Geboren koopman stond aan de wieg van vier bedrijvei
Ondernemende familie roemt
voorvader Frans Zegel Kz.
TEXELSE COURANT
Marten Zegel:
'Ondernemen
is bewegen'
Monique Zegel:
'Blij met
wat ik doe'
Kassen Zegel:
'Vrijheid in
doen en laten'
Boek gratis
DINSDAG 8 OKTOBER 2002
'Ja, dat is typisch voor ónze kant
van de familie, de Jacob Jan-kant:
wij hebben niks bewaard, geen
oude foto's, geen verhalen. Geluk
kig dat de kant van opa Kassen dat
wel allemaal heeft vastgelegd. Het
is leuk spitten, je komt van alles
tegen. Tjonge, wat ze al niet ver
kochten en hoe ze dat allemaal
aanpakten! Met de kettenkar de
boer op, handel als een soort ca
talogus in een zeil in de bak en zo
bestellingen opnemen. Ik sta er
versteld van.'
'Er doet nog een verhaal de ronde
over de ouwe Frans, die van Rettung,
een speciale waterafstotende stof
met groot drijfvermogen, oliepakken
voor de kottervissers wilde maken.
Bij de demonstratie op de haven zou
hij ook zelf te water zijn gesprongen
om de kwaliteit van zijn pakken te
laten zien. Of dat laatste helemaal
waar is, weten we niet zeker. Maar we
houden het erin. het is een mooi ver
haal. Die ouwe Zegels waren wel
mannetjesputters,bewondert
Marten Zegel (41) van modezaak
Marten Classics uit de Weverstraat.
'Het stond voor mij helemaal niet vast
dat ik bij mijn vader in het bedrijf zou
komen Hij heeft me nooit die kant op
willen kneden en als ze mij vroegen
wat ik zou gaan doen, dan wist ik dat
met. Ik was nérgens mee bezig, maar
ja, je moest wel wat. In de tweede
klas van de MAVO moest je al een
richting kiezen. Talen vond ik niks en
economie leek me wel leuk en toen
ik met Studulski, de decaan, naar een
open dag van de Middelbare
Detailhandelsschool in Alkmaar was
geweest, heb ik daarvoor gekozen.
Maar ik heb er niks geleerd wat ik zou
kunnen gebruiken voor hier. De les
stof was niet gericht op de specifieke
branche van de leerlingen. Waar gin
gen we naar toe op schoolexcursie?
Naar de Hoogovens. Je leerde over
betonbekisting en over ge-gra-tu-
leerde hoogovenslakken. Een
scrabblewoord, goed voor drie keer
woordwaarde. De zakenbrieven die je
moest schrijven gingen over het leve
ren van een miljoen ton olie en ga zo
maar door Ik heb er niks aan gehad.
Na school ben ik zelfs nog een half
jaar werkloos geweest. Ik snap er de
ballen met van, dat sloeg toch nér
gens op? Werkloos! En van met wer
ken word je met vrolijk. Mijn moeder
was me meer dan zat Als zij aan het
werk ging, lag ik nog een paar uur
boven. Dat gaat niet, dan wordt het
toch tijd dat je in beweging komt. Je
bent jong, je moet aan de gang. Toen
heeft mijn vader het laatste stapje
voor me gezet en leerde ik broeken
verkopen. Hijzelf deed verder alles,
de boekhouding, de inkopen. Ik was
meer met Texelpop bezig dan met
welk merk spi/kerbroek zullen we
eens binnenhalen. De klanten wisten
meer van de stoffen dan ik. Dus ging
ik naar de Detex, de Detailhandels-
school Textiel, om materiaalkennis op
te doen en m'n ondernemersdiploma
te halen. Daar leerde ie stoffies voe
len, uit elkaar halen en in de fik ste
ken om te ruiken wat voor materiaal
het was. Je kreeg de vraag voorge
legd' je begint een winkel, wat ga je
als eerste doen? Als scholier heb ik
jaren op de zaterdagen en in de va
kanties in de supermarkt bij Ton
Gieles in De Koog gewerkt en ik heb
er ook stage gelopen. Van hem heb
ik belangrijke dingen geleerd. Hij zei
eens tegen me: Marten, maak /ij nou
eens een mooie wijnpresentatie. Ik ga
naar het magazijn, kom terug met drie
doosjes om wat te knutselen. Ton zag
me oetelen, kwam naar me toe: aan
de kant, ik zal je eens voordoen hoe
dat moet. Hij pakt de hond - een
pompwagen - en trekt een pallet wijn
de winkel binnen, stort vijf dozen wijn
in een rieten mand, en deze bovenop
de pallet met een groot bord ervoor:
AANBIEDING. Ki/k, zó doe je dat!
