wee weken op expeditie in woestijn Mauritanië
Met tien mannen 1,83
miljoen vogels geteld
JT
Texel'94 legt VIOS
al voor rust in de luren
Logees en vis blijven drie dagen fris
1-1-2
.TEXELSE
COURANT
Hartinfarct
-
Stichting NET
schenkt Nationaal
Park telescoop
Museumbeleid
Uitslagen voetbal
Blikva.nger_
DINSDAG 20 FEBRUARI 2001
t als doel het uitvoeren van een telling onder de wad- en
ervogels in Le Pare National du Banc d'Arguin, een wadden
lied op de grens van de Sahara en de Atlantische Oceaan,
nen Texelaars Cor Smit en Martin de Jong van Alterra, het
;earch Instituut voor Groene Ruimte, deel aan een expedi-
n Mauritanië. De expeditie, die duurde van 13 januari tot en
4 februari, werd een succes. Maar waar beide onderzoe-
s vooral van onder de indruk raakten was het ongerepte
lied. 'Toen we in de tent lagen hoorden we een paar duin-
verderop de jakhalzen huilen.'
iet gebied zijn al eerder tellingen
ivoerd', vertelt Cor Smit. 'Maar
aantal jaren geleden kwamen er
vijzingen voor een afname van de
vezige getallen, dus moesten er
we onderzoeken gedaan wor-
Het onderzoeksteam bestond
en mensen, vier van hen waren
n van de Vogelwerkgroep Texel,
st de twee Alterra-medewerkers
nog Jan van Dijk, die schipper is
e Phoca, en Laurens van Kooten,
ieheerder van de Waddenwinkel
in Burg. De reden van de Texelse
mg m het onderzoeksteam is dat
[vogels die in Mauritanië overwin-
m, in het voor- en najaar naar de
[den komen. Smit: 'Het gebied
Sr we zaten beslaat qua opper
ste maar eenderde van de Neder-
Jse Waddenzee, maar er overwm-
ji wél twee miljoen vogels. Op de
aden leven er één miljoen.' Voor
ji is het de vierde keer dat hij in het
ed is geweest. Ook bij eerdere
archactiviteiten in het noordwes-
'an Afrika was hij betrokken. Dat
ien voorsprong. 'Ik wist tevoren
het gebied er uit zag, en wat er
Drige keer fout was gegaan.We
len nu een strak maar uitvoer-
ir telschema opstellen, waarin
lies stond waar en met hoeveel
en we moesten tellen.'
Woestijn
[oorbereiding was volgens de
VERVOLG VAN PAGINA 1
jcier van justitie, die beslist over
ire vervolging. Meestal komt er
meineedzaken - los van de
izaak - een aparte zitting.
ns de verdachte in de hoofd-
kómt er geen veroordeling. 'Mijn
en mijn vrouw hebben gewoon
d wat zij tijdens de inval hebben
n. Het is hun woord tegen dat
Ie mensen van Buma-Stemra.
slijk hebben dié wel meineed
egd Maarzij werden niet gear-
erd. Kennelijk moet een gewone
er heel erg oppassen als hij vrij-
ig komt getuigen in een rechts-
Voor je het weet zit je een paar
in achter de tralies. Ook mijn
isseringsambtenaar noemde de
Iregel onmenselijk. Dit had ze
looit meegemaakt.' Zijn vrouw is
teer verhoord en heeft drie keer
elfde verhaal verteld. Zaterdag
I ze om 12.00 uur vrijgelaten.
I ik nog het ergste vind is dat je
fc media al voor meineed wordt
lordeeld terwijl er nog mets is
lezen. Dat is de verkeerde volg-
e' aldus de vrouw. Zij heeft de
over twee kinderen. Haar man:
Benkt toch met dat een moeder
naar haar kinderen in de steek
f Die arrestatie was volstrekt on-
g Gewoon een vorm van
htsvertoon.' Indien de meineed
wordt hardgemaakt kan een eis
chadevergoeding worden inge-
d bij het Openbaar Ministerie. 'Ik
It niet of we dat doen. Het gaat mij
niet om het geld, het gaat mij
jjn dat justitie deze mensen onfat-
irli|k heeft behandeld.'
twee onderzoekers erg belangrijk.
