Hoornders beklimmen Europa's hoogste beif 'Als je geen risico neemt, kom je altijd wel terug' 'Wonderen Bestaan' voor Marieke Mast COURANT TEXELSE j Geen bijdrage Vlaams festival N Bejaarde man onder invloed VRIJDAG 23 JULI 2004 TCYCI CP? /i Marieke Mast tijdens de opnamen op Texel. Rechts naast haar presentatrice Yvon Jas pers (Foto Marti,-n Vertind) Marieke Mast uit Den Burg is zondag een van de geïnterviewden in het KRO-programma Wonderen Be staan. In dit televisieprogramma, dat wordt gepresenteerd door Yvon Jas pers, wordt aandacht besteed aan onverklaarbare gebeurtenissen. Mast vertelt over een teruggevonden liefde een mysterieuze keukenkast. Zij ontdekte de kast in een Rotter damse galerie en was direct in de ban van het mystieke meubelstuk. Haar vriend vond hem echter met mooi en dus liet Mast de kast achter. Enkele jaren later verscheen de keukenkast levensecht in haar dromen en besloot de 35-jarige onderwi|zeres het meu bel alsnog te zoeken. De galerie be stond echter met meer en teleurge steld ging zij met een vriendin mee naar een nieuw winkeltje in Delft. Daar trof zij tot haar grote schrik de bewuste kast aan. 'Die kast heeft mi] geroepen Ik weet nu zeker dat din gen een ziel hebben. Het heeft zo moeten zijn', aldus Mast in het pro gramma. Zij volgde vorig jaar de eer ste serie van het programma Wonde ren Bestaan en besloot gehoor te geven aan de oproep aan kijkers om ook hun onverklaarbare gebeurtenis sen te melden, 'Ik moest meteen aan de kast denken. Zo heel bijzonder is het nou ook weer met, maar wel leuk.' Dat vond ook de KRO, die contact met haar zocht en afgelopen voorjaar maakte een filmploeg opnamen op Texel. De kast staat inmiddels waar hij volgens Mast hoort: in haar wo ning. Het programma wordt zondag vanaf 20.15 uur uitgezonden op Ne derland 1 B en w hebben geweigerd een sub sidie van €2.500,- beschikbaar te stellen voor een door de Muziek- en Dansschool te organiseren Vlaams muziek- en dansfestival op 5, 6 en 7 november. Het college is het eens met de adviescommissie voor kunst- en cultuurbeleid, die meent dat de school het festival uit eigen middelen moet bekostigen. 'Het evenement is met expliciet een verrijking voor de Texelse gemeen schap'. aldus de commissie, die vindt dat de organisatoren voor meer kostendekking moeten zorgen. De totale kosten van het festival bedra gen €14.938,-. Gerekend wordt op €7.500,- aan bijdragen van de circa honderd deelnemers en €188,- aan losse kaarten. Historische kranten B en w hebben wel positief gerea geerd op het verzoek van de Histori sche Vereniging Texel om een bij drage van €1.200,- voor het res taureren van de ingebonden jaargan gen van de Nieuwe Texelsche Cou rant, het nieuwsblad dat decennia lang verscheen naast de Texelsfchje Courant en werd uitgegeven door de firma Rey. De totale kosten belopen €2.766,75. De Historische vereniging steekt zelf €466,75 in het project, af komstig uit het Gijs Oskam Fonds en Teso geeft €1.100,-. De gemeente lijke adviescommissie kunst- en cultuurbeleid adviseerde niet una niem. Van de vijf aanwezige leden gingen er vier akkoord met deze uit gave. Om aan de regels te voldoen, moeten de jaargangen formeel eigen dom worden van de gemeente. Deze geeft de banden blijvend in bruikleen aan de Historische Vereniging. Tijdens een tocht door het Monte Rosa Massief tussen Zwitserland en Italië beklommen Els de Jager (midden) en Ben Bakker (rechts) meerdere bergtoppen met een hoogte van rond 4000 meter. Een favoriet vakantieoord waren de bergen vroeger bepaald niet voor Els de Jager. Hoogtevrees speelde haar parten, zozeer zelfs dat een rots met de hoogte van een eettafel al een bijna onneembaar obstakel vormde. Daar kwam na een vakantie in het Zwitserse Wallis langzaam verandering in en sinds een jaar of tien beklimmen zij en partner Ben Bak ker iedere (langere) vakantie steevast één of meer bergtop pen. Twee jaar geleden werd de Mont Blanc bedwongen en morgen vertrekken de twee Hoornders naar het zuiden van Rusland, waar de Elbruz, met 5642 meter Europa's hoog ste berg, het volgende doel is. Het ultieme hoogtepunt, let terlijk en figuurlijk, moet voor De Jager volgend jaar de op 7300 meter hoogte gelegen noordcol van de Mount Everest worden. 