Knap spel Vriendenkring
in teleurstellend toneelstuk
GVT vermaakt publiek met 'non stop' show
TEXELSE
COURANT
Afscheid
De Waldhoorn
Texels Belang
stelt alfabetische
lijst ter discussie
Hoofdweg gestremd
wegens baggerwerk
Week van Texel
van de kabel
Ambulance
dames van de jazzafdelmg dansen in een levensgrote trappelzak.
DINSDAG 30 NOVEMBER 1999
de opbrengst te delen. Het is het
soort intrige dat je alleen in flauwe
blijspelen tegenkomt. Bovendien
loopt alles goed af, zonder dat er veel
verwikkelingen aan voorafgaan. De
enige is eigenlijk dat inbreker Al bij het
ophalen van het losgeld in zijn ach
terwerk wordt geschoten. Dat gege
ven werd wel aardig uitgewerkt door
De Vriendenkring, omdat Al (vertolkt
door Rob Jongejan) zonder aarzelen
z'n broek liet zakken om de wond
door een doodgemoedereerde dok
ter Emmett (Joop Rommets sr.) te
laten behandelen, daarbij gadegesla
gen door de allemaal anders reage
rende bewoners.
Gehoord de reacties na afloop sloeg
bij de toeschouwers die ook het eer
ste stuk hadden gezien de verveling
het eerst toe. Niet eens zozeer om
dat hun verwachtingen te hoog ge
spannen waren geweest, maar vooral
omdat er voor hen weinig
verrassends te beleven viel. Het was
destijds erg amusant om Florence
steeds te zien praten tegen haar
denkbeeldige kind, om Hannibal, die
denkt dat hij een virtuoos violist is
maar alleen gepiep uit zijn instrument
krijgt en om Paddy, die helemaal niks
zegt en alleen af en toe de dingen
uitbrult die ze allemaal haat. Nu was
het leuk om te ontdekken dat ze nog
steeds dezelfde tik hadden, maar
daarna begon dat alles voorspelbaar
te worden, met als gevolg dat er nóg
meer van het spel van de spelers
werd gevraagd.
Gelukkig bleken ze tot veel in staat.
Geassisteerd door zijn assistente Chris Veronica Bos) en nogal hinderlijk gadegeslagen door één van de bewoonsters (Gerdy
Grabowski) verzorgt dokter Emmett (Joop Rommets) de schotwond die inbreker Al (Rob Jongejan) in een bil kreeg. (Foto Joop Rommotsi
Het leek een gouden vondst van De Vriendenkring, om het ver
volg te spelen op John Patricks 'Dwaasheid heeft haar eigen
recht', het stuk rond de psychiatrische kliniek waarmee de ver
eniging het publiek twee jaar geleden plat kreeg. De uitvoering
draaide echter uit op een teleurstelling. De spelers leefden zich
weer helemaal uit, maar de verrassing ontbrak ditmaal en ook
het plot was erg mager. Het resultaat was een aardige toneel
avond, maar zeker niet één die recht deed aan de reputatie die
de Hoornders hebben opgebouwd.
De verfilming van een boek is altijd
minder dan het origineel en een kas
succes kan met zomaar worden her
haald door er een vervolg op te ma
ken. Het zijn van die oude regels die
maar zelden gelogenstraft worden.
De terugkeer van mevrouw Ravage'
vormde geen uitzondering. Dat was
een beetje vreemd, want schrijver
John Hattrick is niet de eerste de
beste. In het voorjaar speelde De
Vriendenkring nog zijn 'Husky's Baby'
en dat werd - net als vijftien jaar ge
leden - een kraker. En ook 'deel 1
van het verhaal rond mevrouw Ra-
age kenmerkte zich door veel kwa
liteit. Er kon om worden gelachen
(veel zelfs!), maar tegelijkertijd had
het iets treurigs, de mensen wier le
vens door de boze wereld waren ge
knakt en die zich alleen nog staande
konden houden binnen de bescher
mende muren van de kliniek, bijge
naamd 'Het Klooster'.
Het vervolg was echter veel minder.