Martin de Jong: 'Je staat er van te
kijken wat er allemaal nodig is voor
zo'n reis. Daarom waren een aantal
mensen een paar dagen vooruit ge
reisd om alles te regelen. Er moeten
veel boodschappen worden gedaan.
Zo hebben we verschrikkelijk veel
pakken muesli verbruikt en 45 dozen
met 18 liter water.' Ook moest er op
Texel geld worden gewisseld in
Franse francs. Smit: 'Alles moet daar
contant worden betaald. Ze stonden
bij de bank wel raar te kijken toen ik
om 60.000 francs cash vroeg.' Uitein
delijk was alles geregeld en stonden
er drie volgepakte four-wheel drives
klaar. Om in het Nationaal Park te
komen moest er nog een reis van zes
wordt geleerd hoe je ze moet bouwen
en hoe ermee om te gaan.' Slapen
deden de onderzoekers - als de mo
gelijkheid zich voordeed - in een tent.
'Dat klotst met zo en in de boot slaap
je soms tussen de kakkerlakken.
Maar soms vonden we geen geschikt
plekje en dan lig je in de boot echt
onder de sterren.' Dat laatste is iets
dat vooral op De Jong veel indruk
heeft gemaakt. 'Je ligt 's nachts in je
boot en het enige licht dat je hebt is
de door de zon beschenen planeet
Venus, die in het water weerkaatst.
Ongelofelijk.' Slapen is iets dat vol
gens de twee best ging bij die tem
peratuur. 'Het is daar 's nachts onge
veer 15 graden, dan is het met iets
warms aan wel uit te houden.'
Tellen
Het tellen van de vogels werd deze
keer wat anders georganiseerd dan
bij de vorige onderzoeken. Toen wa
ren er waarschijnlijk grote groepen
vogels niet of juist dubbel geteld. 'Er
is een uitwisseling tussen de verschil
lende gebiedjes. Je moet goed oplet
ten dat je vogels niet dubbel telt.
Daarom hadden we meer mensen,
meer materiaal en minder tijd', vertelt
Texelse deelnemers aan de excursie naar Mauritanië schenken het Nationaal Park namens
telescoop.
Een aantal leden van het onderzoeks
team werd op de terugreis ziek. Vol
gens Smit 'de gebruikelijke diarree na
verkeerd voedsel'. De Jong: 'We had
den voor eventuele zieken in elke
boot een EHBO-koffer, die was door
de Texelse apotheek samengesteld
op basis van ervaringen op kotters,
maar dan aangepast aan het gebied.
Als westerling ben je trouwens gelijk
dokter voor de plaatselijke bevolking.
We hebben ook één keer een man
geholpen. Die had een verroeste spij
ker door zijn hand gehad en liep met
een bloedvergiftiging. Hij had voorde
heling wat tabak op de wond ge
smeerd. Toen hebben wij het maar
even ontsmet met alcohol en hem
een pemcillinekuurtje gegeven. Hij
was er zo af.'
nergens last van 'Als je 's avonds
goed water bijtankt kun je er de dag
erna weer tegenaan.'
Spit
Grote problemen deden zich tijdens
de expeditie niet voor Wel herinnert
Smit zich een pijnlijk voorval. 'Martin
en ik waren vroeg in de ochtend be
zig om wat spullen in de boot te la
den Hoor ik opeens uit een tent: 'Cor,
ik heb geloof ik een probleem". Had
de Stichting Natuurexcursies Texel een
(Foto 's Martin <Je Jong)
wild en hard.' zegt Smit. 'Dan lig je in
onze tent en hoor je om je heen dui
zenden vogels babbelen, vaak maar
op enkele meters afstand.' 'Op een
andere plaats hoorden we de jakhal
zen huilen', voegt De Jong eraan toe.
