Gemengde gevoelens over TVTexel
'Ze staan nog in de
kinderschoenen
'Meer amusement dan
zakelijke informatie'
'Bij decorbouwers is al het andere mislukt'
1-1-2
Bruno Ens wint persprijs IBN
Uit het oog
TEXELSE COURANT
DAAR RED JE
LEVENS MEE
ledereen kent ze wel, Texelaars
die wegens studie, werk of een
andere reden het eiland hebben
verlaten. De één keert nog regel
matig terug naar zijn geboorte
grond, de ander slechts spora
disch of helemaal niet meer. Voor
de rubriek Uit het oog zoekt de
Texelse Courant ze op. In deze
aflevering: oud-Hoomder Oep
Schilling.
DINSDAG 29 FEBRUARI 2000
Het is voor de tweede keer dat Ens
de persprijs wint. Eerder haalde de
wetenschapper, die biologie stu
deerde aan de Rijksuniversiteit Gro
ningen, de publiciteit met een proef
schrift over het (a)sociale gedrag van
de scholekster. Bij het IBN werkt hij
aan wiskundige modellen die de ef
fecten van menselijke ingrepen op de
wadvogels moeten meten. Het be
treft ingrepen als klimaatsveran
deringen, inpoldering en Delta
werken, afvalwaterlozing, vergif
tiging, begrazing van kwelders,
schelpdiervisserij, verstoring en
bodemdaling. Deze bevindingen en
gegevens over voortplanting en po
pulatie-aantallen van vogels zijn op
genomen in de ecologische atlas
over de wadvogels. De publicatie van
het boek van Ens en mede-auteurs
Jan van de Kam (fotograaf), Theums
Piersma (NIOZ) en Leo Zwarts (RIZA),
viel samen met de landelijke discus
sie over de eventuele bodemdaling
als gevolg van de gaswinning in de
Waddenzee. Mede daardoor oogstte
het boek veel publiciteit in de pers.
Het onderzoek dat Ens en andere
medewerkers van het IBN naar
bodemdaling deden, bezorgde het
instituut nog meer publiciteit in de
landelijke pers. Reden voor het
geprivatiseerde IBN, dat onlangs is
opgegaan in het grotere instituut
Alterra, Ens de persprijs toe te ken-
maar door de vorm. Met zoveel me
dia is het een gejakker achter de ver
schillende nieuwtjes aan. Als er een
belangrijk evenement op Texel
plaatsvindt, zie je alle media daar op
afkomen.' Visser ervaart geen rivali
teit tussen hem en journalisten van de
andere media. 'Je bent in de eerste
plaats gewoon collega's.'
'Concurrentie is goed, ook in de lo
kale journalistiek', zegt Gerard Tim
merman, hoofdredacteur van de
Texelse Courant. 'Een redactie die
achteroverleunt loopt het risico dat
een abdere medium met een primeur
aan de haal gaat. Die wedijver zou
gunstig moeten uitpakken voor de
kwaliteit van de media, die zich ieder
op hun eigen wijze proberen te onder
scheiden. Toch vraag ik me af of de
Texelaars gebaat zijn bij zóveel me
dia die achter hetzelfde nieuws aan
jagen Mensen die zich in het lokale
nieuws willen verdiepen zullen steeds
vaker een keus moeten maken. Want
wie heeft er tegenwoordig nog tijd om
alle media te volgen? Dan blijft er met
veel anders over dan koppen snellen
en het versneld afdraaien van de op
genomen video's van de TV Krant en
TVTexel. Tijd om je ergens rustig in te
verdiepen is er niet meer.'
Timmerman plaatst nog een kantte
kening: 'De media zijn op Texel wel
veelsoortig, maarniet veelkleurig. De
lokale kranten en zenders vertegen
woordigen, anders dan in het natio
nale medialandschap, geen politieke,
geestelijke of maatschappelijke stro
mingen. Daar is Texel te klein voor.
