Mei
Je spelers kregen niks: ze kwamen om te voetballen, niet om thee te drinken
Klimop Prijs voor
duo 'De Koog Info'
)me' Sieme Keyzer
wordt tachtig jaar
ijsseschool houdt kunstfeest
Schapen en mensen
escheiden Slufter in
J COURANT
Nacht op het wad
Begroting in
één oogopslag
Grasduinen
Blik vanger
Luchtvaartmuseum
houdt open dag
COA verwacht
over tien jaar
voldoende opvang
TPYPF QP C WOENSDAG 23 MEI 2001
Rein Stam en Joan de Groot heb
ben tijdens de donderdag gehou
den voorjaarsvergadering van on
der-nemersvereniging De Koog
Badplaats de jaarlijkse Klimop
Prijs in ontvangst mogen nemen.
Het bestuur wilde hiermee de
waardering laten blijken voor de
wijze waarop het tweetal ook dit
jaar 'een prima uitgave' heeft ver
zorgd van het informatieblad De
Koog Info.
De toekenning kwam als een verras
sing. Rein Stam, zelf voorzitter van De
Koog Badplaats, was tot op het laat
ste moment in de overtuiging dat een
ander lid de prijs zou ontvangen.
Aangekomen bij het betreffende
agendapunt, werd hij onderbroken
door collega-bestuurslid Eric Heijenk,
waarna hij na enig tegensputteren
samen met Joan de Groot de prijs
kreeg uitgereikt uit handen van be
stuurder Jan Bakker De Koog Info,
dat gratis onder de bezoekers van De
Koog wordt verspreid, is een succes.
De bekendheid is inmiddels zo groot,
dat de oplage voor volgend jaar waar
schijnlijk wordt verhoogd naar 50.000
exemplaren.
Een ander nieuwtje van het bestuur
betrof de start van een website, om
bezoekers van Texel op voorhand
kennis te laten maken met de moge
lijkheden van en in De Koog. De site
gaat naast algemene informatie ook
nieuws over actuele zaken en te or
ganiseren activiteiten bevatten. Met
nadruk werd gemeld dat de site geen
digitale vervanging wordt van De
Koog Info, maar dat de pagina's moe
ten worden gezien als 'een wervend
medium met een zelfs internationaal
bereik'.
Een ander agendapunt was het
activiteitenplan 2001. Het bestuur
kondigde aan in juli en augustus ge
regeld activiteiten voor het publiek te
willen organiseren. Deze gelden als
een soort 'try-out' voor grootschali
ger evenementen in 2002. Deze moe
ten dagelijks plaatsvinden. 'Gezien
de inhoud en omvang' zal er lande
lijke bekendheid aan worden gege
ven.
Daarnaast werd gesproken over de
openbare orde in De Koog en de
contributieregeling. Deze wordt ver
eenvoudigd, terwijl het bedrag licht
wordt verhoogd. Dat gebeurt met in
stemming van de (aanwezige) leden,
aangezien het niveau al enkele jaren
gelijk was gebleven én erkend werd
dat de gepresenteerde plannen het
algemeen belang ten goede komen.
Er zijn nog enkele plaatsen vnj voor
de Waddennacht, een opmerkelijke
excursie van de Waddenvereniging,
georganiseerd in het kader van Mei
maand Natuurmaand. De deelne
mers - die 12 jaar of ouder moeten
zijn en in het bezit van een 'gemid
delde' conditie - verzamelen zich op
vrijdag 25 mei om 12.30 uur op het
parkeerterrein bij het reddingboot
huis van de KNRM bij paal 33. De
slaapzakken en extra kledingstukken
die ze moeten meenemen, kunnen
daar worden ingeleverd. Om 13.00
uur wordt onder leiding van de erva
ren wadloper Oane Kloosterman lo
pend koers gezet richting Vlieland,
voor een avontuurlijke tocht over het
slik en door water. Oud schoeisel dat
goed kan worden vastgemaakt is
noodzakelijk. Een korte broek en
warme bovenkleding wordt aanbevo
len. Een gids van de Wadden
vereniging vertelt onderweg over de
bijzondere natuurwaarden van dit ge
bied. Na vier uur lopen gaan de deel
nemers aan boord van de bijna hon
derd jaar oude loodsbotter
Texelstroom, die op het wad ligt. Aan
boord staat een warme maaltijd en
drinken klaar. Wie een muziekinstru
ment bespeelt, wordt uitgenodigd dit
mee te nemen, omdat 'mets zo
verbroedert als zingen bij zonsonder
gang' Rozig van een dag op het wad
kruipt iedereen ten slotte te kooi. 's
Ochtends wacht een ontbijt, waarna
varend de terugreis wordt aanvaard.
