'Met deze regelgeving denk ik wel eens aan emigreren'
5
Ifname melkveehouders:
ïinde is nog niet in zicht
Traan roeier als bruidsdecor
.TEXELSE
COURANT
aritiem museum
Provincie wil
buslijnennet
aanbesteden
Beatrixlaan
opgebroken
Rijweg gaat
opzij voor fietspad
EcoMare zet
zeehonden uit
VRIJDAG 18 MEI 2001
erland is het land met de duurste melkquota, de duurste
id, de hoogste lonen en de strengste regelgeving ter we-
Dat zijn vier zware beperkingen wanneer je in onze sector
bedrijf op een gezonde manier wilt runnen.' De melkvee-
iders op Texel beleven zware tijden. Dat is geen nieuws. Ter-
het eiland in 1958 nog 420 melkveebedrijven telde, zijn er
io 2001 nog maar 60 over, een teruggang van ruim acht per
De afgelopen weken werd bekend dat de komende maan-
nog eens een handvol verdwijnt. 'En niets wijst erop dat
Idaarna minder snel gaat', meent Piet Blom uit De Westen,
|van de agrariërs die binnenkort hun koeien verkopen. 'Het
I me niet verbazen wanneer er over tien jaar nog maar tien
[kveehouders over zijn.' Vier melkveehouders vertellen over
overwegingen om te stoppen of juist door te gaan.
hoofd boven water te houden Ik wil
helemaal geen profeet zijn. maar ik
denk dat ze nog spijt krijgen van hun
houding. Want als de boeren verdwij
nen, verdwijnt ook de diversiteit uit
het landschap.'
Wanneer zijn koeien het bedrijf verla
ten, is nog met bekend. Het zal, on
danks alle geschetste voordelen, met
de vroli|kste dag van zijn leven zijn.
'Ik ben altijd een enthousiast fokker
geweest en heb veel keuringen be
zocht. Ook natuurlijk omdat je met
ons werk niet zo gemakkelijk op va
kantie kunt. Dan is zo'n keuring een
leuk uitje. De laatste jaren is de lol er
wel wat afgegaan Door die
veterinaire programma's, om IBR en
de melkerskoorts te bestrijden, heb
ben we op de Landbouwdag al een
hele tijd geen koeien meer. Maar ik
ben nog steeds heel bewust in mijn
stierenkeuze. Ik heb net nog een koe
>eien van Piet Blom (48) worden
week getaxeerd. Hij verwacht
loede prijs voor ze te krijgen, nu
met mond- en klauwzeer be-
le gebieden in Overijssel, Fries-
en Brabant op grote schaal vee
wordt) afgemaakt. 'De boeren
traks weer opnieuw beginnen,
ien het liefst een hele stal. Inclu-
het |ongvee. zodat ze meteen
kunnen gaan, ook met de
mj. Door de grote vraag zijn de
n met enkele honderden gul
per koe gestegen. Mijn koeien
waarschijnlijk naar Friesland,
at ze zwartbont zijn. In Overijs-
ipen vooral roodbonte koeien,
it is heel gek, maar je hebt óf het
;oort óf het andere. Iets anders
niet meer.'
wiens bedrijf 'Vrij en Blij' is
stigd aan de Westerweg, heeft
og 40 melkkoeien, een eigen
quotum van 235.000 liter en een
1st quotum van 75.000 liter, wat
wil zeggen dat hij jaarlijks
liter mag melken. Hij zit daar-
wat onder het gemiddelde op
dat in 1999 bijna 360.000 liter
oeg, terwijl de gemiddelde
jfsgrootte in Nederland nog
circa 20.000 liter hoger ligt. 'Ei-
k moet je in staat zijn om er le-
lar 20 000 liter bij te kopen. Dan
bij, meer ook niet. Kun je dat
dan ben je op den duur ge
ld te verdwijnen. Eén van mijn
emen is dat ik vlakbij een
■«duinrand zit. Die is bestemd
natuurontwikkeling, waardoor
iden erg moeilijk wordt. Komt bij
leen oude stal heb, die niet meer
te moderne eisen voldoet. En
noet ik een eigenlijk een nieuwe
ren. Met een grote drijfmest-
:g, voor de hele winter. Want dat
emvoordig vereist. Maar dat kan
ïals je zelf kapitaalkrachtig ge-
bent, anders word je te afhan-
van de bank.'
