'Nu pas echt bewust van rust en ruimte op Texe,
De cultuurshocl
van Niels Cadé
4
hü
Zilveren 100.000 kg-koe
in de bloemetjes gezet
.TEXELSE
COURANT
Uit het oog
3J
:n
Zwemdiploma's
Orgelconcert
Nieuwe stalling moeilijk te vi
Bingo senioren
DINSDAG 18 JULI 2000
De wetenschap bracht Niels Cadée naar uiteenlopende plaat
sen. Hij onderzocht de fysieke gesteldheid van trekvogels op
Christianso, een eilandje in de Oostzee met één winkel, één café
en een bevolking van minder dan honderd zielen. Zijn proef
schrift schreef hij in Parijs, waar het dag en nacht druk is op
straat, de luchtverontreiniging alom is en zijn leven zich vrijwel
uitsluitend binnen de vier muren van zijn laboratorium afspeelde.
'Het was wel relaxed om af en toe terug te kunnen gaan naar
Denemarkenconstateert hij droogjes. 'In het laatste jaar heb
ben mijn collega-onderzoekers me op de been gehouden.
De liefde voor de natuur werd Niels
Cadée met de paplepel ingegeven.
Opgroeiend in een oude boerderij
aan de Waterweg, op de flanken van
de Hogeberg. trok hij er als oudste
zoon van een biologenechtpaar al
vroeg op uit om vogels en planten te
bestuderen. Na zijn eindexamen
Atheneum B, in 1986, verhuisde hij
naar Leiden en begon er een studie
biologie aan de universiteit. Zijn
hoofdvak was dierenecologie, een
nchting die inzicht probeert te verkrij
gen in de relaties tussen dieren en
hun leefomgeving en tussen dieren
onderling. Als zijn belangrijkste
studieonderwerp beschouwt Cadée
het onderzoek dat hij samen met
Theunis Piersma deed naar het ge
drag van de kanoet, een vogel die tij
dens zijn leven ieder voorjaar van
Afrika naar Sibenë of Groenland vliegt
en iedere herfst ook weer terug. 'De
vraag was waar het gedrag van dat
beest door wordt bepaald. Als expe
riment richtten we een klimaatzaal in,
met een constante temperatuur en
een constante afwisseling van licht
en donker Als hij daar in leeft, maakt-
ie zich dan nog steeds klaar om te
trekken? Dat bleek inderdaad het
geval. Het ruien en aanvetten ge
beurde op dezelfde tijden als in de
natuur. De conclusie kan dus zijn dat
de kanoet een intern ritme heeft, dat
niet afhankelijk is van temperatuur of
de lengte van de dag.'
Voor Cadée vormde het onderzoek
zijn eerste uitstapje, want voor een
periode van anderhalf jaar verhuisde
hij naar de universiteit van Groningen,
dat een samenwerkingsverband met
het NIOZ heeft, het instituut op Texel
waar zowel Piersma als Gerhard
Cadée, de vader van Niels, werkt.
'Het had me altijd al leuk geleken om
buiten Leiden iets te doen. Van mijn
vader had ik begrepen dat Theunis
zo'n aardige vent was én een ver
schrikkelijk goede onderzoeker. Een
aparte combinatie. Er zijn met zoveel
mensen die zó goed op hun vakge
bied zijn en daarbij innemend en aar
dig blijven.'
Na zijn afstuderen belandde Cadée in
Middelburg, waar hij zijn vervan
gende dienstplicht kon vervullen bij
een onderzoeksinstituut van Rijkswa
terstaat. Hij onderzocht er de rol van
de kokkels in het ecosysteem en on
dervond toen dat onderzoek en suc
ces niet per definitie samengaan. 'Op
een kokkelbank hadden we een soort
tunnel gebouwd. Door het verschil
tussen het instromend en uit
stromend water te bekijken, konden
we zien hoeveel algen een kokkel eet.
