Ook na 40 jaar kranten drukken stroomt de adrenaline no
'Als Harry hot news had,
dan zetten we de pers stil'
4
.TEXELSE
COURANT
Wat ik
•.eggen wou.
Kunst (5)
Collecte
Texelronde
gewaardeerd
Simone de Wit
in Spaarnwoude
Para-ongelukken
Maharishi
Aagje Luijtsen
voorgelezen
Theaterspektakel
in Oudeschild
Picknick voor
heemtuin
Boete voor
stelen vlag
Reumaverenigif
VRIJDAG 12 JULI 2002
Vrijdagochtend, een uur of half tien. In de drukkerij van Lange-
veld de Rooy aan de Spinbaan stroomt de adrenaline volop.
De opmaak van de Texelse Courant verkeert in de eindfase. De
tijd dringt, want de krant moet met de boot van tien uur mee,
om in Harlingen te worden gedrukt. Ben Oostra plakt de één
na de andere pagina in elkaar. Gemiddeld eentje per kwartier.
De foto's op de juiste plek, de teksten en advertenties keurig
recht, elk lijntje precies op z'n plaats. Als zetter en opmaker is
hij precies veertig jaar aan de krant verbonden. Begonnen als
leerling handzetter, opgeklommen tot manager van de drukke
rij. De verbondenheid met de krant bleef al die jaren groot. 'Het
is altijd spannend en altijd leuk.'
Zonder zetter geen Texelse Courant.
Dat dreigde te gebeuren toen Oostra
in militaire dienst moest, waardoor de
krant zonder zetter zou komen te zit
ten. Een verzoek om vrijstelling van
de dienstplicht door L&R werd door
Defensie tot tweemaal toe gewei
gerd. De drukkerij liet het er met bij
zitten en bevocht de vrijstelling tot de
Raad van State in Den Haag. Neder
lands hoogste rechtscollege. 'Ik ging
met de toenmalige bedrijfsleider
Martin Warnaar en J A. van der Vlis,
die toen nog verbonden was aan dit
bedrijf, naar de Kneuterdijk. Van der
Vlis vertelde de rechters dat als ik in
dienst zou moeten, de krant met kon
worden gedrukt. Het met verschijnen
zou een ramp voor het eiland bete
kenen. De bevolking zou in opstand
komen.' De rechters waagden het
met om de woorden van Van der Vlis
in twijfel te trekken. Oostra hoefde
niet in dienst, de krant bleef verschi|-
nen.
Als loodzetter en opmaker bij de
Texelse Courant heeft Oostra een
heel scala aan redacteuren aan zich
voorbij zien trekken, zoals Arie Breed,
Tom Engel en Alex Verburg. Die heeft
nog bij ons in de kost gezeten.Maar
ook Wessel Post, Frits Beutick, Hans
Oosterhof, Tessa van Daalen, Frans
Hopman en natuurlijk Harry de Graaf
'Toen Harry in 1962 uit Nieuw Guinea
teruggekeerde, zat ik er nog maar
net. Harry werkte boven de drukkerij
in de oude Franse School in de Park
straat, waar nu meubelzaak Ooster
hof staat. Hij had op zolder een
Ben Oostra tijdens zijn jonge jaren, als loodzetter voor de bak. 'Jan Kramer zei altijd:
'Al staat de tent in de fik, eerst je zethaak vol.foto orchiei Texelse c&jrant)
ruimte van ongeveer eén vierkante
meter met een typemachine waarop
hij z'n verhalen rammelde en waar het
een grote puinhoop was. Maar Harry
wist alles te vinden Dan hadden we
nog een aantal studenten. Zij schre
ven de Texel Toerist, die toen nog als
krant verscheen. Die jongens gingen
's avonds stevig stappen en ik mocht
ze de volgende ochtend uit hun bed
halen. Soms stonden ze half bene
veld aan de plaktafel.'
Als jochie trok de drukkerij Oostra
(54) helemaal niet. 'Ik moest en zou
boer worden. Er werd bij ons thuis
altijd over koeien en stieren gespro
ken. Mijn vader was hoofd stam
boekhouder van het NRS op Texel,
zeg maar de burgerlijke stand van de
koeien Kantoor hield hij thuis, ach
ter onze woning bij de zuivelfabriek
Ik ging met hem mee te keuren en
hielp na schooltijd buurman Wim
Koning van Helmshoeve, tussen Den
Burg en Oudeschild. Ik ging ook naar
de Landbouwschool.' Het pakte an
ders uit. 'Mijn vader liet de jaarversla
gen drukken bij Langeveld de Rooy.
