Jonge lepelaars horen, dat is pas rijkdom" Hergebruik asfalt toch niet legaal? -rT*- Pistes Peter van der Wolf op CD rom Columnist kleurenblind ^w/ Provincie: „niets aan de hand" Geknip^O Snuffelaar TEXELSE 22 COURANT Toerrit ]^,angs de weg - WOENSDAG 7 MEI 1997 Het bruine kleurtje is al enigszins vervaagd sinds hij terugkeerde uit Curagao. Peter van der Wolf (34) is weer op Texel na een verblijf van vier jaar in het buitenland. Veel ervaringen rijker en met een schat aan foto 's en tekeningen. De begaafde illustrator heeft niet stilgezeten. Tijd om op zijn lauweren te rusten gunt hij zich echter niet.Het is een soort rusteloosheid, ik word heen en weer geslingerd tussen twee werelden. Ik vind het héérlijk om hier te zijn, maar het buitenland blijft ook trekken. Vier jaar geleden vertrok Van der Wolf met zijn vrouw Lisanne naar Colombia. Lisanne ging zich daar als onderzoekster in opdracht van de universiteit van Amsterdam bezig houden met sponzen op koraalriffen. Nog vóór zijn vertrek werkte Van der Wolf mee aan de CD rom ..Birds of Europe", een computeriseerde vogel- gids met tekeningen van hem. Johan Reydon en Frits Jan Maas. „Hoe dat kwam? Tja, contacten via via. Er was werk van ons verschenen in een Texels vogelboek en dat is gebruikt voor die CD rom Daarnaast hebben Frits Jan en ik zo'n dne maanden lang tien a twaalf uur per dag aanvullend materiaal getekend Móest op tijd af. Allemaal vogeltjes, daar word |e ture luurs van", lacht hij. De CD rom maakte onderdeel uit van een demonstratiepakket. De bedoe ling was om wetenschappers duide lijk te maken dat je op zo'n schijfje superhandig informatie over diersoor ten kan opnemen. De grote Duitse uitgeveri] Springers Verlag zag er ook wat in voor de particuliere markt en de drie Texelse kunstenaars hebben onlangs hun eerste royalty s ontvan gen. „Niet dat je daar nou door bin nenloopt. maar het is toch leuk", ver telt Van der Wolf. Koraalriffen Voor een vogelliefhebber is Birds of Europe inderdaad een aanwinst. Niet alleen verschijnt op het computer scherm een plaatje van een vogel en de eieren van de soort, ook z'n geluid is hoorbaar en er wordt informatie over z'n verspreidingsgebied gege ven. „Bijvoorbeeld, je ziet een tjiftjaf en je hóórt 'm ook Da's erg toegan kelijk. Voor scholen is zoiets leuk. Bovendien zit er een kwis in het pro gramma waarmee je je soortenkennis kan opvijzelen." Naast de Engelse versie wordt nog dit jaar een Duitse. Franse en Italiaanse release ver wacht. De Nederlandse uitgave zal helaas nog even op zich laten wach ten. „De afzetmarkt is hier maar klein, dus de opbrengst is laag. Tja, het draait toch om geld." De tekentafel heeft een prominente plaats inde woning van Van der Wolf op 't Horntje. Er ligt een kleurige te kening op die een beetje doet denken aan een ganzenbordspel. „Klopt, het is een educatief spel over koraalriffen. Ik maak dat in opdracht van een stich ting die „Reef Care" heet." Hij voert tevens gesprekken met EcoMare over „iets" voor de nieuwe waterzaal. Van der Wolf is behalve illustrator en fotograaf ook vormgever. „Ik vind het leuk om dingen te bedenken en af te stemmen op een doelgroep." Krokodillen De natuur en dan met name vogels hebben zijn voorkeur, maar in Colom bia hield hij zich ook bezig met sociale fotografie. Van een Duitse welzijns organisatie kreeg hij de opdracht Colombianen te fotograferen in afge legen gebieden „Het klinkt misschien romantisch en spannend en dat laat ste was het ook wel. Maar ik heb din gen meegemaakt waar ik liever met te vaak aan terugdenk." Van der Wolf, die in een waterig ge bied met twee helpers in een boot onderweg was, werd in de jungle overvallen door een groep mannen. „Het draaide uit op een vechtpartij. Er werd flink met machetes (kapmes sen) gezwaaid. Ze waren uit op de buitenboordmotor. M'n camera's lie ten ze gelukkig ongemoeid Midden in het moeras, op vele kilometers af stand van het