fJiet alleen kommer
hn kwel in dit werk'
"Jexelaars
Gemeenteraad zet nieuwe
stap op het dualistisch pad
joerd Eelman chauffeur ambulance
erste prijs Opduin Lamsvleesdag
.TEXELSE courant
HUN
Nieuw Programmaplan zet prioriteiten uit
NJN mag niet
kamperen op
Hertenkamp
Programmaplan
vrijdag 16 JULI 2004
lig bladerend in de krant en pratend met zijn collega's zit
ird Eelman bij de Texelse ambulancedienst. In een ruimte
t/el wat wegheeft van een huiskamer zijn de ambulance
ewerkers bijeen. De sfeer is ontspannen en in niets lijkt dit
tnu op het beeld dat menigeen er van zal hebben. Totdat
m oproep van de meldkamer binnenkomt. De gezichten ver-
iken en binnen enkele ogenblikken is de ambulance be-
d. De adrenaline giert Eelman door het bloed. Want als geen
■rweet hij dat bij een spoedmelding iedere seconde kan
i. Dat mensenlevens letterlijk in zijn handen kunnen liggen.
gebeurt inderdaad Vooral bij
naties is het vaak een kwestie
jd of iemand het haalt of niet.
i het belangrijk dat je zo snel
lijk ter plaatse bent.' Vanaf 1996
jrt Sjoerd Eelman tot de vaste
werkers van de Texelse
lancedienst. tegenwoordig on-
el van de RAD, de Regionale
lance Dienst, die het zieken-
erm Hoorn, Den Helder, Wie-
werf en Texel regelt. Via zijn
jever Taxi Smidt, waar hij sinds
m dienst was als taxichauffeur,
de 34-jarige geboren Texelaar
sarjr 'iet stuur van de ziekenauto
it. 'Ik ben gek op autorijden en
ixirijden had ik inmiddels wel
eetje gezien', vertelt hij Na een
lanceopleiding van twee jaar
liij als chauffeur toe tot de
lancedienst. Dat betekent mee
rt in een klein team met een
werkdruk. 'We draaien hier
Jop, week af. Van half negen tot
1 c
r li
Zodra er een melding komt, giert de
adrenaline door het bloed en telt
maar één ding: zo snel mogeli|k ter
plaatse zijn Eelman beaamt dat. 'Er
is altijd een bepaalde druk als je in
stapt en er gaat van alles door je
hoofd. Enerzijds wil ie het gaspedaal
intrappen en zo snel mogelijk ergens
naar toe rijden, maar je bent niet al
leen op de weg. Ik kan moeilijk met
honderdtwintig over de Bernhardlaan
scheuren. Dat is onverantwoord. Je
moet de balans tussen die twee za
ken zien te vinden. En ik moet zeg
gen dat ik wel rustiger ben geworden.
Door de jaren heen ben ik het anders
gaan bekijken. Misschien komt dat
doordat ik ouder word', grinnikt hij.
Nog steeds vindt hij het inschatten
van het verkeer een van de moeilijk
ste zaken tijdens het rijden. 'Zeker als
je met zwaailicht en sirenes rijdt is dat
lastig. Je moet rekening houden met
het overige verkeer, maar je weet
nooit hoe mensen reageren. Dat
verpleegkundige Rinie Roeper be
reikten heelhuids het droge. De an
dere betrokkene was inmiddels door
omstanders aan een hoofdwond ver
bonden. 'Het gekke was dat niemand
zich om ons bekommerde. Later
hoorde ik dat mensen het eng von
den om bij de ziekenauto te gaan kij
ken. omdat ze dachten dat wij het
toch niet overleefd zouden hebben.'
Aangrijpend
Een van de dingen die een zogehe
ten Al-melding, een spoedmelding
waarbij de ambulance zo snel moge
lijk ter plaatse dient te zijn, zo span
nend maken is volgens Eelman dat je
nooit weet wat je ter plaatse aantreft.
'Daar hebben we het onderweg al
over. Je maakt je een bepaalde voor
stelling van wat je daar misschien
aantreft.' Hoewel dat niet altijd een
voudig is, ziet Eelman goed kans zijn
emoties tijdens zijn werk uit te scha
kelen. 'Ik weet niet precies hoe dat
werkt, maar als je bezig bent, denk je
alleen maar aan die patiënt die gehol
pen moet worden. Er is geen ruimte
voor andere dingen.' Wel gebeurt het
dikwijls dat hij een hulpverlening 's
nachts in bed nogmaals beleeft. 'Dan
speelt die hele film nog eens af en ga
je na of je goed hebt gehandeld of dat
bepaalde dingen beter of anders
hadden gekund. Daar praat je ook
nog wel eens met collega's over.'
