Hoornders beklimmen Europa's hoogste beif
'Als je geen risico neemt,
kom je altijd wel terug'
'Wonderen Bestaan'
voor Marieke Mast
COURANT
TEXELSE j
Geen bijdrage
Vlaams festival
N
Bejaarde man
onder invloed
VRIJDAG 23 JULI 2004
TCYCI CP? /i
Marieke Mast tijdens de opnamen op Texel. Rechts naast haar presentatrice Yvon Jas
pers
(Foto Marti,-n Vertind)
Marieke Mast uit Den Burg is zondag
een van de geïnterviewden in het
KRO-programma Wonderen Be
staan. In dit televisieprogramma, dat
wordt gepresenteerd door Yvon Jas
pers, wordt aandacht besteed aan
onverklaarbare gebeurtenissen. Mast
vertelt over een teruggevonden
liefde een mysterieuze keukenkast.
Zij ontdekte de kast in een Rotter
damse galerie en was direct in de ban
van het mystieke meubelstuk. Haar
vriend vond hem echter met mooi en
dus liet Mast de kast achter. Enkele
jaren later verscheen de keukenkast
levensecht in haar dromen en besloot
de 35-jarige onderwi|zeres het meu
bel alsnog te zoeken. De galerie be
stond echter met meer en teleurge
steld ging zij met een vriendin mee
naar een nieuw winkeltje in Delft.
Daar trof zij tot haar grote schrik de
bewuste kast aan. 'Die kast heeft mi]
geroepen Ik weet nu zeker dat din
gen een ziel hebben. Het heeft zo
moeten zijn', aldus Mast in het pro
gramma. Zij volgde vorig jaar de eer
ste serie van het programma Wonde
ren Bestaan en besloot gehoor te
geven aan de oproep aan kijkers om
ook hun onverklaarbare gebeurtenis
sen te melden, 'Ik moest meteen aan
de kast denken. Zo heel bijzonder is
het nou ook weer met, maar wel leuk.'
Dat vond ook de KRO, die contact
met haar zocht en afgelopen voorjaar
maakte een filmploeg opnamen op
Texel. De kast staat inmiddels waar
hij volgens Mast hoort: in haar wo
ning. Het programma wordt zondag
vanaf 20.15 uur uitgezonden op Ne
derland 1
B en w hebben geweigerd een sub
sidie van €2.500,- beschikbaar te
stellen voor een door de Muziek-
en Dansschool te organiseren
Vlaams muziek- en dansfestival op
5, 6 en 7 november. Het college is
het eens met de adviescommissie
voor kunst- en cultuurbeleid, die
meent dat de school het festival uit
eigen middelen moet bekostigen.
'Het evenement is met expliciet een
verrijking voor de Texelse gemeen
schap'. aldus de commissie, die vindt
dat de organisatoren voor meer
kostendekking moeten zorgen. De
totale kosten van het festival bedra
gen €14.938,-. Gerekend wordt op
€7.500,- aan bijdragen van de circa
honderd deelnemers en €188,- aan
losse kaarten.
Historische kranten
B en w hebben wel positief gerea
geerd op het verzoek van de Histori
sche Vereniging Texel om een bij
drage van €1.200,- voor het res
taureren van de ingebonden jaargan
gen van de Nieuwe Texelsche Cou
rant, het nieuwsblad dat decennia
lang verscheen naast de Texelsfchje
Courant en werd uitgegeven door de
firma Rey. De totale kosten belopen
€2.766,75. De Historische vereniging
steekt zelf €466,75 in het project, af
komstig uit het Gijs Oskam Fonds en
Teso geeft €1.100,-. De gemeente
lijke adviescommissie kunst- en
cultuurbeleid adviseerde niet una
niem. Van de vijf aanwezige leden
gingen er vier akkoord met deze uit
gave. Om aan de regels te voldoen,
moeten de jaargangen formeel eigen
dom worden van de gemeente. Deze
geeft de banden blijvend in bruikleen
aan de Historische Vereniging.
