Piet Schuijl stopte ziel en zaligheid in installatiebedrijf
'Ik w
als een
vroeger zo fel
jonge hond'
Renovatie Binnenburg 6 in volle gang
m
nmmm
'OURANT
ïMmm.
-
«I
Loos alarm houdt
boot aan de kant
KNMI verandert
windwaarschuwing
Kerstbridge
VRIJDAG 21 DECEMBER 2001
Piet Schuijl van IBS/Oele/Schoo, is
recht voor z'n raap. Tevens een
man die een broertje dood heeft
aan formeel gedrag. 'We hebben
ooit het hele park de Sluftervallei
bekabeld. Er ging voor miljoenen
de grond in. Om over de prijs te
onderhandelen met eigenaar
Aegon, moest ik helemaal naar
Oen Haag. Samen met mijn vrouw
José zat ik tegenover de directie Ik
zei tegen haar: let goed op hun
ogen, dan weet ik waar ik aan toe
ben. Op een gegeven moment zat
er nog een ton tussen. Ik zei: die
moet erbij, want ik moet de keutel
bij het schone end houden. Het
flapte er zomaar uit. We werden het
eens. Later bleek dat die directeur
enorm om die opmerking had
moeten lachen. Zoiets had hij nog
ooit meegemaakt.'
Schuijl stopte decennialang zijn ziel
en zaligheid in het installatiebedrijf,
dat uitgroeide tot één van de groot
ste van Texel en waarvan hi| met te
rugwerkende kracht het roer heeft
overgedragen aan zoon Menno en
medewerkers Giel Boogaard en Olaf
de Porto. Tijd voor een gesprek met
een bevlogen ondernemer, tevens
een man van snelle besluiten. Hi| doet
ets, of hij doet iets met. 'Dat gedraai
via omweggetjes, daar hou ik niet
van. Net als al die flauwekulregeltjes
van tegenwoordig. Voor het minste of
geringste heb je al een boete aan |e
kont. De Arbowetgeving is bij elke
bouwvergadering een apart agenda
punt. We zijn verzand in een
vergadercultuur. Niks voor mij.
Daarom is het goed dat ik er mee
ophoud.'
.Veel Hoornders herinneren Schuijl
nog als voetballer bij ZDH. Blauwwit,
een zwarte broek, met in de achter
zak een rode zakdoek. Hij stond be
kend als een fanatieke speler, een
rauwdouwer die de confrontatie met
uit de weg gin. 'Ik was linksbuiten.
Jpiet Zijm en ik waren maten. Als jo-
Ichies speelden we met mannen als
iKees Kok en Piet de Wit. Bij hun ging
'het van dik hout. Zij waren onze voor
beelden in hardheid en ook wij wilden
ons niet laten kennen. Het ging er
Itijd nogal fel aan toe. Zeker als we
tegen De Koog speelden, want dat
was altijd een happening. Scheen
beschermers gebruikten we niet. Het
was regelmatig raak en het gebeurde
wel dat we met z'n tweeën tegelijk
van het veld werden gestuurd. Ik was
fanatiek, maar dat kreeg je gewoon
'mee. Ik denk dat me dat later wel van
pas is gekomen.'
Schuijls loonbaan als elektricien be
gon op 1 oktober 1960, toen hij aan
de slag ging bij Martin Bakker van het
gelijknamige Electrohuis in de Wever
straat. Het was Gerrit Coevert die de
knaap aan zijn baan hielp, 'Ik kwam
van de LTS en zocht werk. Gerrit zei:
dat regel ik wel even. Er werkten toen
twee monteurs, Adriaan Barhorst en
Douwe de Vries. Zij hebben mij het
vak geleerd. Het was in de tijd dat de
televisie in opmars kwam. Als
Coevert op de markt een toestel had
verkocht, gingen we de televisie in
stalleren. De antenne moest worden
afgestemd op Lopik. Na veel geso
demieter had je dan beeld. We had
den radio's, wasmachines en noem
maar op. Die handel kostte toen een
vermogen. Het elektrisch was in die
dagen veel simpeler. De leidingen
gingen door stalen buizen en stop-
klcontacten waren er amper. Inbouw
l bestond nog niet. Een van de grotere
klussen was de Rabobank. Samen
met Adriaan moesten ik sleuven hak
ken in van die grote harde Belgische
stenen. Met de hand, want met een
boor begon je niets. We deden elk
drie sleuven op een dag. In dat grote
gebouw, er kwam geen eind aan Als
ik er nu nog doorheen loop, moet ik
mij maar een tonnetje Carltons. Die
bollen deed ik er voor en na mijn ge
wone werk bij. En het geld kwam la
ter goed van pas. Want toen ik op 1
oktober 1978 voor mezelf begon, kon
ik van de opbrengst de eerste
maandlonen betalen Een krediet had
ik toen nog niet.'
