'Met deze regelgeving denk ik wel eens aan emigreren' 5 Ifname melkveehouders: ïinde is nog niet in zicht Traan roeier als bruidsdecor .TEXELSE COURANT aritiem museum Provincie wil buslijnennet aanbesteden Beatrixlaan opgebroken Rijweg gaat opzij voor fietspad EcoMare zet zeehonden uit VRIJDAG 18 MEI 2001 erland is het land met de duurste melkquota, de duurste id, de hoogste lonen en de strengste regelgeving ter we- Dat zijn vier zware beperkingen wanneer je in onze sector bedrijf op een gezonde manier wilt runnen.' De melkvee- iders op Texel beleven zware tijden. Dat is geen nieuws. Ter- het eiland in 1958 nog 420 melkveebedrijven telde, zijn er io 2001 nog maar 60 over, een teruggang van ruim acht per De afgelopen weken werd bekend dat de komende maan- nog eens een handvol verdwijnt. 'En niets wijst erop dat Idaarna minder snel gaat', meent Piet Blom uit De Westen, |van de agrariërs die binnenkort hun koeien verkopen. 'Het I me niet verbazen wanneer er over tien jaar nog maar tien [kveehouders over zijn.' Vier melkveehouders vertellen over overwegingen om te stoppen of juist door te gaan. hoofd boven water te houden Ik wil helemaal geen profeet zijn. maar ik denk dat ze nog spijt krijgen van hun houding. Want als de boeren verdwij nen, verdwijnt ook de diversiteit uit het landschap.' Wanneer zijn koeien het bedrijf verla ten, is nog met bekend. Het zal, on danks alle geschetste voordelen, met de vroli|kste dag van zijn leven zijn. 'Ik ben altijd een enthousiast fokker geweest en heb veel keuringen be zocht. Ook natuurlijk omdat je met ons werk niet zo gemakkelijk op va kantie kunt. Dan is zo'n keuring een leuk uitje. De laatste jaren is de lol er wel wat afgegaan Door die veterinaire programma's, om IBR en de melkerskoorts te bestrijden, heb ben we op de Landbouwdag al een hele tijd geen koeien meer. Maar ik ben nog steeds heel bewust in mijn stierenkeuze. Ik heb net nog een koe >eien van Piet Blom (48) worden week getaxeerd. Hij verwacht loede prijs voor ze te krijgen, nu met mond- en klauwzeer be- le gebieden in Overijssel, Fries- en Brabant op grote schaal vee wordt) afgemaakt. 'De boeren traks weer opnieuw beginnen, ien het liefst een hele stal. Inclu- het |ongvee. zodat ze meteen kunnen gaan, ook met de mj. Door de grote vraag zijn de n met enkele honderden gul per koe gestegen. Mijn koeien waarschijnlijk naar Friesland, at ze zwartbont zijn. In Overijs- ipen vooral roodbonte koeien, it is heel gek, maar je hebt óf het ;oort óf het andere. Iets anders niet meer.' wiens bedrijf 'Vrij en Blij' is stigd aan de Westerweg, heeft og 40 melkkoeien, een eigen quotum van 235.000 liter en een 1st quotum van 75.000 liter, wat wil zeggen dat hij jaarlijks liter mag melken. Hij zit daar- wat onder het gemiddelde op dat in 1999 bijna 360.000 liter oeg, terwijl de gemiddelde jfsgrootte in Nederland nog circa 20.000 liter hoger ligt. 'Ei- k moet je in staat zijn om er le- lar 20 000 liter bij te kopen. Dan bij, meer ook niet. Kun je dat dan ben je op den duur ge ld te verdwijnen. Eén van mijn emen is dat ik vlakbij een ■«duinrand zit. Die is bestemd natuurontwikkeling, waardoor iden erg moeilijk wordt. Komt bij leen oude stal heb, die niet meer te moderne eisen voldoet. En noet ik een eigenlijk een nieuwe ren. Met een grote drijfmest- :g, voor de hele winter. Want dat emvoordig vereist. Maar dat kan ïals je zelf kapitaalkrachtig ge- bent, anders word je te afhan- van de bank.' en echtgenote Ans hikten er tijd tegenaan, maar hebben ngs toch besloten hun koeien te open. 'In landen als Frankrijk en marken is de bedrijfsvoering koper. Je betaalt lang niet zo ■oor grond en quota. Maar dan ie verhuizen en dat moet je wil- Zijn quotum verhuurt Blom. Ver- n is niet gunstig, aangezien Tnvijftig procent van de op- |st naar de fiscus verdwijnt. 