dichtstbijzijnde dorp en zonder motor .er restte hem niets anders dan zich in het water te laten zakken en wadend de boot voort te trekken. En dat in een gebied dat wemelt van de kaaimannen „Het klinkt nu allemaal wel heel flink, maar ik stond doodsangsten uit. Je voelt constant van alles langs je benen schuren en iedere keer denk je: nou is het fout." Moord Het nemen van foto's van mensen ging ook niet zonder slag of stoot. „Je moet dat eerst vragen, nóóit zomaar doen. Heel vaak denken ze dat je van de DEA (Amerikaanse anti-drugs or ganisatie. vergelijkbaar met de FBI- red.) bent wegens je lengte en huids kleur." Hoe leg je aan dergelijke mensen uit dat je een Hollander met vreedzame bedoelingen bent? Door te praten over voetbal. „Ja, dat klinkt merk waardig, maar ze hebben allemaal van Cruijff en Van Basten gehoord. Als je daarover begint is het meestal snel goed." Peter van der Wolf noemt Colombia ondanks alles een mooi land. „Er heerst extreme armoede en dat drijft mensen tot uitersten. De vooroorde len die in Nederland leven over het land kloppen wel. Eigenlijk is het nog erger. Er zijn wel buitenlandse stu denten tijdens een stageperiode ver dwenen. Die zijn waarschijnlijk be roofd en vermoord. Op een gegeven moment kwam het heel dichtbij. Wij gingen altijd op de fiets naar ons werk. Een jongen die dat ook deed werd overvallen Een fotograaf werd vijf dagen gegijzeld en moest via zijn GSM-telefoontje losgeld regelen. De directeur van een nationaal park, waar de drugshandel welig tiert, werd even geliquideerd... Wij als lange blanken vielen op. Ze wisten altijd precies waar we waren. Vaak dach ten Colombianen dat wij mormonen waren omdat we altijd op de fiets gin gen. Die mogen wegens hun geloof namelijk geen gebruik maken van gemotoriseerd vervoer Zesde zintuig Het constante gevoel van angst en achterdocht sluipt volgens Van der Wolf geleidelijk je leven binnen. „Je gaat je steeds meer opsluiten. We werkten hard, maar even ontspannen ging eigenlijk niet En dat je onder hoogspanning leeft, merk je eigenlijk niet. Pas toen we tussendoor even terugkeerden op Texel viel het als een last van ons af. We voelden ons hier zo veilig. Pas toen werden we het ons bewust." Hij en zijn vrouw ontwikkelden een soort zesde zintuig voor dreigend gevaar. „Je weet na een tijdje wan neer je moet doorlopen en doen alsof je niets ziet. Sommige mensen moet je met aankijken. Je wordt constant aangesproken, maar je leert waar je niet op moet reageren." Discriminatie Na drie jaar Colombia zette Lisanne haar onderzoek voort op Curagao. „Daar zijn de koraalriffen van veel betere structuur, dus dat was mooi om te vergelijken." De verhuizing werd als een verademing ervaren. „Als we rechtstreeks van Colombia naar Texel waren teruggegaan, was de overgang waarschijnlijk erg groot geweest. En voor ons gevoel was Curagao al heel erg Nederlands. Als je je bankpasje in de muur stak kwam er geld uit. Da's al heel wat anders dan een dag in een rij staan." Het verschil in cultuur is volgens Van der Wolf enorm. „In Colombia ben je een gringo, maar dat heeft daar toch enige status. Op Curagao noemen ze je macamba. Dat is een scheldwoord. De mensen zijn erg op afstand en je wordt als blanke echt gediscrimi neerd." Van der Wolf deed fotowerk in Willemstad. „Een Arubaans meisje heeft korte verhalen geschreven die erbij passen. We zoeken een uitge ver. Het boek moet een doorsnede van de samenleving daar worden." Helemaal veilig was het land echter ook niet. De drugshandel drukt een zwaar stempel op de samenleving. Tijdens een ontspannen fietstochtje werd Van der Wolf zelfs eens bescho ten. Internet Heel veel foto- en tekenmateriaal is door Van der Wolf opgeslagen. Hij deed tevens erg veel contacten op, waaruit opdrachten voortvloeiden. Maar het ging ook wel eens mis. „Ik communiceerde per fax met iemand in Amerika over een vogelboek voor Colombiaanse kinderen. Maar de af stand was