tijd een kwestie van overleven. Er
moest werk op de plank zijn. Ik was
toen zo fel als een jonge hond. Jarino
bouwde toen Bosch en Zee. Voor de
aanneemsom van ƒ140.000,- waar
over werd gesproken kon het nooit.
Maar de directeur zei: doe het maar
Morgen krijg je voor ƒ80.000,- aan
<4
contacten wilde leggen. Op 1 okto
ber 1989 heb ik Oele overgenomen.'
Schuijl werd op dat moment niet ge
hinderd door enige kennis van het
loodgieterswerk. 'Ik wist dat er water
uit de leiding kwam, maar meer ook
niet. Het was alle hens aan dek. Ik
heb dakdekker Sil Witte een lijstje
laten maken, op basis waarvan ik
mijn calculaties kon maken. Hij kon
in één uur bijvoorbeeld tien zinken
'Probleem is dat er moeilijk vak
bekwame mensen zijn te vinden.
Vroeger had je jongens van de LTS,
die het vak in wilden en één dag in de
week naar school gingen. Dat werden
de beste monteurs. Vroeger had je zo
vier van die jongens, tegenwoordig
moet je al blij zijn als er eentje komt.
Ze willen allemaal achter die
computerschermen. Terwijl het
installatiewerk een prachtvak is. Je
Toen besloten werd dat het avond
werk af moest zijn, ging dat niet zo
maar. 'Want het loopt wel eens an
ders dan je wilt. Maar nu werk ik al
leen nog maar overdag.' Voor de
overdracht van zijn bedrijf had hij vijf
jaar uitgetrokken. 'Zet dat maar in de
krant, die tijd heb je gewoon nodig.
Eerst om aan het idee wennen, want
een bedrijf is een stuk van je leven.
Ik was er dag en nacht mee bezig.
Piet Schulll: We zijn verzand in een vergadercultuur. Niks voor mij. Daarom is het goed dat
er wëer aan denken. Die bank is
daarna nog een keer of vier ver
bouwd en we lopen er nog steeds.
Dat is toch leuk.'
Via Electrohuis ontmoette hij echtge
note José. 'Bakker had vier dochters
en met ééntje klikte het. Zo gaat dat.
Maar ook nadat Schuijl was ge
trouwd, was het allerminst vanzelf
sprekend dat hij Electrohuis zou over
nemen. 'Bakker zag liever dat ik het
samen met een zoon zou overnemen.
Maar zijn natuur en die van mij wa
ren totaal verschillend. 'Je bekijkt het
maar', zei ik. 'Verkoop het maar aan
je zoon, ik red me wel.' Maar nadat
Bakker er nog een tijdje over had
nagedacht, gaf hij me gelijk. 'Je
moest het maar doen.'
Al die jaren had Schuijl een bijver
dienste gehad. 'In de zomer werkte
ik bij de gebroeders De Jager in Den
Hoorn in de narcissen. 'Als het op
uitbetalen aankwam, dan zei ik: geef
Installatieburo Schuijl verhuisde van
de Weverstraat naar het pand van de
VTB en ging met zes monteurs van
start. In 1980 kwam de schuur van
aannemer Koorn aan de Drijverstraat
te koop 'Ik moest in een paar dagen
•beslissen. Het was een hele investe
ring. Ik had amper gekocht, of de hele
bouw stortte in en de rente liep op
naar dertien procent. Ik dacht: had ik
het maar nooit gedaan.'
