y
lexibiliteit nodig in strandpaviljoen
Eén past op de
de ander op het bedrijf
Zomers
edrijf
carwoon
Advocaat: „Verhaal over
ontucht pure fantasie"
Mensen
\%ym\
Texelaars
voor de
Taxichauffeur: „Zo hard reed ik niet'
TEXELSE COURANT
VEB boos over
gratis vervoer
Teso-aandeeihouders
Op vakantie
Oecumenische
zomeravonddienst
- -
(iervan justitie mr. J. Scheffer
O woensdagmiddag voor de
msarder rechtbank een cel-
Ivan twaalf maanden voor
gelijk en een boete van
«00,- geëist tegen een 77-ja-
Texelaar. De man wordt ver-
|it van het plegen van
jchtige handelingen met zijn
«dochter.
jeindochter, nu 23 jaar oud,
dvorig jaar mei aangifte ge-
i.De gebeurtenissen zouden
Oen plaatsgevonden tussen
en 1983. Alleen de periode
ut 1983 tot en met 31 decem-
1983 is ten laste gelegd, om-
de periode daarvoor al is
eard. De man ontkende hef-
iVel gaf hij bepaalde hande
en toe, maar van sexuele bij-
oelingen zou geen sprake zijn
test. „Opa" opende voor de
itbank de tegenaanval door
md te maken dat de klein-
iter in 1987 heeft geprobeerd
0 gulden aan sieraden van
en zijn vrouw te stelen toen
m nachtje bij hen logeerde,
werd ontdekt, waarna de
idochter subiet op de boot
huis werd gezet. Later zou
eer excuses hebben aange-
•n De opa stelde dan ook dat
ileinkind door het doen van
ingifte van sexueel misbruik
ton uit is op zijn geld. Offi-
nr Scheffer zei dat hij in zijn
skening had gehouden met
eftijd van de verdachte en de
ite gezondheid van hem en
echtgenote. De aanklager
de hieraan toe, dat als de
zijn cliënt vrijspraak verdient. „De
aangifte is gedaan door een zie
lig kind met veel fantasie, dat de
aandacht wil trekken", meende
de Texelse raadsman. De mis
lukte diefstal zou daar een teken
van zijn geweest. Feikema wees
voorts op dossierstukken van een
psychiatrisch ziekenhuis. Tijdens
een opname in 1987 zou de klein
dochter kenbaar hebben gemaakt
sexueel te zijn misbruikt, echter
in de periode tussen 1980 en
1982. Volgens de advocaat heeft
de kleindochter de aanklacht tot
1983 opgerekt, toen bleek dat dat
de periode om tot vervolging
over te gaan was verjaard.
man had bekend en zijn excuses Feikema besloot met de opmer-
had aangeboden, justitie mis- k'n9 dat het hele verhaal „pure
schien zou hebben afgezien van fantasie en absolute onzin" was.
vervolging.
'-aafmr I Feikema vond dat
Vriisoraak De rechtbank in Alkmaar doet op
Hincrlan OK iilli nitenroily
dinsdag 25 juli uitspraak.
Tegen een 35-jarige Texelse taxi
chauffeur is woensdag voor de
rechtbank in Alkmaar een voor
waardelijke rijontzegging geëist
van negen maanden en een
boete van ƒ2.500,-. De man wordt
verweten door onoplettend ge
drag op 30 oktober vorig jaar in
Den Burg met zijn taxi een ern
stig ongeluk te hebben veroor
zaakt.
"s Nachts rond 03.30 uur botste
de chauffeur op de kruising van
de Elemert en de Warmoesstraal
in Den Burg tijdens zeer slecht
weer tegen een bromfietser. De
duopassagier liep hierbij een
enkelbreuk op en een arm schoot
uit de kom. De bromfiets
bestuurder, die met met de schrik
vrij kwam, had verzuimd voor
rang te verlenen aan de taxi De
jongens verklaarden echter dat
de taxi te hard reed, ze zagen hem
op de kruising opeens opduiken.
