C. den
hotel
Ouden neemt
'Opduin' over
9
Teleurstelling na gift koekoeksklok
'Tatenhove' te koop
na 35 jaar Schuijl
Geknip%<f
TEXELSE
COURANT
Moet achterkant
monumentaal pand
schuin blijven?
'at ik zeggen wou...
Sollicitatie naar
Gouden Eikel'...
Gevaarlijke paal
Caravan
Duits
Strandjutters
treffen elkaar
in Flora
Strand schoon
in Natuurmaand
Royale gift voor
Welzijnsstichting
Vissersvrouwen
I$m5« ï>-X
aande en de komende man. Rechts de nieuwe eigenaar Kees den Ouden.
DONDERDAG 27 APRIL 2000
De heer K. Pels Rijcken wil zijn wo
ning Herenstraat 29 in Den Hoorn
uitbreiden. Er moeten enkele dak
kapellen worden gemaakt, het huis
moet aan de achterkant drie meter
worden verlengd en de nu schuine
achterkant van het dak moet recht
worden. Of dat allemaal zal gebeu
ren is de vraag, want de raads
commissie voor Ruimte, Wonen en
Economie had maandag aanmer
kingen op het verbouwplan.
De woning is een gemeentelijk mo
nument dat bovendien binnen het
beschermd dorpsgezicht Den Hoorn
ligt. In geval van verbouwing moet
daarom advies worden uitgebracht
door de gemeentelijke monumenten
commissie die uit dezelfde personen
(Foto Harry do Graaf)
I 39-jarige C. den Ouden is de
luwe eigenaar en exploitant van
lel 'Opduin' in De Koog. Hij
Temt de plaats in van de familie
f. Wuis die zich na 35 hectische
ren volledig uit het bedrijf terug-
t om een rustiger bestaan te
Wn beginnen.
L Ouden is geen nieuw gezicht in
j 103 kamers tellende viersterren-
:el want hij functioneert daar al
Is 1988 als adjunct-directeur. Hij
leboren in Den Haag, groeide op
potterdam waar hij de middelbare
iooI bezocht en volgde in Heerlen
middelbare hotelschool. Hij liep
ige in Frankrijk (Parijs) en België
i) en werkte vervolgens in het
ilaamde vijfsterrenhotel Jan Tabak
[Bussum waar hij uiteindelijk front-
fice manager was. De overstap
een functie in het Chinese
intal Hotel duurde slechts een half
want toen ging dat bedrijf failliet,
lie tijd had Harry Wuis op Texel zijn
iel juist ingrijpend verbouwd en
leid en was in verband daar
op zoek naar een staf
werker die hem als adjunct ter
Ie ton staan.
Wederzijds
ging Den Ouden bij Wuis aan de
gen het beviel hem prima. Dat was
"derzijds zodat Wuis al gauw aan
n Ouden dacht toen hij een jaar of
geleden naar een opvolger ging
njken. Belangrijk punt van overwe-
g daarbij was dat dochter
nemarie geen interesse had omdat
een hotelbedrijf runt in Zuid-Afrika
de nog studerende zoon Dirk Jan
en hotelambities koestert.
jis, die Tweede Paasdag 55 jaar
rd, zegt het hoteliersvak met veel
izier te hebben beoefend, maar
idt het nu tijd om zich terug te trek-
n. In langzaam 'afbouwen' zag hij
en heil omdat er dan van afstand
)ij de gemeente wordt momen-
'eet het nodige gedaan om brie-
lenvergunningaanvragen en
indere verzoeken van de burge-
(snelleraf te handelen. Onlangs
bleek uit een tussenrapportage
bat het de goede kant op gaat,
raar dat nog veel valt te verbe
teren. Het probleem speelt blijk
baar ook bij de provincie. De
Texelse gemeentesecretaris Piet
Toon die voor de WD lid is van
Provinciale Staten heeft naar
aanleiding van een kras geval vra-
Son gesteld aan GS-voorzitterJ.
ran Kemenade.
