y lexibiliteit nodig in strandpaviljoen Eén past op de de ander op het bedrijf Zomers edrijf carwoon Advocaat: „Verhaal over ontucht pure fantasie" Mensen \%ym\ Texelaars voor de Taxichauffeur: „Zo hard reed ik niet' TEXELSE COURANT VEB boos over gratis vervoer Teso-aandeeihouders Op vakantie Oecumenische zomeravonddienst - - (iervan justitie mr. J. Scheffer O woensdagmiddag voor de msarder rechtbank een cel- Ivan twaalf maanden voor gelijk en een boete van «00,- geëist tegen een 77-ja- Texelaar. De man wordt ver- |it van het plegen van jchtige handelingen met zijn «dochter. jeindochter, nu 23 jaar oud, dvorig jaar mei aangifte ge- i.De gebeurtenissen zouden Oen plaatsgevonden tussen en 1983. Alleen de periode ut 1983 tot en met 31 decem- 1983 is ten laste gelegd, om- de periode daarvoor al is eard. De man ontkende hef- iVel gaf hij bepaalde hande en toe, maar van sexuele bij- oelingen zou geen sprake zijn test. „Opa" opende voor de itbank de tegenaanval door md te maken dat de klein- iter in 1987 heeft geprobeerd 0 gulden aan sieraden van en zijn vrouw te stelen toen m nachtje bij hen logeerde, werd ontdekt, waarna de idochter subiet op de boot huis werd gezet. Later zou eer excuses hebben aange- •n De opa stelde dan ook dat ileinkind door het doen van ingifte van sexueel misbruik ton uit is op zijn geld. Offi- nr Scheffer zei dat hij in zijn skening had gehouden met eftijd van de verdachte en de ite gezondheid van hem en echtgenote. De aanklager de hieraan toe, dat als de zijn cliënt vrijspraak verdient. „De aangifte is gedaan door een zie lig kind met veel fantasie, dat de aandacht wil trekken", meende de Texelse raadsman. De mis lukte diefstal zou daar een teken van zijn geweest. Feikema wees voorts op dossierstukken van een psychiatrisch ziekenhuis. Tijdens een opname in 1987 zou de klein dochter kenbaar hebben gemaakt sexueel te zijn misbruikt, echter in de periode tussen 1980 en 1982. Volgens de advocaat heeft de kleindochter de aanklacht tot 1983 opgerekt, toen bleek dat dat de periode om tot vervolging over te gaan was verjaard. man had bekend en zijn excuses Feikema besloot met de opmer- had aangeboden, justitie mis- k'n9 dat het hele verhaal „pure schien zou hebben afgezien van fantasie en absolute onzin" was. vervolging. '-aafmr I Feikema vond dat Vriisoraak De rechtbank in Alkmaar doet op Hincrlan OK iilli nitenroily dinsdag 25 juli uitspraak. Tegen een 35-jarige Texelse taxi chauffeur is woensdag voor de rechtbank in Alkmaar een voor waardelijke rijontzegging geëist van negen maanden en een boete van ƒ2.500,-. De man wordt verweten door onoplettend ge drag op 30 oktober vorig jaar in Den Burg met zijn taxi een ern stig ongeluk te hebben veroor zaakt. "s Nachts rond 03.30 uur botste de chauffeur op de kruising van de Elemert en de Warmoesstraal in Den Burg tijdens zeer slecht weer tegen een bromfietser. De duopassagier liep hierbij een enkelbreuk op en een arm schoot uit de kom. De bromfiets bestuurder, die met met de schrik vrij kwam, had verzuimd voor rang te verlenen aan de taxi De jongens verklaarden echter dat de taxi te hard reed, ze zagen hem op de kruising opeens opduiken. De chauffeur stelde echter dat hij na de kruising met de Kees- omlaan gas had teruggenomen, omdat hij wist dat hij de 30 km/u zone binnenreed. Volgens zijn verklaring was hij bovendien extra waakzaam omdat