zegt-ie. En zo doe ik het voortaan
ook. Wil je aandacht? Groots aan
pakken, zodat de mensen er met
omheen kunnen.'
'Tweemaal per jaar kwamen er verte
genwoordigers langs om te noteren
wat je in een halfjaar dacht te verko
pen en zo keutelde je verder. Maar ik
wilde eigen inbreng, ik wilde die stof
fige pakken met meer hier uitnodigen
met hun bestellijsten. Ik wilde zélf
naar het confectiecentrum in Amster
dam. Texel verandert en dan moet je
mee veranderen, anders verdwijn je.
Niet blijven hangen in driedelige pak
ken, die formule is uitgepoept. Vrije-
tijdskledmg, zwembroeken, semi-
sportkleding voor dames en heren.
Schuim de confectiebeurzen af. In
1989 hebben mijn vader en ik de rol
len omgedraaid en kreeg ik de lei
ding Ik wilde het roer om, ook wat
naam betreft De naam Zegel staat zó
voor degelijk en onveranderlijk dat
mensen gewoon niet binnen komen
om te kijken wat je hebt. ze wéten het
'Zegel Modes en Zegel Lingerie
staan voor goede kwaliteit en zijn
niet achterlijk duur', vertelt
Monique Zegel (36), dochter van
wel. Zelfs als ze het met eigen ogen
zien, zoals laatst. We hebben nu ook
sportieve dameskleding en ik had
een leuke jurk in de etalage. Zegt een
dochter tegen haar moeder: leuke
jurk. De moeder: dit is Zegel, die heb
ben geen jurken. De dochter weer: ik
zie toch een jurk! De moeder met
nadruk: dit is Zégel! Nou, dan val je
toch van je kruk af! Die naam werkt
tegen je, nog steeds, ook al heb ik
hem veranderd in Marten Classics.
Die degelijkheid, Frans Pakkie, is er
zó ingeramd! Met iets compleet
nieuws beginnen is gemakkelijker
dan iets veranderen. In 1995 hebben
we het groots aangepakt. Het hele
interieur omgegooid, de zaak ver
groot en het assortiment veranderd.
Gedachtig aan Ton Gieles. je doet het
of je doet het niet. Maarzorg dan dat
je alles in huis hebt.De aanpak had
succes: 'We hebben veel concurren
tie gehad en moeilijke tijden, maar
juist daardoor bleven we alert en zijn
we blijven bestaan. Ondernemen is
bewegen en dat houdt de zin erin.'
Jan Zegel en Aly van der Schans.
Ze staat sinds 1986 in de winkel.
Van onderaf begonnen zwaait zij
nu de scepter over beide zaken, zij
het dat zij in de winkel aan de
Weverstraat de klanten zelf met
raad en daad terzijde staat en de
dagelijkse leiding van de lingerie
zaak aan de Binnenburg in handen
is van Lia Schaap. 'Zij is als zes
tienjarige vanaf de Huishoud
school bij ons begonnen. Wij vier
den laatst dat ze al vijfentwintig
jaar onze rechterhand is.'
