Contrabas Schoonmaak Franse olievogels heeft vooral een signaalfunctie Gedeputeerde heropent OSG Terug .TEXELSE^ COURANT" De nieuwjaarsduik van een wethouder Lichtkogel smelt gat in plat dak Hanenplasduinen Krim waarschuwt jonge kampeerders Langs de weg Wat ik zeggen wou... Brievenactie Toch periodetitel I kaarters Veeger lende opvangcentra in ogenschouw neemt. 'Dat Is eigenlijk te zot voor woorden. Als EcoMare in Frankrijk zou zijn gevestigd, hadden we die dieren nooit op transport gezet. Veel vogels sterven van uitputting en stress. Wij zijn voor opvang ter plekke Maar goed: als je gevraagd wordt om dieren te redden, zeg je natuurlijk geen nee.' In hoeverre de vogelrevalidatie con creet nut heeft, is door Texelaar Kees Camphuysen van het NIOZ onder zocht. Het resultaat is ontluisterend. Van de 1.844 vrijgelaten zeekoeten die de laatste jaren in de Nederlandse opvangcentra een behandeling heb ben ondergaan, stierf 70 procent bin nen een maand, terwijl nog eens 22 procent binnen een jaar bezweek. 'Een grof rekensommetje, uitgaande van een olie-incident op 20 kilome ter uit de kust, leert dat van elke 1.000 olieslachtoffers ongeveer 6 exempla ren weer op de kolonie terugkeren', zo schreef Camphuysen vorige week in het NRC Handelsblad. 'Vogels schoonmaken doe je niet voor de vogels, olieslachtofferrevalidatie doe je uit onmacht en uit het verlangen om iets te doen, ook al is het dweilen met de kraan open.' Brugge is het roerend met zijn oud-collega eens. VRIJDAG 7 JANUARI 2000 Chronische sterfte Een olieramp als met de Erika levert dramatische beelden op van ver vuilde kusten en stervende vogels die reddeloos verloren onder een dikke laag kleverige smurrie zitten. Het is begrijpelijk dat de media er uitgebreid aandacht aan besteden, maar de stilte die heerst rond een veel grotere doodsoorzaak, die niets met scheepsrampen maar alles met 'ge wone' olielozingen op zee te maken heeft, geeft te denken. Deze uit pure winstbejag door de handelsvaart ge pleegde olievervulling zorgt ieder jaar voor een geregelde aanvoer van olieslachtoffers. Brugge: "s Winters krijgen we gewoonlijk zo'n vijf vogels per week binnen. Soms meer, dan is er echt iets bijzonders aan de hand. Het is een structureel probleem, waar we triest genoeg al lang aan gewend zijn.' Het zogenaamde MARPOL-ver- drag bestempelt de Noordzee tot special area, waarin met geloosd mag worden. Volgens de systematische tellingen van Camphuysen zijn er sinds eind jaren '60 ruim 107.000 vogels op de Nederlandse stranden aangespoeld, die aan opzettelijke olielozingen waren bezweken. Het afsteken van overjarige licht- kogels van schepen tijdens de jaar wisseling is niet zonder risico's. Dat bleek van vrijdag op zaterdag, toen een lichtkogel een gat brandde in het platte dak van de familie Beerlmg aan de Brouwerstraat in Den Burg. De gloeiende kogel smolt dwars door een laag leislag, twee lagen rubberroid en zes centimeter isolatie materiaal. 'Als het niet had geregend, had het waarschijnlijk op een brand uitgelopen', aldus Jan Beerling, die tijdens de jaarwisseling elders ver toefde. Beerling grijpt het voorval aan om te waarschuwen tegen het ge bruik van lichtkogels als vuurwerk. 'Het is levensgevaarlijk.' dit idee overnam en mij vorige week vroeg deze 'functie' als eerste te aan vaarden, kwam als een verrassing. Gerard Bakker (Jonkersbergen), Den Hoorn. VERVOLG VAN PAGINA 1 komen we wel uit', reageert Warnaar, die de tekeningen voor de natuurlijke golfbaan aan SBB heeft overhandigd. Volgens Van der Spek moeten de ef fecten van de golfbaan op de water huishouding nog nader worden door berekend Warnaar liet in juni nog weten dat De Krim niet aan de grondcompensatie- eis van SBB kan voldoen Daarvoor zijn de kosten te hoog en levert de golfbaan te weinig direct financieel voordeel op. Momenteel heeft De Krim slechts 4,2 hectare, recentelijk bij de Hanenplas verworven land bouwgrond in de aanbieding.Toch denkt Warnaar dat er in een breder verband wel een mouw aan te pas sen is. 