Hoogste prioriteit politie voor aanpak geweld
Huiselijk geweld
groeiend probleem
W 'W
'Bestaat er een hel.
ian ziet die er zo uit
m. m
'Pas nu durf ik zonder
angst de straat weer op'
ader aandacht voor eigen positie
-
TEXELSE /coURANT'
PARAAT
Zwijgen id fout
spreken i& gmd
DINSDAG 9 MAART 2004
Met de verspreiding van achthonderd folders en tiental-
en posters startte de gemeente Texel eind januari een
publiekscampagne om aandacht te vragen voor huise-
e'' lijk geweld. Onder meer bij dorpshuizen, huisartsen en
fysiotherapeuten zijn de prikborden voorzien van pos
ters met daarop tegeltjes met vervormde spreekwoor
den als Zwijgen is fout, spreken is goud. Die moeten
tei "ervoor zorgen dat huiselijk geweld uit de taboesfeer
ad^jkomt en bespreekbaar wordt. Want Texel blijkt in dit
opzicht niet anders dan andere gemeenten. Ook hier
plijft veel leed onzichtbaar, letterlijk verborgen achter de
voordeuren van ogenschijnlijk gelukkige en zorgeloze
Va ïuishoudens. De eilandpositie vormt daarbij een be
moeilijkende factor.
j Huiselijk geweld is geweld dat door
iemand uit de huiselijke kring van het
slachtoffer is gepleegd. Hetzij licha
melijk, hetzij geestelijk. De huiselijke
kring (of gezin) is de kring die bestaat
uit (ex-)partners, gezinsleden, familie-
en Sden en huisvrienden. Aldus luidt de
definitie van huiselijk geweld. Lande
lijk, en ook regionaal, groeide het
mtal aangiften van huiselijk geweld
istisch. In Noord-Holland Noord
leg het aantal aangiften van 195
lar 270 in 2003. Uit cijfers dat het
ntal aangiften op Texel in de afge-
ben twee jaar stabiliseerde op ze-
m. Naar schatting tien procent van
het aantal slachtoffers doet daadwer-
jijk aangifte. Toch bestaat de indruk
lat ook hier het probleem groeit
ewel het aantal aangiften stabiel
ef. groeide het aantal meldingen
van burengerucht en relatiepro
blemen. Politiewoordvoerder Jan van
der Meer betreurt het feit dat er met
meer aangiften op Texel werden ge-
doet om tegen de dader te kunnen
optreden. Van der Meer: 'In eerste
instantie beoordeelt de politie of er
wordt opgetreden, eventueel in over
leg met de officier van justitie. Dan
wordt de verdachte zo nodig ingeslo
ten Afhankelijk van de situatie kan
het voorkomen dat de dader niet
meer thuis mag komen, zodat het
slachtoffer de confrontatie op dat
moment met aan hoeft te gaan. Hoe
wel een dader weer op vrije voeten
kan worden gesteld, wordt bewijs
baar huiselijk geweld bijna altijd ver
volgd.'
Dader
De dader wordt in de meeste geval
len eerst in de cel gezet om af te koe
len en hem ervan te overtuigen dat
zijn gedrag onacceptabel is. Op 1
april vorig jaar trad de Aanwijzing
Huiselijk Geweld van het Openbaar
Ministerie in werking. Daarin wordt
met alleen het beleid ten aanzien van
Hoewel huiselijk geweld lang niet al
tijd vrouwen betreft, is op Texel vol
gens Van der Meer negentig procent
van de slachtoffers vrouw. Hij voegt
er wel aan toe dat op geweld tegen
mannen nog steeds een enorm taboe
rust en dat het aantal mannelijke
slachtoffers veel moeilijker in kaart is
te brengen. De slachtoffers die na
ingrijpen van de politie elders moe
ten worden ondergebracht, worden
doorverwezen naar Safehouse Texel.