Voor Zegel was het van jongs af een
uitgemaakte zaak dat zij in de winkel
zou komen. 'Mijn ouders hebben mij
nooit willen sturen. Ik denk dat mijn
vader steeds het voorbeeld van oom
Frans voor ogen heeft gehad. Die
wilde altijd in de muziek, het is hem
op het lijf geschreven, maar hij mocht
met van mi|n opa. Hij moest een de
gelijk vak leren. Ik denk dat het mede
daardoor is dat wij vrij waren om te
worden wat we wilden. Mijn broer
(Jan Jacob, speelde in de band
Nilsson, red.) mocht wel naar het
conservatorium en heeft nu een baan
in de muziek. Ikzelf stond op mijn
vierde al in een Texels kostuumpje op
de folklore, naast het stalletje van
mijn ouders, washandjes te verkopen
aan de toeristen. Ik vond dat enig, het
heeft er altijd al in gezeten. Net als bij
mijn ouders en bij mijn opa, Jacob
Jan. Die kwam op zijn 75ste nog hel
pen met de administratie. Onder de
koffie zei hij dan: laat mij die
bankoverschnjvingen maar inboeken.
Dan doe ik tenminste wat en hoor ik
er nog bij. Mijn ouders zijn nu aan het
afbouwen, maar ze zijn er nog regel
matig om me te helpen. Ze vinden die
middagen best leuk. Die handels
geest raken ze nooit meer kwijt. Over
zaken blijven meepraten zit in ons
Zegels allemaal wel een beetje.'
'Maar opa Van der Schans had het
ook wel in zich. Toen ik nog klein was,
maakte hij schaapjes voor ons van
een blokje hout waar hij wol omheen
wikkelde. Een paar speldenkoppen
voor de ogen en het schaap was
klaar. Nog voor het begrip vlooien
markt was uitgevonden, zat ik al met
mijn vriendinnetjes op straat te han
delen. Ook de inventarisatie aan het
eind van het jaar vond ik een feest.
We verkochten toen nog stoffen en
de daarbij behorende knoopjes.
Mocht ik fijn alle knoopjes tellen in de
kerstvakantie. Heerlijk vond ik dat.'
'Eind jaren zeventig zou er in de
Weverstraat een supermarkt worden
gebouwd, maar om de een of andere
reden ging dat met door. En de firma
Zegel, die al een tijd kriebels had om
een mooie dameszaak te beginnen,
zag hier een kans. De bank raadde
het ons af. Dat behoudende Texelse
hè. doe maar gewoon, het gaat nu
toch goed, waarom zou je twee za
ken willen hebben. Nou waren de
zeventiger jaren moeilijke jaren en je
wist niet welke kant het op zou gaan
met de economie, maar we hebben
doorgezet en het is een groot succes
geworden.'
'Ik ben in '86 in de zaak gekomen,
nadat ik de Middelbare Detail Han
delsschool in Alkmaar bezocht had.
Niet afgemaakt. In het tweede jaar
liep ik stage bij V&D in Den Helder en
ik vond dat zó leuk, met mensen
werken, dat ik besloot de rest in de
praktijk te leren. Als tussenstation
ben ik nog een tijdje bij Peek
Cloppenburg geweest. Het is niet
verkeerd om eens bij anderen te kij
ken. Ik vind het werken met mensen
het allerleukste. Ik sta zes dagen in
de winkel en het verveelt nooit. Iedere
dag is anders en iedere klant is an
ders. De winkel is ook een sociale
ontmoetingsplaats. Je bent een ver
trouwd gezicht en het komt regelma
tig voor dat mensen hun verhaal aan
je kwijt willen. Dat is ook een aspect
van de winkel. In de lingerieafdeling
speelt dat nog sterker. Daar is meer
intimiteit, meer kwetsbaarheid. Een
paar dagen in de lingeriezaak staan
vraagt een hele omschakeling. Qua
artikel natuurlijk, maar er komt ook
een ander soort klant. Bij Zegel Mo
des mikken wij op drie generaties. We
zijn wel veranderd in assortiment. De
mantelpakjes en bloemetjesjurken,
de zogenaamde rusthuisjurken, zijn
echt uit. Voor de jongeren hebbi
ook wijde broeken met smerig
pen bijvoorbeeld. Voor de mid
groep mikken we op sportief-n
actueel en zo leuk mogelijk. Ik
naar de gulden middenweg en
dat een uitdaging. Wensen vani
ten worden ook wel doorgegevei
fabrikanten. Bij de grotere weit
met altijd. Alles gaat bij hen ovi
veel schijven. Maar bij een kif
fabrikant, zoals Marianne Pai
Zwolle, die zelf de stoffen inkoo
ook de kleding zelf maakt, krijgi
eens iets voor elkaar. Ik denk da
ritsen achter een knoopsluiting
ze uit dat het op Texel altijd wa
de mensen hier veel fietsen.'
