'Waarom ik steeds terugkwam, weet ik niet eens
Varende ijsboer
blijft altijd Fries
ee%
Aangepast plan voor
Potvis in procedure
Aan-
gespoeld
.TEXELSE g COURANT
■M
Waterpartijen
uitgebaggerd
[leuwe woningen
|osterend gereed
Texelstroom naar
Sail Antwerpen
Alsnog geslaagd
'Jeugdherberg
niet opnemen in
plan Den Burg'
GL markt op
voor debat over
gemeentehuis
Garage aan
Orchismient
Hond doet
auto op slot
Muziekleerlingen
allemaal geslaagd
e Adema begon in 1962 als lichtmatroos op de grote vaart
pmerf als vijftienjarige al de wereld rond. Op één van zijn vele
en ontmoette hij twee Texelaars. Doodziek werd hij van al
verhalen over dat eiland. Toch liet hij zich overhalen voor
weekendje Texel. Een bezoek dat uitgroeide tot een ver
van enkele maanden. Ynte Adema wist het zo te regelen
hij ieder jaar in het voorjaar terugkwam. De ijsboeren van
Mannehuus noemden hem liefdevol De Dictator. En wel
is gehoord van de beruchte Ademabocht?
VRIJDAG 2 JULI 2004
ie aan mij vroeg wat ik later wilde
jen, zei ik altijd: ik word zwerver.
keken ze me aan met een blik
die is gek. Maar ik meende het
Ynte Adema, nu 57 jaar, vertelt
zijn jeugdjaren in het Friese
.ward, als zoon van een kruide-
die van alles wilde behalve zijn
er opvolgen. Hij volgde er de
maar het leren wilde niet erg
;en. Na twee jaar eerste klas en
tegenzin de tweede, hield hi] het
gezien. In een laatste poging
weerspannige zoon een diploma
iten halen, brachten zijn ouders
maar familie in Zeeland. 'Ik kwam
■en oom in de kost, in Sluis. Ze
aten dat het daar beter zou gaan,
ir dat leren was mets voor mij. Ik
veel aan de Schelde te vinden,
r ik uitkeek over het water. Dan
ik die grote schepen voorbij va
in dacht, daar ga ik eerdaags ook
Toen bleek dat het ook in Sluis
lukte, vergezelden zijn ouders
naar Amsterdam. Net vijftien,
isterde hij voor de grote vaart aan
Maatschappij Nederland Een
maatje hadden ze niet nodig,
ir als lichtmatroos kon hij wel
Zo werd hi| toch een beetje de
rver die hij altijd al wilde zijn.
inden later, vele ervaringen rijker,
on Adema aan zijn tweede verre
'We voeren op Australië, Nieuw
land en het Verre Oosten. De be-
ining wisselde nogal eens, die
kwamen er twee |ongens aan
rdwaar ik geregeld mee optrok,
tin Zandstra en Jaap Knol,
tors. Die twee hadden het altijd
Texel Het ene verhaal nog
Her dan het andere. Ik hoorde het
naai zo eens aan, maar het ging
mijn ene oor in het andere weer uit.'
Slechts één reis voeren ze samen,
waarna ieder zijn eigen weg ver
volgde.
Tweeeneenhalf jaar zat hij op de grote
vaart. 'Het varen was geweldig, ik kon
alleen met zo goed tegen die rangen
en standencultuur. Ze waren daar
zeer strikt in, waardoor ik geregeld
ruzie kreeg omdat ik niet de correcte
aanspreektitel hanteerde.' Om die
reden stapte hij over op de kustvaart,
waar het er allemaal wat minder for
meel aan toe ging.