'Kijk, waar het om gaat is dat het totaal aan natuurwaarden gelijk blijft. De nieuwe golfbaan zal net als de huidige een grote landschappe lijke en natuurlijke waarde hebben. En als de gemeente, de agrariërs, na tuurbeschermers. Staatsbosbeheer en andere betrokkenen creatief na denken en het belang van een 18- holesbaan inzien, moeten we tot een bevredigende oplossing kunnen ko men.' Mogelijk komt die oplossing donderdag een stukje dichterbij, als de door Warnaar genoemde instan ties op het gemeentehuis bij elkaar komen voor het zogenaamde convenantoverleg. Het college is voorstander van een grotere golfbaan, en waarschijnlijk kan die ook op steun uit het Haar lemse provinciehuis rekenen. De gemeenteraadsfracties van Texels Belang en CDA kunnen moeilijk gaan doen vanwege de inkrimping van het Texelse landbouwareaal. Tegenstand is ook te verwachten van natuur beschermingsorganisaties. Land- schapszorg Texel heeft al laten weten dat de uitbreiding onaanvaardbaar is. Mevrouw A.A.E. Goijert, gedepu teerde van de provincie Noord- Holland, komt maandag naar Texel om OSG De Hogeberg te 'herope nen'. De school is weliswaar niet echt gesloten geweest, wél er is gedurende anderhalfjaar hard ge werkt om de twee gebouwen een nieuw aanzien te geven, zodat het schoolbestuur en de gemeente hebben besloten van de oplevering een feestelijke gebeurtenis te ma ken. 'De scholengemeenschap staat vanaf nu niet alleen bekend als een school die goede resultaten scoort, maar ook als een school met een goed aanzien in een mooie omge ving', constateert rector Henk de Vries tevreden. In samenspraak met de directie van de school besloot de afdeling bouwzaken van de ge meente twee jaar geleden om de re novatie grootscheeps aan te pakken. De gevels van beide gebouwen wer den voorzien van kunststof kozijnen en de grauwe kleuren werden vervan gen door iets vrolijkers. Er is een nieuw dak geplaatst en ook de bui tenkant van de Burgemeester de Koninghal heeft een behoorlijke face lift ondergaan Bovendien werd de riolering gerenoveerd en is er in beide gebouwen een betere klimaats- beheersing mogelijk. De opening wordt een feestje met een Georgische inbreng. Een muzi kale bijdrage wordt geleverd door de zanggroep Kereome. Eventuele giften zijn bestemd voor een project dat moet bijdragen aan de heropbouw van het onderwijs in Georgië. De rec tor wijst er daarnaast op dat de ope ning wordt verricht door een gedepu teerde van Noord-Holland en dat deze provincie een 'zusterschap relatie' heeft met Kvemokartly, een provincie van Georgië. Mevrouw Goijert, lid van het CDA, heeft sinds 1999 zitting in Gedepu teerde Staten. In haar portefeuille heeft ze onder meer openlucht recreatie, personeel en organisatie, onderzoek en onderwijs. Bovendien is ze 'gebiedsgedeputeerde' voor Noord-Holland-Noord Vakantiecenrum De Krim richt in zijn nieuwe brochure een speciaal woordje tot de jongere kampeer ders in een poging om lawaai- schoppende jeugd te weren. 'Niet welkom zijn groepen die overvloe dig alcoholgebruik en het bezor gen van overlast aan anderen tot vakantiehobby hebben verheven. Zij kunnen bij ons niet reserveren', is de waarschuwing die onder de kop 'Jongeren Welkom?' in de boekingsgids is opgenomen. 'Jongeren die overdag slapen en 's nachts drinken zijn bij ons met wel kom. Hun gedrag past niet bij een vijfsterrencampmg en -bungalow park', licht Krim-directeur Martin Warnaar toe. 'Ik heb het vorig seizoen zelf geconstateerd: de overlast van een deel van de jeugd is onaanvaard baar. Ik heb de mening van mijn me dewerkers gevraagd en reacties ge kregen van onze gasten: men heeft geen zin meer in de heme.' Warnaar realiseert zich dat een waterdichte bescherming tegen de komst van schreeuwende drinkerbroeders niet mogelijk is, maar wil toch een preven tief signaal afgeven. 