Texelpop avondvullend familiefeest
Kijken, drinken, dansen
en sociaal geroezemoes
Dominee „Perron Nul"
bespreekt drugsprobleem
TEXELSE 7 COURANT
Toch weer house
in Time Out
JAjol&Sait
tussen
Tekst en foto's: March Heijnen,
Gerard Timmerman en Frans
Hopman.
DINSDAG 19 MAART 1996
Het is het W.I.K.O (Werkgroep
Interkerkelijk Overleg) gelukt ds.
Hans Visser van de „Pauluskerk"
en voorheen „Perron Nul" uit Rot
terdam, naar Texel te krijgen voor
een lezing en gesprek over de pro
blemen voor drugsverslaafden
Texel is nog geen grote stad wat de
problematiek rond deze groep be
treft. Toch wilde het WIKO er aan
dacht aan besteden, met de vraag
in het achterhoofd: hebben de ker
ken ermee te maken? En zo ja, wat
is hun taak?
Dominee Hans Visser in een inter
view met Frits Abrahams, van NRC
Handelsblad: „Ik vond als her
vormd predikant dat Rotterdam
behoefte had aan een kerk voor de
subculturen van illegalen, drugs
gebruikers, daklozen, gestoorden
Scream Foster Parents te instal
leren. De zevenpersoojisformatie
brengt een mengelmoes van rap
en rock Jaap Bakker uit de PH-pol-
der volgt de verrichtingen van zijn
gitaarspelende zoons Eddy en
Stefan nauwlettend, geeft aanwij
zingen en laat onderwijl de video
camera draaien. Bakker is één van
de vele ouders die hun opwachting
maken in de steeds vollere zaal.
Texelpop is een echt familiefeest
geworden, waarbij jong en oud
„onder het genot van" luisteren,
keuren en intussen een gezellig
praatje maken. Het sociale geroe
zemoes neemt achterin de zaal
grote vormen aan, waardoor me
nig optreden in een bescheiden
achtergrondmuziekje verandert.
Beatles
Als Rob, Hans, Menno Ben bij
wijze van reünie hun Beatles-reper
toire inzetten, loopt de dansvloer
vol. Het viertal had aan vier repeti
tie-avonden voldoende voor een
gedetailleerde weergave de „Fab
Four". Vooral aan de stemmetjes
was veel aandacht gegeven. De
keus om Hans Hopman Paul
McCartney en Rob Kooiman de wat
ruigere John Lennon te laten doen,
pakt niet verkeerd uit. Tegen de tijd
dat „Twist and Shout" wordt inge
zet, waant een enkeling zich in de
Blokker veilinghallen. Alleen de
krijsende tieners ontbreken er nog
aan. Na acht nummers is de koek
De zingende families Van Sambeek en Brommersma, verenigd in Aquapella, zorgden voor een luisterrijk hoogtepunt
I Scream Foster Parents neemt in de kleedkamer nog even het repertoire door
etc. etc. Een kerk voor mensen die
in de rotzooi zijn beland. Mijn kerk
moest een plek van bezinning zijn,
maar ook een herberg en een actie
centrum. Als je alleen maar koffie
wilt, drugs, een schone spuit of een
slaapplaats, dan kan dat bij ons. Zo
huisvesten wij op dit moment der
tig uitgeprocedeerde vluchtelin
gen. Maar ik heb ook andere zaken
in de aanbieding, kerkdiensten -
ook voor de gewone Rotterdamse
burger - pastorale gesprekken,
bijbelstudie. Het leven is méér dan
drugs."
Visser geldt ook internationaal als
een autoriteit op drugsgebied. „Ik
voel me zeer verantwoordelijk voor
een drugsgebruiker. Ik wil hem be
hoeden voor onheil en kwaad. Daar
zet ik hoog op in en dat blijf ik doen.
