Soort gevoel van veiligheid tref je nergens anders aan
l/larinebiologe is
gelukkig op Texel
1
n
'omerwerk is naast pastoraat bron
an gezelligheid en cultureel vertier
an-
gespoeld
U
Je icbvilhyt
TEXELSE J COURANT"
Actief Shima
blijft populair
Bliksemactie voor
paracentrum
DINSDAG 27 JUNI 2000
e Guiljam en gids Kees Groenhof (midden) staan deelnemers aan de historische kerkentocht te woord. 'Tijdens de tocht vertel-
is niet alleen over de kerken. Alle cultuurhistorische objecten en zelfs de natuurverschijnselen die we tegenkomen worden toe-
i(', zegt Maartje Guiljam. (Foto Ban Bosch)
:ijn al weer enige tijd druk in touw: Bram en Maartje Guiljam,
lamens de Texelse gereformeerde, hervormde, katholieke
joopsgezinde kerk het Zomerwerk voor hun rekening ne-
Toeristen kunnen tijdens hun vakantie niet alleen kerkdien-
bijwonen, maar ook voor een goed gesprek, gezelligheid
norele steun op moeilijke momenten terecht in het kloppend
van het Zomerwerk: gebouw 'De Schuilhut' in de Koger
lassiastraat. Daarnaast biedt het Zomerwerk al meer dan
:ig jaar cultureel vermaak, dat ook door Texelaars wordt
laardeerd.
ntie, een tijd van ontspanning en
er, een periode om naar toe te le-
Maar voor veel mensen nog
reden om ook het geloof een
rust te gunnen. Vandaar dat er
diensten voor toeristen worden
mden. Ook in het Duits, dankzij
■edewerking van het bisdom Es-
Vakantie kan ook een bron van
zijn. Problemen die door het
werk en de drukte van alledag wor
den verdrongen, kunnen tijdens de
vrije dagen aan de oppervlakte ko
men. Dan is een luisterend oor wel
kom, niet alleen voor gelovigen. 'We
vangen eigenlijk allerlei soorten men
sen op. Je ziet ook dat het Zomer
werk een begrip is geworden. Logies-
verstrekkers die niets met de kerk te
maken hebben, verwijzen hun gasten
naar ons door', zegt Bram Guiljam,
samen met zijn vrouw Maartje de drij
vende kracht achter het Zomerwerk.
'Vakantiegangers brengen meestal
een prettig en ontspannen sfeertje
met zich mee, maar ook hun proble
men. En tijdens de vakantie kan er
natuurlijk van alles gebeuren. Als aan
het thuisfront een familielid overlijdt
kun je wel wat geestelijke opvang en
praktische hulp gebruiken. Maar ook
als je zonder directe aanleiding rus
tig een kopje koffie met iemand
drinkt, komen de serieuze gesprek
ken meestal vanzelf. Temidden van
alle vakantiedrukte vinden de gasten
in De Schuilhut een ontmoetings
plaats en een rustpunt.'
Naast het pastoraat moet je de men
sen ook gezelligheid en een
laagdrempelig cultureel programma
bieden, zo vinden de Guiljams, zeker
nu de kerk niet meer zo'n vanzelf
sprekende en prominente rol in de
samenleving speelt als vroeger. De
vaste punten in het aanbod geven
toerist en Texelaar ook dit jaar weer
veel volop de gelegenheid om met
het eiland en kennis te maken en van
bijzondere klassieke concerten te
genieten.
Kerkentochten
De historische kerkentocht biedt een
kennismaking met de geschiedenis
van het Texelse geestelijk leven langs
gebouwen waarover stuk voor stuk
een interessant verhaal kan worden
verteld Als handleiding wordt de her
ziene bundel De kerkgebouwen van
Texel: een veldgids voor Texelaar en
toerist van Hendrik van Aken ge
bruikt. Van Aken bundelde alle in de
loop der tijd verzamelde informatie
die voorheen alleen verspreid be
schikbaar was. De geactualiseerde
versie is rijkelijk geïllustreerd en zou
gezien de leemte in dit genre met
misstaan in de Texelse boekhandels.