Tijdens een tocht door het Monte Rosa Massief tussen Zwitserland en Italië beklommen
Els de Jager (midden) en Ben Bakker (rechts) meerdere bergtoppen met een hoogte van
rond 4000 meter.
Een favoriet vakantieoord waren de bergen vroeger bepaald
niet voor Els de Jager. Hoogtevrees speelde haar parten,
zozeer zelfs dat een rots met de hoogte van een eettafel al
een bijna onneembaar obstakel vormde. Daar kwam na een
vakantie in het Zwitserse Wallis langzaam verandering in
en sinds een jaar of tien beklimmen zij en partner Ben Bak
ker iedere (langere) vakantie steevast één of meer bergtop
pen. Twee jaar geleden werd de Mont Blanc bedwongen en
morgen vertrekken de twee Hoornders naar het zuiden van
Rusland, waar de Elbruz, met 5642 meter Europa's hoog
ste berg, het volgende doel is. Het ultieme hoogtepunt, let
terlijk en figuurlijk, moet voor De Jager volgend jaar de op
7300 meter hoogte gelegen noordcol van de Mount Everest
worden.
'Dit is mijn kans', dacht ze toen haar
aandacht anderhalf jaar geleden
werd getrokken door een oproep in
een tijdschrift aan mensen met astma
('zeg nooit astmapatiënten') om zich
aan te melden voor een expeditie
naar de Mount Everest. Het betrof
een medisch onderzoek, dat uitgaat
van de veronderstelling dat wie aan
astma lijdt wel eens verrassend goed
zou kunnen functioneren op grote
hoogte, omdat hij of zij altijd al ge
wend is zich met minder zuurstof te
redden. De expeditie, een initiatief
van een klimhal in Zoetermeer en een
longarts, wordt begeleid door artsen
en fysiotherapeuten om de fysieke
gesteldheid van de deelnemers
nauwlettend in de gaten te houden,
klimtramers voor praktische tips en
cameramensen om alles vast te leg
gen, nog afgezien van de sherpa's die
in Tibet worden ingehuurd om de
bagage te dragen.
Na een eerste 'papieren selectie'
moest De Jager zich aan een zware
procedure onderwerpen. Om haar
fysieke conditie te testen, wachtte
onder meer een stormbaan. 'Naar
zo'n hoogte klimmen is heel zwaar. Je
organen gaan minder functioneren, je
bloed wordt stroperig, je spijsverte
ring komt bijna tot stilstand. Kom je
nóg hoger, boven de 7500 meter, dan
kun je eigenlijk niet meer leven.
Daarom moet het bereiken van de top
en het afdalen bij zulke expedities
altijd snel gebeuren.' Maar ook haar
behendigheid werd getest, evenals
haar sociale vaardigheden en het
functioneren in een groep. Dat ze uit
eindelijk werd uitverkozen, had haar
partner wel een beetje verwacht 'Els
is ervaren in de bergen En omdat ze
een zo divers mogelijke groep wilden,
had ze het voordeel dat ze vrouw is,
want die doen niet veel aan berg
beklimmen In de tochten waaraan
wij meedoen, is meestal niet meer
dan tien procent van de deelnemers
vrouw. In deze groep is een derde
woorde risico's nemen, want als je
valt, dan is de kans groot dat de rest
van de groep meegaat.'
Dat ze zouden uitgroeien tot fanatieke
bergbeklimmers, hadden ze zelf nooit
verwacht. Al in 1980 raakte Bakker tij
dens een vakantie in de Italiaanse Al
pen onder de indruk van de bergen,
maarzi|n partner kreeg hij niet mee. De
Jager: 'Ik was eens in de Provence
geweest. Daar is het met eens zo
hoog. het zijn de voor-Alpen, zeg
maar. Maar ik had er ontzettende last
van hoogtevrees.' Bakker wijst op de
eettafel: 'Als Els over een rots moest
klimmen zo hoog als deze tafel, dan
had ze al een probleem.'De Jager 'Ik
was bereid om drie uur om te lopen
om dat maar niet te hoeven doen.'