'De zanden daar zijn pas écht geel,
en het water is écht blauw.' Een land
schap dat je als Nederlander niet ziet,
menen de twee. 'Het is daar 's nachts
zó stil en zó donker, het maakt echt
heel veel indruk.' Eén voorval wil De
Jong niet achterhouden:
'Voordat we het vliegtuig naar huis
Natuurexcursies Texel is een
stichting waarbij vrijwilligers, die
op verzoek van Staatsbos
beheer, rondleidingen verzorgen.
Het geld dat bezoekers betalen
gaat deels naar Staatsbosbeheer
en de excursieleiders, een ander
deel gaat jaarlijks naar een goed
doel. Aangezien de natuur van
Texel baat heeft bij goede kennis
over de situatie in Mauritanië, (het
is bijvoorbeeld een belangrijk
overwinteringgebied voor
Texelse lepelaars) is er besloten
dat het geld deze keer, in de vorm
van een telescoop, naar het Na
tionaal Park in Mauritanië gaat.
Deze telescoop werd tegen
inkoopsprijs beschikbaar gesteld
door Winnubst Optiek. Tijdens
de expeditie werd het apparaat al
gebruikt en vervolgens symbo
lisch overhandigd aan de nieuwe
eigenaar, Mohamed Camara. Het
is de eerste stap naar het doen
van zelfstandig onderzoek in het
Nationaal Park in Mauritanië.
namen zaten we aan een biertje op
een terras. Cor vertelde over mensen
die duizenden kilometers zonder pro
blemen rijden en bij terugkomst in de
laatste bocht pech krijgen. Zelf heeft
hij in Mauritanië twee weken rondge
lopen zonder ook maar een blaar te
krijgen. Maar bij het verlaten van de
bus in Den Helder ging hij door z'n
enkel. Dankzij de sneeuw Daar had
je in Mauritanië geen last van...'
Michiel Dekker
De zeilboten waarvan tijdens de expeditie gebruik werd gemaakt worden 'lanches' genoemd. De vaartuigen hebben een zeil en zijn
ongeveer tien meter tang.
uur door de woestijn gemaakt wor
den. Voor een expeditie als deze
moet je volgens Smit ook de goede
mensen uitzoeken. 'Behalve goede
onderzoekers moet je ook mensen
meenemen met een stuk levenserva
ring. Allen moeten ervaring hebben
met het tellen van grote groepen vo
gels. Van tevoren moet je je ook heb
ben afgevraagd of de groep mensen
met elkaar overweg kan. Je bent na
tuurlijk van elkaar afhankelijk als je
eenmaal daar zit.'
Kakkerlakken
In het Nationaal Park mag je niet zo
maar overal rijden en varen. Er zijn
officiële vergunningen nodig, en grote
gebieden zijn alleen per boot te be
reiken. De expeditie verplaatste zich
met zeilboten en vouwkano's door
het gebied. De zeilboten waarvan de
bevolking gebruik maakt worden
door de plaatselijke bevolking
'lanches' genoemd. 'De vaartuigen
hebben één zeil en zijn ongeveer tien
meter lang. Er zijn veel vissers die
gebruik maken van dat soort boten,
en de overheid stimuleert het gebruik
ervan omdat het een traditie is die
verloren dreigt te gaan. De bevolking
Smit. 'Om die problemen te voorko
men hebben we geprobeerd zo veel
mogelijk dicht bij elkaar gelegen ge
bieden tegelijk te bezoeken. Een pro
bleem vormde vaak de omvang van
de verschillende groepen, vaak en
kele honderdduizenden vogels bij el
kaar. Dan begin je met het schatten
van de grootte van de hele groep.
Vervolgens ga je de verhouding per
soort bepalen. En zo ga je de hele
groep af tot je die helemaal in procen
ten hebt ingedeeld.'