Daar kwam met zoveel uit. In tegen
stelling tot wat we verwacht hadden,
is de voedselopname van een kokkel
helemaal met zo groot. Je zou dus
moeten concluderen dat hun rol klein
is en dat je die banken wel allemaal
kunt opvissen. Maar zo gemakkelijk
is het natuurlijk ook niet. want ze
worden wel weer gegeten door vo
gels. Het werd allemaal niet zo dui-
ledereen kent ze wel, Texelaars
die wegens studie, werk of een
andere reden het eiland hebben
veriaten. De één keert nog gere
geld terug naar zijn geboorte
grond. de ander slechts spora
disch of helemaal niet meer. Voor
de rubriek Uit het oog zoekt de
Texelse Courant ze op. In deze
aflevenng Niels Cadée, die het
eiland veertien jaar geleden ver
liet.
zou ik vier jaar lang alleen maar de
eiwitopname van kwartels en ratten
bestuderen. Om ze daarna toch af te
maken.' Het onderzoek strookte bo
vendien met met zijn principes:
'Achterliggend idee was om uit te vin
den wat dieren in de bio-industrie het
beste kunnen eten, zodat ze in zo kort
mogelijke tijd tegen zo weinig moge-
Zeeland en dan zou ik helemaal naar
Denemarken gaan?'
Cadée besloot evenwel op de uitno
diging in te gaan en werd aangeno
men. Het onderzoek betrof kleine
zangvogels die door een gebrek aan
voedsel, milieuverontreiniging of ex
treme koude gestresst raken en in
hun ontwikkeling worden verstoord.
De veronderstelling was dat de sym
metrie bij dergelijke dieren zoek raakt
en dat hun vleugels of poten in lengte
verschillen. De hypothese bleek juist,
waarna Cadée na een verblijf van
ongeveer een jaar in Kopenhagen de
opdracht kreeg om een nngstation op
Christianso te betrekken. Op dit ei
landje in de Oostzee, dat op een be
langrijke trekroute ligt, zouden moge
lijk als eerste de vogels neerstrijken
die het meest-symmetrisch en dus
het sterkst zijn. 'Het was een heel
aparte ervaring. Het was echt een
piepklein eiland, je kon er in een half
uur omheen lopen, met één winkel -
Niels Cadée voor zijn ouderlijk huis aan de Waterweg. 'Ik ben bang dat ik op Texel de cultuur erg zou gaan missen.
delijk.' lijk kosten klaar zijn voor de slacht. Ik
Nadat hij er tweeëneenhalf jaar had ben geen principieel vegetarièr, maar
gewerkt en een vaste baan in het dieren uit de bio-industrie eet ik in
verschiet leek te liggen, besloot
Cadée toch te vertrekken en te pro
beren een promotieplaats te verwer
ven. 'Ik vond dat ik nog wel wat trai
ning kon gebruiken om een goede
onderzoeker te worden. Bovendien
moet je niet te lang wachten met je
promotieonderzoek, want anders
ben je te oud als je klaar bent en wil
niemand je meer hebben.'
Al gauw kon hij in Groningen een AIO
(Assistent In Opleidingj-plaats krij
gen, maar terwijl velen juichend had
den toegehapt, haakte Cadée aan
het eind van de lange sollicitatie
procedure alsnog af 'Te veel binnen
werk', was zijn inschatting. 'Terwijl
anderen onderzoek doen in Siberié,
ieder geval niet.
Zijn vriendin Nanette, een collega
biologe die hij tijdens zijn onderzoek
bij Piersma had leren kennen, hoorde
ti|dens een congres over een Deense
professor die onderzoek deed naar
trekvogels en nog op zoek was naar
een assistent. 'Het was nogal een
meidengek, dus ze gaf me weinig
kans. Maar ik heb het toch gepro
beerd. En plotseling kreeg ik een uit
nodiging om voor een gesprek naar
Kopenhagen te komen. Ik viel van
mijn stoel, ik was me er nog met he
lemaal bewust van waarop ik had
gesolliciteerd. Toen ik in Middelburg
zat, werkte en woonde mijn vriendin
in Wageningen. Nu was ik klaar in
de winkel - en één café. Er woonden
minder dan honderd mensen, voor
namelijk vissers en boeren Op het
station zaten continu twee ringers. En
verder was er nog een Italiaanse stu
dent. Wij stonden er bekend als de
vogelaars. In mei kwamen er boten
vol toeristen, die een paar uur over
het eiland liepen en dan weer weg
gingen Er waren een paar kleine win
keltjes waar je ansichtkaarten kon
kopen, maar verder deed iedereen de
ramen en deuren dicht als die stroom
het eiland op kwam. Ik moest 's och
tends vroeg vaak werken en ging
meestal even slapen als de toeristen
kwamen.'