Heel Texel kan kennisnemen van de
gemeentelijke boekhouding via het
boekje 'Begroting in één oogopslag',
dat de gemeente vandaag huis-aan-
huis laat bezorgen. Evenals de om
vangrijke meerjarenbegroting waar
over de gemeenteraad zich
donderdag 14 juni buigt, is de sa
menvatting van het gemeentelijke
huishoudboekje in euro's opgesteld.
Want met ingang van 1 januari 2002
schakelt Europa over op de nieuwe
muntsoort. Om tot lezen te prikkelen,
heeft het college er een prijsvraag
aan verbonden. Bij de winnaar van de
begrotingspuzzel wordt een jaar lang
gratis huisvuil opgehaald.
De special van het natuurmagazine
Grasduinen over de Wadden, dat in
april verscheen, kan - zolang de voor
raad strekt - gratis worden afgehaald
bij de WV. De directie van het blad
heeft iedere WV op de Wadden
eilanden 200 exemplaren toege
stuurd. De special is 23 pagina's dik
en bevat verhalen en foto's over de
manifestatie Meimaand Natuur
maand. het Texelgevoel, wandelen
op historisch Vlieland, jutten op
Schiermonnikoog en het weer op de
Wadden.
Een nieuwe lente en een nieuw ge
luid;
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit.
Dat ik vaak hoorde voor een zomer
nacht.
De dierbare Mei van Gorter. Het is
weer zover. De meimaand
trompettert. De tulpen schreeuwen
om aandacht en zijn met te weer
staan. De velden met hyacinten laten
hun geur op ons los en licht bedwel
mend fietsen we verder. Texel ont
vouwt zich in de Meipracht en laat
zich goed verkopen. Wie Texel in het
Meikleed met heeft gezien, heeft
Texel niet gezien. Zo kan ik er nog wel
een paar bedenken. Wie Texel niet in
Septemberslufterpaars heeft gesno
ven hoeft met meer over te varen. Wie
Texel in Januarigrijzen overslaat is het
eiland niet waard.
Ik weet opeens heel zeker dat Gorter
op Texel heeft rondgelopen en daar
stellig zijn inspiratie vandaan heeft
gehaald. De woorden die weergeven
wat hier bloeit, vliegt, dwaalt en kri
oelt zijn van een schoonheid om te
zien, maar evenzeer van een schoon
heid om te horen.
Biestarwegras, zeepostelein. blauwe
zeedistel, zeeraket..
Parnassia, gentianen, orchideeën.
Zij zorgen voor een zee aan kleur
Gewoon maar kijken vanaf de dijk bi/
de Krassekeet
Overvliegende lepelaars gaan slob
beren op het wad
We zi/n thuis, thuis in de Mei!
