|Slieuwe havenmeester
is wereldreiziger
loe betrokken is de Texelaar bij de lokale politiek?
'Dramatisch' Hoornder toneel
zet lachspieren in beweging
7
Pils volgens het boekje
op biertapwedstrijden
Ondanks lager aantal deelnemers:
\lik Smit over zijn baan: 'Wat wil je nog meer?'
Uitdagend acteerwerk van Vriendenkring
.TEXELSE
COURANT'
Schaduwraad stemt
over museumbeleid
VRIJDAG 6 APRIL 2001
Wethouders die geen deel meer uitmaken van de raad,
raadsleden die het college gaan controleren, commis
sievergaderingen voorzitten en meer initiatieven mogen
ontplooien en burgers die mee mogen praten over het
jestuur. De lokale democratie gaat flink op de schop,
met als voornaamste doel het vertrouwen in de lokale
solitiek en de betrokkenheid van de burger te vergro-
:en. Een goed plan?
et Standaart, lid van een steun-
ictie: 'Als |e de betrokkenheid van
burger bij de politiek wilt vergro-
dan moet je dat ook uitstralen.
je nu op de publieke tribune zit,
|e tegen de ruggen van de poli-
aan. Daardoor krijg je als burger
it het gevoel dat je erbij hoort. Dua-
me in de politiek is een goed mid-
om de gemeentepolitiek boeien-
te maken. Nu is het vaak zo dat
raad door het college voor een
ildongen feit wordt gesteld. Zoals
de discussie ronde de Groene-
rats, toen het college de Texelaars
E het geval van nieuwbouw een
rdubbelmg van de OZB in het voor-
rsli zicht stelde. Dat heeft veel weg van
les ampulatie en komt de reinheid van
discussie met ten goede. Hapklare
rttfckken voor een welwillende raad.
aar je moet eerst vragen: wat wil-
jullie? Daarna ga je pas rekenen,
discussie die daarna kwam, heeft
ge el duidelijk gemaakt. Ik denk dat de
imocratische veranderingen wel-
im zijn. Maar ze vormen wel een
iltuurshock. Ik vraag me af hoeveel
(xelaars straks van hun democrati
ze mogelijkheden gebruik zullen
iken. Op Texel is iedereen toehoor-
ir, maar wel vanaf een bepaalde
itand. Pas als het ze persoonlijk
ingaat, komen ze in actie.'
■is Witte, agrariër in Midden-
ias erland: 'Als het een kwestie betreft
w, mij direct raakt, zoals een
I rkeersaanpassing bij mij in de
buurt, heb ik zeker de behoefte om
mee te praten. De gemeente geeft
buurtbewoners tegenwoordig die
gelegenheid al. Helaas met bij de
aanpassing van de kruising bij hoeve
Buitenzorg net buiten Den Burg. Dat
moest in verband met de subsidie
kennelijk even snel door de raad Als
je de burgers serieus wilt nemen,
moet je de tekeningen tijdig klaar
hebben, zodat iedereen er kennis van
nemen. Nu maken in feite de ambte
naren de dienst uit en zo hoort het
niet te werken. Voor zo'n ingrijpende
voorziening hadden ze veel meer de
tijd moeten nemen. Ik vraag me ook
af of de politiek altijd weet wat zich
op ambtelijk niveau precies afspeelt.
Neem de nieuwbouw van de school
Durperhonk in De Cocksdorp Via-via
hoorde ik bijvoorbeeld dat de uren die
de gemeente had besteed aan het
maken van het ontwerp, in mindering
zijn gebracht op het budget van de
bouw. In feite zijn die dus ten koste
van de school gegaan. Ik vind zoiets
niet kunnen. Op zo'n moment zou de
politiek moeten ingrijpen.'
Frans Visman, raadslid voor D66.
'De belangrijkste eigenschappen
waaraan een raadslid moet voldoen?
Goed luisteren naar de mensen. Hoe
meer meningen je hoort, des te be
ter je zelf een mening kunt vormen.
