Kwieke Texelse (95) reed tweemaal Elfstedentocht
'Je moet blijven lopen,
anders gaat het mis'
John Sessink smaakmaker libre
F amilieberichten
TEXELSE J COURANT1
ROC waarschuwt
voor verkopers
Burgemeester had
geen vergunning
voor tuinscherm
Aanleg riool
Haffelderweg
op lange baan
Charlotte 'Manon
VRIJDAG 13 FEBRUARI 2004
Ze was met haar 31 jaar al niet
!Peens zo piepjong meer toen ze op
^30 januari 1940 in het Beurs-
- gebouw in Leeuwarden aan de Elf-
stedentocht begon. Ze kwam ver,
:o maar strenge vorst, een snijdende
(noordoostenwind en besneeuwd
ijS met onzichtbare scheuren zorg-
den ervoor dat ze de strijd na zo'n
'tien uur schaatsen tussen de
tiende - Franeker - en de elfde stad
k-Dokkum - moest staken?Een jaar
Vl later, op 6 februari 1941, was het
e weer een stuk zachter en slaagde
^ze met vlag en wimpel. Morgen is
3 de inmiddels 95-jarige Gep den
Braven-Jorna samen met enkele
tientallen Texelse Elfstedenrijders
"eregast bij de opening van de ijs-
baan op de Groeneplaats.
I ziet er tenger en bij de eerste aan-
lik zelfs ietwat broos uit. Maar al
,;gauw blijkt dat ze nog onwaarschijn
lijk kwiek is voor haar leeftijd. Haar
parlement in De Gollards maakt ze
ienhandig schoon, 's ochtends
ingt ze bij alle bewoners op de
argang de krant rond en hoewel ze haar
''warme eten uit de centrale keuken
'®van het verzorgingstehuis betrekt,
vigaat ze nog regelmatig Den Burg in
,Lom inkopen te doen. 'Sinaasappels,
Jbananen, brood, kaas. Ik verdeel al-
les over twee tassen. Dat is goed
voor mijn evenwicht, heb ik geleerd
1 Ze is 'dankbaar' voor haar goede
^gezondheid. 'Het is niet iedereen ge
it,geven op deze manier zo oud te wor-
aiden.' Maar ze beseft ook dat ze er zelf
drhpel wat aan kan doen. 'Ik heb altijd
gezond gegeten, niet veel gesnoept.
iloMensen klagen gauw over pijntjes. Ze
s'gaan zitten, worden stijver en dan
gaat het mis. Je moet biijven lopen.'
-En op samenzweerderige toon: 'Als
je ziet wat sommige mensen hier aan
medicijnen gebruiken. Onder de kof-
-fie zitten ze tegen elkaar op te bieden
f[wat ze allemaal moeten slikken. Ze
klagen heel snel en dan schrijven die
jonge dokters maar medicijnen voor.
c Ik heb zelf een tijd pillen geslikt tegen
mijn chronisch lage bloeddruk. Dat is
vervelend, want soms val ik zomaar
en daarom ben ik anderhalf jaar ge
leden ook naar De Gollards verhuisd.
Maar toen bleek dat er toch niets te
gen die lage bloeddruk te doen was,
heb ik gezegd dat ik die troep ook niet
meer wil. Nu gebruik ik helemaal niks
meer.'
Slauerhoff
Al op jeugdige leeftijd leerde ze aan
te pakken. Ze werd op 20 september
1908 geboren in Weidum, een dorpje
vlakbij Leeuwarden, als de één-na-
oudste van zes kinderen van een aan
nemer. 'Mijn vader had werk in heel
Friesland. Toen hij al oud was, werd
hij nog gevraagd als taxateur bij de
onteigening van gronden voor de
aanleg van de Afsluitdijk. We hadden
het niet slecht, maar het was een druk
huishouden. Als ik uit school kwam
en later van mijn werk, en ik had 's
avonds niets te doen, dan wist mijn
moeder altijd nog wel een klusje. Ik
zat vaak te breien in die tijd.'
Ook een goede scholing werd van
huis uit gestimuleerd. Haar enige
broer, de jongste van het gezin, ging
studeren en schopte het zelfs tot di
recteur van het computerbedrijf dat
hij voor Philips opzette Ze volgde zelf
de MULO en kreeg een betrekking als
verkoopster en administratief mede
werkster bij een grote winkel in meu
bels, vloerbedekking en gordijnen.
