Wereldreis
strandde door huwelijksaanzoek onder Texelse boom
'Avontuur eindigde voordat
het goed en wel begon
"Aan-
gespoeld
TEXELSE ^7COURANT
andcompetitie
volleybal
Texelse producten
in consulaat
1
yCT CC ^7 VRIJDAG 2 MEI 2003
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen hier
al zó lang dat ze nauwelijks meer
van een echte Texelaar zijn te on
derschelden. Waar komen ze
vandaan en wat bracht hen er toe
zich bli|vend op ons eiland te
vestigen? In de rubriek Aange
spoeld dit keer: Roelie Bakker.
namen ze ons aan. We konden in
oktober beginnen.' Haar vader vond
het duidelijk mets, maar haar moeder
vond: je hebt de leeftijd en je moet
toch een keer op eigen benen staan.
'Ach, en we kwamen daar intern en
de familie Kikkert stond bekend als
keurige, vooraanstaande mensen,
dus dat moest goed gaan, dacht
ze...'
Met de Voorwaarts vertrokken ze
vanuit Den Helder. Het was maar een
klein schip, dat behoorlijk deinde in
de felle wind. Opgewonden als zij
waren, deden ze niets anders dan
giebelen. Vóór hen lag het avontuur.
Waar zouden ze terechtkomen? In de
namiddag, het begon al te scheme
ren, kwamen ze aan. 'De bus stopte
in Den Burg, op de Groeneplaats en,
door haar stem. 'Op een avond gin
gen we op een rondje. Achter Bak
kers Ijzerhandel stond een mooie
boom. En op die plek zei hij: Roelie.
als jii in september met me trouwt,
gaan we op huwelijksreis naar de
Rivièra. Kun je je iets romantischer
voorstellen? Ik zei meteen ja. Maar.
m'n ouders wisten nog van niets. Dus
het eerste het beste weekend dat ik
thuis kwam zei ik: oh ja, ik heb nog
een nieuwtje... Ik ga in september
trouwen en op huwelijksreis naar de
Rivièra.' Alsof er een bommetje viel.
'Zie je nou wel Sietske, zei haar va
der tegen zijn vrouw, je had het kind
nooit moeten laten gaan. Nu zie je
wat daar van komtV En wie stond er
de volgende maandag op het eiland?
Haar vader, om poolshoogte te ne
men wie die Gerard Bakker wel met
was.
Die winter bleef zij nog in Hotel Texel
werken. Tot haar aanstaande
schoonfamilie wat passender werk
voor haar vond. 'Een zwager van
Gerard werkte bij het belasting
kantoor en had nog wel een kantoor
baantje voor me tot we gingen trou
wen. Hoewel ik eerlijk moet zeggen
dat ik het werk in Hotel Texel leuker
vond, want daar was het altijd dikke
pret. De ouders van Gerard waren
hele lieve mensen en ik werd volledig
opgenomen. Het grote verschil was
alleen dat het bij ons thuis allemaal
stuurlijke kant, de oudercommissies.'
Ook gaf ze |aren achtereen les op een
zondagschool. Tot het moment dat ze
vond dat ze er maar eens mee moest
stoppen 'Mijn oudste dochter gaf er
inmiddels ook les. En ik ga er altijd
vanuit dat zolang jij dingen doet je
een ander niet de kans geeft het over
te nemen.'
In die periode ontmoette ze Nel
Eelman, de tegenwoordige wethou
der, die op zoek was naar vrijwilligers
voor de ziekenomroep. Ze wilde het
wel eens proberen. 'Ik ben nooit meer
weggegaan. Zolang de zieken
omroep bestaat, nu zo'n dertig jaar,
ben ik erbij.' Ook daar werden haar
bestuurlijke kwaliteiten zeer op prijs
gesteld. Ze trad toe tot het dagelijks
bestuur van de ziekenomroep, De
Lichtboei, waar zij vice-voorzitter
werd 'In 1989 startten we met de
lokale omroep, een samenraapsel
van de piraten en de ziekenomroep.