en echtgenote Ans hikten er
tijd tegenaan, maar hebben
ngs toch besloten hun koeien te
open. 'In landen als Frankrijk en
marken is de bedrijfsvoering
koper. Je betaalt lang niet zo
■oor grond en quota. Maar dan
ie verhuizen en dat moet je wil-
Zijn quotum verhuurt Blom. Ver-
n is niet gunstig, aangezien
Tnvijftig procent van de op-
|st naar de fiscus verdwijnt.
'verleasen is bijna even lucra-
ls vermelken. Want van de 75
per liter die je daarvoor krijgt -
n 40 cent voor verleasen - gaat
erschil, 35 cent, vrijwel op aan
loonwerk, KI, de veearts, het
"boud van je gebouwen en nog
)aar zaken. Dat geldt zeker voor
ere bedrijven. Als je niet meer
melkt, valt een groot deel van die
kosten weg.'
Het kenmerkende verschil tussen een
'grote' en een 'kleine' boer is volgens
Blom dat de 'grote' relatief minder
kosten maakt. 'Onze vaste lasten lig
gen net zo hoog. Je grootste post,
met een gezin, is wat je privé nodig
hebt. En terwijl ik mijn werk met één
tractor doe, heeft een grote boer echt
geen twee tractors nodig. Hij zit al
leen wat langer op zijn ene tractor. De
kostprijs per liter melk ligt daardoor
hoger voor ons en dat is volgens mij
de reden dat alleen de grote boeren
op den duur overblijven. Hoeveel, dat
is moeilijk te zeggen. Het zou me niet
verbazen wanneer er over tien jaar
nog maar tien over zijn. Dat ouderen
stoppen, wanneer ze geen opvolger
hebben, ligt nog voor de hand. Maar
twee jaar geleden had toch niemand
voorspeld dat Piet Blom of Koos
Tjepkema zou stoppen? Zulke le
venskrachtige bedrijven...'
Van de 28 hectare land die hij had,
heeft Blom er 12 verkocht voor de
natuurontwikkeling. 'Het land rond
mijn huis heb ik gehouden. Ik wil baas
blijven over mijn eigen uitzicht.'
De toekomst ziet Blom - wiens jong
ste zoon Jan het bedrijf graag zou
overnemen - behoorlijk zonnig in.
Gokken op één (bulk)product, doet hij
niet. 'Dat risico is te groot. Ik kies voor
diversiteit. Ik neem er wat schapen
bij, verhuur een huisje, heb plannen
om mijn paardenstallen op te knap
pen en permanent te verhuren. En ik
wil vleesvee gaan houden, om recht
streeks aan de consument te verko
pen. Dat is lucratief hoor, ook voor de
consument. Wij krijgen gemiddeld
vier gulden voor een kilo, in de win
kel kost het drieëntwintig gulden. Dat
is een groot verschil. Texel is met z'n
toerisme bij uitstek geschikt om daar
van te profiteren. Wij zitten hier hele
maal goed, als dat fietspad straks
langs de deur loopt. De klanten rijden
bij wijzen van spreken vanzelf mijn erf
op.'
Een leuke bijverdienste geniet de fa
milie Blom van het kamperen bij de
boer. 'Afgelopen jaar was onze cam
ping zeer goed bezet. We zouden er
alleen nog een paar kampeerplaatsen
bij moeten krijgen. Want de gast
vraagt meer luxe en met de investe
ringen die dat vraagt, ben je een groot
deel van je inkomsten al weer kwijt.
Maar we worden tegengewerkt door
de toeristische sector. Dat is gewoon
broodnijd. En niet zo verstandig, want
de toeristische sector gebruikt de
boeren om het eiland te promoten.