Soms lukt het echter niet om werk en
privé te schelden en werkt een ingrij-
jf zit ik hier en in de weken dat
itdienst heb, ben ik de rest van
g en nacht beschikbaar. Dan
dus wel thuis, maar kan ik le-
loment worden opgeroepen.'
ixel zijn negen mensen werk
bij de ambulancedienst: vier
feurs en vijf verpleegkundigen.
er twee wagens bemand
(i worden, is die bezetting krap
ïdt er veel verlangd van de
«erkers 'Dat doen we ook zelf
itje. Volgens de arbeidstijden-
nen mag het niet zoals we hier
1 maar we willen per se die
mbulance hier houden. -Daar
ie alles voor. Texelaars hebben
op goede zorg en dat kan met
roortdurend een ambulance uit
TB leider moet komen. Dat duurt
on te lang.'
Adrenaline
iars die gewend zijn aan het
n van een pieper weten het.
moet je proberen te voorzien, maar
dat lukt met altijd.' Zoals die keer in
1996, toen de ambulance over-de-
kop in de sloot belandde. 'We waren
op weg naar een spoedgeval en op
de Nieuwlanderweg haalde ik drie
auto's in. Ik was al langs twee wagens
toen de derde auto plotseling linksaf
sloeg.' Daarop ramde de ambulance
de personenauto vol in de flank en
raakte van de weg af in de naast
gelegen sloot. 'Dan probeer je je eerst
te oriënteren. Dat valt niet mee als je
ondersteboven in het water ligt. Het
lastige was bovendien dat er
gordelspanners irr de wagen zitten
Daardoor moesten we ons eerst van
het dak af opduwen terug in de stoel,
waarna de gordels losgemaakt kon
den worden Hoewel te water raken
met de auto tot zijn grootste angsten
behoorde, bleef Eelman wonderlijk
kalm. 'Het is heel gek, maar ik bleef
heel rustig en wist precies wat ik
moest doen.' De chauffeur en ook
pende gebeurtenis door. 'Het ergste
dat ik heb meegemaakt, is een dode
lijk ongeval van een paar jaar gele
den. Bij een botsing tussen een
vrachtwagen en een bestelbus kwam
een jongen uit Oosterend om het le
ven Dat heeft me erg aangegrepen.
Niet eens zozeer meteen, maar iater
toen ik de krant las. Toen zag ik al die
rouwadvertenties. Die jongen was
ongeveer net zo oud als ik en had ook
kinderen. Daar heb ik het erg moei
lijk mee gehad.' Verontschuldigend:
'Dat zou niet moeten, want het is mis
schien niet zo professioneel, maar
wel een menselijke reactie.'
Machocultuur
Volgens Eelman helpt het wel om er
over te praten in zulke gevallen. Maar
dat is volgens de chauffeur eenvou
diger dan het lijkt. 'Ik vind dat moei
lijk, want ik ben een binnenvetter.
Bovendien was het heel lang not
done binnen dit werk om over ritten
Sjoerd Eelman'Inschatten van het verkeer blijft een van de moeilijkste dingen
te praten. Er heerste toch wel een
machocultuur en dan begon je niet
over zulke dingen, ledereen moest
dat maar zelf zien te verwerken.' De
laatste jaren is er volgens Eelman het
nodige veranderd. 'Er wordt meer
aan opvang gedaan voor de mede
werkers en je kunt nu op meer plek
ken terecht voor bijstand. Toch vind
ik het jammer dat je dat altijd zelf
moet opzoeken. Het zou plezierig zijn
als er standaard na zulke ritten wordt
gevraagd hoe het met je gaat en of
je er over wilt praten.' Hoewel het
besturen van de auto zijn belangrijk
ste taak is, vormt Eelman met de ver
pleegkundige een eenheid 'De ver
pleegkundige heeft de leiding en de
chauffeur assisteert. We moeten echt
als team werken. Zeker bij
reanimaties. Dan werken we volgens
een vast protocol.' Verder is ook de
samenwerking met de politie belang
rijk. 'Die houden eventuele lastige
omstanders op afstand en ontfermen
zich over de familie, want daar heb
ben wij geen tijd voor. Vijfennegentig
procent van je tijd richt je op de pa
tiënt. Die is het belangrijkste.' Hij be
aamt dat dat in huiselijke situaties
nog wel eens lastig is 'Dan probeer
je antwoord te geven op vragen,
maar ook dat kan niet altijd. Sommige
dingen kun je beter met zeggen om
geen onrust te zaaien.' Terwijl
ambulancepersoneel aan de over
kant te kampen krijgt met steeds
agressievere omstanders, valt dat op
Texel volgens Eelman erg mee. 'We
hebben het hier nog met meege
maakt dat we met bij een slachtoffer
konden komen of dat mensen in de
weg stonden Ze willen er wel met
hun neus bovenop staan. Dat wel. We
hebben altijd veel bekijks.'