Een groter contrast kon je je met
voorstellen. De ziekenomroep, nogal
behoudend, met wat oudere, gerijpte
medewerkers en de piraten, kratje
bier erbij en hupsakee Vanuit dit
bonte mengsel ontstond een goed
functionerende lokale omroep. Ver
volgens werd De Boer gevraagd voor
het algemene bestuur van alle lokale
omroepen in Nederland. Daarnaast
zat ze in het grootbestuur van het
Tesselhuus en de laatste jaren was ze
voorzitter van de Plattelands-
Bmma afvaltoernooi
ag 6 mei
•1 Cocky's-Ecotiem Balcken
'2 Balcken-Autocentr. Ecotiem
M Slock-Agrifirm Autocentrale
'5 Sportshop 2-TESO Slock
16 Kobeko-Tatenhove 1 TESO
17 Maarcobouw-OSG Tatenhove 1
18 NlOZ-Super Maarco Bouw
*13 winnaar H1 -winnaar H2 NIOZ
winnaar H3-win. H4 win H1
>2 Zandbank-Rab Albert Heijn
>4 AH-Lmdeboom Zandbank
'öïatenh, 2-Bocksberg
Lindeboom
J8 Rabobank-Lindeboom
Tatenhove 2
L&R-wmnaar G2 Lindeboom
a10 Beverdam-winnaar G4 L&R
1 De Wit-winnaar G6 Beverdam
a12 NlOZ-winnaar G8 De Wit
22.06 H15 winnaar H5-win H6 NIOZ
22.33 H16 win. H7-win. H8 win. H6
Veld C
18.57 D1 Timmer-Smash Kooger De Krim
19.24 D2 De Krim-Jozefschool Timmer
19.51 D3 Durper Drup-Smash
Jozefschool
20 18 D4 Sportshop 1-Piranhe
Durper Drup
20.45 D5 lepe de Boer-Bruintje Beer
Piranha
21.12 D7 Klif 12-NBC Eelman
lepe de Boer
- 21.39 D8 Natuurwinkel-Otto's Klif 12
22 06 D12 winnaar D1 -winnaar D2 Otto's
22.33 D14 winnaar D3-winnaar D4
win.D13
Wedstrijdleiding Gertha en Frida
Uitslagen 29 april
Sportshop Texel 1-Jozefschool 1-2; NIOZ-
Maarco Bouw 0-3, Kobeko-Paal28/De Knm 0-
3; In den Grooten Slock-Twaalf Balcken 1-2.
Albert Hei|n-Slagerij Beverdam 1-2, De Krim-
Westerlaken 1 -2, Super de Boer-Texelse Auto
centrale 2-1; Ecotiem-Tatenhove 1 0-3, TESO-
CVI 0-3; OSG-Agrifirm 3-0; De Lindeboom-
Bouwcenter Rab 3-0; De Lindeboom-Taten-
hove 2 2-1; Kevermuseum De Bocks-berg-
Rabobank 1-2;Zandbank-Bouw- center Rab 1-
2; Timmers Bakkerij-Haarstudio 2-1; Klif
12-Eierlandsche Huls 1-2.
Eindstanden competitie
(K= kampioen. P=promotie, D=degrada-tie;
promotie en degradatie zijn onder voorbehoud;
mochten er nog teams afvallen of bijkomen,
dan kan dit nog wijzigen)
Heren eerste klasse
1 Cocky's Kapsalon 13-32 K. 2.Sportshop
Texel 2 13-29, 3 Maarco Bouw 14-28. 4.Paal
28/De Krim 14-24 5,Grooten Slock 14-16;
6 NIOZ 14-14, 7 Kobeko 14-13; 8 Twaalf
Balcken 14-9 D.