Op een dag zei hij: "De drukkerij
zoekt een leerling handzetter, is dat
niet wat voor jou? Als je boer bent
moet je zeven dagen in de week hard
werken en heb je nooit vrij. Als druk
ker ben je in het weekend vrij. Veel
beter," Op school had ik zo'n
stempelapparaatje met van die rub
ber letters. Dat leek me wel leuk.
Werken, geld verdienen en met meer
naar school, ideaal. Zodoende raakte
ik op mijn veertiende bij de krant aan
het werk. Dat niet-meer-naar-school-
gaan pakte anders uit. Vijf jaar lang
werkte ik vier dagen en ging ik één
dag in de week naar Alkmaar naar de
Grafische school om het vak te leren.
Ik leerde werken met het twaalfdelige
stelsel, met voeten, inches, cicero's
en punten.'
Desondanks bleef het boerenbedrijf
trekken. 'Na het werk hielp ik Koning
met hooien en melken. Tot de puber
tijd, toen kreeg ik meer interesse in
brommers, uitgaan en dat soort din
gen.'
Oostra heeft het eerste loonstrookje
dat hij kreeg nog bewaard. 'We wer
den toen nog per week uitbetaald.
ƒ19,93 voor 45 gewerkte uren. Het
geld zat in zo'n bruin loonzakje. Ik
kreeg het van boekhouder Dirk
Mechielse, net als Jan en Joop Kra
mer. Rikus Kalis en Jaap Vlaming van
de drukkerij en Arie Breet. Op vrijdag
middag werden alle zakjes omge
keerd en het geld nageteld. Het ge
beurde wel eens dat je een paar cent
te kort had, nooit teveel...'
'Als handzetter besteedde ik bijna al
mijn tijd aan de Texelse Courant. Ik
zette de loden letters in de zethaak.
De tekst in spiegelbeeld. Ik lees net
zo snel spiegelschrift als gewoon. Nu
nog, dat verleer je niet meer. Als leer
ling begon ik met de Texelaart/es.
Later deed ik ook de opmaak en af
en toe een geboortekaartje of ander
handelsdrukwerk. Klanten die een
advertentie wilden, liepen toen ge
woon de drukkerij in Dan zei Jan
Zegel bijvoorbeeld: "Ben, ik heb deze
week wollen truien in de aanbieding.
maak daar even een advertentie
van." Dan haalde ik het beeldmerk
van die winkel uit het rek en maakte
een advertentie. Ik stond ook aan de
pers De Johannesberger kon maar
twee pagina's tegelgk drukken. Veel
dikker was de krant toen meestal niet.
Met zes pagina's hadden we in die
tijd een dikke krant De oplage was
toen 3250. ongeveer de helft van het
huidige aantal Het voordeel van een
eigen pers was dat je hem kon stil
zetten. Als Harry tijdens het drukken
met hot news kwam, dan was het
"stop de persen" en dan werd het
bericht er nog tussen gevogeld. Dan
kon het gebeuren dat lezers in Den
Hoorn dit bericht met hadden, terwijl
het er in De Cocksdorp wél in stond.
Na het persen vouwde ik de krant en
deed de bandjes voor de post-
abonnees er omheen. Het maken van
zo'n krant was toen een heel werk,
waarmee ik de hele week wel bezig
was.'
Een werkweek van Oostra bestond
op papier uit 45 uur, in de praktijk ging
het anders. 'Uitgangspunt was dat
het werk af moest Er werd met ge
zeurd over een uurtje overwerk of een
avondje doorgaan. Als er wat met de
krant loos was of als er een jubileum-
kaart moest worden gedrukt, dan
stonden we rustig tot elf uur 's avonds
in de drukkerij. Jan Kramer zei altijd:
"Al staat de tent in de fik. eerst je
zethaak vol." Alsof het wat uitmaakt,
want het lood smelt toch, dacht ik
toen. Maar hoe laat het ook werd, hij
verwachtte wel dat je de volgende
morgen weer op tijd op het werk ver
scheen. We hadden een leuke club
mensen en het bedrijf was een stukje
van jezelf. Die betrokkenheid heeft
ook te maken met de kleinschalig
heid. Tijdens cursussen aan de over
kant praatte ik er wel over met colle
ga's die in grote drukkerijen werkten.
Die deden de hele dag hetzelfde. Ik
was zetter, opmaker, hielp met druk
ken, was afwerker en bezorgde zelfs
het drukwerk. In die tijd was ik de
enige op de zaak met een rijbewijs.