'Dit is mijn kans', dacht ze toen haar aandacht anderhalf jaar geleden werd getrokken door een oproep in een tijdschrift aan mensen met astma ('zeg nooit astmapatiënten') om zich aan te melden voor een expeditie naar de Mount Everest. Het betrof een medisch onderzoek, dat uitgaat van de veronderstelling dat wie aan astma lijdt wel eens verrassend goed zou kunnen functioneren op grote hoogte, omdat hij of zij altijd al ge wend is zich met minder zuurstof te redden. De expeditie, een initiatief van een klimhal in Zoetermeer en een longarts, wordt begeleid door artsen en fysiotherapeuten om de fysieke gesteldheid van de deelnemers nauwlettend in de gaten te houden, klimtramers voor praktische tips en cameramensen om alles vast te leg gen, nog afgezien van de sherpa's die in Tibet worden ingehuurd om de bagage te dragen. Na een eerste 'papieren selectie' moest De Jager zich aan een zware procedure onderwerpen. Om haar fysieke conditie te testen, wachtte onder meer een stormbaan. 'Naar zo'n hoogte klimmen is heel zwaar. Je organen gaan minder functioneren, je bloed wordt stroperig, je spijsverte ring komt bijna tot stilstand. Kom je nóg hoger, boven de 7500 meter, dan kun je eigenlijk niet meer leven. Daarom moet het bereiken van de top en het afdalen bij zulke expedities altijd snel gebeuren.' Maar ook haar behendigheid werd getest, evenals haar sociale vaardigheden en het functioneren in een groep. Dat ze uit eindelijk werd uitverkozen, had haar partner wel een beetje verwacht 'Els is ervaren in de bergen En omdat ze een zo divers mogelijke groep wilden, had ze het voordeel dat ze vrouw is, want die doen niet veel aan berg beklimmen In de tochten waaraan wij meedoen, is meestal niet meer dan tien procent van de deelnemers vrouw. In deze groep is een derde woorde risico's nemen, want als je valt, dan is de kans groot dat de rest van de groep meegaat.' Dat ze zouden uitgroeien tot fanatieke bergbeklimmers, hadden ze zelf nooit verwacht. Al in 1980 raakte Bakker tij dens een vakantie in de Italiaanse Al pen onder de indruk van de bergen, maarzi|n partner kreeg hij niet mee. De Jager: 'Ik was eens in de Provence geweest. Daar is het met eens zo hoog. het zijn de voor-Alpen, zeg maar. Maar ik had er ontzettende last van hoogtevrees.' Bakker wijst op de eettafel: 'Als Els over een rots moest klimmen zo hoog als deze tafel, dan had ze al een probleem.'De Jager 'Ik was bereid om drie uur om te lopen om dat maar niet te hoeven doen.' Maar nadat ze in 1991 toch was in gegaan op een uitnodiging van een oom en tante om eens te komen lo geren in hun chalet in het Zwitserse Wallis, kwam daar langzaam veran dering in. 'Een buurjongen nam me mee op een paar wandelingen. En ik was helemaal verkocht. Wat was het daar mooi! Ik heb gelijk voorgesteld om 's zomers woningruil te doen. Dat was ook leuk voor mijn tante, een zus van mijn vader, want die is op Texel opgegroeid.' In de jaren erop beperkten ze zich aanvankelijk nog tot wandelen op de paden. Al snel realiseerden ze zich dat het hen ontbrak aan bijna elke vorm van kennis. 'We maakten soms tochten waarin je wel duizend meter omhoog of omlaag ging. Daarvoor hadden we eigenlijk met eens de goede schoenen. En we belandden wel eens tussen ijsveldjes en rotsen. Een keer liep het pad dood en moes ten we om verder te kunnen langs een stukje steile wand naar beneden. Het was maar een hoogte van een paar meter, maar eigenlijk was het niet verantwoord. We zijn zo ge- men, want het weer zat bepaald niet mee. Bakker: 'Er viel veel sneeuw, er stond een harde wind en het was erg koud. Het was daardoor gewoon heel zwaar. Een stuk onder de top ont stond een discussie of we wel verder moesten. We waren met acht deelne mers en vier gidsen Bijna iedereen ging terug. Alleen omdat onze gids al een stukje was doorgelopen en zich daardoor aan de discussie had ont trokken, zijn wij doorgegaan en heb ben we de top gehaald Het was heel bijzonder. Ik heb nog steeds een vin ger die het met doet. Door de harde wind was de chillfactor, de gevoels temperatuur, zo'n vijfentwintig tot dertig graden onder nul.' De tocht maakte diepe indruk, maar stelde met eens zoveel voor bij het avontuur dat ze vorig jaar beleefden op het Monte Rosa Massief, op de grens van Zwitserland en Italië. 