De chauffeur stelde echter dat hij
na de kruising met de Kees-
omlaan gas had teruggenomen,
omdat hij wist dat hij de 30 km/u
zone binnenreed. Volgens zijn
verklaring was hij bovendien
extra waakzaam omdat hij „bij de
kerk links en rechts voetgangers
zag lopen", waarvan er één be
hoorlijk liep te zwalken. De taxi
chauffeur ontkent de door de po
litie berekende snelheid, tussen
de 45 en 50 km/u, te hebben ge
reden. Ook maakte hij bekend dat
De Vereniging van Effecten Bezit
ters (VEB) heeft cynisch gerea
geerd op het jongste initiatief van
Teso om de onderneming in Texel
se handen te houden. Het idee
om de aandeelhouders per jaar 50
gratis overtochten aan te bieden,
zodat het bezit van aandelen
vooral voor eilandbewoners inte
ressant is, wordt blijkens een arti
kel in het VEB-tijdschrift „Effect"
met afkeuring begroet.
„Teso heeft mijns inziens een ver
antwoordelijkheid naar alle aan
deelhouders toe en dient zich te
realiseren dat de onderneming,
hoewel misschien tegen wil en
dank, dóór de notering op de in
courante markt handelswaar ge
worden is met alle voor- en
nadelen van dien. Daarbij gaat het
niet aan om kapitaalverschaffers
van over de Waddenzee qualitate
qua als speculanten aan te mer
ken. Helaas is het in Nederland
niet zo dat een onderneming ver
plicht is winstmaximalisatie en
verhoging van de aandeelhouders
waarde na te streven. Het zou
Teso echter sieren zich op een vol
wassen manier te verstaan met al
le aandeelhouders en niet te
trachten zich op deze wijze te ont
doen van de „overkanters" die
eens door hun deelname in het ka
pitaal het bestaan van de onderne
ming mede mogelijk hebben
gemaakt", aldus de duidelijk geïr
riteerde schrijver, die vindt dat de
nieuwe directeur R. Wortel „zo te
horen goed is ingewerkt door zijn
voorganger Hoogerheide".
VRIJDAG 14 JULI 1995
WRftR 1RL IK HET
VOLGENDE WEEK
EEN6 OUER HEBBEN
s
de bromfietsbestuurder, die zelf
iets teveel had gedronken, de
schade van ruim ƒ1.400,- aan zijn
taxi heeft betaald. De rechtbank
doet op dinsdag 25 juli uitspraak.
In de RK kerk in De Koog wordt
zondagavond om 19.30 uur een
internationale oecumenische
dienst gehouden. De meertalige
liturgie is afgestemd op zowel
gasten als Texelaars. Aan de
dienst wordt meegewerkt door
pfarrer B. Enners uit Duitsland en
pastoor P.J.A. Loos uit
Julianadorp. De muziek wordt
verzorgd door de Gospeltrain,
onder leiding van Hans Kievits.
Fokke Walstra uit Kollum speelt
op het orgel. Na afloop is er kof
fie in de Schuilhut.
Bijenzwerm. In de Thijsselaan
nestelde zich zaterdagmiddag een
bijenzwerm onder de glijbaan van
de speeltuin. Imker Piet Nobel
haalde de diertjes weg.
uóere dame die met haar hondje op het terras heeft
ogenomen kijkt me wat verbaasd aanbijna veront-
iigd. „Vandaag een manIk ben hier tot dusver al-
iiog maar door meisjes bediend.Op het terras van
ven Drie op het Kogerstrand worden de bestellin-
nderdaad alleen door meisjes geserveerd. Een ge-
te die paviljoenhouders Kees Bakkeren Thera Vonk
steeds goed bevalt. Vandaag woensdagmiddag
me een uitzondering. „Wat mag het zijn mevrouw?",
imijn notitieblok tevoorschijn.
gehinderd door enige
i-ervaring meldde ik me
iaarvoor in het strand-
enonder aan duinen bij de
sg. Het horecabedrijf aan
'erkant van het strandslag
Ier dan ik me had voorge
len ruim terras op het zon-
tiiden met daarop vier
'i|en tafeltjes en aan de
anteen lange serre. Kort na
ëdag is het nog niet druk.
san de zeezijde turen wat
in over het strand. „Het is
vandaag", ontvangt de
'uw me. „Het is al een paar
behoorlijk heet geweest. Ik
'stde mensen een beetje
sn het strand zijn worden,
jewel vaker. Bovendien is
il koeler en is er wat zee-
En de kermis is net begon-
sl trekt ook."