Neem alleen maar de tuinwallen en
de schapen. En als we een grote
schuur willen bouwen, dan maken ze
bezwaar. Maar dan moet je ons wel
een paar handvatten geven om het
kopen, naast zijn aan slijtage onder
hevige knieën, die hem steeds meer
hinderen bij het uitoefenen van zijn
vak. Maar economische overwegin
gen spelen waarschijnlijk een nog
grotere rol. 'Mijn stal is wat versleten.
Omdat het nog een vasfe stal is (waar
de koeien, in tegenstelling tot in een
ligboxenstal. worden vastgezet), is
uitbreiden eigenlijk niet mogelijk. Ik
zou een nieuwe moeten en dat vraagt
een flinke investering.'
Tjepkema gaat zijn melkquotum, dat
een grootte heeft van 165 000 liter,
verhuren. 'Het is niet onmogelijk dat
ik nog weer eens begin. Ik weet het.
iedereen zegt dat hij nog met defini
tief is gestopt en ik ken niemand die
ook echt weer is begonnen. Maar als
leasen moeilijk wordt of ze niks meer
voor mijn quotum geven, dan koop ik
zo weer koeien Dat zijn natuurlijk niet
structurele oplossing - bijkopen -
vergde een investering van minstens
een half miljoen. Bovendien moest ik
mijn stal aanpassen en dat kost ook
met niks. Ik heb er wel een paar
maanden over nagedacht, voor ik het
besluit nam. Het was moeilijk, maar
op een gegeven moment merk je wel
aan je financiële positie dat je móet
beslissen, wil je met failliet gaan
Veeger, wiens bedrijf 'Lindenhoeve' is
gevestigd aan de Westerweg, is een
enthousiast en tamelijk succesvol
schapenfokker. 'Dat probeer ik nog
wat uit te breiden. Verder hebben we
een mini-camping. En ik verhuur mijn
melkquotum Mijn inkomen is nu gro
ter dan toen ik molk. Dat krijg je als
je kosten voor krachtvoer, kunstmest
en dat soort zaken wegvallen. Een
kromme situatie, maar hij ligt er nu
eenmaal en wie ben ik dan om er niet
van te profiteren?'
betreft wel genoeg. Ik heb ze ver
kocht op een veiling in Zwolle. De
betere helft is naar één boer in Fries
land gegaan. Hij heeft me aangebo
den eens langs te komen, maar tot nu
toe heb ik dat niet gedaan. Ik had er
niet zo'n goed gevoel bij. Dat veran
dert nu wat, ik begin toch nieuwsgie
rig te worden. Het zijn toch de
producten van mijn eigen fokkerij.'
Iemand die nog lang niet van stoppen
wil weten, is Marcel Witte (34), die
samen met zijn vader Cor (60) aan de
Nesweg de grootste melkveehouderij
van het eiland runt. Mede als gevolg
van het vervoersverbod, dat er voor
zorgde dat het overschot niet kon
worden verkocht, is het bedrijf in de
afgelopen maanden van 90 naar 108
melkkoeien gegroeid en is het op
korte termijn bijkopen of -leasen van
melkquotum (dat nu 886.000 liter
Ststf
■MO»
Piet en Ans Blom hebben er lange tijd tegenaan gehikt, maar besloten toch hun koeien van de hand te doen.
geïnsemineerd. Zelf maak ik het niet
meer mee, maar mijn opvolger zal er
een hele goede aan hebben. Ik heb
nog een paar rietjes sperma liggen.
Die krijgt hij erbij. Of hij ze gebruikt,
moet hij natuurlijk zelf weten. Maar ik
blijf me toch betrokken voelen. En ik
ga mijn koeien zeker nog eens bezoe
ken.'
'Ik stop niet, ik ga anders boeren.'
Koos Tjepkema (39) wordt wel eens
moe om uit te leggen dat hij nog lang
niet van plan is zijn veehouderijbedrijf
bij De Waal van de hand te doen. 'Ik
ben van plan mijn schapen uit te brei
den van tweehonderd naar driehon
derd. Ik neem ook wat Swifters. Niet
allemaal hoor, maar ze geven toch
wat meer lammeren en melk. Ik blijf
nog fokken met jongvee. En ik heb
meer land over om aardappelen en
bieten te verbouwen. Ik heb nog werk
zat, maar ik ben af van het ritme dat
ik veertien keer per week moet mel
ken. Nou krijg ik ook wat tijd om zon
dag eens naar het voetballen te
gaan.'
