Galerie Langewaa! viert lustrum met
'Kunst kijken is een
gevaarlijke bezigheid'
Kogers morren over
samenstelling bestuur
Sexy bediening in Boodthuis in De Koog
6
Democratisch gehalte dorpscommissies ter discussie
w
Q£k
O©
Van alle kanten __CO
.TEXELSE
COURANT'
VRIJDAG 31 MEI 2002
'Tien jaar Galerie Langewaal, tien
jaar Texelgevoel, voor ons vanzelf
sprekend dat dat het onderwerp
van onze lustrumviering zou zijn',
vertelt Margret Elzinga, die met
haar man Hennie zondag het tien
jarig bestaan van hun galerie in De
Waal vierde. Kunstenaars van ve
lerlei kunnen waren uitgenodigd
om uiting te geven aan hun gevoel
voor Texel.
'Een galerie openen is één, maar een
galerie plus een beeldentuin uitbou
wen tot wat het nu is, is een presta
tie,' complimenteerde Herman Bak
ker van de gemeentelijke Kunst- en
Adviescommissie. 'We kunnen de
familie Elzinga én de Texelse ge
meenschap feliciteren, omdat zij hier
door op een plezierige manier met
vele soorten van kunst in aanraking
komen. Kunstenaars zijn meesters in
het weglaten en veranderen van as
pecten in het landschap. Vergelijkt u
maar eens de diverse Hogebergen
die hier hangen. Wat is Texelgevoel?
Een oude vrouw van tweeënnegentig,
waarbij ik laatst op visite was, zei:
"Het begint al op de boot met het tril
len van mijn neusharen. Voor mij zijn
het de grasklokjes en de leeuwenk als
achtergrondmuziek in het landschap
bij Tienhoven." Er is met één
Texelgevoel, er zijn er tientallen. Voor
de één zijn dat de luchten, voor de
ander het juttersgevoel, de zee, de
tuinwallen...'
Emotie
Lense Elzinga, lid van het Kunst
genootschap Bergen en broer en
zwager van de familie, filosofeerde
over de wonderlijke band tussen
kunstkoper en kunstmaker. 'Waarom
koopt iemand een kunstwerk? Im
mers, kunst kopen maakt je arm.
Door de aanschaf van een kunstwerk
moet de koop van de nieuwe bank
worden uitgesteld, de gordijnen moe
ten nog een paar jaar blijven hangen
en de geplande vakantie opgescho
ven. Waarom dan toch de keuze voor
dat ene kunstwerk? 'Het heeft mets
te maken met mooi of niet mooi. Het
heeft te maken met emotie. Met het
herkennen van de weergave van je
gevoel. Met de onbewuste gedachte:
hij, de kunstenaar, doet iets wat /k
had willen doen. Kunst is met van
deze wereld, maar is er wel in. Kunst
is ook zo walgelijk indringend. Een
personeelslid bij de Hoogovens had
eens bij een verloting een schilderij
gewonnen. Toen hij het thuis aan de
wand hing, bleek de rest van de in
richting er met bij te passen en aan
de kant te moeten. Het lot zal je maar
treffen. Kunst wordt een verslavinq.
Ben je eenmaal wakker geworden,
dan word je straatarm, je huis wordt
kaler en je komt ruimte tekort.'
Elzinga waarschuwde zijn gehoor: 'U
komt zo dadelijk op gevaarlijk terrein,
u bent gewaarschuwd.'
Groei
De geschiedenis van de galerie be
gon tien jaar geleden met het leger
worden van het huis. De kinderen
waren uitgevlogen en Margret
Elzinga, van beroep secretaresse,
wilde iets anders, iets met het huis.
'Wat let je', vroeg Lense Elzinga. De
simpele woorden van de graficus
maakten dat zijn schoonzus nachten
wakker lag en haar zwager tenslotte
opbelde met de tekst: 'Het zaad is
boven de grond gekomen. Maar hoe
nu verder? Hoe kom ik aan kunste
naars die bij mij willen exposeren?
