Een Hoornder jutter en het mysterie van een vliegtuigwrak
IWinterse taferelen in 28ste bosloop
WAT!! 51.30 EURO VOOR EEN BROOD
EN EEN PfiK MELK! WEET 3E WRTV HOET
DOEN, STOP HET MRRR IN 3E ....'.li
Na een noordwester stori
is Paul Dekker extra alert
.TEXELSE J CouRANT
|NOU DAT IS DRH 51 EURO EN "50(HIT
Andere Hin...
DRT GAAT NIET! WANT DARR
ZITTEN AL 3 ROLLEN BESCHUIT/
L-iVRN 71.50 EURO
WWW.TEXELCARTOON.EV/WE&.NL
Een goed begin?
«00«TO»"U/fc4
j>t C.ew'tTt't
)e 28ste editie van de Sportshop
(Vinterbosloop kende zondag 'au-
hentieke' omstandigheden.
Sneeuw en hagel zorgden voor de
Itart voor winterse taferelen. Hoe
wel het in de loop van de ochtend
jpklaarde en de deelnemers het
Jroog hielden, telde het parcours
togal wat gladde plekken, die een
Erote concentratie vereisten. Vete-
tan Jan Zijm etaleerde in de loop
ver 8,8 kilometer zijn goede vorm
-door van meet af aan een voor-
-sprong te nemen en deze niet meer
af te staan.
Zijm, die 34.08 minuten nodig had
voor zijn race, toonde zich tevreden
na afloop: 'Het ging lekker. Omdat het
vrij koud was, heb ik voor het eerst
in een wedstri|d mijn lange broek
aangehouden, maar dat was met echt
nodig geweest.' Piet Bakelaar kwam
met een achterstand van bijna
tweeeneenhalve minuut als tweede
over de streep. Derde 'overal' en eer
ste bij de '|onge mannen' werd
Menno Goénga, die een tijd van
36.30 liet noteren. Hij werd gevolgd
door Dirk Vinke. wiens tijd (37.06)
goed was voor een derde plaats bij
de veteranen. Veterane Jeanette ter
Steege won bij de vrouwen in 42.34.
Tweede werd Corrie de Jager in
"43.27, Laurien Bakker legde in 44.03
"beslag op de derde plaats.
Bij de jeugd van 13 tot en met 16 jaar,
e een ronde van 4,4 km aflegde,
ling de overwinning naar Jelle
.ubach. Zijn tijd was 18.56. De jon-
tens en meisjes tot 9 jaar liepen een
ode van 1250 meter. Winnaar bij de
jongens werd Arjan Polman. Hij werd
gevolgd door Mathijs Witte en Ruben
Legierse. Bij de meisies won Vera
Seegers en werd Sophie Witte
tweede. De jeugd van 10 tot en met
12 jaar liep 2500 meter. Hier ging de
overwinning naar Gerben Polman,
Robert Witte werd tweede. Mathijs
Legierse ging met de derde prijs aan
de haal. Johanna Wouda was het
snelste meisje.
Tijdens de prijsuitreiking werd be
kend gemaakt dat inmiddels 136
meter van de aan te leggen atletiek
baan is 'verkocht'. De actie heeft tot
dusver 6800 euro (ƒ14.985,-) opge
leverd. Onder diegenen die hun aan
koop in oktober deden, werden en
kele prijzen verloot. Het winnende lot,
dat werd getrokken door de hardlo
pende notaris Jan Dogger, was ei
gendom van Arie en Lenie Kikkert, die
nu een week mogen doorbrengen in
een bungalow van Landal
Greenparks. Cadeaubonnen van de
Sportshop gingen naar Cees van
Osch en Monique Lubach. Overigens
blijven de meters, die recht geven op
vijf trainingen op de baan, in de aan
bieding.
Uitslagen
1250 meter - Jongens t/m 9 jaar 1. Arjan Pol
man, 5.43, 2.Mathijs Witte. 5.51; 3.Ruben
Legierse. 7 55; 4 Jelle van der Klundert (Helle-
voetssluis), 7.56. Meisjes t/m 9 jaar: 1 Vera
Seegers. 6.52; 2 Sophie Witte. 7.01.
