feel animo voor
liëntenplatform
Politiek buigt zich
over hondenpoep
3erlijnse tehuiskinderen vieren
"jkantie in Texelse gastgezinnen
Drie deftige tantes
C
Pam, Boks en Wijnand
winnen Archer-regatta
essica is een dondersteen,
'e deelt nu al de lakens uit'
Raadsleden content met
inhaalslag handhaving
■TEXELSE J COURANT"
I
fölik vanger
eiljacht 'Argo'
vlotgetrokken
Ringsteken
DINSDAG 1 AUGUSTUS 2000
aexel zijn momenteel vier kinderen uit Berlijn te gast. Ze zijn
jbleemgezinnen in de verdrukking geraakt en daarna in een
\erheim beland. Eén van hen is de 8-jarige Jessica. Zij ver
drie weken bij vakantie-pleegmoeder Christina Fokkens en
dochter Bibi in de Warmoesstraat in Den Burg. Jessica
zich al helemaal thuis en speelt op straat met de kinderen
buurt. Ondanks een allesbehalve harmonieus psycho-so-
verleden is zij opvallend open en spontaan. Af en toe ko-
angsten naar boven. 'Daar besteed ik weinig aandacht aan.
■noet vooral een leuke vakantie voor haar worden, in een
iaal gezin, waarvan zij zich een volwaardig lid voelt. Het
ieden zet ik maar even op een laag pitje, laat staan dat ik
therapeut ga uithangen', zegt Christina.
"9 jnderen in het globaal genomen
elvarende en vredige Europa
ai het moeili|kArmoede, oorlog
iv/eld trekken een zware wissel
(gezinsleven. Kinderen betalen
De uit de katholieke vredesbe-
ig voortgekomen vrijwilligers-
log of extreme armoede het straat
beeld niet beheersen, is Pax Christi
actief. Zo worden via een Berlijnse
zusterorganisatie sinds jaar en dag
kinderen uit de Duitse hoofdstad naar
Nederland gezonden voor een
vakantieverblijf in een gastgezin. Kin-
oproep in de Texelse Courant bi| Pax
Christi. 'Er zijn meerdere redenen
waarom ik het doe', zegt Christina
Fokkens, die anderhalf |aar geleden
naar het eiland verhuisde 'Uit sociale
bewogenheid, omdat ik het leukymd,
misschien omdat ik graag meer dan
één kind had willen hebben of omdat
ik zelf niet zo'n geweldige jeugd heb
gehad. Ik wil het in ieder geval al heel
lang Maar ik woonde drie-hoog-ach-
ter in Amsterdam. Niet bepaald een
rustige en veilige omgeving om een
kind uit de grote stad een fijne vakan
tie te bezorgen en een gevoel van
geborgenheid te geven. Maar Texel is
natuurlijk ideaal. Beter kan eigenlijk
met.'
Aanhankelijk
Jessica deelt haar slaapkamer met
de 13-|arige Bibi. Die is nu zelf een
weekje op vakantie en dus heeft
Jessica het rijk alleen. Een onge
kende luxe. In het tehuis 'Kindervier-
tel' deelt ze een kamer met vijf meis
jes. In Bibi's paarse tienerkamer kan
ze zich urenlang in haar eentje verma-
Jessica en Myrthe met hun tweede prijs van de watermodeshow.
en Myrthe in de spin. Het kermisbezoek betekende een behoorlijke aanslag op het huishoudgeld.
itie Pax Christi Kinderhulp
al sinds vier decennia de last
leren uit landen als Noord-
Polen. Armenië en voorma-
loslavië tijdelijk te verlichten,
een aantal weken bij een 'ge-
familie onder te brengen. Po-
kleur en godsdienstige achter
spelen geen rol, noch bij de
isatie, noch bij de kinderen die
m *angen.
ook in landen waar geweld, oor
deren uit families in achterstands
wijken, die worden verscheurd door
alcoholmisbruik, geweld, incest of
drugs, of waarin de kinderen door
bittere armoede zijn verwaarloosd.
