Econoom in balans
in de Dorpsstraat
6
Ondernemer Cor Kuip kreeg Klimop-prijs
■TEXELSE
COURANT
Tevoko maakt korte
metten met DFC
Grote opkomst voor
swingen en zwemmen
Vorst vertraagt
voetbalcompetitie
Straattoernooi
zaalvoetbal
in sporthal
Snelle tijden in
wielerveldrit
Oude Marsdiep
naar de sloper
J.NJUNIUS A ZN
DINSDAG 23 JANUARI 1996
Hij had nu zo'n beetje de rechterhand van Wim Duisenberg
van De Nederlandsche Bank kunnen zijn, maar verruilde het
driedelig maatkostuum in de zeventiger jaren voor het
strandbedrijf van zijn vader op Texel. Ongeveer twintig jaar
verder heeft Cor Kuip er nog geen spijt van. „Amsterdam is
voor mijn geen optie." Inmiddels is de bescheiden onderne
mer in zijn geboorteplaats meerdere bedrijven begonnen,
waarvoor hij door De Koog Badplaats werd gelauwerd met
de Klimop-prijs.
De opmerkelijke ommezwaai van
de jeugdige econoom baarde
destijds landelijk opzien. In de
Volkskrant werd de overstap van
Cor Kuip breed uitgemeten. „Tja,
het is ook niet niks als je een veel
belovende carrière bij de Neder
landse bank eraan geeft, om op
Texel een strandbedrijfje over te^
nemen."
De verhuur van strandhuisjes,
windschermen en stoelen ligt Kuip
van jongs af aan na aan het hart.
„Toen ik een jaar of achttien was
nam mijn vader het strandverhuur-
bedrijf over van Jan Maas. Door
zijn veevoederbedrijf had hij echter
geen tijd om het te runnen, zodat
ik dat elke zomer waarnam. Ik kon
het werk op het strand combine
ren met mijn studie economie in
Amsterdam. Ik hield wel van cij
fertjes. Duisenberg, de huidige
president-directeur, was nog een
hoogleraar van me."
Keurslijf
Toen drs. Kuip cum laude afstu
deerde, was zijn talent niet aan de
bank ontgaan. „Als pas afgestu
deerde kwam ik vrij hoog binnen.
Ik zat bij de studiedienst voor
binnen- en buitenland. Dat is op de
tweede verdieping. Ais je nagaat
dat ze daar van onder af beginnen
te tellen... Ik stelde echter wel de
voorwaarde dat ik pas na de zo
mer zou beginnen, want in het sei
zoen had ik beloofd de
strandverhuur te doen."
Kuip kon niet aan het strakke
keurslijf wennen. „Het idee mijn
leven op kantoor te zitten stond
me tegen. Ik wilde buiten zijn. Een
dag niet buiten, is een dag niet ge
leefd. Toen ik mijn baan opzegde,
verklaarde mijn collega's me toch
niet voor gek. Ze begrepen het
wel. Ik had immers de keus omeen
eigen bedrijf te beginnen, zij niet.
Zij bekleden nu functies nèt onder
het directieniveau bij de Neder
landse Bank, maar ik voel me hier
best."
Risico
Terug op het eiland nam hij het
strandverhuurbedrijf van zijn vader
over. Daar bleef het niet bij: „Ik
heb het uitgebreid richting paal 21
en in 1979 ben ik Paviljoen Drie
begonnen." „Als strandexploitant
en begon er café De Kuip en cafe
taria Dikke Mik. Best wel een
avontuur, maar dat houd je levend.
Ik mikte op een doelgroep, waar
voor toen eigenlijk niets was. Het
café liep gelijk als een spoor."
„Ik heb er geen moeite mee om af
en toe iets nieuws te beginnen.
Als je maar goed kijkt waar je
markt ligt. Het voordeel van on
dernemen in je eigen woonplaats
is dat je alle ins en de outs kent. Je
een recreatiewoning erachter. Zo
ga je geleidelijk door. We hadden
de schuur aan de Ruigendijk,
waarachter nu het bedrijventerrein
is gepland. In de winter konden
we er de strandhuisjes opslaan, en
's zomers was de loods beschik
baar voor het verwerken van bol
len. M'n vader had ook bollen
gehad en het trok me wel. Zo be
gonnen we in de narcissen, maar
dat bleek later niet zo goed te
Ondernemer Cor Kuip. hier voor de aanbouw van zijn nieuwe winkelpanden, draagt met plezier de bouwstenen aan voor een betere
DorpsstraatIFoto Gerard Ttmmerrrranl
realiseerde ik me dat ik al m'n
troeven had gezet op het strand. Ik
liep dus het risico dat ik in een
slechte zomer met een schamel
inkomen zou zitten. Toen Ria Zoe
telief het paviljoen wilde overne
men, kreeg ik middelen vrij om iets
aan de andere kant van de duinen
te beginnen. Ik kocht het pand van
Dros Magazijn in de Dorpsstraat
leeft er immers ook zelf. Er wordt
door Texelaars wel eens op De
Koog neergekeken, maar je woont
hier prachtig. Ik zal niet gauw een
zaakje in Den Burg beginnen, want
daar weet ik te weinig van."
