Zo kreeg ik die foto van de buitendorpers weer eens in handen
Hernieuwde kennismaking
net een vroeger buurmeisje
i
lij Keukencentrum Texel
Makelaardij
ÉWW
RVT
K0ED
TEXELSE J COURANT
80 jaar
u kunt ons Wj
kleur zien op:
■&M
rOv
DINSDAG 11 FEBRUARI 2003
ide foto's bekijken, op z'n tijd doen we dat allemaal. Soms
an er jaren overheen, maar heb je ze eenmaal in handen, dan
f je kijken. Neem nu die oude schoolfoto's. Was ik echt dat
:hie in die korte broek? Herinneringen aan lang vervlogen tij-
'n drijven boven. Tot ze weer voor jaren de kast in verdwij-
n. Zo vergaat het ook de 93-jarige Ben van den Berg, die
last zijn werk een bevlogen fotograaf was. Ruim 65 jaar zwierf
I met zijn camera over het eiland en legde vele mooie beel-
bn vast, die samen een unieke collectie foto's van het oude
Ecel vormen. De laatste jaren is het wat stil rond huis gewor-
pn. Er zijn niet zo veel leeftijdgenoten meer over. Maar on-
nks de geringe aanloop verveelt hij zich niet. Hij besteedt veel
I aan zijn collectie foto's. Maar dat één van die oude foto's
m nog zo'n plezierige tijd zou bezorgen, had hij nooit kun-
n bedenken.
Waal anno 1910 was een stuk le-
ïdiger dan vandaag de dag. De te-
twoordig in Den Burg wonende
n van den Berg kan het weten. Het
:ijn geboortedorp, waar hij vele ja-
sn heeft gewoond. 'Ik ben geboren
an het Lagereind, zo werd dat in de
■ksmortd genoemd. Vandaag de
■lag heet het Hogereind, maar daar
w> ik nooit gewoond. Het Hogereind
«s tot aan de kerk en daarna ging
jet vanzelf over in het Lagereind. Dat
jarenlang zo geweest. Totdat de
■jjfenmalige dorpscommissie besloot
lat er een naam moest komen. Heb-
>en ze alles Hogereind genoemd.'
Van den Berg vindt het maar niets.
Ze hadden er gewoon Dorpsstraat
jan moeten maken. De naam heb ik
altijd een miskleun gevonden en dat
pid ik nog.' Het was destijds een
bedrijvig dorpje, met kruidenierswin-
<eltjes, bakkers, smeden, wagenma-
icers en zelfs twee cafés. 'We hadden
ar ook een zuivelfabriek, kaasfabriek
noemden we dat. Later werd dat het
graanpakhuis met die grote toren.
Allemaal verleden tijd. De Waal lijkt
niet meer op het dorp uit mijn jeugd
jaren en van de bewoners zijn er nog
maar een stuk of wat originele
Waalders.'
Van den Berg woonde voorbij de kerk
aan het Lagereind, waar zijn vader
een smederij had. Het woonhuis lag
•echt tegenover. 'Op een dag, ik
is een jaar of acht, kregen we
iuwe buren. De familie Ruuls, die
'amen helemaal uit Appingedam.'