'Van tevoren wist je nooit waar de reis
heen ging. We voeren veel op Enge
land, maar ook wel op het Middel
landse Zeegebied. Acht maanden
werken en vier maanden vrij. Na een
maand of zes kwam ik ineens die
Martin Zandstra weer tegen, hij was
geen cent veranderd. Kreeg ik weer
al die verhalen aan te horen, tot ik er
doodziek van werd. Ik dacht: daar
mag niet een schep/e, maar wel een
vrachtwagen zout overheen.' In mei
1966 meerde het schip af in Harlingen
en werden de twee door de ouders
van Zandstra opgehaald. Voordat ze
naar Texel doorreden, zetten ze
Adema af in Bolsward. En na een kop
koffie was het: kom gewoon een keer
langs, best leuk. 'En zo gebeurde. Ik
was toch een maand of vier thuis en
dacht: ik koop een brommertje en ga
een weekend naar Texel. En nog
steeds, als mensen me er naar vra
gen, zeg ik: ik ben vrijdags naar Texel
gegaan, 's maandags terug naar huis
voor meer kleren en geld en nooit
meer van Texel afgegaan.'
'Zandstra zat vroeger veel in De Koog
bij de badmeesters, de Utrechtse
studenten. Dus ik mee naar de post,
Ze zijn niet op het eiland gebo
ren en getogen, maar wonen
hier al zó lang dat ze nauwe
lijks meer van een echte
Texelaar zijn te onderscheiden.
Waar komen ze vandaan en
wat bracht hen er toe zich blij
vend op ons eiland te vesti
gen? In de rubriek Aange
spoeld dit keer Ynte Adema.
i C- na als ijsventer op het strand.
ill
Ynte Adema anno 2004.
praatje maken en 's avonds het
uitgaansleven in. Dat beviel goed. Ik
was een vrije jongen van negentien
jaar, wat wil je nog meer? Na dat eer
ste weekend bij Zandstra keerde ik
terug op Texel. Overdag hielp ik de
badmeesters een handje tot, na een
week of vier het geld op raakte, want
dat ging hier erg hard.' Hij had de
smaak van het Texelse leven echter
goed te pakken en wilde nog een
tijdje blijven. Geen nood, als parkeer
wachter bij het Kogerstrand kon hij
dit geweldige leventje nog wel even
voortzetten. Slapen deed hij in een
hok dat beneden op de parkeerplaats
stond. Op een paar balen stro, in een
warme slaapzak redde hij zich best.
Als het geen echte stranddag was,
kreeg hij op de parkeerplaats gezel
schap van Martin Winkler, die op een
ijskar van Frits Langeveld zat. 'Die
Winkler kreeg al snel in de gaten dat
ik in dat groene hokje een paar krat
ten bier had staan. Nam hij in plaats
van twee bussen één bus ijs mee.
Dan konden in die andere bus de fles
jes bier staan en hadden we een lek
ker koud biertje.' En als het ging re
genen, trokken ze de ijskar in het hok
en werd het ijs van daaruit verkocht.
'Lachen toch. Of we wisselden, ging
hij als parkeerwacht en verkocht ik ijs.
Allemaal van dat soort gekke dingen.
Ik kan wel zeggen dat ik in die periode
heel veel vrienden maakte.'
Eén van die vrienden was Udo
Eelman, die in De Koog woonde.
Nadat Adema in augustus weer was
gaan varen, stuurde deze een uitno
diging om zijn huwelijk bij te wonen.
'In dat weekend liep ik Frits Lange
veld tegen het lijf, die me aansprak.
Hij vertelde dat er een ijsboer weg
ging en of het niet iets voor mij was.
Ik vond het best. Dus het jaar daarop,
zo rond de Pinksteren, kwam ik weer
op Texel en werd ik ijsboerHet eer
ste jaar had hij zijn vaste stek bij het
(toenmalige) Texels Museum, in de
Dennen. Maar als het goed strand
weer was, stond hij bij paal 15.