'Spectaculaire veranderingen in
zoals bij Marten Classics, hebbi
met doorgevoerd. Alles is hie
geleidelijker gegaan. Ik heb
mijn dromen, maar nog niet detj
daar diep over na te denken,
moet ook nog wat tijd voor jezel
houden. Je werkt zoals je ben
onze modeshows vind ik de ge;
heid die de mensen eraan be
het belangrijkste. Ik houd va
gemoedelijke, van degelijk en
en doe maar gewoon. En niet afi
achterlijk duur. ledereen moei
terecht kunnen. Het echte 2
gevoel, ja.'
Kassen Zegel (33) van de 'hout- en
ijzerwarentak', beheert een 'stukje
huishoudkant voor de samenle
ving'. Geboren en getogen boven
de winkel in de Parkstraat, kreeg
hij het winkelleven met de paple
pel ingegoten. Het stond van kinds
af aan voor hem vast dat hij in de
voetsporen van zijn vader zou tre
den. Maar toch, toen het beslis
sende moment daar was om na
zijn schooltijd op de MEAO in Den
Helder die plannen ook daadwer
kelijk vorm te gaan geven, was na
een jaartje meelopen in de zaak de
militaire diensttijd een mooie
pauze om alles even goed op een
rijtje te zetten.
Zegel: 'Er zat tenslotte heel wat aan
die beslissing vast. De winkel was
best goed en mooi, we hadden in het
jaar dat ik er werkte alles gemoder
niseerd, opgeknapt, geverfd en een
nieuwe frisse uitstraling ge?
Maar een zaak heeft groei notf
is in die tijd best heftig over g
ken. Het gekke was nog dat mi
der en moeder mij meerdere I
hebben aangeraden om de
niet over te nemen. Je moet ze
gen in de week en het is geefr
tot 5-baan met 24 vakantiedagi
jaar, zeiden ze. Toch heb ik tj
mijn diensttijd, ik lag in Den i
mijn vakdiploma's huishoudelif
tikelen gehaald. Daarvoor moes
avonds naarZoetemeer, dus
mooi dichtbij. We hadden ons
open gezet: wat is er in onze M
gaande, wat zou een interes
partij zijn om mee samen te w?'
Voor de toekomst moest er iets
anderen. Als zelfstandig ondeó
was je zelf direct met je inkopt
zig, maar alles was zo versplinW
moest je orders overal plaatser
wat van dit, daar wat van dat S
moest je onverantwoorde W
doen om aan het orderbedragü
men, omdat anders vrachtkost
rekening werden gebracht. Als
kosten zou doorberekenen
Hij ging 'de boer op' en al op 29 juli
1912 verhandelde hij manufacturen in
Den Burg. Een week lang hield hij van
's morgens negen uur tot 's avonds
negen uur uitverkoop vanuit een
woonhuis in de Julianastraat. Daar-
Oudeschilder vissers het wier gratis
konden drogen, op voorwaarde dat
ze alleen aan hem leverden, had Ze
gel min of meer het monopolie op de
handel. Gemeten naar de huidige
maatstaven werd hij er mil|onair mee,
meldt kleindochter Wil Schellinger-
Zegel in het boekje. Volgens hemzelf
had hij dat ook écht kunnen worden
als het wier als gevolg van de afslui
ting van de Zuiderzee met uit de Wad
denzee was verdwenen.