Humor
Wie denkt dat de stemming in de
ambulance overwegend serieus en
somber is, komt bedrogen uit. 'We
lachen wat af. hoor. Niet alleen met
elkaar, maar ook met de patiënten. Er
zijn er natuurlijk genoeg die met
zwaar gewond of doodziek zijn en
dan worden er vaak grapjes gemaakt
en veel gelachen. Veel mensen kun
nen gelukkig goed relativeren. Die
zien in dat het altijd nog erger kan.'
Leuke momenten zijn ook de spon
tane geboorten in de ambulance.
Eelman maakte twee keer een beval
ling 'aan boord' mee. 'De eerste keer
was op de boot. Toen werd er een ge
zond kind geboren terwijl we op weg
waren naar Den Helder. Toen zijn we
meteen omgekeerd. De andere keer
brachten we een zwangere vrouw
naar het ziekenhuis en beviel ze in de
lift toen wij haar weg brachten naar
de kraamafdeling. Dat zijn leuke din
gen.' Ook het contact met patiënten
naderhand vindt Eelman prachtig 'Ik
kwam laatst een man tegen die we
gelukkig hebben kunnen reanimeren.
Die fietste weer vrolijk rond en kwam
ons bedanken voor onze inzet. Dat is
hartstikke leuk.'
Piket
Zijn werkweken vindt Eelman zwaar.
'Dan kom je thuis, maar echt vrij ben__
je met. Je weet dat je opgeroepen
kunt worden. Daar hou ik altijd reke
ning mee. Ik zal nooit naar De
Cocksdorp gaan of het strand als ik
weet dat ik kan worden opgeroepen
Het mag wel. maar het voelt gewoon
niet goed.' Ook voor zijn partner
Bngiete en zijn kinderen Masja (5) en
Sep (nog geen jaar) is het niet altijd
makkelijk. 'Eigenlijk zit Bngiete net zo
vast als ik. Ook zij moet stand-by blij
ven, omdat ik niet op de kinderen kan
letten als ik word weggeroepen.' De
vrije weken maken volgens Eelman
veel goed, alhoewel ook daar flink
aan wordt geknaagd. 'We moeten in
die vrije weken regelmatig invallen
voor collega's die op vakantie gaan
of dagen inplannen voor studie, ver
gaderingen en cursussen. Dus dan
ben je nóg met echt vrij.' Hij vindt het
dan ook niet erg om het huidige sys
teem te verruilen voor een 'gewone'
werkweek. 'Dan ben je tenminste 's
avonds en in het weekend echt vrij en
dat is me best wel wat waard.' Des
ondanks blijven de voordelen groter
dan de nadelen en ziet Eelman zich
tot aan zijn pensioen wel op de am
bulance blijven. 'Tja. wat zou ik an
ders moeten doen?'
Tekst en foto
Louise van der Sluis
De Nederlandse Jeugdbond voor
Natuurstudie (NJN) krijgt geen toe
stemming om te kamperen op
hoeve De Hertenkamp aan de
Nieuwlanderweg. Het terrein heeft
een natuurbestemming en het be
stemmingsplan staat niet toe dat
daar wordt gekampeerd. In ver
band met dit laatste is het ook niet
mogelijk om gebruik te maken van
de ontheffingsmogelijkheid die de
Wet op de Openluchtrecreatie
biedt.
De enige mogelijkheid om hier kam
peren toch toe te laten is een tijde
lijke vrijstelling via een artikel 17-pro-
cedure Het college wil daar echter
geen gebruik van maken, omdat het
precedentwerking zou veroorzaken.