'Dat is ook het plan. We zijn inmiddels
met een geïnteresseerde in gesprek',
zegt Maartje. De kerkentocht start
overmorgen en daarna van 24 augus
tus tot en 28 september iedere don
derdag om 14.00 uur bij De Schuil
hut. In de herfstvakantie is er een
tocht op 19 en 26 oktober. Wie geen
auto heeft, kan meestal met iemand
meerijden, maarzeker is dat met. De
tochten zijn gratis.
Tot en met 23 oktober is er iedere
maandagavond een diavoorstelling in
de NH kerk van De Koog, waarbij
deskundigen elk vanuit hun eigen
achtergrond over het eiland vertellen.
De aanvang is 20.00 uur, de toegang
bedraagt 2,50 (kinderen ft,-).
Concertserie
Eilandbewoners kennen het Zomer
werk vooral vanwege de hoog aan
geschreven concertserie waarvoor
ieder jaar gerenommeerde professio
nals en andere musici met een
conservatoriumopleiding naar Texel
komen. De concerten zijn altijd op
dinsdag en beginnen om 20.15 uur.
Vanavond start de 12-delige serie in
de doopsgezinde kerk van Den Burg
met een concert van harpiste Meya
Blok en organist Piet Hulsbos. Bijzon
der is dat dit jaar voor het eerst ook
een accordeonist zal optreden.
Pianoliefhebbers mogen het concert
van virtuoos Arnaud Rosdorff op 11
juli in de NH kerk van Oosterend niet
missen. Verder wordt veel verwacht
van de Russische tenor Sergej
Snegirov, die op 15 augustus zijn
stem zal laten galmen door de RK
kerk van Den Burg. Maartje: 'We bie
den de musici niet de hoge gage die
ze doorgaans krijgen. Maar als we het
daarover hebben leg ik uit hoe ze via
de Texelse optredens naams
bekendheid kunnen krijgen. Gemid
deld komen er honderd bezoekers,
met uitschieters naar tweehonderd.
Dat zijn er toch heel wat meer dan zij
gewend zijn. Verschillende artiesten
houden er optredens elders in het
land aan over. Sommigen werden
meteen al op Texel vastgelegd. Daar
naast komen de musici in een ge
spreid bedje: het hotel is geboekt en
de publiciteit geregeld. Velen zien het
als een leuke vakantie.' Bram: 'We
zouden ze wel een goede gage kun
nen bieden, maar dan moeten we een
tientje of ƒ15,- entree gaan heffen.
Maar dat willen we niet. Op vakantie
zijn de meeste dingen al duur ge
noeg. Het is voor veel mensen een
verademing dat er eens een keer iets
gratis is. Dat ligt ook in de lijn van
onze laagdrempeligheid, ledereen
moet er met zijn gezin binnen kunnen
lopen, al was het alleen maar om de
kinderen met muziek in aanraking te
brengen.' Dat de concerten worden
gewaardeerd blijkt iedere keer weer
uit de royale opbrengst van de col
lecte die na afloop wordt gehouden.
Vakantiewerk
De Guiljams doen het niet alleen. Zij
worden bijgestaan door vrijwilligers,
waarvan sommigen als kind op va
kantie kennismaakten met het
Zomerwerk en zich later spontaan
voor een aantal weken vakantiewerk
aanmeldden. 'Er zijn ook veel jonge
ren die ons helpen. Zij vinden het
prachtig om verantwoordelijkheid te
dragen, ledereen is erg enthousiast
en er heerst een prettig sfeertje. Dat
houdt het ook leuk voor ons. Wij wil
len zoveel mogelijk rond de activitei
ten aanwezig zijn. En een goede sfeer
onder de medewerkers straalt na
tuurlijk ook af op de gasten', zegt
Maartje, die zelf als toerist met het
Zomerwerk in aanraking kwam en er
een echtgenoot aan overhield
Wijzigingen en aanvullingen op het pro
gramma, de locaties en de tijden staan ver
meld in de Vakantiekrant die op vrijdag als
bijlage van de Texelse Courant verschijnt.
Raadpleeg ook de agenda van de krant zelf.
