Laatste duinboer Drijver verdwijnt uit Hoornder natuur
1 SS ';tv
'Gebied is bepalend geweest
voor mijn gevoelens en ideeën
6
I? "T ..,4
.TEXELSE
COURANT
i mm
-
Dames Tevoko verliezen koppositie
Club van 50
SV De Koog
Eilandcompetitie
volleybal
Fitter voelen
Tevoko
Pietje Kager wint
kampioenschap
Expositie etsen
Waar gebeurd
Gerrit
VRIJDAG 25 JANUARI 2002
?noLan 1
Na bijna anderhalve eeuw is de laatste duinboer met de naam
Drijver uit de duinen bij Den Hoorn verdwenen Dick, een telg
van de vierde generatie, bereikte de pensioengerechtigde leef
tijd en volgens de regels van de overheid werd de pacht hem
daarom opgezegd. Mét Drijver werden ook de schapen de
wacht aangezegd. Staatsbosbeheer - dat er samen met de
dienst Domeinen de belangen van de staat behartigt - meende
dat Schotse Hooglanders betere 'beheerders' zijn. Tot verdriet
van de schapenhouder, die als klein jochie al bijna dagelijks met
zijn vader de tocht van Den Hoorn naar de duinen maakte en
zich als raadslid voorTexels Belang steeds sterk heeft gemaakt
voor behoud van de Texelse cultuurhistorie en het kleinschalig
historisch medegebruik. Na de nodige gesprekken ging Staats
bosbeheer echter alsnog om en worden de schapen van Drijver
vervangen door die van collega-agrariër Martin Kikkert.
'Het is een prachtig gebied, dat echt geweest Maar die eerste indrukken
tussen m'n oren zit', vertelt Drijver in
de huiskamer van zijn woning, die
?an een doodlopende zijweg van de
Mokweg staat, aan de rand van het
poldertie De Kuil. 'In mijn vroegste
herinneringen, ik zal een jaar of vijf
zijn geweest, ging ik erheen met mijn
vader. Het was toen echt een door
God vergeten oord. waar je alleen
over een paardenpaadje kon komen
Er kwam nooit iemand. En hoewel we
het pachtten, beschouwden we het
als ons gebied. Het is ongeveer 140
hectare groot, maar ik kende het al
vroeg op mijn duimpje. Ik weet nog
dat mijn vader er een keer met een
fret had gejaagd. Die stuurde hij een
konijnenhol in, met de bedoeling het
konijn eruit te jagen. Zo ving hij hon
derden konijnen per jaar. In een tijd,
vlak na de oorlog, dat een konijn dne,
vier gulden opbracht. Dat was een
hele leuke bijverdienste. Soms ge
beurde het dat de fret niet meer te
rugkwam. Dan stopte je de toegang
van het hol dicht en probeerde je la-
tet nog eens of je dat beest te pak
ken kon krijgen. Die keer was mijn
vader 's ochtends bezig geweest en
's middags kwam er een klusje tus
sen. Dus stuurde hij mij ernaar toe. Hij
zei zoiets als: je moet die hoge nolle
over, dan hei \e deer die binne-
duunrand en wat opzee d'r van hei je
een kom. En déér een stukkie links
van zit dat hol. Moet je nagaan, ik
vond het feilloos. Op mijn dertiende
ben ik het huis uit gegaan, om naar
de middelbare school in Bloemend-
aal te kunnen. Later ben ik als onder
wijzer ook nog tien jaar van het eiland
van toen ben ik nooit meer kwijtge
raakt. Ze zijn bepalend geweest voor
mijn gevoelens en ideeën die ik later
ontwikkelde. Ik heb het altijd als een
voorrecht beschouwd dat ik gebruik
mocht maken van dat gebied.'
Het gebied waar Dick Drijver het over
heeft, bestaat uit duinen en kwelders
en wordt ruwweg begrensd door de
Mokbaai, de Geul en kampeerterrein
Loodsmansduin. Sinds 1977 beweidt
Drijver het gebied met ongeveer hon
derd schapen. Arbeidsintensief werk,
waar hij veel tijd insteekt. 'Je moet ze
dagelijks één, liever nog twee keer
nalopen. Een gewone boer loopt
langs zijn land, telt en weet dan dat
ze er allemaal zijn. Ik moet de duinen
in, anders gaat het met. Nu leer je in
de loop der jaren wel waar ze lopen.