Hoe pak ik het aan?' Ze startte een
kleine galerie, die ze aanvankelijk al
leen runde. Haar echtgenoot Hennie
had een eigen bednjfje in informatica,
dat wat moeizaam liep. De mensen
op Texel waren in de tachtiger jaren
nog niet toe aan de PC. Daarvoor
doceerde hij natuurkunde aan de
Openbare Scholen Gemeenschap
(OSG) te Den Burg en schreef ook
natuurkundeprogramma's voor scho
len door het hele land. Het werken
met glas had altijd al zi|n interesse en
sinds vijf jaar heeft hij zich hier volle
dig op toegelegd. Diverse kunstwer
ken van zijn hand sieren de galerie en
de tuin. Bijzonder fraai is de blauwe
koraalvaas, die gezien het thema van
deze expositie ook Texelvaas had
kunnen heten. In het midden het
blauw van de zee en in het omrin
gende doorzichtige gedeelte de ver
beelding van zand en schelpen. Door
een speciale smelttechniek, het zo
genoemde fusen. is de schaal aan de
onderzijde ruw, wat een extra dimen
sie toevoegt aan het object. Voor zijn
waterpartij in de tuin, ook geschikt
voor een heel kleine tuin, werd zon
dag tijdens de opening al grote inte
resse getoond.
Getroffen
Galeriehouder is een beroep waar je
in groeit. Margret: 'Op de middelbare
school heb ik het vak kunstgeschie
denis gehad en in de familie van mijn
man tekent en schildert iedereen. Ik
heb bij Lense gekeken, bij ovens, me
laten informeren over glazuur, kleu
ren. verf, ja eigenlijk over alles wat
met kunst te maken had Ik probeer
te letten op commercie, maar ik moet
het werk ook góed vinden. Ik moet
getroffen worden door het werk.
Maar minstens zo belangrijk vind ik
de band die je als galerie moet heb
ben met de kunstenaar. Je moet el
kaar begrijpen. Kijk, verkopen is be
langrijk. De galerie moet draaiende
blijven. Toch wil ik onder de vijf grote
exposities die wij per jaar hebben, er
minstens één hebben die eruit
springt. Om de mensen kennis te la
ten maken met iets nieuws. Verkoop
heeft dan minder prioriteit. Soms
slaat een kunstenaar ineens een an
dere weg in en stagneert de verkoop
van zijn werk, wat ook voor ons min
der inkomsten betekent. Ik wil hem
dan toch blijven volgen en kijken
waar het heen gaat. Dat kan een
enorm boeiend proces zijn. Het is van
belang om met elkaar in gesprek te
blijven. Ook hebben wij klanten die
twee, drie maal per jaar langs komen,
omdat ze van een bepaalde kunste
naar houden. Qua vorm, qua struc
tuur, qua kleur Ook dat geeft een
band en levert altijd fijne gesprekken
op. Bij het samenstellen van een ex
positie van verschillende exposanten
let ik altijd op een goede combinatie
van vorm of kleur of thema. Ik moet
het gevoel hebben: het is prettig zo.'
Schansweg en Paal 23 van Heieen
van der Tuin en de grote aquarellen
van oud-Texelaar Toon de Haas, Ute
Fomm maakte kleine collages met
knip- en plakwerk. Janneke Gelling-
Kerstholt wordt geïntrigeerd door
oude tuinen, bloemen en doolhoven.
Ook oude handschriften hebben haar
interesse en zij probeert door middel
van verschillende technieken deze
onderwerpen tezamen op zijde uit te
beelden. 'Ik ben bijzonder geboeid
door het labyrint, de zoektocht om je
Groningen. Aardig zijn haar wind
schermen van doorzichtige golfplaat,
die de beweging van de zee verbeel
den Tussen de platen is een compo
sitie gemaakt van bij elkaar gejutte
strandvondsten. In dezelfde stijl is de
perspexkubus met fel gekleurde ijs
jes en grote strandbal. Een werkstuk
dat ze maakte met collega Méus
Medema. 'Het gekke is dat dit zomer-
idee midden in de wintersneeuw is
geboren. We gingen op zoek naar
een strandbal, die op dat moment
Hennie en Margret Elzinga voor hun atelier in De Waal.