De NJN'ers moeten dus proberen
een plaatsje te krijgen op een regu
lier kampeerterrein of op een agra
risch bedrijf dat vrijstelling heeft voor
erfkamperen.
Het gaat om een groep van ongeveer
tien personen, die van 26 juli tot 5
augustus op de Hertenkamp hadden
willen bivakkeren. De bedoeling was
in die periode semi-wetenschappelijk
onderzoek te doen Beheerder Erik
Menkveld van Natuurmonumenten
was daarmee al akkoord gegaan en
het initiatief werd ook gesteund door
de IVN (Vereniging voor Natuur- en
Milieueducatie) waarmee de NJN
nauw samenwerkt.
Het college had een soortgelijke aan
vraag van de NJN voor dezelfde pe
riode op dezelfde locatie medio mei
afgewezen op dezelfde gronden. De
IVN deed daarop een poging om de
ontheffing alsnog te krijgen met een
schriftelijk pleidooi, waarin werd ge
wezen op de integriteit en betrokken
heid van de NJN'ers. 'Op zorgzame
wijze zijn ze actief bij het inventarise
ren en monitoren van de natuur, het
verstrekken van onderzoeksrappor
ten en het geven van beheers-
adviezen voor natuurbeheerders. Met
hun semi-wetenschappelijke werk
zaamheden en door hun uiterst con
sciëntieuze werkwijze zijn ze graag
geziene gasten op de terreinen van
natuurbeheerders. Ook hun sociale
coherentie wordt alom maatschap
pelijk geprezen en de NJN vormt dan
ook een groepering waarbij ieder zijn
zoon of dochter het lidmaatschap
toewenst. Het zal u duidelijk zijn dat
de NJN ook door een grote organi
satie als het IVN op handen wordt ge
dragen'.
Deze opgetogen promotie heeft dus
niet geholpen Wethouder Nel Eel
man onderschrijft van harte dat de
NJN'ers horen tot de categorie gas
ten die op Texel bijzonder welkom
zijn. 'Maar dat kan geen reden zijn om
af te wijken van de regels, al spijt me
dat in dit geval heel erg'.
u wel genoeg voorraad mee-
nvoor het geval het druk zou
ïn.zei chef-kok Aart-Jan Wij-
og van tevoren. De inschat-
lat het er een hoop volk zou
in, had hij goed. Maar dat het
veel zouden worden, had hij
iet kunnen voorzien.
m leeg ging de voorraadkast van
in tijdens de twee weken gele-
ehouden Lamsvleesdag. En het
ik wist de maaltijd te waarderen
Jen ontvingen Wijker en kok Jan
lns de eerste prijs van de prijs-
l'wie maakt het lekkerste hapje'
Jdens het drukbezochte evene-
jwerd gehouden. Opduin werd
lzen uit de twaalf restaurant-
frsdie meededen.
Iveer eenderde van de honderd-
uitgebrachte stemmen ging
Ie salade van zeekraal, lamsoor,
Jges van Bert Keijser en lams-
Imet een dressing van oude
schapenkaas die Opduin serveerde.
Organisatoren Marc van Rijsselber-
ghe en Rein Stam overhandigden de
koks als prijs een kunstwerk van Irene
Maas. De prijsvraag was onderdeel
van een enquête die tijdens de eer
ste editie van het nieuwe Texelse eve
nement werd gehouden. Zeshonderd
exemplaren werden er uitgedeeld
en daarvan werden er honderdvijftig
exemplaren ingevuld weer ingele
verd. Een goede respons, aldus
Stam.
Deelnemers aan de enquête konden
zelf ook een prijs winnen. De eerste
prijs (diner voor twee bij Opduin) ging
naar Ries Swanink uit Zuid-Eierland.
De tweede prijs (een dekbed van
TWO) was voor een man uit Bqven-
karspel, Piet Hoogerheide uit De
Cocksdorp won als derde prijs een
pakket Waddengoudproducten van
Donatus en Annelies Schoo uit
Oosterend won twee pizza's van
Pizza Mondo. Stam zat er een beetje
mee in zijn maag dat hij Swanink als
winnaar uit de grote stapel inzenders
had getrokken, omdat hij als voorzit
ter van TVO was uitgenodigd voor het
evenement 'Maar ja. we hadden een
hoop genodigden, dus dan heb je
ook een hoop coryfeeën uit de
Texelse samenleving.'