Journalisten rennen achter hetzelfde
nieuws aan en proberen elkaar vlie
gen af te vangen. In verschillende
kranten kom je praktisch dezelfde
berichten tegen. Omdat ze toch alle
onderwerpen willen verslaan, hebben
de journalisten vaak te weinig tijd om
zich echt vast te bijten in bepaalde
onderwerpen. De bescheiden om
vang van de eilandredacties laat dat
niet toe. En waarom werken er met
meer mensen bij die individuele re
dacties? Omdat hun uitgevers het
geld er met voor hebben. Dat komt
mede doordat er zoveel media in de
advertentiepap roeren, waardoor de
ondernemers hun budgetten sprei
den. Met de komst van TVTexel zal
dat effect verder toenemen. Je kunt
je afvragen of de lezer of kijker daar
uiteindelijk bij is gebaat. Ik denk dat
we als Texelse Courant bij de adver
teerders een streepje voor hebben.
We kunnen bogen op een lange tra
ditie en bovendien wordt de krant in
vrijwel elk Texels huishouden dinsdag
en vrijdag gelezen. De komst van
TVTexel betekent niet dat we onze
koers wijzigen. Kwaliteit, betrouw
baarheid en gedegen informatie
voorziening blijven onze uitgangs
punten.'
Meer media betekent voor
lichters: meer werk Maargemee
voorlichter Frans Hopman denk
het nieuwe actualiteitenprograi
weinig extra drukte geeft,
televisieomroep verwacht wel
ander soort informatie. Zij willen!
den in plaats van alleen maarve
len. Dus je moet wel degelijk je p
mng veranderen,' Ook ReneeS
PR-medewerker van EcoMare,
de nieuwe aanpak zonder al te
problemen verwerken in haar
gramma. 'EcoMare organiseert
bijeenkomsten waarbij alle m
aanwezig kunnen zijn. Bijvoorb
een paar weken geleden, toer,
een nieuwe vogelwasmachine I
den aangeschaft. Eén journalist n
of minder maakt dan natuurlijk
uit. Het is zelfs voordelig voor ons
er meer tegelijk komen.'
Politievoorlichter Rob Komngs
denkt dat er eerl gevaar is dat
nieuwsprogramma van TVTexel
veel op sensatie zal zijn gericht
komt doordat voor hen de we
stopt bij de grenzen van Texel.'
Indringe
Waarin de nieuwe omroep wel
schilt van andere media, is het ino
gende effect. Als voorbeeld no
Frans Hopman een ernstig onge
dat kort geleden op Texel gebeui
'Daarvan werden beelden gema
die behoorlijk schokkend waren,
tuurlijk zijn mensen wel wat gew
door al die oorlogsbeelden op
maar als
d<
>1-
het dicht bij huis geb-
maakt het veel meer indruk. Dan
echte beelden veel indringendere
een verhaal met een paar foto's,
omroep moet wel uitkijken dat
satie geen grote rol gaat spelen
grens tussen informatie en sense
is soms moeilijk vast te stellen.'
Oud-journalist Hopman vindt
duidelijk dat TVTexel nog in dek
derschoenen staat. 'Daar ontko
geen enkele jonge organisaties
Je bent niet zomaar een journal
dat moet groeien. En zo blijf je
voorlichter bezig met het aanpj
sen aan de nieuwe media. SI
komt internet en daarna ween
anders. Het is een continu pi
en dat is goed.'
Met dank aan Reineth van Dijk, Sjoutye Dl
tra. Niels Eckhart, Arie van Keulen Anne
Kimpe, Willemijn Luhof, Harco Ploegman.!
Skov, eindredacteur Judith Moerman en ho
redacteur Laura Schot. Ze studeren allen
de Christelijke Hogeschool Ede.
Lokaal nieuws op televisie. De buurman of zelfs je eigen kind.
TVTexel zendt sinds kort 24 uur per dag dagelijkse nieuwtjes
uit op de kabel. Maar hoe denken de Texelaars eigenlijk over
de commerciële tv-zender? Niet onverdeeld positief, zo blijkt
uit een onderzoek door journalisten-in-opleiding van de Chris
telijke Hogeschool Ede, die een studieweek op het eiland door
brachten. 'Veel eilandbewoners zeggen dat ze het 'echte'
nieuws uit andere media halen.' Ruim een week na de start van
de dagelijkse nieuwsuitzendingen spraken ze met de kijkers,
journalisten, uitgevers en adverteerders.
Volgens Hannie van Zoelen van
TVTexel brengt haar programma in
principe hetzelfde nieuws als waar
over in andere media wordt geschre
ven. Het verschil zit volgens haar in
de benadering. 'Meer dan de krant
hebben wij ruimte voor achtergron
den. We behandelen het nieuws heel
anders, omdat wij met beelden wer
ken.' Ze vindt televisie een geschikt
medium om nieuws bij de Texelaars
thuis te brengen. 'Als ouder vind je
het leuk om je eigen kind op televi
sie te zien met een gymnastiek-
uitvoering.' Het nieuwsaanbod op het
eiland houdt echter met altijd over.
