Fotograaf en beeldhouwer
doen aan kruisbestuiving
Jong talent schittert in
finale ensemblefestival
J
1
Open dag muziekschool drukbezocht
Agenda
Wat ik
zeggen wou...
Vliegveld
J
teso
TEXELSE 2 COURANT
Kunstenaar Peter Riteco kreeg door oud-leerlingen een ijzeren jas aangemeten. Rechtsachter hem mede-exposant Pieter de Vries.
(Foto Joop Rammels)
Als 12-jarige jongen kreeg Pieter de Vries op de LTS in Den Burg
les in metaalbewerken van Peter Riteco. Niet tot zijn genoegen,
want het materiaal vond hij 'veel te grof' en liever liet hij zich
door een collega van zijn docent de eerste beginselen van de
fotografie bijbrengen. Maar ondanks hun uiteenlopende inte
resses voelden ze sympathie voor elkaar en dat resulteerde
zaterdag jongstleden, zo'n vijfendertig jaar na dato, in de ope
ning van een gezamenlijke tentoonstelling in Tusse de Banke,
met sculpturen en beelden van Riteco en foto's van De Vries.
'We hebben wel eens eerder samen
geëxposeerd', vertelt de fotograaf,
'We hebben een aparte band. Soms
spreken we elkaar tijden met, maar
een tijdje geleden vonden we dat we
weer eens wat samen moesten doen.
Peters werk staat, dat van mij hangt
aan de wand. Zo vullen we elkaar
mooi aan. We trekken ook allebei
andere bezoekers. Mensen die voor
Peter komen, komen zo in aanraking
met mi|n werk. En mensen die voor
mij komen, zien meteen ook wat
Peter maakt. Kruisbestuiving, heet
dat.'
De beelden van Riteco, gemaakt van
klei en voor het grootste deel van
hout. zijn zeer kenmerkend. Ze zijn
rond, zonder scherpe kanten en niet
alleen bedoeld om naar te kijken
maar ook om aan te zitten, te voelen.
'Toen ik hem eens moest interviewen,
had hij net een soort totempaal ge
maakt. Voordat hij er iets over wilde
vertellen, moest ik dat ding eerst
omarmen', herinnert bezoekster
Margreet Berndsen, oud-verslagge
ver van de Texelse Courant, zich. De
meeste werken zijn van recente da
tum, gemaakt nadat Riteco eind vo
rig jaar met de VUT ging. 'Het is vaak
geramummeer geweest', verklaart hij
geheimzinnig. 'Voor een ander, ten
minste. Het was te slecht om naar
buiten te gaan en zo had ik alle gele
genheid om lekker aan het werk te
gaan.'
De geexposeerde foto's van De Vries
beslaan een periode van ongeveer
twintig jaar. 'Ik heb gewoon wat din
gen bij elkaar gezocht. Het is niet een
bepaald thema, ofzo.' Toch is er iets
dat de foto's onmiskenbaar met el
kaar verbindt. Er staan zelden men
sen op. Een uitzondering heeft De
Vries gemaakt voor de onlangs over
leden Harry Hartog, die poseerde met
zijn fiets. 'Een bijzonder iemand.'
Maar de meeste platen zijn behoor
lijk 'leeg', met open landschappen,
gezichten op het wad en de bij vloed
ondergelopen weg naar het klooster
Mont Saint Michèl in het noorden van
Bretagne. Andere foto's ademen nos
talgie, omdat de objecten met meer
bestaan, zoals de schoorsteen van
de TEM, de timmerwerkplaats van de
firma Geus en de woestenij op de
plek waar nu de parkeerplaats van de
apotheek ligt. 'Het zijn gewoon mooie
plaatjes, vind ik. Daarom heb ik ze
uitgezocht.'
De tentoonstelling is getiteld 'Een
nieuwe jas', een verwijzing naar de
nieuwe episode die Riteco is inge
gaan toen hij afscheid nam als leraar.