Het in Leeuwarden gevestigde bedrijf
was eigendom van een broer van
Slauerhoff, de beroemde dichtende
scheepsarts. Met een glimlach: 'Ik
heb Jan vaak ontmoet. Een mooie
man, maar ook één die graag achter
de vrouwen aanzat. Als hij bij zijn
broer op visite kwam en op kantoor
achter me kwam staan, dan ging ik
gauw op een andere stoel zitten. Ik
vertrouwde hem niet helemaal.'
Ontslagen
Ze had een goede tijd bij het meubel
bedrijf, hoewel niet alles wat haar
werkgever deed op haar instemming
kon rekenen. 'Hij kocht op een gege
ven moment een gloednieuwe auto.
Voor zevenduizend gulden. Tegelij
kertijd werden er een paar knechts en
meiden ontslagen. Daar was ik van
binnen zó kwaad over! Maar je durfde
dat in die tijd nog met te zeggen te
gen je baas. Hoewel ik in de admini
stratie wel eens dingen veranderde
omdat ik vond dat ze niet klopten. Als
hij er dan wat van zei, dan zei ik: zo
moet het en als u er anders over
denkt, dan ga ik wel weg.
Haar baas, die kennelijk een groot
vertrouwen in haar stelde, had er
onbedoeld de hand in dat ze in de
winter van 1939/40 haar latere echt
genoot zou ontmoeten, met wie ze in
1941 zou trouwen. 'Hij was zeker
bang dat ik ziek zou worden en gaf
elkaar voor het eerst in het Badhotel,
waar ik naartoe ging om te dansen.
Hij kon erg goed dansen en zo heb
ben we elkaar leren kennen.'
Elfstedentocht
In dezelfde winter reed ze haar eer
ste Elfstedentocht. 'Ik was gek op
schaatsen. Op mijn vierde stond ik al
voor het eerst op het ijs, achter een
stoeltje. Ik deed vooral mee aan toert
ochten, maar ook wel aan wedstrij
den. Friesland heeft water genoeg.
Als ik vrij had en het vroor, dan was
ik altijd op schaatsen. In Leeuwarden,
waar we toen woonden, was de ijs
baan vlakbij. Daar kwamen Juliana en
Wilhelmma ook wel. Ik heb nog eens
vlakbij Wilhelmma gestaan Ik ben
nogal klein en kon overal tussendoor.'
Haar familie telde een paar goede
schaatsers. 'Een broer van mijn moe
der, Jan Douwe Baarda, verdiende in
de winter van 1912 duizend gulden
Gep den Braven-Jorna: 'Ik ben klem en sta stevig op mijn benen.'
(Foto Joop Rommots)
me een paar dagen vrij. Ik ben toen
voor een korte vakantie naar Vlieland
gegaan.' Daar was op dat moment
net Piet den Braven uit Eierland ge
legerd. De boerenzoon was wegens
het dreigende oorlogsgevaar onder
de wapenen geroepen. 'We zagen
met schaatsen. Toen had hij genoeg
om te trouwen. Hij reed de kortebaan,
over 140 meter, en deed in heel Ne
derland aan wedstrijden mee.'
De Elfstedentocht kan ze zich uitste
kend herinneren. 'De computer daar
boven doet het nog goed', lacht ze.
En waar het geheugen haar in de
steek laat, kan ze teruggrijpen op een
groot interview, dat de Leeuwarder
Courant daags na de tocht met haar
had. 'In 1933 had mej. Joma ook
graag meegedaan. Maar ze was toen
nog met lang in haar betrekking en
daarom durfde ze het niet recht aan
om vrij te vragen', staat in het artikel.
In de jaren erna werd er geen tocht
georganiseerd. "'Zoo heb ik zes jaar
gewacht!" vertelt ze. "Maar nu zou 't
dan wezen! We hadden 't plan, mijn
broer en ik, om samen te gaan. Maar
als student-in-militair-verband kon hij
geen verlof knjgen En zoo ging ik dan
maar alleen
Het werd een monsterlijke tocht,
waarin maar weinig rijders de finish
haalden Bij de start werd ze bijna
platgedrukt in de horde schaatsers
die allemaal snel wilden vertrekken.
Ook bij de eerste controlepost in Slo
ten raakte ze weer in het gedrang
'Daar werden we met z'n allen door
één smalle deur geperst! Ik zat op een
gegeven moment tusschen twee
groote kerels vastgeknepen en kon
voor- noch achteruit. En tenslotte ben
ik nog leelijk met mijn schouder tegen
de deurpost gedrukt!', vertelde ze de
Leeuwarder Courant. De interviewer
reageerde ontstemd: 'We vinden dat
de heeren tegenover een dame wel
wat meer egards in acht hadden kun
nen nemen.' Waarop ze reageerde
met: 'Oh, maar ze konden onmoge
lijk zien, dat ze met een meisje te doen
hadden! Ik reed in sportcostuum,
weet u!'