Het uiteindelijke resultaat leverde
1,83 miljoen vogels op. Verder is het
onderzoekswerk bij een temperatuur
van 34 graden met altijd even leuk.
Smit: 'Het is niet echt aan te bevelen
om dan rond te sjouwen en vogels te
tellen, maar je hebt geen keus.' De
Jong herinnert zich één van de dagen
waarop hij en Smit op een eiland in
het nationaal park aan het tellen wa
ren. 'We liepen daar en Cor had de
fout gemaakt met genoeg water mee
te nemen Dat breekt je dan wel op.'
Smit: 'We moesten tien kilometer lo
pen en ook weer terug. We hadden
rugzakken op, proviand mee en een
telescoop met statief bij ons. Dat was
afzien.' Maar als je genoeg drinkt,
heb je volgens de twee onderzoekers
één van onze mensen spit gekregen.'
De Jong: 'We zaten echt op het ver
ste puntje van de bewoonde wereld.
We hebben een heel primitieve bran
card gebouwd met planken en eind
jes touw en hem zo goed mogelijk
vervoerd. Trouwens, toen we klaar
waren met de expeditie en weer naar
de hoofdstad wilden kon die man
mee met een vliegtuig van de BBC,
die daar ook bezig was. Wij moesten
weer zes uur door die woestijn met
de auto.'
Siberië
De plaatselijke bevolking viel van de
ene in de andere verbazing. 'Kaarten
kennen ze daar niet. Ze herkennen
elk geultje ook zo wel. Ik liet een
schipper van een 'lanche' eens een
kaart zien van het gebied. Hij keek er
heel geïnteresseerd naar, en knikte
wat, maar hij hield die kaart wel op z'n
kop Maar Mauritanië had voor Smit
en De Jong ook verrassingen in
petto. 'Zo zagen we eens een stelt
loper met kleur-ringen om de poot.
Bleek dat het vogeltje waarschijnlijk
door een collega van mij uit
Wageningen is geringd tijdens een
expeditie naar Sibenë.' Ook met geld
gebeurde verrassende dingen
'Soms moesten we francs
omwisselen in ander valuta, die veel
minder waard bleken We stonden
dus met een enorme stapel bankbil
jetten, die we ook nog eens moesten
natellen. Want geld wisselen is daar
een serieuze bezigheid. Je beledigt
de mensen als je het met doet. Ver
volgens gingen we naar een ander lo
ket, vijf meter verderop, om auto's te
huren. Daar telden ze die hele stapel
handmatig nog eens na.'
Ongerept
Over één ding zijn de twee onderzoe
kers het eens: de expeditie is zeer
geslaagd. Behalve dat de telling is
gelukt hebben beiden er van geno
ten. 'Het landschap is puur, ongerept,
Texel'94 had in Warmenhuizen
slechts één helft nodig om tegen
stander VIOS te verslaan. Bij rust
stond het al 0-3. In de tweede helft
was het verschil minder groot en
slaagden de gastheren erin om te
gen te scoren, waardoor de eind
stand 1-3 werd.
