ohan en Corry Bakker-Slot deelden arbeidzaam leven
We hadden onze tijd hard
nodig voor de kinderen
Iwemmers breken records
.TEXELSE ycouRANT
Volleybaltoernooi
voor bedrijven
Voetbalprogramma
Sportvissen
Voetbaluitslagen
Reijers wint
golfwedstrijd
Programma
zaalvoetbal
Volleybaljeugd
in Den Helder
ZDH E1 wint
zaalvoetbaistrijd
Bowling
Waar gebeurd
Kinderpraat
Bergbeklimmer
DINSDAG 4 FEBRUARI 2003
was timmerman en fietsenverhuurder, zij bestierde het huis-
juden, verhuurde een zomerhuisje en regelde het logies en
jtbijt van de gasten. Samen voedden ze acht dochters en twee
jons op. Geen wonder dat er niet al te veel tijd overschoot
jor hobby's. Hij dook af en toe de werkplaats in om allerlei
llzondere voorwerpen van hout te maken en was jarenlang een
iste speuler bij Ouwe Sunderklaas, zij deed graag naaiwerk
Jzat achter het spinnewiel, maar was daardoor ook in staat
it hele gezin goedkoop in de kleren te steken. 'Nee, we had-
jen geen wekelijkse activiteiten, zoals toneel, fanfare of biljar-
BP of zo. We hadden onze tijd hard nodig voor de kinderen.'
ihan Bakker (84) en Corry Bakker-Slot (81) kijken terug op een
Jeidzaam leven, dat ze zondag zestig jaar deelden.
nneer ze elkaar precies ontmoet
ibben, weten ze niet meer. Het
jet waarschijnlijk in 1938 zijn ge
lest, toen Corry Slot uit Eierland
t een vriendin in Pen's bioscoop
de Groeneplaats zat. Ze woonde
n concert van zangvereniging
lecilia - 'van de overkant' - bij, toen
ar aandacht werd getrokken door
n haar onbekend iemand. "'Wie is
;h die longen met dat pikzwarte
ar?", vroeg ik mijn vriendin. Meer
n ik met van hem zien, want hij zat
in paar rijen voor ons.' 'Ze werd dus
jrliefd op mijn haar', stelt Johan
ikker glimlachend vast. De vriendin
fflst niet wie het was, maar later trof-
j|i ze elkaar in de garderobe, waar
lij op zoek was naar zijn hoed. Zij
Hielp hem zoeken en het eerste ge-
jprekje was een feit.
ijfe de geschiedenis een beetje an-
»rs was gelopen, hadden ze elkaar
'Waarschijnlijk niet eens ontmoet,
sjwint dan was Bakker monnik gewor-
jen in een klooster in Limburg. 'Ik
'gen geboren in Opdiek. Wat nu een
hotel is, was toen nog een boerderij,
jkwas de middelste van elf kinderen.
spil waar alles om draaide,
ffijfeende ik. Mijn broers zijn allemaal
boer geworden, maar ik wilde abso-
Btit niet en ging er tegenin. Als jonge
jongen al, want als we op het land
'moesten helpen, stiekels hakken, dan
namen twee broers mij tussen hen in.
'Anders deed ik niks. Mijn vader vond
het heel erg. want die had graag ge-
'zien dat ik ook gewoon boer gewor
den was. Maar toen mijn ouders
'doorkregen dat ik écht niet wilde,
'mocht ik naar een door monniken
■geleide ambachtsschool in Heer, bij
Maastricht. Dat gebeurde op advies
van een neef van mijn vader, die in
1 opleiding was om priester te worden.
Ik zag het wel zitten. Broeder was
altijd nog beter dan boer. Bovendien
grilde ik wat zien van de wereld. Ik
was toen een jaar of veertien.'
Het was een hele verandering.' Toen
ze haar opleiding had afgerond,
keerde Corry terug naar het ouderlijk
huis. 'Ik werd huishoudelijke hulp. Bij
mijn moeder, maar ook bij tantes en
bij een buurman die zijn vrouw had
verloren. Ik heb nog een tijd op de
Propagatie bij Dros gewerkt.'