Zelfgebreid
Waaruit dat sportcostuum bestond,
weet ze nog goed. 'Ik droeg een zelf
gebreide trui. Een rood-wit-blauwe.
Toen er in de oorlog later geen wol
meer te krijgen was, heb ik die trui
uitgehaald om er kleren voor mijn
dochter van te maken. Verder droeg
ik een windjack en een lange broek.
Ik bleef daardoor redelijk warm. An
dere meisjes droegen allemaal een
rokje. Dat was zo in die tijd. Zij kre
gen het vreselijk koud. Wat wil je, het
was dertien graden onder nul en er
stond een harde noordoostenwind.'
Door de harde wind stoof veel
sneeuw op het ijs en werden scheu
ren onzichtbaar. Er deden zich dan
ook veel valpartijen voor, maar de
tengere verkoopster bleef aardig op
de been. 'Ik ben klein en sta stevig op
mijn benen. Misschien dat het daar
aan lag.' Gaandeweg ontstond een
sfeer van verbroedering. 'Je hielp el-
Mej. G. joraöu. m
JU: lij was hn*. ^MUt rr-t
ril<! ]*!en-)n?r~vatfrf 0vjt d«? circle gladde
•tukken ijs «cbicten. 't Gevolg a*-'
[uHrjlik <J«I zt aan hel eiucJ ie de boogc
enceuTV 'Julkcl«5ca!"
De contrWe In Franeker le :nej. Jomo
om 4.20 preeiw» gepsjweerd. Ze van
plan verder te njdrn. maar toen u, gcbee!
alleen, in de raiiendc avond builen in de
ffneeuw «tond, bedecht pn zieb. De wind
wee oog meer opgedoken, ctuiUneeuw
nieakte de baan onzkhtbaar en het zoo
bitter koud. «lol ze basr eigen adem al»
een duo. rGokxoUje in de grauwe luebt zag
opgaan. Ze g r.g terug! Ze waagde i-eb
uiet «an deze witte v^rlnlubo-.d en de ko-
ménde duUr.ernl».
•„Natuurlijk", zegt ze, „wanneer (k gewe
ten bad dat bet »pe!dje bij Vroüwbu'jtfwter»
jndle.n lag. dan hxii Ik /rog wel evco <Olf»e-
fcotiden. .Moor dal ik nieL Zoo ging ik
weeron>. Anderen bebbon verbalen door
gezel. Maar >k wilde oic-t» wagen. MQx>
gozon-ibeid 11* mij mee: waard
dén 200 steden! Ik moet bet „me!
fleur" kunnen doeo. En zurdcr» doe Ik bet
niet! Ken Kehamelyk mankement riakceren
daar paa Ik voor.'
J)eze loclil I», voor njij een genoegen ge-
weeist -Natoorlljk wm bet geen peulwchijle-
tjel Dat zou ik niet beweren. Maar ik
kan evenmin zeggen, dal Ik bet zwaar bob
gehad."
Zo i» niet moe geworden, ze beelt geen
•pier gevoeld, cn de volgend© dag, om ne-
gen uur waa zo weer, ala.gew&ODljjk, aan
Een fragment uit de Leeuwarder Courant waarin de dan 31-jarige verkoopster over haar
ervaringen in de Elfstedentocht van 1940 vertelt
kaar, dat moest wel Ik herinner me
nog een sergeant die langs de kant
was gaan zitten. Hij zat daar maar stil
en reageerde nauwelijks. Hé, je moet
wel doorgaan hoor, anders word je te
koud, zei ik. Toen er een groepje
langs kwam, heb ik hem een stukje
geduwd, zodat hij weer aansluiting
kon krijgen. Ik heb later nog een brief
van zijn vrouw gekregen, waarin ze
me bedankte dat ik haar man zo goed
had geholpen.'
Toen het weer donker werd en de
wind nog harder aantrok, besloot ze
ermee te stoppen. Als het echt had
gemoeten, dan had ze misschien nog
wel verder gekund, maar ze waagde
het er niet op. 'Mijn gezondheid is mij
meer waard dan 200 steden!', ver
telde ze de Leeuwarder Courant. Ze
nam de trein naar huis en meldde zich
de volgende ochtend om negen uur
weer op haar werk. Het beroemde
Elfstedenkruisje ging aan haar neus
voorbij, maar een herinnering kreeg
ze wel, in de vorm van een medaille
zonder vleugels.
