'Westernrijden was een openbaring voor me
Over kleur gesproken
Gezond ouder worden
willen we allemaal.
Maar helaas...
V
Opmerkelijke carrière
zadelmaker Rien Mast
GEZOCHT: SUPPORTERS m
E)
'Op mijn 22ste kon ik nog geen aardappel koken
TEXELSE«JC0URAN
Giro 860
.TEXELSE J2 COURANT"
Blikv anger
BEZORGERS
Hersenstichting Nederland
Geen krant gekregen? Bel uw bezorge
Steun uw club en win
prachtige prijzen!
ate
ins
toe
one
,ec
de J)uinpan
m
VRIJDAG 20 APRIL 2001
3"=
Van leraar Engels naar zadelmaker. Rien Mast - paardenmens
pur-sang en woonachtig aan de Pijpersdijk in een sfeervol met
klimop begroeid huis met een vrij uitzicht over de landerijen rond
de 'grote stad' Den Burg - maakte deze opmerkelijke omme
zwaai en geniet er nog iedere dag van. De geur van leer en
paardenlijven, een opmerkelijk parfum.
Het is altijd een Indrukwekkende lijst
van Texelaartjes die tweemaal per
week onder je neus komt en meestal
kijk je ze even snel door, zonder ze
allemaal bewust te lezen. En dan in
eens valt je oog op: 'Wist u...? Dat ik
al vijfentwintig jaar zadels en tuigen
(verjmaak en repareer?" Nou nee, ik
wist het niet, maar de kleine annonce
maakte me heel nieuwsgierig en ik
besloot er eens op af te gaan. Zadel
maker is geen alledaags beroep. In
Nederland is hun aantal op twee han
den te tellen, zegt Mast. Voor het
aantal opleidingsscholen heb je zelfs
aan één hand teveel, want die zul je
in ons land tevergeefs zoeken.
Rien Mast werd zestig jaar geleden
geboren aan de rand van Amster
dam, daar waar de boerderijen en de
tuinderijen vlakbij zijn en die zijn voor
liefde voor het buitenleven hebben
bepaald. Het onderwijs trok en zo
bezocht hij na de middelbare school
de kweekschool om zijn akte te ha
len. Zijn militaire diensttijd bracht hem
naar Den Helder, hij leerde Elly ken
nen, trouwde haar en begon in de
marinestad kinderen de basis
begrippen van rekenen en taal bij te
brengen, terwijl hij ondertussen pro
beerde zijn onderwijsbevoegdheid in
de Engelse taal te bemachtigen.
Texel was voor hen slechts een eiland
op de kaart, dat aan de overkant van
het Marsdiep lag. Een bezoek aan
vrienden en een overnachting aan de
Muyweg, toen nog 's Hertogen-
boschweg geheten, veranderde alles
op slag voor het gezin Mast. 'Hier
willen we wonen, op dit eiland!' Het
geluk was met hen. Het was in de tijd
dat de MULO aan het Schilderend
fuseerde met de HBS en door deze
reorganisatie veranderde er veel voor
het bestaande lerarenkorps. Mensen
vertrokken en er kwamen anderen
voor in de plaats. In januari 1969
kwam Mast voor de klas als leraar
Engels. Een vak dat hij met veel ple
zier uitoefende. In zijn vrije tijd was hij
bij de paarden te vinden. Een oude
familieliefde, zoals hij onlangs op een
familiereünie hoorde. Diverse familie
leden in Friesland hielden zich al be
zig met het fokken van paarden. Ook
voor zijn thuisgevoel op Texel is een
link te leggen vanuit het verleden. Zo
was een verre voorvader met de ach
ternaam Avis in 1730 onderwijzer in
Den Burg. Hij was getrouwd met een
meisje Schagen en het echtpaar had
drie kinderenOok van Elly's kant zijn
er banden met het eiland. De eerste
boer van hoeve Capnie in de Prins
Hendrikpolder, oorspronkelijk afkom
stig uit de Betuwe, komt voor in haar
familieanalen.