'verleasen is bijna even lucra- ls vermelken. Want van de 75 per liter die je daarvoor krijgt - n 40 cent voor verleasen - gaat erschil, 35 cent, vrijwel op aan loonwerk, KI, de veearts, het "boud van je gebouwen en nog )aar zaken. Dat geldt zeker voor ere bedrijven. Als je niet meer melkt, valt een groot deel van die kosten weg.' Het kenmerkende verschil tussen een 'grote' en een 'kleine' boer is volgens Blom dat de 'grote' relatief minder kosten maakt. 'Onze vaste lasten lig gen net zo hoog. Je grootste post, met een gezin, is wat je privé nodig hebt. En terwijl ik mijn werk met één tractor doe, heeft een grote boer echt geen twee tractors nodig. Hij zit al leen wat langer op zijn ene tractor. De kostprijs per liter melk ligt daardoor hoger voor ons en dat is volgens mij de reden dat alleen de grote boeren op den duur overblijven. Hoeveel, dat is moeilijk te zeggen. Het zou me niet verbazen wanneer er over tien jaar nog maar tien over zijn. Dat ouderen stoppen, wanneer ze geen opvolger hebben, ligt nog voor de hand. Maar twee jaar geleden had toch niemand voorspeld dat Piet Blom of Koos Tjepkema zou stoppen? Zulke le venskrachtige bedrijven...' Van de 28 hectare land die hij had, heeft Blom er 12 verkocht voor de natuurontwikkeling. 'Het land rond mijn huis heb ik gehouden. Ik wil baas blijven over mijn eigen uitzicht.' De toekomst ziet Blom - wiens jong ste zoon Jan het bedrijf graag zou overnemen - behoorlijk zonnig in. Gokken op één (bulk)product, doet hij niet. 'Dat risico is te groot. Ik kies voor diversiteit. Ik neem er wat schapen bij, verhuur een huisje, heb plannen om mijn paardenstallen op te knap pen en permanent te verhuren. En ik wil vleesvee gaan houden, om recht streeks aan de consument te verko pen. Dat is lucratief hoor, ook voor de consument. Wij krijgen gemiddeld vier gulden voor een kilo, in de win kel kost het drieëntwintig gulden. Dat is een groot verschil. Texel is met z'n toerisme bij uitstek geschikt om daar van te profiteren. Wij zitten hier hele maal goed, als dat fietspad straks langs de deur loopt. De klanten rijden bij wijzen van spreken vanzelf mijn erf op.' Een leuke bijverdienste geniet de fa milie Blom van het kamperen bij de boer. 'Afgelopen jaar was onze cam ping zeer goed bezet. We zouden er alleen nog een paar kampeerplaatsen bij moeten krijgen. Want de gast vraagt meer luxe en met de investe ringen die dat vraagt, ben je een groot deel van je inkomsten al weer kwijt. Maar we worden tegengewerkt door de toeristische sector. Dat is gewoon broodnijd. En niet zo verstandig, want de toeristische sector gebruikt de boeren om het eiland te promoten. Neem alleen maar de tuinwallen en de schapen. En als we een grote schuur willen bouwen, dan maken ze bezwaar. Maar dan moet je ons wel een paar handvatten geven om het kopen, naast zijn aan slijtage onder hevige knieën, die hem steeds meer hinderen bij het uitoefenen van zijn vak. Maar economische overwegin gen spelen waarschijnlijk een nog grotere rol. 'Mijn stal is wat versleten. Omdat het nog een vasfe stal is (waar de koeien, in tegenstelling tot in een ligboxenstal. worden vastgezet), is uitbreiden eigenlijk niet mogelijk. Ik zou een nieuwe moeten en dat vraagt een flinke investering.' Tjepkema gaat zijn melkquotum, dat een grootte heeft van 165 000 liter, verhuren. 'Het is niet onmogelijk dat ik nog weer eens begin. Ik weet het. iedereen zegt dat hij nog met defini tief is gestopt en ik ken niemand die ook echt weer is begonnen. Maar als leasen moeilijk wordt of ze niks meer voor mijn quotum geven, dan koop ik zo weer koeien Dat zijn natuurlijk niet structurele oplossing - bijkopen - vergde een investering van minstens een half miljoen. Bovendien moest ik mijn stal aanpassen en dat kost ook met niks. Ik heb er wel een paar maanden over nagedacht, voor ik het besluit nam. Het was moeilijk, maar op een gegeven moment merk je wel aan je financiële positie dat je móet beslissen, wil je met failliet gaan Veeger, wiens bedrijf 'Lindenhoeve' is gevestigd aan de Westerweg, is een enthousiast en tamelijk succesvol schapenfokker. 