Jonge lepelaars horen,
dat is pas rijkdom"
Hergebruik asfalt
toch niet legaal?
-rT*-
Pistes
Peter van der Wolf op CD rom
Columnist kleurenblind
^w/
Provincie: „niets aan de hand"
Geknip^O
Snuffelaar
TEXELSE 22 COURANT
Toerrit
]^,angs de weg
-
WOENSDAG 7 MEI 1997
Het bruine kleurtje is al enigszins vervaagd sinds hij terugkeerde
uit Curagao. Peter van der Wolf (34) is weer op Texel na een
verblijf van vier jaar in het buitenland. Veel ervaringen rijker en
met een schat aan foto 's en tekeningen. De begaafde illustrator
heeft niet stilgezeten. Tijd om op zijn lauweren te rusten gunt
hij zich echter niet.Het is een soort rusteloosheid, ik word heen
en weer geslingerd tussen twee werelden. Ik vind het héérlijk
om hier te zijn, maar het buitenland blijft ook trekken.
Vier jaar geleden vertrok Van der
Wolf met zijn vrouw Lisanne naar
Colombia. Lisanne ging zich daar als
onderzoekster in opdracht van de
universiteit van Amsterdam bezig
houden met sponzen op koraalriffen.
Nog vóór zijn vertrek werkte Van der
Wolf mee aan de CD rom ..Birds of
Europe", een computeriseerde vogel-
gids met tekeningen van hem. Johan
Reydon en Frits Jan Maas. „Hoe dat
kwam? Tja, contacten via via. Er was
werk van ons verschenen in een
Texels vogelboek en dat is gebruikt
voor die CD rom Daarnaast hebben
Frits Jan en ik zo'n dne maanden lang
tien a twaalf uur per dag aanvullend
materiaal getekend Móest op tijd af.
Allemaal vogeltjes, daar word |e ture
luurs van", lacht hij.
De CD rom maakte onderdeel uit van
een demonstratiepakket. De bedoe
ling was om wetenschappers duide
lijk te maken dat je op zo'n schijfje
superhandig informatie over diersoor
ten kan opnemen. De grote Duitse
uitgeveri] Springers Verlag zag er ook
wat in voor de particuliere markt en de
drie Texelse kunstenaars hebben
onlangs hun eerste royalty s ontvan
gen. „Niet dat je daar nou door bin
nenloopt. maar het is toch leuk", ver
telt Van der Wolf.
Koraalriffen
Voor een vogelliefhebber is Birds of
Europe inderdaad een aanwinst. Niet
alleen verschijnt op het computer
scherm een plaatje van een vogel en
de eieren van de soort, ook z'n geluid
is hoorbaar en er wordt informatie
over z'n verspreidingsgebied gege
ven. „Bijvoorbeeld, je ziet een tjiftjaf
en je hóórt 'm ook Da's erg toegan
kelijk. Voor scholen is zoiets leuk.
Bovendien zit er een kwis in het pro
gramma waarmee je je soortenkennis
kan opvijzelen." Naast de Engelse
versie wordt nog dit jaar een Duitse.
Franse en Italiaanse release ver
wacht. De Nederlandse uitgave zal
helaas nog even op zich laten wach
ten. „De afzetmarkt is hier maar klein,
dus de opbrengst is laag. Tja, het
draait toch om geld."
De tekentafel heeft een prominente
plaats inde woning van Van der Wolf
op 't Horntje. Er ligt een kleurige te
kening op die een beetje doet denken
aan een ganzenbordspel. „Klopt, het
is een educatief spel over koraalriffen.
Ik maak dat in opdracht van een stich
ting die „Reef Care" heet." Hij voert
tevens gesprekken met EcoMare
over „iets" voor de nieuwe waterzaal.
Van der Wolf is behalve illustrator en
fotograaf ook vormgever. „Ik vind het
leuk om dingen te bedenken en af te
stemmen op een doelgroep."