Adema presteerde het om tien jaar
lang, gedurende zijn verlofmaanden,
ijsboer op Texel te zijn. In de regel
kwam hij hier eind mei. Dat kon ook,
want Frits Langeveld had in Den Burg
een permanente woning voor zijn ijs-
boeren. 'Op de plek waar nu Super
de Boer staat. Het was de achterkant
van een woonhuis-boerderijtje. Vóór
woonde de familie Van de Molen, het
achterhuis was voor de ijsboeren. Wij
noemden het Het Mannehuus. Kijk',
Adema wijst naar de muur, 'daar
hangt nog een schilderijtje. Dat is de
achterkant van het huis waar we slie
pen. We keken uit op wat nu de par
keerplaats is, maar toen nog een
weilandje, waar pony's liepen. Het
was een fantastische tijd, we woon
den daar met een man of acht, zon
der ook maar één keer ruzie te heb
ben.' Omdat hij er gemiddeld wat
langer verbleef dan de andere jon
gens, zorgde hij er voor dat alles in
goed banen liep 'Eigenlijk werd ik
een beetje de baas daar. Als het hele
stel compleet was, verdeelde ik de
taken. De één haalde de boodschap
pen, de ander moest afwassen, ze
noemden me dan ook al snel De Dic
tator. En aan het eind van het seizoen
ging ik weer acht maanden varen. Ik
vond die afwisseling prachtig. Het
was 's zomers een genot om hier te
zijn, maar in de winter had ik hier niet
graag willen zitten. Bovendien kwam
varen voor mi| op de eerste plaats en
die ijsverkoop deed ik gewoon voor
de gezelligheid.'
Tussendoor, in de winter van 1969-
'70, zat hij op de Zeevaartschool in
Amsterdam om zijn stuurmanspa
pieren te halen. Dat lukte niet hele
maal, maar hi| kreeg uiteindelijk wel
dispensatie om als stuurman te mo
gen varen. 'Waarom dat niet helemaal
Ynte Adema ging bij zijn feestelijk afscheid als ijsboer in 1976 op de schouders.
controle te ontlopen, leek het hem het
beste om via de Redoute naar de
Pontweg te gaan en van daaruit naar
Den Burg. Kwam het door de alcohol
of omdat het inmiddels vrijdag de
dertiende was? 'Bij de Redoute vlo
gen we van de dijk af en belandden
ten hoogte van Ceres in de bomen.
Bij familie en vrienden staat die bocht
nu nog bekend als de Ademabocht.
Het was het begin van een verkering,
die echter pas later wat serieuzer
werd.
In december 1975 kocht hij samen
met zijn vriend Van Rossum en een
goede vriendin een huis aan de Post
weg. 'De notaris snapte er niets van.
Bij wie hoort die dame danToen hij
lukte? Tja, in Amsterdam zaten wel
vier, vijf collega-ijsboeren, dus dat
werd een beetje feest daar.'
Al die jaren ging hij als de vrolijke vrij
gezel door het leven. Niet dat hij er
geen oog voor had. 'Ik had haar al
eens ontmoet, het duurde alleen een
tijdje voordat het echt iets werd.'
Toen Adema in 1974 nogmaals in
Amsterdam zat om de rest van zijn
papieren te halen, besloot hij op Texel
Ouwe Sunderklaas te vieren. Het was
het jaar waarin de alcoholwet van
kracht werd, die een limiet aan het
gebruik van alcohol stelde voor
verkeersdeelnemers. Die nacht be
landde hij in Oudeschild, waar hij
Duwie Weijdt en een vriendin tegen
kwam. 'Alledrie moesten we terug
naar Den Burg, maar er was geen taxi
te krijgen Duwie had haar auto op
Oudeschild staan, maar durfde niet
meer te rijden. Omdat ik van mening
was dat ik dat nog best kon, gaf
Duwie mij haar autosleutels.' Om
het contract klaar had, zei hij: stel nu,
meneer Adema, u gaat dood, u krijgt
een'ongèluk of zo. Ikzefnog: waarom
ik, neem een ander. Nog geen vier
maanden later werd onze goede
vriendin voor het huis doodgereden.'
Adema zwijgt even. 'Dat was toch
wel even een rare kijk..'