Dat het een magere tijd was. illus
treert Schuijl aan de hand van een
voorbeeld. 'Er werden in die jaren aan
de Beatrixlaan in twee fases bouw
fondswoningen gebouwd, de
Krakeling. De eerste fase 56 wonin
gen, de tweede fase 65. De
aanneemsom van de tweede fase
was net zo hoog als die van de eer
ste fase. De markt stond enorm on
der druk. Maar uit de nacalculatie van
de eerste konden we afleiden dat het
ervoor kon. Het was gewoon in die
ik er mee ophoud.
meerwerk. Zo was de markt toen. Je
zette laag in en eindigde hoog. Ik heb
in die tijd héél wat potentiële op
drachtgevers gebeld. Nee had je, ja
kon je krijgen. Het minste wat ze de
den was je de gelegenheid geven om
in te schrijven. En daar rolde dan
weer werk uit.'
'We zaten tot die tijd alleen in het
elektrisch. Maar dat is in de woning
bouw maar een kleine tak. Een elek-
tncien kan pas beginnen als een pand
glas- en waterdicht is. Maar een lood
gieter begint al met het riool, zinken
goten. dak. enzovoort. Dat is veel uit
gebreider. De tendens was toen dat
de aannemers liever met één
aanspreekpunt te maken hadden.'
Toen een kennis hem op een ochtend
vertelde dat loodgietersbedrijf Oele te
koop was, ondernam Schuijl meteen
actie. 'Dat was een buitenkansje. Ik
ben naar accountantskantoor NBC
gereden vroeg Marius Kikkert of hij de
goten in model buigen. Het leerde
snel, want als uit de nacalculatie
bleek dat ik verkeerd zat, dan deed
ik het de volgende keer wel beter. Het
loodgieterswerk was een hele stap,
maar daardoor werden we wel voor
vol aangezien
In 1992, wederom op 1 oktober,
volgde opnieuw een overname Dit
maal betrof het Schoo, het bedrijf dat
was gespecialiseerd in centrale ver
warming 'Nu konden we een volle
dig pakket bieden. Eén coördinator
en aanspreekpunt. Dat willen de klan
ten.' IBS gaf een voorbeeld dat door
andere bedrijven werd nagevolgd.
Door de komst van Schoo groeide
het bedrijf aan de Drijverstraat uit z'n
jasje en moest worden uitgebreid,
'We wilden dolgraag naar de
Abbewaal, maar de gemeente vroeg
ƒ125,- per vierkante meter en dat
was veel te duur. Het Texels Verbond
van Ondernemers heeft zich toen in
gespannen om de prijs omlaag te
krijgen en dat lukte. Het werd 80,-.
Maar de toenmalige wethouder
Terpstra vond dat we te groot waren
voor dit bedrijventerrein en advi
seerde ons naar Oudeschild te gaan.
'Dat scheelt je ƒ100.000,-'. zei de
wethouder. Hij had het goed bere
kend, maar vergat dat het tijdverlies
en de transportkosten veel duurder
zouden uitpakken. Uiteindelijk moch
ten we hier toch aan de slag.'
Twee jaar geleden offerde hij samen
met Giel Boogaard zijn vakantie op
om een prijs voor het werk aan de
Nieuwe Toekomst te calculeren. Door
allerlei omstandigheden werd het
doorgeschoven. Wij hielden er al
geen rekening meer mee en namen
andere klussen aan. Tot net na de
bouwvak de architect belde dat de
bouw doorging. Maar toen zaten we
al volop in het andere werk en had
den we er geen mensen meer voor.
We hebben nog overleg gehad met
de collega's op Texel om het samen
te doen, maar dat lukte niet. Het is de
enige klus geweest waar we nee te
gen hebben gezegd. Jammer, want
we moeten proberen het werk op
Texel te houden. Maar er komt zóveel
op ons af. Vroeger had je nog wel
eens een rustige tijd, maar nu is dat
er niet meer bij. Zomer en winter is
het druk. Ze zeggen al tien of vijftien
jaar dat het zo met kan doorgaan, dat
het wel eens minder zal worden met
het werk. Maar het lijkt alleen maar
toe te nemen. We zitten weliswaar
aan de bovengrens van de bedden,
maar er wordt veel aan vernieuwing
en kwaliteitsverbetering gedaan Ik
sprak laatst een architect die nog
voor jaren werk in portefeuille had.'
bouwt iets op, komt nog eens ergens
en het werk wordt niet slecht be
taald.'
'De hele bouw is trouwens veranderd.
Vroeger had je de drie D's, Duin,
Drijver en Daalder. Die hadden samen
misschien wel honderd man aan het
werk. Het is nu veel meer versnip
perd. De grootste aannemer heeft nu
hooguit vijftien man aan het werk.