Het is verrassend om te zien op hoe
veel manieren en met hoeveel mate
rialen het Texelgevoel door de diverse
kunstenaars is uitgebeeld. Zo werkt
Jikke van de Waal veel met
chamotteklei Bijzondere uitstraling
geven haar mensfiguren door hun
eenvoud. Door sober kleurgebruik
komt bij deze objecten de structuur
van de klei extra naar voren, wat voor
een houtachtige uitstraling zorgt. Dirk
Breed zette Dijkmanshuizen neer in
olieverf met primaire kleuren. Weer
heel anders zijn de strakke zeef
drukken met de onderwerpen
weg er doorheen te vinden, zowel
letterlijk als figuurlijk, en ik zoek in
mijn werk naar de harmonie van het
contrast. Ik heb een hectische baan
aan een HBO-school, waar ik les
geef. Aan de andere kant heb ik de
stilte van mijn atelier, waar ik mij weer
kan opladen. Ik probeer die beide
dingen samen te brengen in mijn
werk.' Maud Engberts uit Groningen
werkt met aluminiumcement, wat de
indruk maakt van een brons, maar
vele malen goedkoper is in aanschaf.
Weer van een heel ander kaliber is het
werk van Erika Stulp, eveneens uit
natuurlijk nergens in de winkels te
krijgen was. Wie schetst onze verba
zing: rijden we midden in de stad,
fietst er voor ons een vrouw met een
knots van een strandbal achterop.
We hebben haar onmiddellijk klem
gereden en gevraagd waar ze die bal
vandaan had. Ze bleek medewerk
ster te zijn bij bejaardengym en had
meer ballen thuis. We kregen deze
spontaan van haar. Niet te geloven
toch.' Weer heel anders is haar
strandpaal met spiegels, met daarop
een bronzen vogel.
Van Marijn Koenen-Gorter, woonach
tig aan de Oosterenderweg, staj
de tuin een lieflijk brons van J
groepje mensen dat elkaar sti
vasthoudt: 'Windkracht acht' T
meeste Texelaars zullen haar ken)
van het bronzen beeldje bij de k|
smg Oosterenderweg/Laagwaal
weg, de dammende opa met I
kind. Het ontwerp werd get*
tijdens een vakantie in de Pyrenes
waar de familie op een dag hopell
de weg kwijt was en als gevolg!
de in 'beroerd Spaans-Frans-pJ
nees' gegeven aanwijzingen
streekbewoners steeds weer opJ
zelfde punt terechtkwam, waar]
heel dikke, oude man met zijn kl|
zoon zat te dammen. 'Hij werd c
pleet ingepakt door een wurmp/e
drie. Dat beeld is me bijgebleva
Japanse knc
De tuin naast en achter de galen
een verrassing op zich. Niet alJ
door de mooie objecten die her|
der verspreid staan, maar ook i
de prachtige en gevarieerde vegd
tie. Tegen de Bomendiek aan ligt]
gelijkertijd het diepste gedeelte i
de tuin, waardoor de op zichzelf!
al grote berenklauwen tegen dek
ling ogen als een indrukwekkende
woud. De sterk geurende jasmijn
rode meidoorn, het fluitekruid,
tjes van dalen, blaassile
aronskelken, japanse knoop, akj
en nog veel meer andere pla
vormen zeker een extra aant
kingskracht voor de jubilerende]
lerie.
Wegens ruimtegebrek werd de I
tea waarop de gasten werden i
haald en die werd verzorgd door
Mast en dochters geserveerd
dorpshuis De Wielewaal. Voor m
kale omlijsting zorgde
gelegenheidsjazzband, waarin
zoon Maarten Elzinga op de trorr]
zijn partij meeblies. Geheel in ei]
wicht met het thema las Harry
Graaf een tweetal 'aaibare' verlt]
voor.
Galerie Langewaal is geopend I
dinsdag tot en met zaterdag!
11.00 tot 17.00 uur en op afsprtj
Tekst en foto Corrie Tin
Democratie is een groot goed.
Texelaars mogen eens in de vier
jaar naar de stembus om hun ge
meenteraad te kiezen. Bij steeds
meer zaken, zoals de Toekomst
visie 2020, wordt ook de mening
van de dorpscommissie gevraagd.
De invloed van deze bestuurslaag
is de laatste jaren gegroeid. Maar
hoe zit het met het democratisch
gehalte van de Texelse dorps
commissies? Ze staan ter discus
sie, want met name in De Koog
leeft in bepaalde kringen onvrede
over de samenstelling van het be
stuur.
Eens per |aar komt het college naar
de Texelse dorpen, om in het open
baar te vergaderen met de dorps
commissie. Tijdens het overleg ko
men vele zaken aan de orde, die
verschillen per dorp. Elk dorp heeft
een convenant met de gemeente ge
tekend, waarin de afspraken en ver
antwoordelijkheden zijn vastgelegd.