Als de kantoorvakhandel meubels
verkocht, dan bezorgde ik die en
sleutelde ze in elkaar. We brachten
ook boeken naar scholen. Die bracht
ik dan met de Austin Mini van Harry
naar Schagen. Die veelzijdigheid,
steeds wat anders, dat heeft een
bepaalde charme. Het is jammer dat
die afwisseling steeds meer ver
dwijnt.'
Begin zeventiger jaren verhuisde de
drukkerij naar het nieuwe gebouw in
de Warmoesstraat, achter de
kantoorvakhandel, waar de krant tot
1977 in lood werd gedrukt. Tegen die
tijd had een nieuwe (ofsett)druktech-
niek zich ontwikkeld. Voor L&R kwam
de omschakeling toerj de as van de
pers brak. 'Ik ben vaak naar de
smederij gegaan, om een onderdeel
te laten lassen. Het lukte eigenlijk al-
tijd, maar nu kreeg zelfs Lou Witte de
boel met meer aan elkaar. Toen we
omschakelden raakte ik wéér naar
school, want ik moest een heel nieuw
vak leren. Van handzetter werd ik
reprofotograaf, filmmonteur en druk
plaatvervaardiger. Van het
twaalfdelige stelstel gingen we weer
naar het tiendelige stelsel.'
'De offsetdruk bood de krant veel
meer mogelijkheden. Alleen al met
foto's, want dat had op de oude ma
nier heel wat voeten in de aarde. Als
krullenjongen werd ik wel naar Am
sterdam gestuurd met twee. soms
drie foto's. Bij het Vrije Volk werden
de foto's geclicheerd, waarbij het ras-
■>4iNï
Ben Oostra anno 2002 aan de montagetafel, tijdens het inplakken van een pagina van de Texelse Courant.
ter op een zinken plaat werd gezet.
Ik vertrok 's morgens vroeg en kwam
's avonds weer terug. Zo'n reisje was
best leuk voor een knul van zestien,
maar wat een onderneming Door
de offsettechniek hoefde dat niet
meer. Sindsdien doen we op Texel
alleen de voorbereiding van de krant,
die aan de overkant wordt gedrukt.
Eerst in Schagen en sinds een paar
jaar in Harlingen. Waar het drukken
van de krant in het verleden een dag
werk was, jaagt de rotatiepers de
oplagen van 7.500 kranten er in een
goed half uur doorheen. Enig nadeel:
het begrip stop de persen behoort tot
het verleden.'
In de zeventiger jaren combineerde
Oostra zijn werk bij L&R met een bij
baan in paviljoen De Buteriggel. 'Te
gen zes uur 's avonds trok ik het
apenpakkie aan en werkte ik, net als
collega Taeke van Lingen, in de be
diening. Tot een uur of twee, half drie
's nachts en de volgende dag om half
acht waren we weer paraat. Dat ging
prima. We waren jong en konden van
alles. Later heb ik in de avonduren en
in het weekend nog op de taxi gere
den, vooral voor bruiloften en par
tijen.'
Met het offsetdrukken verscheen ook
de digitale zetmachine. 'Vergeleken
met nu een tamelijk primitief systeem,
waarbij één tekstregel tegelijk werd
opgeplakt. Als er dan een correctie
was aangebracht, dan moest er éen
regeltje worden over geplakt Het
gebeurde wel dat eer de krant in
Schagen was, de fout toch in de krant
stond. Halverwege de negentiger ja
ren werd de zetmachine ingeruild
voor een computer, waarbij de vorm
geving op het beeldscherm ge
beurde. 'Die overschakeling had heel
wat voeten in de aarde. Deze snel
groeiende tak binnen de grafische
industrie is bijna met bij te benen.
Vooral in het begin waren er veel pro
blemen. We hebben heel wat
afgepiomerd en uiteindelijk het juiste
systeem gevonden.'