'Dat is het hoogste bergmassief van wes telijk Europa. Alleen de Mont Blanc is hoger. De toppen van het Monta Rosa Massief zijn bijna allemaal rond de 4000 meter hoog. De tocht was georganiseerd door het speciale reis bureau van Edward Bekker, één van de twee erkende Nederlandse berg gidsen.' Op de eerste dag was de Breithorn het doel. Bakker: 'Niet eens zo'n moeilijke berg, maar het was 's ochtends erg slecht weer, met veel onweer. Vanuit het kabelbaanstation, van waaruit we de tocht begonnen, hadden de gidsen contact met een lokaal weerstation Dat meldde dat het onweer zou wegtrekken en dat het daarna mooi weer zou worden. Dat leek allemaal te kloppen. We haalden de top en zijn daarna honderdvijftig meter afgedaald om wat te eten. Maar toen werd het be wolkt en keerde het onweer terug. We hoorden het aankomen en besloten als de bliksem naar beneden te vrouw, dat is heel veel. Bovendien had Els haar leeftijd mee.' De Jager wordt volgend jaar achten vijftig en is daarmee de oudste van de groep, die buiten de begeleiders der tig tot vijfendertig deelnemers telt. Zelf maakt ze daar geen punt van, maar anderen kijken wel eens vreemd op 'Je ziet ze wel eens denken: een vrouw en die leeftijdDan vragen ze of ze mijn rugzak moeten dragen.' Ze lacht: 'Nou ja. dat kan ik zelf wel. hoor.' Veel last van fysieke beperkin gen heeft ze niet. vindt ze zelf. 'Ik heb natuurlijk met zulke sterke armen als een jonge man. Maar het komt toch vooral op je benen aan. In de touwen hangen doe je eigenlijk niet. Dat is te gevaarlijk, want als het touw los schiet, ga je alsnog de diepte in. Tou wen gebruik je alleen maar als zekering. Als je een goede loop conditie hebt. kom je heel ver. Verder is het vooral een kwestie van ervaring en weten watje kunt. Geen onverant- schrokken, dat we eerst maar eens een paar cursussen moesten volgen, vonden we zelf. We zijn toen lid ge worden van de Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging.' In 1998 volgden ze een zogenoemde C1-cursus, waarbij ze allerlei basis technieken leerden, zoals het gebrui ken van touw en stijgijzers en hoe je te redden wanneer je in een spleet valt. Bakker: 'We hebben toen ook een paar toppen beklommen en er ging een wereld voor ons open.' De Jager: 'We zagen eens de Mgnt Blanc vanuit de verte liggen. Die had zo'n mooie top. Als ik daar nou nog eens zou kunnen staan, dacht ik.' Vier jaar later, na in groepsverband tijdens een paar zogenoemde gletsjertochten al aan het echte werk te hebben geroken, was het zover en werd de 4810 meter hoge top van west-Europa's hoogste berg beklom men. Bijna was het er niet van geko- gaan.' De Jager 'Maar we werden ingehaald Het was doodeng. Ik zag het vuur langsfladderen. De gidsen hadden hun zenuwen ook met meer in bedwang. Met z'n vieren aan één touw en de stijgijzers nog aan zijn we gaan rennen. Dat is best gevaarlijk, maar er was geen keuze.' Bakker: 'Ik viel in een spleet. Gelukkig kon ik er door de anderen worden uitgehaald. Driehonderd meter lager besloten de gidsen dat we moesten schuilen in een gletsjerspleet. Al het ijzer moes ten we van ons afwerpen, want dat trekt de bliksem aan. Gezekerd met ijsschroeven zijn we in de spleet op een richel gaan zitten. Dat is heel gek, want daar wil je eigenlijk helemaal niet zijn. Het was er ijskoud, je zit tus sen de sneeuw en het ijs en je weet niet hoe diep zo'n spleet is, want de bodem kun je met zien Als je valt, ben je verloren. Maar het was het beste dat we konden doen. In zo'n spleet ben je nog relatief veilig. Ondertussen 'Het wandelen door de bergen, de fantastische landschappen, dat is imponerend. Op een top staan en om je heen andere toppen