Condooms eigenlijk
weekje te laat
Prins
TEXELSE f coURANT
GGD-campagne op het strand
(offerbakmarkt
Menwedstrijden
sugd Texel '94
Rugzak gejat
Machtsvertoon
Brouwer groot
Museum zoekt ploeg
Pupillentoernooi
in De Cocksdorp
Straatje vegen
in De Koog met
supermachine
VRIJDAG 23 AUGUSTUS 1996
,l is niet meer zo druk. Maar
inweek was het geen strand-
!i" Olga en Martijn lopen over
fsxelse strand. Het is woens-
ltn warm. Ze delen condooms
,n het kader van de Vrij Veilig
,pagne. De reacties zijn posi-
Hartstikke goed dat jullie dit
sroept een jongen. Maar niet
ral worden ze zo onthaald.
weetal studenten maakt deel uit
een groep van acht. ,,We werken
rams de hele kop van Noord-
and af", vertelt Olga, die een
rcnopleiding volgt. Ze vindt haar
sntievverk aansluiten bij haar stu-
Je legt mensen iets uit. brengt
als bij Het heeft echt raakvlak
en leert voor chemisch laborant,
doet toch ook al voor de vijfde
mee aan de GGD-actie. ,,Je
maar allerlei plaatsen waar |e in
smer toch graag naartoe wilt.
nementen, markten,
rd „alles. En je verdient er nog
rook."
joel van de actie is voor het twee-
rhter doorslaggevend. Ze zoeken
rel parkeerterrein bij zwem-
rljs Calluna wordt zondag de
f en laatste „kofferbakmarkt"
ltseizoen gehouden. Kopers en
ipers kunnen terecht van 12.00
100 uur.
Éatief van de Koger ijsclub blijkt
slaan Werd de eerste keer -
jjli- deelgenomen door dertien
:pers. op de tweede markt waren
•al 24. Ook de publieke belang-
igwas. vooral in het eerste uur,
i malen goed. Het principe is
il: de verkopers parkeren hun
snverkopen de spullen ..vanuit
ilerbak". Een standplaats kost
entje. Men hoeft zich met tevo-
ple geven, zondag komt de or
atie langs om het marktgeld te
dag houdt Texel '94 enkele
onderlinge oefenwedstrijden
e jeugd. Om 10.45 uur worden
pupillen en de C3 junioren ver-
L Om 11 45 uur worden alle
jeC junioren verwacht, die spe-
C2 en C1Tenslotte spelen B1
lom 13.00 uur tegen elkaar. Alle
oren dienen om 12.30 uur aan-
|te zijn.
jongeren zoals zijzelf op en bieden ze
het mapje met het gratis condoom
aan. „Welke leeftijd? Ach. volgens de
richtlijnen moeten we jongeren van 15
tot 25 |aar aanspreken Maar soms
zie je meiden van 12 jaar, helemaal
opgedirkt en opgemaakt in de kroeg.
Die krijgen er van mij ook één. Al
gebruiken ze 'm nu niet, het condoom
is tot het jaar 2000 houdbaar", aldus
Martijn
Graaien
Maar waarom komen ze pas, nu het
seizoen bijna ten einde is? „We moe
ten een groot gebied bestrijken De
steden worden zelfs meerdere malen
bezocht We gaan grote evenemen
ten af en geloof me, daar zijn er veel
van", vertelt Olga. Vorige week stond
Texel op hun lijstje, maar het slechte
weer hield hen tegen. „We willen uit
delen op plaatsen waar veel jongeren
zijn. Kom je er maar vijf tegen, dan
schiet dat niet op. Vandaar dat we
hebben gewacht op een echte strand-
dag."
Aan het begin van het seizoen was
een dagje Texel ook aardig geweest,
ware het niet dat de levering van de
condooms vertraging had opgelopen.
De reacties op de mapjes, die overi
gens geen „vrijkaartjes" meer heten
(„dat was een gedeponeerde naam
van de stichting Sexueel Overdraag
bare Aandoeningen en deze actie
gaat uit van de GGD"), zijn wisselend
In de steden blijkt het fenomeen be
kend en wordt overwegend positief
gereageerd. „Maar soms worden ze
brutaal en graaien ze in onze tassen",
aldus Olga.
Gillen
In de plattelandsgebieden ontlokt het
kaartje menige giechelbui. Martijn.