De Vries: 'Hij heeft al eens een nieuwe
jas gekregen. Vóór hij naar de LTS
ging, werkte hij bij de TEM. Meneer
Riteco van de TEM, heette hij voor
ons.' De opening was een symboli
sche. Riteco werd met de tandem
van huis gehaald door Paulus Kikkert,
Fons van Schoonhoven, Rens van
der Zwaag en Marcel Bakker, de eer
ste lichting leerlingen die les van hem
kreeg. Vervolgens werd hij door hen
in een stalen ias geholpen. Het fraaie
'kledingstuk' - mét split - was ge
maakt door Van Schoonhoven.
Riteco was nogal overdonderd door
de hommage, een initiatief van Pieter
de Vries. 'Het liefst had Peter hele
maal geen opening gehad. Maar dat
vond ik jammer. Het is juist leuk om
iets geks te bedenken. Daarom heb
ik de hulp van die jongens ingeroe
pen. Ik kende ze wel. Ze zaten één
klas hoger dan ik.'
De stunt slaagde volkomen, want
zelden zal een vernissage op Texel zó
goed bezocht zijn als die van De Vries
en Riteco, die niet alleen oud-leerlin
gen maar ook vele oud-collega's van
de scholengemeenschap mocht be-
groeten. Wie niet is geweest, heeft
In de discussie over het vliegveld,
waarvan ik slechts op afstand (via de
krant) kennis kan nemen, kwam weer
de vraag opzetten wie nou wel en wie
met een Texelaar is. Mijn mening
daarover is heel simpel. Wie op Texel
woont is een Texelaar, en wie daar
niet woont, is het niet. Ikzelf, welis
waar 80 jaar geleden geboren op het
eiland (Wilhelminalaan 24; het huis
staat er nog), woon al 60 jaar in
Utrecht en ben dus Utrechter, of ik
dat nou leuk vind of niet
Toch heb ik, zelfs op afstand, wel
enige ideeën over Texel. Een van de
bijzondere aspecten is de grandioze
diversiteit van dit bijzondere wadden
eiland. Er is een aantal kenmerkende
objecten, en die horen er allemaal bij:
het Hoornder kerkje, de haven van
Oudeschild, de vuurtoren, maar even
kenmerkend is de Slufter, het vlieg
veld en zijn parachutisten, de Schor
ren, de Hors, de drukke Dorpsstraat
van De Koog. Dit laatste nadrukkelijk
ook, en dat ondanks het feit dat ik 's
zomers meestal met een grote boog
om De Koog heen zal fietsen. Toch
hoort ook dit er bij. Anderen zoeken
Texel juist op voor die Dorpsstraat:
anderen voor het vliegveld en weer
anderen (enkelen, gelukkig!) zoeken
de eindeloze stilte van de Hors.
Wie aan haar kenmerkende objecten
komt, raakt aan iets wezenlijks van
Texel. Hij beschadigt het geheel van
deze diversiteit. Wie het vliegveld
weg wil nemen, vindt in mij dezelfde
tegenstander als wie de haven van
Oudeschild zou willen dempen of de
Slufter bedijken. Het argument dat
we op Texel nog wel mogen vliegen
omdat militaire vliegers boven de
Vliehors veel meer herrie maken, is in
dat opzicht irrelevant. Al vloog er
geen enkele straaljager over de
Vliehors dan nog is het Texelse vlieg
veld, al 70 jaren lang. iets zeer eigens
van het eiland.
Ik weet wel dat met iedereen deze
mening is toegedaan Vooral som
mige overkanters, zo heb ik gemerkt,
leven met een soort van ideaalbeeld
van dat mooie onbedorven eilandje
daar in zee, het kind van zand, strand,
zee, wolken en frisse lucht. In het ide
ale beeld past ook de ideale Texelaar-
ruige maar doodeerlijke jutters die
nog de kans tot en met zaterdag 21
april. De expositieruimte Tusse de
Banke is op werkdagen geopend van
11.00 tot 17.00 uur en op zaterdag
van 13.00 tot 17.00 uur. Suppoost is
Riteco zelf. 'Ik zet een workmate bij
de deur en ga aan het werk. Straks
komt er niemand en stilzitten is niks
voor mij.'
Dinsdag 10 april:
Wielervereniging Texel opent het
seizoen met een wedstrijd op de
wielerbaan aan de Haffelderweg in
Den Burg. Start 19.00 uur; gast-
renners zijn welkom.
