Natuurman in hart en nieren neemt afscheid zijn werk
'Natuur geeft rust
in het jachtige leven
'Belangrijk om evenwicht te
krijgen tussen boer en natuur
6
1-1-2
uithet Cabaret-café
.TEXELSE
COURANT'
Ben van den Berg
Afleren
Voetbaluitslagen
Lichte toename^
inwoneraantal
Parkeerkaart
verkoopt goed
DAAR
RED JE
LEVENS
MEE
DINSDAG 11 FEBRUARI 2003
Vierenveertig jaar werkte hij met grote overgave aan het
instandhouden en uitbreiden van natuurgebieden. Zijn werk was
zijn hobby en samen met zijn vier jaar geleden overleed broer
Cees was hij voor velen hét gezicht van Natuurmonumenten.
Vorige week ging hij met de VUT en nam hij onder grote be
langstelling afscheid van zijn werk als opzichter. Zelf is Gerrit
Boot daar echter nog niet helemaal van overtuigd 'Het voelt
helemaal niet alsof ik weg ben. Want de natuur blijft.'
Als de verslaggeefster van de Texelse
Courant volgens afspraak om kwart
over drie op nummer 15 bij 't Winkel
huis arriveert voor een interview is de
persoon in kwestie nog even 'onder
water'. Er ligt een schip op het strand
bij paal 9 en welke rechtgeaarde
Texelaar kan binnenblijven als er een
goeie jut is? Handenwrijvend komt hij
even later binnen. Het is koud buiten
en er valt net een buitje. 'Ah,'zegt hij,
'een schip op het strand. Dan kookt
mijn bloed, dan móet ik even heen 't
Is een Urker. Hij ligt prachtig, recht
voor het slag. Dat wordt een goeie
dag voor het paviljoen Ja, zo is het
toch?'
snaveltje bovenaan zit? Er ligt er nooit
één te pikken met zijn snaveltje naar
de grond. Mooi hè?'
Gerrit Boot werd zestig jaar geleden
op 27 januari in De Waal geboren in
een groen nest, een echt Natuur
monumentennest. Zijn vader werkte
al voor Natuurmonumenten, evenals
zijn grootvader en later ook broer
Cees. Gerrit zelf wordt opgevolgd
door zijn zoon Eckard. 'Ik ben gebo
ren in het hoekhuis aan de Polder
weg, tegenover - of naast, net hoe je
het wilt - de kerk. In de Russenoorlog
is het huis platgeschoten. De kerk
ook. Er stond vroeger een leuk klem
Behaaglijk bij de kachel, waarin de
houtblokken gezellig liggen te knet
teren. doen we eerst een bakkie en
dan steekt Gerrit van wal. Hij heeft
heel wat te vertellen en vierenveertig
jaar is een hele tijd. Een tijd waarin
veel veranderd is en waarin ook de
inzichten betreffende het beheer van
de natuur ingrijpende wijzigingen
hebben ondergaan. Waren voor een
jaar of tien, vijftien de opzichters van
Natuurmonumenten nog koning in
hun eigen koninkrijk, de laatste jaren
is men gaan inzien dat het belangrijk
is en dat het loont om mens en na
tuur weer dichter bij elkaar te bren
gen. Natuurmonumenten spant zich
nu op vele manieren in om die ont
moeting tot stand te brengen. 'Dat
mag alleen niet ten koste gaan van de
vogels. Als we door een excursie vier
of vijf nesten van een kievit of grutto
verliezen, dan moet er ingegrepen
worden,' vindt Boot.
De excursiegroepen waarmee hij op
pad gaat, bestaan meestal uit zo'n
tien tot twaalf personen. 'Ik loop nooit
twee keer dezelfde route door een
natuurgebied en let er ook op dat de
mensen niet in een kring om een nest
gaan staan. Zouden ze dat doen, dan
wordt het gras om het nest te plat
getrapt en het is dan gewoon wach
ten op een kraai of een ekster die het
nest komt beroven. Dat is zó ge
beurd.' Hij gaat verder: 'Eieren uit een
open nest kun je rustig aanpakken,
maar in een nest dat door de vogel
wordt toegedekt bij het verlaten laat
je geurresten achter als je aan de ei
eren zit. Je loopt dan het risico dat de
vogel het nest in de steek laat. Niet
aankomen dus. Iedere keer als een
kievit terugkomt bij zijn nest, draait hij
zijn eieren een stukje, zodat ze aan
alle kanten gelijkelijk bebroed wor
den. Hij draait ze zo, dat de dooier in
het midden blijft. Is het je trouwens
wel eens opgevallen dat wanneer de
jonge vogel uitkomt, hij altijd met zijn
kerkje met een spitse toren, een heel
ander gebouw dan wat er nu staat.