De wedstrijd tegen het team uit de
koolstreek werd met spanning tege
moet gezien. Trainer Luc Post kon
aantreden met een bijna volledige
selectie. Alleen Martin Koorn kon met
in het basiselftal worden opgesteld,
aangezien hij door privé-omstandig-
heden pas later arriveerde. De
eilanders gingen er onder ideale
weersomstandigheden fris tegenaan
en leken er veel zin in te hebben. In
de persoonlijke duels lieten de be
zoekers zich de kaas niet van het
brood eten en de pijlsnelle spitsen
van de tegenstander werden kort
gedekt. Reeds in de veertiende mi
nuut kwamen de gasten verdiend op
voorsprong. Niels Dubbelt, die de
hele middag veel werk verzette, werd
door aanvoerder John List op de
juiste manier aangespeeld en met
een diagonaal schot in de verste hoek
gaf hij de keeper Petter het nakijken:
0-1. Hierna golfde het spel op en
neer. Vooral de rechterspits van de
gastheren vroeg de nodige aandacht
van de Texelse verdediging en al
kreeg deze man af en toe wat veel
vrijheid, in verdedigend opzicht stak
het degelijk in elkaar bij Texel'94. De
goed spelende Emiel Keyser legde de
bal in de negenentwintigste minuut
breed op de opkomende John List,
wiens afstandsschot de op het ver
keerd been staande keeper van VIOS
geheel verraste: 0-2. Amper drie mi
nuten later was het alweer raak, toen
Niels Dubbelt zijn tweede doelpunt
maakte: 0-3. Het leek zelfs 0-4 te
worden, maar ditmaal trad de doel
man wél goed op. Ook in de tweede
helft gingen de Texelaars voortvarend
van start, maar bij doelpogingen ver
dween de bal naast of over of stond
keeper Petter in de weg. Gaandeweg
ontplooide ook de thuisclub enig ini
tiatief, maar veel verder dan het straf
schopgebied lieten de Texelaars de
tegenstander niet komen. Pas in de
zeventigste minuut, toen de scheids
rechter VIOS een strafschop toe
kende, werd het 1-3. In de slotfase
zette Luc Post wisselspelers Martin
Koorn (voor Marcel Ris) en Bart
Oosterhof (voor Emiel Keyser) in,
maar tot grote veranderingen leidde
die beslissing niet
DAAR RED JE
LEVENS MEE
VERVOLG VAN PAGINA 1
jivan het landschap veroorzaakt,
pis volgens GL doorgaans het ge-
als de locatie grenst aan een re-
tieve bestemming of daarbinnen
of als het in of nabij een dorp is.
Mare (in de natuur), het MJM-
eum (nabij de haven), de
heidkamer (gerestaureerd pand)
et Agrarisch en Wagenmuseum
churen in De Waal) ziet GL als
Je voorbeelden. 'Een
irsmuseum midden in het agra-
Jh gebied, op Flora, is niet pas-
id en inpasbaar als locatie voor
jiutterspresentatie
Luchtvaarthistorie
I aanzien van subsidies stelt GL
[r alleen bij te dragen aan open-
k ruimten die door de gemeente
I aangewezen om omschreven
peale collecties in onder te bren
gen. GL denkt aan EcoMare, het
MJM, het Agrarisch Museum en de
Oudheidkamer. Verder kan de ge
meente presentaties subsidiëren, al
of niet in relatie met de ruimte waarin
die worden geëxposeerd. Bijvoor
beeld over de Russenoorlog, de de
portatie naar Assen en de geschiede
nis van de luchtoorlog boven en nabij
Texel. Volgens GL komt de algemene
luchtvaarthistorie van Texel niet in
aanmerking voor een gemeentelijke
bijdrage, omdat die als zodanig niet
in het museumbeleid is verwoord. Als
tegenprestatie moeten de gesubsidi
eerde instellingen voldoen aan eisen
ten aanzien van beheer, opslag en
ontsluiting. En verder moeten ze de
garantie geven dat de collectie op
Texel blijft. Als een uitbreiding van de
collectie dit rechtvaardigt, dan zou
het museum in Oudeschild voor meer
subsidie in aanmerking komen. De
jutterscollectie hoeft niet uit de wier-
schuur te verdwijnen. Maar bij een
uitbreiding denkt GL eerder aan een
tentoonstelling over de geschiedenis
van het jutten, waarin de jutters cen
traal staan.
Het Agrarisch- en Wagenmuseum
kan de naam volgens GL in de prak
tijk niet waarmaken. 'Het heeft ner
gens de sfeer van een boerderij en
vanuit de dynamiek van de landbouw
bekeken leeft het niet erg. Ons lijkt
het boeiender om de dorpsnijverheid
van het platteland centraal te stellen.
De Waal heeft een behoorlijk rijke
ambachtelijke historie, zoals een
smidse, een wagenmaker, een zuivel-
en een veevoerfabriek. Een
zadelmakerij, een meelmaalderij en
een bakkerij misstaan daarbij met.