Bollen
Kuip wilde méér. „Later kocht ik
het winkeltje naast Dikke Mik en
combineren met het strandbedrijf.
Maar ik heb nog steeds een bun-
dertje bollen."
In 1991 viel zijn oog op de zaak
aan het begin van de Dorpsstraat,
die Kuip als het ,,'t Speelkwartier"
exploiteert. „We hebben het hele
maal verbouwd. Dat was best wel
een risico, want je weet wel hoe
veel geld het kost, maar nog niet
wat het gaat opleveren. Maar het
is een mooie zaak geworden. Te
vreden over de exploitatie? Ach,
tevreden moet je, zeker als onder
nemer, nooit zijn. Het kan altijd be
ter. Maar het gaat plezierig."
Gemeenteraad
In die periode zat Kuip voor Texels
Belang al in de gemeenteraad,
juist toen het bestemmingsplan
De Koog werd behandeld. „Je
vraagt je af waar ik de tijd van
daan haalde. Want nu ik niet meer
in de raad zit, heb ik het evengoed
nog hartstikke druk. Als politicus
was hij -en is nog steeds- fel ge
kant tegen de ontwikkeling van
winkels aan de Nikadel. „Er is nog
bouwruimte genoeg in de
Dorpsstraat. Die open plekken,
da's geen goede zaak. Maar ik kon
de raad er niet van overtuigen en
de winkeltjes kwamen er toch.
Het merendeel van de kiosken
staat nu nóg leeg en toch worden
er alweer nieuwe winkeltjes ge
bouwd. Het drukt toch de ontwik
keling van de Dorpsstraat."
„Volgens mij is er dankzij de sei
zoensverbreding een goede boter
ham te verdienen in het centrum
van De Koog. Er kunnen best nog
winkels bij, al moeten die wel iets
toevoegen. Nietméér van hetzelf
de, dat werkt niet."
Herinrichting
Als eigenaar van een flink aantal
zaken en bouwterreinen, waarvan
hij een deel heeft verpacht, moet
hij het grootste portie bijdragen
aan de herinrichting van de
Dorpsstraat. „Ik denk dat het 't
waard is. Anders was ik er niet
aan begonnen. Volgens mij knapt
de Dorpsstraat er een stuk van op
en dat zal het publiek toch waar
deren. Jammer dat het werk nog
niet is begonnen. De gemeente
wist toch al veel eerder dat het
geld er was en dat je de aanleg al
ruim vóór de winter moet starten.
En nu die miskleun met de BTW. Ik
vind het ronduit slordig."
Kritisch is hij ook over de plam
van de RST voor de aanpass|
van de Badweg en het parkeei
rein. „Er komt wel meer parkj
ruimte beschikbaar voor
badgasten, maar ik heb m'n t'
fels of het genoeg is. En ik vri
dat de brug die over de pari
plaats op de huidige rotonde ki
met een breedte van vijf mi
eigenlijk te smal is. Er is niet
noeg ruimte voor zowel het
voorradend verkeer voor
strandbedrijven als de voetgi
gers. Er kunnen best wel eens
vaarlijke situaties ontstaan."
Andere oplossiij®
Kuip draait er niet omheen dat
RST ertoe besloot, toen hij zelf
mens de gemeente in het besti
zat. „Ik heb toen voor een andi
oplossing gepleit. Op zulke bed|
gen maakt een ton meer of mini U<
niet uit, zeker als het om de veil ;|e
heid gaat. Maar de meerderhi vo
van het bestuur dacht er andi jei
over."
Zijn jongste project behelst de
bouwing van een winkelpand. 1
gens de drukte heeft hij alleen fels
avonds tijd voor het interview. ,4o:
help gewoon met de bouwploi cei
mee. Ik kan wel niet zoveel, ma tre
er moet ook iemand zijn voor i
stomme klusjes. Het voordeel
dat ik er zelf bij ben. Want somrr
ge problemen die je bij het boi
wen tegenkomt, staan niet op i
tekening."