Zoals het feit dat elk dorp jaarlijks
2.272,72 euro (ƒ5.000,-) krijgt, die de
dorpscommissie naar eigen voorkeur
mag besteden aan zaken die aan het
dorp ten goede komen.In het
convenant staat dat de dorps
commissie ervoor moet zorgen dat er
zo mogelijk eens per drie jaar
bestuursverkiezingen worden gehou
den of bestuurders worden be
noemd. De verkies- of benoembare
personen moeten afkomstig zijn uit
lokale bevolking.
'De vertegenwoordiging van het dorp
is een zaak van die gemeenschap
zelf', vertelt gemeentesecretaris Piet
Zoon. 'Als inwoners van het dorp vin
den dat de belangen met goed wor
den behartigd, dan moet men in het
dorp zelf te rade gaan. Wij schrijven
niet voor hoe in een dorp de verkie
zingen worden gehouden.'
De Koog
De onvrede van Kogers over de
dorpscommissie wordt aangekaart
door een bewoner die niet met zijn
naam in de krant wil. De persoon is
bang er in zijn dorp op aangekeken
te worden. De dorpscommissie van
De Koog is een vereniging met ruim
300 leden, waarbij het bestuur vol
gens een statutair schema aftreedt en
wordt herkozen. Voorzitter Frits
Agter: 'Elk jaar houden we een jaar
vergadering en regelmatig vallen er
bestuursleden af en komen er nieuwe
bij. Ze worden gekozen door de aan
wezige leden. Niet alleen het bestuur,
ook de leden mogen kandidaten aan
brengen, al mag dat niet nog drie
minuten vóór de vergadering gebeu
ren. Het moet geen overval worden.
Als bestuur proberen we een redelijke
afspiegeling van het dorp te zijn, qua
leeftijd, branche en de bewoners. Tot
nog toe is dat volgens mij aardig ge
lukt. Ik heb er althans nooit klachten
over gehad. Zelf zit ik al ruim twintig
jaar in het bestuur. Dat ik er wat lan
ger inzit, houdt ook verband met de
afwikkeling van het nieuwe dorps
huis. Hoe lang ik het nog blijf doen,
weet ik niet. Als ik hoor dat ik het niet
goed doe, dan ga ik daar eerst eens
met mijn medebestuurders over pra
ten.'
'Binnen het bestuur verschillen de
meningen best wel eens, met ieder
een zingt immers hetzelfde lied. Als
iemand kandidaat wordt gesteld, dan
kijken we wel even of de rest van het
bestuur met deze persoon aan de
zelfde tafel kan zitten. Als dat niet het
geval is, gaat het niet door. De laat
ste keer dat door de leden iemand
naar voren is geschoven, is volgens
mij een jaar of 24 geleden. Maar die
persoon kreeg met de steun van het
bestuur, trouwens ook niet van de
leden.' Agter bestrijdt dat leden geen
invloed hebben op de vergadering
van het jaarlijkse overleg tussen de
dorpscommissie en het college. 'We
houden twee tot drie weken daarvoor
altijd een voorvergadering. Als men
dat wil, kunnen we bepaalde zaken
aan het college voorleggen.'
'Botst wel eens'
Verwijten dat hij teveel een eigen
koers vaart en alleen hem gunstig
gestemde Kogers om zich heen ver
zamelt, zegt Agter niet te kennen.
'Over het bestuur zelf, of mijn positie
daarin, heb ik nooit klachten gehad.
Als voorzitter heb je aanhangers,
maar het botst ook wel eens. Perso
nen kunnen het wel eens met eens
zijn met standpunten over bepaalde
zaken in het dorp, die wij nu eenmaal
uitdragen. Je hoopt dat de andere
partij daar bovenuit groeit. Ik doe dit
niet alleen voor mijn eigen plezier of
om mezelf te verbeteren, dat zou ook
met goed zijn. Ik denk dat het zelfs
wel eens negatief voor me uitpakt.
Bepaalde zaken worden nu eenmaal
met elkaar verbonden.'
Het is volgens Agter een misvatting
dat De Koog 'als los zand aan elkaar
hangt'. 'Het dorpshuis heeft het ge
meenschapsleven een flinke impuls
gegeven. Elke week komen er, afge
zien van de gymnastiek, 125 bezoe
kers. Mensen praten veel meer dan
vroeger met elkaar.'