'Dat probeer ik nog wat uit te breiden. Verder hebben we een mini-camping. En ik verhuur mijn melkquotum Mijn inkomen is nu gro ter dan toen ik molk. Dat krijg je als je kosten voor krachtvoer, kunstmest en dat soort zaken wegvallen. Een kromme situatie, maar hij ligt er nu eenmaal en wie ben ik dan om er niet van te profiteren?' betreft wel genoeg. Ik heb ze ver kocht op een veiling in Zwolle. De betere helft is naar één boer in Fries land gegaan. Hij heeft me aangebo den eens langs te komen, maar tot nu toe heb ik dat niet gedaan. Ik had er niet zo'n goed gevoel bij. Dat veran dert nu wat, ik begin toch nieuwsgie rig te worden. Het zijn toch de producten van mijn eigen fokkerij.' Iemand die nog lang niet van stoppen wil weten, is Marcel Witte (34), die samen met zijn vader Cor (60) aan de Nesweg de grootste melkveehouderij van het eiland runt. Mede als gevolg van het vervoersverbod, dat er voor zorgde dat het overschot niet kon worden verkocht, is het bedrijf in de afgelopen maanden van 90 naar 108 melkkoeien gegroeid en is het op korte termijn bijkopen of -leasen van melkquotum (dat nu 886.000 liter Ststf ■MO» Piet en Ans Blom hebben er lange tijd tegenaan gehikt, maar besloten toch hun koeien van de hand te doen. geïnsemineerd. Zelf maak ik het niet meer mee, maar mijn opvolger zal er een hele goede aan hebben. Ik heb nog een paar rietjes sperma liggen. Die krijgt hij erbij. Of hij ze gebruikt, moet hij natuurlijk zelf weten. Maar ik blijf me toch betrokken voelen. En ik ga mijn koeien zeker nog eens bezoe ken.' 'Ik stop niet, ik ga anders boeren.' Koos Tjepkema (39) wordt wel eens moe om uit te leggen dat hij nog lang niet van plan is zijn veehouderijbedrijf bij De Waal van de hand te doen. 'Ik ben van plan mijn schapen uit te brei den van tweehonderd naar driehon derd. Ik neem ook wat Swifters. Niet allemaal hoor, maar ze geven toch wat meer lammeren en melk. Ik blijf nog fokken met jongvee. En ik heb meer land over om aardappelen en bieten te verbouwen. Ik heb nog werk zat, maar ik ben af van het ritme dat ik veertien keer per week moet mel ken. Nou krijg ik ook wat tijd om zon dag eens naar het voetballen te gaan.' Het vele werk dat ze hem bezorgen is één van de redenen voor de agrariër om zijn dertig koeien te ver- je eigen koeien, maar met een paar jaar heb je best weer een aardige stal. En mijn tank en de rest van de instal latie blijft sowieso staan, want die mag je niet eens slopen zolang je melkquotum verhuurt.' Tjepkema heeft zijn dertig koeien verkocht aan een commissionair. 'Ze gaan waarschijnlijk naar één boer in Friesland. Een probleem is dat ze van een vaste stal naar een ligboxenstal gaan. Voor de oude koeien is dat wel een overgang. Voor het jongvee niet. Dat loopt al in een ligboxenstal, net als de koeien die droog staan.' Anders dan Piet Blom verwacht Tjepkema niet dat hij zijn koeien nog eens op zal zoeken. 'Daar geloof ik niks van. Het zal best wennen zijn hoor, want ik melk al dik twintig jaar. Maar laatst hoorde ik iemand zeggen: "Er zijn vijftien miljoen Nederlanders die nooit een koe melken. En die zijn ook best gelukkig. Carlo Veeger (37) deed zijn twintig melkkoeien vorig jaar van de hand. 'Dat is morgen (donderdag jl., red.) een jaar geleden. Wegens kleinschaligheid en te hoge kosten. Ik had 160.000 liter eigen quotum. Dat is meer dan de helft te weinig. Een Naast geld houdt Veeger ook tijd over. 'Ik werk los wat bij andere boe ren: melken, inspringen in drukke tij den. Nu ben ik bezig een iets vaster dienstverband te krijgen. Het geld is ook welkom. Anders val je straks te rug in de oude situatie.' Net als voor veel collega's vormt het besluit van staatssecretaris Faber om de financiering van het agrarisch natuurbeheer te staken een forse te genvaller voor Veeger. 