Wiskunde geeft je soms het idee
at je achter de dingen kunt kijken'
keeleraars trotseren wind en regen
evlogen leraar neemt na 35 jaar afscheid van de klas
Van Lubek presteert
weer vlak voor EK
TEXELSE J COURANT
Triatlon bijna
volgeboekt
Voorbereiden
op triatlon
Qesiaagd
fcskeelerlocht bepaalde de achterste het tempo in het peloton. Desondanks werd er flink doorgereden, ondervond de rijdende
Gerard Timmerman.
maar één keer per jaar op
en dat is tijdens de tocht
e*elHet citaat is afkomstig
enthousiaste rijder uit
die zondag met een groepie
noten naar Texel was geko
men om mee te doen aan de tocht
'Door het hart van Texel.' Hij en 114
anderen die ondanks de slechte
weersvoorspelling zondagmorgen de
skeelers aantrokken voo. de rit kre
gen daar geen spijt van.
kracht worden gezet. Het mocht de
pret niet deren van vijftig geoefende
rijders in het peloton. Tijdens drie
flinke ritten deden ze onder begelei
ding van ervaren skeeleraars Han
Pastoor en Ronald Kramer alle delen
van het eiland aan. Van Den Hoorn tot
voorbij De Cocksdorp. De tocht door
het afwisselende landschap was pre
cies de reden waarom veel njders van
de overkant naar het eiland waren
gekomen. Een aantal had er zelfs een
reis vanuit Duitsland voor over.
Andere beschouwden het als een
mooie vingeroefening voor de te hou
den Elfstedentocht. Opmerkelijke
prestaties waren er zeker. Zoals de
elfjarige deelnemer, die op zijn wiel
tjes zestig kilometer volbracht. En van
de Texelse Christine Veeger (van de
Grensweg), die zich tijdens de
pelotonstocht uitstekend manifes
teerde. Tegen wind werd met snelhe
den van circa 18 kilometer gereden,
maar met de wind in de rug werden
aanzienlijk hogere snelheden geno
teerd. Maar een wedstrijd werd het
niet. 'Want de laatste in de groep
bepaalt het tempo', aldus Pastoor.
Ook de individuele rijders draaiden
op een uitgezet parcours dapper hun
rondjes. Stilletjes was wel op wat
meer deelnemers gehoopt, waardoor
ook de 45 vrijwilligers die stonden te
posten en andere hand- en spandien
sten verrichten wat meer aanspraak
hadden gehad Ongelukken deden
zich bijna niet voor. 'Een Duitser die
onderuit was gegleden met een
schaafwond', wist Riet Goeman van
de EHBO te vertellen. Zij en andere
vrijwilligers konden na afloop bij
praten tijdens de barbecue.
's Morgens viel hier en daar een bui,
maar 's middags bleef het redelijk
droog. Door het natte plaveisel wa
ren sommige stukken weg weliswaar
wat glibberig en moest' er op be
paalde stukken tegen wind flink
bloedbank OSWUiéJ)
Ingrid van Lubek lijkt vlak voor het
Europees kampioenschap triatlon
in Hongarije steeds beter in haar
oude doen te komen. Zaterdag
pakte ze de derde plaats bij een
internationale wedstrijd in Holten.
Ze hield een goed gevoel over aan
de wedstrijd.
Van Lubek sleepte geruime tijd met
een blessure, waardoor ze nog maar
kort geleden haar rentree kon maken.
Niettemin veroverde ze meteen de
Nederlandse titel bij de open natio
nale kampioenschappen. In Holten
begon ze aanvankelijk rustig aan bij
het zwemmen. Tijdens het fietsen
kwam ze echter al snel in de kop te
recht. Met zes anderen vormde ze
een kopgroep waar later nog drie
deelneemsters bij aanhaakten. Bij het
hardlopen lag ze ook vooraan. 'Ik
wilde eigenlijk nog met diep gaan,
maar het ging allemaal gemakkelijk.