Een jaar later, toen de Elfstedentocht
om de noord, dus tegen de wijzers
van de klok in, werd gereden en het
weer veel aangenamer was, slaagde
ze wel. Ze reed aan de zijde van haar
broer. Dat was gezellig, maar verhin
derde dat ze een snelle tijd reed. 'Hij
was een goede schaatser, maar had
niet zo'n goede gezondheid. Hij vond
steeds dat ik te hard reed. We kwa
men pas om negen uur 's avonds
aan, maar dat kwam doordat we
steeds moesten pauzeren
Texel
Nadat ze op 4 juli 1941 met haar Piet
was getrouwd, verhuisde ze naar
Texel. Ze zou er snel inburgeren. Ze
woonden achtereenvolgens in
Eierland, De Cocksdorp en Den Burg.
Haar man was onder meer buschauf
feur bij Teso en reed op een bulldo
zer bij het bedrijf van Sieme Witte.
Ook zelf zat ze niet stil. Ze was in de
jaren vijftig één van de voorvechters
van een HBS op Texel. Haar nu
zestigjarige dochter zat in het eerste
klasje dat destijds van start ging.
Daarnaast bleef ze trouw aan de stel
regels van haar moeder, die haar op
het hart had gedrukt om te kijken naar
de mensen in je omgeving. 'Als er bij
de buren ziekte is, dan ga je erheen
om te helpen. Zo simpel is het. Ik vind
dat dat tegenwoordig wel eens te
weinig gebeurt.'
Elfstedentochten zou ze met meer rij
den. Toch bleef ze elke gelegenheid
aangrijpen om op de schaatsen te
staan. Dat gebeurde voor het laatste
een jaar of twaalf geleden, toen ze de
tachtig al ruim was gepasseerd. 'Ze
riepen tegen me: als we je maar met
van het ijs moeten dragen. Maar het
ging prima Ze haalden me nog niet
in.'
In dorpshuis De Hof in De Koog kri
oelt het 's middags en 's avonds
^,van de biljarters. Het is al de hele
'week een komen en gaan van
Smannen en vrouwen die nog moe
iten spelen of net klaar zijn. De af-
Igelopen dagen stonden in het te-
-ken van de spelsoort libre. Daarin
/zijn de eerste klassekampioenen
J,inmiddels bekend. Zondagochtend
"Tjeginnen om 9.30 uur de kruis-
j finales voor de klasses die uit
meerdere poules bestaan. Daarna
ontbrandt de strijd om de Cor
Hoogenboom Bokaal.
n de eerste klasse libre was John
"'Sessink de grote animator. Verras-
send versloeg hij in zijn eerste partij
Jlubgenoot Frans Bik, die op 40
K:aramboles bleef staan. Tegen Nico
"Tassel had Sessink met een hoogste
j"serie van 20 slechts 14 beurten no-
j'Jig om de benodigde 80 caramboles
Dijeen te stoten. Ook Wilfred Vendel
eek door Sessink te worden
werklast, maar dat feestje ging niet
door, omdat Vendel aan het eind van
Je partij met een serie van 22 net op
lijd orde op zaken stelde.
i Ook anderen deden hun best de ge
vestigde orde op zijn grondvesten te
aten schudden. Barhorst was twee
cteer dichtbij de winst, maar met drie
saramboles verschil moest hij toch
serst Rob Bakker en later ook John
Sessink voor laten gaan. Bakker
aJeed na negen jaar weer mee en be
taalde met overwinningen tegen
^3arhorst en Vendel een vijfde plaats.
6/endel, Bik en Nico Tessel moesten
^onderling nog tegen elkaar, terwijl
Sessink in de laatste twee partijen vrij
'spel had. Tessel versloeg Vendel en
'leef tegen Bik op 2 caramboles ste-
i ten. Bik haalde daarna de 12 reste
rende caramboles in de laatste beurt
linnen. De laatste partij tegen Ven-
iel werd door Bik met een slotserie
'an 33 in 11 beurten beslecht. Door
tijn iets betere moyenne eindigde
v-rans Bik als eerste, op de voet ge-
'Olgd door John Sessink. Nico Tessel
verd derde.