it was een gezin met drie kinderen,
m welkome aanvulling voor de
rpsschool, die wegens het geringe
dertal aan slechts drie lokalen ge-
eg had. 'De oudste van de drie
ig naar een hogere klas, de middel
een jongen, kwam bij mij in de
s en het meisje daaronder een klas
er.' Met de jongen, Jo Ruuls, werd
ij al snel dikke vrienden. 'We trokken
igelijks met elkaar op en na de
:sde klas gingen we beiden naar de
IULO in Den Burg. De zevende klas
jemden ze dat toen nog.' Het was
en behoorlijke klas, die in zijn geheel
groot bleek voor het gymnastiek
lokaal. Om die reden werd de klas
gesplitst in twee groepen: Den Burg
en de buitendorpers. 'Onze klasse
leraar, die tevens gymnastiekleraar
was, heeft toen een foto gemaakt van
ons clubje buitendorpers. Dat was in
1922. Op zich niets bijzonders, hoe
wel er in die tijd nog niet zo vaak fo
to's werden gemaakt.' In de loop van
het tweede jaar MULO kwam er voor
Jo Ruuls een eind aan het Texelse
leven, de familie keerde terug naar
Appingedam. 'We verloren elkaar uit
het oog. Ondertussen raakte ik van
school en belandde hier op het ge
meentehuis, op het kantoor van de
TEM, Texels Electricteits Maatschap
pij.' Het was nog het oude gemeen
tehuis, naast het Polderhuis - 'voor
heen Boerenleenbank' -, aan het eind
van de Binnenburg. Van den Berg
maakte de laatste 21 jaar van het
oude gemeentehuis mee. Toen tot de
sloop van het pand werd besloten,
legde hij alles vast op de gevoelige
plaat. Twee albums vol getuigen van
die periode.
De jaren gleden voorbij. Van den
Berg, inmiddels met pensioen, had
volop tijd voor zijn hobby, fotografe
ren. Regelmatig dook hij in zijn archief
en boog zich over de collectie foto's.
Hij was er altijd wel mee bezig. 'Zo
kreeg ik die foto van de buitendor
pers, na misschien wel dertig jaar,
weer eens in mijn handen. Na al die
jaren kenden ik iedereen nog bij
naam. De grootste helft daarvan was
inmiddels al overleden. Die buurjon
gen, Jo Ruuls, stond er ook op en ik
dacht bij mezelf: zou die nou ook nog
leven? Die zou ik nog wel eens wil
len zien.' De foto verdween weer in
het archief, maar niet uit zijn gedach
ten. 'Mijn vrouw en ik hadden de ge
woonte ieder jaar met een tussen-
vakantie naar Drenthe te gaan. Toen
zij overleden was, ging ik daar ge
woon mee door. Ik dacht bij mezelf:
als ik in Drenthe ben, ga ik toch eens
een keer naar AppingedamProbeer
ik die jongen te vinden, mits hij daar
nog woont en leeft.' De inmiddels
tachtigjarige Van den Berg ging naar
het postkantoor voor een telefoon
boek van Groningen, zocht
Appingedam op en keek of hij de
naam Ruuls kon vinden. 'Verdomd hij
stond er in. J. Ruuls, dat kon niet
missen. Ik schreef het adres over, dan
had ik dat alvast voor als ik weer naar
Drenthe ging.'
Het moment suprème brak. Op de
laatste dag van zijn verblijf in Dren
the reed hij naar Appingedam. 'Ik was
er wel eens langs gereden, maar nog
nooit in het centrum geweest. Na één
keer vragen was ik ter plaatse.' De
weg waar hij inreed, was aan een kant
bebouwd, aan de andere kant lag een
zwembad met een groot parkeerter
rein. Daar zette hij zijn auto neer, stak
de straat over en belde
verwachtingsvol aan. Er gebeurde
niets, niemand thuis. 'Dat heb je als
je onverwachts gaat.' Hij scheurde
een blaadje uit zijn agenda, waarop
hij schreef: Groeten van Ben van den
Berg uit De Waal, Texel. Hij zette zijn
telefoonnummer erbij, gooide het
briefje in de bus en liep terug naar het
parkeerterrein. Dan maar richting
Delfzijl om een paar kennissen op te
zoeken. 'Ik had alleen het probleem
dat ik niet wist hoe ik vanuit het cen
trum op de weg naar Delfzijl kon ko
men. Ik stond bij de auto en zag een
werkman uit het zwembad komen. Ik
nep hem aan: meneer hoe moet ik op
de weg naar Delfzijl komen?' De man
vertelde hoe hij rijden moest en
merkte op: aan uw stem te horen
komt u niet uit deze omgeving. Ach,
zei ik, afstanden zijn er eigenlijk van
daag de dag niet meer. Ik kom van
Texel, 200 kilometer hier vandaan.En
hij vertelde dat hij nog pech had ook.