'Ook als jonge ren telefonisch reserveren of zich bij de balie melden wordt hun te ver staan gegeven dat wij hinderlijk ge drag met accepteren. Dat ze dan be ter een andere camping kunnen zoeken.' Alle jonge kampeerders knjgen bij de balie een kaartje met gedragsregels. Zo moet iedereen zijn rommel oprui men en kratten bier en flessen drank horen in tent of caravan te worden geplaatst. Radio's mogen niet te hard staan en na 23 .00 uur moet er stilte heersen. Brommers en auto's mogen het terrein met op. Een algemeen verbod op aanstootgevend gedrag besluit de voorschriften. De beheer der grijpt in als de regels niet worden nageleefd. 'En dat betekent meestal wegzenden', aldus het kaartje, waarop dezelfde tekst ook in het Duits staat afgedrukt. Terug van weggeweest. Voor de twaalfde keer reisde ik langdurig door Indonesië en West-Papoea. Het leverde weer veel avontuur, spanning en ervaring op. Deze keer was er zelfs een aardbeving bij en niet eens zo'n kleintje: 6,3 op de schaal van Richter. Gewoonlijk maak ik die jaarlijkse trip in mijn eentje want bij dit soort reizen is een reisgenoot al gauw een blok aan het been. Mij kan het niet schelen dat ik in rokerige hut ten slaap waar ik door vlooien word besprongen of in andere si tuaties kom die onaangenaam of zelfs gevaarlijk zijn, maar je kunt dat een partner meestal niet aan doen. Bovendien kom je in je een tje verder en zie je dus meer. Meer dan eens was er voor mij nog net één plekje in een prauw of vrachtvliegtuigje, temidden van dozen eendagskuikens, zakken rijst en containers bakolie. Met nog iemand erbij zou dat niet ge lukt zijn Verder ben ik nogal ge steld op vrijheid Ik voel er weinig voor om op een Balinees strand te zonnen omdat een meereizende partner dat zo graag wil. Boven dien ben ik erg ongezellig in de omgang met medereizigers. Ik haat winkelen, kan met klaver jassen, heb geen verstand van voetbal, wil met praten over het slechte weer in Nederland en stel dus helemaal geen prijs op gezel lige ontmoetingen en kostbare drinkgelagen met andere Hollan ders die je toevallig ontmoet. Als een reisgenoot (m/v) dat wèl prachtig vindt ben je ter wille van de lieve vrede al gauw met allerlei dingen bezig die je helemaal met wilt. Je hebt er dan de pest in, wat dan weer kans geeft op ruzie. Bij groepsreizen is dat risico natuur lijk nog groter en daarbij gaat het dan ook vaak mis. Toch hoor je daar weinig over want het is een taboe. Wie voor veel geld naar het andere eind van de wereld reist om daar een droomvakantie te beleven en daarover al maanden tevoren pocht tegenover familie en kennissen, zal nooit publiekelijk toegeven dat het zwaar is tegen gevallen. Toch was ik de eerste tien dagen van mijn zojuist afgesloten 30- daagse rondreis niet alleen. In mijn kielzog had ik cameraman Gerard, die in opdracht van de provincie Noord-Holland een film maakt waarin ik een nogal promi nente rol speel. Ik had eerst hele maal geen zin in zijn gezelschap. Maar ik zwichtte toen hij beloofde in de film aandacht aan ons Papoeaproject te zullen geven met vermelding van het giro nummer in de aftiteling, zodat de film nieuwe donateurs zou kunnen opleveren. Ik vraag me intussen wel af wat er van die film terechtkomt. Ik dacht eerst dat het een documentaire over Texel zou worden, waarbij ik een enkele maal in beeld zou ko men om iets te vertellen over de veranderingen die zich de afgelo pen vijftig jaar op het eiland heb ben voorgedaan onder invloed van badgasten enzo. Maar nu blijkt het vooral over mijzelf te moeten gaan met Texel als decor. De film wordt een aflevering in de serie 'Markante Noord-Hollan ders'. Men vindt mij dus markant, 't