Ik ben daarom door blijven lopen,
omdat ik op de derde plek lag. In de
sprint verloor ik uiteindelijk de strijd
om de tweede plaats.' Een goed ge
voel resteerde en ze had weinig last
gehad van de blessure aan de
hamstrings. Vrijdag wacht het EK in
Hongarije. Dan wil Van Lubek voluit
gaan. In het najaar wacht het wereld
kampioenschap. Voorwaarde voor
deelname is dat zij bij de beste vijftig
op de wereldranglijst staat. Van
Lubek: 'Voor Holten stond ik op de
49ste plaats. En op het EK zijn ook
punten te verdienen.' Of ze ook mee
doet aan de Texelse kwarttriatlon die
zaterdag 13 juli wordt gehouden, is
nog even de vraag. Van Lubek. 'Ik
ben het wel van plan, maar het is nog
afhankelijk van hoe ik me dan voel en
hoe het met de hamstrings is.' Het EK
in Hongarije wordt live uitgezonden
op EuroSport (vanaf 18.00 uur).
kende het twee minuten geen les.
leder kind heeft de macht om de stilte
te doorbreken, maar niemand doet
het.'
Betrokkenheid
Uit gesprekken met leerlingen en
oud-leerlingen komt zijn grote betrok
kenheid steeds weer naar voren. Er
was en is Vlaming met gauw iets te
veel als het er om gaat anderen te
helpen. Zo herinnert Frits Veltkamp
zich nog dat dertig jaar geleden
(laming, zestig jaar geleden geboren en opgegroeid op
loerderij onder de rook van Oosterend, had het ideaal
et als zijn vader boer te worden. Koeien melken, de
e van de landerijen om je heen en de geur van vers
Door bemoeienis van de 'bovenmeester' werd hij de
school ingepraat, verhuisde hij na twee jaar met een
dje mee naar de HBS en kreeg hij zoveel aardigheid in
jnde dat hij 'boer van de geest' werd. 'Ik houd van kin-
i', zegt hij, 'maar niet op een zoetsappige manier.'
og druk aan het opruimen, 'De
proefwerken zijn achter de rug
eb het zo ontzettend druk ge-
j laatste weken. Ik heb nog
|d gehad om alles te sorteren,
pet nu maar eens gebeuren,'
schuldigt hij zich lachend. 'Wil
of koffie? Ja. het kan raar lo-
wilde beslist boer worden
r. Die ruimte op het land, de
>n als de koeien voor het eerst
ip stal staan, die frisheid van
In nu ben ik tóch boer gewor-
ijn vak en het mijne hebben
lereenkomsten. De boer zaait
es. ziet het opkomen, moet
I wieden en alles onderhou-
0 ben ik ook bezig. Ik zaai in
st van de kinderen, moet uit
en verbeteren en soms zie ik
el moois opkomen. Het kwam
kdoor meester Bolt, de hoofd
wijzer van de lagere school in
end. Hij vond het zonde dat ik
1 landbouwschool zou gaan en
er bij mijn ouders over praten
raar iets verder moest. Wel, via
kon je natuurlijk hogerop en
elijk naar Wagenmgen, dus.
twee jaar op de ULO zat, ging
nend Piet Verberne naar de
besloot ik mee te gaan. Ik liet
pport aan Van der Eyk, de rec-
n. Moet je je voorstellen, twee
«oordat het nieuwe schooljaar
Zo ging dat in die tijd. Het was
ik mocht komen. Maar ik
Dg dat ik die eerste schooldag
en Burg fietste en dacht: wat
doen? Bij de ULO het plein
nof toch bij de HBS?'