zien, dat is onvergetelijk', vindt Ben Bakker. Hij maakte deze foto vanaf de 4228 meter hoge Castor. vertelde de gids dat de drie mensen die nog na ons op de top waren ge weest met meer te zien waren Na een half uur wachten en een nog twee uur durende tocht over de glet sjer, bereikte het twaalf mannen en vrouwen tellende gezelschap uitein delijk veilig een berghut, het voorlo pige eindpunt. De Jager: 'Later hoor den we dat een paar kilometer verderop twee mensen door de blik sem waren gedood en vlakbij nog eens drie In totaal zijn in die on weersbui elf mensen omgekomen op een paar vierkante kilometer. En twintig anderen hadden brandwon den opgelopen. Wij hebben ontzet tend geluk gehad.' De dag erop was er geen wolkje aan de hemel te bekennen en ging het gezelschap toch maar op pad. Met de schrik nog in de benen, dat wel, en met nog meer besef van gevaar dan voorheen. Dat redde hen waar schijnlijk van meer onheil. Toen De Jager er later tijdens de tocht eens 's nachts uit moest om naar de wc te gaan, was ze getuige van een fraai maar hels onweer boven Italië. Ze gingen die dag nog wel op pad, maar toen het onweer steeds dichterbij kwam, besloten de klimmers geen risico meer te nemen. 'Dat was een wijs besluit, want op de terugtocht naar de hut merkten we dat het Sint Elmsvuur was losgebarsten. Dat is een bekend verschijnsel in de bergen. Alles is dan elektrisch gelaten en al les suist en piept. We zijn later die dag via een andere route verder gegaan.' Lachend: 'Wij kwamen terecht in een dal met beekjes en koeien. Ook mooi, zeiden we tegen elkaar.' Toen De Ja ger tijdens een voorbereidende bij eenkomst voor de expeditie naar de Mount Everest één van de trainers over hun avontuur vertelde, zei die: 'Oh, zat jij in die spleet?' De Jager: 'Het verhaal was kennelijk al rond gegaan. Het is ook maar een klein wereldje.' Morgen vertrekken De Jager en Bak ker naar het zuiden van Rusland, waar ze de 5642 meter hoge Elbruz willen bedwingen. De hoogste berg van Europa is één van de Seven Summits, een ultieme uitdaging voor bergbeklimmers. 'De hoogte maakt het zo moeilijk. We overnachten drie keer in een tent, moeten sneeuw smelten om water te maken en koken met gevriesdroogde zakjes. We moe ten heel wat omhoog slepen. We hebben slaapzakken gekocht die te gen temperaturen van min twintig kunnen. Want ook al is het midden in de zomer, op die berg vriest het zo maar twintig graden.' Het belooft een zware onderneming te worden. Ze beginnen in een kabelbaanstation, dat zelf al op 3750 meter hoogte ligt. Het eerste kamp, dat ze binnen één dag moeten berei ken, ligt op 4200 meter. De dag erop wordt er geklommen naar 4700 me ter en op de derde wordt de top be reikt en direct weer afgedaald naar 4700 meter. Voor en na de tocht acclimatiseren ze een paar dagen op een hoogte van tussen de 3500 en 4000 meter. 'Dat is belangrijk. Je moet er vooral aan wennen: hoogte te slapen.' Of ze de top bereiken, durven; te voorspellen. 'Je moet geen Ju" nemen, anders loop je goede het niet te overleven. Er kan weg zoveel mis gaan. We zijn» ;l1 plan terug te komen. Maaralsj risico neemt, kom je altijd ter» 'e top halen vinden ze niet het b rijkst. Bakker: 'Het wandelend bergen, de fantastische lands pen, dat is imponerend. Op staan en om je heen andereI er zien, dat is onvergetelijk.' De 'Maar natuurlijk, een top hajse' een ander met haalt, dat vindt !n' wel leuk.' lie nn Volgend jaar wacht haar de d|iv' uitdaging, de expeditie ns Mount Everest. Het doel is n dak van de wereld zelf, m; noordcol. Bakker: 'Als je de 8848 meter hoog, vergelijkt rrf° hoofd van een mens, dan noordcol één van de schoude is 7300 meter hoog De Jager en haar teamgenote, volop in training. Eens in dt weken oefenen ze in een M n: Maar ook buiten wordt aan dj ditie en de teamgeest gewerkt eerste week van november sta bezoek aan Texel op het progrt ie' Op het eiland wordt vooral vt wandeld en wil de groep, alst stemming krijgt, abseilen vuurtoren. 