Het diepste motief is natuurlijk:
jammer dat een mens verloren
gaat." Op de vraag: „Moeten de
drugs worden vrijgegeven?" Ant
woordt hij: „Het verbod is een
ramp, maar vrije verstrekking is dat
ook. De overheid zal daartussenin
een smal pad moeten ontwerpen,
een apart beleid voor iedere drug."
Woensdagavond kan Texel kennis
maken met dominee Hans Visser,
aanvang 20.00 uur in het zaaltje bij
de Doopsgezinde kerk in de
Koogerstraat. „Het is een stads-
probleem, maar Den Helder is vlak
bij." ledereen is van harte welkom.
In jongerencentrum Time Out in
Den Burg klinkt vrijdagavond
housemuziek. De deejays Bard en
Jefd mixen house met hier en daar
een nummertje punk. Time Out is
open van 20.00 tot 23.00 uur en de
entree is gratis.
toenco-danseres Eva Ramirez demonstreert brengt onder begeleiding van Mark
ds het publiek in Spaanse sferen
lacht de trotse moeder „Sam".
Voor de familie Brommersma,
waarvan Magda, haar broer Nico
en dochter Marieke meezingen, is
het een emotioneel optreden.
Musicalster Magda maakt na een
ziekte een glorieuze comeback, die
na afloop wordt beloond met toe
geworpen rozen en omhelzingen.
Ook bij de anderen is de gevoelige
snaar geraakt. „Jullie applaus
maakt ons verlegen", dankt Marco
het ademloos luisterende publiek.
Cultuur
De wethouder van cultuur, Nel
Eelman, is beide avonden present
en toont zich opgetogen. „Wat een
talent hebben toch op dit eiland",
concludeert ze. En, wijzend op
bluesgitarist Rob van Beurden, die
inmiddels met zijn band het po
dium heeft beklommen „Van de
week was hij nog op m'n spreek
uur. Maar op het podium is hij een
heel andere persoonlijkheid."
Dansen
In de wandelgangen krijgt Van
Beurden voor zijn ingezonden stuk
in de vorige krant veel bijval, maar
aan het eind van de avond verzeilt
hij in een discussie met leden van
Poundcake. Zij verwijten hem te
veel op de man te spelen. On stage
Iijna maakt de 3-jarige Roy Middelbos zijn debuut op
'exelpop. Neem je gitaar maar mee", hadden zijn idolen
an de band Endors gezegd. „Dan kun je invallen als één
an ons een snaar breekt.Tijdens het optreden staat Roy
net zijn speelgoedgitaar vooraan mee te swingen. Maar als
\itarist Léon Goossen inderdaad pech met zijn instrument
rijgt, blijft het ventje liever veilig bij zijn moeder in de zaal.
kreunt ze. „Snel maar weer een si
garet." Ook Belinda van Diesen, die
toch nergens mee lijkt te zitten,
vertelt dat ze stond te kokhalzen
voordat ze het podium op ging.
Maar eenmaal op de bühne is ze
een ander mens en dat geldt ook
voor de andere twee „meiden" van
Just Marry.
Bodypainting
Het drietal heeft zich ditmaal laten
bodypainten en beweegt zich a la
The Supremes en The Andrew
Sisters over het toneel. De grootste
gedaanteverwisseling ondergaat
de jongste van het stel, Marije
Schoo, die met haar prachtige rode
pruik het stralende middelpunt is.
Grootste fans: de gezusters Cle
mentine en Henriétte de Wit, die
overdag al hun creativiteit op de
drie dames hebben losgelaten en
nu vooraan de complimenten in
casseren.
Later op de avond komt
Supergroover1 met een andere va
riant. Uitgedost als Kiss knalt de
band de wereldhit „I was made for
lovin' you" de zaal in. Net echt.
Daarna schakelen de studenten
over op hun nieuwe, swingende
repertoire.