Gezijt
Toch lijkt de ondernemer niet me
zo intensief met z'n zaken bezi
als vroeger. „Als vrije jongen wJ
ik veel met m'n bedrijf bezig. Nu j
een gezin heb en m'n vrouw Sabj
ne meehelpt, is er meer tijd va
de kinderen. Ik vind het heerli#
met de tweeling Anna en Eva l
spelen of m'n zoontje Hendriige
Maar natuurlijk blijft het bedrffgr
boeien. De kinderen geven hndi
voor mij toch meer zin." fcf
De heren van Tevoko traden zater
dag in eigen huis aan tegen de
volleyballers van DFC uit Enkhui
zen. Al ruim van te voren had de
ze wedstrijd zijn schaduw
vooruitgeworpen. Dit had te ma
ken met de stand op de ranglijst
(beide teams zijn goede midden
moters en stonden slechts drie
punten van elkaar verwijderd),
maar nog meer met gebeurtenis
sen die in een niet al te ver verle
den hadden plaatsgevonden.
Twee jaar geleden zijn beide teams
elkaar ook al eens in de promotie-
t klasse tegengekomen. Binnen drie
kwartier stond men toen met een
3-0 nederlaag weer op straat. Niet
alleen deze nederlaag, maar vooral
het irritante gedrag van de tegen
stander stond nog bij menig
Tevoko-speler op het netvlies
gegrift.
Omdat ook de heren van Tevoko
niet wars zijn van een stevig potje
verbaal geweld, werd een wed
strijd verwacht met een behoorlij
ke dosis psychologische oorlogs
voering.
Of het nu kwam door de opgelo
pen vertraging bij de Teso-boot (de
boot van 13.35 uur was uit de
vaart wegens laag water) of door
het gemis van „sterspeler" Wim
Knip, DFC was zaterdagmiddag
duidelijk niet de gevreesde en irri
tante ploeg die Tevoko had ver
wacht. Al heel snel in de eerste
set werd duidelijk dat de Texelse
volleyballers een gemakkelijke
middag zouden krijgen. De bezoe
kers hadden de grootste moeite de
pass enigszins in de richting van
hun spelverdeler te krijgen. Het er
varen Texelse team kreeg snel in
de gaten waar de zwakke passers
bij de tegenstander te vinden wa
ren en serveerden hier consequent
op. Via 9-1 haalde Tevoko de eer
ste set met 15-7 binnen.
In de tweede set werd het alleen
maar erger voor DFC. Door weder
om de servicedruk goed vast te
houden ging binnen 15 minuten
deze set met 15-3 naar Tevoko.
In de derde set verslapte de con
centratie even bij de Texelse heren.
De sluwe gelegenheidscoach Mar-
dik Leopold, zelf nog niet in staat
te spelen wegens zijn schaatsbles-
De trend is gezet: swingen op het
droge en afkoelen in het water.
Het gebeurde zaterdagavond in
zwemparadijs, dat in een bomvolle
discotheek was veranderd. 325
Jongeren kochten een entree
kaartje van f4,50 voor de disco
avond met een live show van Ra
dio Royaal. Al om 18.30 uur, een
half uur voor de aanvang, vormde
zich een flinke wachtrij. Met de
muziek op tien, de lichten gedimd
en in het schijnsel van onderwa
terlichten, heerste er een warme
en gezellige sfeer. Volgens de or
ganisatie voor herhaling vatbaar
dus.
sure, wist zijn team bij een achter
stand van 4-5 snel weer op de
rails te krijgen. In twee opeenvol
gende opslagbeurten maakte Te
voko de set uit met 15-5.
Tevoko behaalde met deze over
winning drie kostbare punten bin
nen. Het arme en ontluisterde DFC
kon de terugreis aanvangen met
de wetenschap dat er zo'n 6 7
uur reistijd was gestoken in een
potje volleybal van nog geen 50
minuten.
Door de aanhoudende vorst is het
zeer onwaarschijnlijk dat de voet
balwedstrijden van komend week
end doorgaan. De wedstrijden van
de afdelingen Noord-Holland en
West zijn nog niet officieel afge
last, maar volgens consul Henk
Spigt kan dat elk moment ge
beuren.