Tweede klasse
n de tweede klasse voor 55-plussers
r'voor een moyenne van 2,00 tot 3,00)
aftreden Joop Kramer, Henk Spigt,
Jan Daalder en Rinus Vittali om de
itel Daalder combineerde zijn humor
Jnet een stoïcijnse instelling en wist
(n 35 beurten Joop Kramer de loef af
r e steken. Vittali was stellig van plan
wijp persoonlijk moyennerecord van
n!,65 te verbeteren. Hij had in zijn
Jartij tegen Daalder een serie van 11
todig om de koppositie te pakken.
Ook Spigt was op dreef. Hij maakte
in zijn partij tegen Kramer de beno
digde 50 caramboles in slechts 16
beurten. De winst ging uiteindelijk
naar Vittali. Hij won van Kramer met
een sterk moyenne van 3,57. Zijn
eindmoyenne werd daarmee 2,68.
Dat de vijf speelsters van de dames-
biljartvereniging uit Den Hoorn bij el
kaar in één poule (de zesde klasse)
zaten, was toeval. Maar hoewel ze
elkaar al wekelijks treffen, was de
wedstrijdspanning toch goed merk
baar voor de dames, die voor het
eerst meededen. Ondanks het gro
tere biljart werd er goed gespeeld. Ria
Groeskamp eindigde vlak onder de
bovengrens van deze klasse en
kampioene Christa Bakker kwam er
met haar moyenne van 0,50 zelfs
éénhonderste boven. Janny Schuijl
had de pech dat Groeskamp en Bak
ker uitgerekend tegen haar hun sterk
ste partijen speelden. Jolanda Knol,
eveneens lid van de vereniging uit
Den Hoorn, heeft in de vierde klasse
nog kans op een finaleplaats.
De organisatie toonde zich erg tevre
den met de deelname van de
Hoornders. 'De ontwikkeling van het
damesbiljart is een welkome aanvul
ling voor dit kampioenschap', aldus
Frans Bik.
Finales
In de andere poules is de strijd nog
niet gestreden. Sterker, van de ruim
honderd deelnemers zijn er nog zo'n
vijfentwintig in de race om een finale
plaats. In de vijfde klasse wist
Andreas Schraag met een moyenne
van 0,88 de even sterke Ingrid
Hennink (0,84) nipt te verslaan. In
dezelfde klasse haalde Piet Knol te
gen Gerrit Terpstra in 8 beurten zijn
20 caramboles binnen. In de vierde
klasse zorgde Theo Bakker uit Oude-
schild voor ophef door in slechts 7
beurten de kortste partij op zijn naam
te brengen. Cor Huisman deed het
zowel bij de 55-plussers als in de
derde klasse (bovengrens 1,99) bij
zonder sterk door overall boven een
moyenne van 2,20 te spelen.
In de finale spelen de winnaars van
de tien verschillende klasses tegen
elkaar. Daarin moeten de sterkere
spelers meer caramboles maken dan
hun zwakkere broeders en zusters,
zodat iedereen evenveel kans maakt
om de Cor Hoogenboom Bokaal te
veroveren. In het driebanden, waarin
vier klasses zijn, spelen de winnaars
volgens een zelfde systeem met han
dicaps om de Piet de Graaf Trofee. En
hoewel het bandstoten aanvankelijk
alleen maar als probeersel op het
programma stond, is gaande het
toernooi alsnog besloten ook in deze
spelsoort de drie klassekampioenen
(Frans Bik, Jan Witte en Henk
Aubertijn) om éen algemene Texelse
titel te laten spelen. Dat gebeurt za
terdagavond. De winnaar ontvangt
een beker die door de Texelse Sport
raad wordt beschikbaar gesteld, vol
gens voorzitter Albert Hoven om uit
drukking te geven aan de waarde van
het biljartkampioenschap voor de
Texelse sport.
Het ROC Kop van Noord-Holland
waarschuwt voor jongeren die met
wafels langs de deur venten in Den
Burg. Volgens woordvoerster Janny
Om wat beslotenheid in haar voor
tuin aan het Klif in Den Hoorn te
krijgen liet burgemeester Joke
Geldorp een twaalf meter lang
vlechtwerk van wilgentenen en
kastanjepalen op de tuinwal zet
ten. Geen moment was het bij haar
opgekomen dat ze daarvoor een
bouwvergunning had moeten aan
vragen.