De merkwaardige gewoonten van de
bewoners stonden in de schaduw
van de gebeurtenissen, die helaas
maar weinig om het lijf hadden. Cen
traal gegeven is de financiële toe
stand van het tehuis, die dermate
zorgwekkend is dat dokter Emmett,
de geneesheer-directeur, vreest bin
nen een paar weken tot sluiting te
moeten overgaan. Wanneer de
puissant rijke mevrouw Savage zich
spontaan als patiënt meldt in het te
huis omdat ze daar een paar jaar
geleden zo'n plezierige tijd heeft ge
had, vestigt Emmett zijn hoop op
haar. Ze blijkt echter een groot deel
van haar vermogen te hebben
verbrast en onder curatele te zijn ge
steld. Plots wordt het tehuis bezocht
door twee inbrekers, die menen dat
er geld te halen valt. Dat is er met,
maar samen met mevrouw Savage,
die dokter Emmett graag zou helpen,
bedenken ze een plannetje om een
deel van haar vermogen in handen te
krijgen. Afspraak is dat ze haar ont
voeren en de kinderen van mevrouw
Savage om losgeld zullen vragen, om
De Vriendenkring nam zaterdag
afscheid van vier trouwe leden.
Het waren Jaap Lap, Anneke
Hillebrand, Alie Boon en Joop
Groeskamp, die sinds respectie
velijk 1970, 1976, 1976 en 1980
in tientallen toneelstukken heb
ben meegespeeld. De manier
waarop ze werden bedankt was
niet alledaags. Eerst werden ze
uit de zaal geplukt en het toneel
opgestuurd door de geünifor
meerde Antoon Goes, die eerder
die avond de rol van politieagent
had vervuld. Daarna werden ze
toegesproken en waren er bloe
men, maar mochten ze boven
dien een pasje in ontvangst ne
men waarmee ze voorde rest van
hun leven gratis toegang hebben
tot de voorstellingen van De
Vriendenkring..
Vergelijken is moeilijk, omdat je met
de ene rol sneller de lachers op je
hand hebt dan met de andere. Maar
erg goed was in ieder geval Bep van
Duijn, alias Florence. De manier
waarop ze met haar denkbeeldige
zoontje John Thomas omging was
prachtig. Ze las het kind voor, sprak
het $oms bestraffend toe en liet het
versjes opzeggen en deed dat zo
echt, dat je als toeschouwer af en toe
de neiging had om te gaan staan, in
de overtuiging dat het kind schuil
ging achter een stoel of het
souffleurshok. Ook Gerdy Grabowski
maakte haar faam helemaal waar. Ze
speelde de aanstellerige Fairy May,
die constant om aandacht vraagt en
aan de spiegel vraagt wie de mooi
ste van het land is. Janny Schuijl
speelde de zwijgzame Paddy en ook
zij wist de indruk te wekken alsof ze
volslagen geschift was. Ralph
Grabowski was wederom Hannibal,
de violist die af en toe heel wijze din
gen zegt, maar aan wie toch ook be
hoorlijk wat steekjes los zitten. De
vijfde bewoner was Annemarie Bak
ker, die mevrouw Savage speelde.
Van haar rol viel beduidend minder te
maken dan de vorige keer, toen ze
een heel zielig iemand was, die werd
opgesloten door haar kinderen. Dit
maal was ze veel minder beklagens
waardig en bovendien geen echte
patiënt. Desóndanks was Bakkers
prestatie goed en dat is een groot
compliment
Wel aanlokkelijke rollen waren er voor
Rob Jongejan en Debby Wiertz. Ze
gaven fraai gestalte aan de wat
dommige inbrekers Al en Jeanme, die
hun best doen erg crimineel over te
komen, maar die in feite precies doen
wat mevrouw Savage wil. Een aar
dige wending in het verhaal was de
veranderende houding van Jeanme,
die in het begin met verachting over
de bewoners praat, maar zich in de
loop van het stuk steeds meer als
patiënt gaat gedragen en uiteindelijk
met meer weg wil. Ook erg leuk was
Antoon Goes, als de wat merkwaar
dige politieagent. Hij wapperde met
zijn handen, had een verwijfde manier
van praten en liet weer eens zien voor
het spelen van rare typetjes kenne
lijk in de wieg te zijn gelegd.
Joop Rommets sr. was de dokter, die
met alleen betrouwbaar en zorgzaam
moet zijn, maar af en toe ook raar uit
de hoek moet komen om iets gedaan
te krijgen van zijn patiënten Het was
een lastige rol, die Rommets overtui
gend gestalte gaf. Alleen over zijn
verstaanbaarheid waren een paar
klachten. Dat gold in mindere mate
voor Veronica Bos, als assistente
Chris. Het was haar debuut en dat
was te merken. Haar tekstkennis was
in orde. evenals haar spel op momen
ten dat ze aan het woord was. Maar
wanneer 'stil spel' van haar werd ver
wacht, maakte ze de indruk dat het
haar allemaal met zoveel interes
seerde. Toch viel ze niet uit de toon
en dat is een hele prestatie tussen al
haar '^ekke' collega's.