Het vele werk dat ze hem bezorgen
is één van de redenen voor de
agrariër om zijn dertig koeien te ver-
je eigen koeien, maar met een paar
jaar heb je best weer een aardige stal.
En mijn tank en de rest van de instal
latie blijft sowieso staan, want die
mag je niet eens slopen zolang je
melkquotum verhuurt.'
Tjepkema heeft zijn dertig koeien
verkocht aan een commissionair. 'Ze
gaan waarschijnlijk naar één boer in
Friesland. Een probleem is dat ze van
een vaste stal naar een ligboxenstal
gaan. Voor de oude koeien is dat wel
een overgang. Voor het jongvee niet.
Dat loopt al in een ligboxenstal, net
als de koeien die droog staan.'
Anders dan Piet Blom verwacht
Tjepkema niet dat hij zijn koeien nog
eens op zal zoeken. 'Daar geloof ik
niks van. Het zal best wennen zijn
hoor, want ik melk al dik twintig jaar.
Maar laatst hoorde ik iemand zeggen:
"Er zijn vijftien miljoen Nederlanders
die nooit een koe melken. En die zijn
ook best gelukkig.
Carlo Veeger (37) deed zijn twintig
melkkoeien vorig jaar van de hand.
'Dat is morgen (donderdag jl., red.)
een jaar geleden. Wegens
kleinschaligheid en te hoge kosten. Ik
had 160.000 liter eigen quotum. Dat
is meer dan de helft te weinig. Een
Naast geld houdt Veeger ook tijd
over. 'Ik werk los wat bij andere boe
ren: melken, inspringen in drukke tij
den. Nu ben ik bezig een iets vaster
dienstverband te krijgen. Het geld is
ook welkom. Anders val je straks te
rug in de oude situatie.'
Net als voor veel collega's vormt het
besluit van staatssecretaris Faber om
de financiering van het agrarisch
natuurbeheer te staken een forse te
genvaller voor Veeger. 'Ik had con
tracten afgesloten over het gebruik
van ruige mest, het beheer van grep
pels en de bescherming van weide
vogels en ik had dat graag nog wat
willen uitbreiden. Het wegvallen van
het geld heeft toch zijn weerslag op
mijn bedrijf. Verder kan de agransche
natuurvereniging een belangrijke rol
spelen bij het behoud van het Texelse
landschap. Ik hoop dat het eenmalig
is dat er geen geld beschikbaar wordt
gesteld.'
Veeger heeft zijn besluit om als
melkveehouder te stoppen verstan
delijk nooit betreurd, maar zijn gevoel
spreekt wel eens andere taal. 'Het
wegdoen van je koeien blijft je je le
ven lang bij. Dat ik weet dat het mor
gen een jaar geleden is, zegt wat dat
(Foto Joop Rommots)
bedraagt) dringende noodzaak. 'We
zouden ook een paar goede koeien
kunnen verkopen, maar dat doe je
met graag. Bovendien zijn we van
plan om binnen tien jaar te groeien
naar 140 melkkoeien.' Erg onder de
indruk van die cijfers is Marcel Witte
niet: 'Het gemiddelde in Nederland
ligt rond de vijftig. Maar dat geldt voor
één veehouder en wij zijn met z'n
tweeën. Bas van der Beek molk er
vroeger 200. In Friesland zit een be
drijf met 700 melkkoeien en in Lim
burg één met 1000. En in Amerika zijn
er wel die 3000 koeien melken. Voor
ons is 140 het einddoel. Voorlopig
tenminste, want als de prijzen minder
worden, ben je misschien wel ge
dwongen verder te groeien. Maar met
veel méér koeien wordt het elke keer
zo'n volksverhuizing om ze naar bin
nen en naar buiten te brengen. Dan
moet je ze wel binnen laten staan. Ik
geloof trouwens niet dat ze dat zelf
erg zouden vinden, 's Zomers staat
de stal open en kunnen de koeien zelf
bepalen of ze binnen of buiten zijn.
