-fuiskamerfestival nu waarschijnlijk ook zakelijk succes
Reis door de tijd met Bill van Dijk
olgende editie Broadway
Den Hoorn al bijna zeker
1-1-2 DAAR RED JE LEVENS MEE
EXELSE 9 COURANT
t publiek deed nadrukkelijk
ons geleerd dat we de volgende
vlekkeloze verloop van de voor-
Geert Hautekiet, onbetwist één van de toppers van het huiskamerfestival.
DONDERDAG 23 MEI 2002
de Groot speelde een door Herman
'Cor zei donderdag om
zes tegen me: ik vind er niks aan,
ik heb helemaal geen stress',
Lorier. Toch vielen er de nodige
op te lossen. Zo haakten
artiesten in week ervoor af
ziekte. 'Ik ben gaan bellen,
en nog eens bellen. En uitein-
lijkis het gelukt.' Onder de vervan-
rs waren drie Texelse vrouwen,
ineke Brons, Irissabella Bakker en
ith Vazana. Ze zongen al eerder
Fluitman en hemzelf geschreven toneelstuk over een goeroe.
een paar reserves achter de hand
moeten hebben.'
Vrijwilligers
Veel heeft de organisatie te danken
aan het legertje vrijwilligers dat belan
geloos meewerkte. Meest in het oog
springende 'slachtoffers' waren de 23
eigenaren van de mini-theaters, die
drie dagen lang met konden koken,
hun auto in de garage zetten en zich
andere ongemakken moesten ge-
tenminste acht voorstellingen iden
tiek waren, is spotten met de wetten
van het theater. Natuurlijk, de draad
in het verhaal is bijna steeds even
rood en vele grapjes en liedjes waren
ongetwijfeld vaker dan eenmaal te
horen. Maar geen artiest doet twee
maal precies hetzelfde. Een ander
probleem bij het noemen van het
hoogtepunten is het publiek. Wat de
één 'geweldig' of 'een openbaring'
vindt, vindt de ander maar zozo. Zelfs
mee bij De Reünie.
"ten bij de musicalveremging en
>rmen nu sinds kort een trio, The
"ches. dat a capella zingt. De drie
>uden pas komende zomer op de
oornder Donderdagen optreden in
"'12, maar toonden zich tot opluch-
n9 van de organisatoren van
roadway bereid nu al hun diensten
'verleden. 'En we hebben veel aan
ohan Hoogeboom gehad. Hi| zou
vee voorstellingen geven, maar toen
hoorde dat we omhoog zaten, zei
'I spontaan: dan vang ik dat toch op.
troosten. 'Maar ook heel veel andere
mensen zijn ontzettend in touw ge
weest. De horecamensen bleven la
chen en droegen bij aan een prach
tige sfeer. Vijf vrienden van Bas (de
partner Van Heerwaarden, red.) wa
ren speciaal uit de Achterhoek geko
men en hebben drie dagen lang kei
hard staan werken. En wat dacht je
van schoonmaaksters Wil en Brien?
Die stonden middenin de nacht de
vloer van Klif 12 te schrobben, zodat-
le 's ochtends weer schoon was. En
bij voorstellingen die bij een snelle
blik iedereen leuk leek te vinden, za
ten bij nader inzien toeschouwers die
met smart wachtten op het einde,
waarna wellicht een cabaretier of
acteur op het programma zou staan
die wél aansprak. Er schijnt zelfs een
voorstelling te zijn geweest, waar
ontevreden toeschouwers vroegtijdig
het theater verlieten. En andersom
zaten enkelingen soms heel hard te
lachen om een artiest die de zaal ver
der maar niet leek te boeien.
van Heerwaarden. 'Lachen of trieste
liedjes, wat willen jullie?, vraagt hij
altijd. En daarna mag het publiek het
zeggen.' De vrijdagavond werd be
sloten door Henk Boogaard, een
nogal excentrieke artiest, die meer
dere nummers over eten zong, waar
onder het merkwaardige 'Bruine bo
nen en broccoli'. Hij viel niet bij
iedereen in de smaak, al kreeg hij de
lachers op zijn hand met een lied over
iemand die buitensporig veel last
heeft van roos. Wanneer hij een vrien
din treft die met hetzelfde euvel
kampt, gaan ze 'samen in het wit'.