'Dat is vooral bedof stunt, om aandacht te krijgen die expeditie kost een vermoj er zijn dan ook nog steeds spc m nodig. Ook Texelse bedrijvenb steun toegezegd. TESO schen bedrag en tijdens ons trail weekend op Texel logeren we tel Molenbos, van mijn zus Cc' zwager Rob.' De Jager kijkt er enorm naar is een enorme uitdaging. En mooi om met zo'n grote grc hoog te gaan. Dat is uniek.' die toegeeft 'wel een beetje te zijn omdat hij niet mee kaai haar wel eens dat het haar: wordt. Zelf gaat ze er vanuit' terugkomt, maar de risico's schat ze niet. 'We bereiden goed mogelijk voor. Heel beli ook dat we eerst drie acclimatiseren in Tibet. Veel saties zetten ze je zo snel mi het basiskamp. Om kosten ui| ren, maar eigenlijk kan dat nil weet je van te voren dat je ziekte krijgt. Dat weet je, ii krijgt er last van. De vraag is je het zo erg krijgt dat je teru: of dat je nog door kunt. Er gar mensen dood aan hoogtezieü aan ongelukken.' Bakker: 'Bijt probleem is dat helikopters™ ger komen dan zo'n 5500 mebleij je hoger en overkomt je iets, it nen ze je niet halen.' jjc ip Aan het slot van het gesprekke m hoogtevrees van De Jager not ter sprake. 'Ik heb heel wat loft m ken in de bergen, maar inmiddd ik niet bang meer', lacht ze. gek, maar als ik één voet kanis ten, dan is het goed. Verder vooral een kwestie van niet de Tekst Joop Rot Het leek toch niet al te moeilijk. Wie erin slaagde één rondje lang op de rug van een paard te blijven staan, kreeg gisteravond in Circus Renz Belly een beloning van €100,- uit gekeerd. Drie dappere toeschou wers gingen de uitdaging aan, maar moesten al snel erkennen dat ze niet voor het vak van circus artiest in de wieg waren gelegd. Doordat ze veilig met touwen wa ren gezekerd, kwamen ze er zon der kleerscheuren af, maar het begeerde geldbedrag ging aan hun neus voorbij. met 9 juli dagelijks opvoert. Het uit Berlijn afkomstige gezelschap is re latief klein. Niet meer dan tien arties ten verschenen in de piste, de mees ten meerdere malen en in verschil lende gedaanten. Ze bleken echter prima in staat een boeiende en geva rieerde show te verzorgen. Met uit zondering van wilde dieren, kregen de toeschouwers alles te zien waarop ze ook bij een veel groter circus zou den zijn getrakteerd. Acrobatiek, dressuur van paarden, duiven, hon den en kamelen, clowns, koorddan sers en waaghalzen die vuur vraten en over glas liepen, het maakte alle maal deel uit van de ongeveer twee uur durende voorstelling. Helaas voor de medewerkers stimu leren de hoge temperaturen van de laatste dagen het circusbezoek be paald niet. Zo werd de voorstelling van gisteravond, de tweede sinds de première op woensdag, bezocht door met veel meer dan honderd belang stellenden. Misschien dat andere lief hebbers liever nog even wachten op minder mooi weer, want er volgen nog vele voorstellingen. Het circus staat tot en met woensdag 28| vakantiecentrum De Krim. Dajins begint er een voorstelling om uur. Op zaterdag en zondag bovendien (extra) matineevolort lingen, die om 15.00 uur beo De bezoekers van de matinee* zaï twee euro korting op een bezd de nabijgelegen maïsdoolhol rondje door het labyrint kan vóór als na de show. Donderdi iro huist het circus naar de Nikadel Koog. waar vrijdag 30 juli de voorstelling is en zondag 8 au? de laatste. Het nummer waarin het hooggeèerde publiek zo nadrukkelijk werd betrok ken, was er slechts één uit de voor stelling die Circus Renz Belly tot en Het college trekt €2.250,- uit voor de aankoop van de boegspriet die aan spoelde op de Razende Bol en werd gevonden en geborgen door hulp strandvonder Hans Eelman. De spriet wordt in bruikleen gegeven aan het Maritiem en Juttersmuseum in Oude- schild en heeft inmiddels een plaatsje gekregen op het terrein van de Waddenhaven Een 75-jarige automobilist is woens dagavond op dè Slufterweg in Eierland beboet omdat hij alcohol had gedronken en toch achter het stuur was gekropen. Hij blies 420 ug I, bijna het dubbele van wat is toege staan. Geen van de toeschouwers slaagde erin één rondje lang op de rug van een paard te staan. FotoH*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 2004 | | pagina 4