Ondertussen was ook haar aan
staande teruggekeerd naar Texel. 'Na
tweeëneenhalf jaar moest ik beslis
sen of ik verder wilde. Ik had er best
de ambachtsschool willen afmaken
en er zelf later les willen geven. Maar
ik wilde geen monnik meer worden,
dat zag ik niet meer zitten. Dat bete
kende dat ik niet mocht blijven. Het
laatste schooljaar heb ik toen in Den
Helder gevolgd. Een heel verschil met
het onderwijs van de broeders. Die
waren behoorlijk streng. Maar ik had
er wel heel wat geleerd. Ik herinner
me mijn laatste proefwerk in Den
Helder. Twee jongens moesten sa
men één trap maken, met een kwart
slag erin. Maar er zat een oneven
aantal leerlingen in de klas. Toen heb
ik die trap zelf maar gemaakt. Dat
was wel zo makkelijk. Als je met z'n
tweeën bent, sta je maar te overleg
gen. De een vindt dat het zus moet,
de ander zo. In je eentje ga je aan het
Als ze terug kwamen, leverden ze hun
fiets weer in en gingen lopend terug
naar de kazerne. Dat gebeurde ook
wel om één of twee uur 's nachts. Ik
bleef al die tijd op.'
Een vroege gezamenlijke herinnering
is de bruiloft van Bakkers broer Jan.
'Hij is in 1939 getrouwd. Ik heb haar
uitgenodigd. Dat was de eerste keer
dat ze bij ons thuis kwam. Ik was ook
nog niet bij haar geweest.' In hun
verkeringstijd spraken de jonge ge
liefden elkaar voornamelijk in het
weekend. Bakker: 'Op zaterdag en
zondag stapte ik op de fiets en reed
naar Eierland. Veel vaker ging niet,
want het was toch een heel eind van
uit Den Hoorn. Telefoon had je niet.
Na de oorlog wel, toen was ik één van
de eersten.' Spectaculaire uitjes za
ten er niet in, zeker niet nadat de
oorlog was uitgebroken. 'Er was niks
te doen. En je mocht niet naar het
strand. We fietsten vooral, zomaar
ergens naar toe. We hebben in die tijd
heel wat van het eiland gezien.'
In 1943 trouwden ze. Twijfels, met het
oog op de oorlog, hebben ze nooit
gehad. 'We hadden wel kunnen
wachten totdat die af was, maar wan
neer dat zou zijn, wist niemand. Bo
vendien merkten we bijna niks van de
oorlog en was er steeds genoeg te
eten Ja, in de Russenoorlog zijn heel
erge dingen gebeurd, maar dat was
pas veel later. Vervelend was wel dat
je 's avonds op tijd binnen moest zijn.
In Eierland was er altijd controle bij
het vliegveld, waar je door een slag
boom moest. Daar moest je goed
rekening mee houden.'
Toen Corry het bij een bezoek aan
een vriendin, elders in Eierland, eens
laat had gemaakt, besloot ze het er
toch op te wagen en op de fiets naar
huis te gaan. 'De moeder van mijn
vriendin vond dat ik moest blijven sla
pen. maar ik moest naar huis, vond
ik zelf. Mijn vader en moeder waren
Johan Bakker maakte heel wat naambordjes, waaronder die van Hoeve Rotterdam en De Bouwvoor, boerderijen van de familie van zijn vrouw, Corry Bakker-Slot irm joop iw»w
Vroeger ging je niet naar een café of
restaurant voor een receptie. We had
den wel een accordeonist ingehuurd.
Die speelde en zong liedjes. We heb
ben gedanst. En we hebben de vlag
uitgehangen. De Nederlandse. Dat
mocht niet van de Duitsers, maar er
is niks van gezegd.'
De kersverse echtelieden gingen
Jiprry Slot werd eveneens geboren in
fen boerengezin, maar dan in
Eierland. 'Op De Bouwvoor. Het huis
zstaat er nog, maar er zit geen naam-
itjbrdje meer op. Het staat vlak bij
ihoeve Rotterdam aan de Hoofdweg,
leen paar honderd meter het land in.
;Op Rotterdam woonden broers van
lijn vader. Ze werkten samen voor
itzelfde bedrijf.' Ze zat op de lagere
ijschool in Midden-Eierland, tot en met
ide zevende klas. Daarna ging ze het
Ihuis uit en verhuisde ze naar Bergen,
iiWaar ze onder leiding van nonnen
htwee jaar huishoudschool volgde. 'Ik
ind het heerlijk. Ik woonde in
ierland... Daar was niks te beleven.
werk en is het veel sneller af.'