Deze organisatie is in mei 2002 op
gericht voor de opvang van slachtof
fers van huiselijk geweld. Het
opvanghuis is enigszins te vergelijken
met de Blijf-van-mijn-lijfhuizen die
elders in Nederland, vooral in de
grote steden, actief zijn. Grootste
verschil is echter dat het Safehouse
ook mannelijke slachtoffers en jonge
ren opvangt en dat de organisatie met
gelieerd is aan de gemeente, zoals bij
Blijf-van-mijn-lijfhuizen vaak wel het
geval is. De Texelse opvang wordt
gerund door een echtpaar dat zich
van de namen Karei en Agnes* be
dient. 'Het idee voor een opvang
speelde al een paar jaar door ons
hoofd. Wij zijn allebei in onze werk
kring en privé tegen dingen opgelo
pen die indruk maakten. Huiselijk
geweld komt veel vaker voor dan je
verwacht. Toen zijn we gestart met
het onderzoeken van de mogelijkhe
den', vertelt Karei vanuit de opvang,
waarvan de locatie strikt geheim is.
Eind 2001 zocht hij contact met bur
gemeester Geldorp om die van de
plannen op de hoogte te stellen en te
onderzoeken of er wellicht een sa
menwerking met de gemeente mo
gelijk was. 'Geldorp ging eigenlijk met
het plan aan de loop. Ze zag het he-
zak. Wel ontving de organisatie in
2003 een bijdrage uit de Raboton
voor de kosten van folders en
publicatiemateriaal. Via folders en
publicaties in de media werden huis
artsen, andere hulpverleners en
Texelaars op de hoogte gesteld van
het initiatief. 'We kregen een paar te
lefoontjes van onder andere een huis-
volgens tot rust komen in de opvang.
'Dat is hard nodig. Die vrouwen laten
alles achter. De grond onder hun voe
ten wordt weggeslagen. Dat is ont
zettend zwaar.' Volgens Agnes heb
ben de slachtoffers vaak al een lange
voorgeschiedenis met zowel psy
chisch als lichamelijk geweld voordat
zij uiteindelijk de stap nemen om weg
Tien keer bood Safehouse Texel in de afgelopen twee jaar onderdak aan slachtoffers, soms
met kinderen.
daan. 'We hadden gehoopt op meer,
omdat er landelijk een stijging is en
")H het probleem meer aandacht krijgt
als er meer aangiftes worden ge
daan.' Niettemin heeft geweld vol-
V; gens Van der Meer de hoogste prio-
11 riteit in de Top/ijst van de politie in
U Noord-Holland Noord. 'De aanpak
11 van geweld, waaronder huiselijk ge
il weid is ondergebracht, behoort tot de
1: speerpunten die erop zijn gericht
11 onze woonomgeving veiliger en leef-
15 baarder te maken. Dat willen we on-
I der meer bereiken door dertig pro-
II cent meer verdachten van geweld
I aan te leveren bij justitie.' Voor de
1; aanpak van huiselijk geweld wordt
II ook op Texel gehandeld volgens
li daarvoor opgestelde richtlijnen.
11 Daarbij wordt een aantal aandachts-
11 punten in acht genomen, vindt het
verhoor plaats volgens een speciale
I methode en is er een protocol voor
de aanhouding van de dader. De op-
vang van het slachtoffer staat cen
traal. Verder is het niet meer noodza-
l^plijk dat een slachtoffer aangifte
huiselijk geweld beschreven, maar is
tevens aandacht voor de dader
hulpverlening. Doel is de hulpverle
ning aan de dader in een zo vroeg
mogelijk stadium te laten beginnen,
door deze te integreren in de straf
rechtelijke aanpak van huiselijk ge
weld. Niettemin blijkt in de praktijk
dat de hulpverlening aan daders nog
steeds een bescheiden plaats in
neemt. Hoewel justitie van mening is
dat het vergroten van de aangifte
bereidheid kan bijdragen aan de be
strijding van huiselijk geweld, wordt
die mening niet breed gedragen door
hulpverleners. 'In veel gevallen ko
men slachtoffer en dader juist pal te
genover elkaar te staan door een
aangifte. Dan is het bijna niet meer
mogelijk om er overte praten. Bemid.-
deling of mediation zou dan veel be
ter werken. Dan wordt het onderwerp
bespreekbaar en kan in overleg wor
den gezocht naar oplossingen', aldus
Karei van Safehouse Texel, een orga
nisatie van vrijwilligers die slachtof
fers van huiselijk geweld opvangt.
lemaal voor zich: een speciaal huis
waar ook gedupeerden van brand en
andere calamiteiten onderdak zou
den moeten vinden. In het oude huis
van Tinie Ellen aan de Keesomlaan.