Waar er kritiek op Agter is, is er ook
bijval. Dorpsgenoot Hielke Bruining:
'Frits heeft veel gedaan voor De
Koog. Zonder hem zou er geen nieuw
dorpshuis, geen bedrijventerrein en
zelfs geen dorpscommissie zijn ge
weest. Want De Koog is een wispel
turig dorp. Het is zijn verdienste dat
er een dorpscommissie is.'
Stichting
In veel andere dorpen is de dorps
commissie een stichting. De wijze
waarop het bestuur wordt samenge
steld, verschilt. In Den Hoorn be
noemt het bestuur zelf de bestuurs
leden en kunnen de bewoners deze
niet individueel kiezen. Wel kunnen
Een nieuw restaurant in De Koog, waar het eten door pi
kante dames wordt geserveerd. Het gaat gebeuren in het
voormalige Boodthuis aan de Boodtlaan, dat wordt gerund
door twee exploitanten van Griekse afkomst. Niet alleen
lopen er schaars geklede dames rond, ook de obers lopen
er sexy bij, want het vrouwenoog wil ook wat. Maar het moet
wel een nette zaak worden, zonder rottigheid, vinden
uitbaters S Konstantiniousen M. Hoeba. Vinden Texelaars
dit een 'sexy' initiatief?
Op Texel zijn we mets gewend, aan de overkant stikt het van de zaken waar
topless dames serveren. Wat deze jongens doen is daarbij vergeleken echt
heel onschuldig. Als je een ondergronds restaurant als het Boodthuis, waar
je van buitenaf niets kan zien, toch aantrekkelijk wilt maken, moet je je toch
proberen te onderscheiden.'
[ZÉGT U HET MSI
Jook Nauta, voorzitter van Horeca Texel (op persoonlijke titel). 'Texel
zit volgens mij niet op dit soort zaken te wachten. Het past volgens mij niet
bij hef imago van Texel dat de VW probeert uit te dragen. Maar als
horecaorgamsatie kunnen we er niets mee. Het bestuur heeft er formeel ook
geen mening over. Volgens mij is het niet strijdig met de wetgeving en als
het geen verstoring van de openbare orde geeft, dan geloof ik niet dat er
sanctiemiddelen bestaan.'
Frits Agter, voorzitter van de dorpscommissie van De Koog: 'Mijn per
soonlijk mening is dat het geen pluspunt is voor het dorp. Het trekt bepaalde
individuen aan. De Koog heeft er meer aan als het imago van familie
badplaats enigszins wordt gehandhaafd. Het niveau gaat iets omlaag. Zo'n
topless zaak, dat vind ik lichtelijk banaal. Ik neem aan dat het geen uitbater
van Texel is. Een Griek? En ik maar denken dat de wi|sheid uit Griekenland
kwam...'
Texelaar Dennis Vonk: 'Texelaars moeten niet doen alsof ze roomser zijn
dan de paus. Zodra de dames 's zomers op het strand de topjes afdoen,
moet iedereen ineens naar het strand. En ik kan je nog wel een andere zaak
in De Koog noemen waar showtjes worden gegeven, maar dan helemaal
naakt. Ik begrijp niet dat er zoveel ophef over dit initiatief wordt gemaakt.
s
[EEN PORTIE VIRGRR-LIGHF
Burgemeester Joke Geldorp: 'Ze moeten dit vooral doen, dan gaat de ver
paupering van De Koog zeker door, van buiten en van binnen. Maar de
ondernemer is hierin vrij om te doen wat hij wil. Ik eet graag een hapje bui
ten de deur, maar heb geen trek om daar te gaan eten.'
Voor alle duidelijkheid geeft de burgemeester aan dat het in geen geval is
toegestaan om prostitutie in het betreffende pand te bedrijven. 'Dat mag
hooguit op één locatie in het buitengebied, maar zeker niet in de buurt van
scholen, jeugdhonken of andere gelegenheden waar jongeren komen.'