Deens leren spreken, wat hij graag
had gedaan, zat er niet in voor
Cadee. 'De tijd ontbrak eigenlijk om
vaak het dorp in te gaan. Dat was wel
jammer. Bovendien kregen we
expeditiekoorts. Zo noemen ze dat
als je contant een lange periode - ik
zat er twee maanden - op eikaars lip
zit. Aan de andere kant was het ook
wel weer leuk. We hadden een bandje
bij ons van Monty Python en daar
hebben we erg om gelachen.'
Het onderzoek zelf leverde niet het
gewenste resultaat op. 'We hadden
gehoopt aan te tonen dat de sterkste
vogels het snelst op het eilandje zou
den neerstrijken, maar het waren
voornamelijk de zwakkere De sterke
vogels vlogen gewoon door. Ik heb er
nog wel een artikel over geschreven,
maar we hebben niet eens de moeite
gedaan om het gepubliceerd te krij
gen. Vervolgens zijn we overgescha
keld op zwaluwen en hebben we on
derzoek gedaan op een plek in het
noorden van Jutland, waar alle bees
ten broeden. Dat levert toch betere
resultaten op dan een locatie waar ze
alleen maar langs vliegen.'
Het onderzoeksterrein was ditmaal
iets ruimer, met als centrale vraag: is
het feit dat sommige zwaluwen beter
en andere minder tegen stress be
stand zijn genetisch bepaald?
Drie jaar jaar lang vestigde Cadée
zich gedurende het voorjaar in Jut
land om er onderzoeksgegevens op
te doen, in de rest van het jaar
woonde hij in Parijs om de resultaten
uit te werken In de laatste anderhalf
jaar, toen zijn proefschrift moest wor
den geschreven, was de Franse
hoofdstad zelfs 'fulltime' zijn domici
lie. 'Ik kon geen Deense beurs krijgen.
Wel een Europese, maar die krijg je
ook in andere landen in Europa. In
dezelfde tijd besloot mijn professor
uit Kopenhagen weg te gaan Hij had
het er niet zo naar zijn zin, omdat hij
vond dat hij teveel colleges moest
geven en liever aan zijn eigen onder
zoek werkte. En hij kreeg een Franse
vriendin met wie hij wilde samenwo
nen. Toen hij naar Parijs ging, ben ik
hem maar gevolgd.'
Opnieuw kreeg Cadée een soort
cultuurshock. 'Parijs was leuk, maar
Kopenhagen was vriendelijker. Aan
(FotomopRommeis) de andere kant vind ik dat zo blasé
klinken. Ik heb toch maar mooi de
kans gekregen om in beide steden te
werken. Maar het is wel zo. Kopen
hagen is een stuk kleiner en veel rui
mer opgezet. Met fietspaden enzo.
Parijs is hectisch, met veel luchtver
ontreiniging en altijd druk. Het was
wel relaxed om af en toe terug te kun
nen gaan naar Denemarken. Boven
dien ben ik niet zo'n francofiel. Het
was wél leuk om onderzoek te doen
met zo'n internationalegroep. Bij mijn
vakgroep, het Laboratoire
d'Ecologie, werkten verder een
Spanjaard, een Portugees, een Griek,
een Amerikaan, een Zuid-Afrikaan,
een Nieuw-Zeelander, twee Belgen,
een Deen, een Zwitser en een Cana
dees. Ik voelde me echt een beetje
Europeaan.'
Terwijl hij in Kopenhagen nog een
studentenflat had bewoond, betrok
Cadée in Parijs een studio. 'Ik zat aan
de mooie kant van Parijs, vlakbij het
Quartier Latinwaar de vakgroep was
gevestigd. Ik keek uit op de Nötre
Dame.'
Contacten leggen met Fransen viel
hem niet mee, ondanks pogingen om
met behulp van cursussen zijn ken-
beetje moeite mee om zom
bedrijfsleven in te gaan Bo
vind ik computers maar saaie
Maar ik vond het leuk dat he
door een bioloog was
schrijf nu handboeken overs
lijkheden van de verschiller
gramma's. Dat moet echt hé
nis van de taal bij te spijkeren. 'In het
laatste jaar heb ik alleen maar ge
werkt, doorbeuken om het proef
schrift af te krijgen Toen hielden mijn
collega-onderzoekers me op de
been Maar afgezien daarvan is er
weinig integratie. Je lab is je leven en
ook 's avonds was je vaak nog aan
het werk. Bovendien kom je met zo
maar bij iemand thuis. Je eet samen
in een restaurant, je woning heeft
voor Fransen een heel andere status.
Elke vrijdag gingen we naar de Ierse
pub, die tegenover de vakgroep zat.