Een deel van hen zit als gevolg daar
van in een kindertehuis. Zo ook de
vier kinderen die onlangs door hun
Texelse gastgezinnen op het perron
van het Alkmaarse NS-station wer
den verwelkomd.
De Texelaars meldden zich na een
(Foto Bart Bosch)
ken. Met muziek, of met de
speelgoedpony die ze met touwtje-
trekken op de kermis in De Koog
heeft gewonnen. Daar was ze met
weg te slaan. Met grote-stads-bruta-
liteit, gelikte charme en straatwijsheid
bewerkte ze haar kersverse pleeg
moeder totdat ze voor de zoveelste
laatste keer in de spin mocht. 'Het is
een dondersteen. Ze deelt hier nu al
de lakens uit', lacht Christina. Jessica
is ook heel lief en aanhankelijk. Ze
noemt Christina consequent 'mama',
zit veel bij haar op schoot en wil van
alles met haar ondernemen. In Ber
lijn heeft ze slechts spaarzaam con
tact met haar moeder - haar vader
heeft ze nooit gekend - maar Mutti
komt op de afgesproken tijdstippen
tot groot verdriet van Jessica meestal
met opdagen. Nu zij elke dag een
moeder tot haar beschikking heeft,
zal ze daar ook volop van profiteren.
Roestbak
Jessica houdt van fietsen. Christina
heeft voor vier tientjes een tweede
handsje op de kop getikt. 'In het be
gin klaagde ze. "Wat een roestbak",
zei ze dan, vooral als ze andere kin
deren op dure fietsen voorbij zag rij
den. Maar nu is ze er blij mee.' Sa
men zijn ze naar het strand gefietst.
Om te picknicken en te zwemmen in
de zee, een bijzondere ervaring voor
een Berlijnse. De zwembandjes
moesten om, want een diploma heeft
ze niet. 'Es war eiskaltl', zegt Jessica.
'Maar het was erg leuk Met haar tij
delijke buurmeisje en vriendinnetje
Myrthe van Heerwaarden - ze heeft
ook al een dagje bij de buren door
gebracht - heeft ze meegedaan aan
de watermodeshow bij zwembad
Molenkoóg. Als een volleerd manne
quin paradeerde ze met haar eigen
wijze snoetje over de catwalk en won
ze prompt de tweede prijs. Een fraaie
tas viel haar ten deel, maar die was
toch met fraai genoeg. Christina's tas
is mooier en daarom is Jessica voort
durend in onderhandeling over een
tijdelijke ruil. Maar hier geeft Christina
met toe. Er zijn grenzen. Omdat
Jessica gek op paarden is - bij ieder
weiland moet er gestopt worden om
de dieren te bekijken - is ze naar de
Landbouwdag in Den Hoorn ge-
(Foto Christina Fokkens)
weest, waarna er weer gezwommen
moest worden.
Jessica is bang voor mannen. Haar
slaapkamerdeur en die van Christina
moeten open blijven. 'Misschien slui
pen er wel enge kerels het huis bin
nen', verklaarde ze. 'Ik heb haar uit
gelegd dat we hier op een eiland
zitten en dat er nauwelijks enge man
nen zijn. Dat als mannen hier slechte
dingen doen, ze geen kant op kun
nen. Dat heeft haar gerustgesteld.'
Waar de angst vandaan komt is een
vraagteken. 'En dat moet maar zo
blijven. Ik ga het niet uitpluizen. Ze is
hier niet in behandeling, maar om een
leuke tijd te beleven.'
Christina zou graag zien dat meer
Texelse gezinnen een kind opvangen.
'Je hoeft er geen Duits voor te kun
nen. Ik spreek het nauwelijks, maar
met handen en voeten kom je een
heel eind. En Jessica leert me woord
jes. net zoals ik haar Nederlandse
woordjes leer.' Vakantieplannen zijn
ook geen bezwaar. 'Je hoeft er niet
voor thuis te blijven. Je kunt het kind
gewoon meenemen op vakantie.'