Krokodillen
De natuur en dan met name vogels
hebben zijn voorkeur, maar in Colom
bia hield hij zich ook bezig met sociale
fotografie. Van een Duitse welzijns
organisatie kreeg hij de opdracht
Colombianen te fotograferen in afge
legen gebieden „Het klinkt misschien
romantisch en spannend en dat laat
ste was het ook wel. Maar ik heb din
gen meegemaakt waar ik liever met
te vaak aan terugdenk."
Van der Wolf, die in een waterig ge
bied met twee helpers in een boot
onderweg was, werd in de jungle
overvallen door een groep mannen.
„Het draaide uit op een vechtpartij. Er
werd flink met machetes (kapmes
sen) gezwaaid. Ze waren uit op de
buitenboordmotor. M'n camera's lie
ten ze gelukkig ongemoeid Midden
in het moeras, op vele kilometers af
stand van het dichtstbijzijnde dorp en
zonder motor .er restte hem niets
anders dan zich in het water te laten
zakken en wadend de boot voort te
trekken. En dat in een gebied dat
wemelt van de kaaimannen „Het
klinkt nu allemaal wel heel flink, maar
ik stond doodsangsten uit. Je voelt
constant van alles langs je benen
schuren en iedere keer denk je: nou
is het fout."
Moord
Het nemen van foto's van mensen
ging ook niet zonder slag of stoot. „Je
moet dat eerst vragen, nóóit zomaar
doen. Heel vaak denken ze dat je van
de DEA (Amerikaanse anti-drugs or
ganisatie. vergelijkbaar met de FBI-
red.) bent wegens je lengte en huids
kleur."
Hoe leg je aan dergelijke mensen uit
dat je een Hollander met vreedzame
bedoelingen bent? Door te praten
over voetbal. „Ja, dat klinkt merk
waardig, maar ze hebben allemaal
van Cruijff en Van Basten gehoord.
Als je daarover begint is het meestal
snel goed."
Peter van der Wolf noemt Colombia
ondanks alles een mooi land. „Er
heerst extreme armoede en dat drijft
mensen tot uitersten. De vooroorde
len die in Nederland leven over het
land kloppen wel. Eigenlijk is het nog
erger. Er zijn wel buitenlandse stu
denten tijdens een stageperiode ver
dwenen. Die zijn waarschijnlijk be
roofd en vermoord. Op een gegeven
moment kwam het heel dichtbij. Wij
gingen altijd op de fiets naar ons
werk. Een jongen die dat ook deed
werd overvallen Een fotograaf werd
vijf dagen gegijzeld en moest via zijn
GSM-telefoontje losgeld regelen. De
directeur van een nationaal park,
waar de drugshandel welig tiert, werd
even geliquideerd... Wij als lange
blanken vielen op. Ze wisten altijd
precies waar we waren. Vaak dach
ten Colombianen dat wij mormonen
waren omdat we altijd op de fiets gin
gen. Die mogen wegens hun geloof
namelijk geen gebruik maken van
gemotoriseerd vervoer
Zesde zintuig
Het constante gevoel van angst en
achterdocht sluipt volgens Van der
Wolf geleidelijk je leven binnen. „Je
gaat je steeds meer opsluiten. We
werkten hard, maar even ontspannen
ging eigenlijk niet En dat je onder
hoogspanning leeft, merk je eigenlijk
niet. Pas toen we tussendoor even
terugkeerden op Texel viel het als
een last van ons af. We voelden ons
hier zo veilig. Pas toen werden we het
ons bewust."
Hij en zijn vrouw ontwikkelden een
soort zesde zintuig voor dreigend
gevaar. „Je weet na een tijdje wan
neer je moet doorlopen en doen alsof
je niets ziet. Sommige mensen moet
je met aankijken. Je wordt constant
aangesproken, maar je leert waar je
niet op moet reageren."
Discriminatie
Na drie jaar Colombia zette Lisanne
haar onderzoek voort op Curagao.
„Daar zijn de koraalriffen van veel
betere structuur, dus dat was mooi
om te vergelijken." De verhuizing
werd als een verademing ervaren.