Duinroosjes, duinpaardebloemen,
muizenoortjes, klein tasjeskruid,
Zachte dravik, vroege haver en zand
zegge
Witte en rode meidoornstruiken in
volle bloei
Duinreigersbek en zachte ooievaars-
bek
Vuurvlinders vechten met nvalen
De oranje zandoog zuigt de nectar uit
een hoofdje
van een muizenoortje, uitbundig
bloeiend
op de zonbeschenen duinhelling
honingbijen, ghjze dambordvhegen.
blauwe bromvliegen
glimmend zwarte tuinvliegen
en ergens rennen hazen in het knol
len bollenland
Is dichten wel zo moeilijk eigenlijk? Je
schrijft gewoon op hoe alles heet en
de muzikale broeierige en erotische
Meimaand is een feit. Al die eieren-
leggende fladderaars, al die nest-
drang, al die veroveringspogingen en
dat hunkeren naar liefde. En de her
halende roep van de koekoek maakt
Tijdens de tocht worden de deelne
mers ingewijd in de traditionele zeil
vaardigheden. Rond het middaguur
legt de Texelstroom aan in de thuis
haven.
Deelname kost ƒ175,- per persoon.
Er is maximaal plaats voor twaalf
deelnemers. Aanmelden en betalen
dient te geschieden bij de balie van
de WV in Den Burg. Eventuele dieet-
wensen kunnen hier worden doorge
geven.
Ter gelegenheid van het vijfjarig be
staan houdt Luchtvaartmuseum
Texel zaterdag van 11.00 tot 17.00
uur een open dag, waarbij het publiek
voor half geld naar binnen mag. Spe
ciaal voor de gelegenheid hebben de
vrijwilligers van het museum in
Eierland verschillende attracties in
gereedheid gebracht. Zo kan er een
kijkje worden genomen in de
Starfighter. Liefhebbers mogen in een
pilotenpak op de foto. Bijzonder is
ook Fokker Spin, die voor deze gele
genheid uit de opslagruimte is ge
haald en op het buitenterrein wordt
tentoongesteld Er worden rondlei
dingen gegeven in de Antonov, de
grootste dubbeldekker ter wereld.
Vanzelfsprekend zijn de rondleidin
gen door het museum.
dat intense weemoedige gevoel van
verloren zijn weer los. De ganzen bij
mijn huis behoeden het ene jong met
overdreven zorg van zeven peet
tantes en weer zal het verloren gaan
zoals al die andere jaren. Ik heb een
grote liefde voor de vuurvlinders ont
wikkeld. Op vele plaatsen in Europa
heb ik ze met vastberaden ernst op
de foto vastgelegd. En nu staar ik ze
opgewonden na wanneer ze mijn tuin
bezoeken.
Het ontroert mij zeer dat de manne
tjes bijna allemaal beschadigde vleu
gels hebben opgelopen. Zij scherpen
de aanval in hun strijdvaardige ge
vechten met de rivalen. Dat mis ik in
de Nederlandse man, dat vechten,
dat geschonden zijn, dat zeer gete
kend uit de strijd komen en harts
tochtelijk schreeuwen; jij bent de
mijne! Zelfs in de meimaand roept
niemand dat. Ik word er soms een
beetje moedeloos van wanneer een
man mij overtuigend toeknikt en zegt:
'En ik heb met al mijn exen een goed
contact.' Het is treurig, het doet den
ken aan maaltijden met soep met
balletjes vooraf en ijs toe in van die
verschrikkelijke schaaltjes. Het mist
alle vuur. Gelukkig is er op dit eiland
een meierblis.
Dana Rover
staande zaterdag bereikt hij de leeftijd 'der zeer ster-
Sieme Keyzer uit Oosterend, plaatselijk wereldbe-
pd in het voetbal, al meer dan dertig jaar stukjes
rijver voor het Strender Nieuws - natuurlijk over zijn
efde sport, het voetballen - viert acht kruisjes. In zijn
kzaam leven was hij smid en toeristen wisten hem te
len als ze een fiets wilden huren. In het dorp heet hij kort-
I 'ome Sieme'.