De gemeenteraad komt om 19.30
uur in het gemeentehuis bijeen
voor de maandelijkse vergadering-
In de doopsgezinde kerk aan de
Kogerstraat in Den Burg wordt
vanaf 19.00 uur een paasmaaltijd
voor alle kringen gehouden. Oud
organist P. Kraijma vertelt over de
componist Johan Sebastiaan
Bach.
De afdeling stambotnen van de
Historische Vereniging komt om
20.00 uur bijeen in Tusse de
Banke.
In Cinema Texel draaien Proof of
life (aanvang 20.00 uur) en Billy
Elliot (20.30 uur).
Woensdag 11 april:
In zwemparadijs Calluna wordt
van 14.00 tot 17.00 uur een Fun
Day gehouden, met allerlei spelle
tjes. Entree ƒ6,-.
Om 14.00 uur begint in De Buure-
ton in de Molenstraat een bingo
voor 55-plussers. Deelname kost
ƒ10,-.
In de kantine van SV Oosterend
houdt Wim van der Weel van de
firma Pro Natura een lezing over
natuurlijke voedings
supplementen Voor opgave en
informatie: tel. 327126 of 318219
In Cinema Texel draaien 102 echte
Dalmatiërs (aanvang 15.00 uur),
Proof of life (20.00 uur) en Billy
Elliot (20.30 uur).
Donderdag 12 april:
In het gebouw van de thuiszorg
(Schoonoordsingel 24 te Den
Burg) wordt van 9.30 tot 11.30 uur
een bijeenkomst voor ouders van
een tweeling gehouden. Voor op
gave en informatie: tel. 313 241
In de Bruinvisschool in Oudeschild
wordt van 16.00 tot 19.00 uur een
paasmarkt gehouden. Leerlingen
verkopen zelfgemaakte snuiste
rijen, er zijn spelletjes, een rad van
avontuur en allerlei hapjes en
drankjes. De opbrengst is
stemd voor de school zelf en j<
Tesselhuus.
In Cinema Texel draaien Hannib
(aanvang 19.00 uur). Choco)
(19.00 en 21.30 uur) en Proof of Ij
(21.45 uur).
Vrijdag 13 april:
Wielervereniging Texel houdt eel
tijdrit, die om 19.00 uur van stj
gaat op de baan aan o|
Haffelderweg in Den Burg. Gas I
renners zijn welkom.
In Cinema Texel draaien 102 ecl
Dalmatiërs (aanvang 15.00 uuq
Hannibal (19 00 uur). Choco) I
(19.00 en 21.30 uur) en Proof of J
(21.45 uur). 1
Om de drukte de baas te kunne
zet TESO in het paasweekeinó
geregeld een extra boot in. DI
veerdienst vaart in die periode
volgens een halfuursregeling,
betekent dat ieder half uur
boot vertrekt, zowel vanuit De
Helder als vanaf Texel. Dat gebeu
donderdag, zaterdag en dmsda
van 9.35 tot 16.05 uur, vrijdag va
6.35 tot 20.05 uur en maandagse
7.35 tot 20.05 uur. Donderdag z<
de afvaarten van 10.05 uur van,
Den Helder en 13.35 uur var!
Texel uitsluitend bestemd voorh
vervoer van gevaarlijke stoffen
Ondanks de extra inzet kunne
wachttijden optreden. Vrijda
moet op Texel tussen 10.00 e
12.00 uur rekening worden gehot]
den met een half uur; in Den Hi
der kan die tussen 11.00 en 19.(j
uur oplopen tot één uur. Maand;
moet op Texel tussen 11.00
15.00 uur mogelijk een half u,
worden gewacht. Vrijdag is de
ste afvaart vanaf Texel om 6.05 u
en vanuit Den Helder om 6.35 uj
Maandag is dat respectieve!)
7.05 en 7.35 uur.