hij „bij de kerk links en rechts voetgangers zag lopen", waarvan er één be hoorlijk liep te zwalken. De taxi chauffeur ontkent de door de po litie berekende snelheid, tussen de 45 en 50 km/u, te hebben ge reden. Ook maakte hij bekend dat De Vereniging van Effecten Bezit ters (VEB) heeft cynisch gerea geerd op het jongste initiatief van Teso om de onderneming in Texel se handen te houden. Het idee om de aandeelhouders per jaar 50 gratis overtochten aan te bieden, zodat het bezit van aandelen vooral voor eilandbewoners inte ressant is, wordt blijkens een arti kel in het VEB-tijdschrift „Effect" met afkeuring begroet. „Teso heeft mijns inziens een ver antwoordelijkheid naar alle aan deelhouders toe en dient zich te realiseren dat de onderneming, hoewel misschien tegen wil en dank, dóór de notering op de in courante markt handelswaar ge worden is met alle voor- en nadelen van dien. Daarbij gaat het niet aan om kapitaalverschaffers van over de Waddenzee qualitate qua als speculanten aan te mer ken. Helaas is het in Nederland niet zo dat een onderneming ver plicht is winstmaximalisatie en verhoging van de aandeelhouders waarde na te streven. Het zou Teso echter sieren zich op een vol wassen manier te verstaan met al le aandeelhouders en niet te trachten zich op deze wijze te ont doen van de „overkanters" die eens door hun deelname in het ka pitaal het bestaan van de onderne ming mede mogelijk hebben gemaakt", aldus de duidelijk geïr riteerde schrijver, die vindt dat de nieuwe directeur R. Wortel „zo te horen goed is ingewerkt door zijn voorganger Hoogerheide". VRIJDAG 14 JULI 1995 WRftR 1RL IK HET VOLGENDE WEEK EEN6 OUER HEBBEN s de bromfietsbestuurder, die zelf iets teveel had gedronken, de schade van ruim ƒ1.400,- aan zijn taxi heeft betaald. De rechtbank doet op dinsdag 25 juli uitspraak. In de RK kerk in De Koog wordt zondagavond om 19.30 uur een internationale oecumenische dienst gehouden. De meertalige liturgie is afgestemd op zowel gasten als Texelaars. Aan de dienst wordt meegewerkt door pfarrer B. Enners uit Duitsland en pastoor P.J.A. Loos uit Julianadorp. De muziek wordt verzorgd door de Gospeltrain, onder leiding van Hans Kievits. Fokke Walstra uit Kollum speelt op het orgel. Na afloop is er kof fie in de Schuilhut. Bijenzwerm. In de Thijsselaan nestelde zich zaterdagmiddag een bijenzwerm onder de glijbaan van de speeltuin. Imker Piet Nobel haalde de diertjes weg. uóere dame die met haar hondje op het terras heeft ogenomen kijkt me wat verbaasd aanbijna veront- iigd. „Vandaag een manIk ben hier tot dusver al- iiog maar door meisjes bediend.Op het terras van ven Drie op het Kogerstrand worden de bestellin- nderdaad alleen door meisjes geserveerd. Een ge- te die paviljoenhouders Kees Bakkeren Thera Vonk steeds goed bevalt. Vandaag woensdagmiddag me een uitzondering. „Wat mag het zijn mevrouw?", imijn notitieblok tevoorschijn. gehinderd door enige i-ervaring meldde ik me iaarvoor in het strand- enonder aan duinen bij de sg. Het horecabedrijf aan 'erkant van het strandslag Ier dan ik me had voorge len ruim terras op het zon- tiiden met daarop vier 'i|en tafeltjes en aan de anteen lange serre. Kort na ëdag is het nog niet druk. san de zeezijde turen wat in over het strand. „Het is vandaag", ontvangt de 'uw me. „Het is al een paar behoorlijk heet geweest. Ik 'stde mensen een beetje sn het strand