Vijfde seizoen
erti|d om onder het genot
n kop koffie de zaken even
spraten. „We zijn bezig aan
'deseizoen. Kees kreeg vijf
'leden de mogelijkheid om
Pachten, een kans die we
side handen hebben aan-
sen. Want die krijg je maar
n je leven. Het eerste sei-
deden we het met z'n
n Keihard werken. Maand
®nd uit zeven dagen in de
14 uur op een dag. We kre-
'elsteun van Ria Zoetelifef,
16we het bedrijf pachtten.
'ons regelmatig een stel
'n °ns achterste. Dat was
voor het zelfvertrouwen."
ien Drie staat redelijk hoog
s'tand, maar wordt elk jaar
"w opgebouwd, zo rond
i3rb „We gaan altijd twee
'v°or Pasen open." De
tent 's gebouwd op palen
■'sst uit compartimenten,
"i' blijft open tot na de
«antie, eind oktober. Dan
vs'eens spannend. In 1990
-octterras weg, terwijl de
n°9binnen zaten. Maarer
stoof ook wel eens een zandwal
tegen de ramen.
Aanpakken
Vandaag mag het dan wat rusti
ger zijn, over klandizie wordt niet
geklaagd. „Het is aanpakken,
maar we hebben er een goede
boterham aan." Alleen kunnen ze
het al lang niet meer af, zeker
nadat het eerste kind zich aan
diende. „Nu wisselen we het af.
Als de één oppast, werkt de an
der in het paviljoen. We mikken
het zo uit dat er altijd wel iemand
van ons tweeën op het werk is."
„Aan de slag", wijst Marjo Huis
man, één van de drie vaste krach
ten in het strandbedrijf, naar ta
fel 27. Quasi nonchalant been ik
naar de hoektafel van het terras,
waaraan een oudere echtpaar, zo
te zien met hun dochter heeft
plaatsgemonen. „Maakt u die ta
fel even schoon", wijst de dame
naar de uitwerpselen van een
meeuw. Terwijl de schoonzoon
erbij komt, is er beraad over de
consumpties. „Twee thee, één
tonic en hij een bitter lemmon",
klinkt het over de glanzende ta
fel. Terloops informeert de oudste
heer of ik hier al lang werk. Valt
het dan zo op? Toch niet. Hij blijkt
tot enkele jaren geleden vaste
gast van het paviljoen te zijn ge
weest. „We komen voor de 36e
keer op het eiland. We begonnen
in één van die mooie huisjes met
rieten daken in de Sluftervallei.
ƒ45,-per persoon betaalden we
toen voor een hele week. Er was
alleen koud stromend water,
maar men wist niet beter. Moet
je nu eens kijken. „Ik vind het een
grote aanfluiting", klaagt de
dochter. „Het mag dan wel luxer
zijn, de huisjes staan bovenop
elkaar. We staan nu met de cara
van op de camping van De Krim.
Maar dat veldje zou overal kun
nen liggen." Ondanks alles zijn ze
nog gehecht aan het eiland. „Ze
noemen het de Texeleritus geloof
ik."
Computerkassa
Terwijl ik de eerste bestelling
doorgeef aan het meisje achter
het buffet, wacht de volgende
taak: de consumpties invoeren in
de computerkassa. Geen eenvou
dige klus voor een beginner.
"Kijk, zo voer je het tafelnum
mer in, dan die knop
en zo toets je de bestellingen in,
nu die en hupsakee", legt Thera
uit, terwijl het bonnetje uit de
printer ratelt. Ja, ja, waar ben ik
naast ligt 's avonds opruimen.