'Ik had con tracten afgesloten over het gebruik van ruige mest, het beheer van grep pels en de bescherming van weide vogels en ik had dat graag nog wat willen uitbreiden. Het wegvallen van het geld heeft toch zijn weerslag op mijn bedrijf. Verder kan de agransche natuurvereniging een belangrijke rol spelen bij het behoud van het Texelse landschap. Ik hoop dat het eenmalig is dat er geen geld beschikbaar wordt gesteld.' Veeger heeft zijn besluit om als melkveehouder te stoppen verstan delijk nooit betreurd, maar zijn gevoel spreekt wel eens andere taal. 'Het wegdoen van je koeien blijft je je le ven lang bij. Dat ik weet dat het mor gen een jaar geleden is, zegt wat dat (Foto Joop Rommots) bedraagt) dringende noodzaak. 'We zouden ook een paar goede koeien kunnen verkopen, maar dat doe je met graag. Bovendien zijn we van plan om binnen tien jaar te groeien naar 140 melkkoeien.' Erg onder de indruk van die cijfers is Marcel Witte niet: 'Het gemiddelde in Nederland ligt rond de vijftig. Maar dat geldt voor één veehouder en wij zijn met z'n tweeën. Bas van der Beek molk er vroeger 200. In Friesland zit een be drijf met 700 melkkoeien en in Lim burg één met 1000. En in Amerika zijn er wel die 3000 koeien melken. Voor ons is 140 het einddoel. Voorlopig tenminste, want als de prijzen minder worden, ben je misschien wel ge dwongen verder te groeien. Maar met veel méér koeien wordt het elke keer zo'n volksverhuizing om ze naar bin nen en naar buiten te brengen. Dan moet je ze wel binnen laten staan. Ik geloof trouwens niet dat ze dat zelf erg zouden vinden, 's Zomers staat de stal open en kunnen de koeien zelf bepalen of ze binnen of buiten zijn. Door één bui laten ze zich nog nat regenen, maar bij een tweede bui staan ze binnen. Het jongvee staat eigenlijk altijd binnen. Daardoor groeien ze beter. We hebben nu een stal met een oprolbare muur. Die zet ten we met mooi weer open. Kunnen ze binnen en tóch buiten liggen.' Groeien betekent fors investeren, re kent Witte voor. 'In de toekomst, zo is berekend, heb je in Nederland een quotum van 600.000 liter nodig. Daar zitten wij met z'n tweeën dus nog lang niet op. Gemiddeld geeft een koe 9000 liter melk per jaar. Het quotum kost ƒ4,- per liter. Dat bete kent dat het alleen al ƒ36.000,- kost om een koe te mogen melken. Dan heb je dus alleen nog maar dat pa piertje en niet eens de koe. Ja, als we ons quotum zouden verhuren, had den we het waarschijnlijk beter ge had. Maar daar ben je geen boer voor.' Gemiddeld duurt het tien jaar om zo'n investering terug te verdienen, nog afgezien van het aantal hectares land dat bijgevolg moet meegroeien, ook al omdat de mineralenregels grenzen stellen aan de afvoer van de hoeveel heid mest van een bedrijf en het dus loont om de mest te kunnen uitrijden op eigen grond. De Wittes bezitten momenteel 58 hectare grond en heb ben door ruilen en huren in totaal 70 hectare in gebruik voor hun koeien. Daarnaast moeten de koeien ook gehuisvest en gemolken worden. 'Wij kunnen er nu twaalf tegelijk melken. Door de stal aan te passen, moeten dat er straks twintig worden. Dan kan één man nog het werk doen. Je kunt ook een robot aanschaffen, maar die kosten ongeveer ƒ300.000,- per stuk, terwijl wij er twee zouden moeten. Bovendien ben ik met zo'n computer man.' Naast hun koeien hebben de Wittes ook nog eens 200 schapen. Voorlo pig, althans, want in navolging van veel collega's komt het besluit om ze weg te doen steeds dichterbij. 'We zouden ze graag houden, want het past er mooi bij. Als je aardappelland met gras inzaait en je jaagt daarna de schapen erop, dan zorgen ze voor een mooie zode. Maar ze bezorgen veel werk. Tijd om zelf op het land te werken hebben we nu eigenlijk al niet meer. Met zo'n groot bedrijf is er al tijd wel wat: óf er is een koe ziek óf een schaap óf er is iets stuk. Ik zit steeds minder op de tractor. Mest uitrijden en kuilen besteden we al lan ger uit, maar maaien moet straks ook maar door een loonwerker worden gedaan.' Het aantal schapen verminderen, is geen optie, volgens Witte: 'Als je vijf tig schapen op tien bunder laat lopen, duurt het maanden voor het kaal is. Het beste is waarschijnlijk om 's win ters schapen van een ander op je land te laten. Als die er dan nog zijn, tenminste.' De toekomst als melkveehouder ziet Witte niet altijd even optimistisch te gemoet. 