Na jaren van braakliggen werd de
grond door Natuurmonumenten ge
kocht en in de vijftiger Jaren werd het
huis herbouwd. Wij zijn na de be
schieting elders in De Waal terecht
gekomen. In 1952 heeft mijn vader
het Winkelhuis gekocht en zijn we
daar gaan wonen. In de jaren twintig
dreef Jannetje Bruin er al een winkel
en daarna kwam er een Stolk in. Stolk
verhuisde naar Oudeschild en zat
met zijn kruidenierswaren in het pand
bij de haven, waar nu de cadeau
winkel van Kees de Waal in zit. Mijn
vader bleef het als winkeltje aanhou
den. Hij verkocht er de melk en de
eieren van zijn eigen bedrijf. We heb
ben de bordjes waarop hij zijn waren
aanprees nog op zolder Hartstikke
leuk, die doen we met weg Winkel
open een uur na het melken stond er
op. Wanneer het melken af was,
moest je dan maar raden. Maar zo
ging dat.' Boot kan er nog smakelijk
om lachen.
'Mijn opa kwam in contact met de
natuurman Jan Drijver (naar wie De
Bol nog genoemd is. Officieel heet
het Drijvers' vogelweide De Bol), met
Jac. P. Thijsse en met ouwe Pieter
van Tienhoven. Natuurmonumenten
had in 1905 het Naardermeer aange
kocht en door Drijver, die kennis aan
Thijsse had, kwamen die lui op Texel
kijken, waar het minstens zo mooi
was. In 1909 werd een stuk land in
Waalenburg aangekocht, een uitloper
van het Molenkil, waar veel visdiefjes
zaten en bontbekplevieren en zwarte
sterns. Zo begon Natuurmonumen
ten op Texel. Teun Brouwer werd de
eerste vogelwachter op het eiland,
samen met mijn opa, die naast zijn
boerenbedrijfje al vaak hand- en
spandiensten verrichtte in de natuur
gebieden. In die tijd woonde ook de
gemeenteveldwachter Dirk Bruin aan
De Waal. De man kon niet fietsen en
regelmatig nam hij dan plaats voorop
de transportfiets van mijn opa. Zo
gingen ze samen een rondje om te
kijken of er niet ergens clandestien
eieren geraapt werden. Het was na
tuurlijk geen gezicht of eigenlijk een
hartstikke leuk gezicht. De man ge
noot ondanks deze handicap groot
ontzag, met zijn pet, zijn snor en het
grote koperen embleem met
Gemeenteveldwachter op zijn borst.
Bruin is in 1942 overleden, hij ligt hier
naast de kerk begraven. Natuur
monumenten onderhoudt nog steeds
zijn grafsteen vanwege zijn verdien
sten voor de vereniging. Hij heeft een
mooi opschnft op zijn steen; ga maar
eens kijken.'
Was de opa van Gerrit nog gedeel
telijk vogelwachter, gedeeltelijk boer,
zijn vader werd fulltime medewerker
bij Natuurmonumenten, al hield hij
wel altijd zijn schapen aan, net als
Gerrit nu weer. Toen Gerrit in 1959
van de ULO kwam had de vereniging
juist weer zoveel land aangekocht -
vooral natte gebieden aan de oost
zijde van het eiland -, dat er meer
medewerkers bij moesten komen om
de grond te beheren. 'Wat was er lo
gischer dan dat ik er ook bij kwam?
En ik vond het prachtig. Een opleiding
had je in die tijd nog niet nodig. De
kennis ging over van vader op zoon
en je leerde de vogeltjes wel uit de
praktijk. Ik begon met sloten maaien,
riet maaien, onderhoud eenden
kooien en toezicht. Nu zeggen de
mensen wel eens tegen me: tjonge,
Gerrit. ye hebt toch maar een mooi
baant/e. Maar in het begin stelde het
in de ogen van de mensen niet veel
voor. En je had een laag inkomen. Al
mijn vrienden van school gingen in de
bouw en daar werd meer verdiend. Er
was nog niet zo erg sprake van
natuurbeleving onder de mensen. Ter
vergelijking: in 1952 telde de vereni
ging 22.000 leden. Nu, in 2003 zijn
het er 950.000. Voor een particuliere
vereniging is dat toch enorm!'
