feel animo voor liëntenplatform Politiek buigt zich over hondenpoep 3erlijnse tehuiskinderen vieren "jkantie in Texelse gastgezinnen Drie deftige tantes C Pam, Boks en Wijnand winnen Archer-regatta essica is een dondersteen, 'e deelt nu al de lakens uit' Raadsleden content met inhaalslag handhaving ■TEXELSE J COURANT" I fölik vanger eiljacht 'Argo' vlotgetrokken Ringsteken DINSDAG 1 AUGUSTUS 2000 aexel zijn momenteel vier kinderen uit Berlijn te gast. Ze zijn jbleemgezinnen in de verdrukking geraakt en daarna in een \erheim beland. Eén van hen is de 8-jarige Jessica. Zij ver drie weken bij vakantie-pleegmoeder Christina Fokkens en dochter Bibi in de Warmoesstraat in Den Burg. Jessica zich al helemaal thuis en speelt op straat met de kinderen buurt. Ondanks een allesbehalve harmonieus psycho-so- verleden is zij opvallend open en spontaan. Af en toe ko- angsten naar boven. 'Daar besteed ik weinig aandacht aan. ■noet vooral een leuke vakantie voor haar worden, in een iaal gezin, waarvan zij zich een volwaardig lid voelt. Het ieden zet ik maar even op een laag pitje, laat staan dat ik therapeut ga uithangen', zegt Christina. "9 jnderen in het globaal genomen elvarende en vredige Europa ai het moeili|kArmoede, oorlog iv/eld trekken een zware wissel (gezinsleven. Kinderen betalen De uit de katholieke vredesbe- ig voortgekomen vrijwilligers- log of extreme armoede het straat beeld niet beheersen, is Pax Christi actief. Zo worden via een Berlijnse zusterorganisatie sinds jaar en dag kinderen uit de Duitse hoofdstad naar Nederland gezonden voor een vakantieverblijf in een gastgezin. Kin- oproep in de Texelse Courant bi| Pax Christi. 'Er zijn meerdere redenen waarom ik het doe', zegt Christina Fokkens, die anderhalf |aar geleden naar het eiland verhuisde 'Uit sociale bewogenheid, omdat ik het leukymd, misschien omdat ik graag meer dan één kind had willen hebben of omdat ik zelf niet zo'n geweldige jeugd heb gehad. Ik wil het in ieder geval al heel lang Maar ik woonde drie-hoog-ach- ter in Amsterdam. Niet bepaald een rustige en veilige omgeving om een kind uit de grote stad een fijne vakan tie te bezorgen en een gevoel van geborgenheid te geven. Maar Texel is natuurlijk ideaal. Beter kan eigenlijk met.' Aanhankelijk Jessica deelt haar slaapkamer met de 13-|arige Bibi. Die is nu zelf een weekje op vakantie en dus heeft Jessica het rijk alleen. Een onge kende luxe. In het tehuis 'Kindervier- tel' deelt ze een kamer met vijf meis jes. In Bibi's paarse tienerkamer kan ze zich urenlang in haar eentje verma- Jessica en Myrthe met hun tweede prijs van de watermodeshow. en Myrthe in de spin. Het kermisbezoek betekende een behoorlijke aanslag op het huishoudgeld. itie Pax Christi Kinderhulp al sinds vier decennia de last leren uit landen als Noord- Polen. Armenië en voorma- loslavië tijdelijk te verlichten, een aantal weken bij een 'ge- familie onder te brengen. Po- kleur en godsdienstige achter spelen geen rol, noch bij de isatie, noch bij de kinderen die m *angen. ook in landen waar geweld, oor deren uit families in achterstands wijken, die worden verscheurd door alcoholmisbruik, geweld, incest of drugs, of waarin de kinderen door bittere armoede zijn verwaarloosd. Een deel van hen zit als gevolg daar van in een kindertehuis. Zo ook de vier kinderen die onlangs door hun Texelse gastgezinnen op het perron van het Alkmaarse NS-station wer den verwelkomd. De Texelaars meldden zich na een (Foto Bart Bosch) ken. Met muziek, of met de speelgoedpony die ze met touwtje- trekken op de kermis in De Koog heeft gewonnen. Daar was ze met weg te slaan. Met grote-stads-bruta- liteit, gelikte charme en straatwijsheid bewerkte ze haar kersverse pleeg moeder totdat ze voor de zoveelste laatste keer in de spin mocht. 