Door één bui laten ze zich nog nat
regenen, maar bij een tweede bui
staan ze binnen. Het jongvee staat
eigenlijk altijd binnen. Daardoor
groeien ze beter. We hebben nu een
stal met een oprolbare muur. Die zet
ten we met mooi weer open. Kunnen
ze binnen en tóch buiten liggen.'
Groeien betekent fors investeren, re
kent Witte voor. 'In de toekomst, zo
is berekend, heb je in Nederland een
quotum van 600.000 liter nodig. Daar
zitten wij met z'n tweeën dus nog
lang niet op. Gemiddeld geeft een
koe 9000 liter melk per jaar. Het
quotum kost ƒ4,- per liter. Dat bete
kent dat het alleen al ƒ36.000,- kost
om een koe te mogen melken. Dan
heb je dus alleen nog maar dat pa
piertje en niet eens de koe. Ja, als we
ons quotum zouden verhuren, had
den we het waarschijnlijk beter ge
had. Maar daar ben je geen boer
voor.'
Gemiddeld duurt het tien jaar om zo'n
investering terug te verdienen, nog
afgezien van het aantal hectares land
dat bijgevolg moet meegroeien, ook
al omdat de mineralenregels grenzen
stellen aan de afvoer van de hoeveel
heid mest van een bedrijf en het dus
loont om de mest te kunnen uitrijden
op eigen grond. De Wittes bezitten
momenteel 58 hectare grond en heb
ben door ruilen en huren in totaal 70
hectare in gebruik voor hun koeien.
Daarnaast moeten de koeien ook
gehuisvest en gemolken worden. 'Wij
kunnen er nu twaalf tegelijk melken.
Door de stal aan te passen, moeten
dat er straks twintig worden. Dan kan
één man nog het werk doen. Je kunt
ook een robot aanschaffen, maar die
kosten ongeveer ƒ300.000,- per stuk,
terwijl wij er twee zouden moeten.
Bovendien ben ik met zo'n computer
man.'
Naast hun koeien hebben de Wittes
ook nog eens 200 schapen. Voorlo
pig, althans, want in navolging van
veel collega's komt het besluit om ze
weg te doen steeds dichterbij. 'We
zouden ze graag houden, want het
past er mooi bij. Als je aardappelland
met gras inzaait en je jaagt daarna de
schapen erop, dan zorgen ze voor
een mooie zode. Maar ze bezorgen
veel werk. Tijd om zelf op het land te
werken hebben we nu eigenlijk al niet
meer. Met zo'n groot bedrijf is er al
tijd wel wat: óf er is een koe ziek óf
een schaap óf er is iets stuk. Ik zit
steeds minder op de tractor. Mest
uitrijden en kuilen besteden we al lan
ger uit, maar maaien moet straks ook
maar door een loonwerker worden
gedaan.'
Het aantal schapen verminderen, is
geen optie, volgens Witte: 'Als je vijf
tig schapen op tien bunder laat lopen,
duurt het maanden voor het kaal is.
Het beste is waarschijnlijk om 's win
ters schapen van een ander op je
land te laten. Als die er dan nog zijn,
tenminste.'
De toekomst als melkveehouder ziet
Witte niet altijd even optimistisch te
gemoet. 'Ik denk wel eens aan emi
greren. De regels worden steeds
strenger. Nu weer mag je 's avonds
na zeven uur niet met de tractor aan
het werk. Ik word er wel eens dood
ziek van. Ik heb stage gelopen in
Canada en ben voor een studiereis
naar Amerika geweest Daar zou ik
best willen boeren. Aan de andere
kant is het klimaat hier gunstig. Daar
zijn de winters zo koud dat je in die
periode weinig kunt doen. En overal
is wel wat. Maar als ik straks een paar
jaar moet wachten op een vergunning
om mijn stal te mogen verbouwen,
dan ben ik weg.'