Eenakter
Adje Kloos speelde op zaterdag tus
sen de schuifdeuren van de woning
van de burgemeester een eenakter
van de Italiaan Dario Fo, over een
vrouw van middelbare leeftijd die
door haar echtgenoot fysiek en psy
chisch wordt mishandeld. Wanneer
ze verliefd raakt op een veel jongere
man en samen betrapt worden, wordt
ze door haar echtgenoot in haar ei
gen huis opgesloten, van de wereld
afgesloten. Kloos leverde een formi
dabele prestatie, waarbij ze de toe
schouwers deelgenoot maakte van
de treurigheid van haar situatie, maar
ze geregeld ook aan het lachen
maakte.
De Reünie was de tweede en laatste
Texelse bijdrage aan het huiskamer
festival. Hans Oosterhaven, Lia en
Joost Coutinho, Aliette Fonds, Ina
Schrama en Koosch Pels Rijcken
speelden De Reünie, een zelf
geschreven stuk over een schoolklas
die in 1968 examen deed en voor het
eerst sinds die tijd weer bij elkaar
komt. Te zien waren hilarische mo
menten, waarbij ruzies werden opge
rakeld en oude liefdes weer opbloei
den De Texelse namen die door de
ruimte vlogen, deden het uiteraard
erg goed bij de Texelse toeschou
wers. Erg vermakelijk was de scène
waarin de reünisten vertelden welke
popmuzikanten ze vroeger als idool
hadden. Terwijl Paul McCartney en
Boudewijn de Groot werden ge
noemd, meldde Ua Coutinho hele
maal weg te zijn geweest van Willem
Beerling van The Typhoons. Bij één
uitvoering bevond Wim Koorn zich
tussen de toeschouwers, ook een
oud-lid van die Texelse groep. Hij
keek eerst heel trots, maar leek toen
te beseffen dat Lia niet hém als idool
had gehad en zei toen half luid en
quasi wanhopig 'En mijn naam is ze
vergeten...'
De Brabantse Gabriëlla Lukassen, die
nogal wat weg had van wielrenster
Leontien van Moorsel en ook een act
over haar had, toonde zich daarna
plezierig gek. Erg veel indruk maakte
ten slotte chansonnier Philippe Elan,
een Fransman die al jaren in Neder
land woont. Hij had zijn programma
enigszins aangepast aan zijn Neder
landse publiek en zong onder meer
'La Montagne', het Franse origineel
van 'Het dorp', waarmee Wim
Sonneveld triomfen vierde, en 'Le
port d'Amsterdam', een lied van
Jacques Brei dat ook op de plaat is
gezet door David Bowie.
Romantiek
Eén van de toppers van het festival
(en de favoriet van de verslaggever)
was op zondag Geert Hautekiet, de
Vlaming die romantiek aan humor
paart en met zijn rauwe stemgeluid zo
doet denken aan zijn landgenoot
Arno Hmtjes en Tom Waits Patrick
Spekman speelde Haagse typeties in
het kleinste theatertje van het festival,
het appartement boven Klif 12, en
daarna werd een optreden bezocht
van acteur Frederik de Groot Toe
schouwers die bij het kopen van een
kaartje de acteur voor ogen hadden
gehad die ze kenden uit televisie
series als Unit 13 en De Fabriek, stap
ten na afloop met allemaal even op
getogen weer naar buiten. De Groot
speelde een niet eenvoudig stuk over
een strak geklede Emile Ratelband-
achtige figuur die met zijn credo 'wil
len is kunnen' trainingen voor bedrij
ven verzorgt. Het verwarrende van
het stuk is dat De Groot niet alleen de
goeroe zelf speelt maar ook de men
sen die commentaar op hem hebben.
Daarnaast vertelt hij in het Vlaams de
parabel over twee kikkers die in een
melkbus vallen en hun leven bedreigd
zien. De toneelliefhebbers kwamen
wél aan hun trekken, ook als ze met
alles begrepen, want het spel van De
Groot was indrukwekkend. Een
merkwaardig contrast vormde ten
slotte de voorstelling van cabaretier
Mars Teumsz, die met de humor van
streekgenoot Herman Finkers uit
legde waarom hij zichzelf nu juist niet
leuk vond.
Kleine café
Na de voorstellingen speelde de spe
ciaal geformeerde
Broadwayhuisband rond Johan
Hoogeboom tot diep in de nacht al
lerlei bekende en minder bekende lie
deren. Met succes, want wanneer de
sfeer er eenmaal in zat, wilden zoveel
mensen uit het publiek oók een lied
zingen, dat uiteindelijk niet iedereen
aan de beurt kwam. Een hoogtepunt
voor de Hoornders was de vertolking
van 'Het kleine café aan de haven'
van Arie Lap.