=rd de HBS en ik bleek goed
«acte vakken: schei-, wis- en
unde. Ik vond het ook erg leuk
er in doorgegaan aan de uni-
I in Amsterdam Ik heb me
eneneenhalf jaar in de exacte
tórdiept De scheikunde heb
nekwart jaar vervangen door
kunde, dat leek me ook wel
ant En dan kwantummecha-
j2onder boeiend. Het idee dat
laterie kunt opvatten als een
n onzichtbare golfEr is meer
iet. We leven, zoals de geleer-
u veronderstellen, in een
nsionale ruimte. Wiskunde is
oflijk interessant. Het brengt je
ten die je anders niet zou krij-
je hebt soms het idee dat je
de dingen kunt kijken en er
izinmge dingen over kunt zeg
de wiskunde bestaan bijvoor-
«erschillende soorten onein-
I. Dat verhaal staat niet in de
e schoolboeken, maar ik vind
lom dat aan mijn leerlingen uit
en. Er zijn altijd leerlingen die
het met zien, maar er zijn er ook die
het wél zien en dat is aardig. Ik houd
ervan om de stof te herhalen, nieuwe
voorbeelden te bedenken en het
voortdurend uit te leggen. Leerlingen
moeten aan de gang, ermee aan het
werk blijven Inzicht komt vanzelf wel.
Er zijn leerlingen geweest die er wer
kelijk geen bal van snapten en die
door veel te oefenen toch een vol
doende haalden. Maar op de pakweg
vijfentwintig leerlingen zijn er meestal
maar twee of drie die het echt begrij
pen.'
Geen woorden...
'Wiskunde bestaat uit denkbeelden
en symbolen en is eigenlijk niet ge
maakt om er iets aan te hebben. Het
rare is dat het dan toch nog toepas
singen heeft. Het lijkt wel alsof de
Schepper zich aan wiskundige regels
heeft gehouden om het universum in
elkaar te zetten. Ik heb het er in de
klas wel eens over. Er zijn twee op
vattingen: één dat alles bij toeval is
ontstaan, en twee dat alles bewust
gemaakt is zoals het gemaakt is. Ik
denk met dat wij hier nog zouden zit
ten als het maar lukraak ontstaan
was. Ik denk dat er een Schepper is
die boven de materie staat en dat tijd
en ruimte beide zijn gemaakt. Ik ben
een gelovig mens Dat wil ik zeker in
het interview hebben, dat is belang
rijk voor mij en zegt wie ik ben. Maar
ik houd niet van een zoetsappig ge
loof. Einstein heeft eens gezegd:
"Vraag niet naar wat iemand gelooft,
maar kijk naar zijn daden en je ziet zijn
geloof." Waarom is Jezus de Mes
sias? Niet omdat hij wonderen deed,
maar omdat hij van mensen hield.
Wat is geloof? Formules onderschrij
ven? Toon mij uw werken! Het gaat
om wat je dóet. Ik was tot voor kort
lid van de hervormde kerk hier in Den
Burg. De laatste vier jaar was ik zelfs
ouderling, maar in september werd
via de kerk de Vredeskrant verspreid.
Ik was daar erg op tegen, omdat het
Palestijnse vraagstuk er eenzijdig in
belicht werd. Er kwamen alleen
Palestijnen aan het woord. Door de
zaak eenzijdig voor te lichten, geef je
naar mijn mening valse voorlichting.
Dat is gevaarlijk en daarvoor wil ik niet
verantwoordelijk zijn. Dat is nu een
maal een aspect van mijn persoon.
We hebben in de dertiger jaren in
Duitsland kunnen zien waar eenzij
dige voorlichting toe kan leiden. Tot
de uitroeiing van het Joodse volk. Ik
ben pro-lsraël, dat zeg ik er direct bij,
maar dat wil nog niet zeggen dat ik
alles maar goed van ze vind. Ik vind
wel dat je altijd beide kanten aan het
woord moet laten om een goed beeld
te krijgen en om werkelijk te werken
aan vrede. Toen de kerkenraad de
krant toch verspreidde, heb ik mijn
conclusies getrokken en heb me la
ten uitschrijven. Dat was een hele
stap, ik ben tenslotte zestig jaar lid
geweest.'
Sporen
Zestig jaar lid van de kerk, vijfendertig
jaar voor de klas. We spreken over
hele lappen van tijd. Tijd die sporen
heeft achtergelaten in zijn leven en
tijd waarin hijzelf zijn sporen heeft
nagelaten in het leven van anderen.