toch te groot. Ach, mis schien pakken we dat later weer eens op." Moderne communicatietechnieken als internet en E-maii zijn voor Van der Wolf onmisbaar. Je kan werk doen op een plek in de wereld, dat inscannen en zo laten controleren op een ander deel van de aardbol. „We hebben dat net gedaan met hela waar ik nu aan werk. Dat is men van Ray Girbes op internet gg zodat m'n opdrachtgevers het kon bekijken en van kanttekeningen i, den voorzien. Die heb ik via E< doorgekregen en ik ben hun opn kingen nu aan het verwerken.' Van der Wolf heeft geen idee n lang hij en zijn vrouw op Texel bij, „Zeker wel een jaar. Lisanne isbe met promoveren. Er zijn alweerp tacten geweest over een verblijf buitenland, waar ze een tijdje een zou moeten inspecteren. Maarp ook werk in Nederland. We zullenu wel een paar jaar inde rondte vlieg Later een huisje op Texel voorvj Dat lijkt me geen gek idee." Hij is van plan zijn vrouw te volger zij voor haar werk naar de au, kant van de wereld moet. „Alsj een relatie stapt, moet je comproj sen sluiten en keuzes maken. Jefc voor elkaar, wat er zich ook voordj Carrière is ook met alles. Trouw ik kan overal werken. Vormga moet je breed zien. Ik heb ooki een T-shirt ontworpen om brood de plank te krijgen." Hij kan uren vertellen over zijnbi venissen. „Een lezing geven?! schien wel eens in EcoMare gaan in ieder geval exposeren op bovenverdieping van Nauta. Alsi ste komt er tropisch onderwater t van Lisanne te hangen." Het bevalt hem best op het etb „Waar ik ook bent geweest, als In de boot aankom heb ik toch d voel van thuis. De geur, het licht het windstil is kan ik hier vandaa' kluten en kokmeeuwen horen. Va, week hoorde ik jonge lepelaars I is rijkdom. Als je zoiets hoort, i hoefje niet meer zo nodig overals teraan te vliegen." De homepage met het spel Peter is te zien via HTTP:\\Te info.NL\WOLF. Wie belangstelt heeft voor de CD rom „Birds Europe" kan contact met hemi nemen via telefoonnummer 31 52. Inderdaad meldt de provincie zich keurig een dag later.Gewoon asfalt mag altijd hergebruikt, het probleem zit 'm in de teerhoudende variant. Daar heb je mee te maken bij wegen De provincie heeft voorkeur voor ver werking van minimaal 1000 ton. in verband met de beheersbaarheid Maar dat is geen eis Het kan met een melding worden afgedaan Volgens de voorlichter is een kleinere hoeveel heid een gemeentelijke verantwoor delijkheid. Kees Hin is ondertussen ook dieper in de zaak gedoken. ,.Op 1 januari 1998 wordt het inderdaad verplicht minimaal 1000 ton te verwerken als je asfalt wilt hergebruiken. Tot die tijd hanteren provincies een interim-be- leid waarbij ze uitzonderingen mogen maken In mijn omgeving -Overijssel en Gelderland- staan de provincies .Jullie hadden een stuk in de krant over hergebruik van asfalt bij die ro tonde. Volgens mij mag dat toch met hoor." Met deze mededeling belde oud-Hoornder Kees Hm de redactie. Hij werk! bij Rijkswaterstaat Oost Ne derland en heeft daar te maken met de regeltjes rond teerhoudend asfalt. Hm weet te vertellen dat teerhoudend asfalt alleen mag worden gebruikt voor fundering als het minimaal 1000 ton betreft. ..Dat is in verband met de controle op de effecten. Kleinere hoe veelheden zijn niet te controleren Als onder de Texelse rotonde 1000 ton zou komen te liggen, had het ei land er een nieuwe Hoge Berg bij. zo had Hin even snel uitgerekend. Even natrekkendus ..Met de gemeentelijke afdeling mi lieu. Nee. wij mogen geen antwoord meer geven aan de pers. Je moet Piet Plug hebben. ..Met Jan Frederici van Civiele Tech niek. Plug? Nee. die zit hier niet. Je bent vast verkeerd doorverbonden. Over de rotonde? Nou. dan moet je toch mij hebben, dus dat komt goed uit. Wij hebben de provincie gemeld dat we het oude asfalt als onderlaag wilden gebruiken en dat is in orde be vonden Volgens Frederici betreft het een mondeling akkoord ..Maar er volgt nog een brief. ..Met de afdeling voorlichting