Een paard voor jezelf hebben is na
tuurlijk wel het ideaal van iedere rui
ter en toen een leerling hem tipte over
een paard dat te berijden zou zijn bij
Willem van der Wal, in paarden-
kringen wel bekend als De Soester,
hoefde hij daar niet lang over na te
denken. Via dat paard kwam hij bij de
Waddenruiters. In de Hof van Eden,
bij de Ruigendijk, kreeg hij les van
Jaap Schoorl. Weer iets later gaf hij
met zijn collega Henk Heetveld les op
manege Elzenhof. Hij ging zich inte-
'Ze zeggen nog wel eens tegen me
Nieuw Zeeland was een dure grap. En
ik kan niet anders dan het beamen,
maar het was iedere cent waard. Ons
vertrek had zeker ook te maken met
de tijd van de koude oorlog, waarin
de slogan was liever een raket in mi/n
achtertuin, dan een Rus in mijn keu
ken. En je komt op een leeftijd
waarop je denkt: moet ik dit nu mijn
hele leven bli/ven doen? Ik wilde eens
kijken of het ook anders kon. We
kwamen te wonen in de buurt van
Auckland en ik schafte een auto aan
resseren voor het aangespannen rij
den en haalde bij Jan Kiljan zijn men-
diploma. En wat is er bij al deze
activiteiten dan logischer om ie ook
bezig te houden met het repareren
van het tuig en de zadels? Het werd,
bij gebrek aan een opleidings
instituut, leren in en door de praktijk.
Het grote probleem was echter dat
niet iedere leermeester zijn kennis zo
maar wilde delen. Door veel adressen
af te reizen en steeds zijn ogen goed
de kost te geven, gaf Mast zichzelf
een opleiding. Bijzonder waardevol is
zijn aantekenboek met honderden
detailtekeningen en werk
beschrijvingen van alles wat maar te
maken heeft met leidsels, tuig en za
dels. Bijzondere stiksels, manieren
van het aanzetten van riemen, lussen
en gespen. Zelf is hij absoluut niet
bang om zijn kennis te delen en zich
daardoor het brood uit de mond te la
ten stoten. In tegendeel, het is een
prachtig vak voor wie er van houdt en
de kennis moet bewaard blijven.
Maar je kunt er niet van leven, je moet
er wel iets bij doen.
Om die reden is hij na zijn korte avon
tuur in Nieuw Zeeland, achttien jaar
geleden, nog een jaar of elf docent
Engels bij de marine geweest, tot hij
via een remplapantenregeling op zijn
55ste gebruik kon maken van de vut.
'In Nieuw Zeeland heb ik voor het
eerst een rodeo gezien waar werd
gereden op westernzadels. Kenmer
kend voor deze zadels is de soepel
heid en de opstaande knop. Het
westernrijden was een openbaring
voor me. Het komt oorspronkelijk uit
de Spaanse klassieke dressuur en je
beheerst je paard, heel tegenstrijdig
eigenlijk, door hem zijn vrijheid te
geven. Bij het westernrijden let de
ruiter niet op zijn paard, maar op de
'Een kleurrijk type en dat van een ei
land', zei laatst iemand met enige
verbazing en keek mij onderzoekend
aan, alsof ik vanaf aan andere planeet
was neergedaald. 'Hoe bedoel je?',
vroeg ik enigszins geprikkeld. 'Denk
je dat iedereen daar in het zwart
loopt? Ik ben trouwens niet van het
eiland, ik woon er alleen maar Laat
die discussie duidelijk zijn. Ik ben
geen Texelaar en ik weet inmiddels
dat ik dat nooit zal mogen of kunnen
worden. Ik ben van nergens en dat
gevoel zal mij mijn hele leven achter
volgen. Ik ben hooguit van de zee. En
die is zeer kleurrijk.'
'Ach ze dachten van de Grieken ook
dat ze kleurenblind waren. Want bij
Homerus ontbrak de kleur blauw in
de beschrijving van de hemel en bij
Xenophanes in de beschrijving van
de regenboog.' De man tegenover
mij, die zelf denkt dat hij een vriend
van mij is, en met wie ik door omstan
digheden gedoemd was tot samen
reizen, ging nog dichterbij zitten en
vervolgde zijn betoog. 'Het is trou
wens maar een grauw eiland', zei hij
zacht jennend, 'Grijs, het is een grijs
tinten verzameling van heb ik jou
daar. En grijs is miezerig, en te veel
grijs is ongelooflijk miezerig. Een
soort kwadraat miezerigheid en als je
bedenkt dat je daar dan zeker negen
maanden van het jaar tussen zit, dan
weet ik zeker dat zoiets invloed
heeft.'