De regie was in handen van Charlotte
Lorier. Zij moet het niet gemakkelijk
hebben gehad bij het uitvoeren van
haar taak. Om wille van de vaart in het
spel had ze een flink deel van het stuk
herschreven, maar genoeg om er
echt iets leuks van te maken was het
niet. In het souffleurshokje zat Rie
Beets, 'de buurvrouw', die het met
erg druk leek te hebben. De verlich
ting en het geluid waren in goede
handen bij Guido Schuijl. Gerdy
Grabowski had veel werk gemaakt
van het grimeren.
VERVOLG VAN PAGINA 1
een vernietigend rapport uit voort,
waar bovenop ook nog de kritiek van
de brandweer nog bovenop kwam.
Uiteindelijk werd in samenwerking
met Willem van Duijn - bouwkundig
ambtenaar én dorpsgenoot - een
bouwplan opgezet. Dat bleek finan
cieel moeilijk haalbaar, zodat een
aantal klussen zelf werden geklaard,
zoals slopen, het afstomen van het
behang en het vervangen van het
systeemplafond in de grote zaal.
Op 31 juni ging de verbouw van start,
met als hoofdaannemers De Wit
Installatietechniek uit Den Hoorn en
bouwbedrijf Frans Zegel uit Oude-
schild. Onderaannemers waren Stiehl
Entertainment. stucadoorsbedrijf
Oudendag, timmerman Peter Hm en
de Verenigde Schilders. Het resultaat
was om tevreden mee te zijn. Niet
alleen hebben de peuters een fraaie
speelruimte gekregen, ook de hal, de
keuken en de toiletten zijn vernieuwd,
de grote zaal is gerenoveerd en het
toneel is vergroot en heeft nieuwe
lichten Ook de ruimte onder het to
neel, tot voor kort een wat bedompt
hok, is aangepakt en nu in gebruik
voor de opslag van de instrumenten
van DEK.
Ook over deze renovatie werden
mooie woorden gesproken. Wethou-
Texels Belang speelt met de ge
dachte om bij de volgende verkie
zingen af te stappen van de alfabe
tische kieslijst, waarbij voorkeur
stemmen bepalen wie er in de raad
wordt gekozen. De partij moet
steeds meer moeite doen een lijst
met geschikte kandidaten samen te
stellen, omdat lijstduwers die ei
genlijk niet in de raad willen daad
werkelijke de kans lopen dat ze
worden gekozen. Het bestuur stelt
het voorstel ter discussie tijdens de
ledenvergadering die morgenavond
om 20.00 uur in De Lindeboom
wordt gehouden.
Met een eventuele ommezwaai stapt
Texels Belang af van het principe dat
de kandidaten met de meeste stem
men de zetels in de raad gaan bezet
ten. Een systeem waaraan een hoog
democratisch gehalte wordt toege
dicht en dat sinds de oprichting in
1966 wordt gehanteerd Nadeel daar
van is volgens partijvoorzitter Jos
Timmer dat zogenaamde zwaarge
wichten die geen ambitie voor het
raadswerk hebben zich niet verkies
baar durven stellen. 'Het wordt voor
hen eenvoudigweg te riskant om
daadwerkelijk te worden gekozen
aldus Timmer. Hij vreest dat Texeis
Belang bij een te licht bezette lijst zijn
invloed binnen de Texelse politiek zal
verliezen.
der Nel Eelman prees onder meer de
zelfwerkzaamheid, de creativiteit en
de samenwerking van de Hoornders
en noemde het dorpshuis 'een echt
thuis voor het dorp'. Spontaan werd
het woord genomen door Ferry
Zwanenburg, in 1956 de eerste voor
zitter van het dorpshuis, dat in dat
jaar z'n functie van lagere school ver
loor. De weerstand om er een dorps
huis van te maken was erg groot, al
dus Zwanenburg, vooral omdat veel
Hoornders vreesden dat op die ma
nier het brood uit de mond zou wor
den gestoten van de kastelein van
café Loodsmanswelvaren, waai
toentertijd alle vergaderingen en
toneelvoorstellingen werden gehou
den. Zwanenburg en de zijnen zenen
echter door. 'Daar was ik trots op. En
als ik zie hoe het dorpshuis er nu uit
ziet, ben ik weer trots.'