Voorlopig bevalt het Christina prima.
Als dat zo blijft zal Jessica ook met
Kerst welkom zijn, en daarna met
Pasen. 'Dat is het goede aan deze
Berlijn-actie, datje een band met het
kind kunt opbouwen. Voor haar is het
belangrijk. Ze noemt me niet zomaar
"mammie" en wil niet voor niets alle
dingen doen die wij ook doen. Vooral
voor kinderen uit een tehuis lijkt het
me weinig nut hebben als het bij één
bezoek blijft. Dan horen ze nooit er
gens bij.'
Voor meer (vrijblijvende) informatie en aan
melding bij Pax Christi Kinderhulp kan con
tact worden opgenomen met: Tineke Tuk,
PCK-actieleidster Berlijn, Stetwaard 55,
1824 VB Alkmaar, tel. 072-5624733. Zij stuurt
op aanvraag een informatiepakket toe.
Daar zit /e dan weer op de boot. Af
halen, brengen, halen, brengen. Wie
op Texel woont is sowieso een aar
dige tante, nicht of neef om op te
zoeken. Hoe de ontmoeting ook tot
stand komt, per auto, bus, taxi of fiets,
het decor van het landschap vergoedt
alle verhoudingen. Vaak is er een jo
lige stemming, men lijkt even op een
andere planeet gelandDat schijnt de
boot teweeg te brengen. Een enke
ling m het arsenaal van bezoekers
doet alsof hij niet weet wat een boot
is en hoe daar op te komen. Om die
barrière te verzachten, reis ik hem
tegemoet, mijn oude oom Bas. Een
ontroerende fnan, die zegt veel van
mij te houden, maar mij tevens
verfoeit omdat ik op dat godvergeten
kale eiland ben gaan wonen, hoe kan
ik. Ik kan niet anders, dus hang ik
berustend over de railing en staar
naar een verre boot.
Een heftige parfumgeur dnngt plotse
ling tot mij door en geïrriteerd over
deze ongewenste intimiteit kijk ik op
zij. Pardoes stap ik in een oude film.
Drie bejaarde dames staan naast mij
te oreren, zij zijn behangen met alles
wat glittert en flikkert. Ze dragen rag
fijne kousen met naad, schoenen van
slangen/eer en gedrapeerde jurken uit
Parijse modehuizen van een halve
eeuw terug. Een waterval van geaf
fecteerd Frans spoelt over mij heen.
Wat doen deze drie gratiën van wel
eer tussen de massa witte- en spijker
broeken, sportjacks en monster
schoenen? Ze lijken minstens
hopeloos verdwaald. Ik onderneem
een laffe poging tot een minuscuul
Frans zinnetje, dat blijft hangen bo
ven het water en daar snel vervliegt.
Ze slaan een brug naar vroeger. Waar
schijnlijk verkeer ik al m een roes van
nostalgie door de komende ontmoe
ting met mijn oom Bas. Opeens ver
schijnen ze door de tijd heen m le
vende lijve. De Tantes. Via de Franse
dames dringen ze in alle hevigheid op
mijn netvlies en hoor ik ze weer pra
ten.
De Tantes. Ze kwamen altijd te laat en
op zeer provocerende wijze binnen
stuiven op de veqaardagen van mijn-
ouders. En aangezien mijn ouders
indertijd tot de notabelen van het
dorp behoorden, was die verjaardag
een sociaal gebeuren waar veel werd
gewisseld. Wij, de dochters, bedien
den samen met de dienstbode als
keurig afgerichte apen. desondanks
likten wij stiekem slagroom van de
taartjes alvorens die werden opge
diend op de kristallen schotels. Ik
telde heimelijk de sigarenkisten die
mijn vader ten deel vielen en claimde
bij voorbaat de mooiste om er later
mijn pennen in te bewaren.
