Als de sfeer bevalt, dan blijf je vanzelf hangen'
)or Schattenvoet gaat mèt
:>V De Koog voor promotie
r®i
1-1-2
'Handhaven en verder zien we wel'
ep Vonk neemt na 30 jaar
scheid van Texels voetbal
.TEXELSE /courant
Leuk spel ZDH
in Callantsoog
DAAR
RED JE
LEVENS
MEE
VRIJDAG 25 AUGUSTUS 2000
beetje te jennen. Simon Brand werd
toen ontzettend kwaad. Na afloop
ben ik de kantine ingegaan. Simon
was nog steeds kwaad. Waar ieder
een bij was. heb ik gezegd: Simon,
nou moet jij eens aan je teamgenoten
vertellen hoe jij en Ik, wij allemaal,
vroeger deden wanneer Texel voet
balde. En anders doe Ik het, want jij
was toen niet anders. Toen begon hij
te lachen en zei: Je hebt gelijk Bep.
Tja. zo werkt het gewoon. Dat hoort
erbij. Daar moet je niks vervelends
achter zoeken.'
Met genoegen haalt Vonk de ene na
de andere herinnering op. Er zitten
een paar dieptepunten bij. Nog
steeds treurig kan hij worden wan
neer hij terugdenkt aan het overlijden
van Gerard Legierse, 'een echte
voetbalgabber' Ook de problemen
die ontstonden bij een wedstrijd in
Den Hoorn, waarbij de scheidsrech
ter zich bedreigd voelde door zijn
heftig protesterende zoon Dennis en
teamgenoot Vincent Kaspers, en
twee delegaties Oosterenders en
ZDH'ers uiteindelijk voor de tucht-
commissie belandden, dnngen zich
nog wel eens bij hem op. Maar de
hoogtepunten overheersen en dat
zijn er veel. 'Ik ben een paar keer
kampioen geweest. Dat was leuk.
Maar échte hoogtepunten vond ik de
Waddenuitwisseling en de uitwisse
ling van Oosterend met een
Tsjechische club. Met allemaal jeugd
en veteranen naar een heel ander
land. Wat we daar allemaal gezien
hebben, dat was schitterend. Maar
ook de gewone dingen. Met dertig
man een partijtje spelen op het B-
veld. Ik sloot de training altijd af met
een partijvorm. Dat willen voetballers
gewoon. Je kunt de training nog zo
zwaar maken, dat vindt geen speler
erg, als ze maar weten dat er aan het
eind een partijtje wordt gespeeld. Het
gebeurde geregeld dat we tot kwart
voor tien doorgingen. Niemand lette
op de tijd, je was gewoon aan het
voetballen en dacht aan niks anders
meer Dat zijn de hoogtepunten en
die zal ik best gaan missen, nu ik
gestopt ben. Ik heb me voorgenomen
eerst maar eens even niks te doen.
Kan ik eindelijk eens met m'n vrouw
op familiebezoek. Maar misschien
dat ik straks toch wel weer bij een
recreatie-elftal ga spelen. Ik sluit mets
uit.'
Joop Rommets
komen te liggen, zodat de jongens uit
het tweede makkelijker aansluiting
vinden en een wedstrijd in het eerste
mee kunnen doen.'
Texel'94 heeft zal ook een aantal ge
waardeerde krachten moeten mis
sen. Leendert Eelman wil nog wel
voetballen, maar met meer in de
hoofdmacht en Bart Oosterhof wil
zich op zijn studie concentreren.
Spits Erwin Koning komt vanwege
zijn chronische knieblessure mogelijk
het hele seizoen niet in actie. Hij wil
zijn knie uitvoerig laten onderzoeken
en eventueel opereren en daarna
volledig herstellen voordat hij weer de
wei ingaat.
Verliezen was onvermijdelijk voor
ZDH, dinsdag in de bekerwedstrijd
tegen het twee klassen hoger uit
komende Callantsoog, maar de
manier waarop de nederlaag tot
stand kwam, was alleszins hoop
gevend. Dat gold ook voor de cij
fers: 5-2.
Wie de ruststand (4-1) bezag en de
wedstrijd met had gezien, moest er
wel van overtuigd zijn dat ZDH in de
eerste helft was weggespeeld door
de elf van trainer Hugo Hovenkamp.