Een vrouw had op 27 november
1996 een bepaalde aanvrage in
gediend en kreeg daarop pas op
'2 januari 1999 een (afwi/zende)
reactie Het beroep dat ze daar
tegen instelde werd op 3 juni
'999 behandeld door de hoor- en
advies commissie waarvan Zoon
voorzitter is, wat tot een voor de
vrouw gunstig advies leidde. GS
behoren binnen zes weken na het
uitbrengen van dit advies een
nieuwe beslissing te nemen,
maar op dit moment - dus negen
maanden later -zit de vrouw nog
steeds fe wachten.
Zoon heeft daarover schriftelijk
opheldering gevraagd, zowel met
betrekking tot dit geval als met
'betrekking tot de provmcie-
bienstverlening in het algemeen.
"at het onderhavige geval be-
j'elt merkt hij onder meer op:
Bent u met mij van mening dat
oen rechtstreeksere sollicitatie
om voor de Gouden Eikel ('pri/s
van het tv-programma 'Ook dat
"og'- red.) in aanmerking te ko
men niet of nauwelijks denkbaar
is?'
nemen weinig terecht zou komen en
hij het gevoel zou hebben zijn opvol
ger voor de voeten te lopen.
Emotioneel
De verkoop waarbij het volledige
aandelenpakket in handen komt van
Den Ouden, had de nodige voeten in
aarde, want het ging om een groot
bedrag. Gedurende anderhalf jaar
werden met inschakeling van
adviseurs de mogelijkheden beke
ken. Op 15 december vorig jaar was
er een akkoord en was de verkoop
per 1 januari 2000 een feit. Wuis wilde
dat pas bekend maken na zijn 55"
verjaardag, volgens eigen zeggen om
emotionele redenen. Tot 1 oktober
blijft hij nog in het bedrijf om 'af te
wennen' en om afscheid te kunnen
nemen van de vele vrienden die hij in
de loop der jaren heeft gemaakt on
der de vaste gasten van het hotel.
Het personeel werd dinsdag tijdens
de verjaardagsreceptie van Wuis op
de hoogte gesteld nadat de staf
medewerkers al eerder waren geïn
formeerd. De totaal 54 medewerkers
die bij 'Opduin' op jaarbasis in dienst
.Zijn hoeven niet te vrezen voor hun
baan Voor zover de nieuwe directeur
ander beleid gaat voeren zal dat niet
zijn gericht op reductie van perso
neel. Den Ouden: 'Dit bedrijf heeft
een heel speciale, eigen identiteit.
Onder de stafmedewerkers heerst
het wijgevoel, wat heel belangrijk is
voor de motivatie en dus voor het
dienstbetoon richting gasten. Dat wil
ik graag zou houden. Wuis had best
Het paaltje in het begin van het fiets
pad van de Limietweg, vlakbij cam
ping De Driehoek, is levensgevaarlijk
en heeft al tot ongelukken geleid. Die
waarschuwing liet Klaas Modder
(PvdA) gisteravond horen in de raads
commissie Financiën, Werken en
Milieu. Het paaltje is er middenin het
fietspad geplaatst, om te voorkomen
dat boeren met landbouwwerktuigen
van het pad gebruik maken, maar
gevolg is nu vooral dat fietsers er veel
last van hebben. Bert Dennenberg
van gemeentewerken liet weten dat
Modder gelijk heeft en dat er sprake
is van 'een serieus probleem', ook
omdat de kans bestaat dat de ge
meente bij ongelukken voor de kos
ten moet opdraaien. De ambtenaar
beloofde een oplossing te zullen zoe
ken.
kunnen besluiten het hotel over te
doen aan een of andere keten, maar
dat zou ongetwijfeld wèl consequen
ties hebben gehad voor de medewer
kers. Het is tegenwoordig bijzonder
dat een hotel van deze klasse en
grootte in handen is van één particu
liere familie'.