Maar daar gingen toch voornamelijk
de onderzoekers van andere nationa
liteiten heen. Ik heb nog wel een tijd
in een orkest gespeeld. Ik speel
hoorn. Daar kwam je met andere
mensen in contact. Dat was leuk,
daarvoor wil je wel Frans leren.'
Op 27 januari van dit jaar verdedigde
Cadée met succes zijn proefschrift en
kwam hij voor een nieuwe periode in
zijn leven te st^an. Op de weten
schap was hij een beetje uitgekeken.
'Vaste aanstellingen bestaan eigen
lijk niet meer, je krijgt steeds maar een
paar jaar de kans om onderzoek te
doen. Er is een harde concurrentie,
met z'n allen voor één plaats. Mijn
vriendin heeft nu voor twee jaar een
plek gekregen in Glasgow, in Schot
land. Dit jaar kan ze zich nog op haar
werk concentreren, maar vanaf vol
gend jaar moet ze weer het internet
afspeuren op zoek naar leuke baan
tjes en ervoor zorgen dat ze steeds
tenminste vijf sollicitaties heeft lopen.
Ik vond dat voor mezelf met zo'n leuk
vooruitzicht. Hard werken is leuk,
maar ik wil wel gewoon muziek kun
nen maken.'
Sinds een paar maanden is hij in
Wageningen werkzaam op de
documentatieafdeling van Noldus
Information Technology.'Dat bedrijf is
tien jaar geleden opgezet door een
bioloog, die een computerpro
gramma had ontwikkeld om
gedragsonderzoek te kunnen scoren.
Daarbij fungeert de computer als een
soort opschrijfblok, waarmee je met
één druk op de knop allerlei overzich
ten op je scherm kunt krijgen Het
wordt nu ook gebruikt bij het voetbal
len, om duidelijk te maken hoe lang
een ploeg de bal in bezit heeft gehad,
hoe vaak ze op doel hebben gescho
ten, dat soort zaken. Ik had er een
lijk, want voor de meeste get
is het Engels met de moedi
het is de bedoeling dat ik str;
trainingen ga verzorgen voo
mers.'
De sfeer bij het bedrijf noemt
ongedwongen, wel heeft h
moeten wennen aan colleo isi
tussen de middag achter hi
puter blijven zitten om hun
brachte boterhammetjes op
'Dat zie je in Frankrijk niet
neemt iedereen de tijd om uit aai
ergens te gaan eten.' Ook de
cratie van Nederland heeft
verbaasd: 'Ik heb een vro»
collega uit Amerika. Als je v. tal
veel moeite het heeft gekost
een vergunning kreeg om
mogen werken. Het is leuk or
nationale verschillen te ontdj
el:
ms
en
t2
0(
J)0t
Wanneer zijn band met Te
sprake komt, glimlacht Cadée
hier terugkomt, merkje paslt
tastisch je het de eerste achtt
van je leven hebt gehad. De
ruimte, al die vogels. Toen i
heel vanzelfsprekend, nu wot
er pas echt bewust van. Eno
hoe het is om gewoon in de
kunnen zitten, een stuk te gas
delen of fietsen, vogels te kf e(l
het wad of bij de Mokbaai.'
Of hij ooit weer zal wonen
land van zijn jeugd, is ecl
ongewis. 'Mijn vriendin wil va
dat zou betekenen dat we alle)
plaats op het NIOZ moeten! 0
Het voordeel van de overkar;
dat het er veel makkelijkers
een orkest te spelen. Ik bent»
ik op Texel de cultuur erg zi
missen. Maar we moeten ee
eens zien Mijn vriendin is no
simistisch over haar kans
baan te krijgen in Nederlare
zou toch wel leuk zijn om «Bf
meer bij elkaar in de buurt S«
De laatste jaren zien we eltet
in de twee maanden een paar!
En met de kerst wat langer. Hi
om bij de ander op bezoek I-
als die net een tijdje in Finland
Maar het is ook frustrerend
kaar zo weinig ziet. Tot nu li
ben we gekozen voor de Ie
nen. Maar of dat zo blijft...?'