„Als we rechtstreeks van Colombia
naar Texel waren teruggegaan, was
de overgang waarschijnlijk erg groot
geweest. En voor ons gevoel was
Curagao al heel erg Nederlands. Als
je je bankpasje in de muur stak kwam
er geld uit. Da's al heel wat anders
dan een dag in een rij staan."
Het verschil in cultuur is volgens Van
der Wolf enorm. „In Colombia ben je
een gringo, maar dat heeft daar toch
enige status. Op Curagao noemen ze
je macamba. Dat is een scheldwoord.
De mensen zijn erg op afstand en je
wordt als blanke echt gediscrimi
neerd." Van der Wolf deed fotowerk
in Willemstad. „Een Arubaans meisje
heeft korte verhalen geschreven die
erbij passen. We zoeken een uitge
ver. Het boek moet een doorsnede
van de samenleving daar worden."
Helemaal veilig was het land echter
ook niet. De drugshandel drukt een
zwaar stempel op de samenleving.
Tijdens een ontspannen fietstochtje
werd Van der Wolf zelfs eens bescho
ten.
Internet
Heel veel foto- en tekenmateriaal is
door Van der Wolf opgeslagen. Hij
deed tevens erg veel contacten op,
waaruit opdrachten voortvloeiden.
Maar het ging ook wel eens mis. „Ik
communiceerde per fax met iemand
in Amerika over een vogelboek voor
Colombiaanse kinderen. Maar de af
stand was toch te groot. Ach, mis
schien pakken we dat later weer eens
op."
Moderne communicatietechnieken
als internet en E-maii zijn voor Van
der Wolf onmisbaar. Je kan werk
doen op een plek in de wereld, dat
inscannen en zo laten controleren op
een ander deel van de aardbol. „We
hebben dat net gedaan met hela
waar ik nu aan werk. Dat is men
van Ray Girbes op internet gg
zodat m'n opdrachtgevers het kon
bekijken en van kanttekeningen i,
den voorzien. Die heb ik via E<
doorgekregen en ik ben hun opn
kingen nu aan het verwerken.'
Van der Wolf heeft geen idee n
lang hij en zijn vrouw op Texel bij,
„Zeker wel een jaar. Lisanne isbe
met promoveren. Er zijn alweerp
tacten geweest over een verblijf
buitenland, waar ze een tijdje een
zou moeten inspecteren. Maarp
ook werk in Nederland. We zullenu
wel een paar jaar inde rondte vlieg
Later een huisje op Texel voorvj
Dat lijkt me geen gek idee."
Hij is van plan zijn vrouw te volger
zij voor haar werk naar de au,
kant van de wereld moet. „Alsj
een relatie stapt, moet je comproj
sen sluiten en keuzes maken. Jefc
voor elkaar, wat er zich ook voordj
Carrière is ook met alles. Trouw
ik kan overal werken. Vormga
moet je breed zien. Ik heb ooki
een T-shirt ontworpen om brood
de plank te krijgen."
Hij kan uren vertellen over zijnbi
venissen. „Een lezing geven?!
schien wel eens in EcoMare
gaan in ieder geval exposeren op
bovenverdieping van Nauta. Alsi
ste komt er tropisch onderwater t
van Lisanne te hangen."
Het bevalt hem best op het etb
„Waar ik ook bent geweest, als In
de boot aankom heb ik toch d
voel van thuis. De geur, het licht
het windstil is kan ik hier vandaa'
kluten en kokmeeuwen horen. Va,
week hoorde ik jonge lepelaars I
is rijkdom. Als je zoiets hoort, i
hoefje niet meer zo nodig overals
teraan te vliegen."
De homepage met het spel
Peter is te zien via HTTP:\\Te
info.NL\WOLF. Wie belangstelt
heeft voor de CD rom „Birds
Europe" kan contact met hemi
nemen via telefoonnummer 31
52.
Inderdaad meldt de provincie zich
keurig een dag later.Gewoon asfalt
mag altijd hergebruikt, het probleem
zit 'm in de teerhoudende variant.