In de voorzomer is overal veel te vre
ten, maar daarna verdrogen de dui
nen en zoeken ze de kwelder op, die
nog heel lang groen blijft. Wij hebben
het thuis altijd over de Karhoek. dan
weten we precies waarover we het
hebben. Dat is het stuk Mokbaai dat
alleen bij hoog water geregeld onder
loopt. Meestal blijven die beesten bij
elkaar en kun je ze gemakkelijk tellen.
Het gebeurt ook wel eens dat je er
drie tekort hebt. Dat is nog niet zo erg,
want die hebben zich dan altijd wel
met z'n drieën afgezonderd. Als je er
één mist, is het veel erger, want die
ligt misschien wel ergens op z'n rug.
En dan moet je dus zoeken, urenlang
soms, totdat je 'm gevonden hebt.
Gelukkig zijn schapen ontzettend
taai. Ik herinner me dat m'n vader er
Een beeld dat niet meer terugkomt: Dick Drijver met zijn schapen in de duinen.
Helemaal stoppen doet Drijver niet. Rond zijn huis heeft hij nog wat grond, waarop hij een
twintigtal schapen houdt. tF°'° Joop Rommvtsi
eens één miste, in de periode dat ze
drachtig waren. Hij zocht 's ochtends
een paar uur en kon hem niet vinden.
Hij zocht 's middags een paar uur en
kon hem weer niet vinden. Ook de
volgende ochtend lukte het met. Uit
eindelijk vonden ze hem bijna een
week later, op z'n rug. Het gras on
der hem was al gelig. Maar hij was
nog niet dood M'n vader heeft dat
schaap met een karretje uit de duinen
gehaald en naar Den Hoorn gebracht
om het op te kalefateren Dat lukte
wonderwel. En wat denk je? In het
voorjaar kreeg-ie gewoon twee lam
meren. alsof er niks was gebeurd. Dat
beest had er helemaal mets aan over
gehouden.'
Veel tijd gaat ook zitten in het onder
houd van de afrastering, die vele ki
lometers lang is. Zaak is het daar
naast om de weersvooruitzichten
goed in de gaten te houden, omdat
bij sommige veranderingen de Mok
baai in korte tijd volloopt. 'Dan kan
het gebeuren dat een schaap zich
laat insluiten. Hij blijft dan staan en
doet mets, totdat z'n kop onder wa
ter verdwijnt en hij gewoon verzuipt.
Ik zie ons nog gaan, broek uit, om het
water in te gaan en ze op te jagen. As
die beesten schrikken, dan gaan ze
wel zwemmen. Lang houden ze dat
niet vol, want dan wordt hun vacht te
zwaar en zakken ze naar beneden.
Maar honderd meter zwemmen lukt
wel. Daarmee kunnen ze zich vaak
net redden. Maar je kunt ook te laat
zijn. Dat is mijn vader wel eens over
komen.'
Voor de belastingen moest Drijver
eens uitrekenen hoeveel tijd hij jaar
lijks besteedde aan zijn
schapenhouderij in de duinen. Hij
kwam tot 1500 uur per jaar, iets meer
dan vier uur per dag. 'Dat is een ge
middelde, natuurlijk. In de lammerij
heb je het veel drukker, in de winter
ben je misschien met anderhalf, twee
uur klaar. Maar je moet er dagelijks
tijd insteken, aitijd. Zuiver econo
misch gezien is dat met interessant,
je moet er hart voor hebben.'
Dat hij zijn schapen nooit heeft ver
kocht, heeft vooral te maken met de
band die zijn familie van oudsher met
het gebied heeft. 'Mijn overgrootva
der, Dirk, is er ooit mee begonnen. Hij
was zeevaarder en kreeg iets aan zijn
ogen, waardoor hij met meer naar zee
kon. Sociale voorzieningen waren er
niet, dus was hij gedwongen iets an
ders te zoeken. Hij is boer geworden,
zonder land. De enige mogelijkheid
om zijn vak uit te oefenen was land
te pachten. Hij deed dat in het Vlak,
de duinvallei bij paal 9 en 10. Mijn
grootvader, die ook Dirk heette, is
tussen 1905 en 1910 deze kant op
gekomen. Mijn vader nam het van
hem over en ik nam het in 1977 weer
over van mijn vader.' Drijver was op
dat moment werkzaam als onderwij
zer aan de Jan Drijverschool in Den
Hoorn. 'Ik ben op school gestopt, ik
wilde echt boer worden. Bij mijn af
scheid kreeg ik van de ouders twee
schapen: een zwarte van Aad Boer-
horst en een witte van Axel Lap.