'En als jij dan eens zou horen in welke
lynsche en kleurrijke beschrijvingen ik
mijn kinderen toespreek over mijn
geliefde eiland. Over de leiblauwe
luchten, de violette zonsondergan
gen, de purper omrande wolken en
de aquamarijne zee. De zwarte aarde,
de grasgroene dijken, de blauwe
korenbloemen, de dieprode zuring en
de gele paardebloemen. Schitterend.
'Je bent echt een kleurrijk type, zelfs
in het liegen. Aquamarijne zee, hoe
verzin je het. Grauwe modderpoel zal
je bedoelen. Uitgestrekte plas niets,
vol glazige kwallen en vunzige vissen.
Onheilspellend, dat is het.' Mijn zo
genaamde vriend slurpte hoorbaar
van zijn koffie en ik betrapte me erop
dat ik naar een afdoend en zeer kwet
send antwoord zocht. Er deden zich
enige mogelijkheden voor in mijn
koortsachtige zoeken, maar de ware
gifpijl had ik zo snel met te pakken.
'Het is maar hoe je je afstemt op de
wereld. Zo komt die wereld over. En
mensen zoals jij zien met wat hier te
zien valt. Verspilde energie om dat
verder uit te leggen.' Ik keek misprij
zend naar zijn kreukelige beige pak
met de onooglijke stropdas erbij,
waarop drie gouden strepen waren
getrokken.
'Zwart is onheilspelend, wit is geluk
brengend en purper geeft fantasieën
omgeving en stuurt hij het paard met
één hand en met zijn gewicht en zijn
stem. Het is een veel natuurlijker
manier van rijden dan met de strakke
teugels die we hier gewend zijn. Toen
ik weer terug was op Texel ben ik me
op het westernrijden gaan toeleggen
en op de zadels die daarbij horen.'
We lopen even naar het schuurtje in
de tuin, waar hij zijn werkplaats heeft
ingericht. Helemaal in stijl, met een
gebleekte ossenschedel boven de
deur. De geur van leer komt ons te
gemoet. Over de bok hangt zijn eigen
zadel, handgemaakt, geverfd in
meerdere tinten bruin. Een prachtig
staaltje vakmanschap. Een zadel
wordt gemaakt van tuigleer, een
plantaardig gelooide runderhuid. Uit
één huid kan een compleet zadel
worden gemaakt, waarbij moet wor
den aangetekend dat elk stukje huid
zijn eigen rekmogeli|kheid heeft, wat
bepalend is voor de plaats waar het
in het zadel wordt verwerkt. Zo wor
den uit de rug, die het stugste is, de
stijgbeugelriemen gesneden. De
meer rekbare stukken van de buik zijn
geschikt voor weer heel andere de
len. Een zadel maken begint bij het
maat nemen van het paard, de vorm
van de rug. de schoftbreedte, enzo
voorts. Mast maakt hiervan een mal
en stuurt deze op naar Amerika, waar
er een zogenaamde boom van wordt
gemaakt. Deze houten vorm wordt
overtrokken met natte rawhide, een
ongelooide leerversie, die er na
droging als gegoten omheen zit. Na
terugzending worden er aan de on
derkant de zogenaamde skirts (een
soort kussens) voor op de paarden
rug tegenaan gezet. Aan de boven
kant komt een zitting voor de ruiter.
Daarna begint het 'echte' werk. De
Rien Mast begon 25 jaar geleden met het maken en herstellen van zadels en tuigen.
(Foto Coma Timmer)
en ging de boer op. Overal waar ik
een paard zag ging ik aan om om
werk te vragen. Beslaan, bekappen,
africhten, lesgeven én zadels maken.
Het was met altijd eenvoudig. Soms
liepen er van die grote honden rond
en In het begin bleef ik dan in de auto
wachten tot de baas naar buiten
kwam. Maar ik heb er wel geleerd niet
bang te zijn voor blaffende honden.