De activiteiten gaan door tot en met de
herfstvakantie.
De Schuilhut (Parnassiastraat 2, achter de
NH kerk in De Koog, tel. 32 79 70) is tot eind
Budovereniging Shima sluit deze
weken een geslaagd seizoen af,
waarin de judoafdeling met circa 40
leden onverminderd populair bleef
onder de jeugd, de karateka's in aan
tal groeiden van acht naar twintig en
alleen shaolin kempo het door studie
verplichtingen van het handjevol be
oefenaren moeilijk heeft. De vereni
ging doet er dan ook veel aan om de
leden aan zich te binden en nieuwe
gegadigden over de streep te trek
ken. Woensdag, op de dag dat leer
lingen van de basisscholen konden
kennismaken met diverse sporten,
verzorgde judoleraar Harry
Gooyaarts een les aan maar liefst 52
geïnteresseerden. De meesten waren
uitermate enthousiast, al moet de
vereniging natuurlijk maar afwachten
wie het uitgedeelde foldermateriaal
ook werkelijk aandachtig bekijkt en
zich eind augustus voor de eerste
training meldt.
Vrijdag tussen 18.15 en 20.30 uur zijn
er karate-examens in sporthal Ons
Genoegen, terwijl er zondag op de
zelfde locatie tussen 10.00 en 16.00
uur een toernooi is met tegenstan
ders uit Enkhuizen, Den Helder en
Andijk. De karateka's ontvangen zon
dag 9 juli voor een tegenbezoek gas
ten uit Alkmaar (afgelopen weekend
bezochten Texelaars de kaasstad),
om samen demonstraties te geven,
een toernooitje te houden en andere
leuke dingen te doen. Onder meer
staat een training op het strand op
het programma. Vrijdag 14 juli wordt
de laatste karateles gegeven. Rond
half augustus wordt door middel van
een advertentie in de Texelse Courant
medegedeeld wanneer het nieuwe
seizoen weer begint. Dat gebeurt dan
mogelijk met karatetrainmgen (op
vrijdagavond) voor volwassenen.
augustus vrijwel dagelijks geopend en in
ieder geval na de programma-activiteiten.
Van 6 juli tot en met 24 augustus is er elke
donderdag om 20.00 uur een open-avond,
met zang, thema- en gespreksavonden.
Buiten de openingstijden zijn Bram en
Maartje Guiljam te bereiken via tel. 31 85 81
De Stichting Vrienden van De Vlijt
voert momenteel actie om steun te
betuigen aan het Paracentrum
Texel. Aanleiding is het toene
mende verzet tegen de vlieg-
activiteiten van dit centrum, zowel
door lokale mensen als door de
(rijks)overheid die uit lijkt te zijn op
het zodanig terugdringen van de
vliegerij boven en bij Texel, dat de
op het vliegveld gevestigde bedrij
ven het op den duur heel moeilijk
krijgen.
Het paracentrum is een van de groot
ste klanten van Texel en veroorzaakt
daardoor een naar verhouding groot
deel van de geluidsbelasting. Het
bestuur van de Vlijt-vrienden wijst er
op dat het paracentrum de afgelopen
jaren tal van maatregelen heeft geno
men waardoor de geluidsoverlast
sterk is teruggedrongen, onder an
dere door de aanschaf van een gro
ter vliegtuig waardoor minder vluch
ten hoeven te worden gemaakt en het
(door technische maatregelen) stiller
maken van datzelfde vliegtuig. Een
belangrijke overweging is verder dat
het paracentrum voor Texel van eco
nomisch belang is. Niet alleen ver
schaft het bedrijf directe en indirecte
werkgelegenheid maar vormt ook
een attractie voor het publiek. De toe
ristische drukte op het vliegveld
wordt voor een groot deel veroor
zaakt door mensen die naar de sprin
gende parachutisten komen kijken en
daarvan profiteert weer het vliegveld
restaurant.