IK
Mi
Joop Flo:
L
Emma 148 met de trotse familie Eelman. Opa Gernt Eelman (80) en oma Elisabeth Eelman-Wuis (82), de eigenaars Jaap (44) en Astrid
Eelman (40) en hun kinderen Gerco (12) en Robin Sebastiaan (10). Foto Horry je 6nuf)
bleek dat het een kween was (dus
geen zuiver vrouwelijk dier), wat ove
rigens meestal het geval is als twee
lingen van verschillend geslacht wor
den geboren. Pas in 1997 kwam er
een echt keukalf, Emma 150. Dit
beest (dat Sunny Boy als vader heeft)
doet het heel goed. Ze heeft een
lactatiewaarde van 112+ en wierp bij
de eerste keer kalven (van vader
Mattie) een keukalf, Emma 152. In
september moet ze opnieuw kalven,
nu van vader Addison
Emma 148 heeft zich jarenlang een
probleemloze en sterke koe getoond.
Afgelopen najaar kreeg ze echter pro
blemen met haar gewrichten, zodat
ze in een hok met stro werd gezet.
In januari was er ander ongemak: een
bijna afgetrapte speen, uier
ontsteking en moest zij noodge
dwongen worden drooggezet. An
ders zou de 100.000 kg-grens al
eerder zijn gepasseerd Emma maakt
het nu weer redelijk goed. Bij de laat
ste monstername van 12 juli gaf ze
nog 30,6 liter melk per dag.
Een koe die 100.000 kg melk heeft
geproduceerd is tegenwoordig niet
zo héél bijzonder meer. Toch is het
nog maar dertig jaar geleden dat
een Texelse koe deze mijlpaal voor
het eerst bereikte. Dat was Emma
17 van J.P.Herwijer. Inmiddels is de
25e Texelse koe met deze opmer
kelijk hoge productie aangemeld.
De 13-jarige Emma 148 van Jaap
en Astrid Eelman van het Lageveld
bij Oosterend overschreed de ma
gische grens bij de monstername
van 7 juni. Zaterdag werd dat op
het bedrijf en vervolgens in De Bij
enkorf gevierd. De nog zeer mon
tere Emma kreeg twee bloemen
kransen omgehangen, één van de
familie en één van de veeteelt
studieclub.
Astrid Eelman hield een praatje waar
bij ze uitvoerig inging op de levens
loop van Emma en haar voorzaten.
Haar vader was Tops Monitor Legend
en haar moeder Emma 146. De
productieve melkkoe werd op 30
maart 1987 geboren op het bedrijf
van Paul Wuis aan de Schorrenweg,
een oom van Jaap Eelman. 'Als ome
Paul nu nog in ons midden was, zou
hij zeker trots zijn geweest op de
prestatie van deze koe, de laatste koe
van hem die nog bij ons is', aldus
Astrid Eelman die verder memo
reerde dat Emma 148 als anderhalf-
jarige naar het Lageveld kwam en
daar het eerste kalf kreeg Helaas
kreeg Emma meer stier- dan keu
kalveren. 'Erg jammer dat we zo wei
nig nakomelingen van haar hebben'.
Pas bij de zevende keer (op 23 fe
bruari 1996) kwam er een keu. maar
dat moest worden weggedaan toen
In zwembad Molenkoog werd afge
lopen week voor de eerste keer dit
seizoen afgezwommen voor de ver
schillende diploma's. Onder toeziend
oog van de examinatoren en onder
uitstekende weersomstandigheden
konden alle kandidaten beslag leg
gen op het A-, B- of C-diploma. De
volgende keer dat voor examens
wordt gezwommen is op 18 augus
tus. De geslaagden zijn:
Diploma A: Lieuwe Olthof, Shirley
Brokken, Brigitte Wilner, Dirk-Jan Hm,
Shannon Bonne, Marleen Zethof,
Annick Hoogendijk, Iris de Wolf,
Rianne Maat, Mike Brouwer, Marlies
Roos, Lotte de Vries, Rinus van Es,
Gydo Uriot, Joris Groot, Maichel
Koorn, Joost Brouwer, Maryl Manon
Berkhout, Renata M. Lap, Jeffrey de
Smidt. Manon Verra, Robin de Rid
der, Sophie Wartenbergh, Jan-Willem
Ellen, Giel Koom, Jeffrey Bakker,
Joerie van Mierlo, Emmie Monster,
Laura van Holland, Mariëlle Blauw,
Hidde Vos, Camilla Haag, Bonnie de
Boer, Eveline Kikkert, Bart de Vries,
Janine Venema, Lotte Leydekkers.
Geert Riddermkhof, Klaas Zuidewmd,
Sverre Eschweiler, Amber van der
Veen, Chanique Guldemond, Hidde
Bakker, Marlon Steffens, Damir Rov
anin, Edit Muritj, Danny Spoelstra,
Luc van Zoolingen, Renske Ellen,
Fleurme Brouwer.