Heeft hij al die jaren met plezier voor
de klas gestaan? 'Ja, meestal wel. Ik
heb toen ik met de studie begon al
tijd geweten dat ik leraar wilde wor
den. Maar het is geen gemakkelijk
vak. Je moet ervan houden, een soort
vakidioot zijn. En je moet van kinde
ren houden. Dat doe ik, maar niet op
een zoetsappige manier. Kinderen
moeten ook weten waar ze staan en
wat er van ze verlangd wordt. Mijn
eerste jaar voor de klas was in Den
Haag, als invaller voor een leraar die
studieverlof had. Geen gemakkelijk
jaar. Ik dacht: als het zó moet, kap ik
er mee. De inspecteur van onderwijs
gaf me de raad bij een nieuwe start
alles te vergeten, Hij zer "Het gaat in
het onderwijs maar om één ding: dat
je de baas bent. De enige orde die je
kunt handhaven is de orde die voort
vloeit uit het werk dat je doet. Bij wis
kunde niet kletsen, maar bezig zijn
met waar je mee bezig bent. Bij taal
dompel je leerlingen voortdurend in
een taalbad, enzovoort."
Kort daarna, tijdens een familie
bezoek op Texel, ging ik even aan bij
Van der Eyk, mijn vroegere school
hoofd, die zelf ook wiskundeleraar
was. "Er is hier een vacature Jan, zou
je daar met op willen solliciteren?"
Nou had ik net een baan toegezegd
gekregen in Leiden en ik zou maan
dags het contract ondertekenen, dat
lag dus toch een beetje moeilijk.
"Nou. zegt-ie, als jij solliciteert, zorg
ik dat je wordt benoemd.' En zo
kwam ik weer op Texel terecht', zegt
hij verontschuldigend lachend. 'In het
begin, ik kreeg vijf en zes atheneum,
had ik te weinig uren om alle stof er
in te proppen die de leerlingen af
moesten hebben voor het examen.
Het was gewoon te gek. Ik ben toen
begonnen om aan het begin van ie
der lesuur twee minuten stilte in te
voeren. Wil een kind goed kunnen
nadenken, dan moet het eerst tot rust
komen. Denk aan Gandhi. Bij belang
rijke beslissingen ging hij eerst een
paar dagen vasten en mediteren. Het
werkt. Bovendien smeed je zo ook
losse kinderen tot een groep. De
sfeer in de klas moet goed zijn, om
dat kennis overdragen alleen moge
lijk is als er sprake is van een vertrou
wensrelatie.' Was het geen hele toer
om een binnendringende lawaaierige
horde tot twee minuten absolute stilte
te bewegen? 'Dat viel erg mee. In het
begin werd er wel een lacherig over
gedaan, maar al gauw wenden ze
eraan. Bij Vlaming moet je gewoon
even stil zijn. En in elk geval bete-
lijke leraren over wat wel en wat met
kan. 'Hij is heel redelijk, trekt niemand
voor en zal als hijzelf een fout maakt
dit ook ruiterlijk toegeven en hem
verbeteren en niet zeggen pech ge
had. zoals sommige anderen wel
doen. Als je het niet snapt, legt hij het
drie, vier, vijf keer uit, net zolang tot
je het doorhebt. Haal je dan een ze
ven, dan zegt hij voor de klas. moe
ten jullie eens even horen hoe goed
ze dat gedaan heeft! En hij gaat door
tot de laatste schooldag, tot het boek
uit is.' Haar zus Sara. 'Hij is de enige
die onze klas stil kan krijgen. Wij zijn
écht vreselijk, brullen en schreeuwen,
maar als hij zo streng kijkt, helpt dat
wel. Laatst bij de alarmtest hadden
we afgesproken met zijn allen de klas