Dat kan natuurlijk met! Het was onze
bedoeling helemaal niet om daar een
heel huis voor in te richten. En boven
dien zou de locatie dan nooit geheim
blijven. Je kunt je voorstellen wat de
gevolgen kunnen zijn als daar slacht
offers van huiselijk geweld worden
ondergebracht.' Daarop besloot
Karei met de hulp van zijn vrouw een
eigen, particuliere opvang te realise
ren.
Formele status
Uit vrees voor het uitlekken van hun
identiteit of het bekend worden van
de locatie besloot het tweetal geen
formele status te verbinden aan
Safehouse Texel. Dus geen stichting
en geen subsidie. 'Dan moet je je re
gistreren en inzage geven in de ge
gevens. Dat vonden wij te riskant.'
Het duo betaalt alle kosten uit eigen
arts en een maatschappelijk werker
over onze achtergrond. Of wij wel in
staat waren mensen te helpen.'
Agnes benadrukt dat het Safehouse
weliswaar over deskundige vrijwilli
gers beschikt, maar dat voor hulpver
lening wordt doorverwezen naar pro
fessionele deskundigen. 'Wij bieden
puur een veilig onderdak voor een of
twee nachten en een luisterend oor.
De slachtoffers die wij opvangen,
brengen we op de hoogte van de
mogelijkheden die er zijn, waarna zij
zelfde keuze maken.' In de afgelopen
twee jaar zijn tien slachtoffers, allen
vrouw, in het Safehouse onderge
bracht. In een aantal gevallen zijn zij
door de politie doorverwezen. 'Die
kennen onze identiteit en weten wat
we doen en hoe we het doen. Die
samenwerking is prima.' Als een
slachtoffer belt naar het nummer van
Safehouse Texel, wordt de telefoon
beantwoord door een antwoordap
paraat. Binnen tien minuten wordt
teruggebeld. Vervolgens beoordelen
de medewerkers of de beller in aan
merking komt voor opvang in het
Safehouse. Is dat het geval dan wordt
een plek afgesproken waar het
slachtoffer wordt opgehaald. 'Die
moet dan een geheimhoudings
verklaring tekenen die de identiteit
van de medewerkers en de locatie
van de opvang moet waarborgen We
zijn daar heel streng in. Dat moet ook
wel, want ons voortbestaan hangt
daar van af.' Het slachtoffer kan ver
te gaan. 'Die vrouwen hebben vaak
weinig zelfvertrouwen en zien er ont
zettend tegenop om alleen verder te
gaan. Ze twijfelen aan zichzelf.' In het
Safehouse worden ze in elk geval
aangezet om na te denken over de
toekomst. In de meeste gevallen
gaan de slachtoffers toch weer naar
huis. 'Dat is hun keuze. Wij veroorde
len dat niet. Je hoopt alleen dat er wat
zal veranderen. Dat het met bij spijt
betuigingen van de dader blijft, maar
dat het ook echt anders wordt.' Van
de tien vrouwen, variërend in leeftijd
van achttien tot bijna zestig, die in de
Texelse opvang onderdak vonden,
deden er twee aangifte bij de politie.
Volgens Karei is aangifte ook niet al
tijd de beste oplossing. 'De betrok
kenen komen dan nog verder van el
kaar af te staan. Door bemiddeling
met een onafhankelijke derde zouden
ze misschien dichter tot elkaar kun
nen komen en zijn er betere resulta
ten te behalen.'
Wat de vrijwilligers van Safehouse
Texel een doorn in het oog is, vormt
het ontbreken van een vervolg-
opvang. 'In veel gemeenten waar een
Blijf-huis is, kunnen de slachtoffers
versneld een woning krijgen. Dat is in
samenspraak met de gemeente zo
geregeld. Hier is niks geregeld. Als
een Texels slachtoffer er voor kiest
elders een woning te accepteren, kan
zij nooit meer terug naar Texel. Moet
je je zo laten kisten door de dader dat
je daardoor nooit meer terugkan? Dat
is krom. Het slachtoffer krijgt al zoveel
te verduren en moet dan ook nog van
Texel af Het echtpaar vindt de
vervolgopvang een gemeentelijke
taak en heeft het Maatschappelijk
Werk gevraagd om hierover in
conclaaf te gaan met de gemeente.