Hoogwater te Oudeschil
Di. 10 11.35 en 23.24 u
Wo. 11 11.44 en
Do. 12 0.00 en 11.45 u
Vr. 13 0.26 en 12.26u
Za. 14 0.34 en 12.55
Zo. 15 0.50 en 13.30
Ma. 16 1.36 en 14.26u
Di 17 2.30 en 15.15u
Aart het strand is het ongeveer een uur es
der hoogwater De zon komt 11 april opr
6.51 uur en gaat onder om 20 30 uur 10ap
springtij; 15 april laatste kwartier; 17,
doodtij
untouHu iu «rniL zuui
voor het ensemblefestival. Meer dan
tweehonderd deelnemers streden
mee in de voorronden, veertien en
sembles bereikten de finale, vertelde
directeur Maaike Deckers in haar
openingswoord. Hoezeer de jeugd
deze speelse en prikkelende
wedstrijdvorm aanspreekt, bleek wel
uit het enthousiasme waarmee ze el
kaar aanmoedigden en toejuichten.
De deskundige jury, bestaand uit Ed
de Boer, Ellen Verburgt, Klarina
Combé, Marieke Mast en voorzitter
Els Wennekendonk, besloot in vier
verschillende categorieën prijzen toe
te kennen plus een extra aanmoe
digingsprijs.
De negentien zeer jeugdige muzikan
ten van het Piamssimo-orkest beten
olijk het spits af. met zachte instru
menten zoals violen, gitaren, harpen,
fluiten, accordeons en toetsen. Met
vrolijke hoedjes op vertolkten ze on
der leiding van Dyo Wassink op vaar
dige wijze drie vrolijke liedjes. Ze
werden beloond met een stormach
tig applaus. Meteen zat de stemming
er goed in. Vergelijkbaar hiermee was
het Fortissimo-orkest later op de
avond, dat speelde op harde koper
instrumenten. Beide orkesten kregen
veel waardenng van de jury omdat de
eerstejaars leerlingen pas sinds ja
nuari samen spelen. Een prachtig
resultaat van de docenten, voor wie
samenspel hoog op de prioriteitenlijst
staat. 'Het was fortissimo', vond de
jury.
met fijne nuances in de handbewe
gingen. 'Een prachtig afgerond ge
heel', vond de jury, die hen beloonde
met de eerste prijs in de categorie
dans en toneel.
Het guitige Trio Rielido, bestaand uit
Riette, Lieuwe en Doran, kreeg de
eerste prijs in de categorie kamermu
ziek. Het sprankelende optreden op
piano, cello en harp deed de zaal
schateren. 'Ik ben Doran en ik kan er
wat van! Dames en heren opgelet, nu
komt ons mooie menuet!' Ook de
muzikale kwaliteit van de jonge prijs
winnaars was opmerkelijk.
Slaapmutsen
Na de pauze bevolkte het kinderkoor
het grote podium, gestoken in py
jama en met slaapmutsen op. Met
een compilatie van slaapliedjes, leuk
in scène gezet, stalen de zangertjes
de show. Door de jury werden ze
beloond met een dikke eerste prijs in
de categorie groot ensemble. Een
gastrol was er voor bas-banton Gijs
Verschoor, die in een folkloristisch
aandoend tafereel de vader speelde
van een twintigtal kinderen. Samen
met hen vertolkte de geroutineerde
musicalspeler een ontroerend Fins
slaapliedje en stopte ze daarna on
der de wol.
Heel apart was de deelname van
twee dramaleerlingen Maarten en
Maris gaven zichzelf de naam
Makubama. Ze schreven samen een
slapstickachtige eenakter, waarbij
een taart letterlijk in de gordijnen
vloog. Dat het klassieke gooi-en-
smijtwerk altijd weer tot de verbeel
ding spreekt, bewees de schaterende
jeugd in de zaal. De dappere toneel
spelers, die op overtuigende wijze
een geflipte restauranthouder en een
argeloze gast speelden, kregen het
ene open doekje na het andere. Het
was jammer dat ze geen gebruik
maakten van de geluidsapparatuur.
Toch kregen ze een verdiende extra
aanmoedigingsprijs van de jury.
De rockband Disorder sleepte de
eerste prijs in de wacht in de catego
rie klein ensemble.
Strak in het pak speelden Pim,
Marco, Chris en Jip sterke en stevige
rock. 'Zeer enthousiast', prees de
jury. Dit resultaat uit de popkelder
mag er wezen.Texelpop ligt binnen
handbereik en dromen van Pinkpop
en Lowlands kan geen kwaad.