Glorieus
Een surprise is de harmonieuze
samenzang van Aquapella. Aan de
uitvoering valt niet te horen dat het
vijftal pas zes weken heeft gerepe
teerd, integendeel. Aquapella is 'n
familie-aangelegenheid, zowel op
het podium als in de zaal De broers
Marco en Robin van Sambeek we
ten zich gesteund door pa en ma in
het publiek. „Nee hoor, van mij
hebben ze het niet. Ik ben niet mu
zikaal en zingen gaat ook niet".
is Van Beurden deze avond echter
ongenaakbaar.
Kiss op Texelpop7 Nee, het is Arjan Rienks
van Supergroover!
Zaterdagavond is hij de eerste die
het publiek in beweging krijgt. „Er
mag gedanst worden..." Braaf vol
gen enkele tientallen zijn verzoek
op, maar de massa komt om elkaar
te ontmoeten. Pas als de meeste
(oude) bekenden zijn begroet en
het bierpeil stijgt, gaan tot in de
kleine uurtjes de voetjes van de
vloer.
voor koe. „We kozen de naam om
dat „De Koe", het eerste nummer
was dat we speelden." Ze hanteren
alledrie de gitaar alsof ze nooit an
ders gedaan hebben, zingen als
nachtegaaltjes en schakelen moei
teloos over van softies uit de zesti
ger jaren naar de blues. Alsof
meidenband Just Marry al ter ziele
is, worden ze alvast getipt als hun
opvolgers.
Voor het eerst niet actief op
Texelpop, bekijkt popveteraan Bart
Heijnen de verrichtingen vanaf de
zijlijn „De Klapband uit elkaar?
Volgens mij niet. En als we ermee
stoppen, dan doen we dat wel in
passende stijl. Het optreden mis ik
nu niet. In al die jaren ken ik de kick
van het spelen voor publiek wel
zo'n beetje. Laat anderen maar."
Flamenco
Generatiegenoot Jaap Dros is wel
van de partij en grijpt Texelpop aan
om uitsluitend eigen nummers ten
gehore te brengen. Dros, met on
afscheidelijke gitaar, wordt bijge
staan door Marije Schoo en Mark
Fonds. De nummers liggen lekker
in het gehoor. „Shoreline", destijds
gecomponeerd als titelsong voor
de Texelfilm, haalde het toen niet,
maar krijgt een herkansing Nét op
tijd arriveert flamenco-danseres
Eva Ramirez vanuit Amsterdam,
om begeleid door vriend en gitarist
Mark Fonds haar dansact op te voe
ren. Het staccato-ritme, de uitstra
ling en het temperament brengen
de toeschouwers in Spaanse sfe
ren.
Het gaat voorbij aan de kinderen
die kennelijk een zakcentje verdie
nen om het lege fust op te halen.
Begerig loeren ze op de lege pias-
Je debuut op Texelpop en dan een snaar breken Marijn Drijver kan er om lachen
De zaal is vol, maar je hoort en ziet niets Je voelt alleen de trillende snaren van je gitaar. Matthijs Albers van Make Ends Meet
Rap
zijn Marc Roeper en Orph
van Stipt alweer bezig de
volgende band, I
op, maar druppelen de eerste boe
kingen al binnen.
Het slotakkoord is aan Poundcake,
waarin Sil van Dijk zich weer virtu
oos manifesteert. De stoïcijnse
maar strak spelende Jos
Schaafsma staat in contrast met de
extravagante act van zanger Rob
Vonk. De drukte op de dansvloer is
een compliment aan de band.
Voorin is de aandacht groot als het
podium wordt bestegen door drie
jonge meiden die zich bekendma
ken als Djawi, een ander woord
tic bierbekertjes. De methode
werkt; er liggen nauwelijks bekers
op de vloer.