ie Keyzer werd op 26 mei 1921
iren in Spang, als jongste van
broers Op driejarige leeftijd
jisde hij met zijn ouders naar de
iolstraat in Oosterend en werd zo
nder'. Hij doorliep de lagere
ol zonder noemenswaardige
lemen en ging daarna naar de
achtschool in Den Helder om
driejarige opleiding voor
linebankwerker te volgen. Na
opleiding begon hij in 1937 bij
jenj Paagman in Eierland (waar
ampmg De Driehoek). In 1947
je hij met zijn zes jaar oudere
r Jaap in de smederij van de
jwe Van den Berg in De Waal,
man kort daarvoor was overle-
Het was de bedoeling dat hij na
iop van tijd de smederij samen
zijn broer zou overnemen. Het
bepaalde echter anders. Zijn
r en de weduwe Van den Berg
en aardigheid in elkaar, trouwden
Ie overname was van de baan.
ie bleef wel bij zijn broer in de
derij werken.
spareenden en verkochten haar-
kachels en fietsen, legden elek-
eit aan en de boeren konden bij
terecht met hun kapotte
bouwmachines. Het was nog de
ran het vuurlassen, een ambacht
e nu alleen nog kunt bekijken op
;iale dagen in het Agrarisch en
;en Museum en in het Maritiem en
;rs Museum Tegenwoordig
it er alleen nog autogeen en elek-
h gelast. Vuurlassen is een vaar-
eid die berust op gevoel, routine
en goed oog, vindt Keyzer. 'Een
isvuur onderhouden is een heel
wtJe hebt er speciale kolen voor
nodig, smidskolen. We kochten ze
altijd bij Bruin, die waren beter dan
die van Rab. Wel iets duurder, maar
klasse. Als het vuur te groot werd,
moest je er wat water omheen
sprenkelen om het in toom te hou
den. Het moest ook op gelijkmatige
temperatuur blijven. Dat deed je door
er een paar handjes zand in te
strooien. Het vuur blijft dan mooi
dicht. Op een gegeven moment krijg
je daar feeling voor. Je houdt het ij
zer in het vuur totdat er sterretjes af
komen, dan haal je beide stukken er
uit, legt ze op elkaar en: bam, vast! Als
je te lang wacht, komen er te veel
sterretjes en verbrandt het metaal.'
Wagenbanden
Het maken van wagenbanden was
ook iets aparts 'Hoeveel zouden we
daarvan niet gemaakt hebben...?
Tientallen, honderden misschien. We
hadden daarvoor buiten een speciale
stenen plaat met een gat waar de
deut - de naaf - precies in paste en
een halfrond gat vol water. Eerst werd
het wiel rondom gemeten: de band
moest iets krapper dan het wiel. En
dan begon je de band in de rondte
warm te stoken. Als hij warm genoeg
was, nam je hem met zijn tweeën met
een tang eruit, bracht hem naar bui
ten, waar het wiel op de plaat lag,
legde hem erom en dan moest je hem
als de donder afkoelen. Je hoorde
hem kreunen en krimpen en dan zat
hij muurvast. Ik denk met dat er nu
nog iemand op Texel is die dat kan
Ik zou het zelf ook niet meer kunnen.'
Dat ligt overigens niet aan verloren
den we voor een luwtje op de hoek
van de kleedkamers een plastic
schutting geplaatst en een bank. In
de rust werd er tamelijk veel koffie
verkocht en de jeugd nam frisdrank
of snoep. Het moest evenwel buiten
genuttigd worden, want een dak bo
ven ons hoofd hadden we niet. Maar
ja, we wisten niet beter en we redden
ons best.'