Natuurlijk wordt er tegenwoordig veel
uitbesteed. Het is toch rampzalig dat
zo'n bedrijf uit Kampen de Nieuwe
Toekomst bouwt
Schuijl heeft de afgelopen decennia
goed geboerd, maar tegenvallers
waren er ook. 'Opdrachtgevers of
aannemers die hun financiële ver
plichtingen met konden nakomen. Je
kunt je er tegen verzekeren, maar dat
kost een vermogen aan premie. Je
moet de betalingstermijn goed in de
gaten houden. Als die oploopt, moet
je natuurlijk onraad ruiken. Tegen
woordig zijn we daar erg scherp op.
Maar ja, ik ben een werker en in het
verleden lette ik daar wel eens niet zo
goed op. Maar zo zal iedereen wel
eens een paar zepers halen.'
Pas nadat de verhuizing naar de
Abbewaal rond was en het gezin
Schuijl in de nieuwe woning aan de
Middelton was ingetrokken, durfde
Schuijl het aan om wat gas terug te
nemen.
'Zolang als het kon ben ik overdag
gewoon op karwei gegaan. Storingen
liep ik ook zelf. Als 's nachts een bak
ker belde dat hij problemen had. dan
verhielp ik het euvel. Ik had dat wel
aan een ander kunnen overlaten,
maar met al die leningen wilde ik de
kop er vanaf hebben. Het was kei
hard werken, 's Avonds zat ik te
calculeren en bereidde ik het werk
van volgende dag voor. Want een ei
gen bedrijf houdt niet op om vijf uur
's middags. Regelmatig deed ik 's
avonds om tien uur de deur achter
me dicht. Mijn vrouw stond wat dat
betreft achter me. 's Morgens praat
ten we dan even het werk door en
ging iedereen weer een kant op. Zo
gaat het in feite nog. Hier werken nu
25 mensen, maar het zijn allemaal
zelfstandige baasjes. Ze moeten zelf
de klus doen en zorgen dat het ge
beurt volgens de opdracht Een baas
die in zijn nette pak op het werk ver
schijnt, dat zie je niet meer. Personeel
moet zichzelf kunnen redden. Laat ze
maar eens een fout maken, want daar
leren ze van. Liever een fout dan geen
beslissing. Ik heb me nooit geen baas
gevoeld. Ik was gewoon iemand die
probeerde de touwtjes aan elkaar te
knopen.'
Het liefst hadden ze gesloopt en
een nieuw pand gebouwd. Na on
derhandelingen met de gemeente
besloot de familie Huizinga het ka
rakteristieke pand Binnenburg 6
toch te laten renoveren. De werk
zaamheden zijn momenteel in volle
gang.
Soms kun je even naar binnen kijken,
andere keren zitten er stevige houten
planken voor het gapende gat in het
pand Binnenburg 6 in Den Burg. Bin
nen wordt volop gewerkt. Sloop
werkzaamheden zijn inmiddels ach
ter de rug. Gisteren begon aannemer
Maarco Bouw met de aanleg van een
betonnen vloer in het beneden
gedeelte dat winkelruimte wordt.
Aanvankelijk hadden de familie
Huizinga en architect Ronno Honingh
het pand volledig willen slopen en
een nieuw gebouw terug willen plaat
sen. Volgens Honingh verkeerde het
pand eigenlijk in een te slechte staat
om gerenoveerd te worden. De
sloopplannen riepen veel protest op
onder de bevolking en later ook on
der de raadsleden. Na onderhande
lingen met de gemeente die twee
keer een subsidie van ƒ45.000,- toe
zegde voor de werkzaamheden, be
sloten de eigenaren het toch overeind
te laten staan.
Deur
Naast het open gat voert de stevige
voordeur naar het woongedeelte. Een
gang met een rijk gedecoreerde lam-
brizenng leidt naar een halfronde trap
die weer uitkomt op de eerste en
Architect Ronno Honingh en eigenaar Jan Huizinga van Binnenburg 6 in Den Burg dat momenteel gerenoveerd wordt.
(Foto Jewn n
het weghalen van allerlei spullen.
Hadden we het volledig kunnen slo
pen, dan waren we in een week tijd
klaar geweest. Er had dan ook iets
heel moois teruggekeerd en nieuw
bouw was goedkoper geweest.' De
renovatiekosten zijn begroot op on
geveer één miljoen gulden.