van de provincie Tjonge, wat een moeilijke vraag. zeg. Dat gaat wel een dagje duren. ff De helft van de nieuwe rotonde is klaar. Als er 1000 ton asfalt onder was gebruikt, was-ie zo hoog geweest als de Hoge Berg... (Foto Tessa van oaaton) kleinere hoeveelheden niet toe. dus wenden gemeenten zich tot ons. Wij doen namelijk grote werken en kun nen dus wél uit de voeten met 1000 ton Wij hebben een zogenaamde Teerhoudend Asfalt Granulaat-bank opgezet en gemeenten kunnen het bij ons brengen. Gemeente Texel heeft dus netjes gehandeld, tot spijt van de rotonde haters. die hierin alweer een moge lijkheid zagen om het werk te dwars bomen. Hm: ..Tenminste, als de gemeente aan zichzelf een Wet Mi- lieubeheer-vergunning heeft afgege ven. want dat moet in zo'n geval wel..." MAB toerrijders kunnen zondag (boot 09.05 uur) mee met de vijftien dorpentocht, een rit over 180 kilome ter door het Noordhollandse land schap. Inschrijven gebeurt in café Het Wapen van Hauwert en kost 7,50 (met herinnering 10,- of ƒ12,50). Inlichtingen bij Harry Bakker, tel. 31 47 38. Schapenvlees uit de kuststreken is niet aromatischer dan dat van dieren die elders zijn opgegroeid Dat de zilte zeewind voor meer smaak zorgt, zoals de schapenvlees-campagne wil doen geloven, berust volgens de Volkskrant-rubriek ,,De Volkskeuken" louter op boekenwijsheid. De waarheid is stukken saai er. Al het lamsvlees smaakl eender. Als vlees van ongeveer even oude lammeren van ver schillende rassen aan geblind' doekte proevers wordt voorge zet, zullen ze niet of nauwelijks onderscheid maken en al hele maal niet de zoute Hollander^ uithalen De meeste schapen üi Nederland zijn van het 'vlees- ras' Texelaar Aan een Texelas heb je eigenlijk niks, er kom maai weinig melk uit cn k beest kan niet zwemmen, dis kun je het net zo goed opctca Er is een ander schaap va veel groter nut Voelt directeur Benno van Tilburg zich onbehaaglijk nal lezen van de column in het Brabants Dagblad, waarvans gedeelte hierboven is afgedrukt? Is er met hem echt if niet in de haak? Adviseur van de lokale overheid. Dat had ik altijd al willen worden en nu is het zover. Ik ben als expert toegevoegd aan de ambtenaren die zijn belast met het onderzoeken van de stank overlast in De Koog Eerst wilde ik niet bij dat snuffelteam, maar ze boden een smak geld zodat ik niet kon weigeren Die Dorps straat had al zóveel gekost, dat geld voor mij kon er ook nog wel af. Als Pieter de Groot of Dick Drijver hun mond houden, is die begrotingswijziging er in de komende raadsvergadering zó door Ik sta nu dag en nacht klaar om op elk stankalarm uit te rukken. Twee keer ben ik daadwerkelijk in actie geweest. De eerste keer voor niks want de geur was nèt weg toen ik met mijn trouwe ambtenaren Jan Frederici en Andries Heidstra de Dorpsstraat kwam binnenrennen. Maar de tweede keer kwam ons een vlaag van mooie verzadigde stank tegemoet. Wat we roken waren onmisken baar humane fecalién Dat is een mooi woord voor mensenpoep. Ik heb daar van nature een fijne neus voor. Dat zit in de genen. Mijn vader kon ook buitenge woon goed ruiken. Hij stelde moeiteloos de versheid van allerlei levensmiddelen vast, lang voordat van enig bederf sprake was. Mijn moeder liet hem dan ook overal aan ruiken. Als hij op de markt een boer sprak kon hij door de geur van de man bepa len hoe het mef diens graskuil was gesteld en wat hij die middag had gegeten Als kind merkte ik al gauw dat ik die gave ook had. Ik liep aan alles en iedereen te snuffelen, wat door de besnuffelde personen niet altijd op prijs werd gesteld. Ook nu nog let ik bij het kopen van spullen, ook non food met alleen op kleur en vorm maar ook op de geur. Als de lucht me niet aanstaat moet ik het niet hebben. Bij slecht zicht herken ik mensen aan hun geur, zelfs geruime tijd nadat ze de betreffende ruimte al hebben verlaten Als ze tenmin ste niet roken of sterk geparfu meerd zijn. Jullie zullen het wel weer