Mijn vader was een beminnelijke man,
hi/ liet dit soort dagen enigszins aan
zich voorbijgaan. Mijn moeder daar-
entegen voerde met zwier de eti
quette. Door haar kloek overzicht en
charmante glimlach verliep alles vlek
keloos. Tot 'de Tantesarriveerden. Ik
rook hun komst al door het sleutelgat
en popelde om de deur open te doen.
Wanneer zij hun entree maakten ver
anderde alles. Drie uitgedoste vrou
wen, gehuld in vossenbont waaraan
kop en staart vrolijk mee bungelden,
daaronder grote stola's in opzichtige
kleuren, fluwelen schoenen met grie
zelige hakken Ze waren altijd verge
zeld van minstens een even groot
aantal honden, die op hun beurt
eveneens versierd waren met strik
ken.
Mijn moeder versteende. Ze legde
vliegensvlug uit dat deze dames de
zusters van mijn vader waren, dat ze
een muziekschool runden ergens zeer
ver weg en dat ze buitengewoon
muzikaal waren. Ze zingen, ze speel
den piano en cello. Daarmee moest
alles verklaard zijn. Mijn moeder glim
lachte met arendsogen. Deze over
macht aan bonte veren en kirrende
uitspraken was nauwelijks beheers
baar. 'Het zijn loederszei mijn vader
steevast waneer ze verdwenen wa
ren. Als gewoonte maakte hij een
brandje in de asbak om ze uit te ro
ken.
Maar ik vergaapte me aan de hoog
opgestoken vlecht van tante
Mathilde, aan de tafzijden jurk van
Jacoba en aan de hoeden van Emily
waar zich ooit een opgezet vogeltje
op bevond Over één ding waren ze
het roerend eens. Ze hielden meer
van dieren dan van mensen. Dat ver
klaarde de stoet honden en zeer veel
andere gedierte dat woonde in een
serre bij hun huis. Ze werden ge
bracht en gehaald dooreen man met
een zwarte auto, die ze 'de butler'
noemden.
'Daar gaan onze slagschepen weer',
zei mijn vader en zwaaide minzaam.
De Franse dames dalen af naar het
autodek. Ik zoek mijn trouwe jeep en
bedenk mij dat alleen Jacoba nog
leeft. Op een rijdende sofa beweegt
ze zich in het bejaardenhuis, om haar
hals een lorgnet ingelegd met parel
moer en daarnaast vele andere ket
tingen. Ik moet haar nodig eens op
zoeken Het blijft een dag van oude
foto's, constateer ik wanneer ik mijn
oom Bas zie staan, leunend op een
wandelstok en getooid met een
ouderwetse deukhoed. 'Moet je nou
echt op een boot om daar te komen
vraagt hij narrig. 'Het moet', zeg ik.
Dana Rover
jkt onder de direct betrokke-
to veel animo te zijn om mee te
vejnover het gemeentelijke be-
ophet gebied van bijstand en
ndicaptenvoorzieningen. Een
«pvia de pers en persoonlijke
en hadden als resultaat dat
21 mensen meldden. Zij waren
toen dinsdag het 'platform'
eel werd opgericht. Nog meer
lemers zijn welkom.
uitvoering van het beleid is de
ente gebonden aan wettelijke
s, maar er is vrij veel ruimte om
9en' invulling aan te geven. De
eente wil daarbij rekening hou-
netde wensen van de betrokke-
telf en beschouwt het platform
•ok als een volwaardig gemeen-
adviesorgaan.
en-vachten is dat. regelmatig
■ties aan de orde blijven komen
tmaken hebben met uitkeringen
oorzieningen voor gehandicap-
klantentevredenheidsonderzoek, de
wenselijkheid van een informatie
bulletin voor de doelgroepen en het
eventueel aanpassen van de regels
voor vergoeding van verplaatsings-
en andere kosten die gehandicapten
hebben.
Omdat de belangen van uitkerings
ten, zoals op het gebied van het gerechtigden en gehandicapten
toeslagenbeleid, gevolgen van de nogal verschillen, is het platform m-
gewijzigde belastingwetgeving, een middels in twee 'kamers' verdeeld.