De waarheid lag iets genuanceerder
De Hoornders lieten de bal aardig
rondgaan en doken geregeld op voor
het doel van de thuisclub Aanwinst
Ton Dubbelt scoorde uit zo'n aanval
beheerst 2-1terwijl Niels Dekker net
naast schoot Maar helaas voor ZDH
profiteerde Callantsoog dankbaar
van twee enorme verdedigingsfouten
en werden twee vrije trappen vanaf
de rand van het strafschopgebied
met jaloersmakende precisie in de
hoek gekruld Keeper Christiaan
Stolk keerde tussen de bednjven
door een strafschop.
De tweede helft was erg leuk om te
zien. ZDH deed er alles aan om nog
een doelpuntje mee te pikken, terwijl
Callantsoog het eigen publiek graag
op een grote overwinning wilde trak
teren. Het werd daardoor een attrac
tieve wedstnjd, met kansen voor
beide partijen. Keeper Stolk moest
één maal capituleren, maar onder
scheidde zich met een aantal fraaie
reddingen. Aan de andere kant
scoorde Mike de Bruyn, zag Bernard
Ipenburg een doelpunt afgekeurd
wegens buitenspel, schoot Etienne
van Bennekom snoeihard op de lat
en raakte Michiel Dekker de buiten
kant van de paal. Genoeg was het
natuurlijk met, maar opgelucht na
men de Zwaluwen na afloop de com
plimenten in ontvangst.
Zondag speelt ZDH op eigen veld
tegen Dirkshorn, aanvang 14.30 uur.
kwart voor
Trainer Luc Post (I.) en elftalbegeleider Doede de Vries sloten het vorige seizoen feestend af en zijn optimistisch over het komende.
(Foto Ban Bosch)
Texel'94 is door het kampioen
schap van vorig seizoen na vijfjaar
weer terug in de derde klasse van
de KNVB. 'Ons handhaven is het
eerste doel. Daarna zien we wel
waar het schip strandt. We hebben
een sterke ploeg en op zich moet
een goede middenmootpositie
haalbaar zijn, maar als straks de
horeca met vakantie gaat zitten
we weer met veel afwezigen en
dan moeten we nog maar zien hoe
het loopt', zegt elftalbegeleider
Doede de Vries. De ouverture - de
bekerwedstrijd tegen WGW - was
in ieder geval hoopgevend.
De wedstrijd tegen WGW was symp
tomatisch voor het probleem waar
Texel sinds mensenheugenis mee
kampt het missen van kansen. En
zoals zo vaak in het voetbal ging de
minste partij met de eer strijken.
Maar Texel weet de kansen wel altijd
met verzorgd spel te creëren en was
vorig jaar daarom de terechte kam
pioen. Dat het tegen WGW - de
ploeg die de Texelaars straks ook in
de reguliere competitie zullen tegen
komen - het grootste deel van de
wedstrijd wist te domineren, zegt
genoeg over de kwaliteit die de se
lectie herbergt. Dat Doede de Vries
hoopt op een goede plek in de mid
denmoot is daarom nog niet eens
zo'n gekke gedachte voor de nieuw
komer.
Eerder liet trainer Luc Post al weten
optimistisch te zijn over een langdu
rig verblijf in de derde klasse, ook al
zullen er aan het eind van het seizoen
maar liefst drie ploegen degraderen.
'Sommige mensen zeggen dat
Texel'94 mets te zoeken heeft in de
derde klasse, maar ik ben het niet met
ze eens. We hebben een goede
ploeg. Als we de handelingssnelheid
nog een stukje weten op te voeren en
ook leren bikkelen, komt het best in
orde', aldus de Helderse oefen-
meester.