Zelf houd ik de plaatselijke krant bij,
zit in verenigingen en vanuit mijn werk
hoor ik ook het één en ander. Ik vraag
mensen hoe ze over specifieke din-
gen denken. Dat vereist een actieve
opstelling. Er zijn ook mensen die
naar me toe komen met een be
paalde mening, maar - als die er is -
dan wil ik ook de andere partij horen.
Als politicus ga ik uit van het partij
programma, want dat zijn we immers
met de leden overeengekomen. Na
tuurlijk kun je daar als raadslid van
afwijken, maar dan wel in overleg of
na discussie met de achterban. Niet
op eigen houtje. Ik ben een voorstan
der van het gedachtegoed van
Elzinga, waarbij we als raad een con
trolerende en sturende functie krij
gen Nu stemt het college over het
eigen voorstel. Dat is niet goed. Als
uitvoerder van beleid hoort het col
lege met op de stoel van controleur
te zitten. Straks kan de raad zich
meer tot de hoofdlijnen beperken.
Een volksvertegenwoordiger hoort
zich met in zaken van achter de
komma te verdiepen
Willem Vos, lid van het burgerpanel
inzake 'Elzinga': 'Als behartiger van
het algemeen belang moet de ge
meente zich meer aantrekken van de
waarden die door de gemeenschap
worden aangedragen. Alvorens over
een bepaalde kwestie een besluit
wordt genomen, moeten burgers
aangeven aan welke waarden, zoals
verantwoordelijkheid, betrouwbaar
heid, in een bepaalde kwestie van
belang zijn. Neem de Binnenburg: als
genoeg Texelaars vinden dat de ge
schiedenis van Nederlandse archi
tectuur zichtbaar moet zijn, dan moet
de ambtelijke organisatie daarmee
aan de slag, en komt het college met
een voorstel. Het is aan de gemeen
teraad om een politieke afweging te
maken, bijvoorbeeld tussen geld of
de waarde van de geschiedenis. Als
het besluit is genomen, kunnen de
burgers via de inspraak hun mening
over dit besluit geven.'
Theo Hin, veehouder aan de Nes-
weg: 'Een volksraadpleging, bijvoor
beeld over de Groeneplaats? Dat is
wel grappig. Want welke Texelaar in
teresseert zich daar nu met voor?
Maar ik denk niet dat je er iets mee
opschiet. Je krijgt dan zóveel menin
gen, dat je door de bomen het bos
niet meer ziet. Maar als het zaken
betreft die dicht in de buurt spelen,
geloof ik wel in het nut om burgers
erbij te betrekken. In algemene zin
weet ik niet of ik blij moet zijn met
meer inspraakmogelijkheden Waar
moet ik de tijd van halen? Ik volg de
politiek en het gemeentemeuws en
soms denk ik er het mijne van. Ik
merk dat ambtenaren die er op uit
worden gestuurd, nog wel eens over
weinig kennis van zaken hebben. Ze
staan te ver van de praktijk af. De
raad zou daar natuurlijk op moeten
toezien. Maar onze vertegenwoordi
gers hebben ook hun beperkingen.
Als raadslid moet je minimaal vutter
zijn of een deeltijdbaan hebben om
het allemaal te kunnen volgen.'
Maikel Novak (links) en Joop Vlaming in actie tijdens de biertapwedstnjden.
In Question Plaza werden dinsdag
de voor horecagelegenheden
prestigieuze biertapwedstrijden
gehouden. Aan de regionale wed
strijd deden 38 mensen mee, een
daling in het aantal deelnemers in
vergelijking met vorig jaar. 'Jam
mer dat er zo weinig mensen zijn
komen opdagen, maar dat kun je
de tappers die wél zijn gekomen
natuurlijk niet verwijten', aldus de
coördinator van het geheel.
Volgens de organisatie heeft het eve
nement, dat dit jaar voor de 49e keer
werd georganiseerd, zich in het ver
leden duidelijk bewezen Een goede
bierverzorging geeft volgens hen uit
straling naar de brouwerijbranche,
het horecabedrijf en de consument.