uit te rennen om te ki|ken wat hij zou
doen Nou, hij reageerde helemaal
met, dus er was niks aan
'Snel', 'snel', 'snel', is het trefwoord
dat door iedereen in de mond geno-
zwakke leerlingen die voor hun eind
examen zaten, in de paasvakantie
iedere dag een paar uur extra les kre
gen. 'Dat vond ik toch wel heel bij
zonder en voor mij niet verkeerd. Hij
had het in zi|n vakantie niet hoeven
doen. Aan de andere kant zijn er ook
steeds geluiden geweest van ouders
die protesteerden tegen de veelei
sende aanpak van Vlaming. Kinderen
uit de MAVO-klassen konden zijn
tempo vaak met bijhouden en dat is
geloof ik wel zo gebleven. Mijn twee
zoons hebben het in de onderbouw
moeilijk gehad bij wiskunde Zijn
manier van werken was gewoon te
hoog gegrepen. Maar ik vind het een
bijzonder mens en voor mij was hij
een leuke leraar.' Ava Louise Trap
vindt hem één van de meest duide-
men wordt. 'Maar,' zegt Karin Bas 'hij
wil wel alles uitleggen, al vind ik zijn
lessen saai. Ik houd met van wis
kunde. Wat ik wel leuk vind zijn de
spreuken en raadseltjes die hij onder
aan zijn oefenstencils zet.' Als je een
keertje geen zin in les hebt, moet je
een vraag over wiskundetheorieën
stellen. Daar kan hij een heel lesuur
mee vullen', onthult Sietze
Vermeulen zijn ontduikingsstrategie.
Vlaming heeft de gewoonte zijn klas
een paar maal per jaar uit te nodigen
voor een gezellige avond. Hetzij bij
hem thuis - alle meubilair de kamer
uit en kussens op de grond -, hetzij
in De Schakel. Iedere leerling neemt
wat te eten mee, maar mag niet eten
van wat hij zelf gekookt heeft. Dat is
de regel. Na de gezamenlijke maal-
DINSDAG 2 JULI 2002
tijd wordt er Mens-erger-je-niet ge
speeld, gesjoeld, Vier-op-een-rijof
een ander spel dat door de leerlingen
wordt meegenomen Warme choco
lade melk en speculaas zijn traditio
neel de traktaties. De avonden zijn
zeer gewild, de kamer soms propvol.
Eenmaal werd een meisje onwel en
werd ze naar de dokter gebracht, die
constateerde dat zuurstofgebrek
hieraan debet was.
Martin Birkenhager, een gepensio
neerd wiskundige, heeft naar eigen
zeggen in zijn werk als begeleider van
lerarenopleidingen honderden
wiskundeleraren aan zich voorbij zien
trekken. Over Vlaming zegt hij: 'Hij is
verreweg de beste wiskundeleraar
die ik ooit heb ontmoet. En ik heb er
heel wat gezien Hij geeft de leerling
eindeloos kansen en houdt de moed
erin. Mijn dochter heeft bij hem in de
klas gezeten. Hij heeft zijn eigen me
thodes en leert de kinderen ook din
gen die niet in de boekjes staan. Hij
steekt met kop en schouders boven
de gemiddelde wiskundeleraar uit.'
Wat is nou zijn geheim om het vol te
houden iets honderd keer opnieuw
geduldig uit te leggen? Vlaming 'In
de wiskunde heb je veel structuren
Ik zet ze allemaal op transparanten en
als een leerling dan bij me komt, hoef
ik alleen maar het velletje op de
overheadprojector te leggen en de
situatie is direct voor gebruik gereed.
Als ik alles iedere keer zou moeten
uitschrijven, zou ik er ook de pest in
krijgen en zeggen: laat maar zitten.
Dat moet je dus anders aanpakken.'