Onder het motto 'Steun het para
centrum' pogen de Vlijt-vrienden nu
binnen een week een zo groot moge
lijk aantal handtekeningen bijeen te
krijgen. Formulieren kunnen worden
getekend in het paracentrum op het
vliegveld, op camping 'Vredelust' in
De Koog en in Het Speelgoedhuis,
Kerkplein 3 in Oosterend.
ar jeugd bracht zij grotendeels door In de tropen. Maar van
sprong is zij Belgische, afkomstig uit Gent. Sophie Brasseur
is werkzaam bij Alterra en maakt deel uit van het
Üerzoeksteam 'Wad en Zee'. Als jong meisje was zij al nauw
tonden met de zee. Ze snorkelde graag rond op de koraal-
in van de Indonesische wateren. Toen al stond vast wat ze
Ie worden: marinebioloog. Net als Jacques Cousteau, haar
iiaslte voorbeeld. Het hoofd van de lagere school in Nederland
itelde Brasseur echter als 'compleet gestoord'. Ze liet zich
'door niet weerhouden en studeerde in 1990 moeiteloos af
de universiteit in Groningen, waarna ze een baan vond op
el. Tegenwoordig is haar aandacht even gericht op andere
niien. Onlangs beviel zij van een dochter, Josephine.
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen hier
al zó lang dat ze niet meer van
een echte Texelaar zijn te onder
scheiden. Waar komen ze van
daan en wat bracht hen er toe
zich blijvend op ons eiland te
vestigen? In de rubriek Aange
spoeld dit keer Sophie Brasseur.
■voordeur van de woning aan de
mastraat staat uitnodigend open.
nummer klopt. Maar een naam-
Ije ontbreekt. Beleefdheidshalve
i maar even aanbellen. Geen
tie. Een onbeschaamde blik door
raam levert niets op. Geen teken
leven. Dan maar een inspectie-
it rond het huis. Nóg een open
inde deur. Met daarachter een
|e gang die klaarblijkelijk richting
leidt. Behoedzaam lopend, be
rt op een tevoorschijn sprin-
de waakhond, wordt de gang
iend. Je zal toch maar op het ver
fde adres zijn. Het Belgisch aan-
nde kastje kan echter niet mis-
Dit moet de woning van Sophie
sseur en haar partner Eric Hercu-
2i|n. Versterkt door dit gevoel zet
Ie tocht voort. Om uiteindelijk te
'igen in de badkamer, waar
sseur bezig is haar drie weken
e dochtertje in de kleertjes te
men. Brasseur verontschuldigt
'Sorry hoor, Josephine houdt,
nog niet aan mijn afspraken. Ze
lm vanmorgen een beetje later. En
de deuren staan niet altijd open
'de schilders zijn met de buiten-
bezig.'
!n later, als de koffie is ingeschon-
ende babyfoon ingesteld, vertelt
sseur hoe ze op Texel belandde.
oorsprong ben ik Belgische,
"omdat mijn vader bi| ontwikke-
shulp werkte, bracht ik een groot
Elvan mijn jeugd door in de tropen,
kleuter woonde ik in Oeganda,
ima keerden we voor een half
fjie terug naar Gent. Tot de
psche regering hem uitzond naar
•onesie. Daar heb ik tot mijn elfde
woond. Mijn vader zocht een baan
uropa om ons - ik heb nog een
ere broer - een Europese middel
lij schoolopleiding te geven. Welk
dat zou zijn, maakte met zo veel
■toevallig werd het Nederland en
wen we neer in Zwolle.'
Tot de definitieve verhuizing werd
Brasseur tijdelijk onderworpen aan
het onderwijs van de Gentse nonne
tjes. 'Wat ik me daarvan herinner is
dat we allemaal hetzelfde school
uniform droegen en heel veel
weesgegroetjes moesten bidden. En
als de zuster de klas binnenkwam,
moest je opstaan en haar netjes be
groeten.' Vrijgevochten als zij was,
viel de omschakeling toch wel mee.
'Er werd je een vast stramien gebo
den. Met voor iedereen dezelfde re
gels en normen. Jonge kinderen vin
den het wel prettig om in een soort
ritme te komen, waarin alles geregeld
is.'