Je kunt tenslotte niet eeuwig in die
auto blijven zitten We hebben er een
heel goeie tijd gehad, maar ik sprak
een Nederlandse veearts, die zei: "Ie
dere dag als ik als ik voor mijn werk
naar het abattoir rijd, kom ik langs
een kerkhof en dan denk ik: ik wil hier
niet begraven worden." En ik dacht,
ik óók niet. Bovendien stierf Elly van
de heimwee en toen zijn we terugge
gaan.'
diverse patroondelen worden op de
daarvoor bestemde delen van de
huid gelegd, uitgesneden en aan de
vleeskant van de huid ingevet met
klauwolie, zodat het leer zijn juiste
vochtigheid behoudt. Indien gewenst
kan de klant een versiering laten aan
brengen in het zogenoemde
basketweave. Dit moet gebeuren
wanneer het leer nog niet ingevet is.
Het patroon wordt met een stempel
in het natgemaakte leer gedrukt.
Het aan elkaar naaien van de diverse
onderdelen gebeurt handmatig met
een gewaxte draad in zadelmakers
teek en door met een els voorgeprikte
gaten. Bij deze techniek wordt ge
werkt met twee naalden, die afwisse
lend een boven- en een ondernaad
maken. Even snel de draad eruit trek
ken, zoals bij gewoon naaiwerk, is er
dus niet bij. Tot slot wordt het zadel
geverfd en voor een prachtig glan
zend oppervlak in de bijenwas gezet.
Een zadel laten maken is geen klus
voor vandaag op morgen. 'Het grote
knelpunt is het bestellen van de
boom. Het kan soms wel vier maan
den duren eer ik hem in huis heb. En
dan heb ik er zelf nóg wel zo'n zestig
uur werk aan. Wil de klant bijzondere
dingen, zoals het basketweave of een
zilverbeslag, dan duurt het nog iets
langer.'
Maar dan heb je ook wel een heel
persoonlijk zadel. Van western rijden,
komt western denken en western
dansen. Met zijn leren hoed en in
jeans is Mast met zijn vrouw geregeld
op de dansvloer te vinden om op de
klanken van countrymuziek het lijn-
dansen te beoefenen Op en top
western.
Corrie Timmer
Cjroen 2jmrL-Jrxtrls in het harL.
Hersenaandoeningen verzieken niet
alleen het leven van patiënten, maar
beïnvloeden ook dat van de partner,
familie of vrienden. Gezien de cijfers
komen vele Nederlanders in aan
raking met ouderdomsziekten. Tijd
om er wat aan te doen!
Feiten en cijfers
1. Naar schatting lijden 200.000 tot
300.000 Nederlanders aan de
mentie.
2. De ziekte van Alzheimer treft bijna
de helft van alle mensen boven de
85 jaar.
3. Het aantal Alzheimer-patiënten zal
over dertig jaar verdubbeld zijn.
4.94 procent van alle dementiegeval-
len betreft 65-plussers.
5.40.000 Nederlanders hebben de
ziekte van Parkinson.
6. De ziekte van Parkinson treft één
op de honderd zestig-plussers.
Steun de Hersenstichting
Nederland
Uiteindelijk kan alleen wetenschap
pelijk onderzoek ouderdomsziekten
effectief bestrijden. Ook goede voor
lichting is belangrijk.
Word donateur of doe een gift. Oude
hersenen, een zorg voor iedereen!
Korte Houts'raat 10. 2511 CD's-Gravenhage - Tel 070-360 48.16 - www.hersenstichting.nl
Naam
Peter van Heerwaarden
John v. Heerwaarden
Henk van Heerwaarden
Simone Toorenburg
Erik van Es
Jonathan Abraha
David van Es
John van Heerwaarden
Stefan Huisman
A. van Tongelen
Mevrouw Barhorst
Peter Bakker
Mw. W. van Benthum
Wendy v.d. Beek
Marian Krotje
Rob Kooiman
Tjeerd Lemstra
Emmy Boerhorst
Cor Hin
C. Broekman
Tobias Langeveld
Michiel Gerritsen
D.M. Boon-Dijker
Sandra Bremer
Mw. S. Koopman-Grit
Gijsbert Buijsman
Remon Koster
Patrick de Graaf
Jorrit Koenen
mw. T. Witte-de Vries
Danny Goënga
Tobias van der Zee
N. van Leersum
Jorina Hooyschuur
Route
Den Burg A.
Den Burg A1
Den Burg B.
Den Burg C.
Den Burg D
Den Burg E.