Een kleine smet op alle vreugde was
de diefstal van bijna alle sponsor-
vlaggen. terwijl (jeugdige) dieven ook
gekleurde lampjes meenamen voor
hun verzameling. Geklaagd werd hier
en daar ook over de hoogte van de
prijzen van de drankjes. 'Een leuk
festival, maar je moet geen dorst
hebben'meende een bezoeker. An
dere negatieve geluiden werden niet
of nauwelijks gehoord.
Tekst en foto's Joop Rommets
Uitslagen playbackshow
Jongste jeugd. 1.Daphne van der Ster (Den
Hoorn) als Sita; 2 Melissa Praamstra en Shirin
Schahidi (De Koog) met The Phantom of the
Opera; 3.Ruda-Ann. Gertora en Am ana Vledder.
Eva van der Vis en Joyce Vlaming (Oosterend)
met Kabout Plop
OSG-jeugd: 1 .Ariane Standaart (Den Burg) met
Musical Anme; 2.Dennis Daalder, Ferry van der
Vis, Kevin Betsema. Robin Abma en Vos en
Sijbrand Dros (Oosterend) als Linken Park;
3 Lonneke Kikkert (Den Hoorn) met Within
Temptation
Volwassenen: 1. Brigitte Krijnen. Marjolijn
Schoo. Colinda Visser en Sanne Zegel (Oude-
schild) als Moulin Rouge. 2.Carlijn Bos, llona
Stolk. Evelien Westdorp en Angelique Veltman
(De Cocksdorp) als Moulin Rouge; 3 Peter van
Sikkeleras (Den Hoorn) als Whitney Houston.
Samen zorgden ze voor een behoor
lijke gevulde Burgemeester de
Koninghal. de ouderen en gehandi
capten die zaterdag de jaarlijkse
feestmiddag van De Zonnebloem bij
woonden Ze werden getrakteerd op
een gevarieerd spektakel, waarin
musicalster Bill van Dijk en zijn me
dewerkers een denkbeeldige reis
door de tijd maakten. Een handige
formule, want daardoor was het mo
gelijk om diverse hoogtepunten uit
shows van de afgelopen zeventig jaar
te presenteren Zo maakten de toe
schouwers opnieuw kennis met de
charleston, rock 'n' roll en disco.
Illusionisten deden bekende trucs
met kaarten, balletjes en hoepels van
bekende voorgangers, onder wie de
legendarische Fred Kaps. De middag
werd geopend door wethouder Anme
Hm, die het aangename met het nut
tige probeerde te verenigen door uit
leg te geven over de Bijzondere Bij
stand. Die stelt mensen met weinig
inkomen bijvoorbeeld in staat een
nieuwe bril te kopen of een deel van
hun noodzakelijke reiskosten ver
goed te krijgen. Ze adviseerde haar
gehoor van hun rechten gebruik te
maken en stelde zich in de pauze
beschikbaar om vragen te beant
woorden.
(Foto March Heijnen)
De twaalf voorstellingen die uw ver
slaggever zag, waren behoorlijk uit
eenlopend De eerste was vrijdag
avond die van Charles Janko, die
stomme films met op oude vleugel
van het Filmmuseum van muzikale
begeleiding voorzag. Sommige toe
schouwers verwachtten kluchtige
verhalen rond Charlie Chaplin of
Laurel en Hardy voorgeschoteld te
krijgen, maar het betrof over het al
gemeen nogal sprookjesachtige films
uit de periode tussen 1895 en 1930,
die tegenwoordig met snel meer zou
den worden gemaakt. Samen met de
prachtige klanken van de pianist - die
technische assistentie kreeg van zijn
zoon Janko Duinker - leverde het een
bijzondere voorstelling op.
De Texelse Bitches verrasten met
soepel gezongen melodische liedjes
van onder meer The Beatles, waarna
zanger/pianist (en tegenwoordig ook
gitarist) Johan Hoogeboom in de
sfeervolle ambiance van de boet van
Arie Lap met speels gemak de toe
schouwers naar zijn hand zette.
'Johan is geweldig', vond ook Cor
De deelnemers van de playbackshow demonstreerden hun kunnen voor een bomvol Klif 12. Op de foto Marlies Roos en Karlijn Janse uit
Oudeschild, die in de huid kropen van het Friese duo Twarres. Juryleden zijn Johan Hoogeboom. Marjan Berk en Philippe Elan
IFoto Paren Hainan)
Een aparte vermelding verdient de
Texelse finale van de Playbackshow.