De kamer voor uitkeringsgerechtig
den komt op 12 september weer bij
een in het raadhuis, de kamer voor
gehandicaptenvoorzieningen op 26
september. Deze bijeenkomsten zijn
alleen toegankelijk voor leden van de
betreffende doelgroepen.
Uitkeringsgerechtigden en gehandi
capten die zich alsnog willen aanslui
ten kunnen zich via het raadhuis aan
melden.
Texel telt momenteel 175 uitkerings
gerechtigden (merendeels bijstand
strekkers) en er zijn enkele honderden
mensen die min of meer gehandicapt
zijn en gebruik maken van financiële
regelingen voor de aanschaf van een
rolstoel, taxivervoer, woning
aanpassing e d. Aan deze voorzienin
gen geeft de gemeente jaarlijks on
geveer 1,6 miljoen gulden uit.
kwsp/e/n 5 van het reddmgs-
De Cocksdorp moest vrijdag
komen nadat het zeiljacht
"tussen Texel en Vlieland was
Slopen. Het jacht, dat
inblik als thuishaven heeft, was
"feg van Oudeschild naar
M toen het ten noordwesten
S vuurtoren vast kwam te zitten
"e buitengronden van het
•Use Gat. Vuurtorenwachter
sDreessens schakelde om 11.20
Beursplein 5 in. Ruim drie
"'er later waren de Texelse red
er onder aanvoering van
^schipper Charles Douma in
ö9d de Argo II vlot te trekken,
"ta het |acht op eigen kracht zijn
wvolgde. De Argo II heeft geen
"fe opgelopen
Hondenpoep. In de plantsoenen, in
de berm en op de stoep. De uit
werpselen zijn velen een doorn in
het oog. Deels ligt de verantwoor
delijkheid bij de hondenbezitter,
maar ook klinkt het verwijt dat
Texel geen hondenpoepbeleid
heeft. Dat laatste gaat veranderen.
Het college presenteert voorstel
len om de overlast door honden
poep te beperken. Het woord is nu
aan de politiek.
Met name in de dichter bevolkte de
len van de dorpen wordt hondenpoep
als een probleem ervaren. 'Honden
bezitters die wat meer aan de buiten
kant van het dorp wonen, zoeken met
hun huisdier sneller de ruimte op',
constateert wethouder Peter Bakker
(financiën), die zich mede naar na
opmerkingen van de WD en
GroenLinks in de algemene beschou
wingen in de problematiek heeft ver
diept. 'Ik denk niet dat het probleem
de laatste jaren erger is geworden.
Het aantal honden is eerder af- dan
toegenomen. In steeds meer huis
houdens werken beide partners, en
die willen het een hond met aandoen
om een groot deel van de dag alleen
thuis te zijn.'
Hondenbelasting
Dat het niveau van de door de ge
meente geïnde hondenbelasting al
jaren rond de ƒ60.000,- (ƒ56,75 per
dier) schommelt, duidt er op dat er in
ieder geval geen sprake is van een
toename. Omdat de hondenbelasting
als een algemene heffing wordt
geind, die met aan een specifiek doel
ten goede komt. is de belastingvorm
volgens Bakker praktisch gezien in
feite achterhaald. 'Maar als we het
afschaffen zou bijvoorbeeld de On
roerend Zaak Belasting omhoog
moeten, wat vanuit die hoek op weer
stand zou stuitten. Het is daarom met
verkeerd om een deel van het geïnde
geld te besteden aan honden
toiletten.'
De mogelijkheden zijn divers. Zo be
staat er een volautomatisch honden
toilet, dat bestaat uit een draaischijf
die over een plateau loopt waarin
honden hun behoefte doen. De uit
werpselen worden in een sceptictank
geveegd, die op het rioolstelsel is
aangesloten. Het systeem vergt wei
nig controle en schoonmaak-
werkzaamheden. Een dergelijk toilet
past bij een winkelcentrum of in een
woonwijk. De aanlegkosten zijn met
ƒ90 000,- aanzienlijk. Andere moge
lijkheid is een hondenpoepzuiger,
waarbij de drollen met een zuigslang
in een container worden verzameld.