'Het is een dondersteen. Ze deelt hier nu al de lakens uit', lacht Christina. Jessica is ook heel lief en aanhankelijk. Ze noemt Christina consequent 'mama', zit veel bij haar op schoot en wil van alles met haar ondernemen. In Ber lijn heeft ze slechts spaarzaam con tact met haar moeder - haar vader heeft ze nooit gekend - maar Mutti komt op de afgesproken tijdstippen tot groot verdriet van Jessica meestal met opdagen. Nu zij elke dag een moeder tot haar beschikking heeft, zal ze daar ook volop van profiteren. Roestbak Jessica houdt van fietsen. Christina heeft voor vier tientjes een tweede handsje op de kop getikt. 'In het be gin klaagde ze. "Wat een roestbak", zei ze dan, vooral als ze andere kin deren op dure fietsen voorbij zag rij den. Maar nu is ze er blij mee.' Sa men zijn ze naar het strand gefietst. Om te picknicken en te zwemmen in de zee, een bijzondere ervaring voor een Berlijnse. De zwembandjes moesten om, want een diploma heeft ze niet. 'Es war eiskaltl', zegt Jessica. 'Maar het was erg leuk Met haar tij delijke buurmeisje en vriendinnetje Myrthe van Heerwaarden - ze heeft ook al een dagje bij de buren door gebracht - heeft ze meegedaan aan de watermodeshow bij zwembad Molenkoóg. Als een volleerd manne quin paradeerde ze met haar eigen wijze snoetje over de catwalk en won ze prompt de tweede prijs. Een fraaie tas viel haar ten deel, maar die was toch met fraai genoeg. Christina's tas is mooier en daarom is Jessica voort durend in onderhandeling over een tijdelijke ruil. Maar hier geeft Christina met toe. Er zijn grenzen. Omdat Jessica gek op paarden is - bij ieder weiland moet er gestopt worden om de dieren te bekijken - is ze naar de Landbouwdag in Den Hoorn ge- (Foto Christina Fokkens) weest, waarna er weer gezwommen moest worden. Jessica is bang voor mannen. Haar slaapkamerdeur en die van Christina moeten open blijven. 'Misschien slui pen er wel enge kerels het huis bin nen', verklaarde ze. 'Ik heb haar uit gelegd dat we hier op een eiland zitten en dat er nauwelijks enge man nen zijn. Dat als mannen hier slechte dingen doen, ze geen kant op kun nen. Dat heeft haar gerustgesteld.' Waar de angst vandaan komt is een vraagteken. 'En dat moet maar zo blijven. Ik ga het niet uitpluizen. Ze is hier niet in behandeling, maar om een leuke tijd te beleven.' Christina zou graag zien dat meer Texelse gezinnen een kind opvangen. 'Je hoeft er geen Duits voor te kun nen. Ik spreek het nauwelijks, maar met handen en voeten kom je een heel eind. En Jessica leert me woord jes. net zoals ik haar Nederlandse woordjes leer.' Vakantieplannen zijn ook geen bezwaar. 'Je hoeft er niet voor thuis te blijven. Je kunt het kind gewoon meenemen op vakantie.' Voorlopig bevalt het Christina prima. Als dat zo blijft zal Jessica ook met Kerst welkom zijn, en daarna met Pasen. 'Dat is het goede aan deze Berlijn-actie, datje een band met het kind kunt opbouwen. Voor haar is het belangrijk. Ze noemt me niet zomaar "mammie" en wil niet voor niets alle dingen doen die wij ook doen. Vooral voor kinderen uit een tehuis lijkt het me weinig nut hebben als het bij één bezoek blijft. Dan horen ze nooit er gens bij.' Voor meer (vrijblijvende) informatie en aan melding bij Pax Christi Kinderhulp kan con tact worden opgenomen met: Tineke Tuk, PCK-actieleidster Berlijn, Stetwaard 55, 1824 VB Alkmaar, tel. 072-5624733. Zij stuurt op aanvraag een informatiepakket toe. Daar zit /e dan weer op de boot. Af halen, brengen, halen, brengen. Wie op Texel woont is sowieso een aar dige tante, nicht of neef om op te zoeken. Hoe de ontmoeting ook tot stand komt, per auto, bus, taxi of fiets, het decor van het landschap vergoedt alle verhoudingen. Vaak is er een jo lige stemming, men lijkt even op een andere planeet gelandDat schijnt de boot teweeg te brengen. Een enke ling m het arsenaal van bezoekers doet alsof hij niet weet wat een boot is en hoe daar op te komen. Om die barrière te