In 1991 kreeg Oostra de leiding over
de drukkerij en de afdeling die het
drukproces voorbereidt. 'Dus mocht
Ben wéér naar de schoolbanken,
twee jaar lang 's avonds naar het
Grafisch Lyceum in Amsterdam. Een
heel andere dimensie. Door de
schaalgrootte van ons bedrijf kon ik
me niet alleen met leiding geven be
zig houden, maar werkte ik ook in de
productie. Want, leiding of niet, de
krant moet op dinsdag- en vrijdag
ochtend gewoon worden opge
maakt. Ik repareerde ook machines,
belde met leveranciers, deed de
technische dienst en was verant
woordelijk voor arbo- en milieuzaken,
's Avonds en in de weekenden deed
ik vaak klusjes. Een leuke tijd, maar
ook zwaar. Zestig uur in de week was
geen uitzondering. De intrede van de
digitalisering kostte veel energie en
dan waren er nog de menselijke as
pecten. Onder de collega's was wel
eens frictie. En daar zat ik dan tus
senin. Er wordt wel eens gezegd dat
ik te sociaal ben, maar ik wil het col
lega's zoveel mogelijk naar de zin
maken. Met praten een oplossing
zien te vinden. Dat iedereen met ple
zier zijn of haar werk doet. Ik ben
geen type dat begint te schelden,
daar bereik je geen donder mee.'
Toen na verloop van tijd het lichaam
begon te protesteren, deed Oostra in
1999 een stapje terug. Maar ook
daarna bleef hij twee keer per week
de krant in elkaar plakken. Zo'n
opmaakochtend begint doorgaans
ontspannen, waarbij de door de re
dactie gemaakte teksten en foto's op
fotopapier worden gedrukt, artikelen
en afbeeldingen worden 'schoon-
gekmpt' en worden klaargelegd op
een grote tafel. Daarna kan het op
maken van de pagina's beginnen. Bij
de Texelse Courant gebeurt dat om
praktische reden nog handmatig.
Elke tekstregel en foto wordt keurig
op z'n plek geplakt. Berucht
zogeheten irritatiestreepje vanl
'Witte vlakken in de krant vind
Daarom plak ik er een lijntje op
vult het wat op. Harry houdt da;
van. volgens hem is hs
schoolkrantachtig. Zie het ma
een soort handtekening van m
Oostra heeft in de loop der jas
veel handigheid in het opmake
kregen, dat hij een kwartier ov-
pagina doet. Als de betreffen:
dacteur even niet op let, zit de;
al in elkaar. Als de tijd echt be
dringen, schakelt Oostra een vi
ling hoger. 'Want de krant mó
de boot van tien uur mee Het:
spannend om daar naar toet
ken. Het moet snel, maar tod
de krant er goed uitzien. Som
een dubbeltje op z'n kant, ma
wel altijd halen we de boot. Da
ook wel, want in Harlingen sl
op ons te wachten. Als wij te I
loopt alles vertraging op. He
ken, de verspreiding en de be;
Een enkele keer gaat het mis
afgelopen vrijdag, en dan sl
voor de deur een hele
bezorgers te wachten.'
Maar ook als de krant op tijd<
het met de verspreiding overl
land mis gaan Ook daar bi
Oostra zich mee. 'Als een be
geen kranten heeft gehad, da
nen ze mij bellen. Maar als een
nee geen krant heeft, dan moei
hun bezorger bellen. Daaromi
we regelmatig de Bezorgerslijs
krant. Knip hem uit en hang hei
ven je bed!'
Nu hij zijn drukkerij loopbaana
afbouwen is, heeft hij zijn oude
weer opgepakt. Op een stuk|e
van zijn zwager bestiert hij eenl
boerderij. Met pony's, wat geil
schapen. 'Daar ben ik echt f
knollentuin.'
Tekst Gerard Timmerman
Met belangstelling las ik de vele reac
ties op het plan van onze nieuwe
wethouder om gemeenteli|ke kunst
verkopen als middel om het tekort
van de begroting te dekken. Het zal
haar hopelijk van gedachten doen
veranderen. Aangekochte en gekre
gen kunst is nu eenmaal cultureel
erfgoed en geen handel.
Heel lang geleden was dat besef er
niet Veel kunst van Texel werd door
De Cock (een van de bedijkers van
Eierland) met karrenvrachten naar
onze zuiderburen gebracht. Nadien
kwam ook ander waardevol werk op
het vasteland terecht. Gelukkig is veel
werk van Blok van der Velden voor
Texel bewaard gebleven. Deze schil
der kwam in 1936 naar het eiland,
bivakkeerde in een sheltertje tegen
over Halsema in Gerritsland, vertrok
naar Italië en keerde terug naar Texel
toen de oorlog uitbrak. Hij woonde en
werkte vervolgens op 'Uit en Thuis'
en nadat dit tn vlammen was opge
gaan in 'De Zonnewijzer' aan de
Ruijslaan, in een strandtent bij Van
der Werf en tenslotte in een eigen
huis aan het begin van De Koog. Blok
heeft veel geproduceerd, ook toen hij
in de oorlog met andere Texelaars
naar Assen was afgevoerd. Zo'n
1500 werken van hem moeten rlog in
particuliere handen zijn Ik hatfjYSe'-
contact met hem. wat ertoe leidde
dat ik na zijn dood via zijn dochter in
het bezit kwam van ruim honderd
tekeningen en enkele schilderijen. Die
tekeningen deed ik over aan de ge
meente en van de opbrengst heb ik
in overleg met zijn dochter zijn her
begrafenis op de algemene begraaf
plaats in Den Burg bekostigd, omdat
hij het grootste deel van zijn leven op
Texel had gewerkt en gewoond en er
daarom ook zijn laatste rustplaats
moest vinden.