Maar nadat ze in 1991 toch was in
gegaan op een uitnodiging van een
oom en tante om eens te komen lo
geren in hun chalet in het Zwitserse
Wallis, kwam daar langzaam veran
dering in. 'Een buurjongen nam me
mee op een paar wandelingen. En ik
was helemaal verkocht. Wat was het
daar mooi! Ik heb gelijk voorgesteld
om 's zomers woningruil te doen. Dat
was ook leuk voor mijn tante, een zus
van mijn vader, want die is op Texel
opgegroeid.'
In de jaren erop beperkten ze zich
aanvankelijk nog tot wandelen op de
paden. Al snel realiseerden ze zich
dat het hen ontbrak aan bijna elke
vorm van kennis. 'We maakten soms
tochten waarin je wel duizend meter
omhoog of omlaag ging. Daarvoor
hadden we eigenlijk met eens de
goede schoenen. En we belandden
wel eens tussen ijsveldjes en rotsen.
Een keer liep het pad dood en moes
ten we om verder te kunnen langs
een stukje steile wand naar beneden.
Het was maar een hoogte van een
paar meter, maar eigenlijk was het
niet verantwoord. We zijn zo ge-
men, want het weer zat bepaald niet
mee. Bakker: 'Er viel veel sneeuw, er
stond een harde wind en het was erg
koud. Het was daardoor gewoon heel
zwaar. Een stuk onder de top ont
stond een discussie of we wel verder
moesten. We waren met acht deelne
mers en vier gidsen Bijna iedereen
ging terug. Alleen omdat onze gids al
een stukje was doorgelopen en zich
daardoor aan de discussie had ont
trokken, zijn wij doorgegaan en heb
ben we de top gehaald Het was heel
bijzonder. Ik heb nog steeds een vin
ger die het met doet. Door de harde
wind was de chillfactor, de gevoels
temperatuur, zo'n vijfentwintig tot
dertig graden onder nul.'
De tocht maakte diepe indruk, maar
stelde met eens zoveel voor bij het
avontuur dat ze vorig jaar beleefden
op het Monte Rosa Massief, op de
grens van Zwitserland en Italië. 'Dat
is het hoogste bergmassief van wes
telijk Europa. Alleen de Mont Blanc is
hoger. De toppen van het Monta
Rosa Massief zijn bijna allemaal rond
de 4000 meter hoog. De tocht was
georganiseerd door het speciale reis
bureau van Edward Bekker, één van
de twee erkende Nederlandse berg
gidsen.' Op de eerste dag was de
Breithorn het doel. Bakker: 'Niet eens
zo'n moeilijke berg, maar het was 's
ochtends erg slecht weer, met veel
onweer. Vanuit het kabelbaanstation,
van waaruit we de tocht begonnen,
hadden de gidsen contact met een
lokaal weerstation Dat meldde dat
het onweer zou wegtrekken en dat
het daarna mooi weer zou worden.
Dat leek allemaal te kloppen. We
haalden de top en zijn daarna
honderdvijftig meter afgedaald om
wat te eten. Maar toen werd het be
wolkt en keerde het onweer terug. We
hoorden het aankomen en besloten
als de bliksem naar beneden te
vrouw, dat is heel veel. Bovendien
had Els haar leeftijd mee.'
De Jager wordt volgend jaar achten
vijftig en is daarmee de oudste van de
groep, die buiten de begeleiders der
tig tot vijfendertig deelnemers telt.
Zelf maakt ze daar geen punt van,
maar anderen kijken wel eens vreemd
op 'Je ziet ze wel eens denken: een
vrouw en die leeftijdDan vragen ze
of ze mijn rugzak moeten dragen.' Ze
lacht: 'Nou ja. dat kan ik zelf wel.
hoor.' Veel last van fysieke beperkin
gen heeft ze niet. vindt ze zelf. 'Ik heb
natuurlijk met zulke sterke armen als
een jonge man. Maar het komt toch
vooral op je benen aan. In de touwen
hangen doe je eigenlijk niet. Dat is te
gevaarlijk, want als het touw los
schiet, ga je alsnog de diepte in. Tou
wen gebruik je alleen maar als
zekering. Als je een goede loop
conditie hebt. kom je heel ver. Verder
is het vooral een kwestie van ervaring
en weten watje kunt. Geen onverant-
schrokken, dat we eerst maar eens
een paar cursussen moesten volgen,
vonden we zelf. We zijn toen lid ge
worden van de Nederlandse Klim- en
Bergsport Vereniging.'