'Om elke dag een uur vol te krijgen
moet je wel creatief zijn. De program
ma's van TVTexel zijn met alleen op
de Texelaars afgestemd, maar ook op
de toeristen.'
Er bestaan ideeën om meer program
ma's te gaan uitzenden Maar voor
lopig blijft het bij ideeën, want de
omroep wil eerst eens zien hoe de
kijkers en medewerkers reageren op
de nieuwsprogramma's. Het pro
gramma wordt grotendeels gemaakt
door vrijwilligers. Nog vóór de eerste
uitzending van start ging, waren er al
veranderingen.
Amateuristisch
Uit de reacties van eilandbewoners
maakten de studenten op dat niet
iedereen goed is te spreken over
deze bulletins. 'Velen zien in TVTexel
geen serieuze en actuele zender.'
Volgens mevrouw I. Timmer (55)
brengt de zender meer amusement
dan zakelijke informatie. 'De mensen
die kijken, doen dat eigenlijk uit
nieuwsgierigheid, ledereen kent el
kaar hier en dat is toch wel de belang
rijkste reden om naar TVTexel te kij
ken.' Ook voor Maaike Goënga (15)
is dat de reden om de programma's
te bekijken. 'Het is gewoon interes
sant om te zien wat er allemaal ge
beurt op Texel.' Volgens Nona Toorn-
burg (19) zijn de programma's van
TVTexel 'slecht in elkaar gezet en te
amateuristisch', Ronald Biesboer(30)
deelt die mening. Hij kijkt af en toe
naar TVTexel, maar hij vindt de kwa
liteit van geluid en beeld niet best
Veel eilandbewoners zeggen dat ze
het 'echte' nieuws uit andere media
halen. De Texelse Courant en de
kabelkrant worden veelvuldig gele
zen.
'Het maken van televisie wordt vaak
onderschat. Het kost ontzettend veel
tijd en je moet er verstand van heb
ben', zegt John Smit, die reportages
maakt voor onder andere RTL, SBS6,
de NOS en TV Noordholland. 'Voor
een item van drie minuten ben ik toch
een dag in de weer. Eerst filmen, dan
een uurtje of drie monteren en dan
inspreken.' Ik ben ervan overtuigd dat
de mensen van TVTexel ontzettend
hun best doen. Maar je kan zien dat
ze tekort tijd en kennis hebben. Jaap
Eelman kan goed monteren, maar hij
is afhankelijk van het materiaal dat hij
krijgt aangeleverd. Het meeste van
Een officiële Texelse gebeurtenis, zoels hier de ondertekening ven het Masterplan Water, voltrekt zich onder grote belangstelling van
de Texelse media. (Foio arciiiel Terelw Courant)
wat ik tot dusver heb gezien is in feite
kleurenradio. Een praat|e met een
plaatje, maar geen ondersteuning
door muziek of beelden. Er wordt veel
geleund op de techniek, maar het
heeft te kort inhoud Leuke beeld
effecten, maar het voegt te weinig
toe. De beeldkwaliteit en de camera-
Wat wil TVTexel zelf bereiken met het
dageli|ks uitzenden? Er zijn al zoveel
media op Texel Initiatiefnemer Jaap
Drijver liet al eerder weten de tv-zen
der als een middel te zien om de
Texelaars aan de kabel te binden.
TVTexel is met te ontvangen door kij
kers met een beperkt (goedkoop)
voering laten te wensen over en jour
nalistiek schiet het tekort. Dit geldt
overigens in versterkte mate voor de
beelden die op de kabelkrant worden
uitgezonden. In het stukje tekst wordt
verteld wat je op beeld gaat zien.
Lokale televisie is leuk en het feest
van herkenning werkt best een tijdje
Maar op een gegeven moment moet
je verder. In drie jaar tijd heb ik bij
TVTexel echter nog geen progressie
gezien.'