In 1976 zwaaide hij af als ijsboer. Hij
had een andere werkgever, die met
een ander schema werkte. Boven
dien veranderde het hier ook. Er kwa
men nieuwe ijsboeren bij. Een andere
generatie is een beetje overdreven,
maar toch...' Adema staat op en pakt
er een fotoalbum bij. 'Zonder dat ik
het in de gaten kreeg, hadden ze een
geweldig feest voor me georgani
seerd. 's Avonds, ik had mijn laatste
dag als ijsboer er op zitten, kwam ik
beneden en zie ik ineens Koos
Zegers in een stoel zitten. Ik zeg: wat
moet jij nou hier? Koos deed zijn jasje
opzij en op zijn T-shirt stond: Ynte
moet blijven' Het enige wat hij zei
was: ik weet van niks, maar ik moét
je naar Den Burg brengen. Toen wist
ik wel genoeg. Ik kreeg een rondrit
door Den Burg met paard en wagen
achter de fanfare aan. Uiteindelijk
werd ik tot meester ijsschepper ge
slagen, Ridder in de Orde van de Ijs
boeren.' Het feest werd afgesloten
met een barbecue, die tot in de
vroege uurtjes voortduurde.
In 1978 trouwde hij met Duwie en
werd het pand aan de Postweg in
tweeën gedeeld. 'Van Rossum nam
het achterste gedeelte met het bun-
galowtje en ik het voorste stuk met
woonhuis. Daar hebben we gewoond
tot 1989. Zelf had ik er wel willen blij
ven. We hadden een vrij grote tuin en
ik was nogal gek op tuinieren. Dan
stampte ik in mei de hele tuin vol met
worteltjes en boontjes om vervolgens
drie maanden te gaan varen. Moest
mijn vrouw alles oogsten. Die werd
daar dus doodziek van. Daarnaast
heeft ze er ook nooit goed kunnen
wennen. Het was haar daar te stil.'
Toen De Krim gebouwd werd en het
verkeer er ook nog eens langs ging
razen, was de maat vol. 'Het werd
daar levensgevaarlijk voor de kinde
ren, onze zonen Merlijn en Robin.
Oudeschild was een bewuste keuze.
Het voordeel is dat je hier een leuk
sociaal leven hebt. Vroeger schoot
dat er nog wel eens bij in, omdat je
te veel weg was. Maar vanaf dat we
hier woonden, werd ik lid van het
Visserskoor en doe ik mee wanneer
ik er ben.'
'Naar Bolsward heb ik nooit terug
gewild. Ik heb over Texel altijd ge
zegd: zodra ze hier een brug bouwen,
ben ik weg. Maar waarom ik steeds
terugkwam, weet ik eigenlijk niet
eens. Het gehele sfeertje denk ik. En
die periode in Het Mannehuus was
natuurlijk grandioos. Ik kreeg hier
heel veel kennissen. Bovendien, ik
kan wel willen verhuizen, maar dan
moet ik alleen. Mijn vrouw wil echt
niet van eiland af. Die is hier geboren.
Dat blijft ook altijd een leuke discus
sie. je wordt nooit een Texelaar als je
hier niet geboren bent. Dat kwam ik
(Foto vertel Textïte Courant)
nogal eens tegen op verjaardagen.
Dan zat ik tussen mijn schoonfami
lie, allemaal Texelaars, en zeiden ze
tegen me: jij wordt nooit een Texelaar
En dan zei ik altijd: ik wil het niet eens
worden. Ik ben een Fries en blijf een
Fries. Maar, ik vind wel, ook al ben ik
dan geen echte Texelaar, dat ze wel
een beetje moeten oppassen met wat
ze weggeven. Als je al die plannen
leest over Texel in 2030. En dat ge
beurt allemaal door mensen van de
overkant. Texel moet uitkijken dat het
niet onder de voet gelopen wordt. En
wat ik echt Texels vind, is het
gedoogbeleid van de gemeente.
Eerst iets niet mogen en als je dan
maar lang genoeg volhoudt, mag het
uiteindelijk wel. Dat is al jaren zo en
zal wel zo blijven.'