Door zijn werk was Blok van der Vel
den de grootste reclamemaker voor
Texel. Ik denk dat we nu wel mogen
aannemen dat de gemeente de door
hem gemaakte tekeningen zorgvuldig
voor Texel zal bewaren. Een speciaal
museum waarin permanent kunst
van hem en andere Texelse kunste
naars wordt getoond, vind ik een
goed idee. Dat is beter dan dat zij
afhankelijk zijn van particuliere gale
ries die dat slechts incidenteel doen,
waardoor veel werk ongezien blijft.
Jan Zwan
Den Burg.
De collecte van de Algemene Neder
landse Gehandicapten Organisatie
die onlangs werd gehouden, heeft op
Texel €3944,17 opgebracht, €291,83
(ƒ643,10) meer dan vorig jaar. De
ANGO heeft ruim 17.000 leden, men
sen met een handicap die zelf voor
hun rechten opkomen. Op de website
www.ango.nl en via het blad AanZet
biedt de organisatie algemene infor
matie. Om een beroep op het fonds
van de ANGO te doen, hoeft men
geen lid te zijn. Mensen die financiële
steun willen, kunnen contact opne
men met het hoofdkantoor in
Amersfoort, tel. 033-4654343.
De 25ste Texelronde van handboog
vereniging Eilandschutters, die tij
dens een geheel aan de handboog
sport gewijd weekend werd
verschoten, werd door de deelne
mende verenigingen geprezen om
lokatie en organisatie. Werd de wed
strijd tot nu toe steeds afgewerkt op
de speelweide aan de Ploegelander-
weg, dit jaar werd bij wijze van proef
geschoten op het C-veld naast
schietsportcentrum Odysseus aan
de Emmalaan. Al voor het einde van
de wedstrijd kreeg de organisatie van
verschillende kanten complimenten
te horen en Klaas Hoogesteijn van
'De Streekschutter' uit Grootebroek
noemt in een verslag in het clubblad
de hal een 'schietparadijs'. 'De
Zwemster Simone de Wit maakte
zondag tijdens een langebaan-
wedstrijd in Spaarnwoude haar de
buut op de 2000 meter vrije slag. Nu
het wedstrijdseizoen voor binnen
baden is afgelopen, worden alleen
nog langebaanwedstrijden gezwom
men, die in open water worden ge
houden. De Wit kwam voor de eerste
keer uit bij de dames (alle leeftijden)
en was één van de jongste deelne
mers. In een deelnemersveld van 32
zwemmers eindigde zij met 31.43.63
als 25ste, ruim acht minuten voor de
laatst geeindigden.
Texelronde heeft voor mij toch een
extra dimensie. De ongedwongen
heid, de gezelligheid en sportiviteit
van deze ronde maken hem werke
lijk uniek. In deze machtig mooi
hal moet het schieten een verade
ming zijn en zal het voor de Streek-
schutters steeds moeilijker worden
om de Teambeker Recurve te kunnen
winnen, want jullie kunnen trainen
onder optimale omstandigheden.'
'De ongelukken passen in een we
reldwijde trend die parachutisten zor
gen baart. Het aantal sprongen waar
bij iets misgaat stijgt gestaag,
ondanks strengere opleidingseisen
en beter materiaal.' In de Volkskrant
van afgelopen vrijdag stonden twee
artikelen over het stijgend aantal
slachtoffers bij het parachute
springen. Hierin wordt Herman
Landsman, manager van het Para
centrum, uitvoerig geciteerd. Het
aantal doden wordt geweten aan de
drang van para's naar hogere snelhe
den en vreemdere manoeuvres: 'In
de eerste plaats maken sommige
springers laag bij de grond nog een
draai om dichter bij de aangegeven
landingsplaats te komen - een heel
eind teruglopen naar de club is im
mers niet cool.' Voorzitter Igor van
Aperen van de afdeling parachute
springen van de Koninklijke Neder
landse verenigingen voor de Lucht
vaart zegt: 'Het is een mentaliteits
kwestie Alles moet sneller en
spectaculairder.'