De medewerkers van het Safehouse
hebben überhaupt twijfels over de
inzet van de gemeente inzake de
bestrijding van huiselijk geweld. 'Het
is mooi dat de gemeente geld uittrekt
voor de stuurgroep Huiselijk Geweld
Noord-Holland Noord, maar wij ho
pen dat het met wordt gezien als een
afkoopsom van de verantwoordelijk
heden', zo schrijft Safehouse Texel in
haar laatste nieuwsbrief. Verschil
lende malen zocht de organisatie
contact met de stuurgroep, maar dat
zou vooralsnog met zijn gelukt. 'Dat
doet ons twijfelen aan het werkelijke
nut van deze groep'
De constatering van het Safehouse
dat de gemeente geen actief beleid
voert inzake huiselijk geweld is juist.
In veel plaatsen is de gemeente de
initiator en coördinator voor initiatie
ven om huiselijk geweld aan te pak
ken. Op Texel is daar geen sprake
van. Volgens woordvoerder Rom van
Schaik heeft de gemeente Texel hier
voor geen beleid. 'Wij zien dat ook
meer als een taak voor het maat
schappelijk werk. Wel is het zo dat er
in de conceptnota Gezondheids
beleid, die binnenkort de inspraak
ingaat, ruimte is ingericht voor huise
lijk geweld.' Recent heeft de ge
meente wel €3455,- (25 cent per in
woner) bijgedragen aan de
Stuurgroep Huiselijk Geweld Noord-
Holland Noord. Daarin zijn 24 orga
nisaties vertegenwoordigd die zich
bezighouden met de bestrijding van
huiselijk geweld. Op verzoek van de
stuurgroep heeft de gemeente Texel
bijgedragen en is zij lokaal een
publiekscampagne tegen huiselijk
geweld gestart. Daarbij wordt onder
meer aandacht gevraagd voor het
telefoonnummer van de informatielijn
over huiselijk geweld.
Contact
Hoewel Safehouse Texel lokaal de
opvang van slachtoffers regelt en als
zodanig ook is terug te vinden op de
website www.huiselijkgeweld.nl van
het ministerie van justitie, is er geen
contact met de stuurgroep die ver
antwoordelijk is voor de coördinatie
van de hulpverlening. Agnes: 'Wij
hebben herhaaldelijk contact opge
nomen met de vraag of de stuurgroep
iets voor ons kan betekenen of wat
zij met de gemeentelijke bijdrage
doet en of zij ons op de hoogte wil
houden. We hebben niks meer ge
hoord en krijgen geen antwoord op
onze vragen. Dat is uiterst onbevre
digend.' Angelique Groot, secretaris
van de stuurgroep, is op de hoogte
van het bestaan van Safehouse Texel.
Zij bevestigt dat er contact is ge
weest. 'We vinden het een prima lo
kaal initiatief, maar kunnen met alle
instanties opnemen in de stuurgroep
die er iets mee te maken hebben. Dat
zijn er gewoon teveel. De Stichting
Blijf-van-mijn-lijf in Alkmaar is in de
stuurgroep vertegenwoordigd. Dat is
het aanspreekpunt voor opvang.'
Volgens Groot is er wel degelijk een
terugkoppeling geweest naar de
Texelse opvang. 'Wij hebben de di
recteur van het Blijf-huis gevraagd
om contact op te nemen met
Safehouse Texel. Dat is gebeurd. Ik
heb begrepen dat er afspraken zijn
gemaakt over de informatiever
strekking.' Groot benadrukt dat
Texelse hulpzoekers die de infor
matielijn huiselijk geweld bellen, bij
acute hulpverzoeken worden gewe
zen op het bestaan van het
Safehouse. 'Meestal gaat dat echter
via de politie. Zolang die goed op de
hoogte is van de mogelijkheden, is er
niks aan de hand.' Volgens de woord
voerster is het met de bedoeling dat
de stuurgroep op termijn actief blijft.
'We hebben het initiatief genomen en
hopen dat de gemeentes dat in het
vervolg zelf kunnen. Vanuit justitie
wordt de rol van de gemeente als
coördinator ook erg gestimuleerd.'
De campagne Stop Huiselijk Geweld
loopt nog tot 1 april. Meer informatie
is terug te vinden op de website
www.stophuiselijkgeweld-nhn.nl.
In verband met de privacy van de
betrokkenen zijn alle namen gefin
geerd. De echte namen zijn bekend
bij de redactie.