Niet eenvoudig
Den Ouden wacht een grote uitda
ging. De exploitatie van een dergelijk
hotel is verre van eenvoudig. Het
moet steeds meer komen van de
'korte verblijfsmarkt' Tegenwoordig
is de gemiddelde verblijfsduur van de
gasten van 'Opduin drie dagen. Nog
geen twintig jaar geleden was dat
meer dan een week. Er moet dus heel
wat gebeuren om de bezetting op peil
te houden. Opduin ('Waar men terug
komt') kent echter een groot
herhalingbezoek: meer dan de helft
van de gasten is al eens eerder qe-
weest. Van de gasten verblijft zo'n
15% om zakelijke redenen in het ho
tel; de rest is er als toerist. Binnen die
zakelijke sector wordt een belangrijke
doelgroep gevormd door artsen, wis
kundigen, toxicologen of andere we
tenschappers die in het hotel meer
daagse, kwalitatief hoogwaardige
cursussen of nascholingsbijeen-
komsten houden.
De nieuwe directeur, zijn vrouw
Henriette en hun drie kinderen van 3,
7 en 9 jaar gaan wonen in huize 'Trio'
dat behoort tot het Opduin-complex
en tot dusver als vakantiewoning
werd geëxploiteerd. Henriette, die
ook een middelbare hotelschool-
opleiding achter de rug heeft, gaat in
'Opduin' een administratieve en re
presentatieve taak vervullen.
Nevenfuncties
Harry Wuis stopt ook geleidelijk met
de functies die hij naast het hoteliers
vak vervulde: voorzitter van de
Texelse Vereniging van Logies-
verstrekkers, vice-voorzitter van de
Stichting'Texels Museum, voorzitter
van De Koog Badplaats, voorzitter
van de Texelse Hotelvereniging, lid
van het Covenantsoverleg, voorzitter
van de Bakker-van Maarleveld-stich-
ting, lid van de landelijke Raad van
Advies van Staatsbosbeheer, lid van
de werkgroep Duurzaam Texel en
penningmeester van de Relais du
Silence-hotelorganisatie.
Een jeugdcaravan tegen een boeren
schuur. Donkergroen geverfd, onop
vallend opgenomen in het gebied
rond de Hallerweg, Onopvallend en
niemand tot last. Alles bekostigd uit
eigen middelen, zonder een cent
overheidssubsidie, geen project voor
nodig. Een jeugdhonk. Een eigen plek
waarin vele uren noeste arbeid zijn
gestoken.
En die caravan moet weg. Er moet
een daad worden gesteld: hete be
leidsplan staat het niet toe, het oude
Texelse land moet beschermd wor
den en dus (gelukkig zijn er regels
voor) weg ermee.
Maar wat te doen aan de echte
landschapsvervuiling die we overal
op het eiland aantreffen? Wat gebeurt
er tegen de almaar voortschrijdende
poppenkast tussen Oudeschild en
Den Burg. Onlangs weer een villa met
een enorme glaspartij nabij het eiken
bosje. En wat te denken van het
Wilde Westen naast Zevenhoven.
Een groep jongvolwassenen moet
hun goed-gecamoufleerde zelf
gebouwd onderkomen afbreken om
dat men de regelgeving zo verstaat
en anderen kunnen rustig hun gang
gaan met het afbreken van het mooie
Texels landschap. Is dat dan omdat
de regelgeving zoiets wél toestaat?
Hillie Keijzer-Vlas,
Oudeschild.
In de Texelse Courant van vrijdag 21
april stond een artikel over een
waarschuwingsbord voor wachttij
den bij de boot. Dit bord ie geplaatst
bij de rotonde aan de Pontweg. En
wat schetst onze verbazing? Eerst
staat de Duitse tekst 'Achtung!
Wartezeiten an der Fahre' vermeld en
daaronder staat pas de Nederlandse
tekst. Ook verderop staat een bord
met eerst de tekst 'Zur Fahre
Fahrradweg benutzen' en daarna pas
de Nederlandse tekst. Hoort dat niet
andersom te staan? Sinds wanneer
hoort Texel bij de Duitse Wadden
eilanden? Of wonen we toch nog in
Nederland?
Ook ergeren wij ons aan het feit dat
je in sommige winkels door het per
soneel eerst in het Duits wordt aan
gesproken. Als je dan opmerkt dat ze
gewoon Nederlands tegen je kunnen
praten, wordt dat afgedaan met een
gebaar van 'ach, wat zou het'. Gaan
we straks de kant uit dat Duits de
voertaal wordt?