„Mensen reageren gegeneerd. Of ze
schrikken Dat gebeurt vooral bij Duit
sers. Die kennen dit met." „Dan hoor
je weer een paar enorme gillen ach
ter je, als ze het mapje openen", valt
Olga hem bij. Ze hebben ook al eens
meegemaakt dat iemand het con
doom kwam terugbrengen. „Of een
vader dig boos werd omdat we zo'n
ding aan zijn dochter hadden gege
ven, want die vree immers niet. 'Ja,
ja', denk ik dan."
Uit de kleedkamer van VV Texel'94 is
dinsdag tussen 17 00 en 18.00 uur
een rugzak gestolen, waarin een paar
voetbalschoenen van het merk Lotto
zaten. De 28-jarige moeder van de
eigenaar deed aangifte.
ladden het nooit over de
5 Hendrikpolder maar over
Prins". Ik had de jaren des
ferscheids al lang bereikt toen
'bij het bestuderen van de
Ivan Texel achter kwam dat
sn afkorting was. En ik weet
maar kort dat de prins
maar die polder is genoemd,
dnk de Zeevaarder was en
mei de echtgenoot van
ngin Wilhelmina.
lat nu de Pontweg er door-
'loopt komt iedereen
a'matig in de Prins, maar in
jeugd was het een uithoek.
»am er niet als je er niet
istwezen. Wij kwamen er wél
'ri de Prins woonde mijn
,n In het belang van de altijd
fer druk staande verhoudin-
"de familie bezochten wij
"matig de sobere rietgedekte
re, waar hij als huisgenote
mi|n ome Jo en tante
slje en twee kleinkinderen
wde dag sleet. Het was een
iuktieve levensavond want
bad een hekel aan stilzitten
wide zich alleen gelukkig
bjbezig was. Melkend,
and en tunend tierde hij
San praten deed hij eigenlijk
'"over zijn werk.
hij van bejaard
Qhejaard was geworden,
^sn mijn ouders zich af hoe
"el opa zou moeten als hij
"eer tot werken in staat zou
Zon- en feestdagen waarop
eacht werd alleen het
noodzakelijkste te doen,
w. 'aal een beproeving voor
1 Eigenlijk kon zo iemand
''Pet beste in het harnas
én.
'Oorziemgheid kwam ons
in die wens tegemoet. De
15Willem overleed op een
Jlende leeftijd na een kort
5"d, zonder ooit aan rust-
"ekenhuis, ouderenwelzijn
;<|are verschrikkingen te zijn
overgeleverd. Wij mochten dus
niet klagen toen wij hem volgden
op zijn laatste gang naar het
rustieke kerkhof van Oudeschild.
Zelfs merkte een familielid bij die
gelegenheid bijna verlekkerd op
dat hij ook best op deze manier
wilde „gaan". Maar ja, werd er
zuchtend aan toegevoegd, zoiets
heb je niet in eigen hand.
Opa was al heel lang weduw
naar. Toen zijn vrouw Grietje van
Heerwaarden in de dertiger jaren
aan de gevolgen van een
beroerte was overleden, legde hij
de huishoudelijke beslommerin
gen in handen van een uiterst
kordate Friese huishoudster.
Daarmee zou hij zijn getrouwd
als zijn zoon Jo het niet had
gedaan Het verhaal wil althans
dat hij Jo voor de keus stelde:
„Als jij 'r niet neemt, neem ik T".
Waarop Jo 'r nam. Zo eenvoudig
ging dat in onze kringen.
Mijn broertje en ik keken vreug
deloos uit naar die zondagse
bezoeken aan de Prins. Eenvou
dig omdat het karakter van opa
ook in onze genen zat en we dus
niet hielden van werkloos braaf
zijn en nergens aanzitten. We
vermaakten ons dus al spoedig
op het erf waar we wagensmeer
aan onze plusfours en
koeiestront aan onze schoenen
opliepen
Opa was trouwens best aardig.
Van mijn ouders kreeg ik nooit
zakgeld, maar van hem wél. Bij
elke verjaardag een rijksdaalder
om precies te zijn.
Ik vond het buitengewoon
interessant dat ze in de Prins
geen elektriciteit hadden, althans
niet van de TEM. Op de nok van
de hoeve stond een molentje dat
stroom opwekte, waarmee onder
andere de radio werkte. Bij
aanhoudende windstilte raakte
de accu leeg en deed de radio er
een tijd het zwijgen toe. Dat was
wel zo rustig. Toen ze begin
jaren vijftig toch „elektries"
kregen, werd de huisinstallatie
aangelegd door Jan Agter. Tot
afkeuring van mijn moeder die
vond dat Martin Bakker de
leverantie had moeten hebben,
gedachtig het principe „Doe wel
aan de huisgenoten des geloofs".