Nu was hij voor het eerst van zijn le
ven in Appingedam, om iemand te
zoeken waar hij als kind mee op
school had gezeten. Een buurjongen,
die hij al 67 jaar niet had gezien, en
nu was er niemand thuis. Tot zijn ver
rassing bleek de werkman precies te
weten over wie hij het had. 'Ruuls?
Oh, maar die leeft niet meer. U bent
bij zijn zoon geweest, bij Jan Ruuls
Maar zijn vrouw leeft nog wel! Die
woont in het andere blok.' Van den
Berg bedacht zich geen moment.
'Die vrouw zei me mets, maar ik kon
natuurlijk wel met haar over haar man
praten! Dus ik stak weer de straat
over en belde aan bij het andere blok.
Ik zag wel dat er een andere naam op
de deur stond.' De deur ging open en
hij vroeg: 'Bent u mevrouw Ruuls?'
De vrouw keek hem met grote ogen
aan. 'Mevrouw Ruuls? Die leeft niet
meer...'
Van den Berg had weer pech en be
greep dat zijn zoektocht nu echt ten
einde liep. Wel legde hij aan de ver
baasde vrouw uit waarom hij bij haar
aangebeld had. Na het hele verhaal
aangehoord te hebben, glimlachte ze
en zei: 'Maar als u Jo kende, dan kent
u misschien zijn zusters ook wel.' 'Ja
waarachtig, Geertje en Kina.' 'Me
neer', zei ze, 'ik ben een vriendin van
zijn zusters.' Nu was het de beurt aan
Van den Berg om verbaasd te zijn,
wat een toeval. 'Maar', vervolgde de
vrouw, 'nu heeft u weer pech, want
Geertje woont in Groningen en Kina,
de jongste, die hier ter plaatse woont,
is vandaag niet thuis. Maar ik weet
waar ze is, komt u maar even binnen.'
De vrouw pakte de telefoon, draaide
een nummer en Van den Berg hoorde
haar zeggen: 'Ik heb hier een meneer
op bezoek die zichzelf zal voorstellen.
Hier komt-ie.' 'Ik dacht, dat mens
weet natuurlijk van niets, dus ik zal
heel langzaam spreken. Spreek ik
met Kina Ruuls? Je spreekt met Ben
van den Berg van De Waal op Texel
Weet je nog wie dat is?' Er viel een
stilte aan de andere kant van de lijn.
'Een moment daarna kraaide ze het
uit: jaaaa, ik weet het nog, hoe kom
je daar nou! Wat verschrikkelijk jam
mer dat ik net vandaag niet thuis ben.
Ik had je graag willen zien.Na nog
wat woorden gewisseld te hebben,
werd het gesprek beëindigd Van den
Berg liet zijn adres achter en vertrok.
Verder gebeurde er niets meer, tot op
Een foto uit het archief van Van den Berg,
Waal en medewerkers.
met daarop de vroegere zuivelfabriek van De
een avond, zo'n drie weken later, de
telefoon ging. Kina Ruuls uit
Appingedam. Ze had al eerder willen
bellen, maar was het briefje dat zij van
haar vriendin had gekregen, kwijtge
raakt. Ze vond het erg jammer dat ze
elkaar misgelopen waren en zegde
hem toe te schrijven. 'Een paar da
gen later kwam er een leuke brief,
waarin ze schreef hoe het haar al die
jaren vergaan was. Haar man was
inmiddels overleden. Ook vroeg ze
naar de meisjes van school.' Van den
Berg vond het een leuke brief en
schreef terug. En zo ontstond er een
maandelijkse briefwisseling. Na een
jaar werd de sfeer wat vriendschap-
pelijker. Beiden hadden het gevoel
elkaar een beetje te kennen en Van
den Berg had een sympathieke in
druk van haar gekregen. 'Zo schreef
ze dat ze het nog steeds jammer
vond dat haar ouders weer waren
teruggekeerd naar Appingedam. Ze
had haar hele leven wel in De Waal
willen blijven. Heb ik geschreven: als
jij nou zo vol herinnehngen aan De
Waal bent, kom dan een week loge
ren. Dan kunnen we volop naar De
Waal en over Texel. En ik schreef er
bij: ik heb een onberispelijke logeer
kamer, er zit alleen geen slot op de
deur... Maar ik garandeer je een rus
tige nacht en je hoeft niet bang te zijn
dat ik je lastig zal vallen.