2500 meter - Meisjes t/m 12 jaar LJohanna
Wouda. 12.22. Jongens t/m 12 jaar 1 Gerben
Polman. 12.05. 2 Robert Witte. 12.15; 3.Mat-
hijs Legierse. 12.20, 4.Mark Schoo. 13.04;
5 Sander Legierse. 13.23; 6.Richard Kooger.
13.30; 7.Bas Vos. 13.32
4400 meter - Jongens t/m 16 jaar 1 Jelle
Lubach. 18.56; 2 Hendrik Arendsen. 19 37;
3.Jan Sierd Wouda, 19.43; 4 Hans van
Franeker, 21 41 Recreanten. 1 Roel Bonten
(Nijmegen), 20.48; 2.Peter Witte. 20.54.
3.Willem Vos. 21.02; 4.André Slot (Nijmegen).
21.06; 5 Theo van der Klundert (Hellevoetsluls),
21.18; 6 Pieter Dogger. 21.30; 7.Gisela Wolf
(Nijmegen). 23.12. 8 lngrid Fontijn (Egmond
Binnen), 23 19; 9.Maarten Smit, 23.35;
lO.Stefame Veltman (Den Bosch). 25.35,
H .Carla Bosker (Groenlo), 26.19; 12 Gerard
v.d. Venne. 26.33; 13.Marga Oeverink (Groenlo),
31.17
8800 meter - Heren-veteranen. I.Jan Zijm,
34 08, 2.Piet Bakelaar. 36.21; 3 Dirk Vinke,
37.06; 4 Rob Teisman, 39 16; ö.Hermo Visser
(Amsterdam). 39 26. 6.Bram Polderman
(Maarssen), 39.29, 7.Gerard Appelman, 39.47;
8. Norbert Dankers. 40 06; 9.Jan van Dijk,
40.19, 10.Rinus Kooger. 41 17; 11.Erik van
Zoonen (Egmond Binnen). 41.56; 12.Jan
Dogger. 42 14; 13.Andri Binsbergen. 42.18,
14 Martien Baars. 42 25; 15.Ruud Meeden-
dorp, 45.34, 16.Theo Schraag. 45.34; 17.Ben
Hulzebos (Amsterdam). 46 09; 18,Chiel de
Boer, 46.35, 19.Jos Teisman (Eemnes), 47.06;
20 Jaap van Vooren. 47.38. Heren: 1.Menno
Goënga. 36.30; 2.Thomas Richter. 39.49,
3 Pieter Jan Kooger. 40.39; 4.Gijs Munnichs
(Nijmegen), 44.40; ö.Emile Seegers. 45.27;
6 Cees Goslinga, 45.34, 7 Arie de Ridder.
47.51; 8 Bart v.d Smaal (Diemen), 25 30. Da
mes. l .Carola Peters (Nijmegen). 46.04 Da
mes-veteranen: 1.Jeanette ter Steege, 42 34;
2 Corrie de Jager. 43 27; 3 Laurien Bakker.
44 03.4 Erna Kuip. 47.09. ö.Dinie Binsbergen.
47.37; 6.Marijke Stark, 49.18; 7.Corrie Witte.
49 48.
Niet de gebroeders Jaap en Theo Hin
van de Nesweg (zoals werd gemeld
in de krant van vorige week), maar
veehouders Jeroen en Ron Hin van
Sint Maartenshoeve van de
Spangerweg leveren al dertig jaar
melk van de beste kwaliteit aan
Campina.
DONDERDAG 3 JANUARI 2002
De datum stond er nog op.'
Een nogal lugubere vondst betrof
zo'n vier jaar geleden de botten van
een rechterbovenbeen, een rechter-
onderbeen en een linkerbovenbeen
van een mens. 'Ze lagen bij elkaar op
de Hors, in een cirkel van een meter
of veertig. Ik heb ze op het politiebu
reau afgeleverd en daarna zijn ze
onderzocht door een forensisch labo
ratorium. De conclusie was dat ze
ongeveer vijftig jaar oud waren. Ik heb
het sterke vermoeden dat ze van de
inzittenden van een Focke Wulf zijn,
een Duits vliegtuig dat in de oorlog
vlakbij de Hors in het Marsdiep is
gestort.'
Paul Dekker vergelijkt de resten van de door hem gevonden geschutskoepel met die van
het model van een B17 dat in het Luchtvaartmuseum in Eierland hangt.