Met z'n diploma op zak begon Bak
ker een eigen bedrijfje in Den Hoorn.
'Ik had mijn werkplaats in een schuur
op Diek, achter waar nu Annie Bak
ker woont. Ik maakte er van alles.
Voerbakken, krebben, stoelen, ik
deed klusjes aan huis. Ik verdiende
aardig. Ik had weinig onkosten en
mijn gereedschap van de ambachts
school had ik voor een habbekrats
kunnen overnemen.' In de tijd dat hij
Corry ontmoette, was hij ook fietsen
maker geworden. 'Ik had de helft van
het schuurtje naast het huis waar Jan
Huisman later woonde. Ik verhuurde
zeven fietsen. Die waren in trek hoor,
voor een gulden per dag. Op de Mok
zaten toen Nederlandse militairen.
Als ze uit gingen, kwamen ze lopend
naar Den Hoorn. Dan huurden ze een
fiets van mij en reden naar Den Burg.
doodongerust geworden, telefoon
hadden we nog niet.' Ze had het don
kere erf amper verlaten of ze raakte
haar oriëntatie kwijt en reed de sloot
in. Omdat ze niet meer alleen terug
durfde, stapten de twee vriendinnen
op één fiets om naar De Bouwvoor te
rijden. Ze kwamen heelhuids over.
'Toen is mijn vriendin maar bij ons
blijven slapen.'
Omdat het ene deel van de familie
hoofdzakelijk uit Den Hoorn afkom
stig was en het andere uit Eierland,
werd de bruiloft over twee dagen
gespreid. Op 28 januari werd voor de
burgerlijke stand getrouwd in het
raadhuis in Den Burg. 2 februari werd
het huwelijk kerkelijk ingezegend in
de katholieke kerk in De Cocksdorp.
Later die dag was er een feest bij
Bakkers ouders, in Opdiek. 'Dat was
niet zo groots als tegenwoordig.
wonen aan het begin van Diek, daar
waar ze nu nog steeds wonen. Bak
ker: 'Tot een paar jaar daarvoor had
er een timmerman gezeten. Klaas de
Porto. Er stond toen ook al een werk
plaats naast. Mijn vader had het ge
kocht, met het idee dat ik er wel in
zou willen. Dat was zo. Mijn werk
plaats aan de overkant van de straat
kocht ik pas veel later, in het begin
van de jaren zestig.'
Hoewel Den Hoorn nóg twee timmer
lieden telde - Gerrit Kikkert en Jan
Troost - had Bakker over klandizie
niet te klagen. 'In de oorlog verkocht
ik heel veel elektrische spinnewielen.
Enorm, ik kon ze niet aanvoeren, de
vraag was te groot, ledereen maakte
zelf zijn kleding. In de eerste laren na
de oorlog zat ik vooral in de huizen
bouw.' Tegen de interviewer: 'Samen
met Gerrit Kikkert heb ik nog een
nieuw dak op jouw huis gezet. Een
deel van het hout haalden we van de
voormalige Zuid-Batterij, waar de
barakken werden gesloopt. Het was
improviseren, er was weinig materi
aal voorhanden. De oude houten
voorgevel is gesloopt. Piet Boon
heeft toen een nieuwe stenen muur
gemetseld.'
Ondanks de verdiensten had Bakker
ook z'n bedenkingen bij de huizen
bouw. 'Het was koud werk, je zat
vaak op dak, ik hield er niet van.' Hij
kreeg de kans zijn werkterrein te ver
leggen na een verzoek van Klaas
Boon om het interieur van diens
manufacturenwinkel te betimmeren.
Het fijne, sierlijke werk bleek hem te
liggen 'De mensen vonden het
prachtig, ledereen kwam kijken en
vragen: kun je dat ook bij ons doen?
Bijna niemand deed dat werk. Op
Oosterend na heb ik alle dorpen ge
had. ook in veel cafés en restaurants.
Ik heb heel wat toonbanken en bars
gemaakt. De meeste zijn allang weer
vervangen, maar in Havenzicht in
Oudeschild staat de tapkast er nog.'