Om de veiligheid van slachtoffers
te waarborgen kan via Safehouse
Texel gebruik worden gemaakt
van een alarm- en beveiligings
systeem: PARAAT, Preventieve
Afspraken Regeling, Alarm-
apparatuur en Alarmopvolging bij
Thuisgeweld. In gevallen dat (po
tentiële) slachtoffers zich dusda
nig bedreigd voelen dat zij zich
zelfs in hun eigen huis niet meer
veilig voelen, kunnen zij beschik
ken over een alarmknop. Als die
wordt ingedrukt dan wordt het
Texelse beveiligingsbedrijf BeST
gealarmeerd en wordt ter plaatse
poolshoogte genomen. BeST
stelt het systeem gratis ter be
schikking. Dit systeem is verge
lijkbaar met het AWARE-systeem
dat aan de vaste wal in de strijd
tegen huiselijk geweld wordt in
gezet, Alleen is volgens Safe
house Texel de procedure een
voudiger en laagdrempeliger.
Tegen vergoeding is het verder
mogelijk camerabewaking in te
stellen, indien dat zinvol wordt
geacht.
W M M b f W W ff ff W f f
1 f f 'ff
V f f rnmmm f V f f ókszm f V
p w v >ji iuvui i ai Luianv)
1 ik weet. In mijn jeugd en later in
mijn huwelijk heb ik huiselijk ge
weld toegepast. Natuurlijk heette
het toen nog niet zo. Die term is
,:pas van de laatste jaren. Maar het
was er wel. Mijn vader herkende
het, want hij had het zelf ook. Hij
had geleerd ermee om te gaan, het
te beheersen. Toch was hij niet in
staat om mij ermee te helpen.
Laatst vertelde mijn moeder me
dat ze altijd bang van me is ge-
eest. Dat is pijnlijk om te horen,
lor mij is dit leven een hel. Ik weet
rit waarom er zulke mensen be-
lan.' Het leven van Dirk Jansen*
>rdt beheerst door huiselijk ge
ld.
Jjiigenlijk zijn er geen daders en
"chtoffers. Het is misschien beter
i te spreken van gevers en ontvan-
|rs. In feite zijn het allebei actieve
Hen. Je kunt natuurlijk niet zeggen
It het slachtoffer het geweld op-
toept, maar hij of zij speelt wel dege
lijk een rol. De dader heeft net zo
ried een slachtoffer nodig als het
ichtoffer een dader. Ze hebben el-
ir nodig om hun rol te kunnen spe-
Pas als een van hen zich ervan
Iwust wordt dat dat zo is, dan is de
Kste stap naar voorkomen gezet.'
fchtbaar nerveus en aangedaan ver
ft Jansen zijn verhaal aan de ver-
medelijden zoekt en zich niet in de rol
van slachtoffer wil manoeuvreren.
'Dat zou te makkelijk zijn. Natuurlijk
is het een schreeuw om aandacht.
Een handelen dat voortkomt uit een
frustratie. Vaak heeft het geweld met
eens direct met het slachtoffer te
maken, maar is hij toevallig op het
verkeerde moment op de verkeerde
plaats.'
Cirkel
Volgens de Texelaar, die begin veer
tig is, is het moeilijk de cirkel te door
breken. 'Je hebt namelijk niks anders.
Het is de enige manier die je kent.Je
zou het kunnen vergelijken met stop
pen met roken. Als je besloten hebt
te willen stoppen, beginnen de pro
blemen pas goed.' Al van kinds af
aan wordt zijn leven beheerst door
driftaanvallen, die zich regelmatig
hebben geuit in lichamelijk en gees
telijk geweld jegens familie, huisge
noten of goede bekenden. Niettemin
is er nooit aangifte tegen hem ge
daan, ondanks het feit dat er enkele
malen sprake was van ernstig letsel.
'Er zijn situaties geweest waarin dat
best had gekund, maar ik denk dat
die mensen dat niet hebben gedaan
omdat ze mij aanvaardden zoals ik
ben. Want ik ben zoals ik ben Dat is
met goed of slecht. De dingen die ik
doe, kun je wel goed of slecht vinden.
En daar kun je dan wat aan doen.'
Naar eigen zeggen heeft Jansen ge
merkt dat angst een belangrijke fac
tor is. 'Als het slachtoffer niet bang is,
is het geweld misschien te stoppen,
angst werkt versterkend. Ik heb een
broer die niet bang voor mij was. Hij
was met geschikt voor de slachtoffer
rol en weigerde daarin mee te gaan.