'Ik denk wel eens aan emi greren. De regels worden steeds strenger. Nu weer mag je 's avonds na zeven uur niet met de tractor aan het werk. Ik word er wel eens dood ziek van. Ik heb stage gelopen in Canada en ben voor een studiereis naar Amerika geweest Daar zou ik best willen boeren. Aan de andere kant is het klimaat hier gunstig. Daar zijn de winters zo koud dat je in die periode weinig kunt doen. En overal is wel wat. Maar als ik straks een paar jaar moet wachten op een vergunning om mijn stal te mogen verbouwen, dan ben ik weg.' Joop Rommets VERVOLG VAN PAGINA 1 er weer meer geld beschikbaar, et is een vuistregel dat alleen eadie boven de 100.000 bezoe- titten, een eenvoudig restaurant én bemensen, wat weer geld veil. Niet alleen voor de inkom- het is ook een service die men sagen Door extra inkomsten en we uit die neergaande spiraal 'og klimmen. Maar om daar te 'n is eerst een financiële injec- Als dat er niet komt, zie ik omber in voor het museum. Als 'al ruimer in de middelen zouden zouden we meer aan pr doen a tentoonstellingen verbeteren. sommige exposities dateren U|t de jaren tachtig. We hebben 'Plannen met de visserij, de bla- *11 komt nu niet tot zijn recht val opnieuw worden tentoonge- De visserij verandert snel en er tennis over de werkwijze van SE' verloren. Die willen we be- Gebouwen moeten worden mapt en we willen leuke oude 'is kunnen neerzetten en meer atet materiaal kunnen ontwikke lt er komen jaarlijks toch 200 scholen. Bezoekers hebben verwachting en daar ^we nu onvoldoende aan vol- Van Tilburg raamt de kosten benodigde investeringen voor Vende vijf jaar op circa een half ^9ulden. Voor de financiering wil hij niet alleen afhankelijk zijn van de gemeente. 'Ik zal meer de boer op moeten gaan om sponsorgeld binnen te halen. Maar grote sponsors vragen vaak eerst: wat doet de gemeente?' Maquette De VOC is een onderwerp waarmee Oudeschild, en dus het museum, zich volgens Van Tilburg landelijk op de kaart kan zetten. Met het 400-jarig jubileum in aantocht doet die kans zich nu voor. Hoge verwachtingen heeft hij van de komst van de ma quette van de Reede van Texel, die momenteel in de maak is en die een omvang krijgt van 18 bij 4 meter en waarvoor hij zichzelf heeft ingespan nen. 'Het zou mooi zijn als de ma quette in een gebouw kan worden ondergebracht op de haven, waarin de bezoekers uitzicht hebben over de huidige Reede van Texel en de zoge heten gouden driehoek. Daarin zou ook ruimte moeten zijn voor onder- waterarcheologie, zodat we al die opgedoken spullen kunnen laten zien. Ik zou dat graag als een filiaal van het MJM zien, zodat je met één kaartje het museum én de maquette kan bekijken. Een tocht naar de Schans en de Wezenputten kan hier aan worden gekoppeld. Maar als je zo'n moderne dependance op de haven hebt, kun je aan de andere kant van de dijk geen krakkemikkig museum hebben met een verouderde collectie.' Flora De vraag is of het besluit om de jutte- rij op Flora te legaliseren verder af breuk zal doen aan de levensvatbaar heid van het MJM. 'We hebben ons bij het raadsbesluit neergelegd en zullen er niet tegen ageren. Als be zoekers naar Flora, of naar Maarten Boon vragen, zullen we daar open in zijn. Of het negatief zal uitpakken, zal de toekomst leren.' De bezoekers aantallen tot nu toe wijzen echter op het tegendeel, want de teller stond woensdag 15 procent hoger dan het jaar ervoor. 