Vooral die zwarte bleek heel vrucht
baar.'
Drijver waagde de stap in een periode
waarin de natuurbescherming sterk
in opkomst was. Ondanks zijn liefde
voor de natuur, stelde hij zich vaak
kritisch op tegenover de officiële in
stanties. 'In het verleden hadden ze
vergaande opvattingen. Er moest bij
wijze van spreken een hek om en de
mensen moesten buiten de natuur
blijven. Maar daarmee verklein je
betrokkenheid. Tja, het is mijn stok
paardje, ik weet het. Maar mij is door
mijn vader altijd veel bijgebracht.
Over planten, vogels en andere die
ren. Ongemerkt waarschijnlijk, maar
het gebeurde toch. Ik heb dat altijd
als heel erg verrijkend beschouwd.
Voor mezelf, maar ook voor het ge
bied. Want daardoor ben ik er een
grote verantwoordelijkheid voor gaan
Foto Nel Objver-Agter)
Twee briefjes van vijf regels. En dat
was dat. Ik vond het kil en afstande
lijk.'
Teleurgesteld over deze gang van
zaken, zocht Drijver contact met
Staatsbosbeheer, waar hij te horen
kreeg dat de schapen in het geheel
niet meer zouden terugkeren. Voor
een deel zouden ze worden vervan
gen door Schotse Hooglanders, een
kleiner gebied zou mogen verruigen.
Drijver was ontsteld. 'Alleen al om
cultuurhistorische redenen zou je dat
zoeken.'
Dat bleek geen eenvoudige opgavj
gezien ook het vele werk en de gr
nnge verdiensten. De enige die er wi
iets in zag, was Martin Kikkert, 4
een agrarisch bedrijf anne
paardenfokkerij heeft op de flanka
van de Hogeberg. Een nauwe ban
met de Hoornder duinen heeft hij nis
maar dat hoeft volgens Driiver gea
probleem te vormen. 'Hij heeft ervs
ring met boeren in een gebied me
historie en beperkingen Ik heb tega
Martin gezegd: het moet wel netjt
longen, het is een openbaar gebiei
waar iedereen komt
Kikkert zal er met ingang van tv;
vroege voorjaar zo'n tachtig tot hor.
derd entelingen weiden, eenjarig
schapen, die nog met hebben ge
lamd. 'Staatsbosbeheer wil de kwa
liteit van het gebied bewaken, zoa!
ze dat noemen. Schapen mogen nie
meer worden bijgevoerd. Dat bete
kent dat het gebied minder geschil
wordt voor fokschapen en schape
met lammeren. Maar entelingen ge
dijen wel goed onder die omstandig
heden. Gelukkig blijven het Texels
schapen.'
Drijvers opvolger mag op een (kleins
subsidie rekenen van het Nations 1
Park de Duinen van Texel, waarvs
het overlegorgaan heeft bepaald d;
het wil bijdragen aan het behoud va
de schapen in de duinen. In het noo
den van het eiland lopen schapen va
Hans Stark en Frans Koorn in de du
nen. Beide agranërs ontvangen daa
vooreen beheersvergoeding. Drijvs-
was de laatste die moest betalen or
de duinen te mogen gebruiken eni
die zin was hij misschien wel de laa
ste 'echte' duinboer, hoewel criti:
zullen tegenwerpen dat de Hoornds
er lange tijd een baan naast hec
gehad (hij werkte op het gemeents
huis). 'Mijn vader had weinig land e
was grotendeels op de duinen aar
gewezen. Dat zou nu niet meer kur
nen. Want eigenlijk is er geen droo
brood in te verdienen.'
Helemaal stoppen doet Drijver ovs
rigens niet. Rond zijn huis heeft h,
voelen. Ik wist nu eenmaal hoe prach
tig het er is. Bewust én onbewust
breng je dat ook over op andere men
sen, Het is mij trouwens gebleken dat
die aandacht voor de natuur steeds
groter wordt. En voor authenticiteit.