De jazzdansgroep Magic Six en de
Streetdancegroep lieten zien dat
volop animo is op Texel om te lekker
de kunnen dansen. Hun presentatie
was goed verzorgd en werd op over
tuigende wijze gebracht. De leden
van The Swingin' Six knalde hun
blues de zaal in. Ze hadden ondanks
hun jeugdige leeftijd kennelijk al goed
begrepen wat een scheurende
trombone met een mens kan do
De zaal genoot en lustte er welj I
van.Tot slot was het slag#!
ensemble Slagerij van Zeemanli I
delijk) aan de beurt. 61
beginnersgroep roffelde in nayolg
van de wereldberoemde
Stomp met hamers op de vloe
nam het publiek vervolgens meer I
Zuid-Amerikaanse sferen. 'Zo kol
les en al zo geslaagd' ,was heto
deel van de jury.
Dat het juryberaad vervolgens lan
duurde dan de aangekondigde
minuten, is begrijpelijk. 'Jury, ju
scandeerden de jeugdige toescfo
wers na verloop van tijd luidkeels
opgelucht zagen ze ten slotted!
den weer binnenkomen. Wellict»
het een idee om volgend jaar ge<
derde leerlingen dit hiaat in dep
grammering te laten opvullen Tot:
werden alle deelnemers in de bi
men gezet en met een uitbuu
'Lang zullen ze leven' voor de«
naars werd de avond afgestó
Jeroen Haak en Mare Roeper wa
verantwoordelijk voor licht en
Ruud Boom verzorgde de consi»
ties tijdens de pauze.
Wil de Lei
Een stampvolle Burgemeester De Koninghal heeft zaterdaga
vond intens genoten van de ruim honderd deelnemers van het
ensemblefestival van de Muziek- en Dansschool. Maar liefst vijf
ensembles vielen in de prijzen. Het grote potentieel jeugdige
tot zeer jonge muzikanten, zangers, dansers en acteurs belooft
veel voor de toekomst. De keuze om de open dag en het
ensemblefestival op dezelfde dag te houden was een succes.
Zaterdagochtend bezochten talrijke belangstellenden een swin
gende opening. Het docentenorkest bracht een spetterende
ode aan Sir Duke Ellington, gevolgd door een ludieke en thea
trale opening van de website (www.wxs.nl/-mstexel). De
drama- en dansdocentes presenteerden zich als gepassio
neerde bewonderaarsters van gitaardocent Pinie Marinus, die
het toch maar even had klaargespeeld de site samen te stel
len...
En zo stond de hele zaterdag voor
veel leerlingen en hun ouders geheel
in het teken van de muziekschool. De
openbare lessen, het improvisaties-
pel van de kersverse dramaleer
lingen, de workshops en de optre
dens van muziekensembles trokken
veel belangstellenden, evenals de
danspresentaties. De toekomst van
de dansafdeling lijkt verzekerd door
het aantrekken van docente klassiek
ballet Miranda den Butter, die in re
latief korte tijd het vertrouwen van
haar leerlingen won. Dansdocente
Els Wennekendonk verstaat de kunst
om op een aansprekende manier de
allerjongste leerlingen kennis te laten
maken met beweging, muziek en fan-
geen woord zullen overdrijven, hard
werkende boeren die hun land
slechts bemesten met goudzuivere
koeienstront, stoere vissers die hun
netten uitgooien en 's avonds hun
blije vrouw en kindertjes verrassen
met een emmertje biologische vis.
Ik denk dat ik nu een beetje overdrijf,
maar wat ik wil zeggen is dit. Er zijn
mensen die met een ideaal beeld in
het hoofd tot het besluit komen zich
op Texel te vestigen. Ze kopen een
huisje in een van die mooie dorpjes
en schrikken zich lam als de volgende
dag een vliegtuig over het huis vliegt
en de dag daarop nog een. Als dat je
met zint dan kun je drie dingen doen:
óf je zegt: ik heb kennelijk het ver
keerde eiland gekozen en ik verhuis
subiet naar Ameland of voor mijn part
naar Rottummeroog, óf je begrijpt
dat een nieuwkomer zich altijd heeft
aan te passen, zoals iedereen, altijd
en overal, rekening dient te houden
met anderen en hun gevestigde ge
woonten, óf je zegt: verdorie, dit ei
land klopt niet met zoals het volgens
mij hoort te zijn. Ze moeten hier her
opgevoed worden; ik richt een actie
groep op en zal niet rusten voor die
vliegtuigen ophouden over dit eiland
te vliegen. Het zal duidelijk zijn wat ik
van dit laatste, mijns inziens nogal
benepen standpunt denk.