Den Burg F.
De Zes, Bg. HoutstrHoutwg Witte
Kruisln Kogerwg./Kogerstr. 1-57/2-74
Jan Reystr.
De Mars (oudste deel en fase 3), Spinbaan
De Mars v.a. Buytengors, Sluyscoog,
Verlaet, Korfbaeck, Duykerdam, Middelton
Oudeschild. Schilderweg 249-296
Den Hoorn
De Koog, Bosrandweg t/m 227 en
Pontweg 234 en 236
De Cocksdorp
Oosterend
De Waal
Westerw., Akenbuurt, J Ayeweg,
Hemmerkooi
Keesomlaan vanaf 45, Pontweg 72 - 95,
Leemkuil, Zuid-Haffel, Waterw Driehuizen
Zuid-Eierland en Nieuwlanderweg
Midden-Eierland, Hoofdw., Slufterw.,
Oorspr.w Stengw.. Limietw
Eierland, Postw. 132 - 213, Oorsprongw.,
Hollandsew.
Vuurtorenweg/Krimweg
Het Noorden
Oost
Spangerw., Marsw., Kadijksw., Hallerweg,
Ongeren, Meiertebos. (Waalen)burgerdijk.
Veenselangweg, Oostkaap, Zevenhuizen
Hogeberg. Reijer Keijserstr., Hallerweg
51/55, Schilderw 160-222, Wezenland,
Zuidhaffel 49
't Horntje, Pontweg 1 -68.
Rozendijk, Smitsweg
Gasthuisstraat vanaf 82... Gerritslanderdijkje,
Grensweg. Pontweg 98-110
Californiëweg, Pijpersdijk, Pontweg 123-
224, Ruigendijk, Mienterglop vanaf 41,
Bosrandw. v.a. 516
Kogerweg
De Kaai, Genteweg 1-6 even
Hoornderw., Hemmerw., Emmaln. 33,
De Grie
Slufterweg/Zanddijk
31
eTe>
in 14
indli
6001
Den Burg A: Gollards/Samen Eén. Beatrixlaan 1-39 oneven/2-58 even. Binnenburg, Bi
P v Cuyckstraat, Elemert, Gasthuisstraat 1 -38, Gravenstraat. Groeneplaats, Hogerstra
van Hollandstraat. Hollewal. Kantoorstraat. Keesomlaan 9-39; Molenstraat. Molendwan
Parkstraat. Schilderend 6 en 10. Stenenplaats, Vismarkt, Vogelenzang, Warmoesstraï
straat. Weverstraat. Pater Witteplein. Zwaanstraat
Den Burg A1: Beatrixlaan 41 t/m 143 oneven, Noordwester, Schoorwal, Vaargeul, (j
Vloedlijn, Zeebries, Duinreep.
Den Burg B: Achterom. Bernhardlaan 50-. even en 63-121 oneven. Binsbergenstraat,
straat, Drijverstraat, Marelstraat. Starkenburgh, Thijsselaan, Waalderstraat 45-86. WiRy
laan 37-.. oneven 50-120 even, Wilsterstraat
Den Burg C: Beatrixlaan 145-...oneven en 60-...even, W. van Beierenstraat. Boogj
Dirkszoord, Gasthuisstraat 33-43 oneven en 48-76 alles, 48-76 Jonkerstraat, Kogerst
oneven en 76- even, Lijnbaan.
Den Burg D: Wilhelmmalaan 1-35 oneven 2-48 even. Julianastraat, Burdetstraat, Mr.
Bernhardlaan 1-61 oneven en 2-48 even. Tjakkerstr.. Lieuwstr., Hof van Geus
Den Burg E: Bernhardlaan 123- oneven, Maricoweg, Schoonoordsingel. Waalden
48 even en 1-43 oneven, Wagenmakerstraat
Den Burg F: Emmalaan 1-44. Haffelderweg, Keesomlaan 1-7; Schilderend 1-143 O!
20-146 even, Slingerweg 21-27.
Doe dan mee met de Support Actie: van uw jaarlijkse donatie
van 25 gulden gaat niet minder dan 20 gulden naar uw vereni
ging. Van het resterende bedrag organiseert de Support Actie
twee maal per jaar een grote loterij.