Heren tweede klasse
1.Texelse Autocentrale 14-32 K/P. 2 Tatenhove
1 14-29. 3.Super de Boer 14-27; 4.CV114-22;
5 OSG 14-216 Agrifirm 14-217.TESO 14-13.
8 Ecotiem 14-3.
Gemengd eerste klasse
1.L&R 10-25; 2 De Wit Installatietechniek 10-
15; 3 NIOZ 10-15; 4.Slagerij Beverdam 10-15,
5.Albert Heijn 10-10; 6,Swier Groente en Fruit
10-10 D,
Gemengd tweede klasse
1 Rabobank 10-21 K/P; 2,Tatenhove 2 10-19;
3 Zandbank 10-19; 4.De Lindeboom 10-13.
5.Bouwcenter Rab 10-9; 6. Kevermuseum De
Bocksberg 10-9
Dames eerste klasse
1.Haarstudio 10-20 K. 2,Slagerij lepe de Boer
10-16. 3.Timmer's Bakkerij 10-15. 4.Durper
Drup 10-15; 5.Klif 12 10-13; 6 Eierlandsche
Huis 10-6 D
Dames tweede klasse
1 Sportshop Texel 18-17 K/P; 2.Jozefschool 8-
14; 3,De Krim 8-10; 4,Natuurwinkel 8-10,
5,Westerlaken 8-9 D.
Dames derde klasse
1.Slagerij Beverdam 2 10-24 K/P; 2.Salon
Martine 10-19; 3,Keurslageri| Dros 10-14,
4 Wiersma Meubelen 10-13, 5,Piranha 10-10;
6.0tto's Tweewlelershop 10-10 D.
Dames vierde klasse
1 Smash'68 12-26 K/P; 2,De Rival 12-24;
3 NBC 12-17, 4,Bruint|e Beer 12-16, 5.
Smash'68 Piet Kooger 12-7
jonge meiden, met een grote hang naar avontuur, zetten
56 voet op Texel. Het was slechts een tussenstation om
ing op te doen voor het grotere werk. Op een cruiseschip
ijde wereld rond. Hotel Texel in Den Burg gaf het tweetal
ilegenheid om alvast wat van de sfeer te proeven. Maar
één van hen, de uit Friesland afkomstige Roelie de Boer,
het een kortstondig avontuur. Ze kwam, zag en de vlam
vrijwel direct over. Ze verloor haar hart aan Texelaar Gerard
er. Gedaan was het met de wilde plannen. Naast haar
:aamheden in de optiek- en juwelierszaak kreeg zij alle
id om haar eigen talenten te ontwikkelen. Roelie Bakker
een bestuurlijk dier, een bekende persoonlijkheid bij Ra-
>xel en zette haar politieke interesse om in het echte werk.
>on doorgaan is haar motto, ook toen haar rots in de bran-
jlots wegviel. Huilen doe je in de theedoek, als niemand
et.
Op het Nederlands Consulaat in
München was op Koninginnedag een
kraam met Texelse producten te be
wonderen. Het consulaat vierde Ko
ninginnedag dinsdag met ongeveer
vierhonderd gasten uit industrie,
theater en politiek. Dit in samenwer
king met het 'Duits-Nederlands-Eco-
nomisch-Forum', managers van
Beierse bedrijven die het zich tot taak
hebben gesteld de contacten tussen
het Duitse en het Nederlandse be
drijfsleven te verbeteren.
Eén van de leden van het forum, ei
genaar van een bungalow op De Krim
en bestuurslid van de vereniging van
eigenaren, kwam op het idee de
Texelse producten onder de aan
dacht te brengen.
Generaal-consul der Nederlanden In München, Spaans (links) en organisator Rolf Reijnders
toosten met een Juttertje op de koningin.
echtgenoot Gerard en dochter Sietske in folkloristisch kostuum in het
an de jaren zestig.
Bakker (67) werd als Roelie de
leboren in Tzummarum. een
in Friesland. Ze groeide op in
arm gezin, waar ze fijne herin-
en aan bewaart. Haar vader
m slagerij en haar moeder was
aar huwelijk als onderwijzeres
dorp gekomen. Ook haar opa,
>n nichtjes zaten in het onder-
Is vanzelfsprekend ging zij na
ILO naar de Kweekschool in
arden. 'Wat dat betreft was de
leving in die tijd heel simpel. Je
;t bepaalde je opleiding, watje
de werd niet eens gevraagd.'