Wanneer zijn de mensen zich meer
bewust geworden van de natuur?
'Als je het mij vraagt, kwam het door
een actie van Albert Heijn, eind jaren
zestig. Om vogels te kijken heb je een
verrekijker nodig. De Franse, Duitse
en Engelse kijkers die op de markt
waren, waren hartstikke duur. Niet
iedereen kon zich zo'n ding veroor
loven. Toen kwam Albert Heijn ineens
met een actie: zoveel zegels plus
honderd gulden en je had een mooie
Japanse 7 x 50. Ze kwamen massaal
op de markt en iedereen had ineens
een kijker en ging de natuur in. Albert
Heijn had niks met Natuur
monumenten te maken en zal er bij
die actie ook niet op uit zijn geweest
om het natuur-beleven in Nederland
te bevorderen, maar volgens mij is
het daardoor wél gekomen.' Gaande
weg kwam er steeds meer werk,
maar ging het aantal medewerkers
van zes terug naar drie. 'Daarom la
ten we nu veel werk uitvoeren door
loonwerkers. Het sloten maaien bij
voorbeeld hebben we helemaal uit
besteed. Het gebied van Natuur
monumenten is Waalenburg en de
hele natte oostkant van Texel, terwijl
Staatsbosbeheer de droge westkant
beheert. Daar bestaan ook duidelijke
afspraken voor wat het aankoop
beleid betreft. Maar soms komt er wel
eens wat wrijving, als een bijvoor
beeld een boer aan de westkant per
se aan Natuurmonumenten wil verko
pen en niet aan Staatsbosbeheer
Nee, als wij dan land aankopen in het
gebied van Staatsbosbeheer gaan
we dat met naderhand doorverkopen
omdat het in hun terrein ligt. Dat kun
ie tegenover de verkoper met maken.
Het Staatsbosbeheer is een staats
instelling en wij zijn particulier. Ik denk
dat dit soms een reden is. Op die
natuur en naar vogeltjes. Ik weet nog
dat toen we net verkering hadden, hij
me een keer kwam ophalen op de
motor. We reden langs Dijkmans
huizen en ik dacht dat we samen iets
gingen ondernemen. Maar Gerrit zei:
morgen heb ik een excursie. Effe kij
ken hoe het met de vogeltjes staat. Ik
doe dit akkertje en jij neemt dat Goed
opletten wat je ziet. Nou, dat was wel
heel romantisch, hij op het ene akker-
sen, ga ik nogal eens met een wagen
tje met foldermateriaal en telescopen
naar De Schorren of Dijkmanshuizen.
Ik merk dat de mensen dat erg op
prijs stellen. Tjonge, is dat een
bontbekplevier? Nooit geweten dat
dat beest er zó uit zagI Bij een excur
sie is het ook alle keren weer aftas
ten wat voor mensen je mee hebt.
Soms is er geen lol aan, niemand stelt
vragen of reageert ergens op. Een
manier zijn wij ook aan 47 hectare
land van de dames Dijt op de Hoge-
berg gekomen. Piet Bakker van De
Waddel heeft het land in zijn beheer.
Natuurmonumenten heeft 800 hec
tare natuurterrein in bezit voor de
vogels en ook nog eens 1300 hectare
slikgebieden, waaronder De Schor
ren. Voor de weidevogels is die 800
hectare tekort en daarom zijn we blij
met boeren die een pachtcontract
met ons hebben. De boeren kunnen
het land onder beperkte voorwaar
den gebruiken, vanaf februari moet
het land leeg zijn voor vogels en plan
ten. Er mag pas na 10 juli gemaaid
worden, waarna er verplicht gehooid
moet worden. Het gemaaide gras
mag niet meteen aan een kuil worden
gereden, maar moet op het land lig
gen te drogen. Daarna moet het land
nageweid worden met schapen. Op
die manier helpt de boer mee de
vogelstand op peil te houden. Wij zijn
erg blij met deze boeren, want alleen
kunnen we het niet. De lagere inkom
sten die de boer door deze manier
van beweiding heeft, worden finan
cieel gecompenseerd. Het streven
was om 4000 hectare grasland op
Texel te behouden, maar dat is door
de economische ontwikkelingen niet
meer haalbaar. Hier verdwijnt een
boer, daar gaat er één weg. Voor het
landschapbeheer is dat ook geen
goeie zaak. We hebben elkaar nodig.'