Mensen vinden het leuk om iemand
te horen vertellen over iets waar hij
zelf erg betrokken bij is.'
Hoewel hij van de regels van Staats
bosbeheer en Domeinen op de
hoogte was, viel het Drijver nogal
rauw op zijn dak toen hij twee brie
ven kreeg waarin per 1 |anuari 2002
de pacht werd opgezegd. 'Dat ge
beurde ruim van te voren, in het jaar
dat ik vijfenzestig werd. En omdat een
contract steeds voor zes jaar werd
aangegaan, had ik nog twee jaar om
aan het idee te wennen. Daar was
niets op aan te merken. Maar het ging
mij vooral om de manier waarop.
met mogen doen. In dit gebied lopen
al driehonderd jaar schapen. Ik heb
ze gezegd: als jullie nog iets voor mij
willen doen, dan moet je zorgen dat
het blijft zoals het nu is.
Na verloop van tijd draaide de leiding
van Staatsbosbeheer tot Drijvers
vreugde bij. 'Ik ben ze nu toch wel
zeer erkentelijk. Er bleek een goed
overleg mogelijk. Eerst werd besloten
dat er tóch schapen mochten blijven
lopen. En uiteindelijk zeiden ze zelfs
dat het dan ook wel mijn beesten
konden zijn. Maar ondertussen had
den we onze eigen plannen gemaakt.
Ik ben wat aan het afbouwen en keer
ook niet meer terug in de gemeente
raad. Met het oog op de gezondheid
van Nel (Drijvers echtgenote, red.)
willen we op termijn naar Den Burg
verhuizen. Daarom zijn we overeen
gekomen dat ik zélf een opvolger zou
nog wat grond, waarvan hij een de!
huurt van Natuurmonumenten. 'Z»
kan ik nog een beetje afbouwend,
ben ook nog van plan de boet d'.
erbij hoort helemaal op te knappe
Ik wil het hier knap achterlaten.'
Aan het slot van het gesprek vee:
Drijver op: 'Ik zou het leuk vinde;
wanneer je nog wat schreef overd:
enorme conditie die die duinboere.
moeten hebben gehad. Duin op, du:
af, daar krijg je ontzettend veel lud'
van. Als mijn vader en ik eens ee'
schaap moesten hebben en het lie-
weg, dan liepen we er net zolarn
achteraan te jakkeren totdat hr
schaap het opgaf en in elkaar ploft:
Ik heb altijd veel aan sport gedaa
De basis daarvoor heb ik in mi>
jeugd gelegd. Hier, in de duinen.'
Joop Romme'
In een ongemeen spannende wed
strijd heeft het eerste damesteam
van Tevoko zaterdag de winst aan
WSOV moeten laten (2-3). Het
Helderse team bleek na de 0-4 ne
derlaag eerder dit seizoen danig
gebrand op revanche en speelde
een zeer geconcentreerde partij
volleybal. Tevoko bleek minder bij
de les en moest elke set een snel
opgelopen achterstand goedma
ken. Consequentie van de neder
laag is dat de Texelaars hun kop
positie zijn kwijtgeraakt aan
concurrent Simokos.
Tevoko ging slecht van start, liep in
de eerste set tegen een achterstand
van acht punten op. maar kwam ijzer-
sterk terug. Goed gebruikmakend
van de sterke linkshandige aanvalster
De Vries trok WSOV echter toch aan
het langste eind (25-23). In de vol
gende sets bleken de ploegen geheel
aan elkaar gewaagd. Tevoko speelde
sterk aanvallend en uitblinker
Marianne Boekei scoorde vanaf links
veel punten. WSOV stelde daar een
tactisch spelletje tegenover en ver
raste de Tevoko-verdediging gere
geld met listig geplaatste ballen. De
Texelse ploeg won de tweede en
derde set, maar kreeg het daarna erg
moeilijk. WSOV speelde zeer gemo
tiveerd, terwijl bij de Texelaars mis
verstanden bleven bestaan. Ook de
keihard werkende Connie Joling kon
het tij niet keren. Nadat WSOV de
vierde set had gewonnen, trok de
ploeg ook de vijfde en beslissende
set naar zich toe. Met 11-15 werd de
eerste thuisnederlaag voor Tevoko
een feit.