De eerste kleedkamer, nog zonder
kantine, die de Oosterender voetbal
club tot zijn beschikking kreeg, be
schrijft hij als 'een soort veredeld kip
penhok. Het was alleen een houten
hok met drie afdelingen en een paar
banken. Als kapstokken waren er een
aantal vijfduimspijkers in de boven
ste steunbalk geslagen. Elektrisch
licht was er niet in en waterleiding
bestond nog niet op Texel. In het
bezoekerskleedhok was een soort
vaste tafel getimmerd, met drie ronde
openingen van ongeveer veertig cen
timeter, waar drie grote schalen in
pasten. Die werden met water uit een
nabijgelegen kolk gevuld en zo kon
men zich wassen. "De scheids" was
de enige, die in de rust thee kreeg,
gebracht door de moeder van de
penningmeester. De spelers kregen
niks, die kwamen om te voetballen,
met om thee te dnnken. Dat was goed
voor ouwe wijven. Ja, zo was de oer-
begintijd van SVO. Naar mijn idee is
dat nog met zo lang geleden. 1935 is
nog maar 65 jaar terug.'
Onderscheidingen
In 1990 kreeg Keyzer de Dubbele van
Sion uitgereikt. 'Dan sta je toch per
plex. Ik ben er wel een beetje trots op:
potverdorie! Jammer dat mijn vrouw
dat niet meer heeft kunnen meema
ken. Op 6 april 1993 werd Keyzer
koninklijk onderscheiden voor zijn
verdiensten in de sport. Hij werd Rid
der in de Orde van Oranje Nassau.
'De koninklijke onderscheiding kreeg
ik tegelijk met de Zusters van Sint
Jan. Ik kende ze goed, want ze had
den nog opgepast bij mijn vader tij
dens zijn sterven.' Van de landelijke
KNVB werd hij lid van verdienste.
Eerst met een zilveren speld, later
met een gouden: de hoogste onder
scheiding die er is.
Come Timmer
Eenentwintig jaar lang was Sieme Keyzer de doelman van het eerste elftal van SV Oosterend Uit angst om iets te breken en de we
tenschap dat hij geen vervanger had voor zijn fietsenverhuur, stopte hij op zijn zevenenveertigste. (Foto Com r.mmor,
kennis of vaardigheid bij Keyzer, maar
aan zijn leeftijd en daarmee gepaard
gaande ongemakken. Tijdens het in
terview meldt hij diverse malen dat hij
al vijftien jaar een ouwe kerel is, maar
hij vertelt met jeugdig enthousiasme
en ogen waarin het smidsvuur oplaait
als hij het heeft over zijn vroegere
beroep. 'De boeren hadden in die tijd
nog van die ouderwetse eggen met
vijf tanden die op een punt moesten
uitkomen. De smid pakte zo'n tand
met een tang vast en de voorslager
stond klaar met zijn zware hamer om
hem uit te slaan. We zijn wat aan het
voorslaan geweest. Je hoorde het
door heel De Waal heen. Zoiets hoef
je nu niet meer te proberen. Als je nu
één klap geeft, komen er al klachten.'
'Tijdens de ruilverkaveling maakten
we voor de Heidemij damhek-
beugels, ringen en krammen. Hoe
veel ik er niet gemaakt heb! Dan kwa
men ze weer: 'Maak er nog maar
vijfhonderd.Voor Monumentenzorg
maakten we deurhaken en scharnie
ren voor de schapenboeten. Het
lange platte stuk op de deur, de keu
tel op de post. En in opdracht van
Elko Vermeulen hebben we nog die
esculaap gesmeed voor de deur van
dokter Barnard. In 1959 ben ik thuis,
aan de Peperstraat, met fietsen
verhuur begonnen We hielden ook
nog gasten voor logies met ontbijt.
Die twee dingen kwamen op een ge
geven moment een beetje met elkaar
in de knoop. Ik was dan nog bezig
met het ontbijt van de gasten, als ze
al voor de deur stonden om een fiets
te huren.'
Voetbalkampioen
'Ik heb van kind af aan gevoetbald.
Als veertienjarige ben ik begonnen in
Oosterend. Na een half jaar ging ik
naar Texel, tot 1940. Toen kwam de
oorlog en lag alles een tijdje stil. In
1942 kwam ik weer bij Oosterend,
waar ik gelijk als secretaris in het be
stuur kwam. In het veld was ik keeper.
