Ik hoefde niet verder te gaan.
De heren hadden nog niet ge
geten en ze begrepen het nu
wel.
Opgemerkt werd dat de huidige
regeling in stand gelaten zou
kunnen worden als ik een be
roep op de hardheidsclausule
zou doen. Ik wist niet dat het
Hoogheemraadschap zo'n clau
sule had, maar het leek me een
lapmiddel zonder rechtszeker
heid. Je bent dan immers af
hankelijk van de welwillendheid
van de heren. Beter is een aan
vullende bepaling in de verorde
ning, die gewoon voor alle
puteigenaars geldt zonder dat
ze telkens in actie hoeven ko
men. De man van het Hoog
heemraadschap wierp tegen
dat zo'n regeling dan voor het
hele gebied van Uitwaterende
Sluizen zou moeten gelden,
wat mij nu juist prima leek. Het
zou niet de eerste keer zijn dat
van Texel de victorie begint.
Wat hier gebeurt mag best af
stralen op Nederland en om
streken. De naam „Texelse
regeling" wil ik dan wel wette
lijk gedeponeerd hebben, maar
het leek me voorbarig om dat
nu al te eisen.
Hoe het zal aflopen? Geen idee.
Hopeloos lijkt het niet, maar de
Texelse poepputbezitters zullen
nog wat geduld moeten heb
ben. Uitspraak over drie tot vijf
maanden.
Harry.