Het voordeel is dat de hondenpoep
verspreid door de gemeente kan
worden opgeruimd, zowel in plant
soenen als op straat De machine
kost 55.000,-, de jaarkosten zijn in
clusief bediening ƒ33 900,- Ook zou
Texel een voorbeeld kunnen nemen
aan het stadsdeel Amsterdam Oud-
Zuid, waar inwoners tegen vergoe
ding van een tientje per uur met een
speciaal apparaat poep kunnen op
zuigen Dat gebeurt met een hand
zame poepzuiger, met een reservoir
van tien liter, die per fiets of als krui
wagen is te transporteren.
Poepveldjes
Andere mogelijkheid zijn uitlaat-
stroken of-veldjes, die minimaal drie
keer per week moeten worden
schoongemaakt. Nadelen zijn stank
overlast en smerigheid. Bovendien is
het maar de vraag of alle honden er
hun behoefte doen De jaarkosten
blijven beperkt tot ƒ7.600,-. De ge
meente Beunmgen gaat een stuk
verder Hier wordt erover gedacht om
alle honden (2.500) verplicht te
injecteren met een chip met zender
tje. Buitendienstmedewerkers met
een ontvanger die zien dat een hond
zijn behoefte buiten een poepveldje
doet, kunnen nagaan van wie de
hond is en een boete uitschrijven. Of
dit juridisch en technisch haalbaar is
wordt in Beunmgen nog onderzocht.
Op Texel wordt ook gedacht aan het
plaatsen van speciale afvalbakken
waarin hondenbezitters gevulde
poepzakjes kunnen achterlaten. Bak
ker: 'De verantwoordelijkheid ligt bij
de hondenbezitter, maar ik zie per
soonlijk nog niet dat iedereen de
troep van zijn hond gaat opruimen.'
Verder zijn er gemeenten waar in de
centra geen honden zijn toegestaan.
Deze optie wordt op Texel vooralsnog
met overwogen.
Het hondenpoepbeleid staat binnen
kort op de agenda van de raads
commissie Financien, Werken en
Milieu, die daarover advies zal uit
brengen aan het college.
De raadsfracties zijn tevreden met
de vooruitgang die het college
boekt bij het handhaven van de
ruimtelijke-ordeningsregels. Dat
bleek onlangs tijdens de
commissievergadering Ruimte,
Wonen en Economie. Zelfs de
grootste kritikasters, die wethou
der Daan Schilling herhaaldelijk
onder vuur hebben genomen - de
raadsleden Pieter de Groot (D66)
en Arthur Oosterbaan (GroenLinks)
- spraken hun waardering uit voor
de manier waarop het college de
achterstand aan het inlopen is.
Sinds de aanstelling van een speciaal
met de controle en handhaving be-
Catamaranzeilers Michiel Pam,
Herman Boks en Pieter Wijnand
hebben de Colin Archer Memorial
Race van het Groningse
Lauwersoog naar het Noorse
Larvik op hun naam geschreven. Er
werd onder zware omstandighe
den gezeild en de Texelaars had
den zich primair tot doel gesteld
om heelhuids in Noorwegen te fi
nishen. Uiteindelijk werd het drie
tal niet alleen eerste in de multi-
hullklasse, maar kwamen zij na
handicapomrekening ook als over
all-winnaars uit de bus.
Vooraf had het drietal zich weinig
kansen toebedeeld. In Lauwersoog
verschenen enorme boten tot 16
meter lengte aan de start met semi-
professionele, achtkoppige beman
ningen, waarbij de catamaran Opus
IV van schipper Michiel Pam maar
ieletjes afstak.