zijn worden, jewel vaker. Bovendien is il koeler en is er wat zee- En de kermis is net begon- sl trekt ook." Vijfde seizoen erti|d om onder het genot n kop koffie de zaken even spraten. „We zijn bezig aan 'deseizoen. Kees kreeg vijf 'leden de mogelijkheid om Pachten, een kans die we side handen hebben aan- sen. Want die krijg je maar n je leven. Het eerste sei- deden we het met z'n n Keihard werken. Maand ®nd uit zeven dagen in de 14 uur op een dag. We kre- 'elsteun van Ria Zoetelifef, 16we het bedrijf pachtten. 'ons regelmatig een stel 'n °ns achterste. Dat was voor het zelfvertrouwen." ien Drie staat redelijk hoog s'tand, maar wordt elk jaar "w opgebouwd, zo rond i3rb „We gaan altijd twee 'v°or Pasen open." De tent 's gebouwd op palen ■'sst uit compartimenten, "i' blijft open tot na de «antie, eind oktober. Dan vs'eens spannend. In 1990 -octterras weg, terwijl de n°9binnen zaten. Maarer stoof ook wel eens een zandwal tegen de ramen. Aanpakken Vandaag mag het dan wat rusti ger zijn, over klandizie wordt niet geklaagd. „Het is aanpakken, maar we hebben er een goede boterham aan." Alleen kunnen ze het al lang niet meer af, zeker nadat het eerste kind zich aan diende. „Nu wisselen we het af. Als de één oppast, werkt de an der in het paviljoen. We mikken het zo uit dat er altijd wel iemand van ons tweeën op het werk is." „Aan de slag", wijst Marjo Huis man, één van de drie vaste krach ten in het strandbedrijf, naar ta fel 27. Quasi nonchalant been ik naar de hoektafel van het terras, waaraan een oudere echtpaar, zo te zien met hun dochter heeft plaatsgemonen. „Maakt u die ta fel even schoon", wijst de dame naar de uitwerpselen van een meeuw. Terwijl de schoonzoon erbij komt, is er beraad over de consumpties. „Twee thee, één tonic en hij een bitter lemmon", klinkt het over de glanzende ta fel. Terloops informeert de oudste heer of ik hier al lang werk. Valt het dan zo op? Toch niet. Hij blijkt tot enkele jaren geleden vaste gast van het paviljoen te zijn ge weest. „We komen voor de 36e keer op het eiland. We begonnen in één van die mooie huisjes met rieten daken in de Sluftervallei. ƒ45,-per persoon betaalden we toen voor een hele week. Er was alleen koud stromend water, maar men wist niet beter. Moet je nu eens kijken. „Ik vind het een grote aanfluiting", klaagt de dochter. „Het mag dan wel luxer zijn, de huisjes staan bovenop elkaar. We staan nu met de cara van op de camping van De Krim. Maar dat veldje zou overal kun nen liggen." Ondanks alles zijn ze nog gehecht aan het eiland. „Ze noemen het de Texeleritus geloof ik." Computerkassa Terwijl ik de eerste bestelling doorgeef aan het meisje achter het buffet, wacht de volgende taak: de consumpties invoeren in de computerkassa. Geen eenvou dige klus voor een beginner. "Kijk, zo voer je het tafelnum mer in, dan die knop en zo toets je de bestellingen in, nu die en hupsakee", legt Thera uit, terwijl het bonnetje uit de printer ratelt. Ja, ja, waar ben ik naast ligt 's avonds opruimen. Verder moet er voldoende hooi rond het bedrijf liggen afs wan delpad. Of we poetsen het zilver werk." Een schone zaak, een vriendelijke benadering en snelle bediening heeft ze hoog in het vaandel. „Daarmee behoud je toch je klanten. Voor mij is elke klant weer een uitdaging. Als een echtpaar heel nors twee koffie bestelt, leg ik het er nog dikker bovenop. Ik doe dan héél