In het Centrum voor Transcendente
Meditatie op Zevenhuizen 48 in
Oosterend wordt zondag van 15.30
uur een opname vertoond van een
interview dat Larry-King (CNN) had
met Maharishi Mahesh Yogi. De
Maharishi geeft daarin uitleg over de
praktisch toepasbare oplossing voor
vrede en vrijheid in de wereld. De toe
gang is gratis, er is een Nederlandse
vertaling beschikbaar.
De brieven van Aagje Luijtsen die in
de Oudheidkamer worden tentoon
gesteld, komen deze zomer in een
voorstelling tot leven. Aagje Luijtsen
woonde aan het eind van de acht
tiende eeuw in Den Burg. Zij was
getrouwd met Harmanus Kikkert,
stuurman bij de VOC. Tijdens zijn af
wezigheid schreef Aagje hem lange
brieven waarin ze vertelt over familie,
de kinderen en haar leven als een
zame zeemansvrouw Vanaf 17 juli
komen de brieven tot leven als
Martina Jimmink er delen uit voor
leest. Onderwijl geeft Arjan Trap ach
tergrondinformatie over haar leven.
De voorstelling vindt elke
woensdagmmddag plaats, aanvang
13.30 uur Toeschouwers betalen een
toeslag van €2,- op de toegangsprijs
van de Oudheidkamer. Omdat
slechts een beperkt aantal zitplaat
sen voorhanden is, is reserveren ge
wenst. Dat kan via telefoonnummer
313135.
In het kader van het 400-jarig bestaan
van de VOC is van 16 tot en met 20
juli op de haven van Oudeschild de
theatervoorstelling 'De Vliegende
Hollander' te zien. Het stuk handelt
zowel over de eerste Hollandse reis
naar Oost-lndië onder Cornelis de
Houtman als over de legende van de
Vliegende Hollander. Het stuk is ge
schreven door Ab Gietelink. die eer
der tekende voor theaterprojecten als
'De Heeren Zeventien' en 'Deshima'.
Met zijn nieuwste productie trekt zijn
gezelschap deze zomer langs Hol
landse en Zeeuwse havens er
na Oudeschild Amsterdam er
Helder aan.
Het stuk wordt in de open luct
gevoerd, aan boord van de Du
en op de kade voor het schip
publiek zit beschut op een over
tribune. De voorstelling begi"
22.00 uur, het voorprogramrm
muziek, koffie en de bezichtigirv
de Duyfken, om 21.00 uur. Ks
kosten €10,-, en zijn te verkrijg!
de WV, het Maritiem
Juttersmuseum en bij het loké
de Duyfken op de haven. Mee'
matie over het stuk is te vindt
www.theaternomade.nl.
Ten bate van de Oosterender
heemtuin verzorgt de gelijknamige
stichting zondag 21 juli vanaf 13.00
uur een picknick in de heemtuin aan
de Kotterstraat in Oosterend. Deel
name kost €7,50, koffie en thee zijn
bij de prijs inbegrepen, bier, wijn en
frisdrank moeten apart worden afge
rekend. Vooraf opgeven is noodzake
lijk. Dit kan via telefoonnummer
318677.
Hoewel de heemtuin voornamelijk
door vrijwilligers wordt gerealiseerd,
brengen aanleg en onderhoud toch
kosten met zich mee. De Stichting
Heemtuin houdt regelmatig acties om
fondsen te werven, en deelt ook mee
in de Oosterender rommelmarkt. Gif
ten kunnen worden overgemaakt via
bankrekening 56.20.12.230, ten
name van de Stichting Heemtuin
Oosterend.
Een groep van vijf jonge mf
werd op de Rozendijk in de D?
betrapt door een voorbijgang#
één van hen een vlag uit een
haalde. De voorbijganger, d«
herdershond bij zich had, hieü
groepje staande en waarschuw!
politie, die even later ter plaatse
De 'mastbeklimmer', een 21-f
man uit Nijmegen, kreeg eenfc
Het groepje toonde zich er]
schrokken en verklaarde 'dat#
de bedoeling was geweest'.
De Reumavereniging Texel
dinsdag 16 juli van 15.00 tot'
uur een inloopmidag in de sen
De Lindeboom. Eventuele niew
den zijn van harte welkom.