Joop Rommets
VERVOLG VAN PAGINA 1
er weer meer geld beschikbaar,
et is een vuistregel dat alleen
eadie boven de 100.000 bezoe-
titten, een eenvoudig restaurant
én bemensen, wat weer geld
veil. Niet alleen voor de inkom-
het is ook een service die men
sagen Door extra inkomsten
en we uit die neergaande spiraal
'og klimmen. Maar om daar te
'n is eerst een financiële injec-
Als dat er niet komt, zie ik
omber in voor het museum. Als
'al ruimer in de middelen zouden
zouden we meer aan pr doen
a tentoonstellingen verbeteren.
sommige exposities dateren
U|t de jaren tachtig. We hebben
'Plannen met de visserij, de bla-
*11 komt nu niet tot zijn recht
val opnieuw worden tentoonge-
De visserij verandert snel en er
tennis over de werkwijze van
SE' verloren. Die willen we be-
Gebouwen moeten worden
mapt en we willen leuke oude
'is kunnen neerzetten en meer
atet materiaal kunnen ontwikke
lt er komen jaarlijks toch 200
scholen. Bezoekers hebben
verwachting en daar
^we nu onvoldoende aan vol-
Van Tilburg raamt de kosten
benodigde investeringen voor
Vende vijf jaar op circa een half
^9ulden. Voor de financiering
wil hij niet alleen afhankelijk zijn van
de gemeente. 'Ik zal meer de boer op
moeten gaan om sponsorgeld binnen
te halen. Maar grote sponsors vragen
vaak eerst: wat doet de gemeente?'
Maquette
De VOC is een onderwerp waarmee
Oudeschild, en dus het museum, zich
volgens Van Tilburg landelijk op de
kaart kan zetten. Met het 400-jarig
jubileum in aantocht doet die kans
zich nu voor. Hoge verwachtingen
heeft hij van de komst van de ma
quette van de Reede van Texel, die
momenteel in de maak is en die een
omvang krijgt van 18 bij 4 meter en
waarvoor hij zichzelf heeft ingespan
nen. 'Het zou mooi zijn als de ma
quette in een gebouw kan worden
ondergebracht op de haven, waarin
de bezoekers uitzicht hebben over de
huidige Reede van Texel en de zoge
heten gouden driehoek. Daarin zou
ook ruimte moeten zijn voor onder-
waterarcheologie, zodat we al die
opgedoken spullen kunnen laten
zien. Ik zou dat graag als een filiaal
van het MJM zien, zodat je met één
kaartje het museum én de maquette
kan bekijken. Een tocht naar de
Schans en de Wezenputten kan hier
aan worden gekoppeld. Maar als je
zo'n moderne dependance op de
haven hebt, kun je aan de andere
kant van de dijk geen krakkemikkig
museum hebben met een verouderde
collectie.'
Flora
De vraag is of het besluit om de jutte-
rij op Flora te legaliseren verder af
breuk zal doen aan de levensvatbaar
heid van het MJM. 'We hebben ons
bij het raadsbesluit neergelegd en
zullen er niet tegen ageren. Als be
zoekers naar Flora, of naar Maarten
Boon vragen, zullen we daar open in
zijn. Of het negatief zal uitpakken, zal
de toekomst leren.' De bezoekers
aantallen tot nu toe wijzen echter op
het tegendeel, want de teller stond
woensdag 15 procent hoger dan het
jaar ervoor. 'Maar dat is maar een
momentopname.'
Tijdens een extra raadscommissie op
woensdagavond 30 mei komt het
college met voorstellen naar buiten
voor het museumbeleid.
De provincie Noord-Holland is van
plan om het buslijnennet op kort ter
mijn openbaar aan te besteden. Dit
houdt in da ook andere bedrijven dan
Connexxion aan bod kunnen komen.
Verdere commercialisering (en
verschraling van het vervoersaanbod)
zijn het gevolg, verwacht het college,
dat aangeeft dat ook Connexxion
voornemens is de busdiensten terug
te schroeven, waardoor in de avon
duren minder bussen zullen rijden.
Volgens b en w zijn creativiteit en in
novaties nodig om Texel duurzaam
begaanbaar en toegankelijk te hou
den.