Daarnaast legde hij zich steeds meer
toe op de verhuur van fietsen. 'Ik had
er op een gegeven driehonderd. Sa
men zorgde dat voor een aardige
boterham. Er hielp wel eens iemand,
maar ik had niemand in vaste dienst
en kon de onkosten daardoor laag
houden.' Veel lof zwaait hij toe aan
zijn vrouw, die hun acht dochters en
twee zoons in de kleren stak en te
eten gaf. de rest van het huishouden
deed, het zomerhuisje achter hun
woning verhuurde en aanvankelijk
ook logies en ontbijt verzorgde.
Corry: 'Met zijn werk heb ik me nooit
veel bemoeid. Ik hield wel eens wat
vast, maar verder was ik weinig in de
werkplaats. Ja, ik hielp altijd bij het
schoonmaken van de huurfietsen.'
'Zij heeft er wel haar deel aan gehad',
zegt Bakker pnjzend 'We hebben
alles samen gedaan.'
Veel tijd voor eigen pleziertjes gunden
ze zich niet. Zelfs de enige hobby van
Corry, naaien en spinnen, kwam ten
goede aan het gezin. Bakker was wel
een fanatiek speuler met Ouwe
Sunderklaas. 'Dat ging toen heel an
ders. Je beeldde geen Texelse ge
beurtenissen uit. maar de rattenvan
ger van Hameien, de baron van
Münchhausen en dat soort figuren.
Mijn vrouw maakte de pakken zelf.
Prachtige pakken, hoor. We waren er
al weken van te voren mee bezig.'
Daarnaast had Bakker af en toe tijd
voor zijn enige echte passie, het ma
ken van houten sier- en gebruiksvoor
werpen. Een uitpuilende werkplaats,
met de meest fantastische werkstuk
ken, is daar het resultaat van. 'Maar
hier heb ik jaaaren over gedaan, al
voor de oorlog ben ik ermee begon
nen', zegt hij bijna verontschuldi
gend. 'Het moest allemaal tussen de
bedrijven door.' Hij laat zijn collectie
graag zien. Tijdens Hoornder Don
derdagen is zijn werkplaats altijd ge
opend voor publiek. Maar hij heeft er
vrijwel nooit iets van verkocht. 'Dat
heb ik nooit gewild. Neem nou dit',
wijst hij op een bijna manshoge
kurkentrekker. 'Een paar jaar geleden
kreeg ik bezoek van een Franse wijn
boer. Hij wilde dat ding per se heb
ben, voor zijn toonzaal. Ik moest
maar zeggen wat ik ervoor wilde heb
ben. Ik heb het niet gedaan. Als ik
drieduizend gulden had gevraagd,
had ik het er vast en zeker voor ge
kregen. Maar wat heb ik daar aan? Ik
ben er tijden mee bezig om weer zo'n
ding te maken.'
De laatste jaren genieten de Bakkers
van hun welverdiende rust. Net als
tijdens hun verkeringstijd doen ze
weinig spectaculairs, maar ze verma
ken zich prima. Ze kijken graag tele
visie en rijden geregeld een rondje
met de auto. Een vast doel is Oude
schild. 'Boten kijken, daar houd ik erg
van', vertelt Corry. Af en toe gaan ze
ook nog naar het buitenland. Eén
dochter woont in Frankrijk, een ander
in Zwitserland. Een derde dochter
woont in Den Helder, de andere kin
deren zijn allemaal op Texel gebleven.
Trots: 'We besteden veel tijd aan het
aflopen van verjaardagen. We heb
ben tien kinderen, dneéntwintig klein
kinderen en zes achterkleinkinderen.'
Zorgeloos is hun oude dag beslist
niet. Eind afgelopien jaar overleed hun
jongste dochter, Béatrice. Ze liet een
man en dne kinderen achter. Het ver-
dnet is groot en overschaduwt de
vreugde van hun zestigjange bruiloft.
'We hebben er met z'n allen lang over
gesproken of we het wel moesten
vieren. Het was met gemakkelijk, dat
is duidelijk. Maar uiteindelijk hebben
we besloten het jubileum niet hele
maal in stilte voorbij te laten gaan. Dat
zou Béatrice ook niet goed hebben
gevonden.'
Joop Rommets
rgimone de Wit, Jolanda van Strien,
Debbie Bakker en Sverre Esch-
i weiier hebben bij zwemwedstrij-
e den in Zuid-Oost Beemster allevier
«persoonlijke records verbeterd.