Zijn wij soms de enigen die ons hier
aan ergeren?
fam. M.J. Kikkert,
Den Burg
(Nederland)
De opzet om met het evenement Mei
maand Natuurmaand mooie reclame
te maken voor Texel als vakantie-ei
land, is al op voorhand met helemaal
gelukt. 'Mijn schoonouders zijn diep
en diep teleurgesteld', meldde Am
sterdammer Henk Plooijer deze week
telefonisch bij de redactie. Het geval
wil dat het echtpaar Keestra, de va
der en moeder van zijn echtgenote,
onlangs reageerde op de oproep die
Patrick Tanghe uit Den Burg via Ra
dio Noord-Holland deed om
koekoeksklokken beschikbaar te
stellen voor een kunstproject in Het
Paradijs, in de Dennen 'Die vent
spoort niet', was volgens Plooijer de
eerste gedachte van zijn schoonou
ders, maar aangezien ze al sinds ja
ren met grote regelmaat op Texel lo
geren, besloten ze mee te doen en
hun klok af te staan. 'Tanghe is naar
Amsterdam gekomen om 'm op te
halen, ze hebben een leuk gesprek
gehad en hij beloofde dat ze een uit
nodiging voor de opening van het
evenement zouden krijgen
Zo gezegd, zo gedaan Zo leek het
althans. Het echtpaar kreeg een mooi
vormgegeven uitnodiging, inclusief
een programmaoverzicht, waarin een
lunch in de natuur en een busrit over
het eiland met Jac. P. Thijsse als
natuurgids opvallende onderdelen
waren. De door organisatoren
Veronica Bos van de VW en Erik van
der Spek van Staatsbosbeheer on
dertekende uitnodiging eindigde met
het verzoek of de genodigden 'via het
ingesloten fax-antwoordformulier'
even wilden laten weten of ze van
plan waren te komen. Genoemd pa
pier ontbrak, waarna een telefoontje
werd gewaagd naar het op de uitno
diging vermelde nummer, dat van de
VW was, zo bteek.
Via via werd contact gelegd met
Tanghe, die zelf terugbelde. 'Hij ver
telde dat hij express geen antwoord
formulier bij de uitnodiging had ge
stopt, aangezien de bus al vol zat met
bobo's Het gewone volk pist naast
de potzei-ie, maar mijn schoonou
ders waren evengoed welkom. Alleen
mochten ze niet met de bus mee en
moesten ze ook zelf maar voor een
boterham zorgen. Ja, dank je de koe
koek. Mijn schoonouders hebben te
goeder trouw hun klok afgestaan en
nu worden ze zo belazerd. Zo ga je
met niemand om en zeker niet met
mensen van 70 en 72.'
Tanghe zat duidelijk met het geval in
zijn maag, zo bleek afgelopen week,
toen hij om een reactie werd ge
vraagd. 'Ze zijn welkom, maar niet
voor de busreis en de lunch. Ik heb
mijn best gedaan er verandering in te
brengen, maar er kon niemand meer
bij, aldus de organisatie. Zo gaat dat
toch, in dit soort gevallen. Voor de
gewone man is er geen plaats.'
Dat hij zelf wat onhandig heeft gehan
deld, wilde Tanghe ook wel erkennen.
'Het is misschien mijn fout geweest
deze uitnodiging te sturen. Maar er
was maar één soort, met een
standaardtekst, en daarin werd ge
sproken van een lunch en een busrit.
Ik heb het later nog geprobeerd terug
te draaien, maar ik kan er als kunste
naar met voor zorgen dat ze alsnog
krijgen wat ze beloofd is.'
Later belde Tanghe nog eens naar de
redactie: 'Luister eens, ik vind het
toch wel erg vervelend. Daarom heb
ben mijn vrouw en ik bedacht dat wij
zelf ook een tafel dekken en dat we
daar samen met die mensen de door
ons meegebrachte lunch zullen op
eten. Alleen die bus, daar heb ik geen
invloed op.'