Zondag wordt het eerste „straat-
zaalvoetbaltoernooi" voor jonge
ren gehouden in sporthal Ons Ge
noegen. Zes teams van diverse
Texelse jongerenplaatsen zullen
strijden om de wisseltrofee. Er
gelden vereenvoudigde KNVB
spelregels. De deelnemende
teams zijn: Time Out 1 en 2,
Snackbar Binnenburg 1 en 2, v.h.
caravan Seaside uit De Cocks-
dorp en caravan Plaza uit Oude-
schild.
Het is een straatvoetbaltoernooi,
dus voor deelname is niet veel
voetbalervaring vereist. Toch is er
veel talent bij de teams aanwezig.
De meeste teams zijn gemengd
wat betreft leeftijd, van 12 tot 17
jaar, en bij sommige teams spelen
ook dames mee. Alleen op grond
van de namen is het team uit Ou-
deschild op dit moment favoriet.
Het spel gaat echter anders dan bij
het gewone zaalvoetbal: de keeper
speelt bijvoorbeeld mee en dat kan
voor verrassende uitslagen zor
gen. In de pool speelt elk team één
maal tegen elk van de andere
teams.
Het jongerenwerk Texel organi
seert het toernooi in samenwer
king met een aantal bekende
namen uit het voetbal: Jan Willem
Boon van SV Texel, Dries Veld
kamp, Tom Bakker, Hans Bakker,
Martijn Verbeeke en daarnaast Ni-
colette de Vries zullen elk een
team coachen. Carla Schrama en
Sandy Boon vormen de wedstrijd
leiding. Naar verwachting wordt
het een spannende confrontatie.
Ook voor de begeleiders, want als
alles sportief en gezellig verloopt
zullen er zeker meer gezamenlijke
activiteiten volgen en kan de wis
seltrofee in de running blijven. Het
toernooi begint om 13.00 uur en
duurt tot 16.30 uur. De organisatie
hoopt op veel supporters.
Tijdens de veldrit van zaterds
kwamen 17 renners aan de star
Bij de jeugd won Erwin Goëng
door in de laatste ronde weg te ri
den van Evert Rikkenberg. Si
bastian Ran werd derde. Bij d
senioren was in de D-poule Wobb
v.d. Kieboom veruit de snelste. D
strijd om de tweede plaats gi
tussen Jordi Vinke en Jan Zijl
Vinke was in de laatste ronde
iets sneller dan Zijm.
In de b-poule senioren was hi
Jan Buis die vroeg in de wedstriji
een voorsprong nam en die tot dl
finish vasthield. Tom Domhof ei
Willem Kuiper drongen nog we
aan, maar konden hem niet ach
terhalen. Domhof werd tweede er
Kuiper derde. Van de deelnemendi
dames werd Natasha v.d. Vis vijl
de en Mariska Koenders achtste
De volgende veldrit wordt gehou
den op zaterdag 3 februari op he:
parcours aan de Biesboschweg.
model deed denken aan het type
dat ook nu nog in menig prenten
boek als de stoomboot van Sinter
klaas is afgebeeld. Ook de
„Albatros" van kapitein Wal Rus
uit de Tom Poes-strips lijkt een
zusterschip van de voormalige
Texelse veerboot.
Voor menige romantische
scheepsliefhebber was het dan
ook een stille wens dat de 70 jaar
oude boot weer in oude luister zou
worden hersteld. Stel je voor: het
piekfijn gerestaureerde vaartuig
met de zwarte rookpluim weer va
rend, als cruise schip, voor het in
halen van Sint Nicolaas en voor
promotiedoeleinden.
Het zal echter bij fantasieën blij
ven, want van de oorspronkelijke
Marsdiep is zo weinig over, dat het
waarschijnlijk goedkoper is om
een heel nieuw schip te bouwen.
Inspectie
Teso-directeur Rob Wortel, Teso-
technicus Rint de Vries en Teso-
historicus Willem Boot hebben
zich daarvan onlangs in Amster
dam overtuigd. Op initiatief van
laatstgenoemde (die de lotgeval
len van de boot steeds nauwkeu
rig had gevolgd) was de delegatie
naar de petroleumhaven in Am
sterdam gegaan in de hoop nog
een casco van behoorlijke kwali
teit aan te treffen. Misschien, héél
misschien, zou daar weer een oor
spronkelijke „Marsdiep" van ge
maakt kunnen worden, een
museaal pronkstuk. Hoe dat pre
cies zou moeten, of het financieel
haalbaar was, of een dergelijk
schip rendabel geëxploiteerd zoi
kunnen worden en welke persoor
of instantie het initiatief zou moe
ten nemen, waren vragen waarop
niemand nog een antwoord wist
Dat hinderde ook niet want eerst
moest worden bekeken of de
romp nog bruikbaar was. Dat werp
dus een teleurstelling. Zowel var
binnen als van buiten bleek de
„Joke Langeberg", die de afgelo
pen anderhalf jaar werkeloos aan
de kade heeft gelegen, in hopeloze
staat te verkeren. Talloze essentië
le delen zijn eraf en ook van de
sterk gebutste en verroeste romp
is niets meer te maken. De delega
tie was dan ook unaniem van me
ning dat restauratieplannen maar
vergeten moeten worden.