Daar heb je mee te maken bij wegen
De provincie heeft voorkeur voor ver
werking van minimaal 1000 ton. in
verband met de beheersbaarheid
Maar dat is geen eis Het kan met een
melding worden afgedaan Volgens
de voorlichter is een kleinere hoeveel
heid een gemeentelijke verantwoor
delijkheid.
Kees Hin is ondertussen ook dieper
in de zaak gedoken. ,.Op 1 januari
1998 wordt het inderdaad verplicht
minimaal 1000 ton te verwerken als
je asfalt wilt hergebruiken. Tot die tijd
hanteren provincies een interim-be-
leid waarbij ze uitzonderingen mogen
maken In mijn omgeving -Overijssel
en Gelderland- staan de provincies
.Jullie hadden een stuk in de krant
over hergebruik van asfalt bij die ro
tonde. Volgens mij mag dat toch met
hoor." Met deze mededeling belde
oud-Hoornder Kees Hm de redactie.
Hij werk! bij Rijkswaterstaat Oost Ne
derland en heeft daar te maken met
de regeltjes rond teerhoudend asfalt.
Hm weet te vertellen dat teerhoudend
asfalt alleen mag worden gebruikt
voor fundering als het minimaal 1000
ton betreft. ..Dat is in verband met de
controle op de effecten. Kleinere hoe
veelheden zijn niet te controleren
Als onder de Texelse rotonde 1000
ton zou komen te liggen, had het ei
land er een nieuwe Hoge Berg bij. zo
had Hin even snel uitgerekend. Even
natrekkendus
..Met de gemeentelijke afdeling mi
lieu. Nee. wij mogen geen antwoord
meer geven aan de pers. Je moet Piet
Plug hebben.
..Met Jan Frederici van Civiele Tech
niek. Plug? Nee. die zit hier niet. Je
bent vast verkeerd doorverbonden.
Over de rotonde? Nou. dan moet je
toch mij hebben, dus dat komt goed
uit. Wij hebben de provincie gemeld
dat we het oude asfalt als onderlaag
wilden gebruiken en dat is in orde be
vonden Volgens Frederici betreft het
een mondeling akkoord ..Maar er
volgt nog een brief.
..Met de afdeling voorlichting van de
provincie Tjonge, wat een moeilijke
vraag. zeg. Dat gaat wel een dagje
duren.
ff
De helft van de nieuwe rotonde is klaar. Als er 1000 ton asfalt onder was gebruikt, was-ie
zo hoog geweest als de Hoge Berg... (Foto Tessa van oaaton)
kleinere hoeveelheden niet toe. dus
wenden gemeenten zich tot ons. Wij
doen namelijk grote werken en kun
nen dus wél uit de voeten met 1000
ton Wij hebben een zogenaamde
Teerhoudend Asfalt Granulaat-bank
opgezet en gemeenten kunnen het bij
ons brengen.
Gemeente Texel heeft dus netjes
gehandeld, tot spijt van de rotonde
haters. die hierin alweer een moge
lijkheid zagen om het werk te dwars
bomen. Hm: ..Tenminste, als de
gemeente aan zichzelf een Wet Mi-
lieubeheer-vergunning heeft afgege
ven. want dat moet in zo'n geval
wel..."
MAB toerrijders kunnen zondag (boot
09.05 uur) mee met de vijftien
dorpentocht, een rit over 180 kilome
ter door het Noordhollandse land
schap. Inschrijven gebeurt in café Het
Wapen van Hauwert en kost 7,50
(met herinnering 10,- of ƒ12,50).
Inlichtingen bij Harry Bakker, tel. 31
47 38.
Schapenvlees uit de kuststreken is
niet aromatischer dan dat van dieren
die elders zijn opgegroeid Dat de
zilte zeewind voor meer smaak zorgt,
zoals de schapenvlees-campagne
wil doen geloven, berust volgens de
Volkskrant-rubriek ,,De Volkskeuken"
louter op boekenwijsheid.