Condooms uitdelen op het strand, waar echter nog maar weinig jongeren waren.
De voorlaatste crossloop van dit
seizoen door de Bollenkamer is
met groot machtsvertoon gewon
nen door Joost Brouwer. Voor de
ruim 8 kilometer over het toch las
tige parcours had hij slechts 27.22
minuten nodig. Zijn suprematie
bleek vooral uit het feit dat hij snel
ler (10 seconden) was dan vorige
week, waar de winnaars in de an
dere categorieën allemaal 10 tot 15
seconden langzamer waren in ver
gelijking met de cross ervoor.
Bij de veteranen toonde good-old
Cees Timmer zich sterk. Hij won de
loop over 8 kilometer in 33 44 minu
ten. Ruud Moelands was opnieuw
een prima winnaar over 4 kilometer.
Ook hij was iets langzamer dan vorige
week, maar zijn eindtijd was deson
danks snel: 13.54 minuten. Anja
Finckl won bij de vrouwen in 19.04 en
Jaap Witte was opnieuw de beste bij
de jeugd tot en met 14jaar:1815 Na
een eenmalige absentie was Ramon
Noorlander bij de mini's wederom
oppermachtig. Hij raffelde het 1 kilo-
meter-lange parcours af in 3 38 minu
ten.
Vrijdag wordt de laatste cross verlo
pen De uitslagen van die wedstrijd
tellen echter niet mee voor de eind
klassementen. Na afloop van die race
(rond 20.15 uur) worden in de kantine
van ZDH alle prijzen uitgereikt.
Voor de uitbreiding van hun collectie
js het Agrarisch- en Wagenmuseum
in De Waal op zoek naar een zoge
naamde Sack's diepploeg (zie teke
ning). Hefwerktuig, dat tussen 1906
en 1910 werd gebruikt voor diepe,
volledige grondbewerking (30-50 cm)
ploegde steeds één voor.
Op Texel is deze ploeg gebruikt op de
mientgronden, voortgetrokken door
zes ossen. In het kader van een ten
toonstelling over de aanleg van de
Dennen 100 jaar geleden, wil
EcoMare een dergelijke ploeg graag
lenen van hel museum in De Waal.
„Maar dan moeten we er eerst één
hebben", aldus Cor Dros Wie zo'n
werktuig heeft of er eentje weet wordt
verzocht heb te bellen via 31 21 08.
Ze vroeg tante Marietje dan ook
om opheldering. Die toonde
echter geen spoor van spijt.
„Wie bin nou eenmaal bij Jan
Agter", zei ze met haar Friese
accent op korelige toon zodat
overduidelijk was dat mijn
moeder zich daarmee met had te
bemoeien. Tante Marietje was
een weerbare vrouw
Dat wij haar Marief/e noemden
was om verwarring te voorkomen
met een andere tante Marie in
onze familie, die een kop groter
was en van een heel andere
cultuur. Om bij het roddelen over
beiden elk misverstand uit te
sluiten vermeldden wi| bij de
naam ook altijd de plaats van
herkomst. We hadden dus tante
Marie uit De Westen en tante
Marief/ë uit de Prins.
De zondagse bezoeken konden
nooit lang duren, want als het
meikerstijd was moest opa naar
de koeien en reden we terug
naar Den Burg. Niet zonder trots
vermeld ik dat dit met een
Mercedes gebeurde. Ja, het ging
goed met ons
Soms werd een tussenstop
gemaakt bij Cornelis en Teums
Dogger van de Sluis, jeugd
vrienden en oud-buren van mijn
vader die prachtig woonden in
een huis bovenop de dijk. Als je
daar in de keuken koffie dronk
keek je door het raam op de
klotsende golven. Fantastisch.
Mijn ouders waren zeer gesteld
op de Doggers. „Een goed slag",
zeiden ze, waarmee ze bedoel
den dat het eerlijke, hard
werkende en hulpvaardige
mensen waren Toen Teunis'
zoon Theo later knecht wilde
worden bij mijn vader in het
landbouwwerktuigenbedrijf, werd
hij dan ook onmiddellijk aange
nomen. Het werd de basis voor
een carrière want Theo werd
later gezagvoerder bij de Teso
Op 1 februari 1953 toen de dijk
van de Prins het zwaar te
verduren kreeg, moest ik huive
rend denken aan de Doggers in
dat huis. Veel mensen uit de
polder hadden toen een goed
heenkomen gezocht bij familie of
kennissen op het oude land.