Helaas voor Tanghe bleek het echt
paar Keestra niet te .vermurwen,
Plooijer: 'Ze hebben nog een paar uur
bedenktijd gevraagd, maar ze waren
zo teleurgesteld dat ze het toch maar
niet doen. Ze hadden zich verschrik
kelijk verheugd op het programma
Dat wilden ze helemaal volgen. En
anders maar niet
bestaat als de raadscommissie voor
Ruimte, Wonen en Economie. De kri
tiek van die kant kwam erop neer dat
het verbouwplan nog wat 'karakteris
tieker' moet. Belangrijkste grief betrof
de rechte achterkant van het dak. De
woning mag best langer worden,
maar het dak moet schuin blijven
omdat dit nu juist zo typerend is voor
het huis.
Andere commissieleden dachten er
anders over, zodat het niet zeker is
dat het college aan de grieven tege
moet zal komen door voorwaarden te
verbinden aan de monumenten
vergunning die voor de verbouwing
nodig is. De familie Pels Rijcken
hecht echter veel waarde aan een
rechte achtergevel omdat het veel
ruimtewinst oplevert op de bovenver
dieping. De huidige kap van de wo
ning is zeer klein, zodat je boven nau
welijks rechtop kunt lopen.
Jutters uit heel Nederland komen
zaterdag 6 mei naar Texel om op
Flora de dag van de Nederlandse
strandjutters te vieren. De bijeen
komst wordt gehouden ter gelegen
heid van het 25-jarig bestaan van de
Stichting Juttersmuseum. De jutters
zullen ervaringen uitwisselen over
bijzondere vondsten, belevenissen
en strategieën over de stroming.
Hoog op de agenda staat het bespre
ken van listen om de strandvonder
een slag voor te blijven. Al met al
belooft het een dag te worden vol
verhalen met een hoog zoutwater
gehalte. De juttersbranche komt
vanaf 10.00 uur bijeen in het Schip
breuk- en Juttersmuseum, dat een
collectie bezit die in zestig jaar is
opgebouwd.
Gezicht op de achtergevel van woning 'De Noorman', Herenstraat 29 in Den Hoorn. Het
huis is al jaren bezit van de familie Pels Rijcken maar wordt pas sinds kort permanent
bewoond. Gebrek aan ruimte, vooral op de bovenverdieping is echter een groot pro
bleem. Door het huis aan de achterkant drie meter langer te maken en de schuine
pannenkap aldaar te vervangen door een rechte gevel, wordt dat een stuk beter.
(Foto Harry do Graaf)
In het kader van de Natuurmaand
Texel wordt op 2 mei gejut op het
strand van de Hors. Onder leiding van
medewerkers van IVN, Defensie en
Rijkswaterstaat verzamelen vrijwilli
gers materiaal dat op de meest oos-
Het Juliana Welzijn Fonds heeft
Welzijnsstichting Texel ƒ10.000,-
geschonken voor zomeractivi-
teiten voor de jeugd en 2.500,-
voor een ventilatiesysteem in de
voorspeelruimte van de muziek
school.
De 10.000,- is bedoeld als bijdrage
aan het jaarlijkse bouwdorpproject en
aan de vakantiekaart, een bonnen
boekje waarmee de jongeren in de
zomer gratis of tegen een laag tarief
aan allerlei sportieve activiteiten mee
kunnen doen. De kaart was in het
verleden onder meer te gebruiken
voor catamaranzeilen, karten en ten
nissen en is bedoeld om de jeugd die
niet op vakantie gaat te vermaken.
Het ventilatiesysteem in de voor
speelruimte is dringend aan vervan
ging toe. Vooral als dansers er heb
ben gezweet of klaverjassers een
sigaret hebben opgestoken is het
benauwd in de ruimte. Een nieuwe
luchtverversingsinstallatie gaat rond
de ƒ6 000,- kosten, waarvan het
Juliana Welzijn Fonds dus bijna de
helft betaalt. Het nieuwe systeem
wordt volgens plan nog voor de zo
mervakantie geïnstalleerd.
telijke punt van de zandplaat is aan
gespoeld. Een Texelse jutter is
aanwezig om over de herkomst van
het gevondene te vertellen. Ook
wordt aandacht besteed aan de na
tuur waarin wordt gewerkt. De ge
meente neemt de kosten voor het
afvoeren van het verzamelde vuil voor
haar rekening. Op 20 mei is de Slufter
aan de beurt om op deze wijze te
worden opgeruimd.
