Toeristen bezoeken massaal intocht Duyfket
'Zulke plaatjes tekende je vroeger op de lagere school
VOC-replica en Maxima zijn de
publiekstrekkers in Oudeschild
Leven en werken op de vierkante metei
COURANT
DINSDAG 30 APRIL 2002
'Een paar jaar geleden ben ik in
Lelystad bij de bouw van de Batavia
wezen kijken.' Zijn kinderen staan
ergens vooraan tegen één van de
dranghekken. 'Die staan al een uur op
een plekje dat ze met meer willen af
geven. Ik had er zelf niet zo'n zin in
daar te blijven staan Een paar minu
ten nog. Op het uiteinde van de kade
tussen de noorder- en de zuider
haven houdt een vrouw via een mo
biele telefoon elders iemand op de
hoogte. 'Ja. hij is nu vlakbij de haven.
Ja,.ze zijn helemaal uit Australië ge
komen.' De familie Karlen uit Hoorn
staat eveneens paraat op het uiteinde
van de kade In de hand de nog dro
gende werkstukjes die ze bij het
Maritiem en Jutters Museum hebben
gemaakt. 'We hadden een VOC-ar-
rangementje genomen', zegt Dennis
Karlen. 'Straks zitten we weer op de
boot naar huis.' De familie is even
eens in beroering gebracht door het
zien van Maxima. 'Dat stond met in
het arrangement.'
Kanongebulder klinkt luid door de
haven. Een begeleidingsschip van de
marine spuit hoge stralen water. Na
een tocht van een jaar,vaart de
Duyfken langzaam eindbestemming
Oudeschild binnen Applaus en ge
juich stijgt op vanuit het publiek. Cees
de Jong uit De Cocksdorp volgt het
allemaal via zijn verrekijker. 'Het is
een mooi schip', zegt hij. 'Hij ligt al
leen wel hoog op het water, maar ze
hebben natuurlijk al veel ballast weg
gegaan Voor Maxima blijft ook aan-
Onder grote belangstelling wandelen prins Willem Alexander en Méxima en hun gevolg over de haven. Rechts het koninklijke jacmj
Groene Draeck.
boord om op te eten. En de versie- i r ---- m
ring aan de voorkant is mooi. Tegen
woordig moet het allemaal functio- |f
Zwolle zijn verbaasd over de afme-
tin^ van de Duyfken.'Hij^is veel klei-
lopen de mannen het Oude^
schilder Visserskoor ietwat teleurge- Vukr.
steld voorbij. Na drie liedjes moesten JU/W—-«
ze alweer ophouden met zingen. 'Ter- p"nses Mixima neeml een k"k" de ouyiken.
wijl we er een stuk of vijf, zes had- 1
den', zegt Willem Snoek. Het koor
zong met op de TX 63 vanaf het wa-
ten maar gewoon van&f'een wa.gen
op.de kant. 'Zaterdag hebben "we 'x
besloten met vanaf het water te zin
gen ^aan/oor^w^s ^de weersver-
gen. 'Daarbij hoorde ik het woord
celebration vallen', zegt Staffleu. 'Dat
begrijp ik niet helemaal. Ze kunnen
beter over een herdenking spreken
dan over een feestviering Zeker als
je weet wat de Indonesiërs en de
mensen op Sri Lanka vroeger is aan
gedaan.'
leen bij de Groene Draeck al een uitvaren vanwege het weer. Een kreet
groepje mensen, voor de rest was het van teleurstelling golft over de pu-
nagenoeg leeg langs de drang- bliek. Mart en Jacqueline van
hekken Het onbestendige weer heeft Grinsven uit Enkhuizen kijken vooral
rond half één plaatsgemaakt voor een geïnteresseerd naar de tribune aan
onverwacht zonnetje dat steeds be- de overkant van de zuiderhaven. Hun
ter begint te schijnen. Jan Smals uit dochter Irene is één van de Kinderen
Muiderberg tuurt met zijn verrekijker XVII, een venwijzing naar de Heren
naar de havenmond. 'Ikdachthemal XVII die vroeger de dagelijkse leiding
te zien', zegt hij, 'maar het was een hadden over de VOC. 'Ze gaan straks
klipper die er ook ligt.' een lied zingen en ze geven cadeau's
Vooral toeristen togen zondag
massaal naar de haven van Oude
schild om de intocht van de
Duyfken te bekijken. En natuurlijk
om een glimp van Maxima op te
vangen.