vrien delijk. De volgende dag doe ik dat Terwijl half Nederland luiert in de zon, breken voor veel Texelaars drukke tijden aan. Aanpakken geblazen dus, niet alleen voor degenen die in een van de vele seizoensbedrijven werken, maar ook voor de verslag gevers van de Texelse Courant die zelf een handje gaan meehelpen. Deze week was Gerard Timmerman aan de beurt, die in Strandpaviljoen Drie op het Kogerstrand het dienblad ter hand nam. In een repor tage vertelt hij over zijn ervaringen als oberen schetst hij de achtergronden van het strandbedrijf. Aan het Cornelis Drebbel College in Alkmaar heeft Berry Grootjen uit Oudeschild negen verschillen de MEAO-certificaten behaald. Hij was al in" het bezit van enkele VWO- en Havo-certificaten en gaat nu op zoek naar een passen de baan. tergend langzaam Irish Coffee-ijs uitgezochten, kiezen alsnog voor de vruchten. Het jolige gezel schap maakt een uitstapje met het bedrijf. „De baas betaalt al les", wijzen ze naar een rood verbrande heer. Duitsers "Ein grosses Bier und Mineral- wasser", bestelt een Duitser, die Op zonnige dagen weten de badgasten de terassen van de strandpaviljoens goed te vinden IFoto Gerard Timmerman) aan begonnen, denk ik terwijl ik de thee niet over de rand van het kopje probeer te morsen. „Lukt het wat?", knipoogt mijn tijdelijke collega Suzanne Kuipers. De ge routineerde serveerster heeft zichtbaar schik in haar werk. „Ach, altijd lekker buiten met het strand in de buurt. Een praatje met de mensen. Al is het wel jam mer dat het nu wat rustiger is. Ik heb liever dat het wat doorloopt, anders sta je zo te wachten." Geen rust Op je lauweren rusten is er dan echter niet bij. Thera: „We zitten nooit zonder werk. We komen al tijd tijd te kort. Behalve het ser veren hebben we ook nog het werk buiten de tent. We moeten het hele strand voor onze zaak schoonhouden. Vuilnisbakken plaatsen en alle rommel die er- weer. Als ik de derde keer belang stellend vraag: wéér twee koffie zeker, zie je de zon bij ze doorbre ken. Vaak worden ze dan zelfs be langstellend. Het is de kunst om hun vaste patronen te herkennen en daarop in te spelen." Trucendoos Als de klandizie op zich laat wach ten, gaat de trucendoos open. „Dan gaan we zelf op het terras zitten, met een sorbet of zo. Tja, zien eten doet eten. Mensen zijn toch volgzaam, net als een kudde schapen." Net als ik mezelf als vrijwilliger wil aanbieden, neemt een luidruchtig gezelschap tafel 26 en 34 in bezit en bestudeert de ijskaart. „Heeft u citroensorbets?" Ik haal m'n schouders op. „Niet? Dan maar een vruchtensorbet", volgen drie tafelgenoten zijn voorbeeld. De twee die daarvoor informeert of er gekookte mosse len worden geserveerd. „Nee, al leen gebakken." Als ik na nog twee bier en een oude jenever vraag of het heeft gesmaakt, knikt hij. „Maar ik had toch liever ge kookte gehad", schuift hij me toch maar een knaak fooi toe Hij is één van de vele Duitsers die het ter ras aandoen. Thera: „Wij hebben er prima ervaringen mee. Ze zijn helemaal niet onbeleefd, dat is een hardnekkig vooroordeel. Nee hoor, héél vriendelijke mensen." Marjo: „Maar bijna altijd apart betalen hè, dat is best wel lastig." De gerechten op de gevarieerde menukaart worden vandaag be reid door René Nijmeijer, naast Kees Bakker al drie jaar de vaste kok in het bedrijf. „Ik heb het erg naar m'n zin. Ik zit weliswaar ach teraf in