Sinds 1981 werkt Adema als kapitein
bij een Helders bedrijf in de offshore.
Dit jaar gaat hij met de VUT 'Maar ik
blijf nog wel één of twee keer per jaar
varen. Mijn vrouw is onderwijzeres en
net zo'n regelaar als ik. Twee kapi
teins op één schip... Maar met meer
dan twee keer per jaar en het liefst 's
winters, naar warme streken. Het
maakt met uit bij welke maatschap
pij, maar nooit meer op de Noordzee.
Buiten de weersomstandigheden zijn
de regeltjes daar zo gigantisch ge
worden, daar word je eng van. Wat
zeg je? Een bootje in de haven Oude
schild? Oh nee! Dat wordt me wel
eens meer gevraagd, maar ik hoef
geen bootje. Daar lijkt me helemaal
niets aan. IJsboer ook met. Daar heb
ik het laatst nog eens met een oud
collega over gehad. Zullen we 's zo
mers een ijskar doen?. Nee, dat wil
ik met. Want waarom ga je met pen
sioen? Omdat je niet meer hoeft. Dan
moet je niet weer iets anders op je
nemen.'
Nog steeds is de vriendenkring van
weleer vnj hecht. Ze zien elkaar regel
matig en organiseren op zijn tijd een
reünie. De reünie van de ijsboeren
van Het Mannehuus. Een vleugje
nostalgie uit die goeie oude tijd.
Ingrid de Raad
leentelijke waterpartijen als de
aan de Elemert, de Brink in
loog en de waterpartijen in de
moeten van tijd tot tijd wor-
uitgebaggerd. Op initiatief van
Hoogheemraadschap (dat de
gdheid heeft om onderhoud
waterpartijen af te dwingen) is
«tietcollege €3.000,-uitgetrok-
als bijdrage voor een geza-
ilijk baggerplan, waarin staat
^■ermoet gebeuren om de wa
ll op diepte te houden.
so is dat zo'n plan voorwaarde is
I m aanmerking te komen voor
plie, zowel voor het plan zelf als
tvoering ervan. Bovendien gaat
[Hoogheemraadschap de komen-
'en scherper letten op de water-
po en andere omstandigheden
die van belang zijn voor een goede
berging en afvoer van hemelwater.
Dat gebeurt tijdens de periodieke
schouw. Daarbij werd tot dusver
vooral gelet op het tijdig maaien van
riet, maar er zal nu ook naar de
bodemdiepte worden gekekén. Van
de huidige situatie waarin de wateren
verkeren, bestaat geen goed beeld,
zodat men niet eens weet of al op
korte termijn moet worden begonnen
met baggeren of dat dit nog een tijd
kan worden uitgesteld. De inventari
satie die aan het baggerplan is ver
bonden moet daarover duidelijkheid
geven Door in deze samen te werken
met het hoogheemraadschap kan de
gemeente over het plan beschikken
voor een kwart van de kosten die
anders zouden moeten worden ge
maakt. Voor het baggeren zelf is tot
dusver geen geld uitgetrokken, maar
in de begrotingen voor de komende
jaren zal er rekening mee worden
gehouden.
"ier woningen die de Stichting
«1 Texel liet bouwen in de
Ret raat in Oosterend - ter ver-
151 van de vier duplexwo-
n die op deze plek stonden -
Sereed. Dinsdag kregen de
'oners de sleutel. Drie van de
bewoners van de oude
jtexwoningen keren terug naar
Oranjestraat, na negen tot veer-
1 maanden in een tijdelijke wo-
'9 Ie hebben gebivakkeerd. De
'be woning is door de Stichting
men Texel toegewezen aan een
[®°on met een maatschappelijk
n9 met het dorp.