Behalve als een geboren koopman
stond Zegel ook bekend als een so
ciaal mens, begaan met Texel en de
Texelaars. Grote verdiensten had hij
voor TESO. Samen met de legenda
rische dokter Wagemaker behoorde
hij tot de oprichters van de veer
dienst. Daarna had hij bijna veertig
jaar zitting in het bestuur. Bij zijn over
lijden in 1952 schreef oud-president-
commissaris W.H. Lap in de Texelse
Courant: 'In vergaderingen was zijn
oordeel, gegrondvest op een zakelijk
inzicht, gesteund door zijn kennis,
opgedaan in zijn omgang met alle
lagen der Texelse bevolking, nog ver
sterkt door zijn grote liefde voor
TESO. van zeer grote waarde.
Alle bestuurders, die met de heer
Zegel hebben samengewerkt, heb
ben hem ongetwijfeld leren kennen
als een goed vriend, wiens stempel
van waarheid drukte op iedere aan
raking, die ze met hem mochten heb
ben.'
Frans Zegels zonen, Kassen en
Jacob Jan waren uit hetzelfde hout
gesneden, zij het dat ze wat minder
'breed' georiënteerd waren dan hun
vader. Kassen zag de handel in 'tex
tiel en lappen' niet zo zitten en con
centreerde zich op hout en ijzer. Met
de verkoop van allerlei land- en
tuinbouwartikelen kreeg hij een prima
naam bij de boeren. Jacob Jan had
juist vooral belangstelling voor de
andere tak van het ouderlijk bedrijf en
nam de winkel in de De Ruyterstraat
over (het pand waar in later jaren café
't Steigertje zou worden gevestigd).
Het waren belangrijke beslissingen
met verstrekkende gevolgen, want de
kinderen traden in de sporen van hun
vaders. Frans en Jan Zegel legden
zich net als vader Jacob Jan toe op
de handel in textiel en kleding, terwijl
Wil Zegel (samen met echtgenoot
Frans Schellinger) en Dick Zegel (sa
men met echtgenote Annelies van
Egmond) verder gingen in de hout- en
ijzerwaren en huishoudelijke artike
len. De leden van de jongste genera
tie zijn op hun beurt min of meer hun
ouders opgevolgd. Marten (zoon van
Frans) is eigenaar van de kledingzaak
Marten Classics. Monique (dochter
Op 11 oktober 1902, twee dagen na zijn huwelijk, opende
Frans Zegel Kz. in de De Ruyterstraat in Oudeschild een
winkel in manufacturen. Veel ambities leek hij niet te heb
ben, getuige de naam die hij aan zijn zaakje gaf, 'De Kleine
Winst'. Maar schijn bedriegt, want Zegel ontpopte zich tot
een slim en succesvol ondernemer, die niet alleen onder
broeken en korsetten verkocht, maar ook hout- en ijzerwa
ren. Door de handel in zeegras werd hij een vermogend
man. Zegel werd opgevolgd door twee zoons, die zelf ook
graag zaken deden en die op hun beurt eveneens onder
nemend nageslacht kregen. Anno 2002, precies een eeuw
later, doet de familie Zegel nog steeds van zich spreken.
Zegel Modes, Marten Classics, Zegel Lingerie, Frans Ze
gel Bouw en Blokker/Zegel Retailing BV zijn eigendom van
in totaal vier achterkleinkinderen van de grondlegger.
'Een mannetjesputter'. Zo wordt
Frans Zegel ook nu nog in de familie
genoemd. 'Een koopman in hart en
nieren. Alles wat zijn ogen zagen ver
anderde in handel, op welke manier,
waar en wanneer maar ook', schrijft
kleindochter Wil Schellinger-Zegel
vol bewondering in het voorwoord
van het boekje dat Simon Dros ter
gelegenheid van het honderdjang be
staan over de bedrijven Zegel heeft
geschreven. Ook uit de handels
correspondentie uit het familiearchief
die Dros heeft geraadpleegd, blijkt
dat Zegel senior een man was met
visie, die geen mogelijkheid onbenut
liet om handel te drijven. Hij was een
goed rekenaar en bovendien uitste
kend in staat een potentiële klant te
doen geloven dat hij wel heel erg
bofte dat Zegel zaken met hem wilde
doen. Hij was ook ijverig. Niet snel
was een moeite hem te veel om een
klant te winnen. Zo is in het boekje
een brief opgenomen aan een 'heer
C. Huisman' uit Den Haag met de
volgende tekst: 'Van uw zwager ver
nemen wij dat u op Texel komt wo
nen. Mocht u in meubelen, bedden,
kachels, manufacturen, linoleum of
huishoudelijke artikelen iets nodig
hebben, verzoeken wij u zeer beleefd
om de gunst. Linoleum leggen en
gordijnen hangen wij zonder prijsver
hoging. Als u het ons even laat we
ten halen wij u even met de auto van
den Burg.'