Onderzoeker Bruno Ens (1956)
heeft de persprijs van het Instituut
voor Bos- en Natuuronderzoek
(IBN) gewonnen. Die eer viel de
wetenschapper te beurt omdat hij
het IBN het afgelopen jaar het
meest in de publiciteit heeft ge
bracht. Dat kwam met name door
zijn bijdrage aan de onlangs ver
schenen Ecologische Atlas van de
Nederlandse Wad vogels en het
onderzoek naar de bodemdaling
als gevolg van het boren naar gas
op de wadden.
nen. Naast een oorkonde, bestaat die
uit een bedrag van duizend gulden
die de winnaar zelf mag houden.
Bovendien mag Ens een bestemming
kiezen voor ƒ1.500,-, die ten bate van
een goed doel moet komen. De we
tenschapper heeft al een idee. 'Ik
denk erover om alle leden van het
kabinet het boek Consilience van
E.O. Wilson te geven. Het boek
schetst de problemen waardoor we
bezig zijn de natuur te vernietigen.
Het gaat over de voortschrijdende
specialisatie, waardoor onze kennis
uit stukjes bestaat en er onvoldoende
samenhang is. Beweringen die op het
ene gebied worden gedaan, kunnen
tegenstrijdig zijn aan een ander ge
bied. Door dit gebrek aan kennis tel
len economische belangen zwaarder
dan de ecologie. De randvoorwaar
den die de natuur stelt worden vaak
met meegenomen.'
Momenteel werkt Ens aan een plan
om de kokkel- en mosselvisserij in
2003 te evalueren. Dit gebeurt in sa
menwerking met het Rijksinstituut
voor Kust en Zee (RIKZ) en het Rijks
instituut voor Visserij Onderzoek
(RIVO).
abonnement. Qua inkomsten moet
de zender het hebben van
commercials. Daarmee mengt Drijver
zich in de strijd om het advertentie-
geld. Voor zijn eigen omroep ziet hij
de toekomst met vertrouwen tege
moet 'Waarom zouden bedrijven niet
bij ons adverteren? Tv-spots zijn
duur, maar dat is geen reden om het
niet te doen.'
Peter Dral van TV Krant Texel (kabel
krant) verwacht dat de nieuws
voorziening magerder wordt door het
spreiden' van het advertentiegeld.
Bedrijven moeten nu hun adver
tentiegeld verdelen over meerdere
media. Per medium is er dus minder
geld beschikbaar.'
Minder media, dat is de oplossing,
lijkt het. Jaap Drijver: 'ledereen wil
natuurlijk dat de concurrenten weg
gaan. Wat mij betreft mag de Texelse
Courant wel weg. Maar ja, zij zeggen
natuurlijk hetzelfde over ons. Op
Texel moet ruimte zijn voor nieuwe
media.'
De meningen van adverteerders zijn
verdeeld. Woninginrichter Oosterhof,
die nu op de kabelkrant adverteert,
vindt het niet aantrekkelijk om een
deel van het budget in te zetten voor
advertenties op TVTexel. Hij vindt het
namelijk te duur en door de herhaling
van het blok kunnen spotjes niet af
gewisseld worden. Zeilmakerij Oude-
schild wil wel een deel van het bud
get aan advertenties op TVTexel
besteden. Het bedrijf wil het nieuwe
medium niet bij voorbaat uitsluiten.
De journalisten van de TV Krant voe
len zich niet bedreigd door het
nieuwe medium. Anja Roubos: 'Ik
heb een uitzending van TVTexel ge
zien en ik vond de kwaliteit vrij ma
tig. Ik zie geen reden om onze koers
te wijzigen. Wij blijven het nieuws op
dezelfde manier brengen als altijd.'
Ze heeft een verklaring voor het rela
tief grote aantal media op het eiland.
'De eilandbewoners hebben een bo
venmatig grote interesse in details.
Daarom kan elk medium zich vaak op
een ander detail van een onderwerp
richten.'
Redacteur Marten Visser van de
Helderse Courant denkt dat er eigen
lijk teveel media zijn op Texel. Maar
in de loop der jaren is dat zo gegroeid
en ieder medium is zijn eigen accen
ten gaan leggen.' Dwingt het compe
titie-element de krant ook om nieuws
wat op te kloppen? 'Nee', antwoordt
Visser. 'Maar je moet wel goed na
denken over de manier waarop je
onderwerpen aanpakt Je moet een
eigen gezicht neerzetten ten opzichte
van andere media.' Elke meuws-
verspreider wil een eigen identiteit
laten zien. Niet door de meuwskeuze.
te bouwen voor de voorstelling Sode
mieter op! van Hans Teurlings, een
project voor het Holland Festival van
het Amsterdamse theater De
Engelenbak 'Ik kon wel aardig tim
meren en een vriend die ik van mijn
studie kende. Erik Denijs, kon het nog
beter Dus vroeg ik hem om hulp.'