In 1998 volgden ze een zogenoemde
C1-cursus, waarbij ze allerlei basis
technieken leerden, zoals het gebrui
ken van touw en stijgijzers en hoe je
te redden wanneer je in een spleet
valt. Bakker: 'We hebben toen ook
een paar toppen beklommen en er
ging een wereld voor ons open.' De
Jager: 'We zagen eens de Mgnt
Blanc vanuit de verte liggen. Die had
zo'n mooie top. Als ik daar nou nog
eens zou kunnen staan, dacht ik.'
Vier jaar later, na in groepsverband
tijdens een paar zogenoemde
gletsjertochten al aan het echte werk
te hebben geroken, was het zover en
werd de 4810 meter hoge top van
west-Europa's hoogste berg beklom
men. Bijna was het er niet van geko-
gaan.' De Jager 'Maar we werden
ingehaald Het was doodeng. Ik zag
het vuur langsfladderen. De gidsen
hadden hun zenuwen ook met meer
in bedwang. Met z'n vieren aan één
touw en de stijgijzers nog aan zijn we
gaan rennen. Dat is best gevaarlijk,
maar er was geen keuze.' Bakker: 'Ik
viel in een spleet. Gelukkig kon ik er
door de anderen worden uitgehaald.
Driehonderd meter lager besloten de
gidsen dat we moesten schuilen in
een gletsjerspleet. Al het ijzer moes
ten we van ons afwerpen, want dat
trekt de bliksem aan. Gezekerd met
ijsschroeven zijn we in de spleet op
een richel gaan zitten. Dat is heel gek,
want daar wil je eigenlijk helemaal
niet zijn. Het was er ijskoud, je zit tus
sen de sneeuw en het ijs en je weet
niet hoe diep zo'n spleet is, want de
bodem kun je met zien Als je valt, ben
je verloren. Maar het was het beste
dat we konden doen. In zo'n spleet
ben je nog relatief veilig. Ondertussen
'Het wandelen door de bergen, de fantastische landschappen, dat is imponerend. Op een
top staan en om je heen andere toppen zien, dat is onvergetelijk', vindt Ben Bakker. Hij
maakte deze foto vanaf de 4228 meter hoge Castor.
vertelde de gids dat de drie mensen
die nog na ons op de top waren ge
weest met meer te zien waren
Na een half uur wachten en een nog
twee uur durende tocht over de glet
sjer, bereikte het twaalf mannen en
vrouwen tellende gezelschap uitein
delijk veilig een berghut, het voorlo
pige eindpunt. De Jager: 'Later hoor
den we dat een paar kilometer
verderop twee mensen door de blik
sem waren gedood en vlakbij nog
eens drie In totaal zijn in die on
weersbui elf mensen omgekomen op
een paar vierkante kilometer. En
twintig anderen hadden brandwon
den opgelopen. Wij hebben ontzet
tend geluk gehad.'
De dag erop was er geen wolkje aan
de hemel te bekennen en ging het
gezelschap toch maar op pad. Met
de schrik nog in de benen, dat wel,
en met nog meer besef van gevaar
dan voorheen. Dat redde hen waar
schijnlijk van meer onheil. Toen De
Jager er later tijdens de tocht eens 's
nachts uit moest om naar de wc te
gaan, was ze getuige van een fraai
maar hels onweer boven Italië. Ze
gingen die dag nog wel op pad, maar
toen het onweer steeds dichterbij
kwam, besloten de klimmers geen
risico meer te nemen. 'Dat was een
wijs besluit, want op de terugtocht
naar de hut merkten we dat het Sint
Elmsvuur was losgebarsten. Dat is
een bekend verschijnsel in de bergen.