Een tuinscherm of daarmee te verge
lijken erfafscheiding is volgens het
bestemmingsplan niet toegestaan,
maar als hij niet hoger is dan twee
meter en er goed uitziet is vrijstelling
mogelijk volgens artikel 15 van de
Wet op de Ruimtelijke Ordening. 'In
tegenstelling tot doorsneeschut
tingen doet het gekozen materiaal
geen afbreuk aan de ruimtelijke uit
straling van het perceel in relatie tot
de omgeving. Vanuit welstandelijk
oogpunt kan het verzoek naar onze
mening positief worden benaderd',
aldus het ambtelijk advies. Het col
lege besloot dinsdag dit advies op te
volgen, zodat het scherm wordt ge
legaliseerd.
de Graaf vertellen de jongeren ten
onrechte dat zij de wafels bij het ROC
hebben gebakken en dat de op
brengst voor hun studiekosten is. 'We
hebben niet eens een bakkers-
opleiding.' Het ROC is volgens De
Graaf diverse malen gebeld door in
woners van Den Burg over de verko
pers. 'Ze schijnen er keurig uit te zien,
de wafels schijnen ook lekker te zijn,
maar ze zijn met van ons.'
De gemeente stelt de voorgenomen
aanleg van een nieuw riolerings
stelsel aan de Haffelderweg nog even
uit. Aanleiding zijn de juridische ver
wikkelingen rond de nieuwe herberg
Stayokay en de onzekerheden die
daaruit voortvloeien. Een minderheid
van de raad wilde het besluit over de
investering €110.000,- op de lange
baan schuiven, maar de meeste po
litici kozen ervoor het geld wel be
schikbaar te stellen, maar de aanleg
pas te starten als er zekerheid be
staat over de bouw. Het huidige riool
heeft onvoldoende capaciteit voor
het afvalwater van maximaal 240
gasten in de herberg.
Het scherm van wilgentenen is op de lage tuinwal gezet. De totale hoogte is ongeveer 1,80 meter.
(Foto Harry do Gnwl)
Waarom al dat vechten
Waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg
Je wilde bij ons zijn
De strijd was oneerlijk
en geheel met terecht
Je wilde graag verder
maar verloor dit gevecht
Op 10 februari is overleden
Arie Nanning Plaatsman
Adrie
Texel,
13 augustus 1945
Amsterdam,
10 februari 2004
Mohammed Ouariagly
Angelica en Janwillem, Sharen
Ida en Dick
Raymond en Yadira, Melissa
Tamara
Murièl
1018 HP Amsterdam
Boulevardpad 10
De uitvaartdienst ter nagedachtenis aan Adrie zal
worden gehouden op dindag 17 februari om
12.30 uur in „Uitvaartcentrum Texel", Bernhard-
laan 147 te Den Burg-Texel, waarna we Adrie
naar zijn laatste rustplaats op de Algemene be
graafplaats aan de Kogerstraat zullen begeleiden.
Na de begrafenis is er gelegenheid tot condole
ren in het uitvaartcentrum.
Correspondentie-adres: D. Oudendag,
Kogerstraat 122, 1791 EV Den Burg-Texel.
Zoveel steun en medeleven na het
overlijden van onze pa en opa
JAAP BARENDREGT
Het is moeilijk uit te drukken wat dat
voor ons heeft betekend.
In een woord hartverwarmend.
Henk Jan, Sharon, Piet, Marleen, Maaike en Barry
Texel, februari 2004
Verdwenen sterren
geven nog licht,
verdwenen stemmen
nog warmte.
Wij hebben mooie herinneringen aan onze papa
en opa
DIRK DEN BRAVEN
Voor de rest van ons leven zullen we zijn goede
voorbeeld bij ons dragen.
Uw vriendschap en medeleven hebben ons goed
gedaan.
Nelly Collou-den Braven
Gerda Witte-den Braven
Ton Witte
Klein- en achterkleinkinderen
Texel, februari 2004
Wij willen u hartelijk danken voor uw
belangstelling en medeleven na het
overlijden van onze moeder en oma
CATHARINA GIELES-WITTE
Uw aanwezigheid, bloemen en condoleances
hebben ons gesterkt en goed gedaan
Siem en Rineke
Thea en Walther
Agnes en Fred
Hans en Marchien
en kleinkinderen
Texel, februari 2004
10februari '04
f'wera ons zusje is geboren
9{atasja, 'Yvette*
en Isabef
Onze papa en mama
zijn ftmofd en
Cam fine 'Lefman
'De 'Winstraat 2S
1792 'RP Oudesdufd
Hoera. Melle heeft een
broertje
Douwe Komdeur
12 februari 2004
Pachel Kruk. Caret
Melle Komdeur
Cchooletraat 21
1704 AC Oocterend
a O222-316>310