Afgelopen zomer was het vliegtuig
wrak uit zijn jeugd er na enkele jaren
van afwezigheid plotseling weer. Dit-
de stroming van de zee en de kansen
op een goede jut. 'We waren elke
week wel op de Hors te vinden. Opa
kon verschrikkelijk goed fietsen. Bij
de meertjes moest ik altijd even af
stappen wanneer we het duin over
gingen, maar op de Hors zelf fietste
hij altijd. Met mij achterop, bij wind
kracht acht. Ja, opa deed het wel.'
Dekker junior zoog de kennis die hem
werd aangereikt op als een droge
spons dat doet met water. Alles vond
hij even interessant, mets uitgezon
derd. Maar al snel begon hij een spe
ciale interesse te ontwikkelen voor de
Al bijna zijn hele leven lang is Paul Dekker in de ban van een
vliegtuigwrak. Hij was een jaar of acht toen zijn opa hem op een
dag achterop de fiets meenam voor een rondje over de Hors.
Ter hoogte van paal 8, op de laagwaterlijn, wees Dekker senior
hem op de resten van wat volgens hem een Duitse Dornier was,
neergestort in de Tweede Wereldoorlog. Hij wist het niet zeker,
maar je moest niet raar opkijken wanneer de lichamen van de
bemanningsleden er nog inzaten. Slechts een klein stuk vleu
gel stak boven het zand uit. Toen opa en kleinzoon een paar
dagen later terugkeerden, was het wrak weg, weer bedekt door
het op de Hors immer in beweging zijnde zand.
Sindsdien zijn bijna vijfentwintig jaar
verstreken. Wekelijks, soms nog va
ker, zwerft de nu 31-jarige Hoornder
over de Hors. Nog een paar maal
bood de zandplaat hem een blik op
het stukje vliegtuig, maar het myste
rie bleef. Tot afgelopen maand, toen
Dekker met de nodige moeite een
deel van een geschutskoepel op
groef. Op grond van de locatie con
cludeerde Bram van Dijk van het
Luchtvaartmuseum dat het de resten
,yan een Engelse Lancaster moesten
.Zijn, één van de vier vliegtuigen die in
ide Tweede Wereldoorlog op de Hors
'zijn neergestort. De inzittenden wer-
iden begraven op de begraafplaats
ivoor geallieerden in Den Burg. Hoe-
'wel Van Dijks conclusies weinig heel
I.'lieten van het verhaal van Dekker
jfsenior, liet zijn kleinzoon zich met van
de wijs brengen 'Dan heeft opa toch
h niet zoveel verstand van vliegtuigen
als ik altijd heb gedacht. Maar het
blijft bijzonder', stelde hij laconiek
fvast. Bij Van Dijk sloeg bij nader in
zien echter de twijfel toe. Want de
geschutskoepel is waarschijnlijk toch
- niet afkomstig van een Lancaster,
i maar veel eerder van een B17, ook
Ij wel Vliegend Fort genoemd. Aan die
J conclusie kleeft wél een bezwaar: op
I of nabij de Hors is, voor zover be-
kend, nooit een dergelijk vliegtuig
neergestort...
Paul Dekker is een kind van de zuid-
l| punt van het eiland. Al op zeer jeug-
dige leeftijd zwierf hij er rond. Jaren-
3 lang gebeurde dat aan de hand van
opa Kees Dekker, die hem van alles
1 en nog wat over de natuur bijbracht,
j Vogels leerde hij herkennen aan hun
9 roep en hun vlucht en het weerstype
r van de volgende dag kon hij na ver-
ji loop van tijd heel aardig voorspellen
i; aan de hand van de vorm van de
3 wolken van vandaag. Ook werd Paul
j ingewijd in de geheimen van de wind,
mortiergranaten, twintigmillimeter-
granaten waar het Nederlandse leger
in de jaren vijftig op de Hors mee
oefende, je kunt het zo gek met be
denken. Er ligt nog veel scherp spul.
Dat komt naar boven als het 's win
ters heeft gestormd uit het noord
westen. Er schuurt dan veel zand
weg. Na zo'n storm ben ik extra alert.'
Bij de politie, waar hij zijn vondsten
meldt, is Dekker een goede bekende.