Het doet Post deugd dat routinier
Simon Brand er nog een jaartje bijaan
heeft geplakt. Brand overwoog te
stoppen, maar de derde klasse is een
uitdaging die hij bij nader inzien met
wil laten lopen Marcel Ris is na een
uitstapje naar WGW teruggekeerd op
het oude nest en is zonder meer een
versterking van de selectie. Of dat
ook geldt voor de van ZDH overgeko
men Robert Jalving en de van SV De
Koog afkomstige Nico Schot, moet
nog worden afgewacht. Over het al
gemeen komen de jongens die van de
buitendorpploegen overstappen naar
het grote Texel'94 nauwelijks aan de
bak. Zo is de vorig iaar van ZDH over
gekomen spits Jelte van der Kooij
vrijwijl uitsluitend in het tweede elftal
actief geweest. Wat heeft het voor zin
dat Texel'94 de beste spelers weg
haalt uit de buitendorpen - die toch
al de grootste moeite hebben om een
compleet eerste team op de been te
helpen - terwijl ze bij Texel vervolgens
in het tweede team of lager belan
den? De Vries bestrijdt dat Texel spe
lers ronselt. 'Dat is verleden tijd, en
toen gebeurde het andersom ook. Op
een gegeven moment waren negen
van de elf spelers van ZDH van
Texel'94 afkomstig Maar de jongens
komen nu uit zichzelf. Als je een
goede voetballer bent en je hebt am
bitie, dan wil je zo hoog mogelijk spe
len Dan wil je het proberen bij Texel.
Ik voorzie overigens dat binnen nu en
pakweg een jaar of acht alleen
Texel'94 nog seniorenteams heeft.
Die ontwikkeling is moeilijk te stop
pen. Maar we moeten er wel alles aan
doen om het jeugdvoetbal in de
buitendorpen te behouden.' De Vries
benadrukt dat een sterk tweede elf
tal goed is voor het eerste. 'We wil
len dat de niveau's dichter bij elkaar
itzes en later nog eens twaalf jaar was Bep Vonk trainer
SV Oosterend. Een opmerkelijk lange tijd, want veel spor-
8 successen heeft hij zeker de laatste jaren niet gekend,
et je wat het is? Ik ben net terug van een weekje Zandvoort.
je camping stonden we met allemaal familie uit de Jordaan,
fik vandaan kom. Gezellig, de hele dag een beetje ouwe-
ren, ik vermaakte me prima. Het is dat mijn vrouw d'r huis
11 on te missen, anders hadden we er nu nog gezeten. Dat is
voetballen net zo. Mensen vroegen wel, als we weer eens
<k den verloren: hoe hou je het er uit? Maar als de sfeer be-
,dan blijf je vanzelf hangen. De gezelligheid staat voorop.'
Vonk maakt van zijn hart geen
m rdkuil Hij wil best praten over zijn
r ek bi| SVO, dat hij begin deze zo-
- op het oog - plompverloren
w andigde. Maar behoefte om met
iei ntiek in de krant te komen, voelt
let. 'Dat ik stop, is niet drama-
11 i Hou het maar op een verschil
te mening met het bestuur.' Om
ik na toch rapte vervolgen:'Kijk, ik
trainer. Maar ik ben de man met
iet daarbii te laten. Ik werk een
dagen in de week als conciërge
e Jacob Daalderschool, tegen-
x het voetbalveld, en in een ver-
i ogenblik stak ik geregeld even
b traat over om de kleedkamers
ion te maken, lijnen te trekken of
anders te doen. Tja, wat moet je,
:ei ren ander het niet doet? Mijn
i» heeft geloof ik vijftien jaar in de
me gestaan. Daar was ook me-
d voor te vinden, dus deden wij
maar. Ik vond het met zo erg,
r mijn vrouw is er op afgeknapt.
bleef de kantine op een gege-
noment dicht. Als ik dan op zon-
om kwart voor één op het veld
93 n, ging ik eerst maar koffie zet-
la, je moet ook de tegenstander
angen Met Piet Graaf, de voor-
- stond ik dan achter bar. Tot
tvoor twee. Dan zei ik tegen Piet
«I zich moest gaan omkleden.
Ihij moest ook nog voetballen,
(dan zelf om vijf voor twee naar
n ging, was de kantine weer
mand. Ik was er dus eigenlijk
.Voor een club is dat met goed,
at op dingen letten die je eigen-
et aangaan. Ik hoorde wel eens:
- heb ye die Vonk weer. Dan zei ik
altijd: kom erbij, het zijn toch ook jul
lie kinderen waar ik voor bezig ben...'