WA-
geweest om bezwaar te maken.
Pogingen om door het aanbrengen
van ballast de slagzij te corrigeren
mislukten.
De bouw werd destijds gegund
aan Verschure Co te Amster
dam, die het werk echter groten
deels uitbesteedde aan De
Merwede in Hardinxveld. Aan de
aanbesteding was deelgenomen
door twaalf werven die voor sterk
uiteenlopende bedragen offreer
den: f105.000,- tot f183.000,-.
Verschure schreef in voor
f120.000,- en was dus niet de
laagste. De tewaterlating had
plaats op 8 december 1925. De
bouw verliep met veel vertraging
omdat bepaalde materialen niet
tijdig werden toegeleverd.
Ongelukken
Op 5 juni 1928 brak aan boord
brand uit, waarbij de machineka
mer uitbrandde. Herstel in Amster
dam vergde meer dan drie weken.
In de oorlog werd de in de haven
van Oudeschild liggende Marsdiep
zodanig getroffen dat hij zonk. Na
weer drijvend te zijn gemaakt
werd de boot in Den Helder gere
pareerd.
De „Marsdiep" stond erom be
kend dat hij het in strenge winters
bij ijsgang lang kon volhouden.
Dank zij de zwaarte en de -vorm
van de boeg kon hij (van achteren
verzwaard) als een ijsbreker tegen
de schotsen opvaren en er door
heen zakken. Soms moesten de
mannelijke passagiers daarbij een
handje helpen. Door op het boven-
dek gelijktijdig van bak- naar
stuurboord te rennen, ging het
schip jlingeren en wrong zich los I
uit het ijs. Toch kon de „Marsdiep"
meer dan eens de haven van Ou- r&C V rffivS
deschild niet bereiken. Er werd
dan afgemeerd voor de dijk van 't kiW
Horntje.
Zie ginds... A
Om te zien was de „Marsdiep Aan boeg en achtersteven ten aan de siagzljll Is nog te zien dat de uit een failliete boedel afkomstige ..Joke Langeberg" de vroegere
een zeer typische Stoomboot. Met Texelse veerboot is. Opvallend is het bescheiden formaat. Een moderne Noordzeekotter is langer. ifoio mm do Vrioo)
In afwachting van de sloper ligt de
„Joke Langeberg" in de petro
leumhaven van Amsterdam. Wie
herkent in dit vaartuig nog de eer
ste „Marsdiep", het vlaggeschip
van Teso dat in 1926 in gebruik
werd genomen?
Kort nadat het 40 meter lange
stoomschip in 1956 overtollig
werd, werd het verkocht aan de
N.V. Junius Zn in Rotterdam, die
het als cleaningvaartuig in gebruik
nam. Daarbij werd de stoomma
chine vervangen door een motor,
maar er bleef daarnaast een ketel
aan boord voor het produceren
van stoom waarmee tanks en lei
dingen van schepen in de Rotter
damse haven werden gereinigd.
Aan het uiterlijk was toen nog niet
zoveel veranderd. Het hele schip
was zwartgeverfd maar de oor
spronkelijke pijp en stuurkast ston
den er nog op. Nadat Junius
De ..Marsdiep" in zijn gloriedegen, eind twintiger jaren.
fuseerde met het soortgelijke be
drijf Tanker Cleaning Amsterdam
(TCA) van Langeberg kreeg het de
naam „Joke Langeberg". TCA
ging vorig jaar failliet en de voor
malige „Marsdiep" kwam in han
den van R.C.M. Milieutechniek die
tot sloop wil overgaan.
Het silhouet was inmiddels door
het verdwijnen van de pijp en het
vervangen van de brug, onherken
baar geworden. Eén ding bleef
echter onveranderlijk: de slagzij.
Die was het gevolg van een bouw-
fout en is voor het toenmalige
Teso-bestuur blijkbaar geen reden
Als cleanlngschip in gebruik in de Rotterdamse haven.