Dat geldt kennelijk ook voor de me
dewerkers van sommige overkantse
instanties. 'Ik hoorde Bruno (van het
politiebureau in Den Burg, red.) eens
aan de meldkamer in Alkmaar door
geven dat er explosieven waren ge
vonden op Texel. Toen ze aan de an
dere kant van de lijn vroegen waar dat
was gebeurd, antwoordde Bruno: op
DekkerstrandDat was een begrip. En
ze wisten zeker: dat is gevaarlijk spul.
Ze kwamen dezelfde dag nog om de
boel onschadelijk te maken.'
Tegenwoordig is Dekker - in het da
gelijks leven kok bij Hotel Op Diek -
de voorzichtigheid zelve, maar er zijn
ook tijden geweest dat hij minder
geschiedenis van het eiland en met
name voor de overblijfselen uit de
Tweede Wereldoorlog Die belang
stelling werd nog vergroot door het
verschrikkelijke ongeluk bij Jan
Ayeslag, waarbij een nietsvermoe
dende jongen een oude granaat in
het kampvuur gooide dat hij en an
dere jeugdige Texelaars hadden ge
stookt om een strandfeest op te luis
teren. Een doffe klap later was één
van hen dood en een ander zwaarge
wond. 'Dat heeft een enorme indruk
op me gemaakt', vertelt Dekker, die
toen zes jaar oud was. Maar waar een
ander met een grote boog om de
oude explosieven heen zou zijn ge
lopen, ging Dekker er juist naar op
zoek en hij ontwikkelde een gewel
dige gave om het oorlogstuig op te
sporen en te herkennen. Tussen de
strandopgang bij paal 9 en de Hors
vond hij indrukwekkende hoeveelhe
den. 'Handgranaten,
brisantgranaten, een Duitse mijn -
daar zaten 250 loden knikkers in -,
behoedzaam met zijn vondsten om
ging. Grijnzend: 'Eens was ik jong en
onbezonnen. Met een vriendje had ik
een twaalfponder - een granaat -
gevonden die we wel eens wilden
proberen. Hij ging gelukkig niet af,
maar begon wel enorm te sissen.
Mensen hadden ons gezien toen we
wegrenden en het aan mijn vader
verteld. Toen krégen we toch op ons
lazer... En terecht. Mijn vader zei al
tijd: als Ik je ergens aan zie komen,
dan breek Ik je poten. Maar ja, gevaar
trekt nu eenmaal altijd. Een beetje ri
sico is wel lekker.'
Niet alledaags was de vondst die hij
en een vriend deden in een bunker,
waarvan een hoek na een zware
storm uit een duin bij paal 9 stak. Na
lang graven vonden de twee een luik,
die zich door een laag beton niet zo
maar liet openen. Maar de aanhouder
wint, zodat Dekker zich uiteindelijk
met een touw in de bunker kon laten
zakken. Het binnenste bevatte ver
rassend weinig zand en zag eruit
alsof het nog maar kort geleden was
verlaten. 'Ik vond verschillende
medicijnkisten, met een stempel met
Berlin en een hakenkruis en een ade
laar erop. Erin zaten
ontsmettingsmiddelen voor wonden
en bakelieten potjes met medicijnen.
zilveren munten te hebben gevonden.
Spaanse dukaten, die volgens hem in
Mexico waren geslagen van het zil
ver van de Inca's. 'Op dezelfde plek
heb ik hele grote bronzen spijkers
gevonden. Die gebruikten ze vroeger
in de scheepsbouw. Volgens mij is
daar een schip gestrand en ik sluit
niet uit dat het er één van de vloot van
Piet Hein is, die het zilver op de Span-
maal nam hij zich stellig voor het ge
heim te ontrafelen. Wat is dit voor
vliegtuig, wanneer stortte het neer,
door welke oorzaak, wat is er met de
inzittenden gebeurd? 'Ik moet en zal
het weten', vertelde hij opgewonden
tisch en tijdens de wandelingen ver
telde hij opwindende verhalen over
zijn belevenissen op de Hors. Som
mige klonken alsof hij ze in een span
nend jongensboek had gelezen. Zo
vertelde hij een keer verschillende
naast voortdurend blijk geeft van een
enorme honger naar kennis en in
zicht. Zo toont hij zich met alleen
geïnteresseerd in de geschiedenis
van zijn eigen dorp, vliegtuigen en de
Tweede Wereldoorlog, maar zet hij
net zo gemakkelijk een boom op over
oude beschavingen, sterrenkunde,
buitenaards leven of het ontstaan van
de mensheid. Zijn buitengewone be
langstelling dateert van een paar jaar
geleden, toen tijdens een rondje op
de kartingbaan zijn sjaal tussen de
motor raakte, een ongeval dat hij
maar ternauwernood overleefde en
waaraan hij een zogenoemde bijna-
dood-ervanng overhield. 'Ik zag plot
seling mezelf zitten - in die kart -,
daarna was er een tunnel en aan het
einde zag ik een soort licht. Zo is het
ook al door anderen beschreven,
maar eigenlijk klopt het met helemaal.