Het evenement blijkt achteraf nog
drukker te zijn bezocht, dan de orga
nisatie in eerste instantie had inge
schat. Na afloop werd gesproken
over 1500 bezoekers, maar volgens
Van Rijsselberghe zijn het er 2500
geweest Op basis van de uitgegeven
muntjes Is berekend dat er in ieder
geval zo'n vijfduizend maaltijden zijn
verkocht. 'Maar het moeten er veel
meer zijn geweest, want op een ge
geven moment zijn mensen ook ge
woon met euro's gaan betalen.' Het
festijn krijgt volgend jaar een vervolg
op zondag 19 juni in Den Hoorn.
n Wijker pakt in de keuken van Opduin het cadeau uit dat hij gisteren kreeg van Marc van Rijsselberghe. Ries Swanink en Jan
U kijken toe. /Foto Joroon von Holtuml
Spannend was het niet, opmerk
zaam wel. De raad presenteerde
dinsdag tijdens een zogeheten
thema-raadsvergadering voor
eerst een Programmaplan waarin
zij de politieke prioriteiten voor
volgend jaar aangeeft. Op basis
van die prioriteiten gaat het college
de begroting voor 2005 opstellen.
Het is een nieuwe manier van wer
ken volgens het dualisme. De raad
krijgt er een grote zeggenschap
mee over de politieke agenda,
maar wordt ook meer verantwoor
delijk na te denken over conse
quenties.
Geen euro hoefde er in principe te
worden uitgegeven. 'Wat vinden wij
belangrijk voor volgend jaar', was de
hoofdvraag die de gehele avond bo
ven de vergadering zweefde. Praten
over geld komt volgens de duale
spelregels pas aan de orde als het
college op basis van de prioriteiten
lijst de begroting heeft opgesteld.
Antwoorden op de vraag wat nou
echt belangrijk is, hoefden dinsdag
avond niet meer ter plekke te worden
bedacht. Die stonden al in het zoge
heten Programmaplan 2005 waaraan
de door raadsleden bemensde werk
groep Duale Begroting onder aan
voering van raadsgriffier Marit de
Porto sinds april heeft gewerkt. Tij
dens de thema-raadsvergadering
werd het plan links en rechts nog wat
bijgeschaafd en het college formeel
op de hoogte gebracht van de prio
riteiten. En om dat laatste ging het.
Volgens de nieuwe duale spelregels
moet de gemeenteraad de koers van
de gemeente bepalen en het college
ervoor zorgen dat de plannen worden,
uitgevoerd, mits haalbaar en betaal
baar.
Op zich weinig nieuws onder de zon,
omdat de raad in het oude monis
tische stelsel ook al het hoogste or
gaan in de gemeente was, maar in de
praktijk werden de lakens toch uitge
deeld door burgemeester en wethou
ders Zij zetten de begroting in elkaar
waaruit naar voren kwam wat er ko
mend jaar zou moeten gebeuren en
het was daarna aan de politieke par
tijen om met behulp van moties en
amendementen de koers van de ge
meente hier en daar nog wat bij te
stellen. De komst van het Program
maplan moet daar wat Texel betreft
vanaf nu een einde aan maken Eerst
de prioriteiten van de raad op de ta
fel en daarna een college dat aan de
slag gaat om een financiële vertaling
aan de plannen te geven.
Met de doorgevoerde omslag in wer
ken ligt de Texelse gemeenteraad
goed op koers bij de complexe
omschakeling naar het dualisme.
Maar de behandeling in de raad
leerde dat de nieuwe manier van
werken niet vrij is van valkuilen. Het
opstellen van een Programmaplan is
geen vrijblijvendheid waarvoor raads
leden naar believen verlanglijstjes
kunnen indienen Ze moeten nog
meer dan voorheen goed nadenken
over de consequenties die het stel
len van prioriteiten, of juist met stel
len ervan, op lange termijn kunnen
hebben. Er moet rekening worden
gehouden met langlopende vraag
stukken, waarvoor of al bestaand
beleid is, nieuw beleid in de maak is
of bijvoorbeeld oude rechten in het
geding zijn. Die wetenschap maakte
het dinsdagavond duidelijk dat
raadsleden extra bedacht moeten
zijn op wat ze uiteindelijk vaststellen
in een Programmaplan en wat ze op
het laatste moment nog veranderen
Zo was Arthur Oosterbaan (Groen-
Links) op het eind van de avond nog
zo ad rem om aan de rem te trekken
toen het CDA en de WD welhaast
tussen neus en lippen door voorstel
den een deel van het Masterplan
Water over aansluiting van dakgoten
op hemelwaterstelsels uit het Pro
grammaplan te halen. Oosterbaan
verzette zich er hevig tegen dat er zou
worden getornd aan het plan, dat
door partijgenoot Peter Bakker jaren
lang met veel ijver en heel veel over
leg met andere organisaties is voor
bereid. Een weerlegging van Gerard
Weijers (CDA) dat het volgens VROM
wel kon, was niet aan hem besteed.