Een sterk punt was ook dat hij zich,
in tegenstelling tot veel collega's, niet
gebonden voelde aan zijn eigen dorp.
naast was Zegel iemand die stevig
kon onderhandelen en soms harde
beslissingen nam. Toen hij ontdekte
dat een handelsreiziger zijn waar niet
alleen aan hem maar ook aan een
dorpsgenoot had verkocht, schreef
hij diens baas per kerende post: 'Wij
kochten gisteren van uw vertegen
woordiger eenige artikelen. Vanmor
gen zagen wij hem ook uitpakken bij
een ander hier op het dorp. Dat is uw
goed recht, doch bij ondervinding
weten wij hoe lastig het is op een
kleine plaats hetzelfde goed te verko
pen. U gelieve daarom alleen de be
stelde Cammisol wol in 15 Soft te
zenden en al het andere te annuleren.
Mocht het reeds afgezonden zijn,
zullen wij het retourneren.'
Veel geld verdiende Zegel met de
handel in zeegras, een product dat
werd gebruikt om matrassen te vul
len, maar ook geschikt was voor het
opvullen van plafonds en het maken
van geluiddempende vloeren. Door
een stuk dijk te pachten waarop de
Frans Schellinger richtte zich met zijn timmerbedrijf vooral op de boeren op Texel. Deze historische foto is gemaakt tijdens de lammerenmarkt op de Groeneplaats.
(Foto arc/vet tanvhe Zegel)
van Jan) heeft twee winkels: Zegel
Modes en Zegel Lingerie. Kassen
(zoon van Dick) staat aan het hoofd
van Blokker/Zegel Retailing BV. Siep
(zoon van Wil) is met zijn bouwbedrijf
enigszins een andere weg ingesla
gen, zij het dat er duidelijke overeen
komsten zijn met zijn vader, die tim
merman was en handelde in hekken,
voerbakken, bollenkisten en andere
benodigdheden van boeren. Bijzon
dere is dat zijn bedrijf nog steeds naar
de grondlegger heet. In het boekje
legt Schellinger uit waarom. 'In 1995
is Bouwbedrijf Frans Zegel een BV
geworden, waarvan ik sinds 1999 de
enige eigenaar ben. Er wordt veel
gevraagd waarom het bedrijf Frans
Zegel heet en hoe het nou eigenlijk
precies in elkaar zit. Als het anders
had moeten gaan heten (bijv. Siep
Schellinger Bouw) dan had dit in 1995
gemoeten, maar het is echter i
ter sprake gekomen. Frans Zet
een mooi bedrijf met 100 jaar
schiedenis waar we best trot
zijn.'
Het boek 'De Kleine Winst, 1
jaar fa. Frans Zegel Kz.' i
Simon Dros heeft geschrever
gratis verkrijgbaar. Geïntei
seerden dienen daartoe de I
uit te knippen die in de advert
tie elders in deze krant staat
deze in te leveren bij één van
zaken van de familie Ze?
Marten Classics, Zegel Mod
Zegel Lingerie of Blokker/Zt
Retailing BV in Den Burg of
gel Bouw in Oudeschild.
Frans Zegel Kz. en Willemina Hillenius trouwden op 9 oktober 1902.
(Foto archiet larré
De huidige generatie, achterkleinkinderen van grondlegger Frans Zegel Kz. Van links naar rechts: Siep en Jacqueline Schellinger, Kas
sen Zegel, Monique Zegel en Lonneke en Marten Zegel. <Fo,° Joep Rommets)