Gerrit Boot en de natuur. 'Vroeger, als
jochie, begon je in januari al te oefe
nen met slootje springen om klaar te
zijn voor het zoeken van kievits
nesten. Je was bang voor natte po
ten en als ik dan weer 's in de sloot
beland was, ging ik naar mijn oma.
Sokken drogen op de warme stoof.'
Echtgenote Wil: 'Hij kijkt altijd naar de
tje en ik op het andere. Ik weet van
huis uit niks van de natuur en als we
dan rondreden zei Gerrit: kijk, een
tureluurtje, een bontbekplevier. En ik
zei ja en was het meteen weer verge
ten. Maar de week daarop kwamen
we er weer langs en dan zei hij: die
andere keer heb je een ontzettend
enthousiaste groep. Ach. en je moet
zelf ook eens een grapje maken Kijk,
een tureluurtje draait om zijn nest te
verstoppen als hij even weg gaat een
toetertje van gras boven zijn eieren.
En ik zeg dan: zien jullie dat? Hij heeft
eens extreem veel regen en als
veerloze beesten nat worden, loj
ze zo een longontsteking op. Meti
dons hebben ze gewoon geen we
stand tegen de kou. Dat was effe h
met leuk.'
'Groene Maffia? Ja, Natu
monumenten en de boeren hebt
met dezelfde belangen, maar we hj
ben elkaar wel nodig. En ik denki
de boer door bijvoorbeeld het ka
peren bij de boer anders naar natu
gebieden is gaan kijken. Als die ka
peerders met enthousiaste verha
terugkomen, krijg je toch een h
andere invalshoek. Ook door de s,
sidie vanuit Den Haag voor besdi
ming van weidevogels zijn er vooi
boeren meer mogelijkheden om
natuur een warm hart toe te drag
Niet iedere boer zal er iets voor vi
len, maar de boerenorgamsatie z
ook in dat je de natuur met kunt i
schakelen. Natuur is nodig om
mensheid rust te geven in het jat
tige leven. De boer is de belangii
ste bij het in stand houden van I
landschap, maar we moeten de i
tuur ook met vergeten. Het is bela
rijk om een bepaald evenwicht te I
gen tussen de boeren en de natu
Boot had in zijn functie als vog
wachter een officiële opsporini
bevoegdheid. 'Je moet om die
behouden wel een bepaald aa
bonnen per jaar schrijven. Ik kw
daar met aan toe en moest het 1
piertje inleveren. Ik voel er het meel
voor om het pratend op te lossenl
er een conflict is en loop ook niet
een meetlat als iemand eens I
metertje achter de paalties is. AlJ
nu echt wat is, kan ik de politie e|
roepen. Een paar jaar geleden i|
dat eens nodig door een pierensl
ter die me met een vork achtel
kwam. Problemen moet je zo prots
hebben we vorige week ook gezien,
weet je nog? Het bleek dat ik de na
men dus moest onthouden. Ik moest
het echt allemaal leren en nu vind ik
het hartstikke leuk. Vorig jaar heb ik
een cursus gevolgd en dit jaar begin
ik als vrijwilligster met het geven van
excursies voor Natuurmonumenten.'
Gerrit vult aan: 'Excursies leiden en
mensen voorlichten over het mooie
van de natuur is één van de vele leuke
kanten aan deze baan. Mensen wor
den door de aanraking met de natuur
gewoon andere mensen. Zelf loop ik
op De Schorren meestal op blote
voeten en ik raad dat de mensen ook
vaak aan. In het begin staan ze je dan
soms heel raar aan te kijken. Meent-
ie dat nou? Vorig jaar kwam er een
vrouw mee op van die leuke kleine
schoentjes, rooie nageltjes. Met die
schoenen kon ze natuurlijk het wad
niet op. En ze liep maar naar de prut
te kijken die om haar rooie nageltjes
omhoog kwam. Prachtig! Ze kreeg er
steeds meer lol in. Op blote voeten
heb je veel meer contact met de na
tuur. Op mooie dagen, als ik verwacht
dat er veel mensen langs de dijk fiet-
róóie poten, maar draait het toetertje
réchtsom.