Tante Marietje en haar kinderen
zaten bij ons in huis. Opa had
geweigerd mee te komen en was
bij de koeien gebleven. Als het
water komt kruip ik wel op de
zolder, had hij gezegd. Mijn
vader en ome Jo waren met een
paar honderd andere mannen bij
Oudeschild bezig met het vullen
van zandzakken, waarmee de
kapot geraakte uitwatering van
het Schansgemaal werd dicht
gegooid. De stemming onder de
wachtende vrouwen en kinderen
rond de kolenhaard in de huiska
mer was zeer bedrukt en er werd
weinig gezegd. Ik was doods
bang maar wilde daar niets van
laten merken en probeerde
krampachtig afleiding te vinden
in het stripboekje „Kapitein Rob
en het geheim van de Vliegende
Hollander". Omdat dit het enige
boek was dat ik had. las ik het
vier of vijf keer echter elkaar uit,
zodat ik het verloop van dat
verhaal ook nu nog precies kan
weergeven. Gelukkig was het
gevaar voor de Prins betrekkelijk
snel geweken. De dijk die nogal
in de luwte lag, had het gehou
den. In het noorden van het
eiland was het heel wat slechter
afgelopen Eén van de mannen
die bi| het vollopen van De
Eendracht verdronk was mijn
vaders collega Redmer IJska uit
De Waal Samen met andere
smeden droeg hij hem enkele
dagen later ten grave.
Een héél enkele keer, maar dan
moest het zo warm zijn dat de
mussen dood van het dak vielen,
gingen wij tijdens het Prins-
bezoek naar het strandje van de
Mok, ongeveer op de plek waar
zich nu het havenrestaurant
bevindt. Voor mijn ouders was
dat een opoffering, want zij
waren geen strandmensen Ik
heb mijn vader precies één keer
in mijn leven zien pootje baden
en dat was daar. Als je geluk had
was het vloed en kon je veilig
spelen in helder water zonder
branding dat vlak bij het strand al
mooi diep was. Maar al te vaak
was het laag water. De hele
Mokbaai was dan drooggevallen
en dan kon je alleen in de
vaargeul nog verder dan tot aan
je knieën. Je moest dan wel
honderden meters lopen over
een prutstrand dat bezaaid was
met hoopjes pierenstront Ik vond
tenminste dat het stront was,
want die pieren hadden die
hoopjes immers uitgescheten.
Als flinke jongens trokken wij ons
daar natuurlijk niets van aan en
draafden opgetogen het lange
eind naar het zwemwater. Tot
wanhoop van mijn overbezorgde
moeder die degelijk gekleed
maar met weinig gerief op de
stenen dijkglooung achterbleef,
want zij kon ons dan met meer in
de gaten houden. Al binnen een
kwartier nadat ze ons uit het oog
had verloren was zij ervan
overtuigd dat wij beiden jammer
lijk waren verdronken. Als wij dan
toch levend en wel terugkwamen
was dat een enorme meevaller
zodat de reis terug in opgeluchte
stemming verliep.
Die ongerustheid was overigens
best begrijpelijk. Hoewel het
toerisme in die dagen nog weinig
voorstelde, verdronken er toch
haast elk seizoen wel één of
meer badgasten. Maar dat was
altijd bij Westerslag of De Koog
waar branding, wind en stroming
geniepig samenspanden en waar
je bij een bepaald soort wind ook
onderzeese kuilen had waar je
verraderlijk in wegzakte om nooit
meer boven te komen. Althans,
zo werd ons dat voorgehouden.
Wi) mochten dan ook nooit
zwemmen aan de westkant van
Texel, tenzij we in gezelschap
waren van betrouwbare volwas
sen begeleiders die plechtig
moesten beloven dat ze erop
zouden letten dat we niet verder
dan tot onze knieën het zwin in
zouden gaan Op eigen houtje
mochten we alleen naar de Mok
en Ceres onder voorwaarde dat
we op een bepaald uur terug
zouden zijn. Dat uur was bewust
zó vroeg gesteld dat er eigenlijk
alleen maar tijd was voor razend
snel heen en weer fietsen. Een
middagje zwemmen was dus
eigenlijk meer een
wielerwedstrijd. Om toch nog
zoveel mogelijk zwemrendemenl
uit deze race te halen, trok ik
thuis mijn zwembroek al aan. Het
aantrekken van die broek op het
strandje zelf was namelijk een
tijdverslindende operatie omdat
je eerst een handdoek moest
omslaan, die door een betrouw
bare vrijwilliger met afgewend
hoofd werd vastgehouden. Door
dit omslachtige gedoe kon je
voorkomen dat die vloekende
kinderen uit Oudeschild je blote
kont zagen.