Voorstelling én decor werden een
succes en zo kregen de twee al snel
een nieuwe opdracht: een oud-do-
cent van de Academie voor Expres
sie had voor een theatervoorstelling
een decor nodig.
De opdracht erna was direct al het
eerste grote project: het decor voor
de voorstelling Idomeneo van Frank
Groothof, onder meer bekend van
Sesamstraat. Tot twee jaar geleden
bouwde het bedrijf de decors voor al
zijn theatervoorstellingen 'Het ging
allemaal een beetje lopen en daarom
moesten we een plek vinden waar we
klanten konden ontvangen. Iets met
een beetje een profi-uitstraling
Naast zijn werkzaamheden als decor
bouwer had Schilling een winkeltje in
tweedehands rekwisieten en dat
kreeg al snel een tweede functie: het
representatieve kantoor van decor
bouwbedrijf Schilling en Denijs.
Gedurende de eerste twee jaar, 1989
en 1990, runden de twee het bedrijf
samen. De projecten kostten in die
tijd met meer dan zo'n vijftienduizend
gulden. Maar vanaf 1991 kregen ze
steeds meer werk en redden ze het
nog maar net met z'n tweeén. In het
zelfde jaar kwam neef Arjan Schilling
bij het bedrijf werken. 'Het was eigen
lijk niet zijn bedoeling, maar hij is
nooit meer weggegaan.'
In 1993 kreeg het bedrijf de eerste
grote commerciële opdracht: het
bouwen van het decor voor de pre
sentatie van een nieuw model Opel.
Ditmaal waren de kosten ongeveer
het tienvoudige honderdvijftig
duizend gulden. 'Bij zo'n project
wordt het nieuwe model van de auto
geïntroduceerd aan alle Nederlandse
dealers en daarvoor wordt een thea
ter afgehuurd.'
Vanaf dat moment ontstond een com
binatie van projecten die het bedrijf nu
nog uitvoert. Een kwart bestaat uit
decors voor theater, film en televisie
en een kwart uit tentoonstellingen
voor musea en projecten voor beel
dend kunstenaars. Commerciële op
drachten vormen de andere helft 'Ik
zie het als een goede combinatie van
cultureel en commercieel.' Schilling
heeft geen voorkeuren: 'Als het maar
uitdagend is. Wij nemen zoveel moge
lijk de complexe klussen aan.'
Voorbeelden zijn het decor voor het
nieuwjaarsconcert dat ieder jaar wordt
uitgezonden op televisie, exposities in
de Nieuwe Kerk in Amsterdam, decors
voor gesubsidieerde theater
gezelschappen en vrije producties, en
commerciële projecten als die van G-
star. 'We kunnen nu dingen aannemen
die we leuk vinden.'
Sinds drie jaar heeft het bedrijf zake
lijk echt succes. Toen partner Denijs
er in 1996 na ruim zes jaar mee
stopte, was Schilling tijdelijk alleen
eigenaar In 1998 kochten neef Arjan
en broer Leo Schilling zich in het be
drijf in, dat ondertussen Fiction
Factory was gaan heten. Ze kregen
van de gemeente Amsterdam een
stuk grond toegewezen en bouwden
daar de loods waarin de werkplaats
en het kantoor zijn gevestigd Dat is
nu anderhalf jaar geleden. 'Sinds drie
jaar hebben we zelfs een secreta
resse.'
Medewerkers van decorbouwbedrijf Fiction Factory. Op de voorste rif, gehurkt, een
van links Leo Schilling. Schuin achter hem staand Oep Schilling. Op de foto ook n
Arjan Schilling Ivoorste rij. tweede van rechts
Zo'n tien tot vijftien mensen hebben atelier Geen ontwerpers. Dat laf
een vaste baan in Fiction Factory. Het
zijn mensen met uiteenlopende ach
tergronden. Over het algemeen heb
ben ze net als Schilling niet geleerd
voor het vak waarin ze nu werkzaam
zijn. 'Decorbouwers zijn mensen bij
wie andere dingen zijn mislukt', ver
telt Schilling. De opmerking ontlokt
een hoop gelach in het kantoor. 'Nou
oké, jij met dan', zegt hij tegen eén
van de medewerkers. Ze komt van de
meubelvakschool, zoals meer men
sen in het bedrijf. Dat is terug te zien
in het werk dat Fiction Factory levert
Alles wordt zeer netjes afgewerkt.