De achterstand op koploper Simokos
bedraagt nu twee punten. Op 9 fe
bruari speelt Tevoko in sporthal Ons
Genoegen de wedstrijd van de waar
heid tegen deze ploeg uit Bovenkar-
spel.
De echt Texelse derby tussen het
tweede en het derde damesteam van
Tevoko eindigde zoals op grond van
de stand op de ranglijst mocht wor
den verwacht. Het tweede speelde
een degelijke wedstrijd met goed
verzorgd spel. Met name de routine
gaf de doorslag voor een 3-1 winst.
De A-jeugd speelde keurig. Goed
samenwerkend wisten de Texelaars
het hoger geklasseerde WSOV ruim
te verslaan. Het spel schept verwach
tingen en een hogere plaats op de
ranglijst lijkt tot de mogelijkheden te
behoren.
De C-jeugd speelde tegen De
Boemel 1Het team uit Tuitjenhorn is
een stap verder in z'n ontwikkeling en
liet met leuk spel en profiterend van
het lengteverschil zien waarom het
tweede staat in de poule. De
Texelaars slaagden er in de derde set
in de eer te redden. Het tweede
herenteam startte met weinig ver
wachting maar pakte toch een punt
van het sterke The Serve. Aanvoerder
Daan van Sijp heeft voldoende en
thousiasme om zich heen verzameld
om in het restant van de competitie
goed mee te kunnen doen.
De leden van de Club van 50 van SV
De Koog komen maandag 4 februari
om 20.00 uur bijeen in de voetbal
kantine aan de Boodtlaan. Belangrijk
ste punt op de agenda zijn de
bestuursverkiezingen. Daarbij stellen
de voorlopige bestuursleden zich
kandidaat om het definitieve bestuur
te vormen. Tegenkandidaten kunnen
zich tot het begin van de vergadering
melden bij A. Verseput, tel. 06-
2956075.
Programma dinsdag 29 januari
Veld A, heren
18.30 Kobeko-OSG Tex.Autocentr.
19.15 Autocentr.-Agrifirm Kobeko
20.00 Tatenh. 1-SuperdeB. Agrifirm
20 .45 Paal 28-Slock Super de Boer
21.30 Sportsh 2-Maarcob. Paal 28
22.15 Balcken-CVI Sportshop 2
Veld B, dames/heren
18.30 Wiersma-De Krim Smash'68
19.15 Salon M -Smash'68 De Krim
20.00 Piranha-NBCEelman Salon M.
20.45 De Rival-Bar Sportief NBC
21.30 Goënga-Milly's Bar Sportief
22.15 Cocky's K -DGM Maarcob.
Veld C, dames
18.30 Haarstudio-Wessels Klif 12
19.15 Durper Dr -Klif 12 Haarstudio
20.00 Eierl. H-Dros SI Durper Drup
20.45 lepe de B.-Sportshop Eierl. Huis
21.30 Timmer-Westerlaken lepe de Boer
22.15 Jozefschool-Nokanto Westerlaken
Wedstrijdleiding Edith en Kees (tel.
313363/310221)
Uitslagen 22 januari
Tatenhove 1-Agrifirm 3-0, Tex. Autocentrale-
OSG 2-1; Kobeko-Grooten Slock 0-3; Teso-
Super de Boer 2-1; Paal 28/De Knm-DGM 1-
2, Sportshop 2-Twaalf Balcken 3-0,
Nioz-Slagerij Beverdam 2-1; Rabo-De Wit
Installatietechniek 1-2; Fitt-Kevermuseum 3-0;
De Lindeboom-L&R 0-3; Tatenhove 2-Zand-
bank 1-2, Cocky's Kapsalon-Maarcobouw 2-
1Slagerij lepe de Boer-Westerlaken 3-0: Jozef
school -Wessels Ontwerpt! 0-3; Durper
Drup-Nokanto 2-1Timmers Bakkerij-Klif 12 3-
0; Slagerij Dros-Sportshop Texel 0-3; Haar-
studio-Eierlandsche Huis 1-2
Tussenstanden (bijgewerkt tot en met 15 ja
nuari)
Heren 1. Sportshop Texel 2 14-39,
2 Maarcobouw 14-31, 3 Paal 28/De Krim 14-
31. 4,Grooten Slock 14-30, 5.Cocky's Kapsa
lon 14-29, 6 Twaalf Balcken 14-26, 7.Kobeko
14-26; 8DGM 14-21; 9.Tatenhove 1 14-21,
10 Texelse Autocentrale 14-12; 11 CVI
14-11; 12 Super de Boer 14-9,13.Agrifirm 14-
In Oosterend begint op dinsdag 29
januari een cursus gewicht-
beheersing. Daarbij gaat het met al
leen om afvallen, maar ook om aan
komen. Over het algemeen geeft een
betere beheersing van het gewicht
een fitter gevoel en wordt de totale
gezondheid verbeterd. De cursus
bestaat uit wekelijke bijeenkomsten,
waarop maten en gewichten worden
behandeld en ervaringen worden uit
gewisseld. Voor opgave en informa
tie: Ria Trap, tel. 318219.