:s Vooral de 17-jarige De Wit was uit-
s stekend op dreef. Zij beklom drie-
s maal het erepodium.
i Zaterdag stonden in Zuid-Oost
ri Beemster de clubkampioenschap-
il'pen van de plaatselijke WZ&PC op
v hef programma. De vereniging had
itiVerschillende clubs uitgenodigd om
e ook mee te doen, waaronder Zwem
vereniging Hoorn, waarvan De Wit,
Van Strien en Bakker lid zijn. Simone
tóde Wit had veel succes op de 100
u meter vlinderslag. Ze won de afstand
jein een persoonlijk record van 113.26
ne minuten. Op de 50 meter vrije slag
;,lestigde ze eveneens een persoon
lijk record. Haar tijd, 29.65 seconden,
fas goed voor een derde plaats. De
200 meter vrije slag legde zij vervol-
Jens af in 2.22.42, wat ook een ver
betering van zichzelf betekende. Op
IHeze afstand werd ze derde.
iok de 14-jarige Jolanda van Strien
- die eveneens in de leeftijdscategorie
c 1990 en ouder uitkwam - zwom drie
st' maal een persoonlijk record. Op de
l' 50 meter schoolslag werd ze vierde
l'- in 40.53, op de 50 meter vrije slag
"Biijfde in 31.44 en op de 100 meter
schoolslag ten slotte weer derde in
e' 1.29.80.
Debbie Bakker (11) kwam uit in de
irl jaargang 1991 en '92. De 50 meter
'i i/linderslag, die ze voor het eerst
zwom, draaide uit op een teleurstel-
;F ling. Na haar finish, in 50.93, werd ze
gediskwalificeerd wegens een tech
nische fout. De jury oordeelde dat ze
haar armen niet voldoende boven
water naar voren had gebracht. De
100 meter rugcrawl leverde daarna
een tiende plaats en een persoonlijk
record (1.44.22) op. Ook op de 50
meter rugcrawl, waarop ze veer
tiende werd, was ze sneller dan ooit
tevoren (45.43). Van de 100 meter
vrije slag is geen uitslag bekend.
De 10-jarige Sverre Eschweiler deed
een dag later in Zuid-Oost Beemster
mee aan de Speedo-instroomwed-
strijd, voor beginnende wedstrijd-
zwemmertjes. Hij deed het erg goed.
Op de 100 meter rugcrawl zwom hij
zich naar een persoonlijk record
(1.31.86). Het leverde hem de vierde
plaats op. Op de 200 meter wissels
lag, die hij voor het eerst zwom, be
haalde hij de vijfde plaats in 3.27.46.
Hij besloot de dag met een vierde
plaats en een persoonlijke toptijd op
de 100 meter vrije slag (1.23.99).
In het Eierlandsche Huis in De
Cocksdorp wordt zaterdag 15 fe
bruari een volleybaltoernooi voor
bedrijven gehouden. Het evenement
begint om 19.00 uur. Elk team moet
uit tenminste twee dames en tenmin
ste twee heren bestaan. De spelers
hoeven geen directe binding te heb
ben met het bedrijf waarvoor ze spe
len. Deelname kost €20,- per team.
Aanmelden kan bij het Eierlandsche
Huis (tel. 316507) of de All Sport
Stichting (tel. 316434). Er is ruimte
voor een beperkt aantal teams.
Zaterdag 8 februari
HCSC A1- Texel'94 A1 14.30
Texel'94 A2- Oudesluis A1 13.30
Texel'94 B1 -Koedijk B3 13.30
GeelZwart B1-De Koog B1 11.15
Texel'94 C1-SRCC1 13.30
Winkel C1-Texel'94 C2 14.00
Texel'94 C3-Con Zelo C2 11.30
Oosterend C1-Sint Boys C1 13.45
Texel'94 D1 -WGW D1 11.45
DWOWD1 -Texel'94 D2 12.30
Schagen D3-Texel'94 D3 12.30
W'waard D1 -Texel'94 D4 11.00
Texel'94 D5-BKC D3 11.45
Oosterend D1-WGW D2 12.45
WGW D3-Oosterend D2 11.00
VZV D1-De Koog D1 10.30
Oosterend M1 -Berkhout M2 11.45
Zondag 9 februari
Texel'94-Flamingo's 14.00
Oosterend-Schellinkhout 14.00
Strandvogels-De Koog 14.00
Zuidermeer-ZDH 14.00
Texel'94 3-Castricum 4 12.00
Texel'94 4-Succes 4 12.00
Oosterend 2-GeelZwart'30 12.00
Texel'94 M1-Spartanen M1 12.00
Door sneeuw en harde wind waren
zondag maar drie sportvissers opge
komen voor de derde wedstrijd in de
winterserie van de Sportvisclub
Texel. Bij de asfaltmolen bij Oude
schild stond na drie uur vissen alleen
Rein Kuyper nog met lege handen.