Marlies de Kort uit Oosterhout kan
bijna niet ophouden met lachen. Ze
heeft Maxima gezien. Zomaar onver
wachts bij de ingang van het Mantiem
en Juttersmuseum. 'Ze zwaaide naar
jou', roept ze enthousiast naar het
dochtertje van haar zus Patricia. 'Ze
zwaaide naar jou', herhaalt ze. Kroon
prins Willem-Alexander en prinses
Maxima zijn dan het museum al bin
nen gegaan voor een rondleiding en
om even rustig een hapie te kunnen
eten. Het tweetal maakt tegen enen
een tussenstop bij het museum, voor
dat ze om twee uur officieel de
Duyfken ontvangen.
Voor de aanwezige toeristen is het
totale verrassing dat het koninklijk
stel opeens opduikt bij het museum.
'We kwamen hier toevallig omdat aan
de andere kant van de dijk de café's
dichtwaren', zegt De Kort lachend.
'Ze kan er nog steeds niet over uit dat
ze Maxima in het echt voorbij heeft
zien wandelen. 'Raar eigenlijk, wat
dacht bestaan, terwijl de replica
afmeert. 'Zie je die mevrouw daar met
die ketting', zegt een op zijn hurken
zittende vader tegfcn zijn dochter, ter
wijl hij naar de ovérkant wijst. Daar
naast zitten Willem-Alexander en
Maxima.'
Verbeelding
Het schip spreekt tot de verbeelding
'Moet je nagaan dat je daar een jaar
lang met elkaar opzit', zegt Mart van
Grinsven bewonderd 'Zij liever dan
ik', zegt Jan Wyrdeman uit Enkhuizen
die het spektakel vanaf de dijk heeft
gevolgd. 'Zeker als je het bekijkt te
gen de huidige tijd en de vissers
boten waar ze tegenwoordig op va
ren.' Hij kijkt bedenkelijk op de vraag
of hij zelf zo'n reis zou willen onder
nemen 'Tot aan Den Helder mis
schien. Of tot aan Schevenmgen, dan
ben ik meteen bijna thuis.'
'Zulke plaatjes tekende je vroeger op
de lagere school', zegt Henk
Burggraaff uit Zaltbommel, terwijl hij
de Duyfken bekijkt. 'Kan je nagaan
dat ze vroeger ook nog drachtige
schapen en varkens meenamen aan
aan de bemanning', vertelt Mart van
Grinsven. 'Het fijne weet ik er verder
ook niet van. dat horen we straks om
vijf uur wel als we haar moeten op
halen.' Kinderen XVII bestaat uit leer
lingen van Enkhuizer, Hoornder en
Texelse basisscholen. De fanfare van
KTF zorgt ondertussen voor de mu
ziek.
De Marine en het Korps Mariniers zijn
aanwezig met stands waar mensen
zich kunnen vermaken. Bij de stand
van de Marine is een simulator neer
gezet. Op drie grote beeldschermen
kunnen mensen zien hoe ze denk
beeldig varen Het Korps Mariniers
heeft een acht meter hoge klimwand
opgesteld. 'We zijn hier met een
Veel mensen hadden een verrekijker meegenomen om het schip goed te kunnen
ken.
De tekst en de foto's over de aankomst van de Duyfken werden,
zij anders aangegeven, gemaakt door Jeroen van Hattum en Ge
Timmerman.
moest heel veel op dit schip gek
ren. Het zeil hijsen en strijken, n
reren, touw teren, toiletten sctw
maken en het hout nathouden, 20
de kieren niet te groot werden.'