De omschakeling naar Nederland
was veel groter. 'Ik voelde me al niet
zo lekker omdat ik in januari op
school kwam. Het was donker en het
sneeuwde. Beide had ik nog nooit
meegemaakt. Dat je in het donker
naar school moest, klopte voor mijn
gevoel al helemaal met. En die kou.
Daar was ik met op ingesteld. Inmid
dels ben ik er wel aan gewend. Maar
het heeft lang geduurd voordat ik in
de zomer geen dikke trui meer
droeg.' Brasseur werd bewust een
jaar teruggezet vanwege het taal
probleem en kwam terecht in de
vijfde klas (groep zeven) van de lagere
school. 'Ik kon geen woord Neder
lands. Thuis spraken we Frans en op
de scholen die ik bezocht Engels
Het werd een soort
overlevingsstrategie om de Neder
landse taal zo snel mogelijk onder de
knie te krijgen. En de taal was met het
enige probleem. 'In Nederland heb je
geen vast stramien en word je alleen
al op je uiterlijk beoordeeld Met
name op school. Ik was gewend kle
ren te dragen om in bomen te klim
men en gevechten van |ongens te
winnen. Ik had geen flauw benul wat
op dat moment in was. Bovendien
stotterde ik.'
Voldoende ingrediënten om als jong
meisje flink gepest te worden. 'Maar',
vervolgt Brasseur, 'ik had al heel jong
van mijn vader geleerd om van me af
te bijten. Hij zei me altijd: als ze je te
hard pesten, dan doe je je hand in een
vuist en mik je ze voor de neus.' En
met trots: 'Dat heeft menige neus
gekost...'
'Nog een leuk voorbeeld. Ik moest de
Cito-toets doen, ik was nog maar een
half jaar in Nederland. Het enige dat
ik goed kon, waren dingen waar je
ruimtelijk inzicht voor nodig had. Bij
voorbeeld van die doosjes die je
denkbeeldig in elkaar moest zetten.
Dat ging perfect. Maar als er dan een
vraag kwam, wie is de koningin van
Nederland, dat wist ik niet. Volgens
het oordeel van het hoofd van de
school was ik een soort idiot savant,
zoals in de film Rainman. Ik had wel
een gave, het ruimtelijke inzicht, maar
verder was ik volgens die man gees
telijk compleet gestoord. En het was
nog maar de vraag of ik de huishoud
school zou halen. Hij wilde gewoon
met snappen dat ik dat soort vragen
niet kón weten. Mijn ouders hebben
echt moeten knokken om mij op een
normale school te krijgen, want die
man wilde me het liefst naar een
Lom-school laten gaan.' Het werd
uiteindelijk HAVO, met daarop aan
sluitend Atheneum.
'Wat ik wilde worden, stond voor mij
vast. Marinebioloog. Die keuze had ik
in Indonesië al gemaakt. Daar
snorkelden we altijd op de koraal
riffen. Er is niets mooier dan dat.'
Haar grote voorbeeld was Jacques
Cousteau, die prachtige films over
het leven onder de zeespiegel
maakte. Een soort kruistocht ter be
scherming van de natuur. 'Het enige
probleem was om de goede richting
te vinden. Om te weten wat je moet
studeren. Dat bleek biologie te zijn.
Belandde ik in Nijmegen. Ook omdat
ik samen met Eric, die ik toen al
kende, wilde studeren.' De ecologi
sche studie in Nijmegen bleek ech
ter te beperkt en Brasseur besloot
over te stappen naar Groningen. 'We
probeerden nog wel voor Eric een
parallelle studie in Groningen te vin
den, maar dat lukte met.' Eric bleef in
Nijmegen en Brasseur stortte zich in
Groningen op de marinebiologische
vakken, die in samenwerking met het
NIOZ werden gegeven, waardoor zij
geregeld op Texel logeerde. Ih de
Potvis, de behuizing van het NIOZ.