Verder moet er voldoende hooi
rond het bedrijf liggen afs wan
delpad. Of we poetsen het zilver
werk." Een schone zaak, een
vriendelijke benadering en snelle
bediening heeft ze hoog in het
vaandel. „Daarmee behoud je
toch je klanten. Voor mij is elke
klant weer een uitdaging. Als een
echtpaar heel nors twee koffie
bestelt, leg ik het er nog dikker
bovenop. Ik doe dan héél vrien
delijk. De volgende dag doe ik dat
Terwijl half Nederland luiert in de zon, breken voor veel
Texelaars drukke tijden aan. Aanpakken geblazen dus,
niet alleen voor degenen die in een van de vele
seizoensbedrijven werken, maar ook voor de verslag
gevers van de Texelse Courant die zelf een handje gaan
meehelpen. Deze week was Gerard Timmerman aan
de beurt, die in Strandpaviljoen Drie op het
Kogerstrand het dienblad ter hand nam. In een repor
tage vertelt hij over zijn ervaringen als oberen schetst
hij de achtergronden van het strandbedrijf.
Aan het Cornelis Drebbel College
in Alkmaar heeft Berry Grootjen
uit Oudeschild negen verschillen
de MEAO-certificaten behaald. Hij
was al in" het bezit van enkele
VWO- en Havo-certificaten en
gaat nu op zoek naar een passen
de baan.
tergend langzaam Irish Coffee-ijs
uitgezochten, kiezen alsnog voor
de vruchten. Het jolige gezel
schap maakt een uitstapje met
het bedrijf. „De baas betaalt al
les", wijzen ze naar een rood
verbrande heer.
Duitsers
"Ein grosses Bier und Mineral-
wasser", bestelt een Duitser, die
Op zonnige dagen weten de badgasten de terassen van de strandpaviljoens goed te vinden
IFoto Gerard Timmerman)
aan begonnen, denk ik terwijl ik
de thee niet over de rand van het
kopje probeer te morsen. „Lukt
het wat?", knipoogt mijn tijdelijke
collega Suzanne Kuipers. De ge
routineerde serveerster heeft
zichtbaar schik in haar werk.
„Ach, altijd lekker buiten met het
strand in de buurt. Een praatje
met de mensen. Al is het wel jam
mer dat het nu wat rustiger is. Ik
heb liever dat het wat doorloopt,
anders sta je zo te wachten."
Geen rust
Op je lauweren rusten is er dan
echter niet bij. Thera: „We zitten
nooit zonder werk. We komen al
tijd tijd te kort. Behalve het ser
veren hebben we ook nog het
werk buiten de tent. We moeten
het hele strand voor onze zaak
schoonhouden. Vuilnisbakken
plaatsen en alle rommel die er-
weer. Als ik de derde keer belang
stellend vraag: wéér twee koffie
zeker, zie je de zon bij ze doorbre
ken. Vaak worden ze dan zelfs be
langstellend. Het is de kunst om
hun vaste patronen te herkennen
en daarop in te spelen."
Trucendoos
Als de klandizie op zich laat wach
ten, gaat de trucendoos open.
„Dan gaan we zelf op het terras
zitten, met een sorbet of zo. Tja,
zien eten doet eten. Mensen zijn
toch volgzaam, net als een kudde
schapen." Net als ik mezelf als
vrijwilliger wil aanbieden, neemt
een luidruchtig gezelschap tafel
26 en 34 in bezit en bestudeert de
ijskaart. „Heeft u citroensorbets?"
Ik haal m'n schouders op. „Niet?
Dan maar een vruchtensorbet",
volgen drie tafelgenoten zijn
voorbeeld. De twee die daarvoor
informeert of er gekookte mosse
len worden geserveerd. „Nee, al
leen gebakken." Als ik na nog
twee bier en een oude jenever
vraag of het heeft gesmaakt, knikt
hij. „Maar ik had toch liever ge
kookte gehad", schuift hij me toch
maar een knaak fooi toe Hij is één
van de vele Duitsers die het ter
ras aandoen. Thera: „Wij hebben
er prima ervaringen mee. Ze zijn
helemaal niet onbeleefd, dat is
een hardnekkig vooroordeel. Nee
hoor, héél vriendelijke mensen."
Marjo: „Maar bijna altijd apart
betalen hè, dat is best wel lastig."