verzachten, reis ik hem tegemoet, mijn oude oom Bas. Een ontroerende fnan, die zegt veel van mij te houden, maar mij tevens verfoeit omdat ik op dat godvergeten kale eiland ben gaan wonen, hoe kan ik. Ik kan niet anders, dus hang ik berustend over de railing en staar naar een verre boot. Een heftige parfumgeur dnngt plotse ling tot mij door en geïrriteerd over deze ongewenste intimiteit kijk ik op zij. Pardoes stap ik in een oude film. Drie bejaarde dames staan naast mij te oreren, zij zijn behangen met alles wat glittert en flikkert. Ze dragen rag fijne kousen met naad, schoenen van slangen/eer en gedrapeerde jurken uit Parijse modehuizen van een halve eeuw terug. Een waterval van geaf fecteerd Frans spoelt over mij heen. Wat doen deze drie gratiën van wel eer tussen de massa witte- en spijker broeken, sportjacks en monster schoenen? Ze lijken minstens hopeloos verdwaald. Ik onderneem een laffe poging tot een minuscuul Frans zinnetje, dat blijft hangen bo ven het water en daar snel vervliegt. Ze slaan een brug naar vroeger. Waar schijnlijk verkeer ik al m een roes van nostalgie door de komende ontmoe ting met mijn oom Bas. Opeens ver schijnen ze door de tijd heen m le vende lijve. De Tantes. Via de Franse dames dringen ze in alle hevigheid op mijn netvlies en hoor ik ze weer pra ten. De Tantes. Ze kwamen altijd te laat en op zeer provocerende wijze binnen stuiven op de veqaardagen van mijn- ouders. En aangezien mijn ouders indertijd tot de notabelen van het dorp behoorden, was die verjaardag een sociaal gebeuren waar veel werd gewisseld. Wij, de dochters, bedien den samen met de dienstbode als keurig afgerichte apen. desondanks likten wij stiekem slagroom van de taartjes alvorens die werden opge diend op de kristallen schotels. Ik telde heimelijk de sigarenkisten die mijn vader ten deel vielen en claimde bij voorbaat de mooiste om er later mijn pennen in te bewaren. Mijn vader was een beminnelijke man, hi/ liet dit soort dagen enigszins aan zich voorbijgaan. Mijn moeder daar- entegen voerde met zwier de eti quette. Door haar kloek overzicht en charmante glimlach verliep alles vlek keloos. Tot 'de Tantesarriveerden. Ik rook hun komst al door het sleutelgat en popelde om de deur open te doen. Wanneer zij hun entree maakten ver anderde alles. Drie uitgedoste vrou wen, gehuld in vossenbont waaraan kop en staart vrolijk mee bungelden, daaronder grote stola's in opzichtige kleuren, fluwelen schoenen met grie zelige hakken Ze waren altijd verge zeld van minstens een even groot aantal honden, die op hun beurt eveneens versierd waren met strik ken. Mijn moeder versteende. Ze legde vliegensvlug uit dat deze dames de zusters van mijn vader waren, dat ze een muziekschool runden ergens zeer ver weg en dat ze buitengewoon muzikaal waren. Ze zingen, ze speel den piano en cello. Daarmee moest alles verklaard zijn. Mijn moeder glim lachte met arendsogen. Deze over macht aan bonte veren en kirrende uitspraken was nauwelijks beheers baar. 'Het zijn loederszei mijn vader steevast waneer ze verdwenen wa ren. Als gewoonte maakte hij een brandje in de asbak om ze uit te ro ken. Maar ik vergaapte me aan de hoog opgestoken vlecht van tante Mathilde, aan de tafzijden jurk van Jacoba en aan de hoeden van Emily waar zich ooit een opgezet vogeltje op bevond Over één ding waren ze het roerend eens. Ze hielden meer van dieren dan van mensen. Dat ver klaarde de stoet honden en zeer veel andere gedierte dat woonde in een serre bij hun huis. Ze werden ge bracht en gehaald dooreen man met een zwarte auto, die ze 'de butler' noemden. 'Daar gaan onze slagschepen weer', zei mijn vader en zwaaide minzaam. De Franse dames dalen af naar het autodek. Ik zoek mijn trouwe jeep en bedenk mij dat alleen Jacoba nog leeft. Op een rijdende sofa beweegt ze zich in het bejaardenhuis, om haar hals een lorgnet ingelegd met parel moer en daarnaast vele andere ket tingen. Ik moet haar nodig eens op zoeken Het blijft een dag van oude foto's, constateer ik wanneer ik mijn oom Bas zie staan, leunend op een wandelstok en getooid met een ouderwetse deukhoed. 