Dit alles doet me sterk denken aan
het verhaal dat ik een dezer dagen las
in een van de landelijke kranten. Het
ging over een Nederlander die een
huis had gekocht in Frankrijk. Ge
vraagd naar zijn bevindingen zei hij:
Frankrijk is een prachtig land, maar
die Fransen dat is tuig. Waarom?
Welnu, nadat het huis was verbouwd,
opgeknapt en ingericht was hij er in
getrokken en de eerste de beste dag
reeds was hij zich een ongeluk ge
schrokken: vanuit zijn huiskamer ge
zien, keek hij uit op een boerderij met
een gruwelijke rotzooi daaromheen:
een half-verroeste trekker, mestho
pen en wat je nog meer om een boer
derij kunt aantreffen. Hij zei: die din
gen bederven mijn uitzicht; ze horen
hier niet. Hij is daarop naar de boer
gestapt met de vraag of die man die
rommel snel wilde opruimen. En.
meneer, wat doet die hufter? Hij
stuurt zijn hond op me af! Daarop ben
ik naar de burgemeester gegaan en
heb hem gevraagd of die en/oor wilde
zorgen dat die rotzooi werd opge
ruimd. En wat zegt die burgemees
ter? Meneer, die familie woont hier al
400 jaar en ze hebben al die 400 ja
ren hun eigen rotzooi op hun eigen
manier naast hun eigen boerderij ge
zet. Waar komt u eigenlijk vandaan en
wat doet u hier?
Zo zie je maar: onbeschaafd tuig, die
Fransen. Wij moeten ze nog leren hoe
het hoort.
Prof. C. de Jatjer,
Utrecht.
(Foto Gerard
tasie. Tijdens de presentatie was dan
ook het vertrouwde beeld van verte
derde ouders en druk fotograferende
opa's en oma's te zien. De ervaren
docent Klarina Combe nam de |azz-
dansers voor haar rekening.
Opvallend in het brede lesaanbod
voor het komend seizoen zijn de
korte cursussen. Niet iedereen kan en
wil zich voor een heel jaar vastleggen.
Cursussen van tien lessen zijn bij
voorbeeld eenvoudige liedbege-
leiding op piano en gitaar, popschool
voor volwassenen, koorscholing,
muziektheater en Afrikaanse dans.
Alle informatie over lessen voor het
volgend schooljaar staat vermeld in
een handzaam boekje dat op het
kantoor van de school is te verkrijgen.
Tijdige opgave voor de reguliere
instrumentale lessen wordt aanbevo
len.
Festival
Na afloop van de open dag werden
de instrumenten met spoed verhuisd
naar de Burgemeester De Koninghal
Het duo Lianne en Francis speelde
verdienstelijk op piano en bugel. 'Een
fraai stel', oordeelde de jury. De
meidengroep Harres vertolkte op
marimba en gitaar het bekende
Friese Twarreslied. Speciale taal
lessen van docent Peter Dijkstra,
geboren en getogen in Friesland,
vormden voor de leden onderdeel
van de voorbereiding. De zeven
fluitspeelsters onder leiding van Loes
Bakker brachten een tweetal stukken
van hoge kwaliteit. Het ensemble liet
daarmee horen hoe geroutineerde
muzikanten beginnende leerlingen
kunnen meenemen in vrij moeilijke
partituren. Een groot compliment van
de jury was dan ook hun deel.
Door de deelname van dansers, zan
gers en toneelspelers kreeg deze
derde editie van het ensemblefestival
een gevarieerd programma. Lisette
en Laura brachten een prachtige
dans. Op muziek van Tsjaikovski en
geïnspireerd door Claudia Schiffer
maakten ze samen een klassieke
Choreografie, sierlijk en synchroon, Het Trio flielido kreeg de eerste prijs In de categorie kamermuziek.
i-
(Foto Gerard Timmerman)
Gastzanger Gijs Verschoor en het kinderkoor betraden het podium in slaapkleding.