Altijd in de weer om vogels te redden
Maar vorig jaar tijdens een onver
wacht hoge waterstand met springtij
en een harde noordwestenwind ver
speelde Natuurmonumenten op De
Schorren een groot aantal jonge
lepelaars. 'Daar heb ik wel een paar
rotdagen door gehad,'zegt Boot dan,
moeilijk kijkend. 'Als we in de broed
tijd extra hoog water verwachten,
gaan we de nesten verhogen door er
stro of plakken oud hooi onder te leg
gen. Na hoog water moet de hele
zaak weer terug, want zilver- en
mantelmeeuwen zijn er anders als de
kippen bij om de goed zichtbare nes
ten leeg te roven. Met eieren kun je
veel beginnen, maar als de jongen
eenmaal uitgekomen zijn en zo'n één
tot veertien dagen oud zijn, kun je er
eigenlijk niks meer aan doen. Ze zit
ten niet meer in het nest en je zou
kunnen proberen ze bij elkaar te drij
ven. maar ze lopen voor je uit en al
les komt door elkaar en je verstoort
de hele kolonie. Er viel toen ook nog
ren op te lossen dat je mekaar na:
hand in het café rustig kunt ontrr
ten, zeg ik altijd maar.'
Ter gelegenheid van zijn afscl j
werk Boot door collega's en vrierJ
verblijd met een bronzen speni
een kunstwerk van Jacqueline var
Laan uit het Brabantse Son. 'Ik
er ontzettend blij mee,' besluit E
onze excursie door zijn arbeidza
leven. Genegen werpt hij een blik
de robuuste vogel.
Een opvolger voor Boot is nog
gevonden. Maar de tijd dringt, in
beginnen de eerste excursies al wl
Tekst en foto Corrie Timr
VERVOLG VAN PAGINA 3
'Op de derde dag zei ik tegen haar:
morgenmiddag ga ik naar huis, want
ik ben hier ten slotte onuitgenodigd
gekomen. Ik dorst niet langer te blij
ven, maar ik vond het hartstikke ge
zellig In een brief bedankte Van den
Berg haar uitvoerig en schreef haar
dat hij het zo gezellig had gevonden
dat hij wel een week had willen blij
ven maar dit niet durfde. Het ant
woord kwam snel. Als ze dat gewe
ten had, had ze hem nooit laten gaan.
Ze had hem ook wel een week willen
houden, maar dacht: hij wil zeker met
Ben ven den Berg zwierf ruim 65 jaar lang
met zijn camera over Texel.
langer bij me blijven. Ze hoopte dat
hij nog eens een keer kwam.
'Toen begonnen de periodieke ritjes
naar Appingedam. Ach. we waren zo
gewoon met elkaar. Ik weet nog dat
we een keer aan de koffie zaten, zij
zat op de bank en ik tegenover haar.
Ze zegt: waarom kom ye nou nooit
eens naast me zitten? Of wil je dat
niet? Wis en waarachtig. Dus ik ben
naast haar gaan zitten, gaf een
klappie op d'r krtie en zei: is het zo
goedLeuk hè... Dik in de tachtig
waren we. En ze zei: je weet dat ik
levenslang aan De Waal heb willen
wonen. En als dat gebeurd had, dan
had ik wel met jou willen trouwen...
Nou, dat had ik ook wel gewild. Zo
waren we tegen elkaar Hartstikke
leuk. Meestal bleef ik een dag of tien.
Ik heb toch zo'n gezellige tijd met
haar gehad, het kon met leuker. He
laas is ze zes jaar terug overleden. Op
een avond werd ik gebeld door haar
kleindochter. Oma ligt in het zieken
huis in coma Ze is met meer bij ken
nis gekomen. Afgelopen. Het was
voor mij werkeli|k een slag. Ik vond
het verschrikkelijk. Toen dacht ik: ik
zal er heen moeten. Maar dan kri/g ik
haar in die kist te zien, een beeld dat
je nooit meer vergeet. Ik zag er zo
tegenop dat ik haar zuster belde en
vroeg: wat moet ik nu... Jongen, zei
ze, blijf maar thuis dat is veel beter
dan hou je het beeld zoals ze was.'