I ze aan de opleiding zelf veel
beleefde, trok het onderwijs
•soluut met. 'Het leek me echt
welijk om voor de klas te
dat was helemaal met mijn
i. Liever nog werd ik slager,
lat was er met bij. Toen ik aan-
il iets voor de verpleging te
zorgde mijn moeder er voor
naar het Academisch Zieken-
Groningen kon.' Het bleek een
na een paar maanden keerde
lesillusioneerd naar huis. Dit
ittoch ook met. Maar wat dan
iantje dat vrij kwam op het kan-
in een dames- en herenmode-
Franeker bracht uitkomst. 'Ik
ivallen voor een meisje dat
kuren in een sanatorium. Het
in gezellig kantoor en het wer-
ieamverband beviel me goed.'
'de steno en typen en een en-
ier mocht ze met de baas mee
msterdam. 'Een heel avontuur
lagen. Dan mocht ik een mooie
(Foto orchiot Roette Bakker)
jurk van de zaak uitzoeken, want ik
moest er netjes uitzien.'
Een ontmoeting met een oude
schoolvriendin van de MULO bracht
haar echter weer aan het twijfelen.
'Die vriendin was nogal avontuurlijk
aangelegd en wilde de wijde wereld
in. Dat lokte mij ook wel. En het mo
ment dat ik haar weer ontmoette, was
het moment dat het meisje waar ik
voor inviel bijna weer terug aan het
werk kon. Mijn baas had me graag
gehouden, maar zelf had ik zoiets van
nee, dat vond ik niet eerlijk. Ik wist dar
er geen plek voor twee was en het
was haar baan. En eigenlijk was ik
toch ook wel een flierefluiter, ik wilde
wel weer eens iets anders, een
nieuwe uitdaging. En zeker aan de
hand van die vriendin. Ik was wel
avontuurlijk aangelegd, maar had net
iets minder lef.'
Uiteindelijk werden ze het eens, ze
zouden op een cruiseschip gaan va
ren. 'We hadden al gesolliciteerd, zij
regelde dat wel even. Ik zat alleen een
beetje met thuis in mijn maag. Mijn
vader was erg behoudend en hield er
met van als kinderen zo jong de deur
uitgingen.' Gelukkig was daar we
derom de steun van haar wat ruimer-
denkende moeder. Omdat de cruise
schepen pas in het voorjaar weer
zouden varen, werd hen geadviseerd
om ter overbrugging in een hotel te
gaan werken. Om wat ervaring op te
doen. 'Dus de kranten erbij, m'n
moeder erbij en we vonden een ad
vertentie van Hotel Texel waarin
meisjes werden gevraagd. We belden
en zonder dat ze ons gezien hadden,
vrouwen.
Naast al deze activiteiten was ze ook
sterk geïnteresseerd in de politiek.
'Gerard zat in het dagelijks bestuur bij
de CHU (één van de voorlopers van
het CDA), in die tijd ook mijn partij
Toen Texels Belang opgericht werd,
voelde ik daar veel meer voor. Een
lokale politieke partij zonder het lan
delijke gedirigeer. Dat sprak me veel
meer aan. Cor Dros maakte me lid,
maar met voordat ik aan Gerard vroeg
wat hij er van vond. Hij liet me daar
volkomen vrij in, maar zei er wel bij:
Ik vind alles best. maar je gaat met in
de gemeenteraad, want dat kost klan
ten. Dat respecteerde ik.'
Ze woonden nog steeds op Prins
heerlijk toen een goede vriend over
leed. Terugkomend van de begrafe
nis reden ze door een grauwe wereld.
Het was miezerig en mistig. Alsof het
weer zich aanpaste aan de bedrukte
stemming. 'Ik zei nou nergens om
hoor, maar ik zou er toch met aan
moeten denken om alleen naar dit
huis te moeten. Niet dat ik bang was,
maar jakkes, je bent toch wel van ie
dereen en alles afgelegen.' Die woor
den bleven almaar in zijn hoofd han
gen. Hij vroeg haar waar ze zou willen
wonen. Ze hadden inmiddels hier en
dat kan ik me nog zo goed herinne
ren, alles was versierd met lichtjes
De winkeltjes. De Karseboom, De
Oranjeboom en natuurlijk Hotel Texel,
overal was licht rondom. Dat mo
ment... Oh, dacht ik, waf is het hier
gezellig.