Water bij de wijn
Vlaming blijkt in meerdere opzichten
een andere aanpak te hebben dan
gemiddeld. Hij staat voor zijn overtui
ging en zal zich als hij van zijn gelijk
overtuigd is niet snel tot andere ge
dachten laten brengen. Water bij de
wijn is er niet bij en dat roep wel eens
conflicten op. Wat anderen misschien
buitensporig of overdreven conse
quent noemen, wordt door hem ge
zien als de enige manier om vóór te
leven wat hij gelooft. Een verschil van
mening met de schoolleiding was
voor hem zo onoverkomelijk dat hij
besloot zich aan het einde van dit
schooljaar uit het onderwijs terug te
trekken. 'Zijn ontslagname wordt
door ons zeer betreurd.' vertelt rec
tor Henk de Vries. 'Het doet zeer om
hem te laten gaan. Soms is rector zijn
een rotbaan. Ik heb wel geprobeerd
hem op andere gedachten te bren
gen. Financieel sta je er ook beter
voor als je volgend jaar pas gaat,
voerde ik aan. Maar Jan, die nogal
gek is met zijn volkstuintje, illus
treerde zijn besluit met een verhaal
over een vogel die hij vorige week
verstrikt in een net had aangetroffen.
Het was nogal een werk geweest het
beestje te bevrijden, maar toen het
eindelijk gelukt was, nam hij het beest
in zijn handen en liet het vrij, de lucht
in. Twee veertjes bleven achter in zijn
geopende handen Ik denk dat dit
verhaal het best zijn levensinstelling
weergeeft Om werkelijk vrij te zijn,
moet je soms iets achterlaten.'
'Mijn vader is een man met pnnci-
pes,' zegt dochter Judith. 'Hij kan
geen onrecht zien. Hij is heel bevlo
gen als het gaat om dingen waar hij
het belang van inziet en is daarin met
gemakkelijk, al is hij de laatste jaren
wel wat milder geworden. Hij zal al
les geven voor iemand die het moei
lijker heeft dan hij en gaat daarin heel
ver. Hij ontzegt zichzelf heel veel maar
hij verwacht dat ook van een ander
en daar gaat hij naar mijn mening de
grens soms over. Hij leeft echt vol
gens het principe: je kunt in deze
wereld niet rijk zijn en verander de
wereld, begin bij jezelf. Ik denk dat hij
daarmee mensen wel eens van zich
wegjaagt en dat vind ik heel jammer.
Ik hou veel van mijn vader.'
Moderne fratsen
Vlaming is nooit aan die 'moderne
fratsen' begonnen om zich bij de
voornaam te laten noemen en iaat
zich consequent aanspreken met
meneer 'Om de verhoudingen zuiver
te houden', zegt hij zelf. Slechts één
van zijn leerlingen kreeg het privilege
hem met 'Jan' aan te spreken, maar
wel pas na zijn afstuderen. André
Ran, thans hooglèraar in de wiskunde
aan de Vrije Universiteit van Amster
dam: Dat was wel even wennen ja,
want voor mij was hij toch meneer
Vlaming. Ik heb zes jaar met ontzet
tend veel plezier les van hem gehad
en bij mijn eerste jaar op de VU over
kwam het me regelmatig dat ik dacht:
hé dat heb ik bij Vlaming al geleerd.
Hij is een voorbeeld van zeer dege
lijk leraarschap en wist ook minder
begaafde leerlingen bij de les te hou
den. Hij wist heel moeilijke matene op
een bnljante manier voor het voetlicht
te brengen. Hij had hart voor zijn vak
als leraar én voor de wiskunde. Ik ga
nog vaak even bij hem langs voor een
bak koffie. Het is een heel plezierig
mens. Ik denk dat het hoge percen
tage ex-Texelaars dat op één of an
dere wijze in de exacte wetenschap
pen terecht is gekomen voor een
groot deel op de rekening van Jan
geschreven mag worden.'
Collega Frits Steenbruggen: 'Hij is
een prima collega, iemand met hart
voor de zaak. Hij staat voor zijn ide
alen en houdt er eigen ideeën op na.