Het was niet haar eerste ontmoeting
met Texel. 'Toen wij nog in Zwolle
woonden, kwamen we altijd met Pa
sen op het eiland. Mijn vader is een
grote vogelliefhebber. Omdat hij zo'n
vogelfreak was, had hij een groepje
mensen verzameld. Studievrienden,
die vroeger al onder zijn leiding naar
vogels keken. Nu kwamen zij met hun
gezinnen naar Texel. Eind jaren ze
ventig was dat. Dan sliepen we met
zo'n tien Belgische families op de
Vogelmient. Dat was altijd heel gezel
lig. Deden we een rondje Texel met
alle kinderen terwijl de ouders aan het
uitpuffen waren. Die waren om vier
uur 's nachts al opgestaan om vogel
tjes te kijken.'
De babyfoon begint te kraken,
Josephine kondigt zich aan. Brasseur
aarzelt even. Zal ze al wel of niet...
Nee, beslist ze kordaat, het is nog
geen tijd en ze vervolgt haar verhaal.
'De studie was interessant maar met
diepgaand genoeg. En ik was het met
helemaal eens met de man van de
zoölogische richting, de dierenkant
Ik kon niet zo goed met hem over
weg. Gelukkig ben je in Nederland
niet gebonden aan één universiteit.
Je kunt ervoor kiezen aan meerdere
universiteiten te studeren om uitein
delijk toch in Groningen af te stude
ren. Zo studeerde ik in Amsterdam
tropische ecologie, gericht op koraal
riffen en dergelijke, en vervolgens in
Wagemngen visserijkunde. Veel theo
rieën daaruit vormen de basis voor
populatiewerk.'
In die tijd ontmoette Brasseur iemand
die haar uiteindelijk op Texel deed
belanden. 'Er werden studenten
marinebiologie gezocht die geïnte
resseerd waren om in Indonesië, op
Ambon, op zoek naar zeekoeien te
gaan. Ik was daar erg mee ingeno
men Uiteindelijk liggen daar toch
voor een deel mijn roots. Het onder
zoek kon ik tevens als afstudeer
project gebruiken.' Omdat er bij het
project niemand betrokken was die
enige ervaring had in zeezoogdieren-
kunde nam Brasseur contact op met
het IBN-DLO. de voorganger van
Alterra. 'De enige deskundige in Ne
derland op dat gebied is Peter
Reijnders. Hij was geïnteresseerd in
het project. En hij ging uiteindelijk
voor een tijdje mee om het project te
leiden. Nadat ik terugkwam uit Indo
nesië, schreef ik mijn scriptie en stu
deerde in Groningen af. Reijnders
stuurde me een felicitatie met daarin
de boodschap' ik heb drie maanden
werk voor je op Texel, het editen van
een boek over zeehonden. Ik zit er
nog steeds. Als onderzoeker zee
zoogdieren.' Haar werkterrein is
breed. 'Het richt zich voornamelijk op
de zeehondenpopulatie en hoe de
zeehond zijn omgeving gebruikt.
Maar ook op de invloeden van het
menselijk gebruik op de directe om
geving van de zeehond
Brasseur wordt onrustig. De geluiden
die de babyfoon nu laat horen zijn niet
meer te negeren. Josephine heeft
honger. Eenmaal in de armen van
haar moeder kalmeert ze en sabbelt
genoeglijk op een fopspeen. Tweeën
eenhalf jaar bewoonde Brasseur een
kamertje in de Potvis op 't Horntje.
Totdat zïj een klein appartementje op
een boerderij kon huren, 'In de week
enden zat ik in Nijmegen. Bij Eric, die
daar inmiddels in een schrijvers
collectief zat. Maar na drie jaar werd
ik daar helemaal tureluurs van. Tegen
die tijd werd Eric zelfstandig schrijver
en kwam hij ook naar Texel. We wa
ren toen al tien jaar bij elkaar. We
huurden tijdelijk woonruimte in een
boerderij aan de Noorderhaaks en
keken ondertussen uit naar een ge
schikte woonplek.'
Vervolgens vonden ze in Oudeschild
een klem huisje dat aan hun wensen
voldeed. Het was het eerste huisje
dat in de jaren vijftig aan de Loods-
singel gebouwd is. De voormalige
woning van Klaas van Moppie. De
oorspronkelijke bewoner had het zelf
gebouwd en er sindsdien niets meer
aan veranderd. 'In die periode was ik
eventjes twee maanden werkloos.