In 1970 werd het Strender blad De
Gortbuuker opgericht. Een sportblad,
waar SVO, de damclub en de gym
vereniging in schreven. Ik schreef
natuurlijk over het voetballen. Ik heb
gevoetbald tot mijn
zevenenveertigste. Eenentwintig jaar
in het eerste elftal, dat is ook al heel
wat, en nog vijfjaar in het tweede en
derde.We zijn drie keer kampioen
geworden. In 1937, toen ik zestien
was, met het juniorenelftal van Texel.
Ik heb het laatst nog eens nagekeken
en ik ben de enige van dat groepie die
nog leeft. Zo gaat dat als je ouder
wordt. En bij SVO zijn we in 1949 en
in 1951 kampioen geweest. Waar
blijft de tijd..
'Je moet een keer stoppen, maar
toch heb ik nog wel een paar jaar met
kromme tenen langs de lijn gestaan.
Ja, waarom stop je? Ik had heel wat
fietsen in de verhuur en stel je voor
dat ik in het laatst van het seizoen een
been zou breken bij het voetballen,
wie moest me dan thuis vervangen?
M'n vrouw kon met repareren. Wie
zou de banden moeten lappen? Of
een wiel overzetten? Je kunt niet
honderd dingen tegelijk doen.'
Toen SVO zestig jaar bestond, ben ik
gestopt als bestuurslid. Ik bleef nog
wel een tijdje het kantinewerk doen.
Daar begon ik in 1970 mee, samen
met mijn vrouw. Het ging toen met
vergunningen en er was er niet één
van het bestuur die een
middenstanddiploma had. Alleen ik.
In het begin weet je er geen fluit van,
hoe het moest met de bestellingen en
zo. Je moet ook de taal van de jon
geren verstaan. En dat ging op het
laatst niet meer zo. De afstand werd
te groot. De verhalen van die jongens
van twintig, dertig jaar... Dan moet je
wel eens zó doen.' Keyzer gebaart
dat het bij hem het ene oor in en het
andere uit ging. 'Het leeft tegenwoor
dig anders. Het hoort erbij, daar moet
je niks van zeggen. Als je jong bent,
heb je het over meiden.'
Toen hij 51 jaar in het bestuur zat,
werd hij - ietwat verlaat - gehuldigd
en het Oosterender sportpark kreeg
te zijner ere de naam Sieme Keyzer
Sportpark. Op die feestelijke dag
werd hij met een motor met zijspan
naar het veld gereden, de muziek
vereniging voorop. 'Ik heb Excelsior
nog bedankt, maar ik weet niet hoe.
Ik was zó emotioneel.' Toen de kan
tine een paar jaar geleden verbouwd
en geschilderd moest worden, heb
ben de voetballers er als aardigheidje
een bord met zijn naam opgezet:
Ome Sieme. 'Ik had het eerst met in
de gaten, je loopt met de sleutel om
de deur open te doen en kijkt dan niet
verder.' Keyzer glimlacht bij de her
innering.
Eerste kantine
De eerste kantine, de demontabele
noodwinkel van Bakker Timmer uit
De Koog, werd aangeschaft voor een
bedrag van vierduizend gulden. Een
heel bedrag, maar door het sluiten
van renteloze leningen wist het be
stuur deze noodzakelijke aankoop
met een vrijwel lege kas toch te be
kostigen. 'Voor die tijd', zo schrijft
Keyzer in zijn rubriek Zomaar een
stukkie in het Strender Nieuws, 'had-
instzmnige conciërge Ben Witte gaf leerlingen onderricht in schilderen. (Foto March Hennen)
week met lessen waarin de
st centraal stond en aandacht
4 besteed aan kunstenaars als
ïl Appel, Christo, Irene Maas en
ïs Oldenburg, sloot de Jac. P.