Belangstellenden kunnen zich opge
ven bij EcoMare, tel. 317741. Deel
name kost ƒ2,50, inclusief hand
schoenen en een consumptie.
inanciele administratie, maar
ook het huishouden en de zorg
voor de kinderen Deze informele
arbeid staat zelden in de boeken,
constateerde het onderzoeksin
stituut LEI deze week. Hoog tijd
voor een eigen belangenvereni
ging, vindt een aantal vissers
vrouwen.
..Hoeveel uur ik per week be
steed aan het bedrijf van nnjn
man? Ik zou het niet weten",
lacht Irene Vonk ..Uren bijhou
den doe ik niet. Dat kan ook niet.
want er komen steeds dingen tus
sendoor." Haar echtgenoot heeft
samen met zijn broer twee kot
ters die op schol en tong vissen
op de Noordzee. Op ieder schip
werken zeven bemanningsleden,
op de wal repareren twee andere
medewerkers de netten. „Ze va
ren iedere maandagochtend uit
en komen op vrijdag om vijf uur
's ochtends weer terug in Den
Helder. Nee. ik sta dan met op
kade te turen. Sinds een jaar hou-
Ineke Vonk van Oost spreekt in Dag
blad Trouw over een op te richten
belangenvereniging voor vissers
vrouwen. 'Uit het onderzoek van het
LEI, uitgevoerd in opdracht van het
minsterie van Landbouw, Natuur
beheer en Visserij, blijkt dat de inzet
van vissersvrouwen meestal infor
meel is geregeld. De waarden van
hun arbeid is daardoor indirect, na
melijk als kostenbesparend voor het
bedrijf. Ook de werkzaamheden van
Vonk staan met in de jaarrekeningen
vermeld, 'Dat vind ik niet erg', zegt ze.
'Ik heb er zelf ook belang bij als het
goed gaat met het bedrijf. En belang
rijker nog: ik vind het leuk om te
doen.' 'Maar er zou wel meer ju
ridische informatie moeten komen
om vrouwen voor te lichten.'
vmd het leuk om te doen.
Toch moet de positie van vis
sersvrouwen worden versterkt,
vindt ze. Op een symposium afge
lopen donderdag ontstond het
idee om een belangenvereniging
op te richten. „Binnenkort ga ik
met een aantal vrouwen daarover
praten. Het wordt geen anti-man-
nen-verenigmg, hoor", haast
Vonk*zich te zeggen. „Meer een
aanspreekpunt voor vrouwen,
waar ze terecht kunnen met vra
gen of ideeën."
Want de visserij is een echte
mannenwereld, „InTexél valt
het nog mee. maar Zuid-Holland
en Urk zijn conservatief Ik heb
vrouwen gesproken die niet naar
een vergadering durven van de
visserij vereniging. Anders wordt
hun man met de nek aangekeken
omdat hij onder de plak zit. Dat
taboe wil ik graag helpen door
breken."
Eén zo'n ingesleten gebruik is
dat vissers op huwelijkse voor-
'Waar moeten wij straks heen?!'
Vaste gasten van hotel 'Tatenhove'
in De Koog reageerden een beetje
geschokt toen ze hoorden dat het
bedrijf te koop staat. Maar toen ze
de achtergronden vernamen, toon
den ze begrip. Piet Schuijl, die de
komende maand 60 wordt) en zijn
58-jarige vrouw Irene zijn bezig er
een punt achter te zetten na 35 jaar
hard werken en het uitvoeren van
talloze verbouwingen en uitbrei
dingen. Ze hebben contact met di
verse aspirant-kopers, maar het
kan nog wel even duren voordat de
nieuwe eigenaar aantreedt.