Drie dagen en drie nachten werd on
der soms harde wind gezeild. Wind
kracht 7 was geen uitzondering,
waarbij de Opus IV een snelheid van
15 knopen haalde. Door de woeste
zee en harde wind kreeg de mast het
zwaar te1 verduren 'Er kwam een
enorme kracht op te staan. We wa
ren bang dat de mast het niet zou
houden, maar die bleef gelukkig in
tact', zegt Wijnand. Toch bleven de
Texelaars niet schadevrij: onderweg
moest een aantal gebroken zeillatten
worden gerepareerd. Gaandeweg
ging het steeds beter. Toen op een
gegeven moment de ene na de an
dere boot werd gepasseerd, besloot
het drietal om voor het klassement te
gaan. Er werd met meer geslapen en
de spinaker met meer gestreken. Om
het kwartier werd het roer overgeno
men, zodat ieder telkens een half
uurtje rust had. 'Dat was wel nodig
ook. Het sturen was verschrikkelijk
zwaar.'
Toen na 450 kilometer de kust van
Larvik in zicht kwam, werd het plot
seling windstil. Na vijf uur rond
dobberen tussen de rotsen, gingen
de Texelaars over op een wel zeer
ongebruikelijke methode om aan wal
te komen. Boks en Wiinand pakten
allebei een koekepan, zetten zich elk
op eén van de drijvers en peddelden
de boot over de finish Wijnand: 'Je
mag met op de motor varen, maar in
de reglementen staat nergens dat je
met mag roeien.' Mede dankzij het
kookgerei kwam de boot met de
kleinste bemanning als veertiende
van de 120 deelnemende boten en
als eerste in de multi-hullklasse over
de finish. 'We waren compleet uitge
put, maar de overall-zege en het
Noorse bier maakten alles weer
goed', lacht Wijnand.
laste ambtenaar is het college bezig
met een inhaalslag. 'Alle dagen gaan
er aanschrijvingen de deur uit', aldus
Schilling Onlangs publiceerde het
college een rapport met indrukwek
kende cijfers betreffende de zaken
die sinds het voorjaar zijn opgepakt
en afgedaan. De cijfers zijn echter
oncontroleerbaar omdat het college
om pnvacy-redenen de namen en de
concrete gevallen waarin is opgetre
den of 'in minnelijk overleg' een eind
aan een illegale situatie is gemaakt,
met bekend wil maken. GroenLinks.
WD. PvdA en D66 drongen er
daarom bij Schilling op aan om met
een zekere regelmaat te worden in
gelicht over de ernstige en 'harde'
gevallen, waarover zij ook gencht vra
gen zouden kunnen stellen. Schilling
zegde dit toe, onder de voorwaarde
dat dit in een niet-openbaar
vergadergedeelte zou plaatsvinden.
De fracties stemden daarmee in.
Henk en Tineke Spigt eindigden bij de
zondag op De Krim gehouden wed
strijd om het Texels kampioenschap
ringsteken op een eerste plaats. Voor
de tweede en derde plaats was een
barrage nodig, die werd gewonnen
door Lisanne de Leeuw en Maroes
Albers Piet Bakker uit Oosterend en
Anouschka Buijsman werden derde.
Omdat deze combinatie eenzelfde
aantal punten had als de combinatie
van Gerard de Ridder, moest de tijd
hier de doorslag geven
Omdat de huidige competitie vijftien
jaar bestaat, werd voorafgaand aan
de wedstrijd met versierde wagens
een rondrit over het terrein gemaakt.
Ook was een bierwagen te zien, ge
trokken door twee grote Zeeuwse
paarden en trokken de Shires van
Maarten Boon een 'Juttersplezier' vol
kinderen over het parcours.
De (21) deelnemers namen na de
wedstrijd afscheid van Piet Hm, die
al sinds vijftien jaar deel uitmaakt van
het organiserende comité. Samen
met zijn echtgenote en mevrouw De
Lugt vormde hij de jury die het
schoonste geheel moest aanwijzen.
Deze prijs ging naar Rem Eelman en
Anneke Boon. Er was slechts één
gaststeekster die alle drie de ringen
wist te steken