Vier teams van volleybalvereniging
Tevoko spelen zaterdag een
(thuis)wedstrijd in de Burgemeester
de Koninghal. Het eerste herenteam
bijt om 11.30 uur het spits af tegen
Dinto 3. Om 13.00 uur treedt het eer
ste damesteam aan tegen Zaanstad
5. Het tweede herenteam begint om
14.30 uur z'n wedstrijd tegen De
Opslag 2. Om 16.00 uur begint de
slotwedstrijd tussen het tweede
damesteam en Polisport 2.
9. 14 TESO 14-8. 15 OSG 14-8.
Gemengd 1.NIOZ 10-25; 2 Langeveld de
Rooy 10-23, 3.Slagerij Beverdam 10-21, 4.De
Undeboom 10-18; 5.Rabobank 10-17,6 De Wit
Installatietechniek 10-15. 7.Fitt 10-14,
8 Tatenhove 2 10-12; 9.Zandbank 10-10;
10.Kevermuseum De Bocksberg 10-6; 11.TX
Kossen Horeca 10-4,
Dames eerste klasse 1. Durper Drup 11-24;
2 Eierlandsche Huis 11-24; 3 Slagerij lepe de
Boer 11-23, 4.Haarstudio 11-22; 5Timmer's
Bakkeri| 11-22; 6 Wessels Ontwerpt! 11-20,
7 Westerlaken 11-15, 8.Klif 11-15, 9,Nokanto
11-12; 10.Sportshop Texel 1 11-10; 11 Natuur-
winkel 11 -9; 12 B&B v/d Vis/den Boer 11-6.
Dames tweede klasse 1 Jozefschool 11 -28;
2.Keurslageri| Dros 11-26; 3.Wiersma Meube
len 11-24, 4 NBC Eelman partners 11-24;
5.Zeilmakeri| 11-16; 6,Spar Goënga 11-15,
7 Bar Sportief 11-15, 8.0e Krim 11-14, 9.Sa
lon Martine/de Oorzaak 11-14; 10. Smash'68
11-10; 11 De Rival 11-8; 12.Milly's 11-0.
Het Texels kampioenschap bowlen
is gewonnen door Pietje Kager en
Trijn Stiggelbout. Dit gebeurde na
een serie spannende wedstrijden
en een finale waarbij hoge scores
waren te bewonderen. Gedurende
het hele kampioenschap werden in
totaal maar liefst 29 games van 200
of meer gegooid en Winnie
Schraag gooide al in de voor
rondes een game van 233. De
hoogste serie van het toernooi
(1151) was voor Trijn Stiggelbout.
Bij het kampioenschap werd in vier
klassen gespeeld: dames en heren A
B en C/D. Deelnemers in de eerste
klasse hadden bij het vorig kam
pioenschap een pinval van 160 of
meer, deelnemers in de tweede
klasse bleven vorig jaar onder de 160.
Na de voorrondes gingen zes heren
en drie dames door naar de finales.
Dit omdat er minder vrouwelijke deel
nemers waren en niet omdat dames
minder goed spelen.
In tegenstelling tot andere toernooien
werd zaterdag gelijk al hoog gegooid
Winnie Schraag plaatste zich voor de
finale met een game van 233, wat de
hoogste game van het toernooi zou
blijken. Trijn Stiggelbout gooide ga
mes van 223 en 210 en een serie van
1151. Bij de mannen gooide Cees
Witte de hoogste game (212). Aan het
eind van de eerste speelavond ston
den Trijn Stiggelbout, Winnie
Schraag, Henk Plaatsman en
Marteen Roeper bovenaan in hun
klasse. Dit zei echter niets over het
verdere verloop van het toernooi,
want tijdens de laatste voorrondes
bleken de verhoudingen nog dras
tisch te kunnen wijzigen. Zo gooiden
Hans Coot en Peter Huisman 223.