Poul Verhagen ving twee vissen, met
een gezamenlijke lengte van 40 cm,
Frans Bos werd tweede met één vis
van 19 cm. De volgende wedstrijd
wordt zaterdag 15 februari gehouden
op het strand bij paal 15; aanvang
17.00 uur.
Zaterdag 1 februari
Alle wedstrijden zijn afgelast.
Zondag 2 februari
Alle wedstrijden zijn afgelast.
Omdat de sneeuw net op tijd was
verdwenen, kon de maandwedstrijd
van de Texelse golfclub zondag ge
woon doorgaan. Van de 21 deelne
mers kwam Gerdi Reijers met 17
punten als beste uit de bus. In de
categorie golfers met een handicap
van 0 tot 20.4 eindigden Jan
Winnubst en Rein Zandee op een
gedeelde tweede plaats, met beiden
16 punten. Bij de categorie golfers
met een handicap van 20.5 tot 36
won Martin Warnaar met 19 punten.
Tweede werd Margreet de Graaft (17
punten), derde Hans van Maldegem
(16). Dick van Egmond was de beste
speler in de categorie golfers met een
handicap boven 36. De longest drive
werd geslagen door Jan Winnubst,
de neary was voor Bob Hoogenraad.
Woensdag 5 februari
18.00 De Koog E1-De Krim E2 Koog
18.45 Krim C1-Texel C2 Franchimon
19.35 Klif (dames)-Zeemacht Klif
20.25 De Krim 5-De Krim 4 De Krim
21.15 Texel 5-Klif 4 Texel
Mantje heeft zaaldienst.
Donderdag 6 februari
18.00 De Koog D1 -Klif D2 De Koog
18.45 De Krim 3-De Koog 1 Putten
19.35 Jelleboog 3-SVO 6 J'boog
20.25 SVO 5-ZDH 2 SVO
21.15 SVO 4-Texel 4 Molanus
ZDH heeft zaaldienst.
Vrijdag 7 februari
18.15 De Koog 2-Texel 6 De Koog
19.05 J'boog 1 -Mantje 2 Molanus
19.55 De Krim 2-Texel 2 Van Beek
20.45 Casino 1 -Texel 1 Kuipers
21.35 Klif 1 -Jelleboog 2 Sangers
22.25 SVO 1 -SVO 2 Bakker
Jelleboog heeft zaaldienst.
Het meidenteam van volleybal
vereniging Tevoko heeft zaterdag tij
dens een toernooi in sporthal De
Brug in Den Helder een uitstekend
.resultaat geleverd. De mini's, in leef
tijd variërend van 9 tot en met 11 jaar,
speelden drie wedstrijden en bleven
daarin ongeslagen. Na twee gelijke
spelen werd De Boemel 3 verslagen.
De setstanden waren 15-13 en 17-9.
Volgens de begeleiders ging de jeug
dige volleyballers, die iedere vrijdag
in de Burgemeester De Koninghal
traint, in de loop van het toernooi
steeds beter spelen. Ze scoorden
regelmatig uit opslagen en speelden
ook al goed bovenhands. De mini's
spelen hun eerstvolgende wedstrijd
op zaterdag 8 maart, wanneer onge
veer 85 spelertjes van de overkant
naar sporthal Ons Genoegen in Den
Burg komen.
ZDH E1 heeft zaterdag in sporthal
Ons Genoegen na een spannende
strijd het sfeervolle zaalvoetbal-
toernooi van de Texelse E-pupillen
gewonnen. Het team uit Den Hoorn
moest z'n meerdere erkennen in
Texel'94 D6 (1 -2), maar won ook vier
keer en boekte eenmaal een gelijk
spel. De Zwaluwen veroverden daar
mee dertien punten, één meer dan
Texel'94 E4. Texel'94 D6 bleef als
enige ploeg ongeslagen, maar won
slechts tweemaal en bleef maar liefst
vier keer steken op 0-0. Voldoende
voor de derde plaats was het wel. Op
de vierde plaats eindigde Texel'94 E5.