Is maar dat jullie het weten. Markant, wat is dat eigenlijk? In elk geval met gewoon. Verontrus tend is dat de op zichzelf posi tieve aanduiding nogal eens wordt gebezigd voor mensen waaraan eigenlijk een steekje los zit. Die zie je dan optreden in tv-series als 'De Stoel', 'Paradijsvogels' en vroeger 'Showroom'. Ik heb daar moeite mee omdat je in die repor tages met alleen interessante, wijze mensen met een bijzondere levensstijl ziet, maar ook halve idi oten die mets zinnigs te berde brengen. Beide categorieën wor den aldus op één hoop geveegd en verwerkt tot goedkoop product van de vermaaksindustrie. Ik sluit heus niet uit dat er aan mij ook een steekje los zit, maar ik vind het met leuk dat het Nederlandse volk daarmee wordt vermaakt Mijn cameraman heeft me uit den treure verzekerd dat ik het hele maal verkeerd zie, maar ik ben er met gerust op. Hij heeft in elk geval unieke beel den gemaakt. Begin december kwamen we in de Baliemvallei van Nieuw-Guinea terecht in een massademonstratie. Minstens zevenduizend Dam-papoea's uit de omringende bergen waren samengestroomd op een groot terrein in het stadje Wamena, alle maal traditioneel gekleed, beter gezegd ontkleed en woest be schilderd. Ze zongen, baden, hie ven spreekkoren aan en luisterden naar opzwepende toespraken van hun voormannen: 'Papoea merdeka!' De Papoea's vonden het prachtig dat we er bij waren, als enige buitenlanders. Krijgshaf tig uitgedoste mannen met stok ken die een soort ordedienst vormden, introduceerden ons op getogen bij het publiek: 'Televisi belanda!' (Nederlandse televisie). De demonstranten staken voor de lens braaf hun spandoeken om hoog en zorgden ervoor dat ook hun peniskokers mooi in beeld kwamen Cameraman Gerard kraaide van plezier, maar ik voelde me nogal opgelaten want de man nen van de Indonesische veiligheidspolitie hadden onze lange witte gestalten al opgemerkt in die zwarte massa. Ze waren als de dood dat de officieel toegela ten demonstratie zou ontaarden in een gewelddadige opstand waar tegen ze met wapens in actie zou den moetén komen, zoals al zo vaak is gebeurd in de afgelopen 35 jaar zonder dat dit tot de verre buitenwereld doordrong. Journa listen en andere pottenkijkers vor men in hun visie een groot risico. Ze menen dat er een provocerend effect vanuit gaat (wat nog waar is ook) en stellen het evenmin op prijs dat straks in Amerika en Eu ropa in de kranten en op de tv is te zien hoe zij erop los slaan of schieten. Het verbaasde me dan ook niks dat ik op een gegeven moment op de schouder werd getikt door een Ja vaanse politieman in bruin uniform Ik moest mee naar zijn kantor Wat in dat kantoor zou gebeuren wist ik van een kennis die iets der gelijks een paar jaar tevoren had meegemaakt, camera en film rolletjes zouden in beslag worden genomen, ik zou worden uitgekafferd, mijn suratjalan (spe ciale pas die nodig is om Nieuw- Guinea binnen te komen) zou wor den ingenomen en ik zou een paar uur - of een dagje langer - wor den vastgehouden in afwachting van instructies uit Jayapura of Jakarta Maar het ergste was dat mijn naam op de zwarte lijst zou komen, zodat ik de volgende keer niet meer zou worden toegelaten. Zover kwam het niet. Terwijl ik werd opgebracht bemoeiden steeds meer Papoea's zich ermee, grof scheldend op de Javaanse politieman. Die was duidelijk doodsbang en legde uit dat ik al leen maar even mee moest naar zijn kantoor. De papoea's kwamen nu met tientallen letterlijk tussen beide en schreeuwden dat ik hele maal met meeging en dat hij moest oplazeren. Wat toen ge beurde, zal ik met gauw vergeten. De man droop af. Hij was malu, oftewel beschaamd, wat voor een Javaan heel erg is. Mijn bevrijders grijnsden voldaan en brachten me naar mijn plek terug, arm in arm. Een echt blok aan mijn been was cameraman Gerard toen we die zelfde dag