Het is geen licht, aan het einde van
de tunnel, maar een onbeschrijfelijke
liefde En die voelde ik overal. Maar
ik moest terug, want ik was nog niet
klaar met mijn leven. Vanaf dat mo
ment ben ik veranderd.'
Na een flinke najaarsstorm deed
Dekker eind november weer van zich
horen Vlakbij de locatie waar we af
gelopen zomer zo geregeld hadden
lopen speuren, had hij een stuk ijzer
werk met plexiglas gevonden. Het
was een deel van een geschuts-
heeft gevonden. Op 20 april 1944
kwam ten slotte een Beau fighter neer.
Van alle genoemde vliegtuigen is be
hoorlijk wat bekend en gezien de
locatie concludeerde Van Dijk dat de
geschutskoepel van de Lancaster
was.
Daarmee leek de kous af. Dekker gaf
zijn vondst in bruikleen aan het mu
seum, samen met het pistool van een
Georgiër, dat hij al eerder eens had
gevonden nabij paal 9. Maar al snel
begonnen Van Dijk en zijn collega's te
twijfelen. Door tekeningen te bestu
deren, concludeerden ze ten slotte
dat de geschutskoepel met afkomstig
kan zijn van een Lancaster, maar veel
eerder van een B17, het bekende
Vliegend Fort. Dat type vliegtuig had
een geschutskoepel die als het ware
onder het toestel hing en waann een
schutter de mitrailleurs bediende. In
tijd van nood kon de piloot eventueel
besluiten de koepel te droppen,
waarmee hij overigens ook de schut
ter opofferde. Enig bezwaar dat aan
deze conclusie kleeft is dat er voor
zover bekend geen B17 is neerge
stort op de Hors. Van Dijk sluit
daarom niet uit dat de geschuts
koepel afkomstig is van een vliegtuig
dat in problemen verkeerde en het
ding daarom heeft laten vallen. Aan
de andere kant, het wiel dat Dekker
al eens op de Hors zag en waarvan
hij altijd had gedacht dat het bij het
Heel soms, bij extreem laag water, biedt de Hors een blik op de resten van het mysterieuze
vliegtuigwrak.
aan uw verslaggever, die er wel een
verhaal in zag en besloot zijn dorps
genoot op diens zoektocht te verge
zellen. Een eenvoudig voornemen,
dat echter nogal wat planning vroeg
om te worden uitgevoerd. Want de
resten van het vliegtuig liggen niet
alleen geregeld onder het zand, maar
meestal ook onder water. Een kans
op succes was er alleen bij rustig
weer, eb en liefst ook een briesje uit
oostelijke richting. Omstandigheden
die zich nog minder vaak op Texel
voordoen dan je op grond van je er
varing zou vermoeden, zo bleek al
gauw. 'Ik heb het vliegtuig vandaag
weer gezien. We zouden morgen
kunnen gaan, maar dan moet jij wer
ken en de dag erop ben ik op dat tijd
stip alweer aan het werk. Zullen we
vannacht maar gaan? Om drie uur lij
ken de omstandigheden gunstig', liet
Dekker eens grijnzend weten.
De zomer was dan ook al halverwege
toen de eerste 'expeditie' kon worden
afgesproken. Maar na een fietstocht
van een kwartier en een wandeling
van een dik half uur, stond het water
bij paal 8 toch niet laag genoeg. In
derdaad stak een roestig en begroeid
stuk ijzerwerk een klein stukje boven
water uit, maar zonder zwaar mate
rieel hoefde aan de ontrafeling van
het mysterie niet te worden gedacht.
Na ettelijke rondjes om het geheim
zinnige voorwerp te hebben gelopen,
werd dan ook de aftocht geblazen.
'Jammer', vond Dekker. 'Ik heb al
veel van het vliegtuig gezien, maar dit
deel is nieuw voor me. Ik denk dat het
een stuk van de vleugel is.'