Wegens baggerwerkzaamheden aan
iet Eierlands Kanaal in opdracht van
Waterschap Hollands Kroon is op
donderdag en vrijdag de Hoofdweg
lussen de Hollandseweg en de
Stengweg afgesloten. Op dezelfde
dagen is de Stengweg tussen de
Hoofdweg en de Langeveldstraat
jestremd.
Sinds mei draait elke week in het pro
gramma van TVKrant Texel het video-
orogramma 'De week van Texel',
waarin (video)beelden van gebeurte
nissen uit de afgelopen week. Na een
proefperiode van een half jaar, heeft
Oral Media besloten dit programma
in de huidige vorm te staken. Uit een
onderzoek - uitgevoerd door studen
ten van de HEAO in Alkmaar - is ge
bleken dat de kijkers ook op zaterdag
l.iever een 'normale' TVKrant hebben,
of een combinatie tussen kabelkrant
en video.
VERVOLG VAN PAGINA 1
in regionaal verband, het extra bud
get van Texel richting Den Helder
vloeit. Ik zal er alles aan doen om dat
geld hier te houden.' Mocht de dienst
in regionaal verband opgaan, dan
betekent dit dat Smidt 'onder voor
waarden' zijn vergunningen wil af
staan 'Met de lusten, maar ook de
bsten', doelt hij op de overname van
de claim van ruim zeven ton uit het
verleden 'Want het is niet de bedoe
ling dat de medewerkers na de fusie
bij mij aankloppen voor hun achter
stallige loon
De betaling van achterstallige gelden
over '97, '98 en '99 leek eerder dit jaar
in een stroomversnelling te komen
door de stiptheidsactie van de ambu
lance-medewerkers.
rechter kende Smidt een voorlo
pige voorziening toe van drie ton
Volgens Smidt begint dat geld inmid
dels op te raken, maar is er nog
steeds geen zicht op uitbetaling van
het achterstallige geld. 'De claim is
in het ambtelijke circuit terechtgeko
men. De minister en het Centraal
Orgaan Tarieven Gezondheidszorg
(COTG) hebben er beiden wat over te
zeggen. Dit kan nog wel even duren.'
Deze artistokatten waren te zien op de uitvoering van Gymvereniging Texel.
Aristokatten, brandweerlieden die
acrobatische toeren uithalen, har
monieus dansende jazzdames in
een cocon, een bloedstollende
turndemonstratie en vertederende
peuters. Het was allemaal te zien
op de grote show van Gym
vereniging Texel (GVT). Zo'n vier
honderd leden hielden het publiek
zaterdagavond tijdens de thea
trale uitvoering op het puntje van
de stoel. Een evenement dat een
smetteloos verloop kende, tot het
moment dat een turner in het slot
nummer ongelukkig terechtkwam
en z'n knie blesseerde. Het pro
gramma werd er niet door onder
broken, want- the show must go
on!
Eens in de vijf jaar haalt GVT alles uit
de kast. Om goed voor de dag komen
is geen moeite de leden en vrijwilli
gers teveel Zo was de sporthal om
gebouwd tot een soort theater met
bijbehorende licht- en geluids
effecten. Om alle ouders van de vier
honderd leden een plaatsje te bieden
was op de vloer een extra tribune ge
bouwd, waardoor de deelnemers niet
op de grond hoefden te zitten.
Over de uitvoering van de nummers
was goed nagedacht. Om inspiratie
op te doen houden sportleiders
Yvonne Bruining en Nico Stoter hun
oren en ogen open en waren ze zelfs
naar een internationale show ge
weest. Ideeën die ze daar kregen
vertaalden ze in een GVT-uitvoering.
De uitvoering was zodanig vorm ge
geven dat de kijkers een compleet
beeld kregen van de bezigheden bin
nen de vereniging. Naast het tech
nische gedeelte van de show was
ook over de kleding nagedacht Eén
groep ouders zocht de stof uit, een
andere maakte de patronen en weer
anderen gingen knippen en naaien,
zodat de deelnemers van de verschil
lende nummers hun opwachting
maakten in steeds andere kleren.