De altijd joviale Piet en zijn vriende
lijke doch kordate echtgenote had
den geen enkele horeca-ervaring
toen ze in 1965 de exploitatie in han
den namen van wat toen nog pension
Tatenhove heette. 'Eigenaar' was
H.J. Kanis, die het in 1965 in huur
koop had overgenomen van de fami
lie Eijgelaar. De vroegste geschiede
nis van het bedrijf dateert van voor de
oorlog toen de familie Tatenhove be
gon toen met het houden van gasten.
Het was de eerste tien jaar, toen het
bedrijf onderdak bood aan zo'n zes
tig gasten, hard werken voor weinig
geld. Irene: 'We verdienden samen
ƒ125,- per week plus vrije kost en
inwoning'. Van meet af aan werd ge
streefd naar uitbreiding en kwaliteits
verbetering De eerste grote uitbrei
ding met tien kamers en een woning
had plaats in 1969 en kostte 2.5 ton
Omdat Kanis het gebouw in huur
koop had was het met mogelijk een
hypotheek te krijgen, zodat het pro
ject met 'korf geld tegen ruim 18%
rente moest worden gefinancierd. Dat
liep goed af dank zij de op dat mo
ment razendsnelle groei van de re
creatie. Het echtpaar Schuijl werd in
1975 definitief eigenaar voor
ƒ480.000,-.
Gemoedelijk
Het uiteindelijk 30 kamers tellende
'Tatenhove' maakte naam als hotel
waar het gezellig en gemoedelijk was
met een haast voortdurend contact
tussen gasten en eigenaars. Piet en
Irene zorgden intussen dat ze de
steeds hoger wordende kwaliteits
eisen vóór bleven. Haast elk jaar werd
er wel wat vervangen, verbouwd of
verbeterd. Het een met het ander
veroorzaakte een groot herhalings-
bezoek. Meer dan driekwart van de
clientèle bestaat uit vaste gasten. De
het werk hadden leverde de familie
Schuijl een inspanning waartoe te
genwoordig nog maar weinigen be
reid zijn. Zeven dagen per week hard
werken was decennia lang heel ge
woon, maar het afbouwen is nu in
volle gang Zoon Marcel (35) die na
de middelbare hotelschool werk
ervaring opdeed in Zwitserland en
Australië zit samen met zijn vrouw
Irma inmiddels acht jaar met zijn
ouders in de firma en heeft veel van
de taken overgenomen. Piet en Irene
verhuisden naar de dienstwoning van
het door hen overgenomen bunga
lowpark 'Eldorado' aan de Bosrand-
weg Piet Schuijl is tegenwoordig
meer te vinden op de golfbaan dan
in de keuken van Tatenhove waar
Irene en Piet Schuijl vinden het welletjes.
laatste grote verbouwing was drie
jaar geleden. Wie de nieuwe eigenaar
ook zal worden, vast staat dat hij aan
de slag gaat in een bedrijf dat hele
maal bij de tijd is.
'Tatenhove' is met alleen vermaard
als hotel maar ook als locatie voor
bruiloften en partijen, waarvoor de
recentelijk nog vergrote en aange
paste grote zaal met bar zeer ge
schikt is. 'Kinderen van mensen die
ooit bij ons hun bruiloft vierden, had
den hun trouwerij ook bij ons'.
Grote verandering
Gedreven door het plezier dat ze in
iFöfo Ham de Graaf)
hij ondanks het met hebben van 'pa
pieren' voortreffelijke maaltijden be
reidde.
Het is met de bedoeling dat Marcel in
het hotel verder gaat want hij ziet het
jarenlang keihard werken minder zit
ten In overleg met zijn ouders heeft
hij besloten het andere bedrijfs
onderdeel 'Eldorado' verder te ex
ploiteren. mede omdat dit bungalow
park nog uitbreidingsmogelijkheden
heeft. Hij verhuist te zijner tijd naar de
bedrijfswoning van het park en zijn
ouders gaan dan wonen aan de
Epelaan, waar ze met het oog op hun
'ouwe dag' al jaren een huis hebben.