met geloven, maar ik kan zelfs ruiken of mensen bang zijn. Angstzweet ruikt anders dan gewoon zweet. Mijn specialiteit is echter poep. Daar weet ik werkelijk alles van en de gemeente had dan ook geen betere expert dan mij kunnen inschakelen. Nee, cp dit punt ken ik geen enkele beschei denheid. Niet alleen ben ik goed in ruiken, ook heb ik door per soonlijke ervaring veel techni sche kennis op het gebied van riolen, persleidingen, stankafsluiters, beerputten, septic tanks en wat dies meer zij. En ook veel know how van juridisch-fecale aard, zoals niet lang geleden bleek toen ik weigerde aan Uitwaterende Sluizen verontreinigingsheffing voor het leegpompen van mijn beerput te betalen en na een jarenlange strijd door het Amster damse Gerechtshof in het gelijk werd gesteld zonder enige rechtsbijstand. Ik ben me daardoor behoorlijk wat gaan verbeelden. Dat werd nog sterker toen ik de afgelopen week in De Koog een succesje boekte. Ik ontdekte dat de stank in het trappenhuis van de appartementen van Semke de Haan niet van het gemeentelijk riool kwam, maar van een schrobputje. Door een onvolko menheid in het systeem van afvoerleidingen in het complex wordt het stankslot van dit putje soms leeggezogen, waardoor een vieze graflucht (géén poeplucht) onbelemmerd opstijgt en kan doordringen tot de huurders van de appartementen. Semke hoeft dus niets anders te doen dan dit putje af en toe bijvullen. De Koger stank buitenshuis bleek bij zorgvuldig inhaleren, combineren en deduceren afkomstig van een mengsel van poep en ander afvalwater dat al een paar dagen oud was. Wij experts spreken dan van een licht belegen mix, die alleen maar in een riool kan voorkomen als het enige tijd niet heeft geregend. Bij een gemengd rioolstelsel (waarin poep en hemelwater broederlijk samen vloeien) zoals in De Koog is dat laatste natuurlijk heel belangrijk. Het is waarschijnlijk geen toeval dat de klachten ophielden toen vorige week 15 millimeter regen viel, na maandenlange droogte. De theorie dat moerasgas de oorzaak van de misere is, lijkt bij nader inzien aanvechtbaar Er zit onder Dorpsstraat en Nikadel wel moerasgas dat ongetwijfeld hier en daar uit de bodem ontsnapt, maar dan zou je een andere geur moeten ruiken. Dat weet ik sinds februari 1981 De toen nog broederlijke gebroeders Banning boorden destijds bij hun verhuur bedrijf op de Nikadel moerasgas aan. Bij één van de bezoeken aan het riekende toeristencentrum, rook ik op de Pontweg ter hoogte van „Aurora" al een penetrante stank, zo erg als ik niet voor mogelijk hield Je wordt dan bevangen door intens medelijden met die beproefde ondernemers in het baddorp, die op deze manier door de gemeente Texel worden getroffen. Maar al gauw bleek die lucht helemaal met uit De Koog te komen maar van omringende landerijen Daar was drijfmest opgespoten. Texel is eén van de weinige gebieden in Nederland waar dat het hele jaar mag, niet voor bemesting natuurlijk maar als middel tegen verstuiving. Goed voor de boeren, maar niet voor de toeristen Hoewel, een béétje stank is lekker, wisten jullie dat? Exclu sieve parfum, deodorant, eau de toilette en andere geurende kosmetica bevatten meestal skatol en indol. Dat zijn precies de stoffen die ervoor zorgen dat poep ook werkelijk naar poep ruikt. Alleen door de geringe dosering is het lekker om het op je haar en onder je armen te spuiten. Een héél klein beetje poep zou hetzelfde effect hebben en een stuk voordeliger zijn omdat je dat in eigen beheer kunt maken. Omdat ik zo'n scherpe neus heb, vind ik de meeste parfums vies. Want ik ruik geen lavendel of rozen blaadjes maar poep Van een sterk geparfumeerd iemand denk ik al gauw dat hij of zij incontinent is. Ik ga dan vóór de wind staan, anders is het geen harden. Dus je kunt nagaan wat ik doormaak als ik op een receptie kom waar tal van dames, en tegenwoordig ook heren, rondlopen die zich tevoren hebben bespoten met die dure troep