Volgens Honingh had nieuwbouw
meer garanties gegeven voor de toe
komst, 'Je weet nu niet hoe zo'n hou
ten constructie over tien jaar is.' Vol
gens Huizinga had dat ook voor de
appartementen beter uitgepakt.
'Hierboven op zolder bijvoorbeeld
heb je nu alleen een paar kleine raam
pjes. Daar kun je nu niks aan veran
deren. Anders hadden we ze wat
hoger kunnen maken.' Hij voegt er
aan toe wel achter de beslissing te
staan die eerder dit jaar werd geno
men. Met de nodige extra inspannin
gen wordt zo goed mogelijk gepro
beerd het karakter van het pand
intact te laten. 'Maar dat betekent dat
we bouwtechnisch veel meer moeten
uithalen.' Volgens Honingh geeft het
de appartementen echter ook extra
charme. 'Het wordt nu een soort
nieuwbouw met oudbouw daar door
heen verweven.'
tweede verdieping. 'We laten alles
zoveel mogelijk intact', vertelt
Honingh, terwijl hij naar de eerste
verdieping loopt. Momenteel is het er
vooral stoffig van de werkzaamhe
den. Boven komen drie appartemen
ten. 'Elk met twee kamers, een
keukenblok en een badkamer.' Hij
toont een aantal slechte plekken. 'We
wisten van tevoren dat het huis in
slechte staat verkeerde. Achteraf
bekeken is dat zeker met meegeval
len.'
De tocht leidt verder naar zolder.
Delen van de houten dakconstructie
zien er ronduit slecht uit. 'Daar moe
ten nieuwe delen tussen geplaatst
worden.' De constructie en het zoge
heten kaphout tussen de constructie
en de pannen krijgt een nieuwe laag
verf, maar kan blijven liggen. De dak
pannen worden wel vervangen. Eige
naar Jan Huizinga lijkt achteraf ge
voelsmatig nog steeds moeite te
hebben met het renoveren. 'We had
den een ontwerp klaarliggen waarin
het gebouw voor zeventig procent
terugkeerde zoals het nu is. Maar de
gemeente heeft daar uiteindelijk niet
naar willen kijken.' Volgens Huizinga
had dat veel rompslomp kunnen
schelen. 'We zijn nu bijvoorbeeld an
derhalve maand bezig geweest met
Amsterdamse school
Een van de argumenten tegen de
sloop was het gegeven dat het pand,
gebouwd in 1912, van de zogeheten
Amsterdamse School was, Honingh
betwijfelt dat. 'Het lijkt op de stijl van
de Amsterdamse school, maar de
bouw is dat niet oorspronkelijk. Ver
gelijk het bijvoorbeeld met Cobra uit
de jaren vijftig. Er waren diverse men
sen die zich aansloten bij die kunst
vorm, maar er waren er maar een
paar die het ontwikkeld hadden.' De
gemeente plaatste het pand begin dit
jaar op de gemeentelijke
monumentenlijst om sloop te voorko
men. Over de terechtheid daarvan
laat Honingh zich achteraf met uit. 'In
rapport dat opgesteld was over het
pand, kreeg het een laag cijfer. Het
houten huis op het Schilderend is
minder spectaculair, maar wel een
oorspronkelijke stijl, dus met meer
recht een monument.' Dat huis staat
op de gemeentelijke monumenten
lijst.
Het is de bedoeling dat de werk
zaamheden in maart afgerond wor
den, Huizinga wil zich echter nog niet
vastpinnen op die datum. 'We heb
ben de winkelruimte die beneden
onstaat ook met te huur aangeboden.
Het kan best zijn dat de renovatie nog
uitloopt.' In het gapende gat, waar
vroeger de erker zat, komt een soort
winkelpui. 'Eentje die aansluit bij de
rest van het gebouw Dus bijvoor
beeld met soortgelijke ramen.'
Honingh wijst nog op de voordeur.
'Die blijft ook gehandhaafd.'
Loos alarm zorgde er gisteren voor
dat de boot van 13.05 uur ongeveer
een kwartier vertraging opliep. Vol
gens een politiewoordvoerder was bij
een geldwagen het alarm afgegaan.
'Daarop hebben we verzocht de boot
nog even aan de kant te houden.' Of
de geldwagen zich op de boot of op
het eiland bevond, kon de woord
voerder niet zeggen. 'Maar er was
uiteindelijk niks aan de hand.'