de keuken, maar als het gesmaakt heeft, komen gasten dat toch even zeggen. Da's toch leuk." René komt uit Hoogveen en woont tijdens zijn acht maan den in bij Thera en Kees. „Hard en lang werken. Ach, ik ben hier vijf dagen in de week. Kom rond de middag en de keuken sluit rond negen a tien uur 's avonds. Best te doen En in de winter hou ik een beetje vakantie, wat leren, lekker rustig aan." Personeel Het krijgen van goed personeel is voor Thera geen probleem. „We hebben als vaste krachten drie Texelse meiden en ook een paar losse van het eiland. Alleen meisjes ja, we merken dat de klanten daar tevreden over zijn. Het oogt toch wat vriendelijker. Om onze kok René hebben we niet hoeven zoeken, die was hier zomaar." Volgens Thera is het een misverstand dat het Kogerstrand altijd bomvol met toeristen ligt. „Gebrek aan parkeerruimte hè. Mensen kunnen hier vaak hun auto niet kwijt. En dat terwijl iets verderop bij paal 21 een groot ter rein bijna niet wordt gebruikt. Strandgangers hebben vaak veel spullen mee, en dat sjouwen ze niet graag met zich mee. Veel Texelaars zie je hier bijvoorbeeld niet Die pakken toch een ander strandslag, waar wél een grote parkeerplaats ligt." Prijzen „Afrekenen graag", vraagt een echtpaar met kind, dat een pils en een koffie achter de kiezen heeft. De prijzen vallen mee. Een groot glas pils kost een knaak, de kof fie ƒ2,25 en fris hetzelfde. „We zit ten toch wel wat beneden het ge- mjddelde van De Koog", becijfert Thera. Ze zouden dit seizoen wel iets omhoog, maar dat stuitte op administratieve bezwaren.- „Dan volgend jaar maar een kwartje erop." Het loopt tegen vijven en op het terras begint het af te koe len. Ik informeer of het morgen mooi weer zal worden. De gast vrouw houdt er een eigen filoso fie op na. „Bij een mooie heldere zonsondergang doorgaans wél. Veel wolken voorspelt weinig goeds." Ik besluit dat het voor vandaag mooi is geweest. Als ober een ervaring rijker, maar een illusie armer en ƒ8.75 fooi in de achterzak. Gerard Timmerman In Apeldoorn slaagde Peter de Haas aan de HTS Autotechniek, afdeling wegtransport. Hij behaal de een certificaat voor het keuze vak exploitatie voertuigen. Zijn afstudeeropdracht was kwaliteits zorg bij een luchtkanalenfabriek. Susan van Beek 122) is cum laude afgestudeerd aan het Grafisch Ly ceum Amsterdam in de richting typografie/EPP. Haar specialisatie is typografie/vormgeven. Per 1 september gaat ze aan de slag als grafisch ontwerpster. Oud-Texelaar Jeroen Rommets (27) heeft aan de Hogeschool van Groningen het diploma behaald voor de deeltijdopleiding Personeel Arbeid. Hij is in dezelfde stad werkzaam als personeelsfunctio naris bij NOVO, een stichting die woongemeenschappen en centra voor dagbesteding van verstandelijk-gehandicapten be heert. Eerder was Rommets werk zaam als operatie-assistent in ziekenhuizen in Haarlem en Em- men, maar met dat werk moest hij om gezondheidsredenen stoppen. Saillant detail is dat het diploma vrijdag werd uitgereikt door zijn voormalige dorpsgenoot Frans Kamphuis uit Den Hoorn, die di recteur van de opleiding Personeel Arbeid is. Henk Keyser en Douwe Dijker van de vrijwillige brandweer zijn bei den geslaagd voor het diploma Brandmeester. Alexandra Parlevliet behaalde aan de Leidse Hogeschool haar getuig schrift fysiotherapie

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1995 | | pagina 5