Hij is gek op trainen, denk aan zijn
beroemde stencils. We hebben ge
zien dat dat resultaat oplevert. Hier en
daar hebben we wel een en ander
van hem overgenomen, maar hij gaat
daar wat verder in dan anderen.' Ook
Jaap Dros, die zelf als leerling bij Vla
ming in de klas heeft gezeten, memo
reert de stencils en noemt hem een
heel prettige collega. 'Ik ga veel met
hem in debat tijdens de pauzes en we
zijn het nooit met elkaar eens. We
zoeken uiteraard de tegenstelling. Als
hij links zegt, zeg ik rechts en daar
houden we vurige betogen over. We
praten over de meest uiteenlopende
onderwerpen over politiek, het be
lang van wiskunde, schoonheid, Is
raël, maar nooit over school. We hou
den écht koffiepauze. Een voorbeeld:
Jan zag ongekende mogelijkheden
voor de pc. Ik zeg: Jan. maar zo'n
ding heeft toch helemaal geen ge
voel? Nou dan bouwen we er toch
een pijncentrum in, zegt-ie dan. Hij is
ook nogal gek van zijn tuintje. We zijn
allebei biologisch ingesteld, dus daar
kunnen we hele verhalen over hou
den. Hij roemt zijn rabarber en is trots
op de appelmoes van zijn eigen
goudrenetten. Ik op de mijne en af en
toe wisselen we tuinproducten uit en
keuren eikaars waren. Ik snap alleen
met dat hij niet kan schaken. Hij heeft
er werkelijk geen kaas van gegeten,
terwijl het spel toch ook via wiskun
dige motieven gaat. Daar had hij wat
langer op moeten studeren.'
Tekst en foto Come Timmer
Inmiddels hebben zich meer dan
honderd deelnemers gemeld voor de
negentiende Texel Triatlon, die op 13
juli wordt gehouden. Om aan de toe
nemende belangstelling tegemoet te
komen, heeft de organisatie het maxi
mum aantal deelnemers verhoogd tot
115. Daarnaast worden vijftien
Texelse trio's in de gelegenheid ge
steld mee te doen. Omdat de toeloop
vooral de laatste veertien dagen al
tijd groot is, wordt verwacht al deze
week 'nee' te moeten verkopen. Wel
zijn er nog enkele startnummer voor
trio's vrij. Startnummers voor trio's die
aan het eind van deze wek nog vrij
zijn, worden uitgegeven aan trio's van
de overkant. Hiervoor is al een wacht
lijst. Opvallend is het aantal dames
dat dit jaar aan de start verschijnt, 28
van de 100. Zowel startnummer 1 als
startnummer 100 wordt door een
dame gedragen. Ook onder de elf
Texelse deelnemers bevinden zich
drie dames. De deelname van Ingnd
van Lubek hangt af van het verloop
van haar deelname een het Europese
kampioenschap op 6 juli.
Om organisatorische redenen wordt
de Texelse triatlon een kleinschalige
recreatieve triatlon, bestaande uit één
kilometer zwemmen bij Dijkmans
huizen, veertig kilometer fietsen van
Oudeschild naar De Cocksdorp v.v.
en tien kilometer hardlopen in en rond
Oudeschild.
Ter voorbereiding op de kwarttriatlon
op 13 juli doken vijf leden van de
triatlonafdeling van de Wielervereni
ging Texel zondag om 12.00 uur in
het nog koude zeewater bij Dijkmans
huizen voor een achtste triatlon. Het
voor deze gelegenheid gevormde
duo Natascha van der Vis en Jordy
Vinke eindigde als eerste in 1 uur een
11 seconden. Willem van Tatenhove
werd tweede in 1.06.58; derde werd
Piet Kingma (1.07.08).
Kingma was met 5.42 ook de snelste
zwemmer De snelste fietser was
Jordy Vinke met 22.34. Menno
Goënga liep de vijf kilometer in 18.42.
Pieter de Ridder (23) uit Midden-
Eierland is aan het Van Hall Instituut
in Leeuwarden afgestudeerd in de
landbouw De Ridder is werkzaam bij
Gewasbeschermmgsbedrijf Van Gent
Van der Meer in Breezand.
Bij het Nederlands Instituut voor
Markering (NIMA) slaagde Peter de
Haas voor het examen NIMA-A, op
leiding gevolgd via het ISBW De
Haas werkt op de afdeling marketing
and sales van RAVO in Alkmaar, pro
ducent van straatveegmachines en
kolkenzuigers.