Het gezin Vonk - Bep, echtgenote
Honey en zoons Rob en Dennis - ver
huisde in 1970 van Amsterdam naar
Texel, waar Bep stukadoor werd bij
de firma Duin. Nieuw was het eiland
met voor ze. Al in de vroege jaren vijf
tig verbleef de in 1941 geboren Bep
's zomers geregeld op Texel. 'Dat was
met het Christelijk jeugdwerk van me
neer Schroder. Eerst kampeerden we
in tenten op het erf bij de familie
Tjepkema in de Prins Hendrikpolder.
Uit die tijd ken ik Henk al. Toen ik la
ter bij SV Texel ging voetballen, kwa
men we mekaar weer tegen. Later
kocht Schroder het Jan Ligtharthuis
op 't Horntje en zetten we daar onze
tenten op. De kleinsten gingen altijd
met de bus, de grotere kinderen fiets
ten van Amsterdam naar Den Helder,
's Zondags gingen we naar de kerk
in Den Hoorn. Ik herinner me nog dat
ze op een weiland tegenover de kerk
het Strijden om de man en de vrouw
hielden. En één keer per jaar voetbal
den we op het ZDH-veld. Met die
kleine ventjes tegen allemaal grote
kerels. We wonnen altijd.'
Eenmaal getrouwd keerde Vonk terug
naar het eiland om er vakantie te vie
ren. Wéér werd er gekampeerd, maar
ditmaal op Loodsmansduin. Op ze
ker moment brak het besef door, dat
ze er wel wilden wonen. Van de va
der van lange Paul Kikkert werd een
huisje aan de Postweg gekocht. Het
was het eerste in een lange, lange
reeks, want de handige Bep knapte
de pandjes op om ze met een beetje
winst te verkopen en er weer een
voor zijn derde seizoen door Frans
Hopman - nu van horecagroothandel
Hordifood, maar destijds eigenaar
van het strandpaviljoen waar Vonk
werkte - gevraagd werd om trainer te
worden bij Texelse Boys, de club
waarvan Hopman voorzitter was. 'Ik
wilde best, maar ik had geen papie
ren. Op kosten van de club mocht ik
aan de overkant een trainerscursus
volgen, op voorwaarde dat ik als te
genprestatie één keer per week trai
nen gaf. Ik bleef gewoon voetballen
bij Texel. Maar tijdens een wedstrijd
bespreking - die vond altijd plaats in
café Olympic, waar nu de apotheek
is - deelde het bestuur plotseling mee
dat er een andere aanvoerder moest
komen. Want wie Texelse Boys
trainde, kon géén aanvoerder van
Texel 1 zijn. Dat was toen zo. Maar ik
voelde me wel een beetje in mijn wiek
geschoten. Ik heb het seizoen afge
maakt en ben naar de Boys gegaan
Vonk werd direct kampioen met zijn
nieuwe club, waarin behalve hijzelf
ook spelers als Gerard Legierse en
Rob van der Stap actief waren. Maar
in het seizoen erop sloeg het nood
lot toe en brak hij zijn been. 'Ik dacht
nu is het gebeurd. Met het bestuur
van Texelse Boys ben ik overeenge
komen te stoppen Want ik dacht
toch dat het nooit meer wat zou wor
den, Maar het jaar erop ben ik toch
weer een beetje revaliderend gaan
voetballen. Bij De Cocksdorp Toen
kwam Joop Koning, van SV Ooster
end, of ik daar niet wilde komen trai
nen.'
En opnieuw maakte Vonk de over
stap. Met zijn hele ziel en zaligheid,
want hij kwam als trainer én voetbal
ler en vormde ook nog eens een ver
sterking van de zaalvoetbaltak van
zijn nieuwe vereniging. Of, als die er
niet was, van de zustervereniging,
zoals bijvoorbeeld Casino van
Texelse Boys. 'Ik ben altijd een echte
clubman geweest. Maar ging ik naar
een andere club, dan was ik er ook
echt helemaal voor die club Net zo
als ik vind dat je eigenlijk moet voet
ballen in het dorp waar je woont. Na
zes jaar bij Oosterend te zijn geweest,
kochten we cafe De Loods in Den
Hoorn en ben ik naar ZDH gegaan.
Rob en Dennis gingen mee. We heb
ben daar voor het eerst met z'n
drieën in het eerste gespeeld.'