Daarbij zou de geschiedenis van de
KI en de dierenarts (oude stijl) aan
dacht kunnen krijgen.' Het zuiver
agrarische deel kan worden
afgesplitst en zich op een andere
locatie richten op de landbouw als
bedrijfstak, die volgens GL voor veel
gasten onbekend is. Het door fractie
voorzitter Jaap Vlaming geventi
leerde plan voor een (VOC-)tuin met
oude planten sluit volgens GL mooi
aan bij zo'n agrarisch museum. Ten
slotte juicht GL het idee toe om op
Texel een museum over Jan Wolkers
te stichten.
Zaterdag 17 februari
'Alkm. Boys B1-Texel'94 B1 2-0
SVO/Texel'94 B1 -BKC B2 bezoekers
met opgekomen
JVC C2-De Koog C1 3-2
Winkel C1-Texel'94 C1 2-1
Texel'94 C2-SVAP74 C1 0-7
Texel'94 C3-SRC C2 0-1
BKC D1-Oosterend D1 5-2
SRC D1-Texel'94 D1 0-2
Texel'94 D2-De Koog D1 5-1
WGW D3-Texel'94 D3 3-1
WGWE1-Texel'94 E3 5-1
G-voetbal
Eendracht'82 2-Texel'94 3-1
Texelse pupillencompetitie
SVOE3-SVOE4 1-1
Texel'94 E6-De Koog E2 1-0
SVC F1 -Texel'94 F1 a 1-4
SVOF2-ZDHE2 0-10
ZDH F1-De Koog F1 6-3
Texel'94 F1b-Texel'94 E7 3-0
Texel'94 F2d-Texel'94 F2a 3-6
Texel'94 F2c-Texel'94 F2b 4-5
Texel'94 E1 -Texel'94 E2 6-3
ZDH E1-Texel'94 E4 4-1
SVOE1-SVOE2 8-1
De Koog E1 -Texel'94 Meisjes 18-2
SVC E2-Texel'94 E5 5-4
Zondag 18 februari
VIOS-Texel'94 1-3
Oosterend-K'nollendam 1-1
GSV-ZDH 1-2
WSW-De Koog 0-2
Oosterend 2-ZAP 6 1-2
Kolping Boys 4-Texel'94 2 6-1
Texel'94 3-Hugo Boys 3 2-4
Texel'94 4-VZV 4 3-7
Succes A1 -Texel'94 A1 1-3
Recreatievoetbal
SV Texel-Texelse Boys 2-2
Mijn moeder zei het al: 'Logees en
vis blijven dne dagen fris.' Ze zei
ook, nog zoals vele moeders: 'Dat
zul je later wel begrijpen kind.' Die
laatste zin, die ik vroeger niet ver
droeg, probeer ik nu regelmatig in te
slikken, heel vaak ligt hij op de lip
pen. Maar van die vis en de logees
sloeg opeens in als een bom en ver
troebelde mijn geheugen. Even leek
Texel op Nova Zembla. Sneeuw,
wind, vorst, ijzel. Na een geweldige
winterwandeling stonden mijn zes
logees klaar om te vertrekken. Het
weekend was loom en luidruchtig
geweest, het leven was aan alle
kanten weer eens doorgenomen.
De eetpartijen duurden lang. De
drank vloeide De zondagmiddag
strekte zich uit. De zondagavond
lonkte. Straks waren ze allemaal
weer vertrokken. Ik zou de hout
kachel stoken, de kranten kunnen
lezen, de muziek draaien die ik wilde
en op mijn sterkte. Ik zou al die in
teressante gesprekken zachtjes
weer laten oplossen en mij gelukkig
prijzen met de hernomen stilte
Maar de ijzel sloeg toe. Het pad
voor het huis werd onbegaanbaar,
de weg naar de boot, de hele Kop
van Noord-Holland werd ontoegan
kelijk. De weerman was gedeci
deerd in zijn uitspraken. 'Wie de
weg met op hoeft, moet met gaan.'