De waarheid is stukken saai
er. Al het lamsvlees smaakl
eender. Als vlees van ongeveer
even oude lammeren van ver
schillende rassen aan geblind'
doekte proevers wordt voorge
zet, zullen ze niet of nauwelijks
onderscheid maken en al hele
maal niet de zoute Hollander^
uithalen De meeste schapen üi
Nederland zijn van het 'vlees-
ras' Texelaar Aan een Texelas
heb je eigenlijk niks, er kom
maai weinig melk uit cn k
beest kan niet zwemmen, dis
kun je het net zo goed opctca
Er is een ander schaap va
veel groter nut
Voelt directeur Benno van Tilburg zich onbehaaglijk nal
lezen van de column in het Brabants Dagblad, waarvans
gedeelte hierboven is afgedrukt? Is er met hem echt if
niet in de haak?
Adviseur van de lokale overheid.
Dat had ik altijd al willen worden
en nu is het zover. Ik ben als
expert toegevoegd aan de
ambtenaren die zijn belast met
het onderzoeken van de stank
overlast in De Koog Eerst wilde
ik niet bij dat snuffelteam, maar
ze boden een smak geld zodat ik
niet kon weigeren Die Dorps
straat had al zóveel gekost, dat
geld voor mij kon er ook nog wel
af. Als Pieter de Groot of Dick
Drijver hun mond houden, is die
begrotingswijziging er in de
komende raadsvergadering zó
door
Ik sta nu dag en nacht klaar om
op elk stankalarm uit te rukken.
Twee keer ben ik daadwerkelijk
in actie geweest. De eerste keer
voor niks want de geur was nèt
weg toen ik met mijn trouwe
ambtenaren Jan Frederici en
Andries Heidstra de Dorpsstraat
kwam binnenrennen. Maar de
tweede keer kwam ons een
vlaag van mooie verzadigde
stank tegemoet.
Wat we roken waren onmisken
baar humane fecalién Dat is een
mooi woord voor mensenpoep. Ik
heb daar van nature een fijne
neus voor. Dat zit in de genen.
Mijn vader kon ook buitenge
woon goed ruiken. Hij stelde
moeiteloos de versheid van
allerlei levensmiddelen vast, lang
voordat van enig bederf sprake
was. Mijn moeder liet hem dan
ook overal aan ruiken. Als hij op
de markt een boer sprak kon hij
door de geur van de man bepa
len hoe het mef diens graskuil
was gesteld en wat hij die
middag had gegeten Als kind
merkte ik al gauw dat ik die gave
ook had. Ik liep aan alles en
iedereen te snuffelen, wat door
de besnuffelde personen niet
altijd op prijs werd gesteld. Ook
nu nog let ik bij het kopen van
spullen, ook non food met alleen
op kleur en vorm maar ook op de
geur. Als de lucht me niet
aanstaat moet ik het niet hebben.
Bij slecht zicht herken ik mensen
aan hun geur, zelfs geruime tijd
nadat ze de betreffende ruimte al
hebben verlaten Als ze tenmin
ste niet roken of sterk geparfu
meerd zijn. Jullie zullen het wel
weer met geloven, maar ik kan
zelfs ruiken of mensen bang zijn.
Angstzweet ruikt anders dan
gewoon zweet.
Mijn specialiteit is echter poep.
Daar weet ik werkelijk alles van
en de gemeente had dan ook
geen betere expert dan mij
kunnen inschakelen. Nee, cp dit
punt ken ik geen enkele beschei
denheid. Niet alleen ben ik goed
in ruiken, ook heb ik door per
soonlijke ervaring veel techni
sche kennis op het gebied van
riolen, persleidingen,
stankafsluiters, beerputten,
septic tanks en wat dies meer zij.
En ook veel know how van
juridisch-fecale aard, zoals niet
lang geleden bleek toen ik
weigerde aan Uitwaterende
Sluizen verontreinigingsheffing
voor het leegpompen van mijn
beerput te betalen en na een
jarenlange strijd door het Amster
damse Gerechtshof in het gelijk
werd gesteld zonder enige
rechtsbijstand.