Of het moeten de bierglazen zijn
die door de lucht suizen als The
Kaaimannen met veel rumoer het
podium bezetten. Als het rookgor
dijn is opgetrokken is het tafereel
bizar. Enige overlevenden van de
„holocaust" zijn de twee muzikan
ten die in bizarre outfit de zaal la
ten schudden. Gitaren die door
krachtstroom lijken gevoed, gese
len het gehoor van het publiek. De
voorste rijen weten niet hoe snel ze
weg moeten komen als de „lijken"
tot leven komen, wild van het po
dium springen en op de dansvloer
met kartonnen dozen op elkaar in
hakken. Aansluitend leeft de aan
hang zich uit met stagediving.
Doel van de demonstratieve act -de
maatschappij eens flink wakker
schudden- wordt volgens velen te
letterlijk opgevat. „Dit kan je niet
eens meer raggen noemen."
delijk mogen ze alle remmen los
gooien en dat doen ze ook.
Basgitarist Matthijs Albers -met op
het laatste moment gitzwart ge
verfde haren- kruipt in de huid van
Jim Morrison, de soli van de prima
gitarist Tolga During klinken pro
fessioneel en Tommy Witte drumt
of zijn leven eivan afhangt. Texel
heeft er weer talent bij.
Zenuwen
Onervaren of geroutineerd, in de
aanloop naar het optreden slaan de
zenuwen op tilt. Vrijdagavond kan
debuterend zangeres Moniek
Bruijn zichzelf amper de baas. Als
ze met Ssht op het podium staat
lijkt de spanning van haar af te val-
Texelpop ten voeten uit. De jon
gensvan Endors, afgelopen zomer
»gonnen met het naspelen van
lekende hits op de bruiloft van de
lijders van drummer Arjan van der
|ikke, besloten drie maanden ge
leden aan Texelpop mee te doen
met zelf gecomponeerde num
bers. De recreatiezaal van cam-
ling De Driehoek, thuis bij gitarist
Ijrco Paagman, vormde een ide-
i repetitieruimte. Met de kleine
y als supporter schaafden ze aan
n sound. Hoe het publiek zou
ageren, werd getest op een
iderverjaardag.
terdag staan de jongens op
herp. Zó zelfs, dat ze in zes num
bers twee snaren breken. „Vorige
kreek heb ik er nog gloednieuwe
snaren opgezet, ik snap niet hoe
het kan", zegt Leon Goossen na
loop in de kleedkamer. Bassist
larijn Drijver heeft meer geluk:
pas tijdens het slotakkoord van het
atste nummer breekt bij hem een
naar. Terwijl de laatste klanken
egsterven, houdt hij zijn ge-
onde gitaar grijnzend omhoog.
Poep
'oep aan het publiek, zolang wij
t maar leuk vinden", is het credo
n de formatie So What. De ge-
iddelde leeftijd van veertien jaar
aat een stevige sessie niet in de
g Vrijdagavond om tien voor
If acht geven ze vol gas. Hun
ote angst dat aan het begin van
avond nog nauwelijks publiek
op de been zou zijn, blijkt een mis-
itting, ,,Op zoveel mensen had-
ïn we niet gerekend."
et repertoire van de jeugdige de-
Jtanten omvat popklassiekers
„Knockin' on heavens
„Van Bob Dylan? Guns
zal je bedoelen." Na afloop
ze het optreden m de
„We hebben lekker
op dat ene foutje na,
dat zet je toch niet in de
Jeugd
Jeugdige onstuimigheid treffen we
zaterdagavond aan bij Make Ends
Meet Je zou je op een editie van
Texelpop uit de jaren zeventig wa
nen, want het trio speelt klassiekers
van The Stones en The Doors en
gooit er een meeslepende versie
van „Gloria" tegenaan. De drie jon
gens zijn al een paar dagen op
„trainingskamp" in Den Burg, ein-
Net echt, die split jurken van Just Marry.
len en kan er zowaar een glimlach
af. Vooral als het swingen geblazen
wordt op de dansvloer.
Een etmaal later drentelt Sigrid
Ramaker, zangeres van Intrude, tril
lend door de zaal als haar „Uur U"
nadert. „Ik voel me misselijk",