Dat kwam goed uit. Die tijd benutte
ik om te bouwvakken. Alle plafonds
gingen eruit en overal legden we
nieuwe bedrading aan.'
De twee maanden vlogen voorbij. De
tijd begon te dringen 'We hadden
nog één dag. De plafonds zaten er
weer in, maar moesten nog afgewerkt
worden. We moesten ons echt bezig
gaan houden met de voorbereidingen
van de verhuizing. Laat de sleutel van
het huis maar hier, zei onze buurman.
Dan zet ik nog wel even wat weg.
Richten jullie je maar op de verhui
zing...' Groot was de verrassing toen
alle plafonds de volgende dag keu-
-.4,
m
In grote tuin van Sophie Brasseur en partner Eric Hercules aan de Julianastraat is
ruimte voor één van de werken van kunstenaarscollectief Wantij die tijdens de Natuur-
maand nog in de Dennen stonden. Hier poseert Brasseur met dochter Josephine.
rig afgelakt bleken. Een verrassing
van de buurman. Tot half drie in de
nacht was hij bezig geweest om het
af te krijgen. 'Zonder dat we er ook
maar iets van afwisten. Fantastisch
toch. zo'n buurman!'
Ze hadden het goed naar hun zin in
Oudeschild 'We hadden een grote
tuin waar we, als het maar even kon,
in te vinden waren Alleen het huis
was en bleef klein. Het was net zo
groot als nu mijn woonkamer is. Daar
zat alles in. Een trappenhuis en een
keukentje van twee bij één. Het pro
bleem was dat we permanent logés
hadden. In de zomer was dat niet zo
erg. Maar Eric, die thuis werkt, had in
de woonkamer zijn werkplek. Vooral
in de winter was het echt behelpen.'
Ze overwogen om het huisje te ver
bouwen. Maar toen hun wensen een
maal op papier stonden, kwamen ze
er al snel achter dat het niet haalbaar
was. 'Het zou betekenen dat we er
nóg een huis aan moesten zetten. Dat
was geen optie.'
'Anderhalf jaar geleden kwam dit huis
te koop. De voormalige dokters
woning aan de Julianastraat in Den
Burg. Om de knoop door te hakken,
was wel even moeilijk. We wisten dat
er een hoop onderhoud aan vast zat.
Maar we besloten het toch maar te
doen.'
Hoewel ze nog lang niet klaar zijn met
het opknappen, hebben ze er geen
spijt van gekregen. 'Onze belangrijk
ste motivatie was een groter huis en
een grote tuin. Want in de zomer le
ven we altijd buiten Als je dan maar
een veredeld terrasje ter beschikking
hebt, dat is mets voor mij. Dit plekje
is gewoon uniek Midden in het dorp
en vlakbij de winkels.'
'Oudeschild is de eerste plek waar
we als vaste inwoners kwamen te
wonen. Het is een kleine gemeen
schap. Maar daar hou ik wel van. De
mensen waren er erg gastvnj. Niet
alleen de buren, maar iedereen die je
er ontmoette. Zoals op de dijk als je
de hond uitliet. Daar heb ik veel vrien
den aan overgehouden Daar waar je
in Oudeschild iedereen aan kunt
spreken, duurt het in Den Burg lan
ger om mensen te leren kennen. Dat
je weet wie er bij jou in de straat
woont. Wij vonden het heel fijn om in
Oudeschild te beginnen. Maar we
vinden het hier ook prettig Het enige
dat ik echt mis is de dijk.'
Met een blik op de kleine Josephine
zegt Brasseur: 'Dat ik op Texel wilde
wonen, heeft vooral te maken dat ik
het heel erg prettig vind dat je met
achter je rug hoeft te kijken of het wel
veilig is om door een steegje te lopen.
En dat je met hoeft te controleren of
je autodeuren wel op slot zijn Dat is
zo fantastisch. Het is een .soort ge
voel van veiligheid dat je nergens
anders aantreft. Dat vind ik heel erg
prettig En nu is het tijd voor de kleine
meid..
Ingrid de Raad