'Moet je nou echt op een boot om daar te komen vraagt hij narrig. 'Het moet', zeg ik. Dana Rover jkt onder de direct betrokke- to veel animo te zijn om mee te vejnover het gemeentelijke be- ophet gebied van bijstand en ndicaptenvoorzieningen. Een «pvia de pers en persoonlijke en hadden als resultaat dat 21 mensen meldden. Zij waren toen dinsdag het 'platform' eel werd opgericht. Nog meer lemers zijn welkom. uitvoering van het beleid is de ente gebonden aan wettelijke s, maar er is vrij veel ruimte om 9en' invulling aan te geven. De eente wil daarbij rekening hou- netde wensen van de betrokke- telf en beschouwt het platform •ok als een volwaardig gemeen- adviesorgaan. en-vachten is dat. regelmatig ■ties aan de orde blijven komen tmaken hebben met uitkeringen oorzieningen voor gehandicap- klantentevredenheidsonderzoek, de wenselijkheid van een informatie bulletin voor de doelgroepen en het eventueel aanpassen van de regels voor vergoeding van verplaatsings- en andere kosten die gehandicapten hebben. Omdat de belangen van uitkerings ten, zoals op het gebied van het gerechtigden en gehandicapten toeslagenbeleid, gevolgen van de nogal verschillen, is het platform m- gewijzigde belastingwetgeving, een middels in twee 'kamers' verdeeld. De kamer voor uitkeringsgerechtig den komt op 12 september weer bij een in het raadhuis, de kamer voor gehandicaptenvoorzieningen op 26 september. Deze bijeenkomsten zijn alleen toegankelijk voor leden van de betreffende doelgroepen. Uitkeringsgerechtigden en gehandi capten die zich alsnog willen aanslui ten kunnen zich via het raadhuis aan melden. Texel telt momenteel 175 uitkerings gerechtigden (merendeels bijstand strekkers) en er zijn enkele honderden mensen die min of meer gehandicapt zijn en gebruik maken van financiële regelingen voor de aanschaf van een rolstoel, taxivervoer, woning aanpassing e d. Aan deze voorzienin gen geeft de gemeente jaarlijks on geveer 1,6 miljoen gulden uit. kwsp/e/n 5 van het reddmgs- De Cocksdorp moest vrijdag komen nadat het zeiljacht "tussen Texel en Vlieland was Slopen. Het jacht, dat inblik als thuishaven heeft, was "feg van Oudeschild naar M toen het ten noordwesten S vuurtoren vast kwam te zitten "e buitengronden van het •Use Gat. Vuurtorenwachter sDreessens schakelde om 11.20 Beursplein 5 in. Ruim drie "'er later waren de Texelse red er onder aanvoering van ^schipper Charles Douma in ö9d de Argo II vlot te trekken, "ta het |acht op eigen kracht zijn wvolgde. De Argo II heeft geen "fe opgelopen Hondenpoep. In de plantsoenen, in de berm en op de stoep. De uit werpselen zijn velen een doorn in het oog. Deels ligt de verantwoor delijkheid bij de hondenbezitter, maar ook klinkt het verwijt dat Texel geen hondenpoepbeleid heeft. Dat laatste gaat veranderen. Het college presenteert voorstel len om de overlast door honden poep te beperken. Het woord is nu aan de politiek. Met name in de dichter bevolkte de len van de dorpen wordt hondenpoep als een probleem ervaren. 'Honden bezitters die wat meer aan de buiten kant van het dorp wonen, zoeken met hun huisdier sneller de ruimte op', constateert wethouder Peter Bakker (financiën), die zich mede naar na opmerkingen van de WD en GroenLinks in de algemene beschou wingen in de problematiek heeft ver diept. 'Ik denk niet dat het probleem de laatste jaren erger is geworden. Het aantal honden is eerder af- dan toegenomen. In steeds meer huis houdens werken beide partners, en die willen het een hond met aandoen om een groot deel van de dag alleen thuis te zijn.' Hondenbelasting Dat het niveau van de door de ge meente geïnde hondenbelasting al jaren rond de ƒ60.000,- (ƒ56,75 per dier) schommelt, duidt er op dat er in ieder geval geen sprake is van een toename. Omdat de hondenbelasting als een algemene heffing wordt geind, die met aan een specifiek doel ten goede komt. is de belastingvorm volgens Bakker praktisch gezien in feite achterhaald. 