Een meer recente herinnering
aan de Prins Hendrikpolder heeft
te maken met de militaire oefe
ning „Grote Beer" waar ik bij
betrokken was. Texel was
zogenaamd door de goddeloze
communisten bezet, die een voor
de vrije wereld hoogst belangrijk
persoon gevangen hielden. Deze
persoon moest door een groep
commando s worden bevrijd die
daarbij hulp nodig had van
plaatselijke verzets- en
guerillamensen. Omdat ik net
terug was uit Nieuw-Guinea en
zojuist was onderscheiden omdat
ik mij succesvol teweer had
gesteld tegen Indonesische
infiltranten, hadden ze mij
gevraagd deel uit te maken van
die verzetsgroep, samen met
mensen als Fried Kortenhoeven,
Luit Sok en Huug Snoek.
Dit multiculturele gezelschap
moest 's nachts op de dijk de
commando's opvangen en die in
kleine groepen via een ingewik
kelde route naar de plek brengen
waar de belangrijke persoon
moest worden bevrijd Omdat de
vijand op de Texelse wegen
patrouilleerde, ging de tocht
dwars door weilanden en natuur
gebieden. zoveel mogelijk langs
sloten want daarin moesten de
commando's wegduiken als er
onraad was. Het groepje dat ik
aanvoerde bleek te bestaan uit
piepjonge, doodsbange vaan
drigs die geen idee hadden waar
ze zich bevonden en verplicht
waren mijn bevelen stipt op te
volgen. Ik had al gauw de smaak
te pakken en liet hen om de
haverklap dekking zoeken in de
sloot, zodat ze al spoedig zeiknat
waren en overdekt met kroos Op
een gegeven moment werden we
achterna gezeten door twee
stieren Dat moeten Keimpe 33
van de Beukenhof en Tonia's
Adema 17 zijn geweest, want we
waren op het landje bij het Kl-
station in Zuid-Haffel verzeild
geraakt, nogal uit de koers. De
vaandrigs renden in paniek
richting sloot, maar daar stond
schrikdraad voor, wat eigenlijk
nement van te maken Het toernooi
wordt mede mogelijk gemaakt door
de firma Van der Linde, de team
sponsors en de SVC Vriendenclub,
's Morgens komen de E- en F-pupil-
len in actie. Zij werken tussen 10.00
en 12.25 uur hun wedstrijden af. De
prijzen worden om 12.45 uur uitge
reikt in het Eierlandsche Huis. De D-
pupillen gaan tussen 13.30 en 16.55
uur de wei in, hun prijsuitreikinq is om
17.15 uur.
nog veel leuker was. Vertraagd
en moreel ontredderd kwam de
groep aan op Johanneshoeve in
de Prins, waar zogenaamd een
schuilplaats was van het plaatse
lijk verzet. Hier kregen ze te
eten stamppot van aardappelen,
brandnetels en aliekruiken.
Leven van het land! Ik zie ze nog
kokhalzen.
Op dat moment werd de oefe
ning onderbroken wegens hoog
bezoek. Een generaal in vol
ornaat en enkele andere hoog
geplaatste gladjanussen van de
staf uit Den Haag hadden zich
per helikopter op het erf van
Johanneshoeve laten afzetten
om zich een indruk te vormen
van het verloop van de manoeu
vres. ledereen sprong in de
houding en begon zich aan te
stellen, behalve Huug Snoek. Die
sloeg de generaal kameraad
schappelijk op zijn dikke buik,
hield hem een klodder stamppot
voor en zei: „Wil je ok 'n happie,
luitenant". De man bevroor.
Je kunt je voorstellen dat ik met
meer dan gewone belangstelling
uitkeek naar het boek „Van de
Prins geen kwaad" dat Will
Thijssen en Gerard Timmerman
hebben geschreven. Omdat ik
connecties heb met de Texelse
drukker had ik een paar weken
geleden al de drukproef in bezit.