Hotel Texel (nu De Lindeboom) was
in die jaren een behoorlijk intensief
bedrijf en het werd flink aanpakken
voor de twee avonturiers. 'Je werkte
van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat, maar daar had je geen erg in,
want de sfeer was gewoon perfect.
Meneer en mevrouw Kikkert waren
fijne mensen, het was net een groot
gezin, heel warm. Als we 's middags
vrij waren, verkenden we het eiland
en natuurlijk kwamen ook de avontu
ren. Je deed de dingen die je huis
echt met in je hoofd haalde. Zo was
ik opgevoed met nette meisjes ko
men niet in een café. Dat zijn
lellebellen. Maar wat doe ie als het
hartje winter is? Ik weet nog dat de
eerste de beste keer dat ik met de
kamermeisjes mee ging naar de
Oranjeboom en ik daar op dat krukje
zat... Dat ding brandde onder m'n
billen. En ik dacht: nu ben ik een
echte lellebel.'
In de winter had ze er wel eens
moeite mee om van huis te zijn. 'Als
ik 's zondagsavonds na een weekend
thuis in Den Helder op die koude ha
ven liep, bekroop me wel eens het
gevoel van wil ik dit eigenlijk welDat
waren de momentjes van twijfel. Was
ik eenmaal op stek, dan was ik dat zo
weer vergeten. Er was zo veel invul
ling. Maar het mooiste achteraf, het
avontuur eindigde voordat het goed
en wel begon. Toen ik nog op de
Kweekschool zat, was er een groot
gebrek aan onderwijzend personeel.
Jongens en meisjes die een HBS-di-
ploma hadden, mochten een spoed
cursus van een jaar volgen. Dat is
maar één jaar zo geweest. En wat wil
nu? Loop ik op de Groeneplaats, kom
ik Onno Kikkert tegen, die bij ons in
Franeker die spoedcursus had ge
daan. Niet dat we zo dik bevriend
waren, hij zat in een andere klas,
maar we herkenden elkaar.'
Via Onno leerde zij al snel Gerard
Bakker kennen, die bij zijn ouders in
de juweliers- en optiekzaak werkte.
De vlam sloeg vrijwel direct over. 'Het
was echt liefde op het eerste gezicht.
We kenden elkaar nog niet zo lang
toen Gerard me al een huwelijksaan
zoek deed.Na al die jaren klinkt nog
steeds de emotie van dat moment
wat makkelijker was, lang leve de lol
en zij waren ontzettende degelijke
mensen, dus dat was wel eventjes
wennen. Gerard was hervormd en ik
stond om het zo te zeggen wel in de
grondverf maar was nog met afgelakt.
Hij vond het fijn dat ik me daar ver
der in wilde verdiepen. Ik voelde me
er goed bij en ik ben er heel dankbaar
voor dat ik ook hervormd ben gewor
den. Via Gerard heb ik het heel intens
leren beleven.' En Gerard hield
woord. In september 1957 werd er
getrouwd en vertrokken zij richting de
Rivièra. Zoals gebruikelijk in die tijd
kreeg zij 'eervol ontslag' en werd na
haar huwelijk winkeljuffrouw. 'En het
mooiste daarvan.zeg ik altijd, je had
een baan en je was altijd thuis.'
Om het juweliersvak te leren, volgde
zij twee dagen per week cursussen in
Schoonhoven. 'Eigenlijk had dat ook
weer wat avontuurlijks. Dan stapte ik
op maandag in mijn lelijke eend, over
nachtte in Woerden bij familie en
kwam op dinsdag weer terug. Gerard
was daar een geweldige man in. Ik
was nu eenmaal wat flierefluiterig,
maar hij gaf me altijd de volledige
vrijheid. De hele dag waren we bei
den druk in de winkel en 's avonds na
het broodeten ging Gerard altijd nog
naar de werkplaats om in alle rust de
brillen klaar te maken. Ik ging dan
naar zang, gymnastiek of naar het
toneel van UDI. Rond tien uur kwam
ik altijd weer boven water en daar had
hij nooit problemen mee. Binnen de
kortste keren was ik hier op het eiland
helemaal ingeburgerd.'