'Maar als we het afschaffen zou bijvoorbeeld de On roerend Zaak Belasting omhoog moeten, wat vanuit die hoek op weer stand zou stuitten. Het is daarom met verkeerd om een deel van het geïnde geld te besteden aan honden toiletten.' De mogelijkheden zijn divers. Zo be staat er een volautomatisch honden toilet, dat bestaat uit een draaischijf die over een plateau loopt waarin honden hun behoefte doen. De uit werpselen worden in een sceptictank geveegd, die op het rioolstelsel is aangesloten. Het systeem vergt wei nig controle en schoonmaak- werkzaamheden. Een dergelijk toilet past bij een winkelcentrum of in een woonwijk. De aanlegkosten zijn met ƒ90 000,- aanzienlijk. Andere moge lijkheid is een hondenpoepzuiger, waarbij de drollen met een zuigslang in een container worden verzameld. Het voordeel is dat de hondenpoep verspreid door de gemeente kan worden opgeruimd, zowel in plant soenen als op straat De machine kost 55.000,-, de jaarkosten zijn in clusief bediening ƒ33 900,- Ook zou Texel een voorbeeld kunnen nemen aan het stadsdeel Amsterdam Oud- Zuid, waar inwoners tegen vergoe ding van een tientje per uur met een speciaal apparaat poep kunnen op zuigen Dat gebeurt met een hand zame poepzuiger, met een reservoir van tien liter, die per fiets of als krui wagen is te transporteren. Poepveldjes Andere mogelijkheid zijn uitlaat- stroken of-veldjes, die minimaal drie keer per week moeten worden schoongemaakt. Nadelen zijn stank overlast en smerigheid. Bovendien is het maar de vraag of alle honden er hun behoefte doen De jaarkosten blijven beperkt tot ƒ7.600,-. De ge meente Beunmgen gaat een stuk verder Hier wordt erover gedacht om alle honden (2.500) verplicht te injecteren met een chip met zender tje. Buitendienstmedewerkers met een ontvanger die zien dat een hond zijn behoefte buiten een poepveldje doet, kunnen nagaan van wie de hond is en een boete uitschrijven. Of dit juridisch en technisch haalbaar is wordt in Beunmgen nog onderzocht. Op Texel wordt ook gedacht aan het plaatsen van speciale afvalbakken waarin hondenbezitters gevulde poepzakjes kunnen achterlaten. Bak ker: 'De verantwoordelijkheid ligt bij de hondenbezitter, maar ik zie per soonlijk nog niet dat iedereen de troep van zijn hond gaat opruimen.' Verder zijn er gemeenten waar in de centra geen honden zijn toegestaan. Deze optie wordt op Texel vooralsnog met overwogen. Het hondenpoepbeleid staat binnen kort op de agenda van de raads commissie Financien, Werken en Milieu, die daarover advies zal uit brengen aan het college. De raadsfracties zijn tevreden met de vooruitgang die het college boekt bij het handhaven van de ruimtelijke-ordeningsregels. Dat bleek onlangs tijdens de commissievergadering Ruimte, Wonen en Economie. Zelfs de grootste kritikasters, die wethou der Daan Schilling herhaaldelijk onder vuur hebben genomen - de raadsleden Pieter de Groot (D66) en Arthur Oosterbaan (GroenLinks) - spraken hun waardering uit voor de manier waarop het college de achterstand aan het inlopen is. Sinds de aanstelling van een speciaal met de controle en handhaving be- Catamaranzeilers Michiel Pam, Herman Boks en Pieter Wijnand hebben de Colin Archer Memorial Race van het Groningse Lauwersoog naar het Noorse Larvik op hun naam geschreven. Er werd onder zware omstandighe den gezeild en de Texelaars had den zich primair tot doel gesteld om heelhuids in Noorwegen te fi nishen. Uiteindelijk werd het drie tal niet alleen eerste in de multi- hullklasse, maar kwamen zij na handicapomrekening ook als over all-winnaars