De voorzitter legde de goede aspec
ten van een getapt biertje uit. Het glas
dient schoon en heel te zijn, er mo
gen geen deukjes in het bier zitten en
de kraag moet met een kleine bolling
boven het glas uitsteken. Het serve-
(Foto MkTvgI Dekker)
ren gebeurt vanaf een schoon, droog
blad en bij het opdienen hoort het
logo in de richting van de drinker te
staan.
Er werd gespeeld in de categorieën
Individuen en Teams. Bij de eerste
klasse tapten de deelnemers twee
glazen bier en serveerden deze ver
volgens aan twee juryleden In de
andere categorie werden deze twee
tapaspecten gesplitst. Co Vermue
van Taveerne De Twaalf Balcken won
het eerste onderdeel. Cees Jonker en
Dave Huizmga van Herbergh De
Smulpot toonden zich het meest be
dreven bij de teams.
Uitslagen
Categone Individueel. 1Co Vermue van Ta
veerne De Twaalf Balcken, 2 Ronald Kleinveld
van Rebotex, 3 üza v.d. Burg van Stars. Ca
tegorie Teams. 1 Cees Jonker en Dave
Huizmga van Herbergh De Smulpot. 2. Henk-
Jan Klok en Frans Pieterse van De Karseboom.
3 Jef Schuur en Aris van Zeylen van De Grave-
molen.
met op de achtergrond de passantenhaven in aanbouw.
Nik
Smit, de 25-jarige nieuwe ha
mmeester van de passanten-
iven in Oudeschild, is met water-
i°rt opgegroeid. Hij was
'iergids in Kaapstad, dive-master
Isla Margarita en stak in twee
laanden de Atlantische Oceaan
'er met een zeilboot. Vanaf deze
heeft Smit zijn kantoorbaan
Igeruild voor een beroep waarbij
jj meer buiten kan zijn. 'Texel is
.en tussenstap. Dit is dé baan.
ïdrijfsleider van een nieuw op te
itten haven: wat wil je nog meer?'
ut is deze week begonnen als be-
ri|fsleider van de Stichting
issantenhaven Texel (SPT). Tot zijn
[ken behoort onder andere het be
ier over 250 ligplaatsen in de
issantenhaven die nog worden
ingelegd in het voormalige PEN-
issin. De passantenhaven krijgt
1.000 toerische vaartuigen per jaar
bezoek, met aan boord 50.000
jalersporters. Smit gaat het reilen en
rlen van deze haven in goede ba-
proberen te leiden vanuit een
•v multifunctioneel havenkan-
lor.'lk zie erg uit naar het nieuwe
ebouw. dan zit ik boven op de ha-
m Hij heeft een tijdelijke woning,
fomenteel woont ik in een bunga-
f bij De Koog, maar vanaf septem-
e' krijgen we een huis achter de
aven.'
mit s geboren in Alkmaar, op zijn
"de verhuisde hij naar Naarden. Op
i" achttiende was het tijd om op
amers te gaan. In Utrecht studeerde
uit International Management, een
ispliting van commerciële econo-
''8. Toen ik 21 was, had ik drie jaar
EAO erop zitten. Ik ging voor een
ta9e naar Kaapstad, Zuid-Afrika.'
8ze stap heeft veel in het leven van
kersverse havenmeester bete
kend. 'Het beviel zo goed, dat ik be
sloot te blijven. Het is mooi weer, de
natuur in de omgeving van Kaapstad
is geweldig en je hebt er veel vrijheid.
Ik ben één jaar manager van een
café-restaurant geweest. Daarna
wilde ik meer van het land zien, en
heb ik rondgereisd. Via Mozambique
en Swaziland kwam ik terug in Zuid-
Afrika.Vanuit Kaapstad heb ik een
tijdje als gids voor een riverraftmg-
bedrijf gewerkt.' Hiervoor had Smit
echter wel ervaring nodig. Dit deed hij
op door in de wintermaanden de ri
vier op te gaan, en deze vrij te hou
den van bomen en planten. Als de
flora de rivier overwoekert, kan deze
droogvallen.