Ik ben me daardoor behoorlijk
wat gaan verbeelden. Dat werd
nog sterker toen ik de afgelopen
week in De Koog een succesje
boekte. Ik ontdekte dat de stank
in het trappenhuis van de
appartementen van Semke de
Haan niet van het gemeentelijk
riool kwam, maar van een
schrobputje. Door een onvolko
menheid in het systeem van
afvoerleidingen in het complex
wordt het stankslot van dit putje
soms leeggezogen, waardoor
een vieze graflucht (géén
poeplucht) onbelemmerd opstijgt
en kan doordringen tot de
huurders van de appartementen.
Semke hoeft dus niets anders te
doen dan dit putje af en toe
bijvullen.
De Koger stank buitenshuis
bleek bij zorgvuldig inhaleren,
combineren en deduceren
afkomstig van een mengsel van
poep en ander afvalwater dat al
een paar dagen oud was. Wij
experts spreken dan van een
licht belegen mix, die alleen
maar in een riool kan voorkomen
als het enige tijd niet heeft
geregend. Bij een gemengd
rioolstelsel (waarin poep en
hemelwater broederlijk samen
vloeien) zoals in De Koog is dat
laatste natuurlijk heel belangrijk.
Het is waarschijnlijk geen toeval
dat de klachten ophielden toen
vorige week 15 millimeter regen
viel, na maandenlange droogte.
De theorie dat moerasgas de
oorzaak van de misere is, lijkt bij
nader inzien aanvechtbaar Er zit
onder Dorpsstraat en Nikadel wel
moerasgas dat ongetwijfeld hier
en daar uit de bodem ontsnapt,
maar dan zou je een andere geur
moeten ruiken. Dat weet ik sinds
februari 1981 De toen nog
broederlijke gebroeders Banning
boorden destijds bij hun verhuur
bedrijf op de Nikadel moerasgas
aan.
Bij één van de bezoeken aan het
riekende toeristencentrum, rook
ik op de Pontweg ter hoogte van
„Aurora" al een penetrante
stank, zo erg als ik niet voor
mogelijk hield Je wordt dan
bevangen door intens medelijden
met die beproefde ondernemers
in het baddorp, die op deze
manier door de gemeente Texel
worden getroffen. Maar al gauw
bleek die lucht helemaal met uit
De Koog te komen maar van
omringende landerijen Daar was
drijfmest opgespoten. Texel is
eén van de weinige gebieden in
Nederland waar dat het hele jaar
mag, niet voor bemesting
natuurlijk maar als middel tegen
verstuiving. Goed voor de
boeren, maar niet voor de
toeristen
Hoewel, een béétje stank is
lekker, wisten jullie dat? Exclu
sieve parfum, deodorant, eau de
toilette en andere geurende
kosmetica bevatten meestal
skatol en indol. Dat zijn precies
de stoffen die ervoor zorgen dat
poep ook werkelijk naar poep
ruikt. Alleen door de geringe
dosering is het lekker om het op
je haar en onder je armen te
spuiten. Een héél klein beetje
poep zou hetzelfde effect hebben
en een stuk voordeliger zijn
omdat je dat in eigen beheer
kunt maken. Omdat ik zo'n
scherpe neus heb, vind ik de
meeste parfums vies. Want ik
ruik geen lavendel of rozen
blaadjes maar poep Van een
sterk geparfumeerd iemand denk
ik al gauw dat hij of zij
incontinent is. Ik ga dan vóór de
wind staan, anders is het geen
harden. Dus je kunt nagaan wat
ik doormaak als ik op een
receptie kom waar tal van
dames, en tegenwoordig ook
heren, rondlopen die zich
tevoren hebben bespoten met
die dure troep uit Parijs.
Evengoed is het natuurlijk
vervelend voor die ondernemers
in de Dorpsstraat Hoewel ik niet
alles geloof wat ze beweren over
die stankoverlast, schijnt het toch
te zijn voorgekomen dat mensen
van eettafel of terrasje wegliepen
door die stank Die ondernemers
konden dan ook helemaal niet
lachen om de kop in de Texelse
Courant „Aan koopklimaat van
De Koog zit een luchtje..."