"oningen hebben allemaal twee
^kamers, een vaste trap naar de
zolder en een ruime tuin aan de ach
terzijde. Voordat met de sloop werd
begonnen, zi|n de bewoners betrok
ken bij de meuwbouwplannen. Een
van hen bleek graag de beschikking
te krijgen overeen bad. Dit meerwerk
is op eigen kosten uitgevoerd en deze
bewoner heeft nu de beschikking
over een badkamer met ligbad,
aparte douche en de mogelijkheid
voor een tweede toilet boven. De
bouw van de woningen, uitgevoerd
door aannemer Duin, heeft acht
maanden in beslag genomen.
Na de bouwvakvakantie wordt be
gonnen met het slopen van de
duplexwonmgen aan de Trompstraat
in Oudeschild. Ook hier is al diverse
keren met de bewoners overlegd
over de meuwbouwplannen. Op dit
moment is de Stichting Wonen Texel
druk bezig vervangende huisvesting
te regelen.
De loodsbotter Texelstroom vertrekt
voor enkele weken naar het zuiden.
Eerst wordt van 9 tot 11 juli deelge
nomen aan Den Helder Sailing, waar
het schip De Eendracht zal worden
beloodst. Vervolgens voert de reis
naar IJmuiden, waar een bezoek
wordt gebracht aan loodswezen
IJmond. Passagiers en bemanning
gaan hier met een moderne loodsten-
der buitengaats. Ook om Sche-
veningen wordt een windjammer
beloodst, waarna de Zeeuwse kust
wordt gevolgd in de richting van Ant
werpen, waar de Texelstroom zal
deelnemen aan Sail Antwerpen. Na
een buitenlands verblijf van enkele
dagen wordt de achtdaagse terugreis
aanvaard. Als alles volgens plan ver
loopt, worden vanaf 2 augustus de
dagelijkse rondvaarten vanuit Oude
schild hervat. Er is voor de reis naar
Antwerpen en terug nog plaats voor
enkele passagiers. Geïnteresseerden
kunnen contact opnemen met het
Maritiem Museum in Oudeschild, tel
314956.
Bij zeven leerlingen van OSG de
Hogeberg kan alsnog de vlag uit. Na
herexamens slaagden voor het VWO-
diploma Frans de Jonge (De Koog),
Ahram van Noort (Den Burg) en Chris
Vinke (De Koog); voor het HAVO-di-
ploma Hugo Jansen (De Koog) en
Corme Witkamp (De Koog); en voor
het VMBO kader-dipoma Sarah
Krijnen (Den Burg) en Robin Bakker
(Oudeschild).
Moet het oude B-veld van SV Texel
in het nieuwe bestemmingsplan
Den Burg de bestemming groeps-
accommodatie met horeca krijgen,
of niet? Bezwaarmakers tegen de
komst van het hostel van Stayokay
vinden van niet, het college meent
van wel. De raadscommissie
Grondgebied kwam er dinsdag
avond tijdens de hoorzitting niet
uit.
Frans Visman (D66) deed de sugges
tie om de huidige bestemming sport
accommodatie nog even te handha
ven Hij zei dat met het oog op de
onzekere situatie, de artikel 19-pro-
cedure die momenteel wordt ge
voerd, verwachte verkeersproblemen
en het hardnekkige verzet vanuit de
buurt. Maar volgens wethouder Nel
Eelman maakt Texel daarmee geen
sterke indruk naar de provincie, om
dat de raad immers al heeft toege
stemd in de komst van de jeugdher
berg. Maar volgens Visman zal de
provincie er, gezien de situatie, wel
begrip voor hebben dat de bestem
ming van het terrein nog even bij het
oude wordt gelaten. Eelman zegde
toe dat het college tijdens de
commissievergadering op 12 juli met
argumenten zal komen die aantonen
dat het terrein in het plan wél de
boogde bestemming moet krijgen,
zodat alsnog een besluit kan worden
genomen.