Dat werkt. In veel gevallen sluipt het
erin en wordt het van kwaad tot er
ger. In een normale relatie is het ge
ven en nemen in balans. In extreme
gevallen is die balans weg en kan dat
tot excessen leiden.' Diverse malen
had de Texelaar zijn emoties met on
der controle en escaleerde een ruzie
in blinde woede en geweld. 'Omdat
je bang bent driftig te worden, leer je
ook nooit gewoon ruzie maken. Maar
door dat onderdrukken worden de
driftbuien juist heviger. En doorgaans
word je achteraf niet ter verantwoor
ding geroepen. Niemand zegt tegen
je: dit kan niet, dit moet stoppen. Het
slachtoffer is bang erover te beginnen
uit angst dat het weer gebeurt. En
ook de dader wil er het liefst niet meer
aan terugdenken. Ook hij is bang dat
het weer zal gebeuren. Als je het be
spreekbaar maakt, ben je al een hele
stap verder.'
Keerpunt
Een geweldsuitbarsting drie jaar ge
leden vormde voor de Texelaar het
Ouderwets ogende tegeltjes met vervormde
spreuken vragen aandacht voor huiselijk
geweld.
keerpunt. 'Toen ik botten hoorde kra
ken, besefte ik: dit wil ik niet meer. Zo
wil ik niet verder leven.' Via zijn huis
arts werd Jansen doorverwezen naar
een psycholoog. Verder verdiepte hij
zich in de materie om te zoeken naar
manieren om zijn driftaanvallen de
baas te kunnen. Inmiddels gaat het
beter 'Ik ben niet meer bang voor
mezelf, want dat was het ergst. Het
feit dat je niet op jezelf kunt vertrou
wen. Ik heb ontdekt dat het grootste
probleem is dat je het uit de weg gaat.
Het probeert te onderdrukken. Dat is
het slechtste wat je kunt doen, want
daardoor bouwt het op en wordt de
uitbarsting alleen maar erger. In mijn
specifieke situatie gaat het om een
sociaal-emotioneel probleem. De
manier waarop ik met mensen omga.
Doordat ik moeite heb met commu
niceren voel ik me vaak onbegrepen
en kan het verkeerd lopen. Daar moet
ik aan werken. Zodra ik voel dat iets
niet goed zit, moet ik onmiddellijk
actie ondernemen. Eenvoudig is het
niet. Het vraagt een heleboel van je
zelf. Veel zelfreflectie.'
Op de vraag of hij ooit een 'normaal'
bestaan zal kunnen leiden, antwoordt
hij: 'Het is een zware klus om in dit
leven te klaren, maar ik denk dat ik
het wel red.'
'Als ik na het verblijf in Safehouse
Texel terug naar huis was gegaan,
weet ik niet of ik de volgende dag
wel zou halen. De scheiding zat er
aan te komen, dus mijn schoon
moeder dacht dat ze mij van alles
zou kunnen aandoen. Het was een
verschrikking. Ik was mijn leven
niet zeker.'
Sandra de Jong' is slachtoffer van
huiselijk geweld. De 28-jarige Texelse
ontvluchtte vorig jaar het eiland, na
dat zij geestelijk en lichamelijk was
mishandeld door haar schoonmoe
der. Haar (inmiddels ex-)echtgenoot
stond erbij en keek ernaar. 'Hij koos
altijd de kant van zijn moeder. Vond
dat ik naar haar moest luisteren. Zij
keek op mij neer en vond mij geen
geschikte vrouw voor haar zoon.' Het
echtpaar verhuisde naar Texel om
hier een bedrijf over te nemen. Voor
de komst naar Texel woonden haar
schoonouders in bij De Jong en haar
man en werd al snel duidelijk dat de
invloed van de schoonmoeder een
bedreiging voor haar huwelijk
vormde. 'Ik kon niks goed doen. Ze
zocht voortdurend ruzie en maakte
me duidelijk dat ik met deugde en een
minderwaardig persoon was Mijn
man was heel anders als zij in de
buurt was. Dan was mijn schoon
moeder de baas en deed hij alles wat
zij hem zei.'