Alles is dan elektrisch gelaten en al
les suist en piept. We zijn later die dag
via een andere route verder gegaan.'
Lachend: 'Wij kwamen terecht in een
dal met beekjes en koeien. Ook mooi,
zeiden we tegen elkaar.' Toen De Ja
ger tijdens een voorbereidende bij
eenkomst voor de expeditie naar de
Mount Everest één van de trainers
over hun avontuur vertelde, zei die:
'Oh, zat jij in die spleet?' De Jager:
'Het verhaal was kennelijk al rond
gegaan. Het is ook maar een klein
wereldje.'
Morgen vertrekken De Jager en Bak
ker naar het zuiden van Rusland,
waar ze de 5642 meter hoge Elbruz
willen bedwingen. De hoogste berg
van Europa is één van de Seven
Summits, een ultieme uitdaging voor
bergbeklimmers. 'De hoogte maakt
het zo moeilijk. We overnachten drie
keer in een tent, moeten sneeuw
smelten om water te maken en koken
met gevriesdroogde zakjes. We moe
ten heel wat omhoog slepen. We
hebben slaapzakken gekocht die te
gen temperaturen van min twintig
kunnen. Want ook al is het midden in
de zomer, op die berg vriest het zo
maar twintig graden.'
Het belooft een zware onderneming
te worden. Ze beginnen in een
kabelbaanstation, dat zelf al op 3750
meter hoogte ligt. Het eerste kamp,
dat ze binnen één dag moeten berei
ken, ligt op 4200 meter. De dag erop
wordt er geklommen naar 4700 me
ter en op de derde wordt de top be
reikt en direct weer afgedaald naar
4700 meter. Voor en na de tocht
acclimatiseren ze een paar dagen op
een hoogte van tussen de 3500 en
4000 meter. 'Dat is belangrijk. Je
moet er vooral aan wennen:
hoogte te slapen.'
Of ze de top bereiken, durven;
te voorspellen. 'Je moet geen Ju"
nemen, anders loop je goede
het niet te overleven. Er kan
weg zoveel mis gaan. We zijn» ;l1
plan terug te komen. Maaralsj
risico neemt, kom je altijd ter» 'e
top halen vinden ze niet het b
rijkst. Bakker: 'Het wandelend
bergen, de fantastische lands
pen, dat is imponerend. Op
staan en om je heen andereI er
zien, dat is onvergetelijk.' De
'Maar natuurlijk, een top hajse'
een ander met haalt, dat vindt !n'
wel leuk.' lie
nn
Volgend jaar wacht haar de d|iv'
uitdaging, de expeditie ns
Mount Everest. Het doel is n
dak van de wereld zelf, m;
noordcol. Bakker: 'Als je de
8848 meter hoog, vergelijkt rrf°
hoofd van een mens, dan
noordcol één van de schoude
is 7300 meter hoog
De Jager en haar teamgenote,
volop in training. Eens in dt
weken oefenen ze in een M n:
Maar ook buiten wordt aan dj
ditie en de teamgeest gewerkt
eerste week van november sta
bezoek aan Texel op het progrt ie'
Op het eiland wordt vooral vt
wandeld en wil de groep, alst
stemming krijgt, abseilen
vuurtoren. 'Dat is vooral bedof
stunt, om aandacht te krijgen
die expeditie kost een vermoj
er zijn dan ook nog steeds spc m
nodig. Ook Texelse bedrijvenb
steun toegezegd. TESO schen
bedrag en tijdens ons trail
weekend op Texel logeren we
tel Molenbos, van mijn zus Cc'
zwager Rob.'