Bij ZDH bleef hij maar een jaar, maar
dat had vooral te maken met het mis
lukken van het horeca-avontuur. Hij
had het naar zijn zin in Den Hoorn,
maar herinnert zigh toch vooral de
schrikbarend lage opkomst bij de
trainingen. 'Het bestuur vond dat ik
maar in het tweede team moest zaal
voetballen. Het eerste voetbalde op
vrijdag en dan moest ik de training
verzorgen. Op zich logisch, maar die
mensen die wél in het eerste speel
den, had je dus ook met op je training.
Het gebeurde wel dat ik alleen met
Dennis en met Piet Smits in de kleed
kamer zat. Pietje was erg snel, maar
wat te driest voor de zaal. Wij hadden
ons er lang bij neergelegd dat er nie
mand kwam trainen, maar Piet kon
zich er geweldig kwaad over maken.
Dennis en ik hebben het er nog wel
eens over.'
Opnieuw streek Bep - met Rob en
Dennis in zijn kielzog - in De
Cocksdorp neer, waar hij naast het
Eierlandsche Huis woonde. Hoelang
hij er precies heeft gevoetbald, weet
hij niet meer 'Ik ben daarna ook nog
trainer bij Texelse Boys geweest',
zegt hij, maar die bewering wordt
hardnekkig bestreden door zijn echt
genote. Zeker is wél dat hij op zeker
moment naar Oosterend verhuisde
en er - dus - ook weer trainer en spe
ler van de plaatselijke voetbalclub
werd. 'Daar hadden we toen nog ze
ven semorenelftallen: drie zaterdag
en vier zondagteams. Ik was trainer
van alle elftallen en ging op zondag
mee als coach van het eerste. Ze
vonden toen dat ik op zaterdag wel
met het eerste kon meevoetballen.
Dat was een mooie tijd, met hele
goeie voetballers: Joost Brouwer,
Rien Brouwer, Simon Brand,
Leendert Eelman en noem ze maar
op. We zijn toen twee keer gepromo
veerd. En met het zondagelftal zijn we
een keer kampioen geworden. Maar
toen ging iedereen weg. Ze gingen
allemaal naar Texel. Er voetbalden
daar op een gegeven moment acht
Oosterenders in het eerste. Ik vond
het jammer, natuurlijk, maar ik snapte
die jongens wel. Ze wilden zich ge
woon verbeteren. Maar ik weet nog
dat Joop Koning, de voorzitter, het
had over dat stelletje klerelijers bij
Texel. Later ging hij zelf ook. En z'n
zoons, Erwin en Ralph. Ik heb hem
toen nog wel eens herinnerd aan zijn
uitspraak. Een andere keer stonden
we met een paar Oosterenders bij
Texel 1 langs de kant om ze een
Koog woont, de Amsterdammer
Björn de Brey en de van OSV afkom
stige Ramon Dil.
'Mijn eerste indruk? Dat Texel een
horeca-eiland is', lacht Schattenvoet,
die doelt op de geringe trainingsop
komst tijdens de eerste weken. Veel
spelers konden in het hoogseizoen
door hun werk geen tijd vrijmaken, 'Ik
ben er inmiddels wel achter dat ik
veel geduld moet hebben. Ik moet
met veel fantasie en toewijding aan
de slag om er iets van te maken. Mijn
uitgangspunten zijn enthousiasme en
inzet, die wil ik bij de spelers ontdek
ken en stimuleren. Dan zal het alle
maal wel lukken. Het vertrek van Nico
Schot is een hele aderlating, maar ik
heb vertrouwen in het potentieël van
deze groep jonge spelers.'
De eerste testcase voor De Koog was
de bekerwedstrijd tegen SV Anna
Paulowna, die gisteravond op het 2'
veld van Texel'94 werd afgewerkt,
omdat het eigen veld wegens de
droogte door de gemeente was afge
keurd. De Koog won met 2-1maar
daarbij moet gezegd worden dat
Anna Paulowna met een veredeld A-
juniorenteam naar Texel was geko
men. In de eerste helft liet De Koog
redelijk voetbal zien, maar vooral
door een nog gebrekkige conditie -
sommige spelers hebben nog niet
één keer getraind - was het tweede
deel beneden peil. Zondag speelt de
ploeg voor de beker in en tegen
Nieuwe Niedorp, waarna dinsdag de
thuiswedstrijd tegen Sint Boys volgt.