naar het dorpje Kurima gingen, een kilometer of veertig verderop. We zouden daar de Ne derlandse zendelinge Trijntje Huis tra bezoeken, die meisjes had ge selecteerd die voor studiesteun van ons in aanmerking kwamen. Op weg erheen bleek een brug over een kali (riviertje) te zijn weg geslagen, zodat we door het woest stromende water moesten waden, stappend van steen op steen. Gerard liep daarbij een ge scheurde beenspier op, een zweepslag Hij verrekte van de pijn en was niet meer in staat tot lo pen. Ik vond het zonde om terug te gaan. dus ik moest hem achter laten, wat me de rest van de tocht de nodige gewetensnood be zorgde. 's Avonds werd Gerard op traditionele wijze behandeld door onze Papoea-drager. Die wikkelde het geblesseerde been in genees krachtige, geurende bladeren die hij in een vuur gloeiend heet had gemaakt. Het hielp ook nog. Geen filmbeelden dus van de door Trijntje uitgezochte meisjes, wél van tien nooddruftige leerlingen van een technische school op het eiland Biak. Die kregen allemaal een studiebeurs en kunnen hun opleiding dus afmaken, anders zouden ze van school zijn ge stuurd Eén van hen is Dominggus Arwam, die financieel is geadop teerd door Cor Dros uit Den Burg. Dros is groot voorstander van technisch onderwijs. Ooit richtte hij samen met mijn vader de tech nische school in Den Burg op, vandaar de betrokkenheid. Ik maakte voor Dros een foto van Dominggus met op zijn uniform een naambriefje om verwarring te voorkomen met de foto's van al die andere gesponsorde leerlin gen. De jongen luisterde geboeid toen ik over Dros vertelde, maar keek beteuterd toen hij hoorde dat deze Texelaar, die nog véél mar kanter is dan ik, het afgelopen jaar tachtig is geworden Dros zou dus wel gauw dood gaan, dus wég sponsor, veronderstelde hij. Want op Biak haalt haast niemand die leeftijd. Ik kon hem echter verze keren dat Dros een buitengewoon taai heerschap is, dat niet van op houden weet. Ik wou ook nog zeggen, de besten gaan eerst Maar hoe is dat in het Maleis? Harry. De jan van genten in de vogelopvang bij EcoMare. hoge kant. In het algemeen klasse ment leiden Gerda en Freek Veeger, voor Jean Zeeman en Roel de Zwart en Lieuwe van der Veen en Hans Westdorp. Eindstand tweede periode 1 Gerda en Freek Veeger 43 0612 Lieuwe van der Veen en Hans Westdorp 42.258; 3.Jean Zeeman en Roel de Zwart 41.596; 4 Chris Schraag en Willem Koomen 41 101.5.Fenny en Rob Caspers 40.800; 6.John Vlaming en Eric- Jan Geus 40.396, 7, Nel Koomen en Jan Kloosterman 39.758; 8.Arend Dijker en Piet Moree 39 339. 9 Jelle Wiersma en Johan Vinke 39 061; 10.Wil Derksen en Peter van Heerwaarden 38.905 Ere wie ere toekomt. Het idee van de 'brievenactie' in Den Hoorn is afkom stig van Piet Schneider. Ondergete kende had slechts de suggestie ge daan de herinnering levend te houden door een brievenbewaarder aan te stellen. Dat de feestcommissie Bij EcoMare zijn vrijdag en zaterdag 150 met olie besmeurde vogels uit Frankrijk gearriveerd. De zeekoeten en jan van gen ten zijn slachtoffers van de ramp met de olietanker Erika, die op 12 december voor de kust van Bretagne verging. Meer dan 4.000 vogels spoelden aan, teveel om door de Franse vogel- centra te worden opgevangen. Daarom werden de collega's in *1 omringende landen ingeschakeld. Na een slopende reis, die de nodige slachtoffers heeft geëist en nog zal eisen, zijn de dieren via het Friese Anjum bij EcoMare aangekomen. Daar kunnen ze aansterken en worden ze schoongemaakt. Slechts een klein deel van de pechvogels zal overleven. 'We doen het niet om de soort te red den, daarvoor is het effect marginaal, cd Ik denk dat rond de zestig procent ei- van deze dieren het loodje legt voor al, dat we ze weer uit kunnen zetten. 