Nu resten hem nog twee foto's van
haar, waar hij alle dagen naar kijkt. 'Ze
heeft nog een zeer belangrijke rol in
mijn leven gespeeld. Ik had nooit van
m'n leven kunnen denken dat ik het
nog zo leuk zou hebben op mijn oude
dag. En dat alles door een oude
schoolfoto. Ik leef nu met de herinne
ringen.' Van den Berg mist de gezel
ligheid en de briefwisseling. 'Ik heb
weinig aanloop, want er zijn niet zo
veel leeftijdgenoten meer. Maar ik
verveel me nooit. Ik heb 65 jaar ge-
'Pip Bamard en Janien dc Bruijn bespreken het lokale nieuws'
Na bijna twintig jaar, heel veel heen
en weer gepraat, stapels stukken en
een ambtelijke werkgroep, komt er
abrupt een eind aan de onderhande
lingen over de overname van de ha
ven van Oudeschild. De haven blijft
gewoon van het rijk, de plannen van
de gemeente voor de bouw van wo
ningen en de aanleg van parkeer
plaatsen kunnen gewoon doorgaan.
Het Maritiem en Juttersmuseum
moet de plannen voor een buiten
museum met een andere gespreks
partner voeren, en de Texelse haven
arbeiders blijven voor dezelfde baas
werken. Er is heel veel om te doen
geweest, medewerkers van de ge
meente zijn letterlijk in het onderwerp
gedoken, maar naar nu blijkt ten
overvloede. Het onderwerp haven is
afgesloten, we kunnen ons richten op
een Nieuwe Toekomst.
Want hoe gaan we verder? Het lunch-
uurtje in jongerencentrum Time Out
wordt afgeschaft, maar 's avonds kan
de jeugd er nog wel terecht. Een en
quête onder de jongeren leert dat er
behoefte is aan een scholierencafé,
al was uit de vragen misschien niet af
te leiden dat er ouders achter de bar
staan. Vrijwilligers die achter bars
staan, kunnen binnenkort een cursus
volgen over verantwoord alcohol
schenken, want drinken wil meestal
fotografeerd. Ik barst van de foto's en
dat geeft afleiding.'
De bewuste schoolfoto heeft hij he
laas niet meer. Die is achtergebleven
in Appingedam.
Ingrid de Raad
wel gaan. En aangezien de horeca
nog steeds te kampen heeft met te
hoge prijzen omdat geschoold perso
neel en vakmensen nu eenmaal een
salaris willen krijgen, groeit de be
hoefte aan barvrijwilligers voor sport
verenigingen en buurtcentra.
En amper waren we overtuigd van de
veiligheid van de nieuwe
megadiscotheek Amber, waar pre
cies zou worden bijgehouden wie er
inpandig was en waar zeker geen al
cohol geschonken zou worden aan
mensen die de leeftijd daarvoor nog
niet hadden bereikt, en waar zelfs de
toiletten met camera's in de gaten
zouden worden gehouden, horen we
dat de bouw van het hele complex
weer stil is komen te liggen. Het hek
zit op slot, aannemers en onder
aannemers krijgen hun geld niet en
De Koog zal het ook de komende
zomer weer zonder Nieuwe Toe
komst moeten doen. Niet dat dat erg
is, want noch de andere horeca
ondernemers, noch het uitgaand pu
bliek hebben hem tot nu toe gemist.
Op een ander niveau wordt de toe
komst met open armen ontvangen en
positief tegemoet getreden. De Stich
ting Duurzaam Texel hield een sym
posium over de drie P's: people,
planet en profit. Of, in gewone
mensentaal: klanten, kaders en kos
ten. Of: groen, geld en gasten. In ie
der geval: hoe kun je meer verdienen,
zonder dat het meer kost? Niet voor
mets wordt binnenkort op Ter
schelling een conferentie gehouden
over het 'zwarte getij'. Wat staat ons
te doen als zich voor onze kust een
ramp voltrekt? Als plots een passe
rend containerschip vol giftige stof
fen een paar vaten verliest, of als een
olietanker zich op een stormachtige
nacht met groot geweld in de
Sluftergeul boort? Misschien een
aardig onderwerp voor Buitengaats,
de nieuwe rubriek op de Kabelkrant
van Klaas Uitgeest, die van kinds
been af geïnteresseerd is in
strandingen, maar dan alleen ach
teraf. Maar ondanks dat horen we de
laatste tijd verdacht weinig over de
'grenzen van de groei'. Het aantal
slaapplaatsen lijkt het maximum nog
steeds met te hebben bereikt, de
bodem van de gemeentekas lijkt nog
steeds niet in zicht. Beide symposia
moeten hun best doen de aandacht
te krijgen die ze verdienen en worden
bij voorbaat al in de 'groene' hoek
geplaatst. Leuk voor een enkeling,
voor een paar doemdenkers, maar te
ver van mijn bed en te ver vooruit
gedacht.