De Jong hoopte dat de verhuizing de
situatie zou verbeteren. Haar schoon
ouders vertrokken naar een grote
stad aan de andere kant van Neder
land en met haar man probeerde zij
een nieuw bestaan op Texel op te
bouwen. Terwijl haar man zich met de
zaak bezighield, werkte zij in een win
kel op het eiland. Met grote regelmaat
stonden de ouders van haar echtge
noot echter op de stoep en werd de
huiselijke situatie voor de jonge
vrouw steeds penibeler. 'Ik was heel
dun geworden, kon bijna niet meer
eten van de stress en zag het niet
meer zitten.' Onder druk van zijn
moeder vroeg haar echtgenoot de
scheiding aan. Daarna escaleerde de
situatie. 'In maart vorig jaar ging ze in
het bedrijf van mijn man volledig door
het lint en ging ze me te lijf met een
bezem. Ik was zo bang dat ik de po
litie heb gebeld.' Omdat het volgens
De Jong echter geruime tijd duurde
voordat die arriveerde, belde zij in
paniek een collega. Ondertussen
hield personeel in de zaak de
schoonmoeder in bedwang. De col
lega nam de Texelse, die totaal van
de kaart was. mee naar een huisarts
om haar verwondingen aan gezicht
en arm te laten behandelen.
Geestelijk wrak
In de huisartsenpraktijk belde de col
lega het nummer van Safehouse
Texel, omdat De Jong het niet aan
durfde terug te keren naar huis. 'Ik
was bang dat ik dat niet zou overle
ven.' De vrijwilligers van Safehouse
Texel haalden haar op een afgespro
ken plek op en boden haar onderdak.
Bij de politie deed ze aangifte van
mishandeling. Twee nachten bleef ze
in het opvanghuis en was ze naar ei
gen zeggen een geestelijk wrak.
Daarna vond ze aan de overkant on
derdak bij een vriendin. 'De eerste
avond belde mijn man woedend op
mijn mobiel en wilde hij weten wie mij
hadden geholpen Hij zou die mensen
wel eens even opzoeken.' Na twee
weken dreigde De Jong op straat te
komen, doordat ze niet langer bij haar
vriendin kon blijven 'Toen heb ik weer
met het Safehouse gebeld en ge
vraagd of zij mij konden helpen. Zij
hebben een brief geschreven aan de
gemeente waar mijn vriendin woont
om mij voor een woning in aanmer
king te laten komen.' Dat mislukte. De
aangeschreven gemeente wees het
verzoek af, omdat er geen economi
sche of maatschappelijk binding be
stond. Via de hulp van het Safehouse
kwam zij snel terecht in het Blijf-van-
mijn-lijfhuis in Groningen, 'Daar kon
ik totaal met aarden. Ik zag bijna geen
andere mensen en voelde me dood
ongelukkig. Ik was alleen en erg
bang. Zij hebben toen geregeld dat
ik in een ander Blijf-huis terechtkon.'
In een andere grote stad kon De Jong
veel beter aarden. 'Dit huis lag dicht
bij het station, zodat ik dagelijks veel
mensen en kinderen zag. Ik voelde
me daar veel veiliger op straat.' Uit
eindelijk kreeg zij via bemiddeling
door de Blijf-van-mijn-lijf-organisatie
in juli 2003 een woning in die stad.
Inmiddels gaat het goed met de
Texelse. 'Pas nu durf ik me weer vrij
te bewegen op straat. Loop ik niet
voortdurend angstig om me heen te
kijken of ik mijn ex-man of zijn moe
der niet tegenkom. Langzamerhand
gaat het beter. Ik denk niet meer elke
dag aan de verschrikkingen uit mijn
huwelijk.'
De Jong is inmiddels gescheiden en
heeft sinds kort weer een nieuwe re
latie. 'Het is nog pril, maar het voelt
wel goed. Hij luistert naar me en we
kunnen heel goed samen praten. Dat
heb ik nog nooit meegemaaktUit de
periode dat zij in het laatste Blijf-huis
verbleef, heeft De Jong twee vrien
dinnen overgehouden. 'Toen ik daar
kwam, dacht ik dat ik de armste
vrouw van de hele wereld was. Geen
huis meer en geen baan. Daar be
sefte ik dat het nog veel erger kon.'
Terugkijkend op de zwarte periode in
haar leven is de Texelse vooral dank
baar voor de inzet van Safehouse
Texel. 'Dat zal ik nooit vergeten. Zon
der hen had ik niet geweten wat ik
had gemoeten. Zij hebben mij gered.'
Tekst Louise van der Sluis