SVO E1 werd vijfde, SVC E1 zesde en
SVO E2 zevende.
Zaterdag treden de D/E-pupillen te
gen elkaar in het strijdperk. Het toer
nooi begint om 9.00 uur en duurt tot
circa 12.30 uur.
Koploper Flair was in de dames
league van het Texelse bowling weer
veel te sterk voor de tegenstanders
en won met 4-0 van T-Forts, de num
mer twee. De Pms zakte naar een
vierde plaats, waardoor WBZ op een
tweede plek kwam te staan. Door
winst op Juttertjes klom Klaver 4 naar
een derde plaats.
De nummers een en twee van de
donderdagavondleague bleven op
gelijke afstand van elkaar. Koploper
Badweg Sportief won van Heksenke
tel. De nummer twee - TZN - wist
ondanks hoge scores van Marcel
Witte van tegenstander De Koogel te
winnen. Witte gooide een game van
202 en een serie van 713, maar
Martien Roeper van TZN zette daar
een game van 214 en een serie van
713 tegenover.
André Koops van The Last Boys
gooide een game van 201waardoor
zijn team wist te winnen van dames
team de Sommeltjes. De wedstrijd
tussen Pet's Place en Schouwstra
Transport werd op een paar pins be
slist. In de derde games was het ver
schil drie pins, in de vierde zelfs maar
één. Door toch de volle winst te be
halen, steeg Pet's Place drie plaatsen
in het klassement, met maar twee
punten achterstand op directe con
current 't Praethuys.
Uitslagen:
Ochtendleague: Flair T-Forts 4-0; Klaver 4-
Juttertjes 3-1; de Pins-WBZ 0-4
Avondleague TZN-de Koogel 5-0, Badweg
Sportief-Heksenketel 5-0; Sommelt)es-the Last
Boys 1-4; Visvogels-Speelkwartier 4-1;
Schouwstra Transport-Pets Place 0-5; t
Praethuys-Eduardo's 2-3
Kleine kinderen kunnen soms leuk uit
de hoek komen en je onverwacht aan
het lachen maken. Kort geleden had
den we ons jongste kleinkind te loge
ren. de tweeëneenhalf-jarige Suzan
ne. Tegen de avond ging opa met
haar als regel een wandelingetje ma
ken en dan kletste ze honderduit. Op
een avond was de lucht tijdens de
zonsondergang prachtig gekleurd.
Suzanne stond er vol bewondering
naar te kijken en ik hoorde haar zeg
gen: 'Tjonge tjonge, oop.' Op mij
vraag wat er aan de hand was. zei ze:
'Kijk eens oop, wat een mooie regen
boog.'
Toen we verder liepen door het
Elbaweggetje was daar kennelijk kort
tevoren een paard gepasseerd dat
zijn staart had opgetild en het een en
ander had laten vallen. Suzanne wees
er naar en zei: 'Kijk oop, een honden
drol van een paard.'
Jan van Tunen
VERVOLG VAN PAGINA 1
man bleef, net als enkele ploeg
genoten die ook te verzwakt waren,
achter in het op 6.400 meter hoogte
gelegen basiskamp. Een tweede po
ging om de top te bereiken kon he
laas niet worden ondernomen. Toch
was de teleurstelling van Huisman
volgens haar niet heel groot. 'Hij was
blij dat de anderen wel de top had
den bereikt. De drie leden die wél de
top bereikten waren - naast berggids
Robert Steenmeijer - Jan Sieko Mast,
Wim Jonker en Laurens Conijn. 'Het
was verschrikkelijk zwaar. Jammer
dat we niet met meer mensen de top
konden halen. Maar als je bedenkt
dat doorgaans maar 15 procent de
top haalt, dan hebben wij het als klim-
ploeg Terschelling heel goed ge
daan', schreef Mast vnjdag in het
logboek, dat is te lezen op
www.klimploeg-terschelimg.nl. Don
derdag om 15.00 uur wordt Huisman
thuis venvacht aan de Sluyscoog in
Den Burg.