De Jager kijkt er enorm naar
is een enorme uitdaging. En
mooi om met zo'n grote grc
hoog te gaan. Dat is uniek.'
die toegeeft 'wel een beetje
te zijn omdat hij niet mee kaai
haar wel eens dat het haar:
wordt. Zelf gaat ze er vanuit'
terugkomt, maar de risico's
schat ze niet. 'We bereiden
goed mogelijk voor. Heel beli
ook dat we eerst drie
acclimatiseren in Tibet. Veel
saties zetten ze je zo snel mi
het basiskamp. Om kosten ui|
ren, maar eigenlijk kan dat nil
weet je van te voren dat je
ziekte krijgt. Dat weet je, ii
krijgt er last van. De vraag is
je het zo erg krijgt dat je teru:
of dat je nog door kunt. Er gar
mensen dood aan hoogtezieü
aan ongelukken.' Bakker: 'Bijt
probleem is dat helikopters™
ger komen dan zo'n 5500 mebleij
je hoger en overkomt je iets, it
nen ze je niet halen.' jjc
ip
Aan het slot van het gesprekke m
hoogtevrees van De Jager not
ter sprake. 'Ik heb heel wat loft m
ken in de bergen, maar inmiddd
ik niet bang meer', lacht ze.
gek, maar als ik één voet kanis
ten, dan is het goed. Verder
vooral een kwestie van niet de
Tekst Joop Rot
Het leek toch niet al te moeilijk. Wie
erin slaagde één rondje lang op de
rug van een paard te blijven staan,
kreeg gisteravond in Circus Renz
Belly een beloning van €100,- uit
gekeerd. Drie dappere toeschou
wers gingen de uitdaging aan,
maar moesten al snel erkennen dat
ze niet voor het vak van circus
artiest in de wieg waren gelegd.
Doordat ze veilig met touwen wa
ren gezekerd, kwamen ze er zon
der kleerscheuren af, maar het
begeerde geldbedrag ging aan hun
neus voorbij.
met 9 juli dagelijks opvoert. Het uit
Berlijn afkomstige gezelschap is re
latief klein. Niet meer dan tien arties
ten verschenen in de piste, de mees
ten meerdere malen en in verschil
lende gedaanten. Ze bleken echter
prima in staat een boeiende en geva
rieerde show te verzorgen. Met uit
zondering van wilde dieren, kregen
de toeschouwers alles te zien waarop
ze ook bij een veel groter circus zou
den zijn getrakteerd. Acrobatiek,
dressuur van paarden, duiven, hon
den en kamelen, clowns, koorddan
sers en waaghalzen die vuur vraten
en over glas liepen, het maakte alle
maal deel uit van de ongeveer twee
uur durende voorstelling.
Helaas voor de medewerkers stimu
leren de hoge temperaturen van de
laatste dagen het circusbezoek be
paald niet. Zo werd de voorstelling
van gisteravond, de tweede sinds de
première op woensdag, bezocht door
met veel meer dan honderd belang
stellenden. Misschien dat andere lief
hebbers liever nog even wachten op
minder mooi weer, want er volgen
nog vele voorstellingen. Het circus
staat tot en met woensdag 28|
vakantiecentrum De Krim. Dajins
begint er een voorstelling om
uur. Op zaterdag en zondag
bovendien (extra) matineevolort
lingen, die om 15.00 uur beo
De bezoekers van de matinee* zaï
twee euro korting op een bezd
de nabijgelegen maïsdoolhol
rondje door het labyrint kan
vóór als na de show. Donderdi iro
huist het circus naar de Nikadel
Koog. waar vrijdag 30 juli de
voorstelling is en zondag 8 au?
de laatste.
Het nummer waarin het hooggeèerde
publiek zo nadrukkelijk werd betrok
ken, was er slechts één uit de voor
stelling die Circus Renz Belly tot en
Het college trekt €2.250,- uit voor de
aankoop van de boegspriet die aan
spoelde op de Razende Bol en werd
gevonden en geborgen door hulp
strandvonder Hans Eelman. De spriet
wordt in bruikleen gegeven aan het
Maritiem en Juttersmuseum in Oude-
schild en heeft inmiddels een plaatsje
gekregen op het terrein van de
Waddenhaven
Een 75-jarige automobilist is woens
dagavond op dè Slufterweg in
Eierland beboet omdat hij alcohol
had gedronken en toch achter het
stuur was gekropen. Hij blies 420 ug
I, bijna het dubbele van wat is toege
staan.
Geen van de toeschouwers slaagde erin één rondje lang op de rug van een paard te staan.
FotoH*