S. Konstantinious, exploitant: 'Het wordt absoluut geen bordeel of een
Moulin Rouge zoals in Amsterdam. Tot 22.00 uur zijn we een gewoon res
taurant, waarbij serveersters in Bermuda lopen en gewoon een overhemd
aan hebben, maar zeker niet topless gaan. Gezinnetjes zijn van harte wel
kom. Na 22.00 uur gaat het overhemd uit, maar het topje blijft aan. Dan
verplaatst het gezelschap zich naar de bar, waar lekkere hapjes en drank
jes worden geserveerd, zoals saté, tapas en noem maar op. Wie naar bin
nen wil, betaalt 10 euro entree, maar krijgt daarvoor in ruil wel één of twee
drankjes en hapjes. Of het topje uitgaat? Als dat al gebeurt, alleen laat op
de avond. Eerder zeker niet. We hebben zo af en toe een showtje, maar
ook daarmee gaan we niet de perken te buiten. Het is vooral leuk enter
tainment, ook voor vrouwen.'
M. Hoeba, de andere exploitant: 'We mikken op een net publiek, van 25
tot zeg maar 50 jaar. Geen dronkelappen of mensen die rotzooi willen trap
pen. Vandaar die entree. We hebben een portier en het gaat allemaal heel
netjes. Als in een grand café, maar dan een beetje in Baywatchstijl. Gewoon
met z'n allen een leuke avond hebben. Door de publiciteit hebben we aar
dige reacties gehad, maar ook afkeurende. Daar zijn we wel een beetje van
geschrokken. Door het etiket topless, wat dus niet de bedoeling is. Ik wil
met eens dat er bovenstukjes uitgaan. Onze serveersters komen uit Utrecht.
Liever nog hadden we meisjes van Texel, maar dat lukt tot op heden niet.
Maar wie interesse heeft, kan langskomen. Wat we in het restaurant op het
menu hebben staan? Mediterrane gerechten, Grieks, Italiaans en Spaans.
Echt lekker hoor.'
de bewoners zich eens per jaaM
spreken over het totale bestuur^J
zijn allemaal beste mensen, waa
niets mis is. Maar ik snap toef
waarop het zo gedaan is', w
oud-voorzitter Jaap Lap zich af.
voorzitter van de dorpscommi:
toch iemand die bij bepaalde
genheden op de voorgrond trei
openingen of als een nieuw fiel
in gebruik wordt genomen. Dan
zo iemand er wel, maar hij of zij is|
gekozen. En dat geeft mij toch:
wat ongemakkelijk gevoel. In thsj1
bestaat natuurlijk de kans dat
dorpsbestuur alleen komt te besil
uit mensen die elkaar goed ligM'
waardoor je geen representaiB
vertegenwoordiging krijgt. Steld®
vindt dat het bestuur het goed bp
maar dat de voorzitter er niets
bakt - wat ik overigens niet vind hl
- dan kun je dat nu niet zeggen. W
je kunt alleen een oordeel uitsprei
over het hele bestuur. Als doq
bewoner kun je ook geen
kandidaat inbrengen.'
Kritiek op de dorpscommissie kt
ook van bewoners die het betreu
dat het Lagewegje, dat net bui
Den Hoorn loopt, is verbreed t
extra graskeien. 'Het kan bestzijm
een paar dorpsgenoten eromy
vraagd hebben, maar ik ken eige»
alleen maar Hoornders die hetjtBL
mer vinden. Iksnap best dat het A
zandpad kan zijn, als je wilt stim.
ren dat gasten van Loodsmansb
niet door het dorp zelf rijden mat
omheen. Tegenliggers met eend
van of een tractor konden elkaa
derdaad moeilijk passeren. Mas
het nou zo erg dat ze snelheid mo
ten minderen en desnoods eve»
elkaar wachtten in de berm? Bov
dien, het ging maar om een f
weken in het jaar. Dat vond ook»
houder Bakker, maar doordal
dorpscommissie in het overleg rui
en w elke keer weer over verbreb
begon, ging de gemeente uiteind
overstag. Nu ligt er een soort '3
baan, waarvan de berm nog ste
stuk wordt gereden. Het was a'
een leuk weggetje voor een wan
ling, maar dat laat je nu wel u>
hoofd, zeker met kleine kinde^
Maar ja, de dorpscommissie heej.
al haar wijsheid besloten dat hel
dig was', spot journalist én Hooi
Joop Rommets.
Oudescl
Het bestuur van de dorpscomi
in Oudeschild, eveneens een s»
ting, is deels op persoonlijke titeli
kozen en bestaat voor de rest uit]
tegenwoordigers
belangenorganisaties, zoals de
vereniging, de bejaardensoos,
toneelvereniging en anderen
deze personen aftreden, dan 4
doorgaans een ander uit hun or
satie hen op. 'De Oudeschilders'
Lees verder pagin