De baan als gids betaalde slecht, en
Smit had de pech dat hij in een min
der seizoen werkte. 'Toen ben ik weer
terug gegaan in de horeca, als bar
man in Kaapstad. Ik wilde geld ver
dienen om te kunnen zeilen. Maar ik
zag een advertentie staan van een
man die voor de tweede keer de At
lantische Oceaan over wilde steken.
Hij zocht een assistent voor de reis
van Kaapstad naar de Caribean. Op
dat moment realiseerde ik ook dat
mijn verblijfsvergunning op raakte. Ik
móest dus iets. Water heeft mij altijd
beziggehouden, dus ik besloot om
mee te gaan.' Helaas voor Smit bleek
de zeeman met een ideale reispartner.
'Ik heb twee maanden op zee geze
ten met een kinderachtige, arrogante
man. Ik was de kapitein helemaal
beu.' In Trinidad stapte Smit uit. In de
havenstad zag hij een oude boot. 'Hij
was elf meter lang, van staal en er
zaten een paar gaten in. Ik heb er een
scheepsexpert bij gehaald, en na zijn
onderzoek heb ik de boot gekocht
voor een prikkie. Ik heb hem gerepa
reerd, er zijn onder andere nieuwe
platen ingelast.'
Het geld van de avonturier was na
deze reparaties op. 'Ik wiide naar
Curagao, waar ik al eens eerder was
geweest. Daar zou ik vrienden bezoe
ken en werk vinden. Met mijn zeilboot
ben ik toen blijven steken op Isla
Margarita, Venezuela. Daar ben ik
negen maanden dive-master ge
weest, en heb ik mijn vrouw ontmoet.
Toen was ik al vier jaar van huis. In
Nederland mag je behaalde studie
punten vijf jaar bewaren, en ik wilde
mijn studie afronden. Dus ben ik naar
de Azoren gevaren, waar mijn vader
heenkwam. Hij wilde altijd al een
grote zeiltocht maken, en samen met
hem ben ik naar Nederland gezeild.
Inderdaad, nog altijd met die boot uit
Trinidad.' Na een tijd thuis te zijn ge
weest is Smit terug naar Venezuela
gegaan om te trouwen. Met zijn
vrouw is hij vervolgens naar Neder
land gekomen, waar hij zijn studie
heeft afgemaakt.
Tot vorige week werkte Smit bij een
reclameonderzoeksbureau in
Hilversum. 'In een kantoor zonder
ramen', zoals hij zelf zegt. Op een dag
belde zijn tante, die op Texel woont.
'Ik vertelde haar dat de baan wel be
viel, maar ik zou liever buiten zijn Na
een week belde ze terug. In de
Texelse Courant stond een adverten
tie voor havenmeester bij de
passantenhaven. Ik had gelijk iets
van: dit wil ik proberen.' Het vervolg
van de sollicitatieprocedure is inmid
dels bekend.'De boot heb ik ook
meegenomen. Mijn vrouw heeft in
Venezuela Milieukunde gestudeerd,
dus die kan hier ook terecht. Er zijn
drukke werkzaamheden gaande rond
de jachthaven, ik wil overal nauw bij
betrokken zijn. Vóór het seizoen moe
ten in ieder geval de steigers en de
voorzieningen voor de toeristen klaar
zijn. Dit zie ik niet als een tijdelijke fase
in mijn leven. Dit is - wat mij betreft -
dé baan.'
Smit zegt zelf altijd al een watermens
te zijn geweest. 'Mijn vader had een
zeilboot in Enkhuizen liggen, daar
gingen we vaak heen. Hij was piloot
van beroep, buiten de school
vakanties nam hij regelmatig een
aantal weken vrij. Dan maakten we
zeiltochten naar Denemarken, Duits
land, de Wadden, Turkije of het Mid
dellandse Zeegebied. Op mijn der
tiende kreeg ik een klein zeilbootje
nadat ik lange tijd een optimistje had.
In Zuid-Afrika heb ik de langste tijd
zonder boot gezeten.' Ook in de
jachthaven wil Smit bij het waterspor
ten betrekken zijn 'Ik wil graag bij het
jeugdzeilen zijn. Jongeren zou ik wat
meer bij watersport willen betrekken.