De winnaars van de shows uit de
dorpen mochten ditmaal hun kunnen
demonstreren voor een jury die be
stond uit professionele artiesten. Het
werd een succes. Het niveau was
over het algemeen heel aardig, terwijl
theater Klif 12 bovendien uitstekend
gevuld was met publiek. 'Om half
twee, een half uur voor het begin, was
er nog geen kip en moesten er zelfs
nog deelnemers komen. Toen dacht
ik even hebben we daar al die moeite
voor gedaan.Maar om twee uur zat
het bomvol en daarna hebben we een
te gekke middag gehad, prachtig
gepresenteerd door Janien de
Bruijn', vertelt Van Heerwaarden, die
zó enthousiast was dat er wat hem
betreft volgend jaar alweer een
Texelse finale bij hem in het theater
wordt gehouden. 'Voor mijn part noe
men we het Mini Broadway of zo,
maar dit verdient een herhaling.'
de eerste twee afleveringen waren de reacties laaiend en-
usiast, maar moest er geld bij. Hoewel de balans nog niet is
lemaakt, lijkt Broadway Den Hoorn 2002 ook financieel uit
urnen. Een nieuw huiskamerfestival, in 2004, staat dan ook
bijna vast 'Als de buurt het niet wil, dan houdt het op, maar
Eis gelukkig enthousiast', constateert Cor van Heerwaarden,
latiefnemer en eén van de organisatoren. De Texelse finale
i de playbackshow, die dit jaar voor het eerst een onderdeel
mde, was zo'n succes, dat deze waarschijnlijk volgend jaar
erhaald wordt.
hij was zwart hoor. echt waar' Zeer
te spreken, ten slotte, is Van Heer
waarden over de toeschouwers. 'Het
publiek kwam echt voor het festival
En niet om te slempen, zoals je an
ders nog wel eens ziet Daar ben ik
erg blij mee
Hoogtepunten
Hoogtepunten noemen is een heikele
zaak. Iedere avond waren 23 huizen,
garages en schuren op en rond het
Klif ingericht als mini-theater. Op de
openingsdag na - toen niet alle kaar
ten waren verkocht en de artiesten er
geen vier maar drie speelden - wer
den iedere avond 92 voorstellingen
opgevoerd. Dat betekent dat de 37
soloartiesten, duo's en groepen ver
was vreselijk kicken.' De ver-
idheid is dinsdagavond nog lang
uit hun lichaam verdwenen, maar
van Heerwaarden en mede-
imatoren Charlotte Lorier en Ria
jskamp stralen een grote tevre-
leid uit. Voor de voorstellingen
vrijdag bleven behoorlijk wat van
negenhonderd kaarten
■rkocht, maar dat was geen ver
ing, Zaterdag en zondag zaten
teaters echter bomvol en kon er
ïand meer bij. In totaal werden
driehonderd kaarten méér ver-
it dan verwacht. Van Heer-
rden: 'Op zaterdag zouden we
rschijnlijk wel kunnen door-
lien naar twaalfhonderd kaarten,
ir dat is eigenlijk niet te regelen
de logistiek. Je moet er huiska-
s bij hebben, de artiesten hebben
I bed nodig, er moet veel meer
i en koffie zijn. Bovendien doe |e
ondag waarschijnlijk geweld aan
Jan schiet je er nog weinig mee
Nu kozen mensen die zaterdag
n kaarten meer konden krijgen
jorom zondag te gaan.'
Geen stress
de organisatoren aardig op elkaar
speeld zijn geraakt, blijkt uit het
Ruth Vazana. Anneke Brons en Irissabella Bakker als The Bitches.
Hij heeft nu drie gewone voorstellin
gen gegeven, op zaterdagmiddag
een kinderconcert, hij zat zondag
middag in de jury bij de playback
show en hij speelde drie dagen lang
in de nachtband, die na de voorstel
lingen in Klif 12 speelde. Het heeft
deeld over het festival samen maar
liefst 253 maal in actie kwamen. Zelfs
wie voor drie avonden kaarten had,
zag daar 'slechts' twaalf voorstellin
gen van. Een fractie dus. Je kunt daar
tegenin brengen dat de meeste ar
tiesten twee avonden lang te zien
waren, maar concluderen dat 'dus'