12e Waar het vooral om gaat is dat je een signaal afgeeft: dit kan gewoon niet.' Henk Brugge van EcoMare is verbit terd. Dat oliemaatschappijen goed- 3p. kope reders inhuren die tankers met tse dunne wandjes de zee op sturen. Dat het haast een wetmatige zekerheid is dat over een jaar of vijf wederom dui- c" zenden vogels onder gie pek bezwij ken na een scheepsramp voor de een of andere Europese kust. 'Exxon Valdez, Amoco Cadiz, Erika. Het gaat gewoon door. De fotogenieke vogels halen de publiciteit. Maar de schade is natuurlijk veel groter. Wat dacht je van al die krabben en kreeften, de zeeappels, de garnalen? Het hele ecosysteem is over duizenden vier kante kilometers voor |aren geruï neerd. Ook de héle visserij ligt-op z'n gat.' Via de vogelopvang komen olie rampen in de publiciteit. De landelijke en lokale media vliegen erop en de publieke verontwaardiging wordt ver volgens flink aangewakkerd. Zo kun nen instituten als EcoMare indirect een bijdrage leveren aan veranderin gen die via de politiek en (internatio nale) wetgeving hun beslag moeten krijgen. De zeehondenopvang - die voor instandhouding van de soort overbodig is - heeft eenzelfde func tie: vergroting van de bewustwording bij het grote publiek dat het tere na tuurlijke evenwicht op het wad en in de Noordzee door menselijk ingrijpen al snel wordt verstoord. De jan van genten die met z'n tienen in een hok zitten en zich warmpjes tegen elkaar aan schurken, hebben een bruin-geel vernisje op hun vederdek, dat hen nog met eens zo gek staat. Maar even verderop zitten een paar 'Texelse' exemplaren bij het water in de kleurdracht die de natuur bedoeld heeft: spier- en spierwit. EcoMare heeft een moderne vogel wasmachine besteld die notabene is ontwikkeld door de Franse o//emaat- schappij Elf-Aquitaine. Misschien ar riveert het apparaat nog op tijd zodat de vogels er binnenkort weer spie en span uitzien. 'Ze eten verschrikkelijk veel, net als de zeekoeten Dat stemt me wel op timistisch', zegt Brugge, De vogels lijken in redelijke conditie, zeker als je de wekenlange reis langs de verschil- 1400 punten op de nummers drie, Zeeman en De Zwart. De hoogste score in de dertiende ronde werd behaald door het al jaren samenspelende koppel Marie Tim merman en Annie Vermuë. Zij speel den deze avond 7386 punten bij el kaar. Daarbij speelde het tweetal vijf marsen. Het betekende een plaatsje winst voor de dames: van de vieren twintigste naar de drieëntwintigste plaats. Wil Derksen en Peter van Heer waarden behaalden met een score van 7206 punten de tweede plaats en stijgen naar de zevende plaats in het klassement. Aad Winters en Sjaak Sipsma waren met 7185 punten uit stekend op dreef. Zij scoorden 7185 punten en stijgen door dit resultaat naar de tweeëntwintigste plaats in het klassement. John Vlaming en Eric Jan Geus behaalden 7023 punten, goed voor de vijfde plaats deze avond. Zij verstevigden daarmee hun zesde plaats in het klassement. Het gemiddelde was, ondanks het feit dat er slechts 36 marsen werden ge speeld, met 6249 punten aan de Dankzij twee uitstekende beurten zijn Gerda en Freek Veeger er toch i in geslaagd de tweede periodetitel bij Klaverjasclub Den Burg te be machtigen. In de avondscore wer den zij vierde, maar heroverden ze de leiding in het algemeen klasse- i ment. De rondewinst was voor het tweetal Marie Timmerman en Annie Vermuë, die de nieuwe eeuw dus uitstekend begonnen. Het toeval wilde dat Gerda en Freek Veeger in de laatste twee ronden van zestien beurten moesten aantreden tegen de directe concurrenten voor de periodetitel, Jean Zeeman/Roel de Zwart en Lieuwe van der Veen/Hans 'Westdorp. Beide koppels werden overtuigend verslagen, zodat de voorsprong van de Veegers toch nog kon oplopen tot ruim achthonderd punten op Van der Veen en West- dorp, die tweede werden, en tot ruim ALS DAT flAAK GEEN PATATJ6 ooMas woxot.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2000 | | pagina 5