Als je veertien bent, groei je uit een
optimistje, maar is een zeilboot nog
net iets te groot. Misschien dat daar
een tussenvorm voor te bedenken is.
Een model voor 15-, 16- en 17-jari-
gen, waarmee we buitengaats kun
nen varen. Dat is toch wat leuker dan
alleen in de haven; kunnen we ook
navigatielessen geven. Ook wil ik een
keer mee met wrakduikers.' Het te
kent zijn passie voor de watersport.
Nik Smit heeft zin in zijn werk.
Tekst en foto Michiel Dekker
De Texelse schaduwraad buigt zich
over het eindrapport 'Een opstap
naar museumbeleid voor de ge
meente Texel'. Voorgesteld wordt
circa ƒ200.000,- uit te trekken voor
verbetering en behoud van de be
staande museale voorzieningen op
Texel, geld dat beschikbaar komt
door een extra verhoging van de
toeristenbelasting met vijf procent.
Verder stelt het college voor de |utte-
rijcollectie op hoeve Flora te legalise
ren, door het agrarisch blok via een
artikel 19 procedure om te vormen tot
de benodigde maatschappelijke be
stemming. Voorwaarde is dat het erf
via de Californiëweg wordt ontsloten.
De elektronische achterban van de
politiek partijen kan tot dinsdag
avond 19.30 uur via internet zijn stem
uitbrengen. Nieuwe leden kunnen
zich aanmelden via e-mail (redactie®
texelsecourant nl)
Acteurs die hun rol niet kennen en
hele stukken tekst overslaan, een
regisseur die tijdens de voorstel
ling vreemd gaat, ruzie in het eer
ste bedrijf, een toneelspeler wiens
gulp open staat en tot overmaat
van ramp een decor dat in elkaar
stort. Kortom de nachtmerrie van
elke toneelvereniging, die afgelo
pen weekend werkelijkheid werd in
De Waldhoorn. Met het blijspel
'Wat een drama!' van Jürgen
Hörner verzorgde De Vrienden
kring twee ongebruikelijke toneel
avonden, maar wel van een hoog
niveau. Want elke fout was inge
studeerd en hoe meer er mis ging,
des te leuker het werd.
Hoornder liefhebbers moesten dit
seizoen veel geduld opbrengen alvo
rens ze zich naar het dorpshuis kon
den begeven voor een toneelavondje.
Eigenlijk had De Vriendenkring de
thriller 'De Italiaanse meesterhand'
willen opvoeren. Maar toen dit met
lekker liep, werd besloten een ander
stuk in studie te nemen. Met 'Wat een
drama!' maakten de Hoornders het
zich niet gemakkelijk. Het is het ver
haal van een toneelvereniging die
zich voorbereidt op de uitvoering van
een stuk rond ene Madame
Cassandra. Tijdens het eerste bedrijf
is de toeschouwer getuige van de
laatste repetitie, die een tamelijk
chaotisch verloop kent, maar waar
bij de kijker ondanks de onderbrekin
gen een duidelijk beeld krijgt van de
verhaallijn, dat tijdens deze laatste
voorbereidingen met horten en sto
ten tot een goed einde wordt ge
bracht. Heieen Proper, gespeeld door
Gitta Witte, is het huishoudelijke
hulpje van Madam Cassandra (Gerdy
Grabowski), die tegenover haar vrien
din Heieen Boekvink (Debby Wiertz)
pocht over haar welvarende echtge
noot. De beide vriendinnen laten zich
door de waarzegster verleiden hun
toekomst te voorspellen, waarbij de
technicus Erik (Joop Rommets sr.)
ervoor moet zorgen dat de tafel gaat
bewegen, wat tot de nodige hilariteit
leidt Ten tonele verschijnt ook een
elektricien (Marco Bakker), die de te
lefoon moet repareren, maar die door
zijn knellende schoenen zere voeten
heeft. Van alle 'acteurs' zit dit perso
nage wel het minst goed in zijn rol,
waardoor hij zelfs door het werpen
van schroevendraaiers de aandacht
van de souffleuse (Jannie Schuijl)
probeert te trekken. Ze moet haar
gefluister uiteindelijk onder de tafel
met de glazen bol voortzetten, zodat
zij die kan laten bewegen. En dan is
er nog de glazenwasser, een rol die
wordt gespeeld door de regisseur
(Ralph Grabowski). Als schoonmaak
ster Heieen Proper haar enorme
zwarte pruik verliest, herkent hij in
haar zijn vrouw, waarmee de clou van
het verhaal een feit is.