Een score die Pietje Kager wist te
evenaren, maar hij wist vervolgens
ook nog 213 te scoren. Bij de dames
gooide alleen Wil Rovers een 200-
game.
De finale begon met de C/D heren,
waar Kees Grootjen door een 200-
game nog een plaatsje wist te stijgen.
Hij kwam echter met verder dan een
vijfde plaats. Eddy Witte werd
onbedreigd kampioen van deze
klasse. Omdat er te weinig dames
waren om twee finales te gooien,
speelden de dames AB en de dames
C/D tegelijk. Ook hier veranderden
enkele posities, al liepen de kampioe
nen geen echt gevaar. Trijn
Stiggelbout gaf het veelkoppige pu
bliek waar voor zijn geld door 227 te
gooien en haar gemiddelde van de
voorrondes (186) vast te houden. Wil
Rovers wist nog naar een tweede
plaats te klimmen, en ook Marijke de
Ridder weerde zich goed. Bij de
herenfinales werd bijzonder goed
gegooid. Er vielen maar liefst zeven
200-games, met als uitschieter de
game van 211 van Pietje Kager. Aan
de onderlinge posities veranderde
niet veel, al steeg Peter Veldman naar
een derde plaats ten koste van
Robert van Splunter. Naast prijzen in
de diverse klassen waren er prijzen
voor de beste dubbels.
Uitslagen:
Dubbels. 1 Wil Rovers en Trijn Stiggelbout
166,75, 2. Dmie Nicolasen en Winny Schraag
159,37; 3. Marcel Witte en Marteen Roeper
158,37. Dames A/B: 1Trijn Stiggelbout 186,56;
2, Wil Rovers 168,62; 3. Corine Plaatsman
166,87. Heren A/B: 1 Pietje Kager 189.75; 2.
Peter Huisman 181,06; 3. Peter Veldman
180,43. Dames C/D' 1Winnie Schraag 148,62,
2. Marijke de Ridder 144,06, 3. Anchelique
Mets 142,25. Heren C/D: 1 Eddy Witte 164,5;
2. Marteen Roeper 160,62, 3. Chris Dobber
160,31. Hoogste games Pietje Kager, Peter
Huisman en Hans Coot 223; Winnie Schraag
233.
In de Openbare Bibliotheek zijn mo
menteel etsen te zien van de Texelse
kunstenares Lenie van 't Noordende.
De tentoonstelling duurt tot 1 maart.
Als ik vanuit onze woonkamer na'
buiten kijk, zie ik hoegenaamd altij
vogels in allerlei soorten. Zelf hebbt
we twee ganzen die gevoerd worde
met oud brood van de bakker. Daa
bij komen allerlei gasten zoals mu
sen, duiven, kraaien, meeuwen, n*
reis, diverse soorten meeuwen e
veel klein goed meepikken. Vanu
ons achterraam ligt op tweehondei
meter afstand bouwland van Piet va
Leeuwen, waarop vorig jaar suike
bieten stonden en dat vorige wee
met een cultivator werd bewerk
waarbij de achtergebleven bieter
punten naar boven kwamen. Nu
pen daar al ruim een week lang ee
honderd wilde zwanen en evenve
grauwe ganzen te foerageren en mi
z'n allen lopen ze daar te gakken e
andere geluiden te maken. Elke me
gen sta ik bij het opstaan van d
beeld en geluid te genieten. Ik wet
wel dat dit gevogelte op het land v«
een boer geen voordeel biedt, mat
een fraai gezicht is het zeker.
Enkele jaren geleden werden we oj
een zondagmorgen gewekt door he
hevige gekras van een kraai en
bleek? Gerrit, de tamme kraai van <t
buren, had gezien dat or>
slaapkamerraam openstond en oir
dat hij van gezelschap hield was h
onze slaapkamer binnengeslopen. H
had ons gewekt en zat midden op he
dekbed hevig te krassen. Mijn vroifl
reageerde daarop met: 'Zeg Gerri
nu ga je toch te ver' en daarom he'
ik hem toen tweehoog het raam uil
gewerkt.
Jan van Tune