De locale politie bevestigde dit met
stevig elan. 'Beestenweer, dat
vraagt om ongelukken, gewoon
thuisblijven.' De sneeuw stoof wer
velend tegen de ramen, de grijsheid
van het middaguur werd totaal. Bij
de logees brak een vrolijk tumult los.
'We zitten vast, geweldig, dag
maandagochtend.' De één werd
nog hysterischer dan de ander.
Schoenen gingen uit, week-end-
koffers open. Er brak een mobile-
verkeer los om geliefden op afstand
en werkpartners met grote vreugde
te vertellen hoe grimmig het eiland
zich liet zien in wintertooi en hoe ge
vaarlijk de wegen waren. Onmoge
lijk, riep men eensgezind en met een
kinderlijk enthousiasme door de te
lefoon. Het opgetogen ogenverslag
was met van de lucht. Texel begon
op Spitsbergen te lijken. Ik vluchtte
naar het toilet. Ik hoorde het mobile
gedoe met licht afgrijzen aan en
keek naar mezelf in de spiegel. Ik
zag niet mijn eigen gezicht maar het
gezicht van mijn moeder. Ze leek
veel jonger dan ik haar in mijn ge
heugen had. Ze glimlachte met een
zweem van spot. Haar ogen waren
onwaarschijnlijk blauw en groot En
ik hoorde die zin die mij in mijn jeugd
veel vragen had opgeleverd
'Logees en vis blijven drie dagen
fris, snap je het nu kindlief van mij.'
Mijn moeder wist heel goed waar
over zij sprak. Wij hadden vroeger
veel logees in het grote oude huis
aan de zee. Ze onderging elke inva
sie met verve. Ze zwaaide vrolijk
onze gasten na en viel dan met een
diepe zucht in een stoel. Fijn dat ze
komen, fijn dat ze gaan...vis fris,
drie dagen. Ik haatte mijn moeder
Ik begreep er mets van dat je je gas
ten met wie je zulke leuke dagen
had gehad zo na kon zwaaien, en
vervolgens zo overdreven kon zuch
ten alsof je het zwaar had gehad.
Onwaarachtig gedrag. Typisch vol
wassenen leugens, zuchtte ik als
elfjarige. Ik zou zoiets nooit doen.
Het was toch eigenlijk jammer dat
al die leuke mensen weer verdwe
nen? Mijn moeder grinnikte olijk
vanuit de spiegel. Ze tuitte haar lip
pen en zei zacht: 'Je moet er iets
van maken, dit is overmacht.' Van
uit de gang riep iemand mijn naam.
Of er nog een goeie wijn onder de
kurk was. Of we mogelijk scrabble
zouden spelen. 'Mens erger je niet',
snibde ik terug. Niemand hoorde
mij. De gestolen maandag die ieder
een op deze zondagmiddag kreeg
uitgereikt vierde hoogtij. Oké oké,
knikte ik berustend naar mijn moe
der, waarop ze verdween en ik mijn
eigen tamelijk chagrijnige spiegel
beeld onder ogen zag Die avond
speelde ik scrabble en won. Ik bakte
zelfs pannenkoeken, iets waar ik
niet van hou. Ik dronk teveel wijn en
werd daar uiteindelijk ook nog vro
lijk van. Mijn gasten hadden top-
momenten en ik pijnigde rrnjn her
sens af hoeveel topmomenten een
mens eigenlijk heeft en waarom hij
het topmomenten noemt. Het heeft
iets met verbazing en onver
wachtheid te maken Een slagscha
duw, maar dan in omgekeerde volg
orde Altijd kosmische gerech
tigheid. Natuurlijk belde ook mijn
broer nog. Of ze gebleven waren,
vroeg hij. al dat gespuis. Hij schoot
in een onbedaarlijke lach toen hij
mijn stem hoorde. Hij verwarmde
mijn hart, zonder dat te willen.
Dana Rover