uit Parijs. Evengoed is het natuurlijk vervelend voor die ondernemers in de Dorpsstraat Hoewel ik niet alles geloof wat ze beweren over die stankoverlast, schijnt het toch te zijn voorgekomen dat mensen van eettafel of terrasje wegliepen door die stank Die ondernemers konden dan ook helemaal niet lachen om de kop in de Texelse Courant „Aan koopklimaat van De Koog zit een luchtje..." Tijdens mijn laatste expertise in de Dorpsstraat werd ik door twee van hen zelfs enigszins boos bejegend. Gelukkig kwam winkelier Adrie Mantje tussen beide om me in bescherming te nemen Maar die heeft makkelijk praten want hij is geen horekaffer Er wordt zelfs be weerd dat hij van de noodsituatie profiteert. Hij verkoopt immers geurvreters. Harry Benno: „Nee, ik lig er niet wakker van Er staan nogal wat onjuistheden in dat stukje". - Zoals? „Er waren daar geen drie wethouders maar eén. En ik droeg geen zwart pak maar een bruin pak met bruine schoenen Die schrijver is misschien kleurenblind. Als hij zich dat reali seert, vindt hij mij misschien wél in de haak en valt het mee met dat air van onwaarachtigheid. Ik hoop het maar". - En de kritiek op de gebrekkige aan kondiging van die lezing zodat er maar zeven mensen kwamen7 „Slaat nergens op. Het was geen openbare lezing. We hadden Tho- ven zien Maar aangekomen bij het Maritiem- en Juttersmu seum begon mij die landelij ke rust ineens te benauwen Er was niemand. Ze zouden toch wel weten dat ik hier een lezing kwam houden7 PF Thomése Nergens zag ik een plakkaat of zelfs maar een papiertje dat op een aankondiging leek. Na lang zoeken vond ik een kantoortje waarin zich ie mand kenbaar maakte als de directeur'. Diens ver schijning stelde mij overi gens allerminst gerust Bij zo'n cultureel bedoeninkje moet je je vanzelfsprekend niet te veel voorstellen, maar bij deze figuur was iets niet in de haak. iels wal mij wantrouwend maakte cn oj. mijn hoede deed zijn Kwam het door de bruine schoenen onder het zwarte pak? Ik weet het niet Het leek erop dal hij zich snel had verkleed, alsof hij het erop toelegde zich anders voor te doen dan hij werke lijk was. In ieder geval zweemde er dankzij die ver keerde schoenen om de man een air van onwaarach mése uitgenodigd om bij de opert van die expositie een stukje uïi boek voor te lezen Dat was ale voor genodigden, die per briefwa uitgenodigd. Natuurlijk hangenw zo'n geval geen plakkaten op Ds zo weinig mensen op die uitnodig hadden gereageerd, vond ik welp mer" - Misschien was hij alleen maarte omdat hij geen honorarium reiskostenvergoeding heeft geltf „Heeft hij ook geen reden voor Ik' met hem afgesproken dat hij f briefje met kostenopgave zou stu; Daar wacht ik nog steeds op'. L l, 1 ügheid. Deze indruk werd nog versterkt door zijn net j iets te gemeenzame hou ding. die in plaats van har telijkheid juist een routi neuze onverschilligheid deed vermoeden Het kon dus geen verrassing meer heten dal er bij de le zing slechts zeven bezoe kers kwamen opdagen, al scheen de directeur het blij kens zijn inleiding 'verheu gend' te vinden dat hij maar liefst drie wethouders mocht verwelkomen 'op de v ze bijzondere middag' Ver der telde bet gehoor een lo- kale kunstenaar en diens 1 echtgenote, een stagiaire van de museum vakschool en een verslaggever van de Texelse Courant die heel druk zal te pennen C.od mag eten wal hij opschreef want er gebeurde in dat zaaltje werkelijk niets Ik moest nog op de foto. en daarna werd ik routineus hartelijk bedankt met een 'kleine altemie bestaande uit een pittoresk mandje van origineel Texels jutters riet waarin (met het blote oog nauwelijks waar te ne men) twee speelgoed Hesjes visserslikeur alsmede een authentiek beschimmelde scheepskoek Geen honora num. geen reiskostenver goeding. niks. Waar doe ik liet van7 dacht ik bedremmeld Komt het me allemaal aanwaaien en leef ik van de wind7

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1997 | | pagina 12