Toen er kinderen kwamen en het
steeds drukker in de winkel werd,
kochten ze in 1965 een niet meer in
gebruik zi|nde bollenschuur in de
Prins Hendrikpolder. Het werd omge
bouwd tot een weekendhuis, zodat
Time, de hulp, er in de zomervakan
ties met de kinderen heen kon gaan.
'We noemden het Prinsheerlijk en we
hadden er wat pony's, geiten, konij
nen en kippen lopen. Zelf vonden we
het ook een fantastische plek en we
waren dolgelukkig dat we een ver
gunning kregen om Prinsheerlijk tot
een woonhuis te verbouwen. Konden
we er permanent gaan wonen.'
Met het ouder worden van de inmid
dels schoolgaande kinderen raakte
ze steeds meer betrokken bij het on
derwijs. 'Dan zie je toch dat het bloed
kruipt waar het niet gaan kan. Ik zette
me altijd in bij schoolactiviteiten,
werkweken en vond mijn ei in de be
daar rondgekeken. 'En ik dacht bij
mezelf: wat ben ik toch een spook,
want bij Prinsheerlijk vergeleken was
er niets wat in aanmerking kwam. Er
was maar één oplossing, zelf nog wat
bouwen. En van het begin af aan,
toen ik hier net op Texel was, trok
deze kant van het eiland mij het
meest. Dat zand en die duinen, het
strand en de bossen. Naast mijn
dochter in Den Hoorn was nog een
kavel vrij, maar we waren het er sa
men over eens dat we dat met moes
ten doen Je moet met naast je kin
deren gaan zitten.' Wat bleek? De
kinderen hadden er helemaal geen
bezwaar tegen. Nu wisten ze wie er
naast hen kwam en anders moesten
ze het ook maar afwachten
Alweer zeventien jaar woont ze nu in
Den Hoorn. 'Mijn man zei altijd' als ik
gezond bli/f, werk ik tot mijn 65ste en
dan stop ik er mee Onze meiden zei
den dan altijd: mam, zie jij dat voor je?
Want z'n werk was z'n hobby. Negen
jaar geleden was het zo ver. Maar hij
heeft zijn werk geen dag gemist. Hij
vond het heerlijk. Het was in de tijd
dat we ook opa en oma werden.
Geen moment verveelde hij zich. Hij
ging schilderen, was altijd bezig met
zijn kleinzoons en we gingen samen
op reis We hebben echt intens geno
ten van die periode. Dicht in de buurt
van onze drie kinderen en de kleinkin
deren. We konden het met beter heb
ben.'
In 2000 begon het wat te kriebelen bij
me. Toen mijn moeder nog leefde,
kon ik nog heerlijk met haar in het
Fries kwebbelen. Dat gaf mij altijd het
gevoel van: hè, nu kan ik eindelijk
weer eens gewoon praten. Dat klinkt
stom, maar het is mijn eigen taal en
dat vind ik heerlijk. Zolang ik hier
woon, spreek ik eigenlijk een
vreemde taal. Daarom wilde ik altijd
zo graag een vakantiehuisje of een
caravan in Friesland. Lekker een
beetje vrijbuiteren en Fries kunnen
spreken. Maar dat vond Gerard on
zin Bezit is zorg, zei hij altijd. Als je
naar Friesland wilt, dan huren we wel
watDat is toch geen probleem Dat
was het ook niet, maar toch... In het
jaar voor zijn overlijden hoorden we
via kennissen dat er in Terherne aan
het Sneekermeer een caravan te
koop stond. Gingen we samen een
keer heen en toen vond hij het nog
leuk ook. Dus was het: ach lieve
schat, als jij dat nu zo graag wil...'
Begin 2001 kwam de voorzitter van
Texels Belang weer eens bij haar aan.