Volgens hem is het vliegtuig uit noor
delijke richting gekomen. 'Het had
waarschijnlijk al panne. Misschien
was het geraakt door afweergeschut.
Het heeft een noodlanding gemaakt
met de wielen uit en dat heeft hem de
kop gekost. Het onderstel is afgebro
ken. Dat heb ik wel eens zien liggen,
tweehonderd meter verderop.Het
was ongeveer anderhalve meter
hoog. Eén van de wielen zat er nog
aan en was klokgaaf. Op het rubber
waren de remsporen te zien. Toen het
onderstel afbrak, is het opgestuiterd
en op z'n kant gegaan, waarna de
vleugel afbrak. De zijkleppen heb ik
al eens gevonden en het achterroer
ook. Het is daarna allemaal weer on
der het zand verdwenen.'
Het avontuur zou zich nog enkele
keren herhalen, met het vervelende
verschil dat er tijdens de andere toch
ten helemaal niets werd gevonden.
Dekker bleef desondanks optimis-
De jutter in zijn element, óók op een halt on
jaarden had veroverd.' Over de vind
plaats bleef hij vaag: 'Ergens op de
zuidpunt, maar ik zeg niet waar. Ik
geef niet al mijn geheimen prijs. Die
munten heb ik ergens opgeborgen,
veilig en wel En voor eventuele inbre
kers: dat is niet bij mij thuis...'
Na zo'n verhaal kon hij plotseling fa
natiek om zich heen kijken - 'we lo
pen te veel te ouwehoeren, zo vinden
we niks' -, om na een paar minuten
triomfantelijk een oude kogelhuls,
een niet-alledaagse steen of zelfs de
bodem van een eeuwenoude fles op
te rapen. 'Als ie maar goed oplet, er
ligt hier van alles...'
Aan het einde van de zomer leek
Dekkers missie mislukt en begon de
verslaggever te concluderen dat hij
op z'n hoogst een verhaal zou kun
nen maken over zijn eigenzinnige
dorpsgenoot, die zich met enige aar
zeling 'waarschijnlijk nog de enige
jutter van Den Hoorn' noemt en daar-
'ergelopen Hors.
koepel, meende hij, maar ondanks
zijn kennis van vliegtuigen slaagde hij
er toch niet in het thuis te brengen.
Uiteindelijk besloot hij contact te zoe
ken met de vrijwilligers van het
Luchtvaartmuseum in Eierland, een
instituut dat hij nooit eerder had be
zocht. Opmerkelijk wellicht, maar
jutters zijn nu eenmaal eenlingen, die
het liefst hun eigen gang gaan.
Bram van Dijk - de kenner bij uitstek,
die al jaren onderzoek doet naar de
42 vliegtuigen waarvan bekend is dat
ze in de oorlog op of nabij Texel neer
stortten - leek snel voor uitkomst te
zorgen. Op het strand tussen paal 9
en de Hors zijn tussen 1940 en 1945
vier vliegtuigen gecrasht. De eerste
was op 26 juni 1943 een Lancaster,
de tweede - op 8 juli van hetzelfde
jaar - een Mustang en de derde - op
10 oktober 1943 - een Duitse Focke
Wulf, het toestel waarvan Dekker
wellicht de beenderen van de piloot
Tekst en foto's Joop Rommets
vliegtuig hoorde dat zijn opa hem ooit
wees, werd ook door anderen al eens
gesignaleerd en die constateerden
dat het van een Halifax was. 'En daar
is ook niet van bekend dat het op de
Hors is neergestort', aldus Van Dijk.
Hoe het ook zij, de zandplaat blijft een
mysterie en herbergt vele archeolo
gische schatten, misschien wel meer
dan we vermoeden Mogelijk dat
sommige geheimen kunnen worden
ontrafeld met behulp van grote graaf
machines, maar duidelijk is dat aan
een dergelijke operatie meer dan al
leen praktische bezwaren kleven.
Voor Paul Dekker staat één ding vast:
'Ik blijf er naar toe gaan, zolang als ik
kan. Net als opa.' En met een glim
lach: 'Trouwens, ik heb er van de
week een stuk van de beplating van
de Focke Wulf gevonden. Kan met
missen, die vliegtuigen hadden een
grote gele streep op de staart...'