sseschool het project vrijdag af
een groots kunstfeest, 's Avonds
de school opengesteld als mu
il. waarbij alle groepen hun lokaal
den ingericht als tentoonstel
lingsruimte. Op het schoolplein kon
worden geschilderd en waren er di
verse kunstzinnige workshops. Ook
was er muziek, een demonstratie
bodypainting, werden allerlei spelle
tjes gespeeld, waren versnaperingen
verkrijgbaar en werd een jaarlijkse
veiling gehouden van diensten van
het docententeam. De opbrengst van
het feest, ruim 3500,-, wordt be-
Nat de maatregelen om de ver
leiding van mond- en klauwzeer
■en te gaan voorlopig nog niet
Irden opgeheven en de schapen
t pachter Frans Koorn de voor
indelaars gesloten Eierlandse
jinen inmiddels aardig hebben
gegraasd, heeft Staatsbos-
peer, de eigenaar van het ter
besloten de dieren in de
terte weiden.
'gezien dit besluit zou betekenen
er geen mensen meer in de
Ier zouden mogen komen en
itsbosbeheer het volledig afslui-
een te grote aanslag vindt op de
hatiemogelijkheden (jaarlijks wor
sen miljoen bezoeken aan dit
>ied gebracht), is als oplossing
'oten om de schapen alleen in het
ordelijk deel van de Slufter toe te
'n- Een tijdelijk raster - dat ten
irden van de Palenbol de
"ervlakte dwars oversteekt en
Ss bet fietspad van de Zanddijk
de Krimweg loopt - moet de
dieren in het voor hen gereserveerde
deel houden. Aangezien wordt ver
wacht dat het begrazingsgebied te
klein is om de schapen voldoende
voedsel te bieden, zullen ze worden
bijgevoerd.
De maatregelen zijn nogal kostbaar.
Staatsbosbeheer houdt rekening met
een onvoorziene kostenpost van
ƒ25.000,-. Bij het voortduren van de
maatregel zal dit bedrag verder op
lopen. Door de route aan te passen,
kunnen de rondleidingen door de
Slufter wel blijven doorgaan.
De wandel- en ruiterpaden in het
noorden van de Geul, de Bollekamer,
de Eierlandse Duinen en bij Dorpzicht
blijven voorlopig gesloten. Recent zijn
elders in het land veel natuurterreinen
opengesteld, maar dit betrof alleen
terreinen waar geen schapen, runde
ren of andere evenhoevigen lopen.
Terreinen waar deze dieren wél lopen,
moeten nog afgesloten blijven, net
zoals de veehouderijen. De verwach
ting is dat deze maatregel zeker nog
tot 1 juli blijft gelden.
steed aan onderwijsondersteunend
materiaal en speelkisten voor op het
schoolplein.
Het Centraal Orgaan opvang Asiel
zoekers (COA) verwacht dat over -
vooralsnog - tien jaar de huidige
locatie (Noorderbuurt) voldoende
opvang kan bieden voor de asiel
zoekers. De eventueel te bouwen
woningen in Den Burg kunnen na
deze periode aan de voorraad voor
permanente bewoning'van Texe
laars worden toegevoegd.
Op dit moment treedt het COA direct
in overleg met de gemeente om af
spraken te maken over te stichten
asielzoekerscentra. Gezien het feit
dat er geen opvangplaatsen genoeg
zijn probeert de instantie op allerlei
manieren gemeenten ervan te over
tuigen dat dit wél nodig is.
Veel gemeente verwachten proble
men met uitgeprocedeerde asiel
zoekers als gevolg van de nieuwe
Vreemdelingenwet. Dit houdt onder
andere in dat een asielzoeker na een
definitieve negatieve beslissing 28
dagen heeft om terug te keren naar
het land van herkomst. Ook als dit
land met mee wil werken, en daar zit
volgens het COA het probleem.
De gemeente stadskanaal heeft de
gemeente verzocht een motie te
steunen waarin zij de nationale poli
tiek attendeert op de problematiek.
Dit zal in de commissievergadering
aan de orde komen.