Texelse leden van GroenLinks gaan
maandag de markt in Den Burg op
om, aan de hand van een flyer die ze
hebben ontwikkeld, uitleg te geven
over hun standpunten over een nieuw
te bouwen gemeentehuis. Ook heb
ben ze suggesties over de nieuwe
invulling van het Groeneplaats, Ze
benadrukken met uit te zijn op 'papie
ren tirades', maar te hopen op 'ge
sprekken op basis van gelijkheid en
gelijkwaardigheid'. GroenLinks, dat
net als een grote meerderheid in de
gemeenteraad vóór een nieuw ge
meentehuis heeft gestemd, kondigt
aan na de zomer vaker op de markt
te gaan staan. In de aanloop naar de
Europese verkiezingen deden ze dat
ook en dat is de partij volgens eigen
zeggen goed bevallen
Hoewel dat volgens het bestem
mingsplan niet kan, wil het college
de bouw van een garage bij de
woning Orchismient 37 van P.A.
van der Vis in De Koog mogelijk
maken. Daarvoor zal een artikel
19-procedure worden gevoerd.
De familie Van der Vis wil de be
staande garage en berging die bin
nen de woning zijn opgenomen bij de
eigenlijke woonruimte trekken en een
nieuwe garage van ongeveer 35 vier
kante meter tegen de bijgebouwen-
strook van de buren bouwen. Dat
laatste mag volgens het bestem
mingsplan met, maar in dit geval is
het zo logisch en gewenst dat het
college vrijstelling wil verlenen De
bewoners van het naastgelegen per
ceel 35 krijgen hetzelfde recht.
De plannen voor de vervanging van
het wooncomplex De Potvis van
het NIOZ zijn een stap verder. Het
college heeft besloten mee te wer
ken aan de benodigde artikel 19-
procedure, op basis van een ont
werp dat mede onder druk van
omwonenden en andere belang
hebbenden is aangepast.
Het door de Stichting Wonen Texel uit
te voeren plan voorzag oorspronke
lijk in honderd eenheden voor onder
zoekers en studenten die verbonden
zijn aan de naburige instituten NIOZ
en Alterra. Die omvang riep verzet op
bij omwonenden, omdat de nood
zaak onvoldoende was aangetoond.
Dat leidde tot overleg, waarbij ook de
provincie was betrokken Het resul
taat was een aangepast plan, dat 79
eenheden telt in twee bouwlagen.
De binnenring van het complex be
staat uit tweepersoonseenheden en
gezinswoningen. De zijde aan de
Noorderhaaks bevat eenpersoons
eenheden en een gemeenschappe
lijke ruimte Verder komen op het ter
rein 87 parkeerplaatsen. Direct-
omwonenden hadden echter beden
kingen wat betreft de parkeerplaat
sen, de inrit aan het begin van De
Dageraad en de nok- en goothoogten
van de huizen. Daaraan werd gedeel
telijk tegemoet gekomen. De nok-
en goothoogte werden aangepast,
evenals het niveau van de garages.
Het aantal parkeerplaatsen bleef ech
ter in stand, omdat moet worden vol
daan aan de daarvoor geldende
norm. Ook de inrit veranderde niet,
maar deze kan nu alleen worden ge
bruikt voor de bewoners van het
complex, zodat er geen extra par-
keerdrukte op De Dageraad ontstaat.
Een informatieavond voor de omwo
nenden had geen verdere veranderin
gen als gevolg.
Politieagenten zijn maandagmiddag
op de Boodtlaan in De Koog een in
valide man te hulp geschoten. De
man kon zijn auto niet meer in, om
dat zijn hond van binnenuit de portie
ren op slot had gedaan door met zijn
poten op de knopjes te drukken De
sleutels lagen nog in de auto. De
agenten hebben bij de man thuis de
reservesleutels opgehaald.
Op Muziek- en Dansschool Texel zijn
de afgelopen weken praktijkexamens
afgenomen. Alle kandidaten, die exa
men deden op uiteenlopende instru
menten, hadden succes. De leerlin
gen zijn: Renske van Raaphorst,
Leonie Kiewiet en Yasmijn Moonen
(allen dwarsfluit), Hedwig Ens (harp),
Janko Dumker en Menno Kiewiet
(piano), Juliet Bakker (zang) en Saskia
Timmer (slagwerk).