Diploma B: Anne Martme van
Kralingen, Yvette van Heerwaarden,
Niels Burgman, Evelien Dekker,
Esther Moerbeek, Patricia Wiering,
Bas P. Vos, Dave Sessink, Marleen
Tromp, Charles van der Slikke, Johan
Roos, Areke van Zuilen, Laura de
Jong, Mark Eveleens, Floortje de
Vreugt, Sebastiaan Gremmen, Guus
Hillen, Pieter Jan Strobos, Stefanie
Bremer, Simone van der Linde, Mar
jolein Diepstraten, Dennis Veenstra,
Lars-Christiaan Bosma, Rik
Gijsbertse, Wouter Wiersma, Maik
Huisman, David Hoogenbosch, Yvar
Pool, Richard Kooger, Bram ten
Wolde, Juliet ten Wolde, Michael
Dupon, Kelly Vonk, Shari Huisman,
Lizanne Kroon. Nick Brouwer,
Sijbrand Vlaming, Ann Kathrien Kin
kel. Tom Muller, Lianne van Opstal,
Dave Bremer, Thomas Gremmen,
Emma Veeger.
Diploma C1: Caroline Veeger,
Marleen ter Steege, Marjolein van
Leersum, Nienke Dumker, Anne
Mattner, Omar Zijm, Pieter
Hooyschuur, Robert van der Velden,
Sascha van der Velden, Esmé Deppe,
Kim Lagerwey, Marianne Schoo,
Charlotte Daalder, Lynn van der Wel,
Remco Boon, Sylvia Eelman, Anne
Zegers, Mariëlle Bonne, Roy Hin,
Bernard van Hattem, Kelly van der
Park, Ronny Kaczor, Joep Wijnand,
Sarah van der Vis. Ruben Duinker,
Vincent Beens, Eldin Honingh,
Marlon Veldman, Anne Brons, Sophie
Griffioen, Mare Hilstra, Roos Hilstra,
Ruud van Boven, Kevin Koenen,
Marinus Mets, Marinka Diks, Marleen
de Vries, Francis Blom, Marina van
Maldegem, Sil Gaaff, Bram Inpijn,
Bart Eelman, Willem-Jaap Koomen,
Daan Kleerebezem, Sara Monster,
Esther duvekot, Jildou de Boer,
Marlies Kenter, Sarah Krijnen,
Lisanne Verduyn, Alwin Bakker, Sam
Kossen, Lucinda Dijksterhuis, Romke
Mulder, Lars Hoogenbosch, Maarten
Eelman. Berit Lagerveld, Baruch
Coutinho, Jozef Pieter Buysman, Jim
Heerschap, Ralph Mattner, Arjan
Kager, Marlon Zijm.
Organist Kees Verkerk uit Amsterdam
verzorgt donderdag een concert in
het kerkje van Den Hoorn, waarvan
de opbrengst ten goede komt aan het
instandhoudingsfonds van het orgel.
Verkerk is zeker geen onbekende,
want hij geeft al sinds 1953 regelma
tig concerten in Den Hoorn, ter
opluistering van de Hoornder Don
derdag. Hij is organist van de First
Church of Christ the Scientist, van de
Gemeentelijke Begraafplaats Amster
dam en van de Bijlmerbajes. Daar
naast is hij dirigent van het Gaas-
perdammer Gemengd Koor, waar
mee hij in 1995 een concert op Texel
gaf.
Het concert begint om 20.00 uur, de
toegang is gratis. Na afloop wordt
een inzameling gehouden voor de
instandhouding van het orgel.
«fep.
Fietsers hebben de nieuwe stalling
aan de Vogelenzang nog met goed
kunnen vinden, zo blijkt uit bijstaande
foto's die Pieter de Vries heeft ge
maakt tijdens de folklore.
Kogerstraat uitpuilt van de
staat er op dat zelfde momeri
nieuw stalling niet één.
OLIJF GEVEN! GIRO 26000
KANKCR6ESTRII0ING
In de Buureton (Molenstraat 2, Den
Burg) begint donderdag om 14 00 uur
de vierde en laatste zomerbingo, ge
organiseerd door de Stichting Welzijn
Ouderen Texel. Deelname kost ƒ6,25
De spelers kriigen voor dat bedrag
ook een kop koffie.