Zo'n markante plek op Texel, dat vind
je nergens. Paul Eimers en Esther
Pasman uit Lexmond wilden elkaar
zó graag het jawoord geven in molen
de Traanroeier, dat ze hun trouwerij er
zelfs geruime tijd voor uitstelden.
Want het wachten was op het mo
ment dat de raad goedkeuring zou
geven aan deze alternatieve
trouwlocatie. Toen de beslissing op
zich liet wachten, hakten ze de knoop
toch maar door. Het kwam goed,
want toen ze vorige week in het
huwelijksbootje stapten had het ge
meentebestuur de knoop doorgehakt
en had de primeur, met bruids
fotograaf Bert Koning als getuige.
In het kader van de bebouwing in Den
Burg West wordt op maandag 21 en
dinsdag 22 mei de Beatrixlaan tilde-
lijk opgebroken. Aan de Hollewal
wordt riolering aangelegd, die moet
worden aangesloten op het hoofd-
riool onder de kruising met de
Beatrixlaan. Het verkeer wordt gedu
rende de twee dagen omgeleid.
Aannemingsbedrijf KWS uit
Heerhugowaard begint binnen een
paar weken met de aanleg van het
rijwielpad Den Burg-Den Hoorn.
Het gaat om de eerste twee fasen
waarvoor de provincie subsidie
heeft toegezegd, zijnde de stukken
tussen de nieuwe rotonde Aken-
buurt en de Smitsweg (1,7 km) en
Smitsweg-Fonteinsweg (1,5 km).
Het pad zal over de volle lengte in
de noordwestelijke berm worden
gelegd, zodat fietsers nergens
hoeven oversteken. Op enkele
plekken is de berm daarvoor de
smal. De vereiste ruimte zal wor
den gemaakt door de rijweg te ver
leggen.
Deze 'knelpunten' bevinden zich op
drie plaatsen: tussen de hoeves
Elisabeth en de Boegerd, tussen
Driehuizen en Lindenhoeve en tussen
Vrij en Blij en het Torenhuis. Hier
wordt de autorijweg dus verplaatst in
zuidoostelijke richting. De drie stuk
ken zijn totaal bijna één kilometer
lang. Door deze wegverleggingen valt
de fietspadaanleg naar verhouding
duur uit. Voor het hele tracé Den
Burg-Den Hoorn (dus inclusief het
nog te subsidiëren en aan te beste
den laatste stuk Fonteinsweg-dorps-
kom Den Hoorn) is ƒ5,5 miljoen ge
raamd.
Voor de nu aan te leggen twee fasen
van totaal 2.3 kilometer was KWS
met ƒ1.917.000,- (exclusief btw) de
laagste van de totaal zeven
inschrijvers. De hoogste inschrijver
offreerde ƒ2.085.000,-. Het bedrijf uit
Heerhugowaard was al eerder op
Texel actief. Het legde onder andere
de rijwielpaden langs de Vuurtoren-
weg en het slag naar Paal 9 aan. Bij
het komende werk wil het Texelse
onderaannemers inschakelen. Het
staat al vast dat Tatenhove uit Oude
schild het grondwerk zal doen.
EcoMare heeft maandag zeven grijze
zeehonden uitgezet op zandplaat de
Richel in de Waddenzee. Het zijn al
lemaal dieren die in de winter zijn
geboren en nu, bijna een half jaar
oud, sterk genoeg worden geacht om
terug te kunnen in de natuur. Eén van
de zeehonden werd vonge week
dinsdag, 8 mei, door oliemaatschap
pij Elf via Oudeschild naar EcoMare
gebracht. Het dier was gevonden bij
een productieplatform, 65 mijl ten
westen van Texel Na een wormen-
kuur en wat rust kon het dus al snel
terug naar zee. Het uitzetten ge
beurde, zoals altijd, met de Phoca,
het schip van het ministerie van
Landbouw, Natuurbeheer en Vissenj,
dat in het westelijk gedeelte van de
Waddenzee wordt gebruikt om toe
zicht te houden op de naleving van de
Natuurbeschermingswet