SUPPORT ACTIE
fan jvfaufy ttvt da (jrftk CóJnmiu
www.supportactie.nl - tel. 013 - 455 28 25
vol
ageli
eul,
anvc
licht
1774
ti6(
icursi
aatst
igen
Tex
in 14
mdle
.001
31
311
iTex
n 14
jndle
00 L
31
315
n 16.
van
lichti
het
21.
3i|P9avf
317
Text
n 14
mdle
.00 u
ig eer
ei de
wrot
iderd
rust
im a
i de
is scf
nderc
ndere
eleen
194). 2
isyna
Beker
[vend
ouwe
lOrth
msteri
erhui
rman
irger
over rijkdom. Rood roept seksuele
gevoelens op. Ja ik hou het meest
van rood. En zeg nu zelf, op dit eiland
is het nergens rood.'
Ik keek mijn reisgenoot meewarig
aan. 'Nooit vroeg opgestaan voor de
zonsopgang', zei ik grinnikend. 'Nooit
de vuurtoren bekeken, nooit mij op
mijn rode fiets langs het wad zien
pezen, gehuld in mijn rode trui. Nooit
rode poon gegeten. Nooit klaprozen
zien schommelen in de wind. Stakker
die je bent. Trouwens, geel is de kleur
van de haat en geelgroen staat voor
een verschrikkelijk misselijk makend
gevoel. En wat dat grijs betreft, dat is
eigenlijk zeer eerbiedwaardig en grijs
tonen zijn uiterst mysterieus.' Ik be
keek hem een paar luttele seconden.
'En die gouden strepen zijn meer dan
treurig. Je lijkt wel op een omlaag
gevallen kapitein', raasde ik plotse
ling.
'Je houdt echt van dat eiland', zei
mijn vriend met verheffend stemge
luid. 'En je bent werkelijk heel bijzon
der als je je zo kwaad maakt en dan
zo bloost. Bijzonder en charmant.'
Ik staarde naar de verte. Naar de plas
mets, vol vunzige vissen, en zag daar
plotseling de das met de gouden
strepen drijven. 'Ik hoop dat je nooit
meer boven komt', bromde ik bin
nensmonds.
Dana Rover
Toen Bob 't Hart (34) door eigenaar
Dirk Leegwater van hotel De Kievit
werd aangenomen als kok, vertelde
zijn baas hem direct een typerende
anekdote. Het betrof een 'jonge,
frisse kok' met ambities, die op
school had geleerd hoe hij zijn ge
rechten moesten presenteren en die
op zijn eerste werkdag de bestelde
koppen tomatensoep precies vol
gens de voorschriften klaarzette:
met een snufje peterselie in de
soep. een stukje stokbrood links en
een toefje bieslook rechts op de
schotel en de lepel recht achter de
kop. Nadat hij had gebeld, ver
scheen 'ober' Leegwater in de keu
ken. Hij 'plompte' de lepels in de
soep en liep ermee naar voren, zijn
kok sprakeloos achterlatend. Toen
die even later al zijn moed bij elkaar
had geschraapt en zijn baas om op
heldering vroeg, antwoordde deze:
'De uitstraling van jouw soep staat
met in verhouding tot de ambiance
en de prijs die ervoor betaald moet
worden. Als je hoogstandjes wilt
leveren, ben je aan het verkeerde
adres. We koken hier geen haute-
cuisine.'
Voor 't Hart vormde de geschiede
nis geen reden om terug te krabbe
len. Grijnzend: 'Het was de leidraad
waaraan ik me moest houden. Het
is hier een éénsterren-restaurant en
Dirk wil dat dat zo blijft.' De eigenaar
toont zich desgevraagd van harte
bereid zijn beleid toe te lichten: 'We
hebben een lowbudget uitstraling.
Je eet hier simpel en goed, zonder
frutsels en franje. Eigenlijk serveren
we eten om mensen van hun
hongergevoel af te helpen. De mu
ziek gaat geen tandje zachter. Er
komen hier voornamelijk jongeren,
para's en andere grote groepen. Die
zijn deze sfeer gewend en die zou
den met anders willen. En dus ga ik
niks veranderen.'
't Hart lijkt goed in de sfeer te pas
sen. Hij maakte kennis met het ho
tel in Eierland en zijn markante ei
genaar toen hij drie jaar geleden na
Bob 't Hart, kok van hotel De Kievit: 'De
organisatie is het belangrijkst. Wat doe
je als de mayonaise plotseling op is?'