Ze bedankte hem hartelijk voor de
uitnodiging, maar had al besloten die
zomer drie weken naar Texel te ko
men. Met een zuster en haar vriendin
in een bungalow op De Vogelmient in
De Koog. Ze vond dat ze elkaar daar
wel konden ontmoeten. 'Dat is ge
beurd. Ik kreeg een telefoontje: we
zitten er, kom je morgenavond op de
koffie? Ik er naartoe. Het was prach
tig weer en de drie dames zaten bui
ten. Wie van de drie... Een van de
dames stond op, maar ik had haar al
herkend. Mijn eerste kennismaking
met Kina na 68 jaar!'
Het werd een gezellige avond. Ze
vertelden wat ze hier allemaal al ge
zien hadden en dat ze naar een dia
avond in de kerk van De Koog waren
geweest, waarvan ze erg hadden
genoten. 'Nou, zei ik, als jullie nog
meer dia 's willen zien, ik fotografeer
al 65 jaar en heb wel 800 dia's van
Texel. Dat wilden ze wel en zodoende
zijn ze een avond bij mij thuis ge
weest. Daarna werd het weer corres-
Ben van den Berg: 'Er zijn niet zo veel
leeftijdsgenoten meer, maar ik verveel me
nOOit.fFoto Gerand Timmerman)
ponderen. Ondertussen dacht ik er
nog vaak aan terug. Maar over haar
broer, waar het me uiteindelijk om
ging. had ik nog niets gehoord.'
'Ik dacht, geen gedonder, als ik weer
in Drenthe kom. zoek ik haar op zo
dat ik eens rustig over die jongen kon
praten. Ik naar Appingedam. Ze was
stomverbaasdHoe kom jiij hier nou?
Nou ja, rijdende...' Van den Berg
houdt wel van een grapje. Er werd
een flinke pot thee gezet en eindelijk
kon hij voluit over haar broer praten.
'Hartstikke leuk, ik vond het een sym
pathieke vrouw.' Uiterlijk half zes
moest hij weg, want hij wilde de eén-
na-laatste boot halen. Om vijf uur
begon hij zijn horloge in de gaten te
houden. Naarmate het later werd,
keek hij een keertje extra. 'Wat zit je
toch geregeld op je horloge te kij
ken?' Van den Berg zat op hete ko
len, hij moest nu echt weg, maar had
nog een brandende vraag. Hij wilde
nog graag een paar boterhammen
mee. want hij had mets in huis. 'Bo
terhammen mee?' Daar had ze op
zich geen bezwaar tegen, maar hij
kreeg ze niet. 'We zijn nog lang niet
uitgepraat. Er zit geen mens op je te
wachten, ik maak het logeerbed wel
in orde en je blijft maar.' Van den Berg
bleef niet één, maar wel drie dagen.
Lees verder op pagina 6
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls zelfs ontgaan
je zegt: ik ben wat moe,
maar op 'n keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.