Plezier
Alle groepen, vanaf de kleuters tot de
volwassenen, hadden vele maanden
gestudeerd om de oefeningen feil
loos te doen. Naar zo'n evenement
toewerken is op zichzelf al een grote
stimulans. Maar tijdens de grote
avond, met de ogen van hun ouders
en al die andere belangstellenden op
zich gericht, overtroffen de deelne
mers zichzelf. Niet alleen in de wijze
waarop de oefeningen werden uitge
voerd, maar ook het plezier van de
kinderen was zichtbaar. 'Geniet er
van, want het is jullie feestje', hadden
'ze tevoren van Bruining en Stoter te
horen gekregen. De vrolijk lachende
en dartelende kinderen maakten dui
delijk dat die woorden ter harte wa
ren genomen.
Geen mens hoefde zich te vervelen
tijdens het programma dat liefst 28
nummers telde en waarbij vele attri
buten werden gebruikt om het extra
aantrekkelijk te maken. Tussendoor,
terwijl de toestellencommissie de
spullen voor het volgende onderdeel
op z'n plaats bracht, werd het publiek
vermaakt met korte intermezzo's. Eén
en ander verliep in zodanig tempo dat
het publiek de twee pauzes dankbaar
benutte om bij te komen en de prij
zen van de verloting af te halen.
Elastisch
Aandoenlijk waren de peuters van
drie die op skippyballen door de zaal
veerden. Ze waren nog niet weg of
een turner haalde in de schommel
halsbrekende toeren uit. Wat je al
touwtje springend kan doen toonde
een groep meisjes, die al springend
salto's en andere hoogstandjes uit
haalde Blikvanger was de act 'Op
een onbewoond eiland', waarbij op
de gelijknamige muziek met palmbo
men de bijbehorende sfeer werd na
gebootst. De tumblingbaan bewees
goede diensten bij een leuke act van
de jazzmeisjes en turnende jongens.
Naast de elastische jeugd zetten ook
de iets minder jonge jazzdames hun
beste beentje voor. Voor de gelegen
heid gingen ze gehuld in een oranje
cocon waarin ze harmonieus een
jazzact uit voerde De levensgrote
trappelzak leidde tot verrassende ef
fecten. Een intermezzo dat veel res
pect afdwong voor de damesgroep
die eerder was te zien met een ballen-
act.
Slaven
De zaallichten doofden toen enkele
meisjes het publiek vermaakten met
lichtgevende frisbee's. Terugkerende
verschijning waren de enorme
binnenbanden waarmee oefeningen
werden gedaan. Meisjes van twaalf
en dertien jaar lieten tijdens een syn
chroon nummer zien wat er zoal met
de kast kan worden gedaan Zeer
aandoenlijk waren de aristokatten,
een nummer dat werd uitgevoerd
door de jazzgroep van acht tot tien
jaar. Van topklasse waren Pieter Daal
der en Nico Stoter die vermomd als
brandweermannetjes een clowneske
demonstratie acrogymnastiek gaven.
De grimassen en grollen verhulden
met dat het tweetal een grote
behendigheid kent en intensief op het
nummer heeft gestudeerd. Dat de act
werd gewaardeerd viel af te leiden uit
het ovationele applaus. Jazzmeisjes
van vijftien jaar en ouders toonden
hun talenten met een jazznummer
met lege koffieblikken. Bijna mystiek
was het beeld van de groep die de
brug de zaal in reed, met daarop, zit
tend als een vorst op zijn troon,
Leandro van Karsen Leuk was ook
het idee voor een voorstellingen sil
houet. Jammer was dat een geluids
speaker deze act deels aan het zicht
onttrok.
De binnenband keerde terug in het
nummer 'Jumping in the pool' van de
groep jongens van 12-20 jaar. Bijna
met kromme tenen volgde het pu
bliek de halsbrekende toeren van de
groep, die met reuzensprongen door
de band suisden en meters lager
neerkwamen op de zachte mat. Ver
velend moment ontstond toen één
van de jongens met een gebless
eerde knie bleef liggen. Terwijl
EHBO'ers hun werk deden, ging -
zoals professionals gewoon zijn - de
act gewoon door.
Terwijl vrijwilligers de toestellen verwijde
ren, demonstreren deze twee turners hun
kunnen.
Voortgetrokken door zijn clubgenoten wordt Leandro van Karsen per brug binnen gereden