Het heeft een tijdje geduurd, maar
inmiddels ben ik gewend aan het
idee. Kijk maar naar mijn agenda, die
raakt al aardig leeg.'
De opvolger diende zich aan in de
hoedanigheid van zoon Menno. die er
de voorkeur aan gaf het bedrijf samen
te voeren met Giel Boogaard en Olaf
de Porto. Piet Schuijl: 'Ik deed het
vroeger liever alleen, maar ik kan
goed begrijpen dat Menno het anders
wil. Hij is van een andere generatie en
heeft goed om zich heen gekeken.
Giel is hier al zo lang. Hij werkte hier
al toen het nog Electrohuis Bakker
heette. Hij runt sinds vier jaar de elek
trische afdeling. Giel vroeg me nog
wel eens of ik een calculatie wilde
zien, maar ik wist dat het goed zat.
Hij komt uit een goed nest. Er werken
hier ook nog twee broers van hem en
een neef. En als zich weer een Boog
aard aandient, neem ik hem blind
aan. Olaf de Porto is loodgieter en
komt in feite van de werkvloer. Voor
hem is de stap wat groter dan voor
Giel. Als ze het goed doen. en daar
help ik alle vertrouwen in, dan hebben
ze een goed stuk brood. Ik ben blij
dat het bedrijf in Texelse handen
blijft.'
Na de overdracht krijgt Schuijl tijd om
wat vaker op de golfbaan actief te
zijn. 'Waarom met? Ze zeggen dat het
je leven verlengt. Ik zal hier best het
bedrijf nog eens binnen lopen.' Ook
in de hoedanigheid van aanspreek
punt voor de bouw van de zestig
vakantiebungalows op de
Vogelmient, waar hij zakelijk bij be
trokken is. 'Ik zit van het begin af aan
in dat verhaal. Voor mij is het een
nieuwe uitdaging. Als er problemen
zijn, dan moet er iemand zijn bij wie
ze terecht kunnen. Ik heb me vanaf
het begin achter dit plan opgesteld,
want zo kan er toch een aardig stuk
werk op Texel blijven.'
Tekst en foto: Gerard Timmerman
Het KNMI voert volgend jaar ver
anderingen door bij de wind- en
stormwaarschuwingen rond Texel.
Vanaf april wordt duidelijker on
derscheid gemaakt tussen waar
schuwingen voor de Waddenzee
en de Noordzee.
In het huidig districtenstelsel van het
KNMI vallen zowel delen van de
Noordzee als de Waddenzee onder
het district Texel. In het nieuwe stel
sel worden de windwaarschuwingen
voor de Waddenzee opgenomen bij
het district Harlingen dat de status
'ruime binnenwateren' heeft. De
waarschuwingen voor de Noordzee
blijven bij het district Texel dat bij het
KNMI de status 'kustwateren' heeft.
Volgens het weennstituut komt de
Waddenzee onder een ander district
omdat de wind en de golven er min
der zijn dan op de Noordzee. Het
Marsdiep en het Eierlandsche Gat
blijven onder het district Texel. 'Vlak
onder de kust kunnen zich daar
kleine storingen voordoen, waardoor
er een venijnige wind kan opsteken',
aldus woordvoerder Harry Geurts
van het KNMI.
Toegenomen recreatievaart op zee
en beter ontwikkelde apparatuur
waren voor het weennstituut redenen
om haar dertig jaar oude districten
stelsel te veranderen. 'We hebben
verbeterde rekenmodellen waarmee
we kleine storingen in de atmosfeer
beter kunnen volgen.' Behalve de
hele Waddenzee worden ook de
Zeeuwse wateren vanaf april be
schouwd als 'ruime binnenwateren'.
De wind- en stormwaarschuwingen
van het KNMI zijn ondermeer te vin
den op teletekst pagina 710. de
website www.knmi.nl en ze worden
zo nu en dan voorgelezen op de ra
dio.
Dertig paren speelden maandag in
manege A'kenburg om de Kerst
bokaal Bridge. De dames Brans en
Van Beek eindigden met 69,97% op
een eerste plaats, gevolgd door de
dames Van der Kerkhof en Bakker
met 64,58%. Derde werd het duo
Elzinga/Chavonnes met 63,09%. Alle
spelers ontvingen een sfeervolle at
tentie