Het eerste deel vormde de aanloop
naar het tweede bedrijf, waarin de
kijker getuige is van de uiteindelijke
opvoering van het stuk. Dat de 'spe
lers' de zenuwen door de keel gieren
is niet het enige' probleem. Als de
hoofdrolspeelster ontdekt dat de re
gisseur het aanlegt met een actrice
slaan de stoppen door en valt ze ge
heel uit haar rol. In het vervolg gaat
vrijwel alles mis. Spelers komen op
het verkeerde moment op, zijn er niet
als ze er wél moeten zijn en ook bij
de technicus gaat alles fout. Met als
hoogtepunt het ineenstorten van het
zuurstokroze decor. Een kort maar
hevig bedrijf, waarin de lachspieren
van de toeschouwers het zwaar te
verduren kregen.
De ongebruikelijke speelwijze van De
Vriendenkring was voor menigeen,
met name in het eerste bedrijf, even
wennen. Vooral wat oudere
Hoornders hadden zich op een
tranentrekker of een klucht voorbe
reid, maar konden hier geen soep van
koken. Een enkeling verkeerde zelfs
in de veronderstelling dat de spelers
hun rol niet goed kenden. Maar daar
van was ogenschijnlijk geen sprake,
al was het zelfs voor de recensent
moeilijk te beoordelen waar het nu
precies goed ging en waar met. Te
meer daar onduidelijk was waar de
echte souffleuse (Rie Beets) zich be
vond.
Van de acteurs werd veel gevergd. De
meesten speelden een dubbelrol,
zoals Gerdy Grabowski, die het ene
moment Madame Cassandra
speelde, en het andere actrice
Jolanda. Een dubbelrol waarbij ze
zich beurtelings van een Duitse tong
val bediende en dan weer van wat
hakkerig Hollands, en waann in beide
gevallen sprake was van een acteer-
stem. Een rol die schijnbaar moeite
loos werd vervuld door deze routinier,
die in het tweede bedrijf door ge
speelde woede geheel uit haar
toneelrol viel. Wat voor Grabowski
gold, ging ook op voor de andere
spelers, die de toeschouwers die in
het eerste bednjf nog wat aarzelingen
hadden na de pauze onbedaarlijk aan
het lachen brachten. De echte regis
seur, Hans Oosterhaven, was er goed
in geslaagd om de juiste acteurs bij
de verschillende karakters te vinden
waarbij met name de komische uit
straling van Marco Bakker en Joop
Rommets sr. (ditmaal eens met in de
rol van dokter, dominee of notaris) op
de lachspieren werkte De theatrale
trekjes die de voorstelling had, kre
gen zelfs na de voorstelling een ver
volg, toen Oosterhaven de lootjes
trok. De drukte tijdens de lammerij.
de vrees voor mond- en klauwzeer en
wellicht Kunst in Zee zorgden voor
nogal wat lege stoelen in de zaal en
dat was teleurstellend voor De Vrien
denkring, die met het uitdagende to
neelstuk meer eer had verdiend.
Maar er was één prettige bijkomstig
heid: méér kans op een prijs tijdens
de verloting. Maar toen Oosterhaven
de eerste lootjes had getrokken en de
prijzen uitsluitend bij de toneelspelers
vielen, vroeg hij zich quasi-serieus af
of Rommets sr., alias de onhandige
technicus Erik, de lootjes van de zaal
wel in het blik had gegooid Toen dat
niet het geval bleek, maakte de aan
gesprokene zich zeer theatraal uit de
voeten om dit alsnog in orde te ma
ken.
Gerard Timmerman
Als Madame Cassandra voorspelt Gerdy Grabowski de toekomst van Debby Wiertz (rechts) en Gitta Witte (links).