Toon Hermans
Op 91 -jarige leeftijd heeft God tot Zich genomen
mijn geliefde man, onze lieve vader, grootvader
en overgrootvader
Pieter Broekman
Naaldwijk, 21-1-1912
Texel, 9-2-2003
Den Burg: C.J Broekman-Krol
Geer de Ridder-Broekman
Cees de Ridder
Jan en Kitty
Ronald
Makkum: Leni van der Kooij-Broekman
Klaas van der Kooij
Colinda en Richard
Odessa, Rochelle
Elles en Ronald
Martin en Titia
Rens
De Waal: Henk Broekman
Ans Broekman-Kuip
Julianadorp: Hanneke Witte-Broekman
Frans Witte
Inge en René
Eline
De Zes 12, kamer 204, 1791 EX Den Burg
Woensdag 12 februari is er van 17.00 tot 19.00
uur gelegenheid tot condoleren in Afscheidshuis
de Vlinder, Hollewal 42 te Den Burg.
Donderdag 13 februari wordt om 13.30 uur de
rouwdienst gehouden in de N.H. kerk, Hogereind 2
te De Waal. Aansluitend vindt de begrafenis
plaats op het Waalder kerkhof. Na afloop kunt u
de familie ontmoeten in „Hotel Den Burg", Em-
malaan 4 te Den Burg.
Vol verdriet, maar dankbaar voor wat hij voor ons
is geweest, delen wij u mede dat na een arbeid
zaam leven is overleden onze lieve vader, groot-
en overgrootvader
Pieter Cornelis Vlaming
(ome Piet)
weduwnaar van Tetje Wijbenga
op de leeftijd van 85 jaar.
Maarten en Klaasje
Wendy en Robin Justin
Linda en Erwin
Joop en Mieke
Rik
Bas
Carla en William
Kevin
Danique
Bibi
Texel, 10 februari 2003
De Gollards
Vader is opgebaard in Uitvaartcentrum Texel,
Bemhardlaan 147 te Den Burg.
Gelegenheid tot condoleren donderdag 13 fe
bruari van 19.30-20.30 uur in het uitvaartcentrum
en na de crematieplechtigheid in het cremato
rium.
De crematieplechtigheid zai worden gehouden
op vrijdag 14 februari om 16.30 uur in cremato
rium Schagerkogge, Haringhuizerweg 3 te
Schagen.
Correspondentie-adres:
J.J. Vlaming, Klif 17,
1797 AK Den Hoorn,
Vol verdriet, maar dankbaar voor wat hij voor ons
is geweest, delen wij u mede dat toch nog on
verwacht is overleden mijn lieve man, onze zorg
zame vader en opa
Jan Johannes van Leeuwen
echtgenoot van Petronella J. Bruin
op de leeftijd van 74 jaar.
P.J. van Leeuwen-Bruin
Kinderen
en kleinkinderen
Texel, 10 februari 2003
De Ruyterstraat 47, 1792 AJ Oudeschild
Jan is overgebracht naar Uitvaartcentrum Texel,
Bemhardlaan 147 te Den Burg.
De crematieplechtigheid zal worden gehouden
op vrijdag 14 februari om 12.00 uur in cremato
rium Schagerkogge, Haringhuizerweg 3 te
Schagen.
Na de crematieplechtigheid is er gelegenheid tot
condoleren.
Liever geen bezoek aan huis.
Van actieve, rondrennende Nico,
veranderde je
in een rustige man in de rolstoel.
Rustiger, maar ontdeugend bleef je!
Verdnetig, maar met fijne herinnenngen geven we
kennis van het overlijden van onze broer, zwager,
oom, medebewoner en vriend
Nico Kuip
Den Burg-Texel,
8 juli 1950
Nieuwveen,
7 februari 2003
Jan
Gerard en Truus
Esther en Jeroen
Carlo en Kim
Netty t
Joke t
Team en bewoners Esdoorn 5
Maria
Nico is thuis in Esdoorn 5.
Correspondentie-adres: J. Kuip.
Wilhelminalaan 8, 1791 AN Den Burg-Texel
Huize Ursula, Esdoorn 5, A.H. Kooistrastraat 130,
2441 CP Nieuwveen
De Avondwake zal dinsdag 11 februari worden
gehouden om 19.00 uur in de kapel van Huize
Ursula, na afloop is er gelegenheid tot condole
ren in het restaurant.