Roelie Bakker (Texels Belang) maakte
haar raadscollegae er bijtijds op at
tent dat een zinsnede in het pro
gramma-onderdeel Sport en Recrea
tie volgend jaar de bouw van nieuwe
sportaccommodaties onmogelijk zou
maken, waarna de zin werd ge
schrapt. Niettemin verliep de behan
deling en vaststelling van het Pro
grammaplan over het algemeen
vlotjes. Dat was te danken aan het feit
dat er geen prioriteiten op het lijstje
waren opgenomen die tot schok
kende koerswijzigingen zouden kun
nen leiden. Ook was van tevoren al
gezegd dat de raad dit jaar nog min
of meer zou oefenen met het opstel
len van een Programmaplan. Maar de
bedoeling is dat de raad de komende
jaren met behulp van het Program
maplan steeds meer de hoofdlijnen
gaat aangeven voor het college en zo
haar stempel drukt op de politieke
agenda.
De volgende zet is nu aan het college
om op basis van de prioriteiten de
begroting voor volgend jaar op te
stellen Hoewel de raad aan de hand
daarvan in oktober de echte beslis
sing neemt, werd het dinsdagavond
al wel duidelijk dat de rol van het
nieuwe Programmaplan niet moet
worden onderschat. Wat in het Pro
grammaplan komt, vindt eenvoudig
zijn weg naar het uitvoeringslijstje van
het college Dat maakte ook meteen
duidelijk dat, hoe goed de duale in
tenties ook mogen zijn, het opstellen
van prioriteiten niet los kan worden
gezien van het financiële huishoud
boekje van de gemeente.
Voor Jan Koolhof (CDA) was dat
dinsdagavond al meteen prioriteit
nummer één Piet Standaart (Texels
Belang) bevestigde het belang van de
financiën later nog eens door zijn
collega-raadsleden op te roepen
vooral geen nieuwe punten in het
Programmaplan op te nemen die de
gemeente extra geld zouden gaan
kosten. Raadsleden die later begin
nen te mopperen als ze zien welke
kosten de begroting met zich mee
brengt, kunnen ongetwijfeld de re
pliek van het college verwachten dat
ze het zelf zo hebben gewild met hun
pnoriteiten. Bovendien groeit het geld
de gemeente momenteel toch al niet
op de rug.
Handhaving van het werkge-
legenheidsaanbod in de toeris
tische sector, agrarische on
dernemingen moeten het beeld
van Texel blijven bepalen, te
rugdringen van het aantal lang
durig werklozen of het streven
dat ouderen zo lang mogelijk
op het eiland kunnen blijven
wonen.
Het is een greep uit zestien pun
ten die wat het Programmaplan
betreft de politieke agenda van
2005 moeten bepalen. Het plan
is opgedeeld in derien afzonder
lijke programma s De andere
prioriteiten zijn het bereikbaar
houden van bestaande sport
accommodaties, een goed huis
vesting voor de OSG. inwoners,
bedrijven en organisaties tevre
den laten zijn over de gemeente
lijke dienstverlening, een goede
communicatie met de bevolking,
goede huisvesting voor starters,
goede zorgvoorzieningen, schoon
oppervlaktewater, handhaving
van de kwaliteit van het strand en
het zeewater*, waarborgen van
het landschap, actualisatie van
verouderde bestemmingsplan
nen, Texel als veilig fietseiland en
waarborging van een goede bi
bliotheekvoorziening. Voor de
prioriteiten wonen, communicatie
en tevredenheid over de dienst
verlening gaat de gemeente een
meetsysteem opzetten met con
crete doelstellingen, zodat de
raad later over een bepaalde pe
riode kan meten of het college de
gestelde doelen heeft gehaald.
Dat hoort ook bij de versterkte
controlefunctie die de raad heeft
gekregen in het dualisme.