Die heb ik in bed gelezen en ik
heb van alle 150 pagina's intens
genoten Die lof zal verdacht
lijken omdat een der schrijvers
een gewaardeerde collega van
me is en omdat het boek in ons
bedrijf is gedrukt, maar ik durf
met de hand op het hart te
verklaren dat dit een van de
beste Texelse boeken sinds
jaren is. Het is een bijzonder
gelukkige combinatie van profes
sionele en toch toegankelijke
geschiedschrijving en rake
schetsen, beschouwingen en
opsommingen van al het andere
dat met de polder te maken
heeft, vooral van de mensen die
er woonden en werkten. Het met
eerder vertoonde foto- en
tekeningenmateriaal en de vele
anekdotes houden de lezer
geboeid tot het eind. Ik las het in
eén nacht uit en dat was een
prinsheerlijk genoegen.
Harry.
Geconcentreerd werd toegekeken hoe de straat werd gestofzuigd.
helaas alleen aan de buitenkant
,,Het valt voor Iemand met een riante
hoeveelheid bier op niet mee om een
gulden in een klein gleufje te krijgen,
als hij al een gulden voor handen
heeft", aldus een Koger Het gebouw
tje wordt ook regelmatig onder han
den genomen door vandalen, at of
niet bewust.Laatst had iemand met
geweld een rijksdaalder door het gat
geduwd En een paar dagen later zat
er een patatje in.
Mensen die uit de kroeg komen met
hoge nood, nemen vaak niet de
moeite om betaald te plassen. Maar
ze zijn er over het algemeen niet be
wust op uit om overlast te veroorza
ken, dus als er een makkelijk toegan
kelijke openbare voorziening staat, is
de kans groot dat ze die benutten.
Omdat ook de capaciteit van het hui
dige toilet te wensen overlaat, lijkt de
keuze vooreen efficiënter exemplaar
gerechtvaardigd. ,,Er bestaan syste
men met urinoirs m een cirkel, waar
een groep tegelijk bij kan Zonder
kosten of andere moeilijke belemme
ringen. En zo duur is dat niet", maakte
Schlepers van Cleaning Texel van de
gelegenheid gebruik.
De hoogwaardigheidsbekleders lie
ten zich echter niet verleiden tot uit
latingen over aanschaf van machines
of toiletten.
SV Cocksdorp houdt morgen het jaar
lijkse voetbaltoernooi voor Texelse
pupillenteams Ondanks daf veel vel
den noal hebben geleden onder de
droogte, ziet het terrein achter het
Eierlandsche Huis er goed uit. Vol
gens de organisatie staat er daarom
niets in de weg om er een leuk eve-
medewerkers van de gemeente, on
der aanvoering van wethouder Pos
ter, vroegen de leveranciers het hemd
van het lijf over de prestaties van hun
machine.
Deze bewerkt de straat met water en
borstels De temperatuur kan worden
ingesteld en er kunnen naar believen
remigmgs- of chemische middelen
worden toegevoegd. Een probleem
bij meeste van dergelijke apparaten
is dat het reinigingswater in de bodem
dringt of dat het vuil wordt verspreid,
waardoor het blijft stinken Het gede
monstreerde model zuigt het vuil en
water echter op, waarbij het in een
speciale tank wordt opgevangen.
Ook de twee schoonmaakbedrijf-di
recteuren Vinke en Schlepers volg
den de voorstelling van nabij Ze ke
ken niet al te enthousiast. De vele
slangen die op het apparaat moesten
worden aangesloten, wekten een
omslachtige indruk. Ook de noodzaak
van aanvoer van schoon water is een
probleem als geen kraan in de buurt
is. Volgens de leverancier kan in dat
geval een speciale watertank met een
voorraad voor anderhalf uur uitkomst
bieden.
De demonstratie speelde zich af rond
het openbaar toilet in de Dorpsstraat.
Die schijnt volgens omwonenden uit
stekend te worden gebruikt, maar
Als straks De Koog is voorzien van
nieuw plaveisel, dan dient dat uiter
aard brandschoon te worden gehou
den Vandaar dat. op initiatief van
Hans Zi/m (BeST), een leverancier
van een speciale reinigingsmachine
gisteren een demonstratie verzorgde
in het centrum van De Koog
De bijeenkomst trok vele bobo's. die
uiterst geïnteresseerd de verrichtin
gen van het apparaat volgden. De