uit de bus. Vooraf had het drietal zich weinig kansen toebedeeld. In Lauwersoog verschenen enorme boten tot 16 meter lengte aan de start met semi- professionele, achtkoppige beman ningen, waarbij de catamaran Opus IV van schipper Michiel Pam maar ieletjes afstak. Drie dagen en drie nachten werd on der soms harde wind gezeild. Wind kracht 7 was geen uitzondering, waarbij de Opus IV een snelheid van 15 knopen haalde. Door de woeste zee en harde wind kreeg de mast het zwaar te1 verduren 'Er kwam een enorme kracht op te staan. We wa ren bang dat de mast het niet zou houden, maar die bleef gelukkig in tact', zegt Wijnand. Toch bleven de Texelaars niet schadevrij: onderweg moest een aantal gebroken zeillatten worden gerepareerd. Gaandeweg ging het steeds beter. Toen op een gegeven moment de ene na de an dere boot werd gepasseerd, besloot het drietal om voor het klassement te gaan. Er werd met meer geslapen en de spinaker met meer gestreken. Om het kwartier werd het roer overgeno men, zodat ieder telkens een half uurtje rust had. 'Dat was wel nodig ook. Het sturen was verschrikkelijk zwaar.' Toen na 450 kilometer de kust van Larvik in zicht kwam, werd het plot seling windstil. Na vijf uur rond dobberen tussen de rotsen, gingen de Texelaars over op een wel zeer ongebruikelijke methode om aan wal te komen. Boks en Wiinand pakten allebei een koekepan, zetten zich elk op eén van de drijvers en peddelden de boot over de finish Wijnand: 'Je mag met op de motor varen, maar in de reglementen staat nergens dat je met mag roeien.' Mede dankzij het kookgerei kwam de boot met de kleinste bemanning als veertiende van de 120 deelnemende boten en als eerste in de multi-hullklasse over de finish. 'We waren compleet uitge put, maar de overall-zege en het Noorse bier maakten alles weer goed', lacht Wijnand. laste ambtenaar is het college bezig met een inhaalslag. 'Alle dagen gaan er aanschrijvingen de deur uit', aldus Schilling Onlangs publiceerde het college een rapport met indrukwek kende cijfers betreffende de zaken die sinds het voorjaar zijn opgepakt en afgedaan. De cijfers zijn echter oncontroleerbaar omdat het college om pnvacy-redenen de namen en de concrete gevallen waarin is opgetre den of 'in minnelijk overleg' een eind aan een illegale situatie is gemaakt, met bekend wil maken. GroenLinks. WD. PvdA en D66 drongen er daarom bij Schilling op aan om met een zekere regelmaat te worden in gelicht over de ernstige en 'harde' gevallen, waarover zij ook gencht vra gen zouden kunnen stellen. Schilling zegde dit toe, onder de voorwaarde dat dit in een niet-openbaar vergadergedeelte zou plaatsvinden. De fracties stemden daarmee in. Henk en Tineke Spigt eindigden bij de zondag op De Krim gehouden wed strijd om het Texels kampioenschap ringsteken op een eerste plaats. Voor de tweede en derde plaats was een barrage nodig, die werd gewonnen door Lisanne de Leeuw en Maroes Albers Piet Bakker uit Oosterend en Anouschka Buijsman werden derde. Omdat deze combinatie eenzelfde aantal punten had als de combinatie van Gerard de Ridder, moest de tijd hier de doorslag geven Omdat de huidige competitie vijftien jaar bestaat, werd voorafgaand aan de wedstrijd met versierde wagens een rondrit over het terrein gemaakt. Ook was een bierwagen te zien, ge trokken door twee grote Zeeuwse paarden en trokken de Shires van Maarten Boon een 'Juttersplezier' vol kinderen over het parcours. De (21) deelnemers namen na de wedstrijd afscheid van Piet Hm, die al sinds vijftien jaar deel uitmaakt van het organiserende comité. Samen met zijn echtgenote en mevrouw De Lugt vormde hij de jury die het schoonste geheel moest aanwijzen. Deze prijs ging naar Rem Eelman en Anneke Boon. Er was slechts één gaststeekster die alle drie de ringen wist te steken

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2000 | | pagina 5