'Dat is een kenmerk van onze stijl.'
Het bedrijf bezit een computer
gestuurde machine, die vanuit het
kantoor wordt bediend en de sti|l
beïnvloedt. Fiction Factory heeft in de
loop der jaren methoden ontwikkeld
om de decors zo mooi en efficient
mogelijk te maken. 'We gebruiken
bijvoorbeeld veel staal voor dingen
die anderen waarschijnlijk met hout
zouden maken Ook wat dat betreft
hebben we een herkenbare stijl We
zijn een echt bouwbedrijf, een decor-
we meestal aan een specialist ovi
De ontwerper pleegt ook het oveif
met de regisseur, wanneer het T
theaterdecor betreft 'Veel meni
hebben het romantische beeld i
we dagenlang rondhangen in
theater Maar dat komt bijna ncj
voor. Meestal worden de decors in
werkplaats gebouwd, in een t
geladen en naar het theater vervol
Daarom moet alles ook uit elkaar k.
nen en lichtgewicht zijn.' En moj
het een keer voorkomen dat het]
dig is dat er dagenlang in het thea
wordt gewerkt, dan laat Schilling!
over aan deonge garde. 'Ik hebj
tijd gehad.'
Grote dromen over projecten i
altijd nog eens zou willen doen. hei
Schilling niet Zijn droom is al uiti
komen. 'Een goedlopend bedl
waarin veel leuke mensen een lei
baan hebben. Terwijl ik eigeif
drama-docent ben. Nee, toch me|
bent wat je doet!'
Judith de Leel
Een kantoor bovenin een zelfgebouwde loods in Amsterdam-
Noord. Computers staan op het lange bureau onder het raam.
Uitzicht op het IJ. Onder het kantoor is de werkplaats, waar vier
mensen aan het werk zijn. 'De rest is slaapt. Zij zijn vannacht
om half vijf uit Keulen teruggekomen,' vertelt Oep Schilling. Op
de grootste spijkerbroekenbeurs van Europa bouwt zijn bedrijf
Fiction Factory sinds een paar jaar het decor voor de stand van
G-star. 'Dat merk wil altijd de mooiste en opvallendste stand
van de hele beurs hebben. Dat is voor ons steeds een uitda1
ging, dat zijn de leukste klussen,' zegt de 36-jarige oud-Texelaar.
Het is het grootste project dat het be
drijf jaarlijks heeft. Ongeveer twintig
mensen zijn dan in Duitsland aan het
werk. Daarvan zijn er tien a vijftien in
vaste dienst van Fiction Factory, een
bedrijf in decorbouw dat ruim tien jaar
geleden onder de naam Schilling
Denijs van start ging, nadat twee
vrienden die 'wel eens iets timmer
den' werden gevraagd voor de bouw
van een decor.
Toen Oep Schilling op zijn achttiende
klaar was met de Havo op Texel, be
gon hij een opleiding tot docent
drama aan de Academie voor Ex
pressie in Utrecht. De oud-Hoornder
ging nog vaak terug naar het eiland.
Hij gaf er acrobatieklessen en werkte
net als voor zijn studietijd in het re
vue-menu in Klif 23, Ook stond hij aan
de wieg van de Vantasjes, het kinder
theater van Klif 12 dat nog steeds
bestaat. Met de toenmalige spelers
(Pip Barnard en Karin van Arkel) be
dacht hij de eerste voorstelling Apen
Dakota's, nu twaalf jaar geleden.
Met zijn studie dacht hij een goede
keuze te hebben gemaakt, maar tij
dens zijn stage - waarbij hij drama
lessen aan apothekersassistentes
moest geven - zag hij in dat het te
gendeel waar was en stopte.
'Ik liep een tijdje met mijn ziel onder
de arm en timmerde af en toe eens
iets', kijkt Schilling terug. Op zeker
moment werd hij gevraagd een decor
Eén van de decorstukken gemaakt door Fiction Factory.