De gerechten op de gevarieerde
menukaart worden vandaag be
reid door René Nijmeijer, naast
Kees Bakker al drie jaar de vaste
kok in het bedrijf. „Ik heb het erg
naar m'n zin. Ik zit weliswaar ach
teraf in de keuken, maar als het
gesmaakt heeft, komen gasten
dat toch even zeggen. Da's toch
leuk." René komt uit Hoogveen
en woont tijdens zijn acht maan
den in bij Thera en Kees. „Hard
en lang werken. Ach, ik ben hier
vijf dagen in de week. Kom rond
de middag en de keuken sluit
rond negen a tien uur 's avonds.
Best te doen En in de winter hou
ik een beetje vakantie, wat leren,
lekker rustig aan."
Personeel
Het krijgen van goed personeel
is voor Thera geen probleem.
„We hebben als vaste krachten
drie Texelse meiden en ook een
paar losse van het eiland. Alleen
meisjes ja, we merken dat de
klanten daar tevreden over zijn.
Het oogt toch wat vriendelijker.
Om onze kok René hebben we
niet hoeven zoeken, die was hier
zomaar." Volgens Thera is het een
misverstand dat het Kogerstrand
altijd bomvol met toeristen ligt.
„Gebrek aan parkeerruimte hè.
Mensen kunnen hier vaak hun
auto niet kwijt. En dat terwijl iets
verderop bij paal 21 een groot ter
rein bijna niet wordt gebruikt.
Strandgangers hebben vaak veel
spullen mee, en dat sjouwen ze
niet graag met zich mee. Veel
Texelaars zie je hier bijvoorbeeld
niet Die pakken toch een ander
strandslag, waar wél een grote
parkeerplaats ligt."
Prijzen
„Afrekenen graag", vraagt een
echtpaar met kind, dat een pils en
een koffie achter de kiezen heeft.
De prijzen vallen mee. Een groot
glas pils kost een knaak, de kof
fie ƒ2,25 en fris hetzelfde. „We zit
ten toch wel wat beneden het ge-
mjddelde van De Koog", becijfert
Thera. Ze zouden dit seizoen wel
iets omhoog, maar dat stuitte op
administratieve bezwaren.- „Dan
volgend jaar maar een kwartje
erop." Het loopt tegen vijven en
op het terras begint het af te koe
len. Ik informeer of het morgen
mooi weer zal worden. De gast
vrouw houdt er een eigen filoso
fie op na. „Bij een mooie heldere
zonsondergang doorgaans wél.
Veel wolken voorspelt weinig
goeds." Ik besluit dat het voor
vandaag mooi is geweest. Als
ober een ervaring rijker, maar een
illusie armer en ƒ8.75 fooi in de
achterzak.
Gerard Timmerman
In Apeldoorn slaagde Peter de
Haas aan de HTS Autotechniek,
afdeling wegtransport. Hij behaal
de een certificaat voor het keuze
vak exploitatie voertuigen. Zijn
afstudeeropdracht was kwaliteits
zorg bij een luchtkanalenfabriek.
Susan van Beek 122) is cum laude
afgestudeerd aan het Grafisch Ly
ceum Amsterdam in de richting
typografie/EPP. Haar specialisatie
is typografie/vormgeven. Per 1
september gaat ze aan de slag als
grafisch ontwerpster.
Oud-Texelaar Jeroen Rommets
(27) heeft aan de Hogeschool van
Groningen het diploma behaald
voor de deeltijdopleiding Personeel
Arbeid. Hij is in dezelfde stad
werkzaam als personeelsfunctio
naris bij NOVO, een stichting die
woongemeenschappen en centra
voor dagbesteding van
verstandelijk-gehandicapten be
heert. Eerder was Rommets werk
zaam als operatie-assistent in
ziekenhuizen in Haarlem en Em-
men, maar met dat werk moest hij
om gezondheidsredenen stoppen.
Saillant detail is dat het diploma
vrijdag werd uitgereikt door zijn
voormalige dorpsgenoot Frans
Kamphuis uit Den Hoorn, die di
recteur van de opleiding Personeel
Arbeid is.
Henk Keyser en Douwe Dijker van
de vrijwillige brandweer zijn bei
den geslaagd voor het diploma
Brandmeester.
Alexandra Parlevliet behaalde aan
de Leidse Hogeschool haar getuig
schrift fysiotherapie