Hij vroeg haar, nu ze weer wat ruimer
in de tijd en geen winkel meer had,
te overwegen zich kandidaat te stel
len. 'Ik wilde dit eerst met Gerard
bespreken. Ik zie hem nog zitten,
achter in de tuin, lekker in het zonne
tje... Als je dat nu echt nog zo graag
een keer wil, zei hij, dan moet je het
nu doen, Minister Borst, anders ben
je echt te oud. Wel vond hij dat ik dan
een paar andere dingen moest
afbouwen anders was ik nooit meer
thuis. Korte tijd daarna werd hij ziek.
Omdat we op dat moment met wis
ten hoe het zich zou ontwikkelen,
besloot ik het maar met te doen Stel
je voor dat hij echt ziek werd en ik op
een vergadering zat. Wel liet ik me
helemaal onder aan de verkiezings
lijst zetten. Ter versiering, want ik
wilde de partij wel mijn steun geven.'
'We hadden het nooit over zaken als
doodgaan. Op een middag liepen we
met de hond een rondje en vroeg hij
zomaar ineens wat ik wilde, begraven
of gecremeerd worden. Zelf wilde hij
het liefst begraven worden. Leg mij
maar hier, bij het Hoornder kerkje, aan
de kant van het bos. daar is het lek
ker rustig. Hij wilde me nooit ongerust
maken, dus een serieus onderwerp
werd altijd met een grapje afgedaan
Het was net of hij onbewust al aan
voelde dat er iets te gebeuren stond.
En toen, in november 2001van het
één op het andere moment was hij er
met meer. We hadden samen opge
past op de boerderij van onze mid
delste dochter. Vrolijk naar huis, nog
even naar het nieuws gekeken, een
appeltje geschild en naar bed De
volgende ochtend werd ik wakker en
ik dacht wat is het stil naast me. Ik
stond altijd wat eerder op, hij wilde
altijd graag wat uitslapen. En wat ik
nooit deed. ik liep rond het bed heen,
pakte zijn hand en... steenkoud. Je
zag niets aan hem, hij heeft er waar
schijnlijk niets van gemerkt. Ik had
heerlijk liggen slapen en hij is gewoon
naast mij dood gegaan.
Ze is even stil en zegt: 'Ik ben een
oorlogskind. We hadden onderdui
kers in huis en het werd ons dagelijks
ingeprent dat als iemand iets vroeg,
we mets mochten zeggen. Dat drukt
toch een stempel op je verdere leven.
Het heeft gemaakt dat je bepaalde
dingen gewoon wegdrukt. En dat lukt
je, dat doe je bewust. En ik denk dat
ik dat zal blijven doen tot mijn laatste
snik. Dus het was huilen in de thee
doek en ik was blij dat het allemaal
weer moest. De allereerste avond dat
ik weer voorzat bij de Plattelands
vrouwen. de NBPVA/rouwen van Nu,
zei ik: vrouwen, ik heb nu ontdekt hoe
belangrijk het is dat als je met een
partner leeft, je naast de dingen die
je samen doet, ook dingen apart moet
doen. Dat op het moment dat je zo
iets vreselijks overkomt, je niets meer
hoeft te verzinnen. Dat het er gewoon
al is.'
In 2002, het jaar van de verkiezingen,
was er ineens de mogelijkheid om
alsnog in de raad te komen. Ze stond
op de vijfde plaats van de
kandidatenlijst. Dankzij het duale
stelsel kwam ze op de vrijgekomen
vierde zetel terecht en. werd ze als
raadslid beëdigd voor Texels Belang.
Uiteindelijk toch op de plek waar zij
jarenlang heimelijk naar uitkeek. Het
enige wat zij nu nog wil is een ander
plekje om te wonen 'In m'n eentje, in
dat grote huis in Den Hoorn wil ik
absoluut niet blijven. Maar zolang ik
niet zeker weet waar ik dan wel wil,
blijf ik hier mooi zitten. Ik wacht wel
op de Groeneplaats Dat ze het ge
meentehuis maar gauw mogen slo
pen en er mooie appartementjes
neerzetten. Dan eindig ik waar ik be
gonnen ben,
Ingnd de Raad
Roelie Bakken 'Binnen de korste keren was ik op het eiland ingeburgerd.ifoio joop Rommrisi