Het werken verliep in ploegen, slap
deden ze in hangmatten onder ml
ruim. 'Het wende snel. We lagen!
neden zeeniveau en hoorden
water klotsen. Het sijpelde zelfsd
de kieren naar binnen. Om het wi
weer naar buiten te krijgen staa'
het schip twee handpompen. E
vier uur moest we minstens tien
nuten pompen.' Ze vonden het'
erg toen ze stuk gingen en de el
trische pomp het werk overnam.
Er waren persoonlijke conflicten, ter
wijl je geen kant op kunt. Je moet
alles onder ogen zien. ledereen is er
op zijn of haar eigen manier in ge
slaagd het te doorstaan Volgens mij
zijn er op dit momenten geen grote
vijanden meer op het schip.'
'We zijn als één familie. Leven met
elkaar en werken met elkaar', vertel
len Bratt Tates uit Groot-Brittannie en
Shannon McGuire uit de Verenigde
Staten, beiden 26. Tates: 'Toen ik hier
aan begon, verveelde ik me Ik was
op zoek naar avontuur. Ik zag het
schip in de haven en was meteen
verkocht.' McGuire: 'Ik heb als vrijwil
ligers aan het schip gewerkt en toen
zevroegen of ik mee wilde heb ik
meteen ja gezegd. Ik was purser,
matroos en deed allerlei klusjes. Er
dat doet met je als mens.' Zus
Patricia moet ondertussen maar ho
pen dat haar fototoestel toch gewerkt
heeft. 'Volgens mij deed hij het met',
zegt ze. Paul en Marjan Burgers uit
Tilburg, met hun kinderen Harm en
Renske een weekje op vakantie, zijn
eveneens verrast. 'We weten niet of
ze goed op de foto staat, maar we
hebben foto's genomen
Bij de haven wordt het drukker naar
mate de intocht van de Duyfken dich
terbij komt. Om twaalf uur stond al-
Scheepskok Julie Milse in de kombuis van één bij twee meter waarin ze voor zestien op
varenden maaltijden moest koken.
'Een ervaring die ik nooit meer zal bundig, nee. Geweldig. We hebben
vergeten. Het is een uniek schip en drie maanden op de oceaan gezeten
een unieke reis. Absoluut fantas- met niemand om ons heen en nu in-
tisch', vertelt Alice Turnbull (21), af- eens duizenden mensen.'
komstig uit het zuiden van Australië, Voor scheepskok Julie Milse was het
en matroos aan boord van de echt werken op de vierkante meter.
Duyfken. Via-via hoorde ze van de Haar kombuis van één bij twee me-
reis die de Duyfken zou ondernemen ter was van minimale omvang. 'Ik had
'Toen heb ik meteen gesolliciteerd.' nog nooit op zee gekookt en ook nog
Ze is heel wat keer zeeziek geweest, nooit voor zo'n lange periode voor
'Maar het was het dubbel en dwars zo'n groep. Het was behelpen in dat
waard. In het begin ben ik tijdens een piepkleine keukentje Er was nauwe-
storm wel eens bang geweest, maar lijks vriescapaciteit, dus ik bereidde
dat ging snel over. Het heeft geen zin voornamelijk gedroogd voedsel en uit
steeds maar in de piepzak te zitten, blik. Corned beef, ham, bonen en vis.
Je moet gewoon op het schip ver- Het is allemaal gelukt, ik heb geen
trouwen. Op laatst gingen we storm klachten over het eten gehad.' Het
leuk vinden.' Van Texel had ze wel zeilen beschouwde ze met als de
eens gehoord en er wat in folders grootste uitdaging. 'Dat was om met
over gelezen. 'We wisten dat de ont- zo'n gemêleerde groep een jaar lang
vangst hartelijk zou zijn, maar zó uit- samen te leven op zo'n klem plekje
Shannon McGuire uit de Verenigde Staten en Bratt Tates uit Groot-Brittanië in
tussen de hangmatten waarin ze sliepen.
Vooral toeristen stroomden zondag massaal naar de haven om de intocht van de Duyfken mee te maken.