De bekerwedstrijd begint om 18.30
uur.
'Het gebeurde geregeld dat we tot kwart voor tien doorgingen. Niemand lette op de tijd,
je was gewoon aan het voetballen en dacht aan niks anders meer.'
ander voor terug te kopen. Na een
lange omzwerving woont het echt
paar Vonk inmiddels wéér aan de
Postweg, een paar kilometer van hun
eerste huis.
'We woonden amper op Texel, of ik
kreeg Wim Koorn op visite. Hij had
gehoord dat ik aardig kon voetballen
en vroeg of ik met bij SV Texel wilde
komen. Ja, ik heb redelijk hoog ge
voetbald. Maar niet zo lang. Ik kom
uit de Jordaan en daar was ik lid van
een club die Herenmarkt heette. Mijn
hele familie voetbalde daar. Zo ging
dat in die tijd in Amsterdam. Bijna
iedere straat had wel een eigen club.
Je voetbalde op een groot sportpark,
waar misschien wel veertig clubs
speelden, 's Zondags was de hele
familie daar te vinden. Omdat ik aar
dig kon voetballen, heb ik een tijdje
bij De Spartaan gevoetbald. Die
speelden eerste klasse. En later ook
bij DWS. Maar eigenlijk bleef je liever
bij je eigen duppie, Herenmarkt dus.
Ik heb er nog met m'n oudste broer
in het eerste gespeeld. Hij is vorig jaar
gestopt, op z'n zevenenzestigste. Hij
wilde eigenlijk met, maar hij mocht
niet meer van z'n vrouw.'
Vonk zei 'ja' tegen Wim Koorn en
werd direct aanvoerder van het eer
ste elftal van SV Texel. Tot hij vlak
Koog heeft er zo vaak tegenaan gezeten, maar telkens
i' g het mis. Dit jaar moet het maar eens gebeuren. Je
irt mij niet zeggen dat we kampioen worden, maar pro-
ijl tie moet erin zitten.De nieuwe trainer van SV De Koog
imbitieus. Cor Schattenvoet kwam van Callantsoog,
3r hij het veld moest ruimen voor oud-international en
a coryfee Hugo Hovenkamp. 'Dat boek is gesloten. We zijn
teen gentlemen's agreement uit elkaar gegaan. Dat is
is wat ik ervan zeggen wil.
in>ttenvoet, de sympathieke en ambitieuze nieuwe oefenmeester van SV De
(Foto Bo/1 Bosch
Koog was éen van de eerste serieuze
gegadigden die zich bij mij meldden.'
De onderhandelingen mondden al
snel uit in een contract voor één jaar.
In dat ene jaar wil Schattenvoet de
promotie realiseren die de laatste ja
ren aan de neus van De Koog is voor
bijgegaan. Schattenvoet moet wel
een optimist zijn, want De Koog heeft
twee van zijn beste spelers zien ver
trekken. Speler-coach Nico Schot
gaat het bij Texel'94 proberen en
Dave Dijkstra kan zijn werk met meer
met het voetbal combineren. Gerrit
Jan Booy en Paul Witte, die van een
laag Texel'94-team zijn overgeko
men, zullen dit verlies met op kunnen
vangen. De selectie wordt verder
aangevuld met de teruggekeerde
André Tempel, de Koerd Hassan
Candan die sinds twee jaar in De
v 16-jange Cor Schattenvoet is een
idelijk lachende en zeker charis-
sche man die als voetballer zijn
:et en heeft verdiend bij clubs in de
'er leving van Leiden, waar hij lang
t gewoond totdat hij als ambte-
'er van het ministerie van Defensie
»j lovergeplaatst naar Den Helder,
ar rspeelde hij onder meer bij WGW
is JVC (Julianadorp). Als bonds-
:ti was hij betrokken bij het
p- gdplan Nederland van de KNVB.
coachte hij zestien jaar in
gl inadorp, en in Callantsoog. Door
witch naar De Koog ruilt hij een
leklasser in voor een club die
iklassen lager speelt. 'In februari
J pas duidelijk dat ik bij
ïntsoog zou vertrekken. Dat was
aat de meeste clubs waren toen
iBfneen nieuwe coach voorzien. De
ar