We maken ons liever druk om dingen
die ons wél van belang lijken. Is
Willem Reuvers wel een echte boer?
Wij willen een atletiekbaan, maar een
ander moet hem voor ons onderhou
den. Waarom mag ik nou met ge
woon in mijn recreatiewoning wo
nen? Waarom maken ze zich nou zo
druk om die paar centen toeristen
belasting die ik met afdraag?
Sinds enige tijd staat er in de Texelse
Courant een nieuwe rubriek. Een
beetje weggedoken tussen de kerk
diensten en alarmnummers zit daar
het denkertje. Laatst stond er: als u
niets meer te leren hebt, leer dan iets
af. Misschien was een doordenkertje
in dit geval beter geweest. Dan had
er misschien gestaan: als u mets
meer te leren hebt, leer dat dan af.
www. cabaretcafe. nl
Zaterdag 8 februari
HCSC A1 - Texel'94 A1 3-0
Texel'94 A2- Oudesluis A1 3-1
Texel'94 B1 -Koedijk B3 2-2
GeelZwart B1-De Koog B1 0-3
Texel'94 C1-SRCC1 3-2
Winkel C1 -Texel'94 C2 2-2
Texel'94 C3-Con Zelo C2 10-0
Oosterend C1-Sint Boys C1 0-2
Texel'94 D1 -WGW D1 6-0
DWOW D1 -Texel'94 D2 0-5
Schagen D3-Texel'94 D3 2-2
W'waard D1-Texel'94 D4 1-3
Texel'94 D5-BKC D3 5-1
Oosterend D1 -WGW D2 7-1
WGW D3-Oosterend D2 3-3
VZV D1-De Koog D1 1-1
Oosterend M1-Berkhout M2 5-4
Zondag 9 februari
Texel'94-Flamingo's 0-2
Oosterend-Schellmkhout 1-1
Strandvogels-De Koog 2-1
Zuidermeer-ZDH 1-1
Texel'94 3-Castricum 4 2-1
Texel'94 4-Succes 4 3-1
Oosterend 2-GeelZwart'30 6-1
Texel'94 M1-Spartanen M1 2-3
t
t
f
c
1
Het aantal inwoners van het eil;
is het afgelopen jaar licht toegesj
men. Texel telde op 1 januari
13.829 inwoners. Dat zijn erj
meer dan een jaar geleden toen Ij
er 13.738 waren.
Dat blijkt uit de bevolkingscijfers:
de gemeente. Het aantal mensen:
zich in 2002 nieuw op het eiland
tigde, was iets hoger dan het aai
mensen dat vertrok. Er werden
nieuwe inwoners ingeschreven,
vertrokken 418 personen. Het aar
geboorteaangiftes lag op 149.
overleden 123 mensen. Het aa'
huweli|ken en geregistreerde partr
schappen bedroeg vorig jaar 128|
De gemeente heeft dit jaar tot
toe 124 parkeerkaarten verkodjj
'Het loopt goed', aldus een woo
voerster. De kaart werd eind vo
jaar ingevoerd voor Texelaars,
dat zij niet meer hoeven te beta
op betaalde parkeerplekken in D
Burg en De Koog.
Op de binnenring van Den Burg
aan de Nikadel en achter de al
WV in De Koog kunnen kaarthouó
de auto maximaal een half uur lel
staan. Op de andere betaalde fl
keerplaatsen mag de auto twee
blijven staan. De kaart kost €51
De invoering heeft geen grote gel
gen gehad voorde bedrijvenpark!I
kaarten. 'Daarvan hebben we er
nu toe 106 verstrekt. Dat is de|
minder dan vorig jaar, maar het
nog aantrekken.' De gemeentel!
verwacht dat de uitgifte van
bedrijvenparkeerkaart tot een ril
mum zou worden gereduceerd,
parkeerkaart is goedkoper danj
bedrijvenparkeerkaart. Wanneer
eerder aangekondigde nota over]
parkeerbeleid kan worden bespi
is nog niet bekend