'Maar dat is maar een momentopname.' Tijdens een extra raadscommissie op woensdagavond 30 mei komt het college met voorstellen naar buiten voor het museumbeleid. De provincie Noord-Holland is van plan om het buslijnennet op kort ter mijn openbaar aan te besteden. Dit houdt in da ook andere bedrijven dan Connexxion aan bod kunnen komen. Verdere commercialisering (en verschraling van het vervoersaanbod) zijn het gevolg, verwacht het college, dat aangeeft dat ook Connexxion voornemens is de busdiensten terug te schroeven, waardoor in de avon duren minder bussen zullen rijden. Volgens b en w zijn creativiteit en in novaties nodig om Texel duurzaam begaanbaar en toegankelijk te hou den. Zo'n markante plek op Texel, dat vind je nergens. Paul Eimers en Esther Pasman uit Lexmond wilden elkaar zó graag het jawoord geven in molen de Traanroeier, dat ze hun trouwerij er zelfs geruime tijd voor uitstelden. Want het wachten was op het mo ment dat de raad goedkeuring zou geven aan deze alternatieve trouwlocatie. Toen de beslissing op zich liet wachten, hakten ze de knoop toch maar door. Het kwam goed, want toen ze vorige week in het huwelijksbootje stapten had het ge meentebestuur de knoop doorgehakt en had de primeur, met bruids fotograaf Bert Koning als getuige. In het kader van de bebouwing in Den Burg West wordt op maandag 21 en dinsdag 22 mei de Beatrixlaan tilde- lijk opgebroken. Aan de Hollewal wordt riolering aangelegd, die moet worden aangesloten op het hoofd- riool onder de kruising met de Beatrixlaan. Het verkeer wordt gedu rende de twee dagen omgeleid. Aannemingsbedrijf KWS uit Heerhugowaard begint binnen een paar weken met de aanleg van het rijwielpad Den Burg-Den Hoorn. Het gaat om de eerste twee fasen waarvoor de provincie subsidie heeft toegezegd, zijnde de stukken tussen de nieuwe rotonde Aken- buurt en de Smitsweg (1,7 km) en Smitsweg-Fonteinsweg (1,5 km). Het pad zal over de volle lengte in de noordwestelijke berm worden gelegd, zodat fietsers nergens hoeven oversteken. Op enkele plekken is de berm daarvoor de smal. De vereiste ruimte zal wor den gemaakt door de rijweg te ver leggen. Deze 'knelpunten' bevinden zich op drie plaatsen: tussen de hoeves Elisabeth en de Boegerd, tussen Driehuizen en Lindenhoeve en tussen Vrij en Blij en het Torenhuis. Hier wordt de autorijweg dus verplaatst in zuidoostelijke richting. De drie stuk ken zijn totaal bijna één kilometer lang. Door deze wegverleggingen valt de fietspadaanleg naar verhouding duur uit. Voor het hele tracé Den Burg-Den Hoorn (dus inclusief het nog te subsidiëren en aan te beste den laatste stuk Fonteinsweg-dorps- kom Den Hoorn) is ƒ5,5 miljoen ge raamd. Voor de nu aan te leggen twee fasen van totaal 2.3 kilometer was KWS met ƒ1.917.000,- (exclusief btw) de laagste van de totaal zeven inschrijvers. De hoogste inschrijver offreerde ƒ2.085.000,-. Het bedrijf uit Heerhugowaard was al eerder op Texel actief. Het legde onder andere de rijwielpaden langs de Vuurtoren- weg en het slag naar Paal 9 aan. Bij het komende werk wil het Texelse onderaannemers inschakelen. Het staat al vast dat Tatenhove uit Oude schild het grondwerk zal doen. EcoMare heeft maandag zeven grijze zeehonden uitgezet op zandplaat de Richel in de Waddenzee. Het zijn al lemaal dieren die in de winter zijn geboren en nu, bijna een half jaar oud, sterk genoeg worden geacht om terug te kunnen in de natuur. Eén van de zeehonden werd vonge week dinsdag, 8 mei, door oliemaatschap pij Elf via Oudeschild naar EcoMare gebracht. Het dier was gevonden bij een productieplatform, 65 mijl ten westen van Texel Na een wormen- kuur en wat rust kon het dus al snel terug naar zee. Het uitzetten ge beurde, zoals altijd, met de Phoca, het schip van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Vissenj, dat in het westelijk gedeelte van de Waddenzee wordt gebruikt om toe zicht te houden op de naleving van de Natuurbeschermingswet

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2001 | | pagina 5