De Afscheidsdienst zal plaatsvinden op woens
dag 12 februari om 10.00 uur in bovengenoemde
kapel.
Ook zal er woensdag op Texel een dienst wor
den gehouden om 14.30 uur in de R.K. kerk te
Den Burg, aansluitend zal de begrafenis plaats
vinden op de R.K. begraafplaats.
Na de begrafenis is er gelegenheid tot condole
ren in „De Witte Burcht", Molenstraat.
Niets wordt meer hetzelfde...
Ik wil ieder bedanken voor het medeleven bij het over
lijden van
MARTIN
Het was hartverwarmend!
Ook namens Marianne, Joris, Tony en Joke
Joep van der Wal
Op vrijdag
14 februari wordt
onze moeder, oma en
grootoma
Catharina
Timmer-Mechielsen
Wij vieren dit in
huiselijke kring.
Langs deze weg willen wij
iedereen hartelijk bedan
ken voor de bloemen
planten, kaarten en enve
loppen die wij mochten
ontvangen bij ons 50-ja-
rig huwelijksfeest.
Fam. Huib en Thea
de Ridder
Witte Kruislaan
ONROERENDE GOEDEREN TAXATIES HYPOTHEKEN ASSURANTIËN
TE KOOP m OUDESCHILD
De Ruyterstraat
Onze woninggids
wordt u op aanvraag
toegezonden
Aan de voet van de waddendijk gelegen
woonhuis met garage op totaal circa IS5 m2
onder- en bijgelegen eigen grond. Via een
steeg aan de voorzijde bereikt u de achterom
met tuin en zonnig plaatsje.
INDELING: een ruime hal/entree met kelder
kast en trapopgang, woonkamer met open
slaande tuindeuren naar het terras, halfopen
keuken bijkeuken, badkamer met ligbad,
douche en toilet.
Boven een overloop. 4 slaapkamers, een dak
terras en een vlizotrap naar de beloopbare
bergzolder
Achter de woning een leuk tuintje met een
knus plaatsje.
De garage met hobbyzolder is met auto
te bereiken via de Kerkesteeg.
v.nv. Deze keurig onderhouden woning is op korte
termijn te aanvaarden
TE KOOP m DE C0CKSD0RP
Hoofdweg 75
Heerlijk landelijk gelegen, in het agrarisch
buitengebied van polder Eijerland met
verspreide bebouwing in de nabijheid, een
X vrijstaande semi-bungalow met garage/hobby-
V schuur (8x6 m), erfverharding. tuin en
weiland.
Perceelsgrootte circa 3600 m2 eigen grond
Inlichtingen en verkoop bij:
Makelaardij
TEXEL VASTGOED B.V.
Kogerstraat S?
Postbus 87
1790 AB Den Burg
Tel: 0222 31 30 25
en 0222 31 34 29
Fax: 0222 31 39 00
info@texelvastgoed.nl
www.texelvastgoed.nl
Privé:
dhr. P. Kuip Cm. Tel 11 ZO II
dhr j P Coutinho Tel. II 46 6S
dhr. H L Trap Tel. II 9Z 4Z
Aangesloten bij:
INDELING" hal/entree, trapopgang, toilet, slaap
kamer en badkamer met ligbad, douchehoek
en wastafel, woonkamer met mooi uitzicht,
keuken met mbouwapparatuur, bijkeuken.
Verdieping: 2 slaapkamers en badcel.
Het woonhuis is ca. 20 jaar geleden gebouwd,
de garage/hobbyschuur ca. 2 jaar geleden.
Het geheel is tiptop onderhouden Voorzien
van nieuwe aardgas HR cv-ketel Het pand
heeft een prima bezonning. Thans heeft het
perceel de bestemming Aa blok.
Oplevering kan binnenkort geschieden
Maricoweg 6 - Den Burg - S 0222 31 24 47