Tijdens mijn laatste expertise in
de Dorpsstraat werd ik door twee
van hen zelfs enigszins boos
bejegend. Gelukkig kwam
winkelier Adrie Mantje tussen
beide om me in bescherming te
nemen Maar die heeft makkelijk
praten want hij is geen
horekaffer Er wordt zelfs be
weerd dat hij van de noodsituatie
profiteert. Hij verkoopt immers
geurvreters.
Harry
Benno: „Nee, ik lig er niet wakker
van Er staan nogal wat onjuistheden
in dat stukje".
- Zoals?
„Er waren daar geen drie wethouders
maar eén. En ik droeg geen zwart pak
maar een bruin pak met bruine
schoenen Die schrijver is misschien
kleurenblind. Als hij zich dat reali
seert, vindt hij mij misschien wél in de
haak en valt het mee met dat air van
onwaarachtigheid. Ik hoop het maar".
- En de kritiek op de gebrekkige aan
kondiging van die lezing zodat er
maar zeven mensen kwamen7
„Slaat nergens op. Het was geen
openbare lezing. We hadden Tho-
ven zien
Maar aangekomen bij het
Maritiem- en Juttersmu
seum begon mij die landelij
ke rust ineens te benauwen
Er was niemand. Ze zouden
toch wel weten dat ik hier
een lezing kwam houden7
PF Thomése
Nergens zag ik een plakkaat
of zelfs maar een papiertje
dat op een aankondiging
leek.
Na lang zoeken vond ik een
kantoortje waarin zich ie
mand kenbaar maakte als
de directeur'. Diens ver
schijning stelde mij overi
gens allerminst gerust Bij
zo'n cultureel bedoeninkje
moet je je vanzelfsprekend
niet te veel voorstellen,
maar bij deze figuur was
iets niet in de haak. iels wal
mij wantrouwend maakte
cn oj. mijn hoede deed zijn
Kwam het door de bruine
schoenen onder het zwarte
pak? Ik weet het niet Het
leek erop dal hij zich snel
had verkleed, alsof hij het
erop toelegde zich anders
voor te doen dan hij werke
lijk was. In ieder geval
zweemde er dankzij die ver
keerde schoenen om de
man een air van onwaarach
mése uitgenodigd om bij de opert
van die expositie een stukje uïi
boek voor te lezen Dat was ale
voor genodigden, die per briefwa
uitgenodigd. Natuurlijk hangenw
zo'n geval geen plakkaten op Ds
zo weinig mensen op die uitnodig
hadden gereageerd, vond ik welp
mer"
- Misschien was hij alleen maarte
omdat hij geen honorarium
reiskostenvergoeding heeft geltf
„Heeft hij ook geen reden voor Ik'
met hem afgesproken dat hij f
briefje met kostenopgave zou stu;
Daar wacht ik nog steeds op'.
L l, 1
ügheid. Deze indruk werd
nog versterkt door zijn net j
iets te gemeenzame hou
ding. die in plaats van har
telijkheid juist een routi
neuze onverschilligheid
deed vermoeden
Het kon dus geen verrassing
meer heten dal er bij de le
zing slechts zeven bezoe
kers kwamen opdagen, al
scheen de directeur het blij
kens zijn inleiding 'verheu
gend' te vinden dat hij maar
liefst drie wethouders
mocht verwelkomen 'op de v
ze bijzondere middag' Ver
der telde bet gehoor een lo-
kale kunstenaar en diens 1
echtgenote, een stagiaire
van de museum vakschool
en een verslaggever van de
Texelse Courant die heel
druk zal te pennen C.od
mag eten wal hij opschreef
want er gebeurde in dat
zaaltje werkelijk niets
Ik moest nog op de foto. en
daarna werd ik routineus
hartelijk bedankt met een
'kleine altemie bestaande
uit een pittoresk mandje
van origineel Texels jutters
riet waarin (met het blote
oog nauwelijks waar te ne
men) twee speelgoed Hesjes
visserslikeur alsmede een
authentiek beschimmelde
scheepskoek Geen honora
num. geen reiskostenver
goeding. niks.
Waar doe ik liet van7 dacht
ik bedremmeld Komt het
me allemaal aanwaaien en
leef ik van de wind7