(Foto Joop Ftommots)
twee tandemsprongen te hebben
gemaakt besloot een cursus
parachutespringen te volgen op het
naburige Texelse vliegveld. Aan de
bar had hij menig goed gesprek met
Leegwater, 't Hart, die werd gebo
ren in Heemstede, tussen zijn zesde
en tiende jaar in de Verenigde Sta
ten woonde en daarna tot zijn
tweeëntwintigste in Groningen, was
op dat moment werkzaam bij Hol
land Casino. Aanvankelijk als crou
pier. later als tablemanager en ten
slotte als instructeur van nieuwe
medewerkers, werkte hij in de ves
tigingen in Groningen,
Scheveningen en Rotterdam. Vorig
jaar vertelde Leegwater hem dat hij
een kok zocht. 'Dat leek me wel wat.
Ik was een beetje flauw van het ca
sino en had bedacht om een half
jaar onbetaald verlof op te nemen.
Dan kon ik er rustig achterkomen
wat me het leukst leek. Maar het
was niet mogelijk. Na twaalf jaar
voor ze te hebben gewerkt! Heel
vervelend allemaal. Ik heb ontslag
genomen en Dirk gebeid of hij die
kok nog nodig had. Drie weken ge
leden kon ik beginnen.'
Een opmerkelijke stap, want on
danks zijn ruime ervaring in de
horeca had hij geen ervaring als pro
fessioneel kok. 'Maar ik kook altijd
voor vrienden en bekenden. Een
zevengangendiner met kerst, je kent
dat wel. Tournedos omwonden met
katenspek, dan trekt de smaak er
lekker in. Of rosbief met een saus
van rode port en uien. Op mijn
tweeëntwintigste kon ik nog geen
aardappel koken, maar daarna heb
ik het me aardig eigengemaakt. Met
behulp van de vriendinnen die de
revue zijn gepasseerd.' Hij glimlacht
als een playboy en zegt dan: 'Mijn
ex- en mijn huidige vriendin. Ik heb
het idee om samen met mijn huidige
vriendin nog eens richting Spanje te
gaan en er een pension te begin
nen.'
In De Kievit vindt 't Hart ongetwij
feld een vrolijke maar harde leer
school. Het hotel telt tachtig bedden
en vijftig stoelen. Daarnaast kunnen
nog eens zeventig gasten tegelijk
barbecuen, in een overdekte ruimte
en achter het hotel. In het hooj
zoen worden ze buiten het echtp
Leegwater ('Marieke is de vi
achter de schermen en van
weldige knoflooksauzen') vera
door tien medewerkers. Maann
rest van het jaar moeten vijf pe
neelsleden het zien te redden
ook dan kan het flink druk zf
Hart: 'Het is een uitdaging opa
drukke momenten je werk go«
doen. De organisatie is het
rijkst, de mis-en-place. Wat do
als de mayonaise plotseling opi
de gesneden groente? Of erziti
vegetariër tussen de gasten en
heeft dat niet van te voren vei
Dat allemaal goed oplossen, vei
veel leerwerk.'
French toast (wentelteefjes)
(voor twee personen)
half witbrood
5 eieren
scheutje melk
kaneel
roomboter
Breek de eieren in een kom. voet
melk en een beetje kaneel
klop het geheel Haal de boteit !lt|er
men er doorheen en bak dezt °nsei
voorkeur in de roomboter. Sen*JCake1
met een klontje boter erop,
beetje kaneel en stroop of ho
naar keuze. Het lekkerst vindt
('daar staat of valt het gerecht (•0|j
maple leaf, een Amenk
siroopsoort die verkrijgbaar
Albert Heijn. 'Ik heb dit ontfri'
kind in de Verenigde Staten
eten en sindsdien gaat het altifi
m
ifijf o
ier v\
Ie oo
leze
tevei
egiss'
dexie
ienici
ndrul
iru|roeie
c
was o'
iaghi
jen t€
)este
)este
Vaffic
)ndn
ende
Michi
ipper
loor c
ronte
4exic<
locht<
litie
Benic
>estrij
agen
lelijk
orrup
inden
ïordo
eriaal
